Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Tomasz Grossmann po rozpoznaniu w dniu 09 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K.S. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi K.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia (...) r. nr (...) w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań realizacji przedsięwzięcia p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji

K.S. (dalej: "Skarżący") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. (dalej w skrócie: "SKO"), opisaną w rubrum niniejszego postanowienia. W skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji (k. 4-5 akt sądowych).

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W myśl art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.; dalej w skrócie: "p.p.s.a.") wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd na wniosek strony skarżącej może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądowy (por. np. postanowienia NSA z 14.12.2009 r. II OSK 1898/09 oraz z 04.11.2008 r., II OZ 1143/08 – dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl, w skrócie: "CBOSA"). przedmiotem udzielenia ochrony tymczasowej, w rozumieniu wyżej przywołanego przepisu, mogą być, co do zasady, jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania. Wstrzymanie wykonania dotyczy sytuacji, gdy zaskarżony akt wywołuje skutki materialnoprawne, tj. ma przymiot wykonalności.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy podkreślić, że wykonanie zaskarżonej decyzji nie może być wstrzymane, bowiem Skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania decyzji SKO utrzymującej w mocy decyzję organu I instancji wydaną w przedmiocie ustalenia środowiskowych uwarunkowań dla realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie farmy wiatrowej, która to decyzja nie ma ww. przymiotu wykonalności.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że rozstrzygnięcie w sprawie ustalenia środowiskowych uwarunkowań ma charakter opiniodawczy i zapada w postępowaniu stanowiącym etap poprzedzający wydanie m.in. decyzji o pozwoleniu na budowę lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu – co wynika z art. 72 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2013 r., poz. 1235, z późn. zm.). Zatem to nie decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach (dalej: decyzja środowiskowa), lecz późniejsze rozstrzygnięcia administracyjne dotyczące procesu inwestycyjnego (budowlanego), dla których jej wydanie jest warunkiem, mogą podlegać wykonaniu; w szczególności zaś pozwolenie na budowę. Decyzja środowiskowa nie zezwala bezpośrednio na realizację inwestycji, nie może zatem spowodować niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody i trudnych do odwrócenia skutków. Sama obawa, że w przyszłości zostaną podjęte akty administracyjne, które doprowadzą do rozpoczęcia procesu inwestycyjnego szkodliwego – w ocenie strony skarżącej – dla tej strony, nie stanowi okoliczności uzasadniającej zastosowanie ochrony tymczasowej.

Skoro zatem decyzja środowiskowa nie nakłada na żadną ze stron postępowania nowych praw lub obowiązków, które podlegałyby wykonaniu, to oznacza, że do decyzji tej nie może mieć zastosowania instytucja wstrzymania wykonania aktu, o której mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Instytucja ta dotyczy bowiem jedynie aktów lub czynności, które nadają się do wykonania – dobrowolnie bądź przymusowo i tego wykonania wymagają (por. postanowienia NSA: z 15.02.2010 r. II OSK 2059/09; z 03.09.2009 r. II OZ 740/09; z 16.11.2005 r. II OZ 962/05; CBOSA). Innymi słowy, już z samego charakteru decyzji środowiskowej wynika, że jej wykonanie nie może być wstrzymane. Nie kreuje ona bowiem po stronie podmiotów żadnych praw i obowiązków nadających się do wykonania, mogących podlegać egzekucji. Wobec tego bezprzedmiotowe jest wstrzymanie jej wykonania (por. postanowienie NSA z 17.07.2013 r., II OZ 601/13; postanowienie WSA z 27.11.2015 r., II SA/Po 953/15 – CBOSA).

Należy przy tym również podkreślić, że celem instytucji wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest ukształtowanie stosunków do czasu rozpoznania skargi – odpowiednio do dnia uchylenia zaskarżonego aktu lub do dnia uprawomocnienia się o orzeczenia oddalającego skargę (zob. art. 61 § 6 p.p.s.a.). Ma to służyć zapobieżeniu powstania znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, a nie ocenie legalności decyzji. W związku z tym rozstrzygnięcie w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji nie jest uzależnione od zasadności samej skargi. W zasadzie rozpoznanie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji abstrahuje od ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy sądowoadministracyjnej. Podejmowane jest bowiem na wstępnym etapie postępowania, gdy brak jest podstaw do wyrokowania co do zasadności skargi, gdyż nie może sprowadzać się do swego rodzaju przedsądu w sprawie (por. postanowienie WSA z 27.11.2015 r., II SA/Po 953/15; CBOSA).

Reasumując, Sad stwierdził, że z uwagi na brak cechy wykonalności zaskarżonej decyzji, jak i decyzji ją poprzedzającej – niedopuszczalne było zastosowanie instytucji ochrony tymczasowej w stosunku do zaskarżonej decyzji, tj. wstrzymania wykonania tej decyzji.

W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia, przy czym stosownie do art. 61 § 5 p.p.s.a. uczynił to na posiedzeniu niejawnym.