Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA : Stefan Babiarz po rozpoznaniu w dniu 5 sierpnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia M. W. na na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 28 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Sz 269/08, w zakresie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 7 marca 2008 r., Nr [...], w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. postanawia: oddalić zażalenie.

II FZ 332/08

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 28 maja 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odmówił M. W. (Skarżącemu) wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 7 marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. Sąd wskazał, że Skarżący nie przedstawił żadnych faktów lub dowodów świadczących o istnieniu szczególnego interesu i groźbie wyrządzenia znacznej szkody w przypadku odmowy wstrzymania wykonania decyzji.

Na powyższe postanowienie Skarżący złożył zażalenie i wskazał, że obowiązkiem sądu było ustalenie czy zachodzą podstawy do wstrzymania wykonania decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Podstawową przesłanką wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, o jakich mowa w art. 61 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz.1270 z późn zm. dalej p.p.s.a.), jest zgodnie z art. 61 §3 niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przy czym ciężar uprawdopodobnienia okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji spoczywa na stronie skarżącej (postanowienie NSA z dnia 22 listopada 2004 r., FZ 474/04 - nie publikowane, z dnia 31 sierpnia 2004 r., FZ 267/04 - nie publikowane, postanowienie NSA z dnia 13 grudnia 2004 r., FZ 496/04 - nie publikowane i postanowienie NSA z dnia 18 czerwca 2004 r., FZ 138/04 - nie publikowane, B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze 2005 r., s. 168). Użyty w art. 61 §3 p.p.s.a. zwrot "sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności" oznacza, że orzeczenie uwzględniające taki wniosek ma charakter fakultatywny, a więc może, lecz nie musi być wydane nawet w wypadku, gdy w sprawie występują przesłanki przewidziane w tym przepisie, od zaistnienia których ustawodawca uzależnia wstrzymanie zaskarżonego aktu.

Pod pojęciem szkody w rozumieniu powołanego przepisu należy natomiast rozumieć taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Sytuacja taka będzie miała miejsce wówczas, gdy zachodzi niebezpieczeństwo utraty przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu /por. postanowienie NSA z dnia 20 grudnia 2004 r., GZ 138/04/.

Sąd nie orzeka o wstrzymaniu wykonania aktu z urzędu, a wobec tego nie może samoistnie stwierdzić, czy wykonanie aktu zagraża powstaniem znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, jeżeli skarżący nie przytoczy w tym zakresie żadnych okoliczności.

Wskazując na powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 §2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.