Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Klotz Sędziowie sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz sędzia WSA Renata Owczarzak (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Kamila Wesołowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 września 2018 r. sprawy ze skargi S. O. na bezczynność Nadleśniczego Nadleśnictwa [...] z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżoną decyzję w części udostępnienia skanów umów związanych z gospodarowaniem uzyskanym drewnem ze względu na ochronę tajemnicy przedsiębiorcy, 2. w pozostałym zakresie skargę oddala, 3. zasądza od Nadleśniczego Nadleśnictwa [...] na rzecz skarżącego kwotę [...]([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Stowarzyszenie S. O. W. [...] wniosło skargę na decyzję Inne z dnia [...] października 2017 r. w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej.

Wnioskiem z dnia [...] sierpnia 2017 r., przesłanym za pośrednictwem poczty elektronicznej Stowarzyszenie zwróciło się do Nadleśnictwa o udostępnienie informacji publicznej obejmującej:

1) informacje o liczbie pozyskanego drewna, osobno w latach 2015, 2016, 2017 (do dnia złożenia wniosku);

2) informacje o tym komu przekazane zostało uzyskane drewno - osobno w latach 2015, 2016, 2017 do dnia złożenia wniosku poprzez podanie listy odbiorców;

3) skanów umów związanych z gospodarowaniem uzyskanym drewnem, w zakresie w jakim odbiorcami drewna nie były osoby fizyczne.

Stowarzyszenie wniosło o przekazanie żądanych informacji w formie elektronicznej na wskazany adres e-mail.

Decyzją z dnia [...] października 2017r. nr [...] Inne, działając w imieniu Państwowego Gospodarstwa L. Lasy Państwowe Nadleśnictwo [...] (dalej jako organ lub Nadleśniczy), na podstawie art. 17 ust. 1 w z związku z art. 16 i art. 5 ust. 2 u.d.i.p., odmówił udostępnienia informacji publicznej w zakresie danych nabywców drewna będących osobami fizycznymi, które nabyły drewno bez związku z działalnością gospodarczą lub zawodową (jako konsumenci) ze względu na prywatność osób fizycznych oraz ochronę danych osobowych tych osób, a także odmówił udostępnienia informacji publicznej w zakresie skanów umów związanych z gospodarowaniem uzyskanym drewnem, ze względu na fakt, że prowadziłoby to do ujawnienia tajemnicy przedsiębiorcy.

W uzasadnieniu decyzji organ, po przeprowadzeniu niezbędnych analiz, w świetle przepisów u.d.i.p., uznał za dopuszczalne i znajdujące oparcie w prawie, udostępnienie Stowarzyszeniu informacji o liczbie (ilości) pozyskanego w Nadleśnictwie drewna osobno w latach 2015, 2016 i 2017 (do dnia [...] sierpnia 2017r.) oraz informacji o tym komu przekazane (sprzedane) zostało uzyskane drewno- osobno w latach 2015, 2016 2017 (do dnia [...] sierpnia 2017 r.), poprzez podanie listy odbiorców z wyłączeniem jednak danych osobowych osób fizycznych, które nabyły (jako konsumenci) drewno bez związku z działalnością gospodarczą lub zawodową. Odnosząc się do pozostałych danych żądanych przez Stowarzyszenie, organ stwierdził, że zachodzą podstawy do odmowy ich udostępnienia ze względu na ograniczenia wskazane w przepisie art. 5 ust. 2 u.d.i.p. W tej kwestii Nadleśniczy wskazywał, że udostępnienie danych osobowych osób fizycznych, które nabyły od Państwowego Gospodarstwa L. Lasy Państwowe (dalej w skrócie PGL LP) drewno bez związku z ich działalnością gospodarczą lub zawodową- jako konsumenci w rozumieniu art. 22ą Kodeksu cywilnego, naruszałoby prywatność tych osób, co z kolei stanowi ustawową przesłankę ograniczenia dostępu do informacji publicznej, o jakiej mowa w art. 5 ust. 2 zdanie pierwsze u.d.i.p. Organ podkreślił, że ujawnienie danych konsumentów nabywających drewno byłoby naruszeniem przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. o ochronie danych osobowych, do której przestrzegania w ramach prowadzonej działalności zobowiązane jest PGL LP, zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy. Ponadto konsumenci - nabywcy drewna nie byli osobami pełniącymi funkcje publiczne, ani osobami mającymi związek z pełnieniem funkcji publicznych. Osoby te nie zrezygnowały również z przysługującej im ochrony. Tym samym, informacje na temat konsumentów, którzy nabyli drewno nie podlegają udostępnieniu z uwagi na ochronę prywatności i danych osobowych.

W przypadku natomiast odmowy udostępnienia skanów umów związanych z gospodarowaniem uzyskanym drewnem, zawartych przez PGL LP z nabywcami drewna, będących przedsiębiorcami, organ podał, że ich udzielenie spowodowałoby naruszenie tajemnicy przedsiębiorcy. W tym zakresie Nadleśniczy wskazał na treść art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (t. jedn. Dz. U. z 2017 r. poz. 1132, dalej w skrócie u.z.n.k.) oraz orzecznictwo sądów administracyjnych, że szczegółowe dane o zakupach drewna dokonywanych przez przedsiębiorców od PGL LP mają wartość gospodarczą. Zdaniem organu, nie ulega również wątpliwości, że warunki sprzedaży, formy zabezpieczenia umów, harmonogramy realizacji umów, czy poziom cen wypełniają materialny aspekt (element) definicji tajemnicy przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 11 ust. 4, a zatem mogą stanowić tajemnicę przedsiębiorcy. Z kolei, w odniesieniu do aspektu formalnego definicji tajemnicy przedsiębiorstwa, w ocenie organu, kluczowe znaczenie ma wydanie przez Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych zarządzenia z dnia [...] października 2010 r., nr [...], które zwiera wykaz informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa w PGL LP. Nadleśniczy uznał więc, mając na uwadze zakres tajemnicy przedsiębiorstwa, wynikający z powyższego zarządzenia oraz treść umów zawieranych pomiędzy PGL LP a przedsiębiorcami, że w sposób dostateczny i jednoznaczny ujawniona została wola przedsiębiorców (PGL LP oraz jego kontrahentów - stron umów sprzedaży) co do zachowania w tajemnicy informacji, o które ubiega się Stowarzyszenie. Wyjaśnił też, że szczegółowe informacje zawarte w umowach sprzedaży drewna nie zostały dotychczas ujawnione do publicznej wiadomości, a ponieważ stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa PGL LP oraz każdorazowego kupującego, to są one konsekwentnie utrzymywane w poufności. Zdaniem organu, powyższe stanowisko potwierdza prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 listopada 2015 r., sygn. akt II 1313/15.

Podsumowując, organ wskazał, że informacje zawarte w umowach z kontrahentami PGL LP wypełniają materialny element definicji tajemnicy przedsiębiorstwa. Podkreślił także, że są to informacje, co do których przedsiębiorcy (PGL LP we wskazanym zarządzeniu oraz jego kontrahenci - strony umów sprzedaży w treści tych umów) podjęli działania mające na celu ochronę ich poufności. Tym samym są one tajemnicą przedsiębiorstwa (w konsekwencji także tajemnicą przedsiębiorcy), ze względu na którą prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu. Nadto Nadleśniczy zauważył, iż standardowy wzór umowy sprzedaży drewna stosowany przez jednostki organizacyjne PGL LP jest publicznie dostępny na stronie internetowej podmiotu.

Stowarzyszenie wniosło skargę na powyższą decyzję, zarzucając organowi naruszenie następujących przepisów:

- art. 61 ust. 1 Konstytucji RP, w zakresie w jakim przepis ten stanowi normatywną podstawę konstytucyjnego prawa do informacji publicznej, poprzez nieuprawnione - bowiem zbyt daleko idące ograniczenie prawa do informacji publicznej;

- art. 5 ust. 2 u.d.i.p. w zakresie, w jakim ten przepis stanowi normatywną podstawę ograniczenia prawa do informacji publicznej poprzez nieuzasadnione zastosowanie;

- art. 11 ust. 4 u.z.n.k. poprzez nieprawidłowe zakwalifikowanie informacji będącej przedmiotem wniosku, jako tajemnicy przedsiębiorstwa, bez spełnienia ustawowych przesłanek uznania informacji za takową;

- art. 16 ust. 2 u.d.i.p. w zw. z art. 107 § 3 k.p.a. poprzez wydanie decyzji bez prawidłowego uzasadnienia.

Na podstawie tak sformułowanych zarzutów strona skarżąca domagała się uchylenia zaskarżonej decyzji i zasądzenia kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu skargi Stowarzyszenie podniosło, że wnioskowane informacje nie spełniają przesłanki materialnej definicji tajemnicy przedsiębiorstwa. W ocenie Stowarzyszenia, zaskarżona decyzja pozbawiona jest uzasadnienia, w którym wskazano by okoliczności faktyczne i prawne stojące u podstawy odmowy udostępnienia informacji publicznej. Samo powołanie się na tajemnicę przedsiębiorcy, bez wyczerpującego uzasadnienia wystąpienia przesłanek z art. 11 ust. 4 u.z.n.k., świadczy o wydaniu decyzji z naruszeniem przepisów postępowania mającym istotny wpływ na wynik sprawy, a także naruszeniem przepisów prawa materialnego stanowiących podstawę jej wydania.

Zdaniem strony skarżącej organ nie wskazał, w jaki sposób ujawnienie informacji będących przedmiotem wniosku wpłynie na sytuację ekonomiczną organu bądź jego kontrahentów, nie wykazał też w jakimkolwiek stopniu, by podjął próbę zachowania poufności informacji, ani nie przywołał żadnych kroków podjętych w tym właśnie celu. Zdaniem Stowarzyszenia wymogiem koniecznym uznania tajemnicy przedsiębiorcy jest natomiast wskazanie konkretnych, posiadających wartość gospodarczą należących do niego informacji, które mają korzystać z poufności. Stowarzyszenie podkreśliło, że o braku zbadania przez organ samodzielnie zasadności klauzuli tajemnicy przedsiębiorcy w odniesieniu do informacji będących przedmiotem wniosku świadczy również, iż organ wydał decyzję tożsamą w swojej treści do rozstrzygnięć, które strona skarżąca uzyskała od innych nadleśnictw w Polsce. Reasumując, zarzucono, że organ nieprawidłowo uznał, iż żądane informacje stanowią tajemnicę przedsiębiorcy, ponieważ nie uzasadnił w przekonujący sposób spełnienia przesłanek formalnych i materialnych, koniecznych do takiej kwalifikacji. Powyższe oznacza, że wnioskowana informacja publiczna nie została objęta klauzulą tajemnicy przedsiębiorcy, określonej w art. 5 ust. 2 u.d.i.p.

Skarżący podał, że organ przekazał informacje o tym komu przekazane zostało uzyskane drewno.

W odpowiedzi na skargę, organ wniósł o jej oddalenie jako bezzasadnej. Organ nie zgodził się z zarzutem Stowarzyszenia, że decyzja nie została wyczerpująco uzasadniona w zakresie odmowy udostępnienia informacji, stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 5 ust. 2 u.d.i.p. W tej kwestii organ dowodził, że powyższe ograniczenie dotyczy nie tylko tajemnicy kontrahentów PGL LP kupujących drewno, ale również samego PGL LP. Zdaniem organu, udostępnienie informacji zawartych w umowach sprzedaży drewna byłoby możliwe wyłącznie w sytuacji, w której przedsiębiorcy zrezygnowaliby z prawa do ochrony, co nie miało miejsca w przedmiotowej sprawie. Ponadto, w przekonaniu organu, ujawnienie danych zawartych w treści umów mogłoby wpłynąć na sytuację przedsiębiorców na rynku, ponieważ informacje te dają wgląd w ich sytuację majątkową. Poza tym, są to informacje, co do których przedsiębiorcy podjęli działania mające na celu ochronę poufności.

Nadleśniczy zwrócił także uwagę, iż strona skarżąca nie uzasadnia w żaden sposób zaskarżenia decyzji w odniesieniu do odmowy udostępnienia danych nabywców drewna będących osobami fizycznymi, które nabyły drewno bez związku z działalnością gospodarczą lub zawodową (jako konsumenci). Powtórzono w tym zakresie argumentację zawartą w decyzji, iż konsumenci- nabywcy drewna nie byli osobami pełniącymi funkcje publiczne ani osobami mającymi związek z pełnieniem funkcji publicznych, jak również nie zrezygnowali oni z przysługującej im ochrony prywatności. Odnośnie zarzutu wydania decyzji o takiej samej treści, jak w innych nadleśnictwach, organ stwierdził, że wynika to po pierwsze z tożsamości wniosków Stowarzyszenia, a po drugie, z obowiązujących w ramach całego PGL LP standardowych wzorów umów sprzedaży drewna.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga podlega częściowemu uwzględnieniu, gdyż przeprowadzona kontrola legalności zaskarżonej decyzji wykazała, że rozstrzygnięcie zostało w części wydane z naruszeniem prawa, w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a więc skutkującym koniecznością jego uchylenia. Przy dokonywaniu czynności kontrolnych Sąd jest zobowiązany uwzględnić stan faktyczny i prawny, jaki istniał w chwili wydania zaskarżonej decyzji. Należy też dodać, że w myśl art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej jako u.p.p.s.a.) sąd nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi co oznacza, że ma prawo, a nawet obowiązek, wziąć pod uwagę wszelkie naruszenia prawa, niezależnie od żądań i wniosków podniesionych w skardze.

Na wstępie należy wskazać, iż pomimo wniesienia skargi na całą decyzję, skarżąca potwierdziła, że spełniono obowiązek w zakresie udostępnienia wnioskowanej informacji publicznej w postaci danych nabywców drewna. Znalazły się one w załączniku do decyzji. W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił, że wśród tych osób nie było osób pełniących funkcje publiczne. Skarżąca nie kwestionowała stanowiska organu przyznając, że udostępniono informacje publicznej w postaci danych nabywców drewna będących osobami fizycznymi, które nabyły drewno bez związku z działalnością gospodarczą lub zawodową (jako konsumenci), zatem w tych warunkach, skarga okazała się niezasadna i Sąd na podstawie art. 151 p.p.s.a. w tej części skargę oddalił.

Przepis art. 5 ust. 2 u.d.i.p. stanowi, iż prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa. Skarżący nie kwestionował wykonania obowiązku w tym zakresie.

W kontrolowanej sprawie sporna jest natomiast zasadność odmowy udostępnienia skanów umów związanych z gospodarowaniem przez PGL LP uzyskanym drewnem z uwagi na tajemnicę przedsiębiorcy.

Tajemnicę przedsiębiorcy wyprowadza się z zawartej w art. 11 ust. 4 u.z.n.k. legalnej definicji "tajemnicy przedsiębiorstwa", przez którą rozumie się nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności.

Z przytoczonego przepisu wynika, że aby dana informacja podlegała ochronie, tj. stanowiła tajemnicę przedsiębiorcy, musi spełniać dwie przesłanki: formalną i materialną. Przesłanka formalna jest spełniona wówczas, gdy zostanie wykazane, że przedsiębiorca podjął działania w celu zachowania poufności tych informacji (brak ujawnienia). Nie jest zatem wystarczające przekonanie podmiotu dysponującego informacją o działalności przedsiębiorcy, że dane te mają charakter poufny, ale konieczne jest wykazanie faktu zastrzeżenia przez przedsiębiorcę poufności danych. Przesłanka materialna odnosi się do treści informacji (danych technicznych, technologicznych, organizacyjnych lub innych posiadających dla przedsiębiorcy wartość gospodarczą), których ujawnienie mogłoby negatywnie wpłynąć na sytuację przedsiębiorcy.

Rozpoznawana sprawa jest jedną z wielu o tożsamym zakresie żądania udostępnienia informacji i identycznym sposobie załatwienia wniosku, stąd Sąd podziela prezentowane stanowisko dotyczące oceny decyzji zawarte m. in w uzasadnieniu wyroku WSA we Wrocławiu z 7 czerwca 2018r. IV SA/Wr 18/18. Sąd ten powołując się na orzecznictwo podkreślił, że wynikające z art. 107 § 1 pkt 6 i § 3 k.p.a. uzasadnienie decyzji odmawiającej na podstawie art. 5 ust. 2 u.d.i.p. udostępnienia informacji z uwagi na tajemnicę przedsiębiorcy powinno zawierać argumentację na okoliczność spełnienia w sprawie przesłanek formalnych i materialnych tej odmowy. Obie te przesłanki muszą być bowiem spełnione, aby dana informacja podlegała ochronie. Nie wystarczy ogólnikowe wskazanie w decyzji odmawiającej udostępnienia wnioskowanej informacji, że żądane informacje objęte są tajemnicą przedsiębiorstwa. K. jest wykazanie, że żądane informacje w istocie tę tajemnicę zawierają. Każda zatem nieujawniona do wiadomości publicznej informacja techniczna, technologiczna czy organizacyjna przedsiębiorstwa lub inna informacja posiadająca wartość gospodarczą, co do której przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności powinna być, przed jej udostępnieniem w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, indywidualnie oceniona pod kątem zakwalifikowania jej jako tajemnicy przedsiębiorcy. Ewentualne przesłanki nie udzielenia informacji publicznej ze wskazanego powodu muszą być omówione i wyjaśnione w sposób wyczerpujący i precyzyjny (por. wyrok NSA z dnia 17 stycznia 2017 r., sygn. akt I OSK 1993/16).

W sprawie, poza ogólnym twierdzeniem, iż wszystkie umowy zawierane przez organ z kontrahentami objęte są klauzulą poufności, ponieważ zawarte w nich informacje wypełniają elementy definicji tajemnicy przedsiębiorstwa, organ nie dokonał żadnej analizy i nie wyjaśnił z czego wywodzi tę tajemnicę i jakich postanowień umowy to utajnienie dotyczy. Kontrolowana decyzja w ogóle nie zawiera rozważań w odniesieniu do poufności poszczególnych elementów umów żądanych przez skarżącą. W ocenie Sądu, niewystarczające jest ogólnikowe stwierdzenie, że nabywcom drewna mającym status przedsiębiorców przysługuje prawo do ochrony ich tajemnicy przedsiębiorcy. Nadleśniczy enigmatycznie wskazuje także na chronioną własną tajemnicę przedsiębiorcy. Odsyła on do standardowego wzoru umowy sprzedaży drewna, dostępnego pod adresem internetowym oraz do zarządzenia PGL LP, bez bliższego jego określenia i treści. Organ nie wyjaśnił, które z elementów umów obejmują kwestie, których ujawnienie obiektywnie mogłoby negatywnie wpłynąć na sytuację przedsiębiorców. Zdaniem Sądu, z pewnością tajemnicą przedsiębiorcy nie są objęte wszystkie postanowienia zawieranych przez organ umów, czyli cała ich treść, gdyż za chronioną informację należy uznać tylko tę, która jest poufna. W tym miejscu zwrócić należy uwagę, że możliwe jest udostępnienie informacji publicznej z wyłączeniem szczególnie istotnych informacji podlegających ochronie, np. ze względu na tajemnicę przedsiębiorcy, poprzez utajnienie określonych danych w procesie anonimizacji.

W zaskarżonej decyzji podmiot zobowiązany nie wykazał w sposób dostateczny, iż zaistniała w sprawie przesłanka, która uprawniałaby go do odmowy udostępnienia wnioskowanych skanów umów z powołaniem się na określoną w art. 5 ust. 2 u.d.i.p. tajemnicę przedsiębiorcy.

Decyzja w powyższej kwestii nie została należycie i przekonująco uzasadniona, co także stanowi o naruszeniu wymogów z art. 107 § 3 k.p.a. Dla skutecznego ograniczenia dostępu do informacji publicznej z uwagi na zaistnienie tajemnicy, nie wystarczy samo wskazanie takiej tajemnicy. Niezbędne jest wykazanie jej zaistnienia, czyli uzasadnienie i wykazanie zasadności objęcia żądanych informacji statusem tajemnicy przedsiębiorcy. W tym celu niezbędne jest przeanalizowanie żądanych danych w kontekście wskazywanej tajemnicy. Innymi słowy, w uzasadnieniu decyzji podmiot zobowiązany musi wykazać zaistnienie takiej tajemnicy w stosunku do wnioskowanych danych. Tego w zaskarżonej decyzji nie uczyniono. Z kolei ogólne wywody prawne organu nie zostały odniesione do istoty rzeczy, czyli do treści przedmiotowych umów. Rację należy przyznać stronie skarżącej, że organ nie wskazał jakiego rodzaju dane objęte są tajemnicą przedsiębiorcy i nie wykazał, że dotyczą one materii szczególnie istotnej dla interesów gospodarczych kontrahentów oraz tego, że ich ujawnienie mogłoby spowodować dla nich ewentualne szkody o charakterze gospodarczym i ekonomicznym.

W omawianym zakresie nie jest natomiast wystarczające, jak to uczynił organ, odwołanie się do zarządzenia Dyrektora Lasów Państwowych z dnia [...] października 2010 r., nr [...], bez dokonania samodzielnej oceny w zakresie spełnienia przesłanki ochrony tajemnicy przedsiębiorcy. W tym miejscu zasadnym jest w ocenie Sądu odniesienie się do stanowiska organu, że przywoływany przez niego wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 listopada 2015 r., sygn. akt II SA/Wa 1313/15 przesądził, że odmowa udostępnienia skanów umów znajduje uzasadnienie w cyt. wyżej zarządzeniu z 2010 r. Wyrok ten nie był prawomocny, zaś po rozpoznaniu skargi kasacyjnej do powyższego orzeczenia, Naczelny Sąd Administracyjny, w uzasadnieniu swojego wyroku z dnia 30 czerwca 2017 r., sygn. akt I OSK 437/16, wyraźnie wskazał na zbędność wypowiadania się przez sąd pierwszoinstancyjny, na tle ocenianej sprawy, w kwestii tego zarządzenia.

Sąd nie podziela również poglądu organu, że sam fakt utajnienia treści umów cywilnoprawnych zawieranych przez PGL LP z uwagi na tajemnicę przedsiębiorstwa stanowi bezwzględną przesłankę odmowy udzielenia żądanych informacji w ramach dostępu do informacji publicznej. Nie jest bowiem decydująca wyłącznie wola przedsiębiorcy, nadającego klauzulę poufności całemu pakietowi informacji. Istnienie tajemnicy przedsiębiorcy musi w każdym przypadku być rzeczywiste i niewątpliwe. Przesłanka ograniczająca zasadę jawności informacji publicznej musi być oceniana w sposób obiektywny, oderwany od woli danego przedsiębiorcy. Nie wystarczy więc, by żądana informacja dotyczyła przedsiębiorcy, tj. by odnosiła się do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i by była wolą przedsiębiorcy objęta tajemnicą. W takich przypadkach organ musi szczegółowo określić, z czego wywodzi daną przesłankę odmowy i w czym znajduje ona uzasadnienie. Kontrolowana w tej sprawie decyzja nie zawiera rozważań organu w powyższym zakresie.

Konkludując Sąd stwierdził, że zaskarżona decyzja w opisanej części podlegała uchyleniu z uwagi na pominięcie analizy przesłanki z art. 5 ust. 2 u.d.i.p. w zw. z art. 11 ust. 4 u.z.n.k. i oparcie rozstrzygnięcia na wnioskach ogólnie sformułowanych i nieuzasadnionych, co naruszyło wymogi określone art. 107 § 3 k.p.a., w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy. Brak prawidłowego uzasadnienia, stanowi z kolei podstawę do postawienia organowi zarzutu naruszenia zasady prawdy obiektywnej (art. 7 k.p.a.) oraz zasad ustalonych w art. 8 i art. 11 k.p.a.

Wskazania co do dalszego postępowania wynikają wprost z treści uzasadnienia niniejszego wyroku. Rzeczą organu przy ponownym rozpatrywaniu sprawy będzie uwzględnienie przedstawionej oceny prawnej i usunięcie dostrzeżonych naruszeń prawa, zgodnie z dyspozycją art. 153 u.p.p.s.a.

Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i lit. c) u.p.p.s.a., w odniesieniu do części decyzji Sąd orzekł jak w pkt 1 sentencji wyroku.

Orzeczenie o zwrocie kosztów postępowania na rzecz strony skarżącej, zawarte w pkt 3 sentencji wyroku, uzasadnia przepis art. 200 w zw. z art. 205 § 1 u.p.p.s.a.