Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Banasiewicz sędzia NSA Ewa Dzbeńska (spr.) sędzia del. WSA Ewa Kwiecińska Protokolant starszy sekretarz sądowy Karolina Kubik po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2012 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Okręgowego Związku Judo w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 10 maja 2012 r. sygn. akt II SAB/Łd 46/12 w sprawie ze skargi D. G. na bezczynność Okręgowego Związku Judo w Łodzi w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę kasacyjną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 10 maja 2012 r., sygn. akt II SAB/Łd 46/12, po rozpoznaniu skargi D. G. na bezczynność Okręgowego Związku Judo w Łodzi, zobowiązał organ do rozpatrzenia wniosku skarżącego z dnia 1 grudnia 2011 r. o udostępnienie informacji publicznej w zakresie: - pkt 2 w części dotyczącej informacji, czy zmiana na stanowisku trenerskim odbyła się zgodnie z procedurą, - pkt 10 i 12 wniosku w całości w terminie 14 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku oraz oddalił skargę w pozostałej części.

Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

D. G. w dniu 1 grudnia 2011 r. skierował drogą elektroniczną do Okręgowego Związku Judo w Łodzi wniosek o udostępnienie informacji publicznej w postaci: 1. listy uczestników zebrania Zarządu OZJ w Łodzi w dniu 20 stycznia 2011 r.; 2. informacji kto jest trenerem KW Młodzików; 3. podanie podstaw wyłaniania kadr wojewódzkich, a w tym zasad prowadzenia rankingu, daty i sposobu przeprowadzenia testów sprawnościowych, sposobu realizacji przez trenerów KW obserwacji postępów zawodników i zawodniczek oraz kryteriów ich ocen; 4. informacji jak OZ Judo ocenia prowadzony przez siebie i publikowany na stronie internetowej ranking i jego konfrontację z listą KW w latach 2010 i 2011; 5. informacji jak OZ Judo ocenia aktualność i wiarygodność prowadzonej przez siebie strony internetowej zwłaszcza w zakładkach "ranking", "aktualności", "Kadry"; rocznego programu szkolenia KW Judo na 2011 r. wraz z informacją o jego realizacji oraz informacją czy taki program został przygotowany na rok 2012; 6. kalendarza dni szkoleniowych KW Judo w 2011 r. wraz z informacją o jego realizacji; 7. listy akcji szkoleniowych KW (czas, miejsce itp.) oraz listy uczestników w 2011 r. oraz w 2010 r.; 8. informacji czym uzasadniona jest różnica dopłaty własnej do kosztów zgrupowań KW – Zakopane 2011 – dla młodziczki i juniorki oraz czy dopłaty dotyczą wszystkich uczestników akcji; 9. kalkulacji (lub rozliczeń) kosztów zgrupowań i/lub akcji szkoleniowych KW w 2011 r.; 10. informacji czy w 2011 r. OZ Judo w Łodzi wspierał zawodników lub zawodniczki, a jeśli tak, to w jakiej formie i/lub wartości, kto został beneficjentem tego wsparcia, według jakich kryteriów nastąpiła kwalifikacja; 11. informacji jaki Urząd Miasta dofinansowuje KWM, czy wszystkie miasta kadrowiczów wnoszą wkład finansowy, czy koszty akcji szkoleniowej KWM są równe dla każdego uczestnika niezależnie od miejsca zamieszkania; 12. informacji czy kiedykolwiek pomiędzy OZ Judo w Łodzi a podmiotem gospodarczym [...] nastąpił przepływ pieniędzy lub innych wartości materialnych lub niematerialnych, jeśli tak to kiedy, z jakiego tytułu i w jakiej wartości oraz czy i jakie związki występowały pomiędzy wymienionymi podmiotami; 13. informacji czy pomiędzy OZ Judo w Łodzi a członkami stowarzyszenia OZ Judo w Łodzi nastąpiły przepływy pieniędzy lub innych wartości materialnych lub niematerialnych (np. przekazanie w użytkowanie, darowizny itp.) z wyłączeniem składek członkowskich, jeśli tak to z jakiego tytułu, pomiędzy którymi podmiotami, co i w jakiej wartości; 14. informacji, czy OZ Judo w Łodzi koordynuje lub organizuje start reprezentacji województwa w Drużynowym Pucharze Polski w kategorii wiekowej młodzik/młodziczka, a jeśli tak to podanie list powołanych, składu trenerskiego, logistyki i jej kosztów, finansowania, a jeśli nie to podanie podstaw takiej decyzji.

W odpowiedzi na ww. wniosek, Z. P. w imieniu OZ Judo w Łodzi drogą elektroniczną udzielił odpowiedzi ustosunkowując się do poszczególnych punktów wniosku.

Pismem z dnia 16 grudnia 2011 r., D. G. stwierdził, że udzielona na jego wniosek odpowiedź nie spełnia jego oczekiwań, w związku z tym prosi o udzielenie precyzyjnych informacji. Zwrócił się do OZ Judo w Łodzi o rozważenie odpowiedzi dotyczącej pkt 4, bowiem informacje zawarte na stronie internetowej są nieaktualne. Dodał też, że w kwestii decyzji administracyjnej o odmowie udzielenia informacji prosi o przygotowanie stosownego pisma, które odbierze osobiście w biurze OZ Judo w Łodzi w dniu 22 grudnia 2012 r.. Zdaniem D. G. w świetle art. 64 § 1 k.p.a. bezpodstawne jest żądanie podania przez niego adresu zamieszkania, bowiem OZ Judo w Łodzi jest w posiadaniu jego adresu, a ponadto decyzja powinna zawierać oznaczenie stron, co nie implikuje konieczności podawania przez niego adresu.

W odpowiedzi na powyższe pismo, poinformowano D. G., że odpowiedź na przedstawione przez niego pytania została udzielona, a wobec nie wskazania adresu zamieszkania (niezbędnego do wydania decyzji, jak i skutecznego jej doręczenia), wniosek w zakresie pkt 12 pozostawiono bez rozpoznania.

Pismem z dnia 15 lutego 2012 r. D. G. wniósł skargę na bezczynność OZ Judo w Łodzi w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej. Zdaniem skarżącego, w sprawie doszło do naruszenia art. 61 ust. 1 Konstytucji RP i art. 1 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 i art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej poprzez nieudostępnienie informacji publicznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zobowiązując organ do rozpatrzenia wniosku skarżącego w zakresie: - pkt 2 w części dotyczącej informacji, czy zmiana na stanowisku trenerskim odbyła się zgodnie z procedurą, - pkt 10 i 12 wniosku oraz oddalając skargę w pozostałej części w pierwszej kolejności odniósł się do wniosku OZ Judo w Łodzi o odrzucenie skargi. W ocenie Sądu I instancji wniosek ten nie zasługiwał na aprobatę bowiem w sprawie dostępu do informacji publicznej strona nie musi poprzedzać swej skargi żadnym środkiem zaskarżenia na drodze administracyjnej. Ponadto wskazano, że postępowanie w sprawie udzielenia informacji publicznej ma uproszczony i odformalizowany charakter, a osoba zadająca pytanie nie musi być nawet w pełni zidentyfikowana, nie musi bowiem wykazywać interesu prawnego, ani interesu faktycznego.

Dokonując oceny, czy Okręgowy Związek Judo w Łodzi jest podmiotem podlegającym przepisom ustawy o dostępie do informacji publicznej stwierdzono, powołując się na przepisy ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach oraz ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie, że działalność OZ Judo nosi wszelkie znamiona działalności publicznoprawnej i jest wykonywana pod nadzorem organu władzy publicznej, w związku z czym wykonując zadania publiczne i dysponując majątkiem publicznym, organ ten ma obowiązek udostępnić wytworzoną przez siebie informację publiczną, jeżeli tylko informacja ta znajduje się w jego posiadaniu.

Przystępując do oceny merytorycznej skargi, Sąd I instancji uznał, że w zakresie pkt 1 skargi (dot. pkt 2 wniosku) organ generalnie udzielił odpowiedzi na postawione przez skarżącego pytanie, pomijając jednak kwestię dotyczącą procedury zmiany trenera KW Młodzików.

W stosunku do pkt 2 skargi (dot. pkt 3 wniosku) WSA w Łodzi uznał, że OZ Judo w swym piśmie z dnia 14 grudnia 2011 r. sprostał postawionemu pytaniu, wskazując, iż obserwacja zawodników dokonywana jest przez trenerów i następuje na każdych zawodach, a testy sprawności są przeprowadzane na zgrupowaniach. Ponadto, wątpliwości skarżącego co do poprawności algorytmu naliczania punktów i różnic występujących pomiędzy tabelą rankingu umieszczonej na stronie internetowej OZ Judo, a wyliczeniami wynikającymi z przesłanych przez OZ Judo materiałów nie mogą stanowić zasadnego zarzutu w trybie powoływanych przepisów. Postępowanie z zakresu dostępu do informacji publicznej ma bowiem gwarantować transparentność działań władz publicznych oraz innych podmiotów wykonujących zadania publiczne poprzez możliwość uzyskania od tych podmiotów różnego rodzaju informacji o publicznym charakterze. Postępowanie to samo w sobie, w obliczu ewentualnie ujawnionych nieprawidłowości w funkcjonowaniu owych podmiotów, nie ma samodzielnie charakteru naprawczego, a co najwyżej może stanowić zaplecze – poprzez zebranie stosownych informacji – dla wdrożenia takiego postępowania.

Powyższa argumentacja znalazła również zastosowanie przy ocenie pkt 3 skargi (dot. pkt 8 wniosku) oraz pkt 6 skargi (dot. pkt 13 wniosku), bowiem Sąd uznał, że wątpliwości skarżącego co do udzielonej w tym zakresie odpowiedzi, nie należą do sfery faktów i w związku z tym nie podlegają weryfikacji na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W stosunku do pkt 4 skargi (dot. pkt 10 wniosku) Sąd w całości podzielił stanowisko skarżącego, że organ pominął w swej odpowiedzi informacje dotyczące form wspierania zawodników, beneficjentów oraz kryteriów jakimi kieruje się udzielając pomocy.

Bezsporne jest natomiast, że organ w ogóle nie udzielił odpowiedzi na pkt 5 skargi (dot. pkt 12 wniosku), w związku z czym Sąd I instancji uznał ten zarzut za zasadny w całości.

Nie podzielono stanowiska OZ Judo w Łodzi jakoby brak adresu strony uniemożliwiał wydanie decyzji w sprawie. Tym bardziej, że skarżący w piśmie z dnia 16 grudnia 2011 r. zwrócił się o poinformowanie go o przygotowanym w sprawie piśmie, które odbierze osobiście w biurze OZ Judo w Łodzi. Pomijając fakt, że strony brały już udział w postępowaniu przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Łodzi w sprawie II SAB/Łd 44/11 i adres skarżącego był wówczas znany organowi, to uznano, że adres ten był znany organowi co najmniej w dniu wniesienia skargi będącej przedmiotem postępowania.

Jednocześnie WSA w Łodzi podkreślił, że ustawa o dostępie do informacji publicznej określa odrębny tryb postępowania administracyjnego. Omawiana ustawa ustanawia, wymienia i precyzuje trzy formy załatwienia (zakończenia) sprawy w przedmiocie udzielenia informacji na wniosek zainteresowanego podmiotu, a mianowicie organ, do którego wniesiono wniosek winien alternatywnie:

- udostępnić tę informację w formie czynności materialno-technicznej (art. 10 ustawy),

- odmówić jej udostępnienia (art. 16 ust. 1 ustawy) lub umorzyć postępowanie (art. 14 ust. 2 w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy) w formie decyzji administracyjnej.

Przepisy k.p.a. mogą być stosowane tylko w przypadkach określonych w ustawie o dostępie do informacji publicznej. Ta natomiast nie daje możliwości zastosowania art. 64 § 2 k.p.a, tj. pozostawienia wniosku bez rozpoznania, jak to uczynił organ w sprawie. Organ prowadzący postępowanie w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej zobowiązany jest procedować w jej trybie, a w szczególności wydawać rozstrzygnięcia w niej przewidziane.

W ocenie Sądu I instancji nie do przyjęcia jest również argumentacja organu, że odpowiedzi na pytania skarżącego dotyczące nieprawidłowości w funkcjonowaniu OZ Judo w Łodzi skarżący może poszukiwać na jego Walnych Zgromadzeniach, w których ma możliwość osobistego uczestniczenia. Podkreślono bowiem, że to wnioskodawca decyduje o formie udostępnienia informacji publicznej i takiej też formy udostępnienia informacji może oczekiwać od organu. Udzielenie informacji publicznej następuje bowiem w sposób i w formie zgodnymi z wnioskiem, chyba że środki techniczne, którymi dysponuje podmiot obowiązany do udostępnienia, nie umożliwiają udostępnienia informacji w ten w sposób i w takiej formie (art. 13 ust. 1 w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej). Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w określonym terminie bądź nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonych we wniosku, podmiot obowiązany powiadamia pisemnie wnioskodawcę o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji w terminie bądź zgodnie z wnioskiem i wskazuje, w jakim terminie (nie dłuższym jednak niż 2 miesiące), w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie (art. 13 ust. 2 , art. 14 ust. 2 ustawy).

Reasumując, stwierdzono że OZ Judo nie udostępnił informacji w zakresie pkt 10 i 12 wniosku, a w stosunku do pkt 2 wniosku w części dotyczącej informacji, czy zmiana na stanowisku trenerskim odbyła się zgodnie z procedurą, nie wydał też w tym zakresie decyzji odmownej, postępując tym, samym wbrew przepisom ustawy. Organ nie wydał decyzji odmawiającej udzielenia informacji publicznej na warunkach wskazanych przez skarżącego (w oparciu o art. 16 ust. 1) i udostępnił informację w ograniczonym zakresie, tylko w stosunku do części wniosku skarżącego.

Skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, w części tj. w zakresie rozstrzygnięcia zawartego w pkt 1 i 3 wniósł Okręgowy Związek Judo w Łodzi zarzucając naruszenie:

1) przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

a) przepisu art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 52 § 3 P.p.s.a. poprzez jego niezastosowanie, w sytuacji gdy wskutek braku wezwania przez skarżącego organu na piśmie do usunięcia naruszenia prawa, skarga jako niedopuszczalna powinna zostać przez WSA w Łodzi na podstawie przepisu art. 58 § 1 pkt 6 odrzucona;

b) przepisu art. 149 ust. 1 P.p.s.a. poprzez przyjęcie, że organ pozostawał w bezczynności w zakresie udzielenia odpowiedzi na pytanie wskazane w punkcie 10 wniosku, w sytuacji, gdy organ udzielił odpowiedzi na to pytanie, w związku czym z uwagi na brak zaistnienia przesłanki bezczynności określonej w przepisie art. 149 ust. 1 P.p.s.a. nie mógł on znaleźć zastosowania i skarga w przedmiotowym zakresie powinna zostać przez WSA w Łodzi na podstawie przepisu art. 151 P.p.s.a. oddalona;

c) przepisu art. 151 P.p.s.a. w zw. z art. 16 ust. 1 oraz ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (dalej "u.d.i.p.") oraz w zw. z art. 64 § 1 k.p.a. poprzez nieprawidłowe przyjęcie, że przepis art. 16 ust. 2 u.d.i.p. nie daje możliwości zastosowania przepisów art. 64 k.p.a., podczas gdy odesłanie z art. 16 ust. 2 u.d.i.p. odnosić należy do całego procesu wydawania decyzji, czyli także do kwestii związanych z czynnościami podejmowanymi w sytuacji braku adresu wnioskodawcy oraz sposobami usuwania braków formalnych wniosku o dostęp do informacji publicznej w związku z czym Organ miał możliwość pozostawienia na mocy przepisu art. 64 § 1 k.p.a. wniosku w zakresie punktu 12 bez rozpoznania, w konsekwencji czego skarga w zakresie braku udzielenia odpowiedzi na pytanie zawarte w punkcie 12 wniosku powinna zostać przez WSA w Łodzi na podstawie przepisu art. 151 P.p.s.a. oddalona;

2) przepisów prawa materialnego, tj. art. 1 ust. 1 w zw. z art. 6 ust. 1 u.d.i.p. poprzez jego błędne zastosowanie polegające na przyjęciu, że pytanie dotyczące tego, czy zmiana na stanowisku trenera KW Młodzików odbyła się zgodnie z procedurą, odnosi się do sfery faktów, a nie sfery opinii, co w konsekwencji doprowadziło WSA w Łodzi do błędnego wniosku, że OZ Judo w Łodzi nie udzielił skarżącemu informacji publicznej w tym zakresie, podczas gdy przepis wnioskowana przez Skarżącego informacja dotyczyła sfery opinii, nie zaś sfery faktów, w związku z czym nie stanowiła ona informacji publicznej w rozumieniu art. 1 ust. 1 w zw. z art. 6 ust. 1 u.d.i.p. i OZ Judo nie znajdował się w stanie bezczynności w zakresie realizacji pkt. 2 wniosku skarżącego.

W oparciu o te zarzuty skarżący kasacyjnie wniósł o:

a) uchylnie wyroku WSA w Łodzi w zakresie punktu 1 i 3 oraz odrzucenie skargi na podstawie przepisu art. 189 P.p.s.a.;

b) w przypadku nie uwzględniania wniosku zawartego w punkcie powyższym – uchylanie wyroku WSA w Łodzi w zakresie punktu 1 i 3 oraz przekazanie sprawie do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi, na podstawie przepisu art. 185 § 1 P.p.s.a.;

d) zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną D. G. wniósł o jej oddalenie, podzielając argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje: zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej powoływanej jako "P.p.s.a." Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. W sprawie nie występują, enumeratywnie wyliczone w art. 183 § 2 P.p.s.a., przesłanki nieważności postępowania. Z tego względu, przy rozpoznawaniu sprawy Naczelny Sąd Administracyjny związany był granicami skargi kasacyjnej.

Skarga kasacyjna wniesiona przez Okręgowy Związek Judo w Łodzi nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutu naruszenia art. art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 52 § 3 P.p.s.a. podkreślić należy, że przepis art. 52 P.p.s.a. uzależnia uruchomienie drogi postępowania sądowoadministracyjnego od wyczerpania środków zaskarżenia jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Wykładnia językowa art. 52 § 3 P.p.s.a. upoważnia do stwierdzenia, że przepis ten odnosi się do skarg na akty i czynności, a nie bezczynności w zakresie wydawania aktów. Zasadą jest, że skargę na bezczynność poprzedza zażalenie złożone w trybie art. 37 k.p.a. Zasada ta jednakże nie dotyczy bezczynności organów w sprawach o udostępnianie informacji publicznej. Ustawa o dostępie do informacji publicznej przewiduje stosowanie przepisów kodeksu postępowania administracyjnego w sytuacjach wyjątkowych i wymienionych w tej ustawie.

Niepodjęcie przez podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej stosownych czynności, tj. nieudostępnienie informacji, ani niewydanie decyzji o odmowie jej udzielenia w terminie wskazanym w art. 13 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej oznacza, że pozostaje on w bezczynności (por. wyrok NSA z dnia 24 maja 2006 r., l OSK 601/05, LEX nr 236545). Termin określony w art. 13 ust. 2 cytowanej ustawy wynosi – z wyjątkami w nim wymienionymi – 14 dni od dnia złożenia wniosku.

Powyższe rozważania prowadzą do wniosku, że skoro skarga na bezczynność w sprawie dostępu do informacji publicznej zmierza do jak najszybszego rozpatrzenia wniosku, a ustawa nie stawia dodatkowych warunków do jej wniesienia, to może być ona wniesiona do sądu administracyjnego bez wezwania do usunięcia naruszenia prawa.

W niniejszej sprawie okolicznością bezsporną jest, iż wniosek D. G. został przesłany do organu drogą elektroniczną w dniu 1 grudnia 2011 r. Ponadto w dniu 16 grudnia 2011 r. skarżący zwrócił się o udzielenie precyzyjnych informacji, wobec tego, iż udzielone odpowiedzi nie spełniały jego oczekiwań. Tak więc organ zobowiązany był załatwić sprawę na gruncie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez:

1) dokonanie czynności materialno - technicznej, jaką jest udzielenie informacji publicznej lub;

2) wystosowanie pisma informującego, że wezwany podmiot nie jest zobowiązany do udzielenia informacji, gdyż nie jest to informacja publiczna, nie dysponuje informacją albo nie jest podmiotem, od którego można jej żądać lub;

3) wystosowanie pisma informującego, że istnieje odrębny tryb dostępu do żądanej informacji.

Ustawa o dostępie do informacji publicznej przewiduje również przypadki, które wymagają załatwienia sprawy w drodze decyzji administracyjnej, o czym mowa w art. 16 ust. 1 u.d.i.p. Przepis ten stanowi, że odmowa udostępnienia informacji oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w jej art. 14 ust. 2, następują w tej właśnie formie.

Mając na uwadze wskazane przepisy stwierdzić należy, że zasadnie Sąd I instancji stwierdził, że skarga na bezczynność organu, polegającą na nierozpoznaniu w formie elektronicznej wniosku o udzielenie informacji publicznej w zakresie pkt 2, tj. w części dotyczącej informacji, czy zmiana na stanowisku trenerskim odbyła się zgodnie z procedurą oraz pkt 10 i 12 wniosku jest zasadna. Jak wynika bowiem z akt sprawy, wniosek ten w ww. zakresie nie został rozpoznany w ustawowym terminie. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę podzielił przy tym stanowisko Sądu I instancji, że żądane przez skarżącego udzielenie informacji odnosiło się do informacji publicznej gdyż dotyczyło sfery publicznej działania Okręgowego Związku Judo w Łodzi.

Ponadto należy zauważyć, że w ustawie o dostępie do informacji publicznej brak jest wskazania jakichkolwiek wymagań formalnych wniosku (poza utrwaleniem go w formie pisemnej). Za wniosek pisemny uznawać należy również przesłanie zapytania pocztą elektroniczną i to nawet, gdy do jego autoryzacji nie zostanie użyty podpis elektroniczny. Pogląd ten uzasadniony jest brakiem konieczności pełnego zidentyfikowania wnioskodawcy, a to ze względu na to, że żądając informacji nie musi się on wykazać jakimkolwiek interesem prawnym lub faktycznym, aby otrzymać informację. Cel ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz regulacja art. 10 ust. 2 ustawy, który przewiduje, iż informacja publiczna, która może być niezwłocznie udostępniona, jest udostępniana w formie ustnej lub pisemnej bez pisemnego wniosku, uzasadnia wywód, iż postępowanie w sprawie udzielenia informacji publicznej jest odformalizowane i uproszczone.

Złożenie wniosku o udostępnienie informacji publicznej nie wszczyna postępowania administracyjnego opartego o przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Stosowanie przepisów tego Kodeksu w postępowaniu o udostępnienie informacji publicznej jest w ograniczonym zakresie gdyż postępowanie to nie toczy się - poza wyjątkiem wskazanym w art. 16 ust. 1 w związku z art. 14 ust. 2 u.d.i.p. oraz wynikającym z regulacji art. 15 ust. 2 u.d.i.p. - w trybie unormowanym w k.p.a. (por. wyrok NSA z dnia 24 maja 2006 r., sygn. akt I OSK 601/05, Lex nr 236545 oraz wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 6 grudnia 2007 r., sygn. akt II SAB/Bd 19/07, Lex nr 505422). Oznacza to, że za wniosek o udostępnienie informacji publicznej uznać należy również przesłanie zapytania pocztą elektroniczną. W ustawie o dostępie do informacji publicznej brak jest jakichkolwiek wymogów formalnych wniosku (poza utrwaleniem go w formie pisemnej). Wniosek o udzielenie informacji publicznej może przybrać każdą formę, o ile wynika z niego w sposób jasny, co jest przedmiotem wniosku. Z tego względu chybione jest stanowisko, wnoszącego skargę kasacyjną, że organ miał możliwość pozostawienia na podstawie art. 64 § 1 k.p.a. wniosku w zakresie pkt 12 bez rozpoznania z uwagi na niewskazanie, mimo uprzedniego wezwania, aktualnego miejsca zamieszkania wnioskującego.

Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji wyroku na podstawie art. 184 P.p.s.a.