Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sędziowie WSA Joanna Kube, Iwona Dąbrowska (spr.), Iwona Maciejuk, , Protokolant specjalista Monika Gieroń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 września 2017 r. sprawy ze skargi P. W. na decyzję Fundacji [...] z dnia [...] lutego 2017 r. w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji; 2. zasądza od Fundacji [...] na rzecz skarżącego P. W. kwotę 100 (słownie: sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

P. W., powołując się na ustawę z dnia 6 września 2001 r.

o dostępnie do informacji publicznej, skierował za pomocą poczty elektronicznej,

a dnia [...] grudnia 2015 r. pocztą tradycyjną, wystosował wniosek do Fundacji [...] z siedzibą w [...], o udostępnienie informacji publicznej poprzez:

1. udostępnienie kopii dokumentacji potwierdzającej zebraną kwotę 39.233688,66 zł w ramach zbiórki publicznej zgłoszonej pod numerem [...] to jest:

- przekazane do Fundacji [...] rozliczenia ze wszystkich sztabów lokalnych [...], działających w Polsce i poza granicami kraju,

- przekazane do Fundacji [...] rozliczenia wszystkich imprez zamkniętych organizowanych na rzecz zbiórki [...] w Polsce i poza granicami kraju,

- przekazane do Fundacji [...] rozliczenia od wszystkich podmiotów, które zbierały datki na rzecz zbiórki [...] za pomocą, skarbon stacjonarnych w Polsce i poza granicami kraju,

- wystawione przez Fundację [...] dokumenty, które zawierają potwierdzenie rozliczeń ze wszystkimi: sztabami lokalnymi Fundacji [...], organizatorami imprez zamkniętych i podmiotami, które zbierały datki za pomocą skarbon stacjonarnych w Polsce i poza granicami kraju.

2. odnosząc się do sprawozdania złożonego przez Fundację [...] w MAiC,

w dniu [...] marca 2015 roku, z przeprowadzonej zbiórki publicznej zgłoszonej pod nr [...], o przesłanie kopii dokumentów, które potwierdzą wskazaną w sprawozdaniu wartość zebranych darów rzeczowych na kwotę 605 338,56 zł., w szczególności kopii umów cywilno-prawnych w postaci darowizn lub innych aktów potwierdzających przekazanie sprzętu.

3. odnosząc się do sprawozdania złożonego przez Fundację [...] w MAiC,

w dniu [...] marca 2015 roku, z przeprowadzonej zbiórki publicznej zgłoszonej pod nr [...] o przesłanie kopii dokumentów, które potwierdzą wskazaną w "dodatkowych informacjach o zebranych ofiarach", kwotę 13.270.675,61 zł. Jednocześnie wskazał, które dokumenty dla potwierdzenia wskazanej kwoty są najbardziej istotne przede wszystkim przesłania tych kopii oczekuje:

- darowizny indywidualne przekazane na rachunek bankowy,

- darowizny przekazane poprzez wpłaty kartami płatniczymi za pomocą terminali płatniczych oraz za pomocą formularza na stronie internetowej,

- środki zebrane w wyniku Licytacji Najbardziej Hojnych Darczyńców,

- środki przekazane poprzez charytatywne SMS-y,

- środki wpłacone poprzez formularz wpłaty na stronie [...],

- środki przekazane poprzez formularz wpłaty w serwisie Facebook [...],

- środki zebrane w wyniku akcji [...],

- środki zebrane przez serwis [...],

- środki zebrane w wyniku akcji prowadzonych przez sponsorów [...],

- środki przekazane na cele Finału przez sponsorów [...].

4. odnosząc się do sprawozdania złożonego przez Fundację [...] w MAiC,

w dniu [...] marca 2015 roku, z przeprowadzonej zbiórki publicznej zgłoszonej pod nr [...], o przesłanie kopii dokumentów, które potwierdzą wskazane koszty organizacji zbiórki publicznej ogółem na kwotę 2 155 908,46 zł. Jednocześnie wskazał, które dokumenty dla potwierdzenia wskazanej kwoty są najbardziej istotne i przede wszystkim przesłania tych kopii oczekuje:

- faktury lub inne rachunki potwierdzające zakup towarów i usług związanych z organizacją zbiórki,

- umowy cywilno-prawne z podmiotami, które świadczyły usługi na rzecz organizacji zbiórki,

- wynagrodzenia pracowników Fundacji [...] i pozostałych osób, które łącznie otrzymały 231 513,63 zł

P. W. podał, że powyższe informacje nie zostały zamieszczone

w Biuletynie Informacji Publicznej, a z całą pewnością Fundacja[...], będąc organizacją pożytku publicznego, ma obowiązek wskazane dokumenty opublikować lub na żądanie w trybie ustawy udostępnić. Wniósł o przesłanie materiałów na adres poczty elektronicznej.

W odpowiedzi Fundacja [...] skierowała do P. W. pismo

z dnia [...] grudnia 2015 r., w którym rzecznik Fundacji zwrócił się o doprecyzowanie pytań. Następnie w dniu [...] stycznia 2016 r. Fundacja skierowała do P. W. kolejne pismo wskazujące, że zakres pytań wiąże się z koniecznością przetworzenia danych. W związku z powyższym Fundacja wezwała P. W., w terminie 7 dni od daty otrzymania powyższego pisma, do wskazania zakresu w jakim żądane informacje są szczególnie istotne dla interesu publicznego (art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy).

Pismem z dnia 28 stycznia 2016 r. P. W. udzielił Fundacji [...] odpowiedzi, wskazując, że domagał się udostępnienia jedynie dokumentacji, na podstawie której Fundacja [...] rozliczyła zbiórkę publiczną, a zatem nie może być mowy o informacji przetworzonej, bowiem Fundacja musiała dokonać analizy dokumentów przed złożeniem sprawozdania.

Decyzją z dnia [...] marca2016 r. bez numeru, wydaną na podstawie art. 16 ust. 1 w związku z art. 17 ust. 1 oraz art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 12, poz. 1198 ze zm.), Fundacja [...] po rozpatrzeniu wniosku P. W., odmówiła udzielenia informacji publicznej, dotyczącej przeprowadzonej przez Fundację [...] zbiórki publicznej, zgłoszonej pod numerem [...].

W uzasadnieniu decyzji, umocowany w sprawie rzecznik prasowy K. D., przypomniał stan faktyczny sprawy i wskazał, że w toku podjętych czynności, na podstawie informacji zawartych we wniosku oraz piśmie wnioskodawcy doręczonym Fundacji [...] ustalono, że żądane informacje posiadają charakter informacji wymagającej przetworzenia, bowiem ich udzielenie wiąże się z potrzebą przeprowadzenia odpowiednich analiz i zestawień. Działania takie związane są z koniecznością zaangażowania znacznych zasobów osobowych i finansowych Fundacji [...], zatem żądane informacje zakwalifikowano jako informacje przetworzone, w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r o dostępie do informacji publicznej. W dalszej kolejności organ podał, że zgodnie z ww. przepisem, podmiot obowiązany do udzielania informacji publicznej udostępnia informacje przetworzone o tyle, o ile jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego. Fundacja [...] pismem z dnia [...] stycznia 2016 r. wezwała wnioskodawcę do wykazania, że udostępnienie żądanych informacji jest szczególnie istotne dla interesu publicznego. Wnioskodawca, w odpowiedzi doręczonej Fundacji [...] jedynie ogólnikowo wskazał, iż uzyskanie informacji w zakresie rozliczeń finansowych organizacji pożytku publicznego jest szczególnie ważne dla interesu publicznego Wobec tak sformułowanego uzasadnienia wnioskodawcy oraz na podstawie własnej oceny ustalono, że brak jest szczególnie istotnego interesu publicznego, który przemawiałby za dokonaniem przetworzenia posiadanych informacji i udostępnieniem ich wnioskodawcy.

Prawo wnioskodawcy do uzyskania informacji publicznej (przetworzonej) podlegało w przedmiotowej sprawie ograniczeniu ze względu na brak szczególnie istotnego interesu publicznego, a tym samym wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie

Wnioskiem z dnia [...] kwietnia 2016 r. P. W. wystąpił do Fundacji [...] o ponowne rozpatrzenie sprawy, zakończonej decyzją Fundacji z dnia [...] marca 206 r.

Pismem z dnia W dniu [...] lutego 2017 r. Fundacja przesłała P. W. odpowiedź w sprawie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, wskazując ww jego uzasadnieniu, że po rozpatrzeniu wniosku z dnia [...] kwietnia 2016 r., z uwagi na brak przedstawienia przekonujących argumentów na poparcie powoływanych przez P. W. tez, [...] postanowił podtrzymać pierwotną decyzję zawartą w decyzji z dnia [...] marca 2016 r.

Pismem z dnia 22 lutego 2017 r. P. W. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję wydaną przez Fundację [...] w dniu [...] lutego 2017 r. w sprawie odmowy udzielenia żądanej informacji publicznej, wydaną jako decyzja II instancji, w następstwie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, zarzucając jej naruszenie art, 1 ust. 1, art, 2 ust, 1 i art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (dalej: u.d.i.p.). Jednocześnie skarżący wniósł o zobowiązanie Fundacji do udzielenia żądanej informacji publicznej, w terminie czternastu dni oraz o zasądzenie zwrotu kosztów według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi skarżący przypomniał stan faktyczny sprawy wskazując jednocześnie, że wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Fundacji z dnia [...] marca 2016 r. złożył w dniu [...] kwietnia 2016 r. Organ odebrał pismo w dniu 20 kwietnia 2016 r. i nie udzielił odpowiedzi.

Dopiero po wniesieniu kolejnej skargi na bezczynność z dnia [...] stycznia

2017 r., pismem z dnia [...] lutego 2017 r. Fundacja [...] ostatecznie odmówiła udzielania odpowiedzi. Ostateczna odmowa nastąpiła aż po 10 miesiącach od złożenia ponownego wniosku o rozpoznanie sprawy i pomimo tego, że w dniu 19 października 2016 r. zapadł wyrok w sprawie II SAB/Wa 221/16, stwierdzający bezczynność Fundacji [...].

Skarżący wskazał również, że stwierdzenie bezczynności przez WSA

w Warszawie i zawarte w uzasadnieniu wyroku svgn. akt II SAB/Wa 221/16 stanowisko, że Fundacja jest zobowiązana podmiotowo i przedmiotowo do udzielenia informacji, powoduje uznanie, że zakres pytań należy do informacji publicznej.

W odpowiedzi na skargę Fundacja [...] wniosła o jej oddalenie wskazując, że żądane informacje mają charakter informacji przetworzonej w rozumieniu art. 3 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1066 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości w zakresie swojej właściwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym § 2 powołanego przepisu stanowi, iż kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Wojewódzki sąd administracyjny rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną o czym stanowi art. 134 § 1 u. p.p.s.a. Oznacza to m. in., że sąd nie może w ocenie legalności zaskarżonej decyzji ograniczać się jedynie do zarzutów sformułowanych w skardze, ale także powinien wadliwość kontrolowanego aktu podnosić z urzędu.

Przystępując do rozpoznania skargi wskazać należy, że zaskarżona decyzja dotknięta jest wadą nieważności. W skardze do sądu administracyjnego skarżący zakwestionował odmowną treść pisma Pełnomocnika Fundacji z dnia [...] lutego

2017 r. r., które stanowi odpowiedź na jego wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, zakończonej decyzją odmowną Fundacji z dnia [...] marca 2016 r. o udostępnienie informacji publicznej.

Zasady i tryb udzielania informacji publicznej określa powołana ustawa

o dostępie do informacji publicznej. Zgodnie z art. 16 ust. 1 tej ustawy odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 przez organ władzy publicznej następuje w drodze decyzji administracyjnej. Stosownie do ust. 2 tego przepisu do decyzji tej stosuje się przepisy k.p.a., z tym, że odwołanie od decyzji rozpoznaje się w terminie 14 dni (pkt 1 tego przepisu), a uzasadnienie decyzji o odmowie udostępnienia informacji zawiera także imiona, nazwiska i funkcje osób, które zajęły stanowisko w toku postępowania o udostepnienie informacji, oraz oznaczenie podmiotów, ze względu na których dobra, o których mowa w art. 5 ust. 2 , wydano decyzję o odmowie udostępnienia informacji (pkt 2 tego przepisu).

W myśl art. 17 ust. 1 u.d.i.p. do rozstrzygnięć podmiotów obowiązanych do udostępnienia informacji, niebędących organami władzy publicznej, o odmowie udostępnienia informacji oraz o umorzeniu postępowania o udostępnienie informacji przepisy art. 16 stosuje się odpowiednio. Zgodnie z ust. 2 tego przepisu wnioskodawca może wystąpić do podmiotu, o którym mowa w ust. 1, o ponowne rozpatrzenie sprawy. Do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołania.

Powołany przepis art. 17 znajduje zatem zastosowanie w przypadku odmowy udostępnienia informacji publicznej przez podmiot niebędący organem władzy publicznej, obowiązany do udostępnienia omawianej informacji, zdefiniowany w art. 4 ustawy.

W myśl przepisu art. 107 § 1 k.p.a. decyzja powinna zawierać: oznaczenie organu administracji publicznej, datę wydania, oznaczenie strony lub stron, powołanie podstawy prawnej, rozstrzygnięcie, uzasadnienie faktyczne i prawne, pouczenie, czy i w jakim trybie służy od niej odwołanie, podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby upoważnionej do wydania decyzji lub, jeżeli decyzja wydana została w formie dokumentu elektronicznego, powinna być opatrzona bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu. Decyzja, w stosunku do której może być wniesione powództwo do sądu powszechnego lub skarga do sądu administracyjnego, powinna zawierać ponadto pouczenie o dopuszczalności wniesienia powództwa lub skargi. Przepisy szczególne mogą określać także inne składniki, które powinna zawierać decyzja (§ 2).

W orzecznictwie, jak i w doktrynie konsekwentnie przyjmuje się, że zakwalifikowanie danego pisma jako decyzji administracyjnej nie wymaga, aby pismo to zawierało wszystkie składniki decyzji przewidziane w art. 107 § 1 k.p.a. Za decyzję uznać należy również pismo właściwego organu zawierające co najmniej oznaczenie organu i adresata aktu, rozstrzygnięcie w sprawie i podpis osoby reprezentującej organ (por. np. wyrok NSA z dnia 14 marca 2013 r., sygn. akt II OSK 2663/13).

W badanej sprawie wskazać należy, że pismo Fundacji [...] z dnia

[...] lutego 2017 r. zostało skierowane do skarżącego, pochodziło od Fundacji [...], zawierało rozstrzygniecie, polegające na podtrzymaniu stanowiska Fundacji, zawartego w decyzji z dnia [...] marca 2016 r. i było ono reakcją na wniosek skarżącego z dnia [...] kwietnia 2016 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy, zakończonej decyzją odmowną, z dnia [...] marca 2016 r. Ponadto pismo to podpisane było w imieniu Fundacji przez pełnomocnika Fundacji adw. J. K., legitymującego się pełnomocnictwem Fundacji.

W takiej sytuacji słuszne jest stanowisko skarżącego, iż wskazane wyżej pismo Pełnomocnika Fundacji z dnia [...] lutego 2017 r., sporządzone w odpowiedzi na jego wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, ma charakter decyzji administracyjnej, określonej w art. 107 k.p.a., gdyż zawierają minimalne elementy konstrukcyjne tego aktu administracyjnego.

Należy jednak zwrócić uwagę, że orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że decyzja podpisana przez osobę nieupoważnioną do jej wydania w imieniu organu dotknięta jest wadą nieważności, przy czym taką wadę decyzji kwalifikuje się jako naruszenie przepisów o właściwości (art. 156 § 1 pkt 1 k.p.a.) lub rażące naruszenie prawa bądź jako wydanie aktu bez podstawy prawnej (art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.) – por wyrok NSA z dnia 2 kwietnia 2014 r., sygn. akt I OSK 2317/13, wyrok NSA z dnia 26 kwietnia 1999 r., sygn. akt IV SA 639/97)

Przeważający jest przy tym pogląd w piśmiennictwie i orzecznictwie, że sam brak powołania się w decyzji na upoważnienie nie pociąga za sobą nieważności decyzji, o ile upoważnienie takie rzeczywiście istniało, co wymaga zbadania przez organ administracji (por. Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, pod red. R. Hausera, M. Wierzbowskiego, Wydawnictwo C.H. Beck Warszawa 2014, s. 783-784) i powołane tam orzeczenia NSA i WSA; glosa B. Adamiak do wyroku SN z 11 października 1996 r., III RN 8/96, OSP 1997, Nr 10, poz. 190).

Zgodnie z treścią § 30 Statutu Fundacji, podejmowanie decyzji we wszystkich sprawach nie zastrzeżonych do kompetencji Konwentu Fundatorów należy do Zarządu Fundacji. W aktach sprawy znajduje się wprawdzie pełnomocnictwo z dnia 1 lutego 2017 r. udzielone adwokatowi J. K. z kancelarii [...] przez L. N. Członka Zarządu Fundacji [...] działającego w imieniu Fundacji - do reprezentowania Fundacji we wszystkich sprawach z zakresu dostępu do informacji publicznej, w szczególności do odpowiedzi na wnioski o dostęp do informacji publicznej oraz do reprezentowania Fundacji przed sądami administracyjnymi, w tym Naczelnym Sądem Administracyjnym, jednakże z treści ww. pełnomocnictwa nie wynika upoważnienie do wydawania w imieniu Fundacji [...] rozstrzygnięć władczych, w postaci decyzji administracyjnych, w przeciwieństwie do upoważnienia wydanego przez Fundację w stosunku do rzecznika prasowego, który wydał w imieniu Fundacji decyzję z dnia [...] marca 2016 r. w oparciu o art. 16 i art. 17 u.d.i.p., które spełniałoby wymogi wymienione w art. 268a k.p.a. i stosownych przepisów kpa.

Podkreślić przy tym należy, że umocowania do "udzielania odpowiedzi na wnioski o dostęp do informacji publicznej" nie należy utożsamiać z upoważnieniem do wydawania decyzji - a więc aktów o kwalifikowanej formie, której elementy określa art. 107 § 1 k.p.a. Udzielenie odpowiedzi na wniosek informacyjny polega bowiem na: udostępnieniu żądanej informacji publicznej w formie czynności materialno-technicznej; poinformowaniu o tym, że podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej daną informacją nie dysponuje; ewentualnie, że wnioskowana informacja nie posiada waloru informacji publicznej w rozumieniu przepisów u.d.i.p. Wydanie przez podmiot zobowiązany decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej nie mieści się więc w zakresie "udzielenia odpowiedzi" na wniosek

o udostępnienie informacji publicznej, które może nastąpić w zwykłej formie pisemnej, mailowej, czy nawet ustnej.

Należy również odróżnić upoważnienie, o którym mowa w art. 268a k.p.a.,

od pełnomocnictwa do reprezentowania strony w postępowaniu, w tym

w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Pierwsze z nich legitymuje do załatwiania spraw administracyjnych w imieniu organu, a ściślej do podejmowania w jego imieniu czynności z zakresu postępowania administracyjnego, drugie zaś stanowi umocowanie do reprezentowania w postępowaniu sądowoadministracyjnym, przy czym zróżnicowany zakres upoważnienia opisanego w art. 268a k.p.a. oraz pełnomocnictwa sądowoadministracyjnego nie wyłącza możliwości umocowania

w jednym dokumencie określonej osoby do podejmowania czynności w postępowaniu administracyjnym, jak i do reprezentowania organu w postępowaniu sądowoadministracyjnym (por. postanowienia NSA: z dnia 20 maja 2011 r., sygn. akt I OZ 357/11, publ. LEX 990345; z dnia 4 października 2011 r., sygn. akt I OZ 743/11, publ. LEX nr 964729). Pełnomocnictwo z dnia 1 lutego 2017 r. nie zawiera upoważnienia do podejmowania przez adwokata J. K. czynności z zakresu postępowania administracyjnego, w tym do wydawania decyzji

o odmowie dostępu do informacji publicznej.

Zgodnie z art. 268a k.p.a. organ administracji publicznej może w formie pisemnej upoważnić pracowników kierowanej jednostki organizacyjnej do załatwiania spraw w jego imieniu w ustalonym zakresie, a w szczególności do wydawania decyzji administracyjnych, postanowień, zaświadczeń, a także do poświadczania za zgodność odpisów dokumentów przedstawionych przez stronę na potrzeby prowadzonych postępowań z oryginałem.

Z powyższego przepisu wynika, że upoważnienie do wydawania decyzji może być udzielone pracownikowi danej jednostki organizacyjnej, przy czym wybór upoważnionego pracownika należy do organu. Upoważnienie może być nadane do odwołania, na czas oznaczony albo w odniesieniu do określonych konkretnie spraw. Pracownik upoważniony do wykonywania kompetencji organu nie staje się przez to organem, wykonuje on bowiem tylko kompetencje organu. Udzielone upoważnienie wywiera więc ten skutek, że zmienia się osoba wykonująca kompetencje organu.

Jak podkreśla się w orzecznictwie, z upoważnienia nie można interpretować więcej uprawnień, aniżeli nim wyraźnie zakreślono, a jego treść nie powinna budzić wątpliwości. Kompetencji upoważnionego pracownika nie można także domniemywać. Działanie pracownika bez upoważnienia właściwego organu administracji publicznej pociąga za sobą nieważność decyzji z mocy art. 156 § 1 pkt 1 k.p.a. Przepis ten stanowi, iż organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji, która została wydana z naruszeniem przepisów o właściwości (por. wyrok NSA w Lublinie z dnia 26 kwietnia 1996 r., sygn. akt SA/Lu 691/95, publ. LEX nr 26790; wyrok NSA z dnia 26 kwietnia 1999 r., sygn. akt IV SA 639/97; publ. LEX nr 47263).

W świetle powyższego uznać należy, że zaskarżona decyzja Fundacji [...] z dnia [...] lutego 2017 r., została podpisana przez osobę nie posiadającą stosownego upoważnienia do wydawania decyzji, o których mowa w art. 16 w związku z art. 17 u.d.i.p. Podpisanie ww. decyzji przez osobę nieuprawnioną obligowało Sąd do wyeliminowania jej z obrotu prawnego. Decyzja taka jest bowiem dotknięta wadą kwalifikowaną, określoną w art. 156 § 1 pkt 1 k.p.a.

W tym stanie rzeczy na obecnym etapie przedwczesnym byłoby rozpoznawanie zarzutów skargi o charakterze merytorycznym, dotyczących w szczególności odmowy udostępnienia dostępu do informacji publicznej ze względu na charakter informacji.

Ponownie rozpatrując wniosek z dnia [...] kwietnia 2016 r. Fundacja [...] uwzględni dokonaną ocenę prawną i podejmie stosowne działania na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Uwzględni fakt, że decyzja o odmowie dostępu do informacji publicznej powinna zawierać elementy wymienione w art. 107 § 1 i § 3 k.p.a., a nadto spełniać wymogi określone w art. 16 ust. 2 u.d.i.p.

Mając na względzie powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny

w Warszawie, na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a. orzekł jak w punkcie 1 sentencji. O kosztach postępowania obejmujących wpis od skargi (200 złotych) Sąd postanowił na podstawie art. 200 i art. 205 § 1 p.p.s.a., jak w punkcie 2 sentencji wyroku.