Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędziowie Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędzia WSA Danuta Rzyminiak – Owczarczak (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Natalia Sikorska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 grudnia 2017 r. sprawy ze skargi D. B. na czynność Burmistrza Miasta z dnia [...] 2017 roku nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty za dostęp do informacji publicznej I. uchyla zaskarżoną czynność, II. zasądza od Burmistrza Miasta na rzecz skarżącego kwotę [...]zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych.

D. B. wnioskiem z 27 czerwca 2017 r. wystąpił do Burmistrza Miasta o udostępnienie informacji publicznej poprzez udostępnienie:

- decyzji na umieszczenie reklamy w pasie drogowym od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia sporządzenia odpowiedzi;

- decyzji na lokalizację urządzenia obcego w pasie drogowym od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia sporządzenia odpowiedzi;

- decyzji na umieszczenie urządzeń infrastruktury technicznej w pasie drogowym od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia sporządzenia odpowiedzi;

- decyzji na zajęcie pasa drogowego od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia sporządzenia odpowiedzi.

We wniosku wskazano, iż udostępnienie informacji winno nastąpić w postaci elektronicznej, przesłanej na wskazany adres poczty elektronicznej.

Pismem z dnia 5 lipca 2017 r. Burmistrz Miasta wzywał wnioskodawcę do wskazania, w terminie 14 dni od dnia doręczenia pisma, w jaki sposób uzyskanie przez wnioskowanej informacji jest szczególnie uzasadnione interesem publicznym. Jednocześnie organ poinformował, iż udostępnienie wnioskowanej informacji związane jest z koniecznością poniesienia przez organ dodatkowych kosztów, w tym m.in. wymagać będzie zaangażowania pracownika i poświęcenie przez niego dodatkowego czasu pracy. W związku z tym udostępnienie żądanych informacji będzie wiązać się z dodatkowymi opłatami w wysokości około 430,- zł.

Pismami z 18 lipca 2017 r. i 2 sierpnia 2017 r. D. B. potrzymał swój wniosek i wezwał Burmistrza Miasta do udostępnienia żądanej informacji lub wydania decyzji administracyjnej.

W dniu 16 sierpnia 2017 r. Burmistrz Miasta przesłał na adres poczty elektronicznej wnioskodawcy żądaną informacje.

Następnie, pismem z 17 sierpnia 2017 r., Burmistrz Miasta powiadomił D. B., iż w związku z udzieleniem informacji publicznej z dnia 16 sierpnia 2017r. oraz w nawiązaniu do powiadomienia o szacowanych kosztach udostępnienia tej informacji, zawartego w piśmie z dnia 5 czerwca 2017r., ostatecznie ustalono rzeczywiście poniesione dodatkowe koszty wydania wnioskowanej informacji na kwotę [...]zł, na którą składa się czas pracy pracownika. W związku z dodatkowymi kosztami udostępnienia informacji publicznej związanymi ze wskazanym we wniosku sposobem udostępnienia informacji oraz koniecznością przekształcenia informacji w formę wskazaną we wniosku i wezwano D. B. do uiszczenia opłaty w łącznej wysokości 295,40 w terminie 14 do od dnia otrzymania pisma na wskazany rachunek bankowy.

W dniu 24 sierpnia 2017 r. D. B. złożył, za pośrednictwem poczty elektronicznej, skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu na czynność Burmistrza Miasta w przedmiocie ustalenia opłaty za udostępnioną informacje publiczną. Skarżący wniósł o uchylenie opłaty dodatkowej za dostęp do informacji publicznej nałożonej przez Burmistrza Miasta oraz o zasądzenie na rzecz strony skarżącej zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

Skarżący zaznaczył, iż udostępnianie informacji publicznej, co do zasady jest bezpłatne, co wynika z art. 7 ust. 2 ustawy z 6 września 2001 r. o udostępnianiu informacji publicznej. Wyjątek od tej zasady, przewidziany w art. 15 powołanej ustawy, ma charakter wyjątkowy i musi być uzasadniony koniecznością poniesienia przez podmiot udostępniający informację dodatkowych kosztów. Określenie koniecznych dodatkowych kosztów zależy od konkretnego stanu faktycznego, ma zatem charakter indywidualny.

W ocenie skarżącego obciążenie go w niniejszym stanie faktycznym kosztami pracy pracownika stanowi nadinterpretację normy wynikającej z art. 15 ust. 2 ustawy z 6 września 2001 r. Podjęcie czynności takich, jak zebranie danych oraz dokonanie kserokopii dokumentów, nie stanowi adekwatnego uzasadnienia dla konieczności naliczenia opłaty za pracę pracownika, odpowiedzialnego za przygotowanie informacji publicznej. Wyznaczenie kosztów udostępnienia informacji publicznej może dotyczyć jedynie środków służących jej przygotowaniu (np. koszt płyty CD), nie zaś kosztów pracy organu, którego obowiązkiem ustawowym jest realizacja konstytucyjnie zagwarantowanego prawa do informacji.

Odpowiadając na skargę Burmistrz Miasta wniósł o jej odrzucenie z uwagi na jej wniesienie z naruszeniem art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, to jest w formie dokumentu elektronicznego do elektronicznej skrzynki podawczej organu, a nie w formie pisma, wniesionego do organu lub zaadresowanego do organu.

W przypadku nieuwzględnienia wniosku o odrzucenie skargi organ wniósł o jej oddalenie.

Organ wskazał, iż skarga został wniesiona formie dokumentu elektronicznego do elektronicznej skrzynki podawczej organu, a więc niezgodnie z wymogiem art. 54 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi , który przewiduje, iż skarga powinna być wniesiona do właściwego Organu lub nadana w urzędzie pocztowym. Zwrócono uwagę, iż skarżący wniósł skargę w formie dopuszczonej przez przepisy ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, które obowiązywać będą dopiero od dnia 15 maja 2018 r.

Ponadto Burmistrz Miasta zauważył, iż w świetle art. 15 ust.1 ustawy o dostępie do informacji publicznej możliwość pobrania opłaty za udostępnieni informacji publicznej pojawia się w sytuacji udostępnienia informacji publicznej w sposób wskazany we wniosku oraz w sytuacji przekształcenia informacji w formę wskazaną we wniosku. Przekształcenie informacji oznacza zmianę postaci materialnego substratu informacji, bez jednoczesnego wpływu na treść pierwotnego komunikatu zawartego w samym przekazie. Przykładowo będzie to proces skanowania dokumentów w celu przesyłania ich pocztą elektroniczną na adres wnioskodawcy, przekształcenie posiadanych dokumentów w formę cyfrową i ich obróbka, kompilacja danych pochodzących z rozproszonych zbiorów. Kosztem dodatkowym będzie wydatek rzeczywiście poniesiony ponad koszt funkcjonowania bazy, związany z realizacją wskazanego we wniosku sposobu udostępniania lub koniecznością przekształcenia informacji. Mogą to być zarówno koszty osobowe (koszty pracy), jak i koszty rzeczowe (wartość materiałów lub nośników informacji).

Dalej podkreślono, iż żaden przepis prawa nie sprzeciwia się uprawnieniu organu odzyskania kosztu pracy, związanej z udostępnieniem informacji, jeżeli wykazane zostanie, że ów koszt przekracza normalny koszt funkcjonowania bazy technicznej i zasobów ludzkich (pracowniczych) organu. W rozpoznawanej sprawie udostępnienie skarżącemu wnioskowanej informacji wiązało się bowiem z dodatkowymi czynnościami po stronie organu, w postaci dodatkowej pracy pracownika. Pracownik organu - O. B. wykonała zleconą pracę, jako dodatkową, co potwierdza oświadczenie pracownika z dnia 16 sierpnia 2017 r. Z oświadczenia wynika, że w dniach 9, 10, 11 16 sierpnia 2017r. w godzinach 10-15 wykonywała dodatkową pracę związaną z wnioskiem skarżącego o udostępnienie informacji publicznej. Przy czym koszt jednej godziny pracy tego pracownika, zgodnie z pismem Podinspektora Wydziału Budżetu i Rachunkowości Urzędu Miejskiego w N. wynosi [...] zł. Kwota dodatkowej opłaty stanowi zatem iloczyn liczby godzin dodatkowych, w ramach których zostały wykonane czynności związane z udostępnieniem informacji publicznej oraz wartości godziny pracy pracownika wykonującego te czynności. Burmistrz Miasta stwierdził, iż były to zatem koszty rzeczywiście poniesione przez organ ponad koszt jego funkcjonowania, w szczególności ponad koszt funkcjonowania zasobów ludzkich. Biorąc pod uwagę realizowane na bieżąco wnioski o udostępnienie informacji publicznej, udostępnienie skarżącemu informacji wiązało się z koniecznością zlecenia wykonania tej czynności osobie z innego wydziału, która w tym czasie nie mogła wykonywać obowiązków związanych z funkcjonowaniem swojego wydziału. Podniono przy tym, iż wybrane przez organ rozwiązane pozostawało jednak korzystniejsze, również z perspektywy skarżącego, wobec alternatywnego rozwiązania w postaci polecenia pracownikom obsługującym wnioski o udostępnienie informacji publiczne pracy w godzinach nadliczbowych. Praca w godzinach nadliczbowych wiąże się z obowiązkiem wypłaty pracownikowi dodatkowego wynagrodzenia, co zwiększyłoby jednocześnie koszty związane z wydaniem skarżącemu informacji publicznej.

Organ zaznaczył jednocześnie, iż skarżący złożył już w bieżącym roku 48 wniosków o udostępnienie informacji publicznej, a nie jest jedyną osobą wnioskującą o dostęp do tego rodzaju informacji. Udostępnienie informacji w niniejszej sprawie wiązało się z przekazaniem mu 6 segregatorów (530 stron) decyzji w sprawach lokalizacji reklam, urządzeń infrastruktury technicznej i zajęcia pasa ruchu, wydanych od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia sporządzenia odpowiedzi na wniosek. Właśnie z tego powodu, z uwagi na notoryczne składanie przez skarżącego wniosków o udostępnienie informacji publicznej, które wymagają ogromnego nakładu czasu pracy nie tylko pracowników oddelegowanych do wykonywania czynności z zakresu udostępnienia informacji publicznej, ale również innych wydziałów Urzędu Miejskiego w N. , dla organu, dodatkowe koszty, wynikające z udostępnienia informacji w sposób zgodny z wnioskiem, mają znaczenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje.

Skarga zasługiwała na uwzględnienie.

Kontrola sądu administracyjnego, zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. , poz. 2188 ze zm.) oraz art. 3 § 1 i 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 – dalej: P.p.s.a.) ogranicza się do badania zgodności z prawem zaskarżonych aktów i czynności administracyjnych. Kontrola ta polega na badaniu, czy w toku rozpoznania sprawy organy administracji nie naruszyły prawa materialnego i procesowego w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy.

W pierwszej kolejności, mając na względzie wniosek organu o odrzucenie skargi, wyjaśnić należy przesłanki w oparciu, o które Sąd uznał skargę D. B. za dopuszczalną.

Przedmiotem zaskarżenia jest czynność Burmistrza Miasta z 17 sierpnia 2017 r. polegająca na ustaleniu, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1764 ze zm. – dalej w skrócie: "u.d.i.p.") opłaty z tytułu udostępnienia informacji publicznej.

W orzecznictwie ugruntowane jest stanowisko, iż ustalenie przez podmiot zobowiązany wysokości opłaty za udostępnienie informacji publicznej następuje w formie aktu (lub czynności) stwierdzającego obowiązek poniesienia opłaty oraz ustalającego jej wysokość. W orzecznictwie podkreśla się, że jest to akt (czynność) z zakresu administracji publicznej, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a., gdyż wpływa on na sytuację określonego podmiotu prawa – kreuje zobowiązanie o charakterze finansowym. Może on mieć formę zarządzenia, zawiadomienia, wezwania, informacji, postanowienia, powiadomienia jak miało to miejsce w przedmiotowej sprawie (por. m.in. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 października 2013 r. o sygn. akt I OSK 2139/13, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 27 czerwca 2017 r. o sygn. II SA/Ol 372/17 - dostępne na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl ). Zatem akt (czynność) ta podlega zaskarżeniu do sądów administracyjnych .

Zgodnie z art. 53 § 2 P.p.s.a. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2017 r. jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4, wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności. Sąd, po wniesieniu skargi, może uznać, że uchybienie tego terminu nastąpiło bez winy skarżącego i rozpoznać skargę.

Z uwagi, iż żaden przepis szczególny nie przewiduje środka zaskarżenia od aktu (czynność) polegającego na ustaleniu wysokości opłaty za udostępnienie informacji publicznej, a przedmiotowo skarga wpłynęła do siedziby organu w terminie 7 dni od daty wystosowania "powiadomienia" z 17 sierpnia 2017 r., uznać należy, iż zachowano termin określony w powołanym art. 53 § 2 P.p.s.a.

Odnosząc się natomiast do sposobu złożenia skargi, tj. za pośrednictwem poczty elektronicznej na elektroniczną skrzynkę odbiorczą organu, wyjaśnić należy, iż w aktualnym stanie prawnym brak jest możliwości wniesienia skargi do sądu administracyjnego za pomocą środków komunikacji elektronicznej nawet za pośrednictwem organu administracji publicznej (patrz. uchwala Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 maja 2014 r. sygn. akt I OPS 10/13 - dostępna na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl). W tym zakresie zmiany w postępowaniu sądowoadministracyjnym wprowadzone zostały ustawą z dnia 10 stycznia 2014 r. o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r., poz. 183) i zgodnie z art. 11 pkt 3 ustawy zmieniającej, wejdą w życie dopiero od dnia 15 maja 2018 r.

Jednocześnie sądownictwo administracyjne, uwzględniając konstytucyjne prawo do sądu, wypracowało linię orzeczniczą, zgodnie z którą możliwe jest wniesienie, na podstawie ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, pism procesowych drogą elektroniczną, jakkolwiek będą one obarczone brakiem formalnym w postaci braku podpisu strony wnoszącej (por. postanowienie: WSA w Warszawie z dnia 19 lutego 2008 r., VI SAB/Wa 12/08; NSA: z dnia 12 lutego 2010 r., I OPP 4/10, z dnia 18 maja 2010 r., I OZ 316/10, z dnia 11 stycznia 2011 r., II GZ 286/10- dostępna na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Przyjęto, że strona postępowania przed sądem administracyjnym nie może ponosić negatywnych konsekwencji związanych z nie wprowadzeniem do ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi odpowiednich przepisów dotyczących wnoszenia pism drogą elektroniczną, podczas gdy takie regulacje zawierają m.in. przepisy ustawy Kodeks postępowania administracyjnego. Stanowisko to jest tym bardziej uprawnione, że od dnia 17 czerwca 2010 r. na podstawie ustawy z dnia 12 lutego 2010 r. o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 40, poz. 230) do sądów administracyjnych zastosowanie ma ustawa z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. Nr 64, poz. 565 ze zm.).

W rozpatrywanej sprawie brak formalny wniesionej skargi, zmaterializowanej poprzez jej wydruk, polegający na braku podpisu skarżącego, został uzupełniony przez

D. B. w odpowiedzi na wezwanie sądu wystosowane na podstawie art. 49 § 1 w zw. z art. 46 § 1 pkt 4 i art. 57 § 1 P.p.s.a.

Tym samym, w świetle powyższych uwag, skargę D. B. należało uznać za dopuszczalną.

Kontrolując zaskarżoną czynność pod kątem jej zgodności z prawem zauważyć należy, iż co do zasady dostęp do informacji publicznej jest bezpłatny, co wynika z treści art. 7 ust. 2 u.d.i.p. Niemniej w art. 15 u.d.i.p. zastrzeżono wyjątek od tej zasady. Jeżeli w wyniku udostępnienia informacji publicznej na wniosek, o którym mowa w art. 10 ust. 1, podmiot obowiązany do udostępnienia ma ponieść dodatkowe koszty związane ze wskazanym we wniosku sposobem udostępnienia lub koniecznością przekształcenia informacji w formę wskazaną we wniosku, podmiot ten może pobrać od wnioskodawcy opłatę w wysokości odpowiadającej tym kosztom (art. 15 ust. 1 u.d.i.p.) Podmiot, o którym mowa w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, powiadomi wnioskodawcę o wysokości opłaty. Udostępnienie informacji zgodnie z wnioskiem następuje po upływie 14 dni od dnia powiadomienia wnioskodawcy, chyba że wnioskodawca dokona w tym terminie zmiany wniosku w zakresie sposobu lub formy udostępnienia informacji albo wycofa wniosek (art. 15 ust. 2 u.d.i.p.).

Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela wyrażane w orzecznictwie sądów administracyjnych poglądy dotyczące kosztów dodatkowych, do których nie można zaliczyć wszelkich kosztów związanych z udostępnieniem informacji publicznej. Kosztem dodatkowym jest wydatek rzeczywiście poniesiony ponad koszt funkcjonowania bazy, związany z realizacją wskazanego we wniosku sposobu udostępnienia lub koniecznością przekształcenia informacji. Przez dodatkowe koszty udostępniania informacji na wniosek należy rozumieć zatem rzeczywiste, ustalane każdorazowo przy realizacji danego wniosku, wykraczające poza normalne koszty funkcjonowania podmiotu udostępniającego informację, dodatkowe koszty rzeczowe lub osobowe poniesione przez ten podmiot w związku z określonym we wniosku sposobem udostępnienia lub koniecznością przekształcenia informacji w formę wskazaną we wniosku (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 lipca 2016 r. o sygn. akt I OSK 662/16 – dostępny na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl ).

W opinii Sądu, Burmistrz Miasta nie wykazał, aby w związku z udostępnieniem skarżącemu żądanej informacji poniesiono dodatkowe koszty uzasadniające ustalenie opłaty w wysokości [...] zł. Sąd nie kwestionuje ilości czasu, które pracownik Urzędu Miasta w N. poświecił na przygotowanie wnioskowanej informacji do formy elektronicznej (skany) zgodnej z wnioskiem oraz nie kwestionuje godzinowego kosztu pracy tego pracownika. Z wyjaśnień organu zawartych w odpowiedzi na skargę nie wynika jednak, iż koszty te są rzeczywiście kosztami dodatkowymi, poniesionymi przez organ w związku z koniecznością udostępnienia wnioskowanej informacji, a więc są kosztami, których organ nie poniósłby w przypadku, gdyby nie był zobligowany udostępnić żadnej informacji lub gdyby wniosek nigdy nie został złożony.

Jak wynika z odpowiedzi na skargę przygotowanie informacji do udostępnienia zlecono pracownikowi Urzędu Miasta N. , który na co dzień wykonuje inne obowiązki. Organ wyraźnie zaznaczył (strona nr 6 odpowiedzi na skargę), iż pracownik ten przygotowywał żądaną informację do udostępnienia w godzinach swojej pracy – nie doszło do pracy w godzinach nadliczbowych i tym samym do konieczności wypłacenia dodatkowego wynagrodzenia z tego tytułu. Koresponduje to z oświadczeniem pracownika – Olgi Brych, która w dniu 16 sierpnia 2017 r. oświadczyła, iż dodatkową pracę wykonywała w dniach 9-11 i 16 sierpnia 2017 r. w godzinach 10-15. Z wyjaśnień organu jak też oświadczenia pracownika nie wynika również, aby z uwagi na dodatkową pracę związaną z przygotowaniem żądanej informacji publicznej do udostępnienia, pracownik ten musiał w ramach godzin nadliczbowych wykonać swoje stałe, przypisane mu na zajmowanym stanowisku pracy obowiązki, co generowałoby konieczność wypłacenia temu pracownikowi przez organ dodatkowego wynagrodzenia z tytułu nadgodzin. Nadto z powyższych wyjaśnień nie wynika także, aby O. B., za wykonaną pracę związaną z przygotowaniem żądanej informacji publicznej do udostępnienia i wykraczające poza jej zwykłe obowiązki, otrzymała dodatkowe wynagrodzenie (np. w postaci jednorazowego dodatku do stałego wynagrodzenia). Powyższe oznacza, iż organ nie wykazał, aby poniósł jakiekolwiek rzeczywiste dodatkowe koszty w związku z udostępnieniem żądanej informacji we wskazanym we wniosku sposobem udostępnienia i koniecznością przekształcenia informacji w formę wskazaną we wniosku.

Reasumując, skoro jak wynika z wyjaśnień organu, O. B. jest zatrudniona przez Urząd Miejski w N. , a czynności związane z przygotowaniem żądanej informacji do udostępnienia wykonała w ramach stosunku pracy łączącej go z pracodawcą i za wykonywane czynności, albo w ścisłym związku z nimi, nie otrzymała dodatkowego wynagrodzenia, to nie można mówić o poniesieniu w tej sytuacji przez organ dodatkowych kosztów związanych z udostępnieniem żądnej informacji.

Koszty dodatkowe, o których mowa w art. 15 u.d.i.p. muszą wykraczać poza normalne koszty funkcjonowania podmiotu zobowiązanego. W rozpoznawanej sprawie tak sytuacja nie została przez organ wykazana.

Przesłanką ustalenia dodatkowych kosztów udostępnienia wnioskowanej informacji publicznej nie może być także okoliczność znacznego wpływu takich wniosków do organu. Zaznaczyć należy, iż praca pracownika podmiotów wymienionych w art. 4 ust. 1 u.d.i.p., a do takich zalicza się organy jednostek samorządu terytorialnego, związana z udostępnieniem informacji, najczęściej nie stanowi kosztu "dodatkowego", lecz jest zwykłym kosztem realizacji ustawowego obowiązku. Podmioty te muszą uwzględniać konieczność takiej organizacji funkcjonowania swoich jednostek pomocniczych, aby zapewnić właściwą realizację tego obowiązku. Problemy w funkcjonowaniu podmiotów zobowiązanych do udostępniania informacji publicznej nie powinny ograniczać lub utrudniać dostępu do wynikającego z Konstytucji RP i ustawy prawa do uzyskiwania informacji publicznej.

W tych okolicznościach sprawy Sąd uznał, iż wskazane w piśmie z dnia 17 sierpnia 2017 r. dodatkowe koszty udostępnienia informacji publicznej nie zostały wykazane zgodnie z zasadami określonymi w art. 15 ust. 1 u.d.i.p. i w konsekwencji uchylił zaskarżoną czynność na podstawie art. 146 § 1 w zw. z art. 145 § 1 pkt1 lit. a P.p.s.a. Marginalnie tylko Sąd wskazuje, że organ nadal może ustalić opłatę za udostępnienie żądanych informacji, lecz wówczas powinien uwzględnić stanowisko wyrażone przez Sąd w niniejszym wyroku.

O zwrocie kosztów postępowania w kwocie [...]- zł, odpowiadających wysokości uiszczonego wpisu od skargi, Sąd orzekł w pkt II sentencji wyroku na podstawie art. 200 P.p.s.a.