drukuj    zapisz    Powrót do listy

6118 Egzekucja świadczeń pieniężnych, Egzekucyjne postępowanie, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, *Uchylono postanowienie I i II instancji, I SA/Wr 835/19 - Wyrok WSA we Wrocławiu z 2019-12-18, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I SA/Wr 835/19 - Wyrok WSA we Wrocławiu

Data orzeczenia
2019-12-18 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2019-10-03
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Sędziowie
Jadwiga Danuta Mróz
Katarzyna Radom
Marta Semiczek /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6118 Egzekucja świadczeń pieniężnych
Hasła tematyczne
Egzekucyjne postępowanie
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
*Uchylono postanowienie I i II instancji
Powołane przepisy
Dz.U. 2018 poz 1314 art. 33 par. 1 pkt 1
Ustawa z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marta Semiczek (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, sędzia WSA Katarzyna Radom, , po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w dniu 18 grudnia 2019 r. przy udziale sprawy ze skargi B. M. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie uznania za bezzasadny zarzutu na prowadzoną egzekucję administracyjną I. uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Prezydenta W. z dnia [...] nr [...] II. zasądza na rzecz Skarżącej od Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. 597,00 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi B. M. (dalej: Skarżąca lub Zobowiązana) jest postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. (dalej: SKO lub organ nadzoru) z [...] r. nr [...], utrzymujące w mocy postanowienie Prezydenta W. (dalej: organ egzekucyjny) z [...] r. (nr [...]) w sprawie uznania za bezzasadny zarzutu na prowadzoną egzekucję administracyjną.

W dniu [...] r. Prezydent W., działając jako wierzyciel i organ egzekucyjny w zakresie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, o której mowa w art. 6h ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2018 r. poz. 1454, ze zm.; dalej: u.c.p.g.), wystawił upomnienie nr [...], którym wezwał Zobowiązaną do uregulowania należności z tytułu ww. opłaty dotyczącej nieruchomości położonej we W. przy ul. O[...] [...], za okres od 1 kwietnia 2018 r. do 31 stycznia 2019 r. w wysokości 660,00 zł oraz 11,60 zł tytułem kosztów upomnienia. Upomnienie doręczono Zobowiązanej w dniu 28 lutego 2019 r.

W związku z nieuregulowaniem ww. należności, organ egzekucyjny wystawił tytuł wykonawczy nr [...], na podstawie, którego wszczęto wobec Zobowiązanej postępowanie egzekucyjne. Celem wyegzekwowania rzeczonej należności dokonano zajęcia wierzytelności z rachunku bankowego Zobowiązanej. Tytuł wykonawczy oraz zawiadomienie o zajęciu, Zobowiązana odebrała w dniu 17 kwietnia 2019 r.

Zobowiązana, pismem wniesionym w dniu 24 kwietnia 2019 r., zgłosiła zarzut wobec prowadzonej egzekucji. Zarzut oparto na określonej w art. 33 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1314, ze zm.; dalej: u.p.e.a.), przesłance wygaśnięcia obowiązku podatkowego. W uzasadnieniu zarzutu Zobowiązana wskazała, że w związku ze sprzedażą ww. nieruchomości w dniu [...] marca 2018 r., przestała być jej właścicielką. Tym samym, wygasł w stosunku do niej obowiązek uiszczania opłaty za gospodarowania odpadami komunalnymi, nie jest także obowiązana do złożenia deklaracji o jakiej mowa w art. 6m ust. 2 u.c.p.g. O fakcie sprzedaży poinformowała Urząd Miejski W[...] pl. N[...] [...] oraz Urząd Miejski W. Wydział Należności Środowiskowych pismami z 30 maja 2018 r.,

W dniu 29 kwietnia 2019 r. wpłynęła do Urzędu Miejskiego W. deklaracja Skarżącej o ustaniu obowiązku ponoszenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, w związku ze zbyciem nieruchomości w dniu 8 marca 2018 r.

Postanowieniem z [...] r. organ egzekucyjny uznał zarzut za bezzasadny. Uzasadniając swoje stanowisko wskazał, że zgodnie z art. 6m ust. 1d i ust. 2 u.c.p.g., kwota opłaty określona w deklaracji obowiązuje do czasu złożenia jej korekty, lub zmiany stawki opłat., W przypadku zmiany danych będących podstawą ustalenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi lub zmiany ilości odpadów powstających na danej nieruchomości, właściciel nieruchomości obowiązany jest złożyć nową deklarację w terminie 14 dni od dnia nastąpienia zmiany. W ocenie organu egzekucyjnego, w przypadku zmiany polegającej na tym, że podmiot wskazany w poprzedniej deklaracji przestał być zobowiązany do uiszczania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, podmiot ten winien wypełnić część A - C i D.2. deklaracji w sprawie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, a w części F wpisać cyfrę "0". Powyższe wynika z załącznika do uchwały Nr [...]/17 Rady Miejskiej W. z dnia [...] 2017 r. zmieniającej uchwałę Nr [...]/16 Rady Miejskiej W. w sprawie wzoru deklaracji w sprawie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Dodał, że o konieczności złożenia stosownej deklaracji Zobowiązana została poinformowana pismami z 12 czerwca 2018 r. oraz z 24 kwietnia 2019 r.

Odnośnie do podniesionego zarzutu organ egzekucyjny wskazał, posiłkując się poglądami zawartymi w orzecznictwie sądów administracyjnych, że nie jest on uprawniony do ponownego, merytorycznego rozstrzygania sprawy m. in. z uwagi na treść art. 29 § 1 u.p.e.a. (zakaz badania przez organ egzekucyjny zasadności i wymagalności obowiązku objętego egzekucją). Organ egzekucyjny stwierdził zatem, że egzekwowany obowiązek istnieje i prowadzone postępowanie egzekucyjne jest uzasadnione.

W zażaleniu na ww. postanowienie, Zobowiązana zarzuciła naruszenie art. 33 § 1 pkt 1 u.p.e.a. przez błędne przyjęcie w okolicznościach sprawy, że obowiązek uiszczania opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, w stosunku do niej nie wygasł.

SKO, utrzymując w mocy zaskarżone postanowienie wskazało, że nieruchomość położona we W. przy ul. O[...] [...], była nieruchomością zamieszkaną. Tym samym, obowiązek ponoszenia opłat powstawał za każdy miesiąc zamieszkiwania na nieruchomości (art. 6i ust. 1 pkt 1 u.c.p.g.). Wysokość należnych opłat są obowiązani określić sami mieszkańcy składając do organu wykonawczego gminy stosowną deklarację w terminie 14 dni od dnia zamieszkania (art. 6m ust. 1 u.c.p.g.). Zobowiązana złożyła deklarację w dniu 10 czerwca 2013 r. Okres obowiązywania tej deklaracji oraz zasady postępowania w przypadku zmiany danych określają przepisy art. 6m ust. 1d i ust. 2 u.c.p.g. Zgodnie natomiast z art. 6q ust. 3 u.c.p.g., w przypadku złożenia korekty deklaracji lub nowej deklaracji zmniejszającej wysokość zobowiązania z tytułu opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi nie stwierdza się nadpłaty w tej opłacie za miesiące, w których usługa odbierania odpadów komunalnych była świadczona.

Następnie SKO stwierdziło, że zasadniczo zgadza się z organem egzekucyjnym co do braku możliwości merytorycznego zbadania zarzutu wygaśnięcia obowiązku, z uwagi na treść art. 29 § 1 u.p.e.a. Wskazało jednak, że w przypadku złożenia zarzutu opartego na przepisie art. 33 § 1 pkt 1 u.p.e.a. organ egzekucyjny niejako jest zmuszony odnieść się do niego merytorycznie. Dotyczy to obowiązków, które powstają z mocy prawa - tak jak obowiązek uiszczania opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Stąd organ egzekucyjny dokonał oceny złożonego zarzutu, powołując m. in. wykładnię art. 6m ust. 1d i ust. 2 u.c.p.g. SKO dalej wskazało, że złożenie przez Zobowiązaną pisma z 30 maja 2018 r., którym poinformowała o zbyciu nieruchomości, nie stanowiło wypełnienia obowiązku określonego w art. 6m ust. 2 u.c.p.g. W przepisie tym ustawodawca używa bowiem zwrotu złożyć deklarację nie zaś np. poinformować właściwy organ lub zgłosić właściwemu organowi. Tym samym, dopiero fakt sporządzenia nowej deklaracji, której wzór (zgodnie z art. 6n u.c.p.g.) określa uchwała organu stanowiącego i kontrolnego gminy, zadośćuczyni ww. obowiązkowi i jednocześnie zdezaktualizuje poprzednio złożoną deklarację (art. 6m ust. 1d). W ocenie SKO, złożenie przez Zobowiązaną wymaganej deklaracji w dniu 29 kwietnia 2019 r. nie ma wpływu na aktualność ani wymagalność egzekwowanego obowiązku. Jak bowiem wynika z art. 6m ust. 2 i art. 6q ust. 3 u.c.p.g. deklaracje są skuteczne jedynie na przyszłość, nie szybciej niż od miesiąca ich złożenia. Wskazując na zawarty w art. 6q ust. 1 u.c.p.g. nakaz stosowania przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, ze zm.; dalej: O.p.), SKO przywołało treść art. 59 § 1 pkt 6 O.p, zgodnie z którym, zobowiązanie podatkowe wygasa m.in. w wyniku przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych. Zdaniem SKO, przepis ten nie będzie miał jednak zastosowania w rozpatrywanej sprawie albowiem powołany wcześniej art. 6q ust. 3 w zw. z art. 6m ust. 2 u.c.p.g. wprost wskazują, że złożenie nowej deklaracji jest skuteczne wyłącznie na przyszłość. Ponadto, przepisy O.p. w przypadku ich kolizji z przepisami u.c.p.g. ustępują tej drugiej, w myśl zasady lex specialis derogat legi generali.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na ww. postanowienie SKO, Skarżąca zarzuciła naruszenie:

art. 2 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 6h u.c.p.g., przez jego błędną wykładnię i uznanie, że Skarżąca po dacie przeniesienia prawa własności nieruchomości na rzecz osoby trzeciej oraz utraty posiadania samoistnego i zależnego nieruchomością, tj. po dacie [...] marca 2018 r., może zostać uznana za właściciela tej nieruchomości, a tym samym podlega przepisom wyżej wymienionej ustawy i uznanie, że ciążył na Skarżącej, po dacie [...] marca 2018 r., obowiązek ponoszenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi za tę nieruchomość;

art. 6m ust. 2 u.c.p.g., przez błędną wykładnię i uznanie, że Skarżąca podlega obowiązkowi złożenia nowej deklaracji w terminie 14 dni od daty zmiany danych będących podstawą ustalenia wysokości należnej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, podczas gdy przenosząc prawo własności ww. nieruchomości, Skarżąca przestała podlegać obowiązkom określonym w u.c.p.g.;

art. 6n ust. 1 w zw. z art. 6m ust. 2 u.c.p.g., przez błędną wykładnię i uznanie, że wzór deklaracji, określony uchwałą Nr [...]/17 Rady Miejskiej W. z dnia [...] 2017 r. zmieniającej uchwałę Nr [...]/16 Rady Miejskiej W. w sprawie wzoru deklaracji w sprawie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, jest jedynym właściwym dokumentem stanowiącym podstawę do zmiany danych będących podstawą ustalenia wysokości należnej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, podczas gdy pismo Skarżącej i J. M. z 30 maja 2018 r., skierowane do Urzędu Miejskiego W., zawiera kompletne dane będące podstawą ustalenia wysokości należnej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi za ww. nieruchomość, za okres po dniu 30 maja 2018 r.;

art. 7 w zw. z art. 77 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096, ze zm.; dalej: k.p.a.), przez przyjęcie, że pismo Skarżącej i J. M. z 30 maja 2018 r., skierowane do Urzędu Miejskiego W., nie stanowi oświadczenia kierowanego do właściwego organu administracyjnego, zawierającego kompletne dane będące podstawą ustalenia wysokości należnej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi za ww. nieruchomość.

Wobec tak postawionych zarzutów, Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W odpowiedzi na skargę, SKO wniosło o oddalenie skargi.

W piśmie procesowym z 23 października 2019 r. Skarżąca podniosła, że SKO pomija element zasadniczy, tj. brak możliwości objęcia obowiązkiem opłaty za odpady komunalne podmiotów innych niż te, które określa art. 2 ust. 1 pkt 4 u.c.p.g. Z uwagi na zbycie ww. nieruchomości i wyzbycie się prawa posiadania samoistnego lub zależnego, Skarżąca nie mieści się w katalogu podmiotów o jakich mowa w tym przepisie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje.

Skarga okazała się zasadna.

Przedmiotem kontroli w niniejszej sprawie było postanowienie SKO z [...] r. utrzymujące w mocy postanowienie organu egzekucyjnego (będącego jednocześnie wierzycielem) z [...] r. w sprawie uznania za nieuzasadniony zarzutu na prowadzone postępowanie egzekucyjne.

Tytułem wstępu wyjaśnić należy, że zarzuty w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego są podstawowym środkiem służącym ochronie interesów zobowiązanego w postępowaniu egzekucyjnym. Zarzuty te, zgodnie z art. 27 § 1 pkt 9 u.p.e.a., zobowiązany może zgłosić do organu egzekucyjnego w terminie 7 dni od daty doręczenia mu odpisu tytułu wykonawczego. Przesłanki, które stanowią podstawę wniesienia zarzutów enumeratywnie wymienia art. 33 § 1 u.p.e.a., zaś procedurę postępowania przy rozpatrywaniu zgłoszonych zarzutów regulują przepisy art. 34 u.p.e.a.

Zgodnie z art. 33 § 1 u.p.e.a., podstawą zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej może być:

1) wykonanie lub umorzenie w całości albo w części obowiązku, przedawnienie, wygaśnięcie albo nieistnienie obowiązku;

2) odroczenie terminu wykonania obowiązku albo brak wymagalności obowiązku z innego powodu, rozłożenie na raty spłaty należności pieniężnej;

3) określenie egzekwowanego obowiązku niezgodnie z treścią obowiązku wynikającego z orzeczenia, o którym mowa w art. 3 i 4;

4) błąd co do osoby zobowiązanego;

5) niewykonalność obowiązku o charakterze niepieniężnym;

6) niedopuszczalność egzekucji administracyjnej lub zastosowanego środka egzekucyjnego;

7) brak uprzedniego doręczenia zobowiązanemu upomnienia, o którym mowa w art. 15 § 1;

8) zastosowanie zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego;

9) prowadzenie egzekucji przez niewłaściwy organ egzekucyjny;

10) niespełnienie w tytule wykonawczym wymogów określonych w art. 27.

W kontrolowanej sprawie, Skarżąca z tejże instytucji skorzystała w ustawowym terminie po doręczeniu jej tytułu wykonawczego nr [...] z [...], obejmującego zaległości w opłatach za gospodarowanie odpadami komunalnymi za okres od 1 kwietnia 2018 r. do 31 stycznia 2019 r. w wysokości 660,00 zł (oraz kosztów upomnienia). Opłaty te dotyczyły nieruchomości położonej we W. przy ul. O[...] [...]. Zgłoszony przez Skarżącą zarzut w sprawie prowadzonego postępowania egzekucyjnego, oparty został o przesłankę wymienioną w art. 33 § 1 pkt 1 u.p.e.a., tj. wygaśnięcie obowiązku. Według Skarżącej, powodem wygaśnięcia obowiązku, była sprzedaż nieruchomości w dniu [...] marca 2018 r., o czym poinformowała Urząd Miejski W. pismami z 30 maja 2018 r.

Oceniając zgłoszony zarzut organy uznały, że rzeczony obowiązek nie wygasł w wyniku złożenia pisma z 30 maja 2018 r., bowiem pismo to nie stanowi wymaganej przepisami prawa deklaracji (według wzoru ustalonego uchwałą). Dopiero bowiem złożenie takiej deklaracji zdezauktalizowałoby poprzednią deklarację i licząc od daty jej złożenia, miałaby wpływ na ustanie rzeczonego obowiązku.

Mając na uwadze powyższe zauważenia wymaga, że zgłoszony przez Skarżącą zarzut zapoczątkował spór o dopuszczalność egzekucji. W ramach tak ukształtowanego sporu trzeba jednak zaznaczyć, że z tytułu wykonawczego wynika domniemanie istnienia obowiązku, a zatem zobowiązany, jeśli zamierza wykazać, że obowiązek już nie istnieje (doszło do jego wygaśnięcia) - powinien przedstawić dowody potwierdzające okoliczności na jakie się powołuje. Wynika to z tego, że organ egzekucyjny nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym, choć zarzut Skarżącej wymagał – jak słusznie wskazał organ nadzoru - odniesienia się do niego w sposób merytoryczny, bowiem objęty przedmiotową egzekucją obowiązek powstał z mocy prawa.

Sięgając zatem do regulacji prawnych kształtujących rzeczony obowiązek oraz podmiot zobowiązany do jego realizacji, wskazać należy, że w świetle przepisów ustawy u.c.p.g., właściciele nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy są obowiązani ponosić na rzecz gminy, na terenie której są położone ich nieruchomości, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi (art. 6h u.c.p.g.). W związku z powyższym, właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w terminie 14 dni od dnia zamieszkania na danej nieruchomości pierwszego mieszkańca lub powstania na danej nieruchomości odpadów komunalnych (art. 6m ust. 1 u.c.p.g.).

Opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi należna jest za każdy miesiąc, w którym na danej nieruchomości zamieszkuje dana osoba (art. 6i ust. 1 u.c.p.g.).

Definicję właściciela nieruchomości zawiera art. 2 ust. 1 pkt 4 u.c.p.g., zgodnie z którym pojęcie to obejmuje także współwłaścicieli, użytkowników wieczystych oraz jednostki organizacyjne i osoby posiadające nieruchomości w zarządzie lub użytkowaniu, a także inne podmioty władające nieruchomością.

Obowiązek ponoszenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi obciąża właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy, co wynika wprost z art. 6h u.c.p.g. Opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi ma charakter daniny publicznej (por. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28 listopada 2013 r., K 17/12), nakładanej w drodze ustawy.

W konsekwencji, każdy kto znajdzie się w sytuacji opisanej w ustawie (zrealizuje daninowy stan faktyczny), zobowiązany jest do zapłaty opłaty na takich samych zasadach. Podmiot objęty tą daniną wstępuje w stosunki prawne "z góry" ustalone przez ustawodawcę. Dlatego nie jest możliwe modyfikowanie treści ustawy w drodze umów, czy porozumień zawieranych przez podmiot obowiązany z tytułu opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Zgodnie z ustawą o utrzymaniu czystości i porządku w gminach podmiotem obowiązanym z tytułu opłaty za gospodarowanie odpadami jest właściciel nieruchomości (por. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 6 września 2017 r. sygn. akt III SA/Gl 607/17, dostępny w internetowej bazie orzeczeń sądów administracyjnych na stronie: orzeczenia.nsa.gov.pl – dalej: CBOSA).

Ustawodawca przyjął więc założenie, że zamieszkiwanie na nieruchomości jest równoznaczne z wytwarzaniem odpadów (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 listopada 2016 r. sygn. akt II FSK 1768/16, w CBOSA).

Fakt zamieszkiwania na nieruchomości wiąże się, więc z obowiązkiem ponoszenia przedmiotowej opłaty, a złożenie stosownej deklaracji przez właściciela tej nieruchomości w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 4 u.c.p.g., konstytuuje ten obowiązek.

Wskazać jednocześnie należy, że kwota opłaty określona w deklaracji obowiązuje do czasu złożenia jej korekty, lub zmiany stawki opłat (art. 6m ust. 1d u.c.p.g.). W przypadku zmiany danych mających wpływ na wysokość opłaty właściciel ma obowiązek złożyć nową deklarację do 14 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła zmiana (art. 6m ust. 2 u.c.p.g.). Z kolei, wzór deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi składanej przez właścicieli nieruchomości, z uwzględnieniem art. 6m ust. 1a i 1b, obejmujący objaśnienia dotyczące sposobu jej wypełnienia, określa rada gminy w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego (art. 6n ust. 1 pkt 1 u.c.p.g.).

Przypomnieć należy, że zaistniały w sprawie spór wymagał rozstrzygnięcia, czy w świetle przywołanych przepisów u.c.p.g., obowiązek objęty egzekucją, ciążył na Skarżącej, pomimo sprzedaży (przeniesienia prawa własności) nieruchomości w dniu [...] marca 2018 r., o czym Skarżąca poinformowała Urząd Miejski W. w formie innej niż deklaracja (pismami z 30 maja 2018 r.).

Analizując przywołane przepisy u.c.p.g. - w kontekście zarzutu Skarżącej na prowadzone postępowanie egzekucyjne, opartego na przesłance wygaśnięcia obowiązku - Sąd zauważa, że ustawodawca w zakresie obowiązku ponoszenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz składania stosownych deklaracji, wyznacza jako jego adresata, właściciela. Tak też twierdzi Skarżąca argumentując, że z chwilą sprzedaży prawa własności nieruchomości, utraciła status właściciela w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 4 u.c.p.g., a zatem nie podlega obowiązkom wynikającym z tej ustawy. Tymczasem organy, mimo posiadania wiedzy o zbyciu przez Skarżąca nieruchomości, za którą uiszczała Ona opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi uważają, że obowiązek uiszczania rzeczonej opłaty przez Skarżącą istniał do czasu złożenia nowej deklaracji według wzoru określonego uchwałą Nr [...]/17 Rady Miejskiej W. z dnia [...] 2017 r. zmieniającej uchwałę Nr [...]/16 Rady Miejskiej W. w sprawie wzoru deklaracji w sprawie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

W ocenie Sądu, istnienie obowiązku, którego realizacji w drodze przymusowej domaga się organ egzekucyjny należy oceniać przez pryzmat tego, czy Skarżąca posiadała status właściciela w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 4 u.c.p.g. Istotne są tu przepisy rangi ustawowej, nie zaś przepisy prawa miejscowego. To bowiem ustawa kreuje z mocy prawa obowiązek z tytułu daniny będącej opłatą za gospodarowanie odpadami komunalnymi, którym obciąża właściciela nieruchomości. Tego obowiązku nie kreuje deklaracja. Dokument ten jedynie potwierdza rzeczony obowiązek i wskazuje wysokość tej opłaty. W przypadku natomiast zbycia nieruchomości przez jej dotychczasowego właściciela, obowiązki wynikające z przepisów u.c.p.g. przechodzą na nowego właściciela nieruchomości. W sytuacji więc, gdy organ egzekucyjny dysponował informacją o zbyciu przez Skarżąca nieruchomości, za którą uiszczała opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi, zgodnie ze złożoną w dniu 10 czerwca 2013 r. deklaracją, winien był zweryfikować tę informację przez ustalenie, czy do zbycia faktycznie doszło, co potwierdziłoby ustanie w stosunku do Skarżącej nałożonego przepisem art. 6h u.c.p.g. obowiązku ponoszenia opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Wprawdzie, jak wynika z akt sprawy, Skarżąca złożyła żądaną pismami z 12 czerwca 2018 r. a następnie z 24 kwietnia 2019 r., nową deklarację według wzoru określonego uchwałą Nr [...]/17 Rady Miejskiej W. z dnia [...] 2017 r. zmieniającą uchwałę Nr [...]/16 Rady Miejskiej W. w sprawie wzoru deklaracji w sprawie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi (jej wpływ organ odnotował w dniu 29 kwietnia 2019 r.), w której została wskazana m.in. wysokość tej opłaty w kwocie 0 zł, to wobec zaprezentowanego powyżej stanowiska Sądu, nie można zaaprobować twierdzenia organu, że dopiero ta deklaracja spowodowała ustanie rzeczonego obowiązku.

W konsekwencji uznać należało, że przez brak ustalenia czy i kiedy doszło do zbycia nieruchomości, organy błędnie oceniły podniesiony przez Skarżącą zarzut na prowadzone postępowanie egzekucyjne oparty o przesłankę wygaśnięcia obowiązku. Tym samym, doszło do naruszenia przepisu art. 33 § 1 pkt 1 u.p.e.a. Ponadto, mając na względzie powyższe wywody stwierdzić należało, że sformułowane w skardze zarzuty naruszenia przepisów u.c.p.g. oraz przepisów procedowania, a to art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a., były zasadne.

Rozpoznając sprawę ponowny organ egzekucyjny winien uwzględnić powyższe i w zależności od ustaleń, ocenić zasadność zgłoszonego przez Skarżącą zarzutu na prowadzone postępowanie egzekucyjne w kontekście istnienia obowiązku z tytułu opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) oraz art. 135 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325; dalej: p.p.s.a.), orzekł jak w sentencji wyroku. O kosztach orzeczono stosownie do art. 200 w zw. z art. 205 § 2 p.p.s.a. W skład zasądzonych kosztów wchodzą: wpis sądowy od skargi w wysokości 100 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w wysokości 480 zł według stawki określonej w § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800, ze zm.).



Powered by SoftProdukt