Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Miernik (spr.) Sędziowie: WSA Joanna Skiba WSA Mirosław Gdesz Protokolant Jolanta Dominiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 listopada 2009 r. sprawy ze skargi E. R. i Z. R. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania zażaleniowego oddala skargę.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. postanowieniem z dnia

[...] maja 2009 r. nr [...], po rozpoznaniu zażalenia E. R. i Z. R. na postanowienie Burmistrza Miasta i Gminy S. z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] pozytywnie opiniujące wstępny projekt podziału nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów nr ew. [...], położonej w S., gmina S., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 k.p.a. w związku z art. 144 k.p.a., umorzyło postępowanie zażaleniowe.

Zaskarżone postanowienie zostało wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Burmistrz Miasta i Gminy S., po rozpoznaniu wniosku Z. K., J. K., K. S., K. S., M. B., D. G., A. G. i J. W., postanowieniem z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] pozytywnie zaopiniował wstępny projekt podziału nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów

nr ew. [...], położonej w S., gmina S.

Zażalenie na powyższe postanowienie wnieśli E. R. i Z. R. zarzucając naruszenie przepisów art. art. 7, 8, 9, 10 i 13 k.p.a. W ich ocenie, zostali pominięci jako strona postępowania podziałowego i scaleniowego. Wskazali, że projekt podziału przyjęty zaskarżonym postanowieniem skutkuje pozostawieniem skrajnych działek nr [...] o pow. [...] m2 i nr [...] poza podziałem i scaleniem. W rezultacie działki te nie będą mogły być zagospodarowane i wykorzystane zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a także zaburzony zostanie ład urbanistyczny.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. postanowieniem z dnia

[...] maja 2009 r. nr [...], po rozpoznaniu zażalenia E. R.

i Z. R., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 k.p.a. w związku z art. 144 k.p.a., umorzyło postępowanie zażaleniowe zakończone postanowieniem Burmistrza Miasta i Gminy S. z dnia [...] grudnia 2008 r.

W uzasadnieniu postanowienia wskazano, że wnoszącym zażalenie, jako właścicielom nieruchomości bezpośrednio przylegającej do nieruchomości dzielonej, nie przysługuje przymiot strony postępowania podziałowego zakończonego postanowieniem Burmistrza Miasta i Gminy S. z dnia [...] grudnia 2008 r. Kolegium dalej wskazało, że skoro zażalenie nie pochodzi od strony postępowania brak jest podstaw do prowadzenia postępowania odwoławczego i zakończenia go postanowieniem rozstrzygającym sprawę co do istoty.

E. R. i Z. R. wnieśli skargę na powyższe postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W skardze zarzucili naruszenie przepisów art. 28 k.p.a. oraz art. 98 b ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia

1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Zarzucając powyższe wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego go postanowienia Burmistrza Miasta i Gminy S.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. w odpowiedzi na skargę wniosło o jej oddalenie i podtrzymało stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Oznacza to, że w zakresie dokonywanej kontroli Sąd bada, czy organ administracji orzekając w sprawie nie naruszył prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy.

Analiza zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego wskazuje na niezasadność skargi, gdyż zaskarżone postanowienie nie narusza prawa.

W rozpoznawanej sprawie poza sporem pozostaje fakt, że skarżący nie posiadają praw rzeczowych do nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów nr ew. [...], położonej w S., gmina S., której dotyczy postępowanie w sprawie wstępnego postanowienia pozytywnie opiniującego projekt podziału. Działki te stanowią własność Z. K., J. K., K. S., K. S., M. B., D. G., A. G. i J. W.. Skarżący są zaś właścicielami działek bezpośrednio przylegających do nieruchomości dzielonej.

Zgodnie z art. 28 k.p.a. stroną postępowania administracyjnego jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Powszechnie uznaje się, że interes prawny, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie prawa, musi wynikać z konkretnej normy prawa materialnego. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego utrwalił się pogląd, zgodnie z którym właściciel nieruchomości przyległej (sąsiedniej) do nieruchomości podlegającej podziałowi nie jest stroną postępowania o podział nieruchomości, gdyż brak jest podstaw do uznania, aby posiadał interes prawny do występowania w tym postępowaniu w rozumieniu art. 28 k.p.a. (wyrok NSA z dnia 21 października 1999 r. sygn. akt I SA 285/99, niepubl., wyrok NSA z dnia 17 sierpnia 2000 r. sygn. akt II SA/Gd 2248/98, publ. ONSA 2002, z. 2, poz. 69). W przypadku podziału nieruchomości na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) stronami postępowania podziałowego są wyłącznie właściciele lub użytkownicy wieczyści przedmiotowej nieruchomości. Z treści przepisów art. 93 - 98 ustawy z 1997 r. o gospodarce nieruchomościami wynika, że w zasadzie o tym, w jaki sposób będzie podzielona nieruchomość, decyduje jej właściciel. Jeżeli projektowany podział nieruchomości jest zgodny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu), nikt poza właścicielem nieruchomości nie może decydować o sposobie przebiegu granic działek na jego nieruchomości. Uprawnienia właściciela w tym zakresie mogą być ograniczone tylko w przypadkach, kiedy z mocy wyraźnego przepisu podział nieruchomości może być dokonany z urzędu lub na wniosek osoby, która nie jest właścicielem nieruchomości, jednak taka sytuacja nie wystąpiła w rozpoznawanej sprawie. Oznacza to, że stronami postępowania podziałowego nie są osoby, które nie mają do nieruchomości objętej podziałem tytułu prawnego.

Skarżący swój interes prawny wywodzą z faktu, że są właścicielami działki ukształtowanej w sposób, który uniemożliwia jej racjonalne zagospodarowanie, a także z naruszenia przepisów art. 98 b ustawy o gospodarce nieruchomościami. Jednak, zdaniem Sądu, tak przedstawiony interes nie jest wystarczający do przyjęcia, że jest to interes prawny, który uprawniałby skarżących do udziału w postępowaniu administracyjnym dotyczącym podziału sąsiedniej nieruchomości. Ma on natomiast wszelkie cechy interesu faktycznego, który jednak nie może być podstawą do uznania skarżących za strony w przedmiotowym postępowaniu administracyjnym, nawet w sytuacji, kiedy ich działki są położone na skraju nieruchomości dzielonej i scalanej. Nie znajduje również oparcia interes prawny skarżących w art. 98 b ustawy o gospodarce nieruchomościami. Przepis ten nie stanowił bowiem podstawy prawnej postanowienia organu pierwszej instancji.

W tej sytuacji wobec niewykazania przez skarżących konkretnego przepisu prawa materialnego, z którego wynikałyby ich prawa lub obowiązki do przedmiotowych działek o nr [...], nie mogli oni być uznani za strony w postępowaniu dotyczącym zatwierdzenia projektu podziału nieruchomości, ani nie mogli w związku z tym skutecznie wnosić zażalenia. Stwierdzenie przez organ odwoławczy, iż wnoszący zażalenie nie jest stroną w rozumieniu art. 28 k.p.a., winno nastąpić w drodze postanowienia o umorzeniu postępowania zażaleniowego na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 k.p.a.

Podnoszone przez skarżących argumenty co do merytorycznej treści postanowienia opiniującego projekt nie mogły wywrzeć zamierzonego skutku. Również powoływane w skardze orzecznictwo sądów administracyjnych nie może wywrzeć oczekiwanego przez skarżących skutku, ze względu na fakt, że zostało ono ukształtowane na podstawie innych regulacji prawnych (przede wszystkim przepisów prawa budowlanego i przepisów dotyczących zagospodarowania przestrzennego), a więc orzeczenia te dotyczą całkiem odmiennych stanów prawnych. Powoływany zaś przez skarżących wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 stycznia 1994 r. sygn. akt II S.A. 2164/92 dotyczył kręgu stron postępowania w sprawie scalenia gruntów prowadzonego w trybie nadzoru, a nie w trybie zwykłym, wskazywał poza tym na interes prawny dawnych właścicieli gruntu, ich następców prawnych i aktualnego właściciela gruntu, a więc osób, które posiadały albo posiadają prawo rzeczowe do nieruchomości.

Te wszystkie okoliczności przemawiają za uznaniem za prawidłowe postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. i nie ma konieczności odniesienia się do zarzutów merytorycznych zgłoszonych przez skarżących.

Z wyżej wyjaśnionych względów Sąd na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.) orzekł jak w sentencji.