Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz Sędzia WSA Krzysztof Dziedzic Protokolant st. sekr. sąd. Monika Walentynowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi M.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy postanawia: zawiesić postępowanie.

II SA/Go 347/16

Uzasadnienie

M.S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] grudnia 2015 r. , [...] utrzymującą w mocy decyzję Starosty z dnia [...] września 2015 r. [...] o zatrzymaniu wyżej wymienionemu skarżącemu prawa jazdy kategorii B,C,B+E,C+E na okres 6 miesięcy od dnia [...] sierpnia 2015 r. do dnia [...] lutego 2016 r. za przekroczenie o więcej niż 50 km/h dopuszczalnej prędkości na obszarze zabudowanym. Podstawę prawną rozstrzygnięć organów administracji stanowiły art. 102 ust. 1 pkt 4 i ust. 1c , 1 e i 1 d ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2015 r., poz. 155 ze zm. – określanej dalej jako u.k.p. ) w zw. z art. 135 ust. 1 pkt 1 a lit. a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym ( Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm. – określanej dalej jako u.p.r.d. ).

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do przepisu art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. z 2016 r., poz. 718. - określanej dalej jako p.p.s.a. ) sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego, przed Trybunałem Konstytucyjnym lub Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego na podstawie powołanego przepisu następuje z urzędu, a jego celowość została pozostawiona ocenie sądu ( por. postanowienia NSA: z dnia 11 marca 2005 r., I OZ 45/05; z dnia 7 czerwca 2008 r., sygn. akt I OZ 382/08). Praktyka sądowa opowiada się za szerokim rozumieniem pojęcia "rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania", wychodząc poza tradycyjne rozumienie prejudycjalności postępowania np. w przypadku przedstawienia zagadnienie do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów NSA lub wystąpienia do TK z wnioskiem o stwierdzenie niezgodności z Konstytucją aktu prawnego. Ekonomia procesowa, a także względy sprawiedliwości, mogą przemawiać za potrzebą zawieszenia postępowania w razie badania przez TK kwestii zgodności z Konstytucją RP lub aktami wyższego rzędu aktu normatywnego, który stanowił podstawę do wydania zaskarżonego orzeczenia ( por. postanowienie NSA z dnia 26 sierpnia 2009 r., sygn. akt I FZ 248/09; postanowienie NSA z dnia 20 maja 2008 r., sygn. akt II FZ 200/08, M. Niezgódka-Medek w uwadze 3 do art. 125 ustawy p.p.s.a. (w:) B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Lex 2013). Ponadto - jak trafnie zauważa się w orzecznictwie - możliwość złożenia wniosku o wznowienie postępowania administracyjnego oraz sądowoadministracyjnego nie może stanowić negatywnej przesłanki zastosowania art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. ( por. postanowienie NSA z dnia 13 kwietnia 2010 r., sygn. akt I GSK 746/09 ). Zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego w oczekiwaniu na rozstrzygnięcie TK nie powinno być traktowane jako naruszenie zasady ekonomii procesowej. Naczelną zasadą, którą należy się kierować, jest zasada państwa prawa, a w państwie prawa liczą się przede wszystkim: stabilność orzecznicza sądów, trwałość i nienaruszalność prawomocnych wyroków, spójność systemu prawnego i konstytucyjna eliminacja wadliwych aktów normatywnych. Ponadto należy zwrócić uwagę, iż art. 6 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności dotyczy nie tylko szybkiego postępowania, ale i postępowania rzetelnego, którego rozsądny termin zakończenia jest jednym z elementów kształtujących. Wskazuje się także, iż w sprawach sądowoadministracyjnych zjawiskiem wielce niepożądanym i utrudniającym praworządne działanie administracji jest odmienne stanowisko sądów, co do wykładni i stosowania prawa w sprawach o analogicznym lub zbliżonym stanie prawnym i faktycznym ( por. postanowienie NSA z dnia 13 czerwca 2008 r., sygn. akt I FZ 221/08, LEX nr 479145 oraz B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze 2005, s. 302-303). Rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego musi być więc istotne z punktu widzenia realizacji celu postępowania sądowoadministracyjnego oraz powinno mieć bezpośredni wpływ na wynik tego postępowania ( por. postanowienie NSA z dnia 11 grudnia 2012 r., sygn. akt I FZ 941/12). Sąd wziął pod uwagę, że na skutek wniosku Prokuratora Generalnego z dnia 18 września 2015 r. oraz wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich z dnia 17 września 2015 r. zostało wszczęte postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym i prowadzone jest pod wspólną sygn. akt K 24/15 w przedmiocie stwierdzenia niezgodności:

1) art. 135 ust. 1 pkt 1a lit. a u.p.r.d. w zw. z art. 102 ust. 1 pkt 4 i ust. 1c u.k.p. w zakresie, w jakim dopuszcza stosowanie wobec tej samej osoby fizycznej, za ten sam czyn, sankcji administracyjnej w postaci zatrzymania prawa jazdy i odpowiedzialności prawnokarnej za wykroczenia – z art. 2 Konstytucji RP, art. 4 Protokołu nr 7 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonego dnia 22 listopada 1984 r. w Strasburgu i art. 14 ust. 7 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych

2) art. 102 ust. 1 pkt 4 i ust. 1c u.k.p. w zw. z art. 35 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego i art. 53 § 1 p.p.s.a. – w zakresie braku adekwatnych gwarancji procesowych w sytuacji wydania decyzji przez starostę o zatrzymaniu prawa jazdy, w przypadku, gdy kierujący pojazdem przekroczył dopuszczalną prędkość o więcej niż 50 km/h na obszarze zabudowanym – z art. 2, art. 45 ust. 1 i art. 78 Konstytucji RP;

3 ) art. 102 ust. 1 pkt 4 i art. 102 ust. 1d w zw. z art. 102 ust. 1 pkt 4 u.k.p. oraz art. 135 ust. 1 pkt 1a lit. a u.pr.d. w zw. z art. 102 ust. 1 pkt 4 u.k.p.– z art. 2 i art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, jak również z art. 4 ust. 1 Protokołu nr 7 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz art. 14 ust. 7 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych.

Rozstrzygnięcie przez Trybunał Konstytucyjny o zgodności art. 135 ust. 1 pkt 1a lit. a u.p.r.d. i art. 102 ust. 1 pkt 4 i ust. 1c u.k.p. z Konstytucją RP, Protokołem nr 7 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, Międzynarodowym Paktem Praw Obywatelskich i Politycznych ma istotne znaczenie dla oceny legalności zaskarżonej decyzji, skoro zakwestionowane przez Prokuratora Generalnego oraz Rzecznika Praw Obywatelskich przepisy stanowiły jej podstawę prawną. W tej sytuacji uzasadnione jest zawieszenie z urzędu postępowania przez sąd administracyjny w niniejszej sprawie, do czasu zakończenia postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym w sprawie sygn. akt K 24/16. Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a., orzekł jak w postanowieniu.