Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Szydłowska Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Śliwińska (spr.) Sędzia WSA Joanna Wegner Protokolant st. spec. Łukasz Skóra po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 sierpnia 2020 r. sprawy ze skargi H.R. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej oddala skargę

VI SA/Wa 240/20

Uzasadnienie

H. R. (zwany dalej "skarżącym") złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] Głównego Inspektora Farmaceutycznego (dalej "organ", "GIF"), który utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w W. z dnia [...] sierpnia 2018 r., znak: [...] odmawiającą H. R. zmiany zezwolenia (z dnia [...] września 2001 r. wydanego na rzecz [...] spółka jawna z siedzibą w D. o znaku: [...] na prowadzenie apteki ogólnodostępnej zlokalizowanej w D., przy ul. [...]

Jako podstawę prawną wskazał art. 112 ust. 1 pkt 1 i ust. 3, art. 115 ust. 1 pkt 4, art. 108 ust. 4 pkt 4 lit. a, art. 99 ust. 1, ust. 2 i ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2019 r., poz. 499, z późn. zm.), zwanej dalej: "u.p.f.", oraz w zw. z art. 66 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 505, z późn. zm.), zwanej dalej: "k.s.h.", oraz art. 138 § 1 pkt 1 - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096, z późn. zm), zwanej dalej: "k.p.a.".

Do wydania niniejszej decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Pismem z 28 maja 2018 r. przedsiębiorca [...] Sp. j. w likwidacji z siedzibą w D. złożył wniosek o zmianę zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej zlokalizowanej w D., przy ul. [...] (zezwolenie z dnia [...] września 2001 r. wydane na rzecz [...] spółka jawna z siedzibą w D. o znaku: [...]).

Uzupełniając wniosek H. R. wskazał, że na skutek prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w L. z dnia [...] września 2017 r. sygn. akt [...] przysługuje mu prawo do przejęcia majątku przedsiębiorstwa [...] Sp. j. w likwidacji z siedzibą w D.. W jego ocenie doszło do przekształcenia spółki jawnej dwuosobowej w przedsiębiorcę jednoosobowego.

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2018 r., znak: [...] WIF odmówił zmiany przedmiotowego zezwolenia zgodnie z treścią wniosku skarżącego. W uzasadnieniu wskazał, że pozytywne rozstrzygnięcie żądania uniemożliwia przepis art. 99 ust. 4 pkt 1 u.p.f., który ma pierwszeństwo przed art. 66 k.s.h. Zdaniem organu, skarżący nie spełnia warunku bycia farmaceutą.

Skarżący złożył odwołanie od ww. decyzji organu l instancji, zarzucając naruszenie następujących przepisów:

1. art. 7 oraz art. 8 k.p.a. poprzez ich niezastosowanie w przedmiotowej sprawie, w szczególności poprzez pobieżną analizę zgodności wniosku i poprzestanie na literalnym zastosowaniu przepisów u.p.f., w tym w szczególności art. 99 ust. 2a u.p.f.;

2. art. 99 ust. 2a u.p.f. w zw. z art. 7a k.p.a. poprzez rozstrzygnięcie wątpliwości interpretacyjnych zapisów ustawy na niekorzyść skarżącego;

3. art. 99 ust. 4 u.p.f. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, iż przepis ten stanowi podstawę do odmowy wydania decyzji.

Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i zmianę zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej zgodnie ze swoim wnioskiem.

GIF rozpoznając odwołanie, podzielił stanowisko WIF i utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. Podkreślił, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z przejęciem majątku spółki przez H. R. na mocy prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w L. z dnia [...] września 2017 r., sygn. akt [...]. Zgodnie z dyspozycją art. 66 k.s.h. w sprawie doszło do pełnej sukcesji generalnej (uniwersalnej) w ramach stosunków o charakterze cywilnoprawnych. Jednakże, w ocenie organu, przepis ten nie dotyczy sukcesji generalnej praw o charakterze administracyjnym wynikających z udzielonych zezwoleń, tak jak ma to miejsce w dyspozycji art. 494 § 2 k.s.h., czy też dyspozycji art. 531 § k.s.h, na podstawie których ustawodawca wyraźnie przewidział możliwość przejścia praw i obowiązków o charakterze publicznoprawnym. Zezwolenie na prowadzenie apteki ogólnodostępnej jest prawem o charakterze publicznoprawnym, ale w świetle powyższego, nie może być przedmiotem sukcesji generalnej w oparciu o art. 66 k.s.h. Organ odwoławczy uznał za nietrafny zarzut naruszenia art. 7a k.p.a. i wyjaśnił, że zasada in dubio pro libertate, może być stosowana dopiero na ostatnim etapie procesu wykładni, ale nie czyni jej to dyrektywą nadrzędną w stosunku do innych zasad wykładni. Uznał, że organ I instancji dokonał prawidłowego zastosowania przepisów prawnych do przedmiotowego stanu faktycznego.

W ocenie organu odwoławczego, do postępowania o zmianę zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej należy stosować przepisy u.p.f., znowelizowane ustawą z 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2017 r" poz. 1015, dalej: "ustawa z dn. 7 kwietnia 2017 r."). Nowelizacja ta weszła w życie w dniu 25 czerwca 2017 r., a przedmiotowy wniosek skarżącego został złożony w dniu 2 maja 2018 r. Nowelizacja ta wprowadziła nowe zasady uzyskiwania zezwoleń na prowadzenie apteki ogólnodostępnej na podstawie art. 99 ust. 4 u.p.f. Tryb dokonywania zmian jest jednolity bez względu na okoliczności, czy zmiana dotyczyć ma zezwoleń na prowadzenie aptek ogólnodostępnych wydanych przed dniem 25 czerwca 2017 r, czy też zezwoleń na prowadzenie aptek ogólnodostępnych wydanych po dniu 25 czerwca 2017 r. Zgodnie z obowiązującymi przepisami zezwolenia na prowadzenie apteki wydawane są wyłącznie na rzecz farmaceutów lub spółek osobowych (jawnych lub partnerskich), jeśli przedmiotem ich działalności jest wyłącznie prowadzenie aptek, a wspólnikami (partnerami) są wyłącznie farmaceuci posiadający prawo wykonywania zawodu. Regulacja ta znacznie ograniczyła krąg osób mogących ubiegać się o zezwolenia na prowadzenie apteki. Zgodnie z wolą środowiska aptekarskiego hasło: "apteki dla aptekarzy" znalazło swój normatywny wyraz w obowiązującym prawie. Niezależnie od daty uzyskania zezwolenia, datą graniczną jest dzień wejścia w życie ww. nowelizacji.

Zdaniem organu odwoławczego, skoro wniosek skarżącego o zmianę zezwolenia został złożony po upływie prawie roku od nowelizacji, to powinien być on procedowany w oparciu o obecnie obowiązujące przepisy, tj. z dnia wydania decyzji w przedmiotowej sprawie. Tym samym powinien zostać poddany ocenie co do jego zgodności z warunkami wskazanymi w art. 99 ust. 4 u.p.f. Jednym z warunków uzyskania zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej jest wymóg bycia farmaceutą posiadającym prawo wykonywania zawodu, o którym mowa w art. 4 i art. 4b ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich, prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą. Skoro skarżący nie wykazał, że spełnia ww. wymóg, stąd organ I instancji prawidłowo odmówił zmiany zezwolenia zgodnie z treścią wniosku skarżącego.

Skarżący złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której wniósł o:

1. uchylenie w całości na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 ppsa w zw. z art 135 ppsa zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji z dnia [...] sierpnia 2018 r [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego i umorzenie postępowania w całości;

2. obciążenie organu kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych;

Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie art. 156 § 1 pkt 4 k.p.a. poprzez wydanie decyzji wobec podmiotu niebędącego stroną w sprawie - decyzja organu II instancji została wydana w stosunku do osoby prawnej która przestała istnieć. Wskazał, że zaskarżona decyzja została doręczona pełnomocnikowi spółki 25 listopada 2019 roku. Skarżący, za pośrednictwem poczty elektronicznej poinformował w dniu [...] grudnia 2019 roku Głównego Inspektora Farmaceutycznego o wykreśleniu spółki jawnej z rejestru przedsiębiorców KRS. Wskazał, że na dzień wydania decyzji podmiot ten nie istniał i wezwał, w ramach autokontroli, do uchylenia wydanej decyzji i umorzenia postępowania w sprawie. Powyższe, jego zdaniem, uzasadnia dowód w postaci informacji mailowej przesłanej na adres GIF i pełen odpis z KRS z adnotacją o wykreśleniu spółki z KRS. Mimo wezwania organ nie podjął czynności mających na celu wyeliminowanie wadliwej decyzji z obrotu prawnego.

Zdaniem skarżącego, decyzja organu II instancji została wydana w stosunku do osoby prawnej która przestała istnieć, co uzasadnia wyeliminowanie tej decyzji z obrotu jako decyzji wydanej w warunkach określonych w art. 156 § 1 pkt 4 k.p.a. i umorzenia postępowania, jako bezprzedmiotowego

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. Wskazał, że korzystając z domniemania zgodności wpisu w Krajowym Rejestrze Sądowym GIF ustalił, że strona nie została prawomocnie wykreślona na dzień wydania zaskarżonej decyzji. Podkreślił, iż strona, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, w sytuacji powzięcia informacji o uprawomocnieniu się wpisu w przedmiocie jej wykreślenia, nie podjęła jakichkolwiek czynności informujących organ odwoławczy o utracie bytu prawnego.

W związku z brakiem innych zarzutów co do decyzji w przedmiocie odmowy zmiany zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej, organ podtrzymał dotychczasowe stanowisko, że skarżący nie jest farmaceutą posiadającym prawo wykonywania zawodu zgodnie z wymogiem określonym w art. 99 ust. 4 pkt 1 u.p.f., co jest aktualnie warunkiem sine qua non dla możliwości uzyskania jak i zmiany zezwolenia na prowadzenia apteki ogólnodostępnej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga nie mogła zostać uwzględniona, gdyż decyzja ta jest zgodna z prawem.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz.U.2019, poz. 2167), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Ponadto, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, dalej zwana "p.p.s.a."). W związku z tym, aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracyjny konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia bądź prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie, albo też przepisu prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) – c) p.p.s.a.), a także, gdy decyzja lub postanowienie organu dotknięte są wadą nieważności (art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).

Mając powyższe na względzie, w ocenie Sądu, skarga nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem zaskarżona decyzja, jak również utrzymana nią w mocy decyzja [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] sierpnia 2018 r. nie naruszają prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia. W działaniu organów Sąd nie dopatrzył się nieprawidłowości, zarówno, gdy idzie o ustalenie stanu faktycznego sprawy, jak i o zastosowanie do jego oceny przepisów prawa.

Podstawę materialnoprawną podjętych w niniejszej sprawie przez organy rozstrzygnięć stanowił art. 99 ust. 1, ust. 2 i ust. 4 pkt 1 u.p.f. w zw. z art. 66 k.s.h. Stąd, w prawidłowo ustalonym przez organy stanie faktycznym - wniosku skarżącego o zmianę zezwolenia na prowadzenie apteki, organy prawidłowo uznały, że zezwolenie, udzielone wcześniej, przed wejściem w życie ustawy z 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy Prawo farmaceutyczne (ustawy nowelizującej) na rzecz [..] Spółka jawna z siedzibą w D. – do zmiany - musiało spełniać wymogi nałożone obecnie obowiązującymi przepisami ustawy Prawo farmaceutyczne (u.p.f.)

Ustawa nowelizująca weszła w życie dniu 25 czerwca 2017 r., nadając z tym dniem art. 99 ust. 4 p.f. następujące brzmienie: "Prawo do uzyskania zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej posiada: 1. farmaceuta posiadający prawo wykonywania zawodu, o którym mowa w art. 4 i art. 4b ustawy z 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich, prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą, 2. spółka jawna lub spółka partnerska, której przedmiotem działalności jest wyłącznie prowadzenie aptek, i w której wspólnikami (partnerami) są wyłącznie farmaceuci posiadający prawo wykonywania zawodu, o którym mowa w pkt 1".

Oznacza to, że w aktualnym stanie prawnym, aby uzyskać zezwolenie na prowadzenie apteki ogólnodostępnej, ubiegający się o nie podmiot musi spełniać wymogi określone w art. 99 ust. 4 p.f. W ocenie Sądu, przepis ten - w obecnym brzmieniu, z uwagi na treść art. 2 ustawy nowelizującej, ma zastosowanie nie tylko do postępowań dotyczących uzyskania zezwolenia na prowadzenie apteki, ale także do postępowań w przedmiocie zmiany posiadanego zezwolenia wydanego wcześniej, tj. przed wejściem w życie ustawy nowelizującej. W myśl bowiem art. 2 ust. 2 ustawy nowelizującej, zezwolenia na prowadzenie aptek ogólnodostępnych wydane przed dniem wejścia w życie (tej) ustawy zachowują ważność, zaś stosownie do ust. 1 tego artykułu do postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy dotyczących wniosków o wydanie zezwolenia na prowadzenie apteki stosuje się przepisy dotychczasowe.

Przepis intertemporalny ust. 1 art. 2 ustawy nowelizującej dotyczy więc jedynie postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej dotyczących wniosków o wydanie zezwolenia na prowadzenie apteki. Taka konstrukcja przepisów intertempolarnych oznacza, że do zmiany zezwolenia udzielonego wcześniej – tj. przed zmianą przepisów, a nie tylko do jego uzyskania, konieczne jest aby ubiegający się o zmianę podmiot spełniał wymogi określone aktualnie w art. 99 ust. 4 p.f.

Oznacza to, że przepisy intertempolarne ustawy nowelizującej zachowują w obszarze zezwoleń jedynie stan zastany. Jeżeli jednak dochodzi do złożenia wniosku o zmianę zezwolenia na prowadzenie apteki i po tej zmianie podmiotowo prowadzący aptekę nie odpowiadałby wymogom ustawy, to taka zmiana nie jest możliwa. Możliwa jest wyłącznie taka zmiana zezwolenia, która jest zgodna z przepisami ustawy Prawo farmaceutyczne w aktualnym brzmieniu jej przepisów.

Organ odwoławczy prawidłowo ustalił i ocenił, że w sprawie niniejszej wniosek o zmianę ww. zezwolenia na prowadzenie apteki został złożony przez skarżącego [...] maja 2018 r., czyli po dniu wejścia w życie ([...] czerwca 2017 r.) ustawy nowelizującej. Spowodowało to wszczęcie nowego postępowania administracyjnego pod rządami ustawy Prawo farmaceutyczne (p.f) w brzmieniu ustalonym ustawą z 7 kwietnia 2017 r. (nowelizującą), do którego nie ma zastosowania przepis przejściowy art. 2 ust. 1 ustawy nowelizującej, gdyż odnosi się on wyłącznie do postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie tej ustawy dotyczących wniosków o wydanie zezwolenia na prowadzenie apteki. Jednocześnie zezwolenia na prowadzenie aptek ogólnodostępnych wydane przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej zachowują ważność; zatem podmioty prowadzące apteki ogólnodostępne mogą nadal je prowadzić w oparciu o posiadane zezwolenie, tylko – co wymaga podkreślenia – w niezmienionym kształcie i treści tego zezwolenia. Po wejściu w życie ustawy nowelizującej wszelkie zmiany zezwolenia udzielonego wcześniej muszą być zgodne z ustawą Prawo farmaceutyczne w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą.

Dlatego nie jest możliwe dokonanie zmiany zezwolenia, gdy skutkiem tej zmiany prowadzącym aptekę miałaby zostać osoba, która nie jest obecnie uprawniona do uzyskania zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej. W konsekwencji - w okolicznościach stanu faktycznego tej sprawy - wszystko to razem oznacza obowiązek spełnienia przez wnioskodawcę (skarżącego), występującego o zmianę ww. zezwolenia, przesłanki z art. 99 ust. 4 pkt 1 p.f., tj. przesłanki/warunku bycia farmaceutą posiadającym prawo wykonywania zawodu.

Poza sporem jest w tej sprawie, że skarżący nadal warunku tego nie spełnia, dlatego wniosek o zmianę zezwolenia, z którym ponownie wystąpił do organu, nie mógł zostać uwzględniony. Skarżący, przed nowelizacją przepisów legitymował się uprawnieniem do prowadzenia apteki, ale uprawnienie to wynikało z jego udziału jako wspólnika w ww. spółce działającej pod firmą [...] Spółka jawna.

Oczywiście, zezwolenia na prowadzenie aptek ogólnodostępnych wydane przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej - zgodnie z art. 2 ust. 2 tej ustawy - zachowują ważność. Podmioty prowadzące apteki ogólnodostępne mogły nadal je prowadzić w oparciu o posiadane zezwolenie, jednakże w niezmienionym kształcie i treści. Ww. spółka [...] Spółka jawna, na której rzecz zostało przyznane zezwolenie, została rozwiązana. K. R. złożyła pisemne oświadczenie o wypowiedzeniu umowy spółki ze skutkiem na koniec roku obrotowego, tj. na dzień [...] grudnia 2016 r. Ww. wyrokiem Sądu Okręgowego w L. sygn. akt [...] H. R. (powód w sprawie) zostało przyznane prawo do przejęcia majątku tej spółki, z obowiązkiem rozliczenia się przez powoda z występującym wspólnikiem K. R. zgodnie z art. 65 k.s.h.

Zgodnie z dyspozycją art. 66 k.s.h., jeżeli w spółce składające się z dwóch wspólników po stronie jednego z nich zaistnieje powód rozwiązania spółki, sąd może przyznać drugiemu wspólnikowi prawo do przejęcia majątku spółki z obowiązkiem rozliczenia się z występującym wspólnikiem zgodnie z art. 65 k.s.h. Podkreślić należy, że ustawodawca na gruncie stosunków cywilnoprawnych przyjął pełne obowiązywanie zasady sukcesji generalnej (rozumianej jako wstąpienie w ogół praw i obowiązków przez nabywcę), natomiast na gruncie stosunków administracyjnych obowiązuje zasada ograniczonej sukcesji praw (art. 494 § 2 i art. 531 § 2 k.s.h.). W art. 66 k.s.h. ustawodawca nie zawarł analogicznej regulacji, jak w przepisach art. 494 § 2 i art. 531 § 2 k.s.h. przewidujących w określonych sytuacjach taką sukcesję, co oznacza brak odstępstw od generalnej zasady braku możliwości dokonywania – na mocy czynności o charakterze cywilnoprawnym – rozporządzeń dotyczących praw i obowiązków o charakterze publicznoprawnym, w tym wynikających z zezwoleń udzielonych na rzecz podmiotów, jak w niniejszej sprawie – możliwości przeniesienia praw i obowiązków wynikających z udzielonego zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej.

W prawie administracyjnym obowiązuje zasada, że prawa i obowiązki o charakterze administracyjnoprawnym są związane z podmiotem, dla którego zostały ustanowione i zasadniczo są nieprzenoszalne. Generalna zasada nieprzenoszalności praw i obowiązków administracyjnoprawnych doznaje pewnych ograniczeń, które jednak jako wyjątki od zasady wynikać muszą z wyraźnej normy prawnej.

W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie brak było wątpliwości interpretacyjnych zapisów ustawy Prawo farmaceutyczne, organy nie naruszyły art. 99 ust. 2a p.f. w zw. z art. 7a k.p.a. - skarżącemu nie zostały odebrane posiadane uprawnienia, tzn. zezwolenie na prowadzenie apteki. Zezwolenie na prowadzenie apteki posiadała spółka – [...] Spółka jawna z siedzibą w D., a nie skarżący jako osoba fizyczna. Z przepisu art. 66 k.s.h., ani art. 65 k.s.h. nie wynika sukcesja praw i obowiązków z tego zezwolenia (co innego bowiem oznacza samo przejęcie majątku spółki). Ponadto zauważenia wymaga, że na podstawie ustawy nowelizującej dopuszczalna na podstawie ww. art. 494 § 2 i art. 531 § 2 k.s.h. sukcesja praw i obowiązków wynikająca z zezwoleń, koncesji czy ulg została wyłączona. Zgodnie bowiem z art. 99 ust. 2a pkt 1 p.f. do zezwoleń, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisów art. 494 § 2 i art. 531 § 2 k.s.h, co wbrew stanowisku skarżącego, oznacza wyłączenie stosowania ww. przepisów Kodeksu spółek handlowych (k.s.h.) do postępowań dotyczących zezwoleń na prowadzenie aptek, a nie możliwość przeniesienia posiadanego zezwolenia na inny podmiot na podstawie art. 66 czy art. 65 k.s.h., gdyż ww. normy prawne wyjątków, jak w § 2 art. 494 i § 2 i art. 531 k.s.h, nie przewidywały.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na uzasadnienie do projektu ustawy nowelizującej (Druk nr 1126 z 7 grudnia 2016 r., www.sejm.gov.pl). W uzasadnieniu tym na stronie 14 wskazano, że "projekt przewiduje, że prowadzenie nowych aptek będzie zastrzeżone dla farmaceutów lub spółek, w których wspólnikami odpowiedzialnymi za prowadzenie spraw spółek będą farmaceuci. Likwidacja spółki, która obecnie prowadzi aptekę oznaczać będzie, że może powstać nowa apteka, ale wyłącznie jako własność farmaceuty lub spółki z decydującym głosem farmaceutów". Natomiast na stronie 31 i następnych uzasadnienia wskazano, że projekt przewiduje, że do zezwoleń na prowadzenie aptek ogólnodostępnych nie stosuje się przepisów art. 494 § 2 i art. 531 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (...). Ustawa z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne zawiera szereg norm prawnych, które uzasadniają wyłączenie stosowania ww. przepisów Kodeksu spółek handlowych do zezwoleń na prowadzenie aptek i punktów aptecznych. Podstawowym uzasadnieniem dla wyłączenia stosowania art. 494 § 2 i art. 531 § 2 K.s.h. jest fakt, że przepisy te były i mogłyby być wykorzystywane do omijania przepisów ustawy Prawo farmaceutyczne, a w szczególności przepisów stanowiących szczególne warunki, jaki spełniać musi podmiot ubiegający się o prowadzenie apteki ogólnodostępnej, w tym przepisu zakazującego łączenie obrotu hurtowego z detalicznym w ramach jednego podmiotu oraz zakazu przekraczania 1% aptek w województwie.

Zatem istotna jest data wejścia w życie ustawy nowelizującej, tj. 25 czerwca 2017 r. i data złożenia wniosku o zmianę zezwolenia, 28 maja 2018 r., po wejściu w życie ustawy nowelizującej i obowiązującego już nowego brzmienia art. 99 ust. 4 pkt 1 p.f. oraz fakt, że skarżący w tej dacie nie był farmaceutą.

Identyczne rozstrzygnięcie zapadło już w wyroku tut. Sądu z dnia 20 stycznia 2020 r., sygn. akt VI SA/Wa 2155/19. Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił bowiem skargę H. R. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dn. [...].08.2019 r., znak [...], utrzymującą w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego W. z [...].03.2018 r., o znaku: [...], w przedmiocie odmowy zmiany zezwolenia na prowadzenie ww. apteki (publ. CBOSA, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/68F91521B4).

Przed złożeniem nowego wniosku, ani w trakcie postępowania administracyjnego skarżący nie podnosił, że nabył uprawnienia farmaceuty. Oznacza to, że także w niniejszej sprawie zgromadzony materiał dowodowy dawał podstawę faktyczną i prawną do wydania zaskarżonej decyzji.

Co więcej, Główny Inspektor Farmaceutyczny w dacie wydania zaskarżonej decyzji, nie dopuścił się naruszenia art. 156 § 1 pkt 4 k.p.a., które uzasadniałoby wyeliminowanie zaskarżonej decyzji z obrotu prawnego. Skarżący nie został prawomocnie wykreślony i organ skorzystał z domniemania zgodności wpisu w Krajowym Rejestrze Sądowym. Należy zwrócić uwagę, że wniosek o zmianę zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej został złożony przez przedsiębiorcę [...] spółka jawna w likwidacji. Odwołanie od decyzji Organu I instancji również zostało wniesione przez tego przedsiębiorcę, reprezentowanego przez profesjonalnego pełnomocnika.

Jak wynika z akt administracyjnych, na etapie postępowania odwoławczego organ nie został poinformowany o utracie bytu prawnego spółki jawnej. Tym bardziej, że organ II instancji pismem z 19 lipca 2019 r. poinformował Stronę o zamiarze zakończenia postępowania informując, że stronie przysługuje prawo m in. do złożenia nowych wniosków dowodowych. Poza tym, organ II instancji wydając decyzję utrzymującą w mocy odmowę zmiany decyzji, nie dał stronie żadnych uprawnień. Rozstrzygając, organ odwoławczy kierował się wobec strony zasadą domniemania prawdziwości wpisu w Krajowym Rejestrze Sądowym wynikającym z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 20 sierpnia 1997 r. - o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz.U. z 2019 r. poz. 1500), dalej: "u.k.r.s.". Oparł swoje rozstrzygnięcie o wydruki komputerowe zawierające informacje i odpowiadające odpisowi pełnemu z rejestru przedsiębiorców dotyczącego strony (tj. [...] Spółka jawna w likwidacji, co potwierdzają: wydruk z dnia [...].07.2019 r., godz. [...], wydruk z dnia [...] listopada 2019 r., godz. [...], wydruk z dnia [...] grudnia 2019 r" godz. [...]).

Oznacza to, że na podstawie ww. wydruków organ II instancji ustalił, że wykreślenie strony miało charakter nieprawomocny. Dlatego na dzień wydania zaskarżonej decyzji strona figurowała jako przedsiębiorca w KRS. Trafne w tym miejscu było przewołanie w odpowiedzi na skargę wyroku Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 27 czerwca 2017 r, sygn. akt II CSK 595/16: "z chwilą wpisu do rejestru powstaje spółka jawna jako podmiot prawa mogący we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, a także jako przedsiębiorca. Wykreślenie powoduje utratę bytu prawnego spółki. Wskazać należy art. 17 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym, zgodnie z którym domniemywa się, że dane wpisane do rejestru są prawdziwe. Przepis ten przewiduje istotne domniemanie wiarygodności danych w Krajowym Rejestrze Sądowym, które stanowi dopełnienie zawartej w art. 14 ustawy gwarancji pewności obrotu. Na jego podstawie można przyjąć, że dane zawarte w Rejestrze są zgodne z rzeczywistym stanem i są prawdziwe".

Tymczasem skarżący, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, w sytuacji, gdy powziął informację o uprawomocnieniu się wpisu w przedmiocie jej wykreślenia, nie podjął jakichkolwiek czynności informujących Organ odwoławczy o utracie bytu prawnego.

Wobec niezasadności zarzutów skargi oraz niestwierdzenia przez Sąd z urzędu tego rodzaju uchybień, które mogłyby mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia, a które Sąd ma obowiązek badać z urzędu - skargę należało oddalić.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.