Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 4 kwietnia 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Agnieszka Grosińska Sędzia WSA Magdalena Sieniuć Protokolant St. sekretarz sądowy Anna Łyżwa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2019 roku sprawy ze skargi S. M. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...] nr [...] znak: [...] w przedmiocie odmowy udzielenia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia [...] nr [...] znak: [...]; 2. zasądza od [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. na rzecz skarżącego S. M. kwotę 296,95 (dwieście dziewięćdziesiąt sześć i 95/100) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. a.bł.

W dniu 11 lipca 2018r. S. M. zwrócił się w trybie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. o udzielenie informacji: "1. Czy w postępowaniach administracyjnych prowadzonych przez Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego w B., a dotyczących budynków mieszkalnego i budynków gospodarczych (lub ich części), znajdujących się na nieruchomości położonej w B. przy ul. A 17 (działka nr 458 obr. [...]) zostały wydane orzeczenia (decyzje lub postanowienia), jeżeli tak to wnoszę o udostępnienie we wskazanym trybie ich kopii ze wskazaniem, czy są ostateczne lub prawomocne. 2. Jeżeli organ dysponuje w tych sprawach orzeczeniami innych organów, w tym sądów administracyjnych i organów wyższego stopnia, które orzekały w sprawach, o których mowa w pkt 1, wnoszę także o udostępnienie ich kopii wraz z informacją, czy są one ostateczne".

W odpowiedzi organ I instancji pismem z dnia 23 lipca2018r., odnosząc się do pkt. 1 i 2 w części dotyczącej budynków gospodarczych lub ich części, poinformował, że w sprawie nie zostały wydane orzeczenia (decyzje lub postanowienia) oraz że organ nie dysponuje w tej sprawie orzeczeniami innych organów. Odnosząc się zaś do pkt 1 i 2 w części dotyczącej budynku mieszkalnego, zawiadomiono wnioskodawcę, że wniosek nie może być rozpatrzony w terminie 14 dni od daty jego otrzymania, gdyż organ nie jest w posiadaniu oryginalnych, kompletnych akt postępowania administracyjnego, z którego wnioskowane jest udostępnienie informacji publicznej, wobec czego wniosek zostanie załatwiony w terminie do dnia 11 września 2018r.

Następnie pismem z dnia 28 sierpnia 2018r. PINB w B. wystąpił do Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego o wypożyczenie przekazanych do tego organu akt postępowania, celem udzielenia żądanej informacji publicznej.

Organ szczebla centralnego wypożyczył akta sprawy przy piśmie z dnia 29 sierpnia 2018r.

W dniu 11 września 2018r. organ I instancji wydał decyzję nr [...], którą odmówił: "udostępnienia informacji publicznej przetworzonej w zakresie 1. Czy w postępowaniach administracyjnych prowadzonych przez Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w B., a dotyczących budynków mieszkalnego [...], znajdujących się na nieruchomości położonej w B. przy ul. A 17 (działka nr 458 obr. [...]) zostały wydane orzeczenia (decyzje lub postanowienia), jeżeli tak to wnoszę o udostępnienie we wskazanym trybie ich kopii ze wskazaniem, czy są ostateczne lub prawomocne. 2. Jeżeli organ dysponuje w tych sprawach orzeczeniami innych organów, w tym sądów administracyjnych i organów wyższego stopnia, które orzekały w sprawach, o których mowa w pkt 1, wnoszę także o udostępnienie ich kopii wraz z informacją, czy są one ostateczne".

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł S. M.

[...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...], nr [...] uchylił w całości zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. W uzasadnieniu wskazano, że S. M. wystąpił zarówno z wnioskiem o udzielenie informacji, której udzielenie mogło zakończyć się jedynie udzieleniem odpowiedzi twierdzącej bądź przeczącej ("Czy w postępowaniach administracyjnych prowadzonych przez Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w B., a dotyczących budynków mieszkalnego i budynków gospodarczych (lub ich części), znajdujących się na nieruchomości położonej w B. przy ul. A17 (działka nr 458 obr. [...] zostały wydane orzeczenia (decyzje lub postanowienia) (...)?"), jak i z wnioskiem o kopie rozstrzygnięć i wyroków dotyczących ww. obiektów. Wobec tego, nawet, jeżeli organ w dniu złożenia wniosku nie dysponował aktami sprawy dotyczącej budynku mieszkalnego, to z urzędu posiadał wiedzę czy wydał w tej sprawie akty administracyjne i mógł w tym zakresie udzielić odpowiedzi "Tak" bądź "Nie". Ponadto, wskazano, że w pozostałej części wniosku żądane informacje mają charakter przetworzony, jednakże pominięto jeden z etapów poprzedzających możliwość wydania decyzji o odmowie udzielenia informacji publicznej z tego powodu, że nie spełniono w sprawie przesłanki, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p., wobec czego zasadne jest uchylenie skarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.

Pismem z dnia 29 listopada 2018r. PINB w B. wezwał S. M. do wykazania w terminie 7 dni od dnia otrzymania tego wezwania, w jakim zakresie występuje szczególna istotność dla interesu publicznego, by dokonać przetworzenia żądanych informacji publicznych.

W piśmie z dnia 4 grudnia 2018r. S. M. wskazał, że informacja o tym, czy w konkretnej sprawie administracyjnej organ administracji publicznej wydawał decyzje i jakiej treści to były rozstrzygnięcia nie jest informacją przetworzoną, nie wymaga od organu jakichkolwiek zmian organizacyjnych, bo zarówno czasochłonność udostępnienia takiej informacji jak i jej przygotowanie do udostępnienia na podstawie akt postępowania nie wymaga od organu żadnych zmian organizacyjnych. Żadne przepisy prawa nie upoważniają organu do subiektywnego interpretowania wnioskowanej informacji, przyjmowania do jej kwalifikacji takich okoliczności jak to czyni organ, a więc częstotliwości składania wniosków przez wnioskodawcę, ilości zatrudnionych w organie pracowników, czy też ilości stron dokumentów, nie wymagającego żadnego przetworzenia (anonimizacja dokumentu nie jest jego przetworzeniem). Skoro organ administracji działa nieudolnie lub nie podejmuje w przedmiocie wniosku żadnego działania, w interesie publicznym leży transparentne udostępnienie informacji stanowiącej efekt działania organu administracji publicznej, który działa w imieniu państwa za publiczne środki, wykonując publiczne zadania.

Decyzją z dnia [...] nr [...] PINB w B. odmówił: "udostępnienia informacji publicznej przetworzonej w zakresie 1. "Czy w postępowaniach administracyjnych prowadzonych przez Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w B., a dotyczących budynków mieszkalnego [...], znajdujących się na nieruchomości położonej w B. przy ul. A 17 (działka nr 458 obr. [...] zostały wydane orzeczenia (decyzje lub postanowienia), jeżeli tak to wnoszę o udostępnienie we wskazanym trybie ich kopii ze wskazaniem, czy są ostateczne lub prawomocne. 2. Jeżeli organ dysponuje w tych sprawach orzeczeniami innych organów, w tym sądów administracyjnych i organów wyższego stopnia, które orzekały w sprawach, o których mowa w pkt 1, wnoszę także o udostępnienie ich kopii wraz z informacją, czy są one ostateczne". Organ uznał, że żądane informacje mają charakter przetworzony, gdyż czynności, jakie organ musiałby podjąć dla udostępnienia wnioskodawcy żądanej informacji nie mają charakteru prostego, lecz wymagają podjęcia przez oddelegowanego pracownika czasochłonnych działań o charakterze intelektualnym, prowadząc do dezorganizacji pracy, zakłócenia jej wykonywania.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył S. M., wnosząc ojej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Podniósł, że żądane informacje stanowią informacje proste, jak również podtrzymał swoje stanowisko, wyrażone uprzednio w piśmie z dnia 4 grudnia 2018r., stanowiącym odpowiedź na pismo PINB w B. z dnia 29 listopada 2018r.

Decyzją z dnia [...] nr [...] [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł., na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz.U.2018r., poz. 2096, ze zm., zwanej dalej K.p.a.) i art. 16 i art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t.j.: Dz.U. z 2018r., poz. 1330, ze zm., zwanej dalej: u.d.i.p.), uchylił w całości decyzję organu I instancji i odmówił udzielenia S. M. na wniosek z dnia 11 lipca 2018r. informacji publicznej przetworzonej w zakresie udostępnienia kopii dokumentów, o które wystąpiono tym wnioskiem. Organ wyjaśnił, że z poprzedniej decyzji organu I instancji z dnia [...] nr [...] wynika, iż ewentualnemu udostępnieniu podległoby 46 stron wymagających zanonimizowania, co wymagałoby szeregu czynności, czego w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji jednak zaniechano. Stwierdził jednak, że skoro na dzień wydania poprzedniej decyzji była to taka ilość, to nie uległa ona zmniejszeniu, a akta sprawy, z których udostępnia kopii domagał się wnioskodawca, mogły co najwyżej ulec powiększeniu. Organ wojewódzki wskazał, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowo-administracyjnym za informację przetworzoną uznaje się również taką informację, która: jest wynikiem działań wykraczających poza zakres działań mieszczących się w ramach podstawowych kompetencji organu – "przy rozstrzyganiu tego typu spraw należy mieć na uwadze, iż ograniczenie wprowadzone przepisem art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej w zakresie udzielania informacji publicznej przetworzonej ma zapobiegać sytuacjom, w których działania organu skupiać się będą nie na funkcjonowaniu w ramach przypisanych kompetencji, lecz na czynnościach związanych z udzielaniem informacji publicznej. Dalej organ wyjaśnił, że pojęcie interesu publicznego jest pojęciem szerokim i nieostrym, jednak nie ulega wątpliwości, że obejmuje ono interes ogółu (określonej wspólnoty), a nie jedynie interesy indywidualne. Każde działanie w interesie ogółu jako określonej wspólnoty publicznoprawnej jest zatem działaniem w interesie publicznym, a wobec tego działanie "szczególnie istotne" musi charakteryzować się dodatkową kwalifikacją z punktu widzenia interesu ogółu. Wyjątkowość tej kwalifikacji przejawia się w tym, że dla udostępnienia informacji publicznej przetworzonej nie tylko nie jest wystarczające stwierdzenie, że udostępnienie to uzasadnione jest interesem publicznym, a nawet, że jest ono dla tego interesu istotne, lecz konieczne jest stwierdzenie, że udostępnienie informacji przetworzonej jest szczególnie istotne dla interesu publicznego. Interes publiczny odnosi się w swej istocie do spraw związanych z funkcjonowaniem państwa oraz innych podmiotów prawa publicznego jako prawnej całości, zwłaszcza jeżeli związane jest ono z gospodarowaniem mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Należy przyjąć, że zasadniczo prawo do uzyskania informacji publicznej przetworzonej ma jedynie taki wnioskodawca, który jest w stanie wykazać w chwili składania wniosku swoje indywidualne, realne i konkretne możliwości wykorzystania dla dobra ogółu informacji publicznej, której przygotowania się domaga, tj. uczynienia z niej użytku dla dobra ogółu w taki sposób, który nie jest dostępny dla każdego posiadacza informacji publicznej. Wnioskodawca żądający informacji publicznej przetworzonej powinien wykazać nie tylko, że ma ona znaczenie dla szerokiego kręgu potencjalnych odbiorców, ale również, że jej uzyskanie stwarza realną możliwość wykorzystania uzyskanych danych dla poprawy funkcjonowania organów administracji i lepszej ochrony interesu publicznego. Charakter lub pozycja podmiotu żądającego udostępnienia informacji publicznej, a zwłaszcza realna możliwość wykorzystania uzyskanej informacji mają wpływ na ocenę istnienia szczególnego interesu publicznego uzasadniającego uwzględnienie wniosku. Zdaniem organu S. M. nie wykazał przesłanki, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. Wnioskodawca, w szczególności kiedy wielokrotnie występuje z wnioskami o udzielnie różnych informacji publicznych, czego przecież prawo mu nie zabrania, musi się jednak liczyć z tym, że informacja o którą występuje zostanie uznana za przetworzoną. Szeroki zakres wniosku, wymagający zgromadzenia i przekształcenia (zanonimizowania i usunięcia danych objętych tajemnicą prawnie chronioną) znacznej ilości dokumentów, powoduje, że działanie polegające na jej udzieleniu jest działaniem ponadstandardowym. Z tego też powodu jej udzielenie jest obostrzone wykazaniem przesłanki, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. W ocenie organu, wnioskodawca nie wykazał jednak, że informacja publiczna, której przygotowania się domagał, ma znaczenie dla szerokiego kręgu potencjalnych odbiorców, jak również, że możliwość jej uzyskania stwarza realną możliwość wykorzystania uzyskanych danych dla poprawy funkcjonowania organów administracji i lepszej ochrony interesu publicznego. Skoro zaś uzyskanie informacji przetworzonej jest możliwe po wykazaniu przez wnioskodawcę szczególnej istotności dla interesu publicznego udostępnienia żądanej informacji, to brak jest podstaw do udzielenia informacji publicznej przetworzonej podmiotowi, który nie zapewnia, że zostanie ona realnie wykorzystana w celu ochrony interesu publicznego lub usprawnienia funkcjonowania organów państwa. Mając na uwadze brak wykazania przez wnioskodawcę, na jakie szczególnie istotne z punktu widzenia ogółu, społeczności lokalnej, funkcjonowania państwa czy też z punktu widzenia praworządności cele zamierza wykorzystać przedmiotową informację publiczną przetworzoną, organ I instancji zasadnie przyjął brak wystąpienia szczególnie istotnego interesu publicznego w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p., przemawiającego za udostępnieniem powyższej informacji publicznej przetworzonej. W ocenie organu wojewódzkiego za przetworzoną należy jednak uznać jedynie tę informację, która dotyczy wydania żądanych kopii. Nie sposób uznać, że udzielenie informacji w zakresie tego czy wydano orzeczenia administracyjne bądź sądowe odnośnie budynku mieszkalnego, zlokalizowanego na tej samej posesji, co budynek gospodarczy, stanowi informację przetworzoną, zaś odnośnie budynku gospodarczego - prostą. Zdaniem organu wojewódzkiego należy zatem uznać, że w zakresie tym, organ I instancji nie udzielił odpowiedzi wnioskodawcy i bezpodstawnie uznał, że stanowi ona informację przetworzoną. Organ skorzystał tym samym z kompetencji, o których mowa w art. 138 § 1 pkt 2 K.p.a. Odnosząc się do zarzutów odwołania wskazał, że zostały one częściowo uwzględnione, gdyż informacja w zakresie tego czy wydano orzeczenia nie stanowi informacji przetworzonej. Można oczywiście przyjąć, że skoro organ odmówił udzielenia ich kopii, to tym samym pośrednio udzielił odpowiedzi, iż zostały one wydane. Nie pozwala to jednak na ocenę czy wydane orzeczenia stanowiły jedynie decyzje czy postanowienia, a zainteresowanie takim rozróżnieniem przejawił wnioskodawca. Dodatkowo również z tego względu, odpowiedź winna zostać udzielona wprost, nie zaś w sposób dorozumiany. Natomiast udostępnienie żądnych danych w postaci kopii, wiąże się z uprzednim zweryfikowaniem akt sprawy celem wyselekcjonowania tych, o które wystąpiono, co doprowadziłoby do szczególnego zaangażowania pracownika celem odnalezienia stosownych dokumentów, ich anonimizacji i skserowania.

Skargę na powyższą decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi złożył S. M., wnosząc o ich uchylenie oraz zasądzenie kosztów postępowania sądowego. Zdaniem skarżącego w treści uzasadnienia decyzji ostatecznej powoływane jest orzecznictwo sądowe, które miało zastosowanie do zupełnie innego stanu faktycznego, aniżeli ten, który rozstrzygnięto zaskarżoną decyzją. Skarżący podniósł, że zasób dokumentów na podstawie których organ ma możliwość załatwienia wniosku mieści się w aktach jednej sprawy administracyjnej, będącej w posiadaniu organu, bo sprawa jest (lub powinna być) prowadzona. Wykluczona jest zatem potrzeba poszukiwania dokumentów archiwalnych. Wyselekcjonowanie wnioskowanych dokumentów, ze względu na ich ilość nie powinna dla organu administracji, stanowić żadnego problemu, bowiem na każdym z dokumentów znajdują się informacje przypisane ustawowo jako obligatoryjne (nazwa orzeczenia: decyzja, postanowienie). Organy obu instancji nie zadały sobie trudu zbadania, jaka ilość tych orzeczeń musiałaby podlegać zgodnie z wnioskiem udostępnieniu, ferując w zaskarżonych decyzjach, że jest ich wiele. Zakres wniosku i obowiązujące prawo nie pozwalały organom obu instancji na przedstawioną w wydanych decyzjach argumentację. Zdaniem skarżącego organy obu instancji twierdzą bezpodstawnie, że udostępnienie wnioskowanej przez skarżącego informacji wymaga od organu oddelegowania pracownika. W jego opinii nie jest też prawdą twierdzenie organów obu instancji, że uznanie wnioskowanej informacji za przetworzoną wynika zagrożenia destabilizacji pracy organu PINB w B. organu, czy oderwania pracownika od jego podstawowych zadań. Załatwienie wniosku, polegające na wykonaniu kopii kilku dokumentów z akt jednej sprawy administracyjnej i ewentualna anonimizacja, nie wymaga od pracownika organu szczególnych zdolności intelektualnych, większych niż te, które wykorzystuje przy załatwianiu spraw z zakresu prawa budowlanego. Wykonanie tych czynności nie dezorganizuje w niczym pracy organu, który ma obowiązek załatwiać nie tylko sprawy z zakresu prawa budowlanego, ale i także wszelkie inne, przewidziane przez prawo. Obawa organów spowodowania dezorganizacji pracy organu PINB w B. wynika tylko i wyłącznie z braku kadry pracowniczej w organie powiatowym.

W odpowiedzi na skargę [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł. wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zaprezentowane w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Materialnoprawną podstawę zaskarżonej decyzji stanowiły przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.

Należy w pierwszej kolejności wskazać, że prawo obywatela do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne wynika z regulacji art. 61 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Pojęcie informacji publicznej ustawodawca zdefiniował w art. 1 ust. 1 i art. 6 u.d.i.p. Zgodnie z przepisem art. 1 u.d.i.p., każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonym ustawą. Przepis art. 6 u.d.i.p. wymienia katalog informacji i dokumentów stanowiących informację publiczną, nie stanowiąc wyliczenia enumeratywnego, o czym świadczy użyty zwrot "w szczególności".

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 u.d.i.p., prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienia do: uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego (pkt 1), wglądu do dokumentów urzędowych (pkt 2), dostępu do posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów (pkt 3). Prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienie do niezwłocznego uzyskania informacji publicznej zawierającej aktualną wiedzę o sprawach publicznych (art. 3 ust. 2 u.d.i.p.).

Ustawa nie definiuje wprost pojęcia informacji publicznej przetworzonej, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądów administracyjnych informację publiczną przetworzoną stanowi informacja, na którą składa się pewna suma informacji prostych, lecz ze względu na treść żądania, udostępnienie jej to nie tylko techniczne przeniesienie danych, lecz konieczność przeprowadzenia odpowiednich analiz, obliczeń, zestawień, wyciągów, usuwania danych chronionych prawem, które to zabiegi czynią takie informacje proste informacją przetworzoną. Tym samym informacja przetworzona to informacja, którą podmiot zobowiązany na dzień złożenia wniosku nie dysponuje – to jest nie posiada gotowej informacji podlegającej żądaniu – w związku z czym jej udostępnienie wymaga podjęcia dodatkowych czynności, połączonych z sięgnięciem do dokumentacji źródłowej oraz zaangażowaniem określonych środków osobowych i finansowych. Przetworzenie informacji jest zebraniem lub zsumowaniem pojedynczych wiadomości, będących w posiadaniu podmiotu zobowiązanego, wymagających samodzielnego ich zredagowania, związanego z koniecznością przeprowadzenia czynności analitycznych, których końcowym efektem jest dokument pozwalający na dokonanie przez wnioskodawcę samodzielnej interpretacji i oceny.

Co istotne, informacja przetworzona jest więc jakościowo nową informacją, powstałą w wyniku czynności technicznych i określonego działania intelektualnego na zbiorze informacji prostych, już znajdujących się w posiadaniu podmiotu zobowiązanego, przygotowaną specjalnie dla wnioskodawcy według wskazanych przez niego kryteriów (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 kwietnia 2013 r., sygn. I OSK 89/13; dostępny na www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

O ile dostęp do informacji publicznej prostej ma właściwie nieograniczony charakter, to udostępnienie informacji publicznej przetworzonej wymaga wykazania po stronie wnioskodawcy, że uzyskanie tej informacji jest szczególnie istotne dla interesu publicznego. Odmowa udzielenia przetworzonej informacji publicznej następuje w formie decyzji (art. 16 ust. 1 u.d.i.p.).

W niniejszym postępowaniu poza sporem pomiędzy stronami pozostawało, że żądana przez skarżącego od organu informacja miała charakter informacji publicznej, do której udostępnienia był zobowiązany Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w B.

Spór dotyczył natomiast kwalifikacji informacji, którą organ uznał za posiadającą przymiot informacji przetworzonej, a tym samym wymagającej dla jej udostępnienia spełnienia przesłanki szczególnej istotności dla interesu publicznego, której według organu wnioskodawca nie wykazał.

Z treści uzasadnienia decyzji odmawiających udostępnienia informacji publicznej wynika, że zaistnienie przymiotu informacji publicznej przetworzonej w sprawie organ wywodzi z faktu, że realizacja wniosku wymagałaby podjęcia przez oddelegowanego pracownika czasochłonnych działań o charakterze intelektualnym, prowadząc to dezorganizacji pracy, zakłócenia wykonywania podstawowych zadań organu. Na dzień wydania poprzedniej decyzji organ wyliczył, że udostępnieniu podlegałoby 46 stron wymagających zanonimizowania, co wymagałoby szeregu czynności.

W świetle powyższego skład orzekający nie podzielił stanowiska wyrażonego w uzasadnieniu zarówno zaskarżonej decyzji, jak i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji, zgodnie z którym udostępnienie wnioskowanej informacji zakłóci normalny tok działania organu i utrudni wykonywanie przypisanych mu zadań. Zdaniem Sądu, w sprzeczności z zasadą dostępu do informacji publicznej pozostaje kwalifikowanie informacji publicznej jako informacji przetworzonej tylko z uwagi na fakt, że jest ona przygotowywana dla wnioskującego podmiotu poprzez czynności polegające na odnalezieniu odpowiednich dokumentów, sporządzeniu ich kopii i anonimizacji, nawet jeżeli są one czasochłonne i wymagają zwiększonego nakładu środków osobowych. Czynności te stanowią proste czynności kancelaryjno - biurowe o charakterze technicznym. Tymczasem, zgodnie z przedstawionymi wcześniej uwagami, informacja przetworzona to informacja wytworzona specjalnie na potrzeby wnioskodawcy z dokumentów pozostających w dyspozycji organu. Za informację przetworzoną nie mogą być uznane natomiast dokumenty pozostające w dyspozycji organu, które należy odszukać, poddać procesowi anonimizacji czy przekształceniu.

Realizacja wniosku winna zatem polegać na odszukaniu dokumentów przez organ, a następnie sporządzeniu ich kopii, anonimizacji. W tej sytuacji należy wykluczyć, by wymienione czynności wymagały dokonania przez organ odpowiednich analiz, obliczeń, zestawień, czy wyciągów, a zatem – wbrew stanowisku organów - działania intelektualnego na zbiorze informacji prostych, prowadzonego do przekształcenia zbioru tych informacji w nową jakościowo informację przetworzoną.

Stanowiska tego nie wyklucza trudność organizacyjna w dokonaniu przez organ czynności techniczno – administracyjnych związanych z realizacją wniosku skarżącego. Rację ma skarżący, że trudności wewnętrzne organu, w tym problemy kadrowe oraz organizacyjne, nie mogą obciążać podmiotu czyniącego użytek ze swojego prawa do informacji publicznej, gwarantowanego konstytucyjnie.

Zdaniem Sądu, przepisy określające tryb dostępu do informacji publicznej powinny być interpretowane w taki sposób, aby gwarantować obywatelom oraz innym osobom i jednostkom szerokie uprawnienia w tym zakresie, a wszelkie wyjątki winny być rozumiane wąsko (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 lipca 2011 roku, sygn. I OSK 678/11, dostępny na www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Ponadto, za niezasadne uznać należy stanowisko organów według którego czynności związane z realizacją wniosku skarżącego, miałyby stanowić tak poważne obciążenie organizacyjne dla organu, że doprowadziłyby do zakłóceń w jego pracy. Za przesadzone uznać należy, by takie skutki odnieść miało sporządzenie kopii odpowiednich dokumentów, po ich właściwym odnalezieniu i zanonimizowaniu.

Reasumując, z przedstawionych względów zarzuty skargi uznano za zasadne. Żądana informacja publiczna stanowi informację prostą, skutkiem czego wnioskodawca nie był zobowiązany do wykazania tej przesłanki szczególnej.

Wobec powyższego Sąd, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w zw. z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.), uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.

Na podstawie art. 200 p.p.s.a. Sąd zasądził od organu na rzecz strony skarżącej zwrot kosztów postępowania.

Rozpoznając ponownie sprawę, organ obowiązany będzie uwzględnić powyższe rozważania Sądu, w szczególności co do rozumienia pojęcia informacji przetworzonej w kontekście informacji żądanych w niniejszej sprawie.

M.K.