drukuj    zapisz    Powrót do listy

6329 Inne o symbolu podstawowym 632, Pomoc społeczna, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Oddalono skargę, IV SA/Po 527/19 - Wyrok WSA w Poznaniu z 2019-10-16, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

IV SA/Po 527/19 - Wyrok WSA w Poznaniu

Data orzeczenia
2019-10-16 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2019-06-19
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Sędziowie
Donata Starosta /przewodniczący/
Izabela Bąk-Marciniak /sprawozdawca/
Katarzyna Witkowicz-Grochowska
Symbol z opisem
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Hasła tematyczne
Pomoc społeczna
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2017 poz 1851 art. 2 pkt 16 i art.4
Ustawa z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci - tekst jedn.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodnicząc Sędzia WSA Donata Starosta Sędzia WSA Izabela Bąk-Marciniak (spr.) Asesor sądowy WSA Katarzyna Witkowicz-Grochowska Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Walocha po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 października 2019 r. sprawy ze skargi M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia wychowawczego oddala skargę w całości

Uzasadnienie

M. P. wniósł o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego na syna H. P., jako na drugie dziecko w rodzinie.

Decyzją z dnia [...] listopada 2018 r. nr [...] Burmistrz Gminy [...] odmówił przyznania przedmiotowego świadczenia ustalając, że w skład rodziny wnioskodawcy w rozumieniu art. 2 pkt 16 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. z 2017 r., poz. 1851, ze zm.), dalej: ustawa o pomocy, nie wchodzi dziecko J. P., albowiem zgodnie z postanowieniem sądu powszechnego Sądu Okręgowego w [...] z dnia [...] października 2017 r. sygn. akt [...] wydanego w trybie tymczasowego udzielenia zabezpieczenia postępowania w sprawie o rozwód, powierzono K. P. opiekę nad starszym synem J., a M. P. opiekę nad młodszym synem H.. Organ wskazał, że dziecko, które nie zamieszkuje wspólnie z wnioskodawcą nie wchodzi w skład jego rodziny.

W odwołaniu wnioskodawca zarzucił, że wskazane przez organ postanowienie jest tylko tymczasowe do czasu wydania opinii biegłych i wyroku rozwodowego, natomiast on nie został pozbawiony władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w trybie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

Kolegium ustaliło, że skarżący jest ojcem dwójki dzieci syna J. i H.. W postanowieniu Sądu Okręgowego w [...] z dnia [...] października 2017 r. sygn. akt [...] wydanego w trybie tymczasowego udzielenia zabezpieczenia postępowania w sprawie o rozwód, powierzono K. P. opiekę nad starszym synem J., a M. P. opiekę nad młodszym synem H.. W tej sytuacji H. P. nie jest drugim dzieckiem w rozumieniu ustawy o pomocy państwa i wychowywaniu dzieci, lecz pierwszym. Przyznanie świadczenia wychowawczego na rzecz H. możliwe jest tylko w oparciu o kryterium dochodowe. Z postanowienia sądowego nie wynika więc sprawowanie nad synami naprzemiennej opieki przez ich rodziców, w związku z czym J. P., który nie zamieszkuje z ojcem nie może być zaliczony do składu rodziny skarżącego w rozumieniu art. 2 pkt 16 ustawy o pomocy. W tej sytuacji, H. jest pierwszym dzieckiem w tej rodzinie, a w takim razie prawo do świadczenia wychowawczego jest uzależnione od spełnienia kryterium dochodowego. Skarżący nie domagał się jednak przyznania tego świadczenia na pierwsze dziecko, dlatego organy nie były zobligowane do badania wysokości dochodu w jego rodzinie.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego M. P. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji. Podniósł, że uczestniczy w w wychowaniu jednego i drugiego syna.

Odpowiadając na skargę organ odwoławczy postulował jej oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest bezzasadna, bowiem zaskarżona decyzja odpowiada wymogom legalności w kryteriach której odbywa się sądowa kontrola wykonywania administracji publicznej (art. 1 Prawo o ustroju sądów administracyjnych – j. t. Dz. U. z 2017 r. poz. 2188 ze zm.).

Stan faktyczny sprawy jest bezsporny w zakresie istotnym dla jej rozstrzygnięcia. Mianowicie skarżący ubiegał się o świadczenie wychowawcze na syna H., jako kolejnego dziecka w rodzinie z założeniem, że pierwszym dzieckiem w tej rodzinie jest syn J.. Tymczasem prawidłowe ustalenia organów wykazały błędność tego założenia. Złożone do akt postanowienie sądu powszechnego Sądu Okręgowego w [...] z dnia [...] października 2017 r. sygn. akt [...] wydane w trybie tymczasowego udzielenia zabezpieczenia postępowania w sprawie o rozwód, stanowi, że powierzono K. P. opiekę nad starszym synem J., a M. P. opiekę nad młodszym synem H.. Stan faktyczny tej sprawy został ustalony w sposób wyczerpujący. Spór w sprawie wynika z oceny czy skarżący sprawuje rzeczywistą opiekę nad pierwszym synem i w związku z tym czy przysługuje mu świadczenie na drugie dziecko, które pozostaje pod jego faktyczną opieką.

Świadczenie wychowawcze kierowane jest do rodzin mających na utrzymaniu dzieci, a jego celem jest przede wszystkim częściowe pokrycie wydatków związanych z zaspokojeniem potrzeb ich życiowych i wychowywaniem. Skoro zatem świadczenie wychowawcze ma stanowić wsparcie państwa w wychowywaniu dzieci, to istotne dla ustalenia prawa do świadczenia jest, czy matka, ojciec, opiekun faktyczny albo opiekun prawny dziecka faktycznie sprawuje opiekę nad dzieckiem.

Przepis art. 2 pkt 16 ustawy wyraźnie nakazuje, aby za członka rodziny uznawać jedynie tego z rodziców dziecka, który wspólnie zamieszkuje z tym dzieckiem i na którego utrzymaniu dziecko to pozostaje. Skoro zatem ze skarżącym zamieszkuje tylko młodszy syn, to w świetle ustawy nie przysługuje skarżącemu świadczenie wychowawcze na drugie dziecko.

Przyznanie świadczenia wychowawczego nie zależy od uznania organu administracji, a organ w prowadzonym postępowaniu zobowiązany jest ustalić, czy ubiegająca się o tego rodzaju pomoc rodzina spełnia ustawowe przesłanki, zaś w razie poczynienia w tym zakresie pozytywnych bądź negatywnych ustaleń, ma obowiązek wydać decyzję odpowiednio przyznającą albo odmawiającą stronie wnioskowanego świadczenia.

Stosownie zaś do art. 2 pkt 16 ustawy o pomocy zaliczenie dziecka jednocześnie do odrębnych rodzin obojga rodziców może nastąpić tylko wówczas, gdy jest ono pod opieką naprzemienną obojga rodziców zgodnie z orzeczeniem sądu. W razie braku takiego orzeczenia nie można tego rodzaju opieki domniemywać w toku postępowania o przyznanie prawa do świadczenia wychowawczego. Organy administracyjne nie są też uprawnione do badania, w jaki sposób w danym przypadku jest faktycznie sprawowana opieka nad dzieckiem (por. wyrok NSA z 24 maja 2018 r., sygn. akt I OSK 2997/17, zbiór LEX nr 2496736). Dopowiedzieć trzeba, że nie jest konieczne użycie w orzeczeniu sądowym dosłownie zwrotu "opieka naprzemienna", a wystarczy, że z orzeczenia takiego wynika uregulowanie opieki spełniającej znamiona naprzemiennej. W orzecznictwie dopuszcza się zrównanie z tego rodzaju orzeczeniem ugód zawartych przed sądem opiekuńczym, bądź w postępowaniu mediacyjnym (vide: wyrok NSA z 12 kwietnia 2018 r., sygn. akt I OSK 2423/17, dostępny w internecie).

Podkreślić jeszcze raz należy, że opieka naprzemienna ma być sprawowana zgodnie z orzeczeniem sądowym, a więc z niego wynikać. Nie jest zatem możliwe wykazywanie innymi środkami dowodowymi, że opieka faktycznie jest wykonywana naprzemiennie. Mówiąc wprost – nie chodzi o to, by opieka naprzemienna była zgodna z orzeczeniem sądowym, lecz by była ona wykonywana zgodnie z takim orzeczeniem. Taka okoliczność w tej sprawie nie występuje.

Z uwagi na to, że stan faktyczny sprawy został należycie wyjaśniony i ustalony, a nastąpiło to w oparciu o dokumenty przedstawione przez skarżącego, prowadzenie dalszego postępowania dowodowego na okoliczność sprawowania opieki nad synem H. byłoby bezcelowe, skoro fakt ten musi wynikać jednoznacznie z orzeczenia sądowego. Z kolei otrzymywanie przez skarżącego świadczenia wychowawczego w przeszłości nie stanowi samoistnej podstawy do dalszego przyznawania tego świadczenia, zwłaszcza że organ odwoławczy wytłumaczył zmianę swojego stanowiska związaną z linią orzeczniczą sądów administracyjnych.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzeczono, jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt