Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 2 października 2007 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski, , , po rozpoznaniu w dniu 2 października 2007 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. G. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 września 2006 roku, sygn. akt II SA/Kr 429/06 o odrzuceniu zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 maja 2006 roku o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi J. K. na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...], znak: [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki p o s t a n a w i a: 1. oddalić zażalenie; 2. oddalić wniosek skarżącego J. K. o zasądzenie kosztów zastępstwa adwokackiego.

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 28 września 2006r., sygn. akt II SA/Kr 429/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił zażalenie uczestnika postępowania J. G. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 maja 2006r. o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi J. K. na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...], znak: [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki.

W uzasadnieniu postanowienia podano, że zażalenie zostało wniesione w dniu 16 czerwca 2006r. przez pełnomocnika uczestnika postępowania będącego radcą prawnym. Wpis od zażalenia został natomiast uiszczony w znakach opłaty sądowej i dopiero po ich zwróceniu, w dniu 9 sierpnia 2006r. pełnomocnik uiścił należny wpis w kasie Sądu. Wskazano także, iż stosownie do § 2 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wpis pobierany od zażalenia jest wpisem stałym. W myśl art. 219 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, powoływanej dalej jako p.p.s.a., opłatę sadową uiszcza się gotówką do kasy właściwego sądu administracyjnego lub na rachunek bankowy właściwego sądu. Zgodnie z art. 221 p.p.s.a. zażalenia wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, jeżeli podlegają opłacie stałej, a nie zostały należycie opłacone podlegają odrzuceniu.

W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik uczestnika postępowania zaskarżył je w całości, wnosząc o jego uchylenie i jednoczesne przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od zażalenia.

W uzasadnieniu zażalenia podniesiono, iż zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 16 czerwca 2006r. zostało wniesione przez pełnomocnika uczestnika postępowania będącego radcą prawnym. Wpis od zażalenia w wysokości 100 zł został uiszczony w znakach opłaty sądowej na oryginale zażalenia. Pismem z dnia 21 czerwca 2006r. doręczonym pełnomocnikowi w dniu 28 czerwca 2006r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zwrócił znaki opłaty sądowej nie podając przyczyny swojej decyzji. Wobec powyższego w dniu 9 sierpnia 2006r. pełnomocnik uczestnika postępowania wpłacił w kasie Sądu wpis w wysokości 100 zł. W ustalonym stanie faktycznoprawnym sprawy istnieje wyraźna podstawa do przywrócenia terminu do uiszczenia opłaty sądowej, gdyż w znakach opłaty sądowej została uiszczona w dacie wniesienia zażalenia, a następnie ponownie w kasie Sądu w dniu 9 sierpnia 2006r. – bezzwłocznie po dokonanym przez Sąd zwrocie znaków opłaty sądowej.

W odpowiedzi na to zażalenie skarżący J. K., reprezentowany przez pełnomocnika będącego adwokatem, wnosił o jego oddalenie i zasądzenie od uczestnika postępowania na rzecz skarżącego kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

W jego uzasadnieniu wskazano, iż skoro nie zostały spełnione wymogi z art. 219 i 221 ustawy p.p.s.a. oraz § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu przed sądami administracyjnymi i wpis stały od zażalenia został wniesiony nieprawidłowo, brak jest podstaw do uwzględnienia zażalenia uczestnika postępowania J. G. Z. i tym samym do przywrócenia terminu.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.

Jak wynika z treści § 2 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 221, poz. 2193 ze zm.) w sprawach zażaleń na postanowienia wojewódzkich sądów administracyjnych wpis stały bez względu na przedmiot zaskarżonego aktu lub czynności wynosi 100 zł.

Zgodnie zaś z art. 219 § 1 p.p.s.a. opłatę sądową należy uiścić przy wniesieniu do sądu pisma podlegającego opłacie. W § 2 tego przepisu określono z kolei dopuszczalne sposoby uiszczenia tej opłaty – gotówką do kasy właściwego sądu administracyjnego lub na rachunek bankowy właściwego sądu. Z treści art. 219 p.p.s.a. wynika więc, iż sposób uiszczenia opłaty sądowej (§ 2) jest elementem obowiązku, o którym mowa w jego § 1. Nie można zatem uznać, że obowiązek uiszczenia należnej opłaty został dopełniony, jeżeli opłaty nie uiszczono gotówką do kasy sądu lub na rachunek bankowy właściwego sądu. Pogląd taki jest już zresztą ugruntowany w orzecznictwie sądowoadministracyjnym (por. np. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 marca 2004r., OSK 150/04 – nie publ., z dnia 7 kwietnia 2004r., FZ 28/04 – ONSAiWSA 2004r., nr 1, poz. 4, z dnia 20 października 2004r., GZ 74/04 – nie publ.). Opłata uiszczona przez pełnomocnika uczestnika postępowania znakami opłaty sądowej w dacie wniesienia zażalenia wymogu tego niewątpliwie nie spełniała.

W związku z tym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie prawidłowo uznał, iż sytuacja mająca miejsce w rozpatrywanej sprawie wypełnia dyspozycję art. 221 p.p.s.a. i oceny tej nie zmienia okoliczność uiszczenia przez pełnomocnika uczestnika postępowania będącego radcą prawnym wymaganej opłaty od zażalenia w kasie tegoż Sądu w dniu 9 sierpnia 2006r., gdyż niewątpliwie miało to miejsce ze znacznym uchybieniem terminu do dokonania w/w czynności procesowej.

Argumentacja zażalenia odnosząca się do zawartego w nim wniosku o przywrócenie terminu do uiszczenia wymaganego wpisu nie może natomiast podlegać ocenie w niniejszym postępowaniu, jako odnosząca się do zupełnie odrębnej instytucji przywrócenia terminu. Do kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego rozpatrującego zażalenie na postanowienie o odrzuceniu zażalenia z uwagi na jego brak fiskalny nie należy bowiem ocena zasadności wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej, który w dodatku nie został przez Sąd I instancji rozpatrzony. Wniosek taki stanowić może przedmiot samodzielnego postępowania, zaś wydane przez Sąd I instancji rozstrzygnięcie podlegać będzie odrębnemu zaskarżeniu w postępowaniu zażaleniowym.

Wobec powyższego zażalenie, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. należało oddalić.

Zawarty w odpowiedzi skarżącego J. K. na zażalenie wniosek o zasądzenie na jego rzecz kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych Naczelny Sąd Administracyjny oddalił jako nieznajdujący podstaw w przepisach normujących postępowanie sądowoadministracjne. Zgodnie z art. 197 § 2 p.p.s.a. do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej, tj. przepisy rozdziału I działu IV. Brak jest natomiast odesłania do odpowiedniego stosowania przepisów o zwrocie kosztów postępowania między stronami (Dział V rozdział 1), które dawałoby podstawę do ich odpowiedniego stosowania w przypadku oddalenia zażalenia art. 204 pkt 1 p.p.s.a. Przepis ten pozwala obciążyć skarżącego kosztami postępowania kasacyjnego w wypadku oddalenia skargi kasacyjnej od wyroku sądu I instancji. Przepisy, z których wynika obowiązek ponoszenia określonego ciężaru, nie mogą być natomiast interpretowane w sposób rozszerzający. Tym bardziej, że w przypadku sporządzania zażaleń nie wprowadzono przymusu adwokacko – radcowskiego z wyjątkiem zażaleń na postanowienia, o których mowa w art. 194 § 4 p.p.s.a. (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 grudnia 2004r., FZ 414/04 i 31 stycznia 2005r., FZ 504/04 – nie publikowane).