Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Beata Łomnicka (spr.) Sędziowie: WSA Paweł Darmoń WSA Agnieszka Nawara- Dubiel Protokolant: st. sekr. sąd. Dorota Solarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2016 r. sprawy ze skargi J.K. na decyzję nr [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 28 kwietnia 2016 r., znak: [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki skargę oddala.

[...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. decyzją z dnia 28 kwietnia 2016 r. znak [...] na podstawie:

- art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. w związku z art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23, dalej: k.p.a.);

- art. 80 ust. 2 pkt 2 i art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 - Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 poz. 290, dalej: u.p.b.);

po rozpatrzeniu odwołania skarżącego – J.K. od decyzji PINB w K. Powiat Grodzki z dnia 25 listopada 2015 r., znak: [...] , którą na podstawie art. 48 ust. 1 ustawy Prawo budowlane nakazano inwestorowi: skarżącemu rozbiórkę rozbudowanej części budynku mieszkalno - usługowego, zlokalizowanego na działce nr [...] obr. [...], przy ul. [...] w K. tj. dobudowy "wiaty osłonowej" o konstrukcji aluminiowej, z pełnym wypełnieniem szklanym, o wymiarach 75,50 m x 26,20 m, zrealizowanej bez wymaganej decyzji o pozwoleniu na budowę, wobec braku wypełnienia obowiązków nałożonych postanowieniem tut. organu nadzoru budowlanego z dnia 14 sierpnia 2014 r., znak: [...]

uchylił zaskarżoną decyzję w całości i w tym zakresie na podstawie art. 48 ust. 1 w związku z art. 48 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jednolity z 2016 r., poz. 290 ) nakazał inwestorowi – J.K.

rozbiórkę rozbudowanej części budynku mieszkalno - usługowego, zlokalizowanego na działce nr [...] obr. [...] , przy ul. [...] w K. tj. dobudowy wiatrołapu o konstrukcji aluminiowej z wypełnieniem szklanym, o wymiarach 7,55 m x 2,62 m zrealizowanej bez wymaganej decyzji o pozwoleniu na budowę, wobec braku wypełnienia obowiązków nałożonych postanowieniem PINB z dnia 14 sierpnia 2014 r., znak: [...] .

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Zawiadomieniem z dnia 28 maja 2014 r., znak: [...] , PINB poinformował strony postępowania, że zostało wszczęte z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie robót budowlanych polegających na wykonaniu wiaty osłonowej o konstrukcji aluminiowej z wypełnieniem szklanym, usytuowanej przy ul. [...] w K. , bez zgody właściwego organu administracji architektoniczno-budowlanej.

W dniu 26 czerwca 2014 r., pracownicy PINB przeprowadzili oględziny obiektu. Podczas oględzin ustalono, że "wiata osłonowa" jest posadowiona bezpośrednio na kostce brukowej, na części wydzielonych trzech miejsc postojowych i użytkowana jest jako wiatrołap i miejsce do przechowywania narzędzi związanych z funkcjonującym w lokalu sklepem. Ustalono nadto, że została ona zrealizowana około 2001 r. przez J.K. jako inwestora, który nie posiadał zgody właściwego organu architektoniczno - budowlanego na jego wybudowanie.

W ocenie organu w sprawie niniejszej mamy do czynienia z rozbudową budynku mieszkalno-usługowego zlokalizowanego w K. przy ul. [...] poprzez dobudowę "wiaty osłonowej" o lekkiej konstrukcji z pełnym wypełnieniem szklanym, o wymiarach 75,5 m x 26,2 m i przedmiotowa rozbudowa wymagała uzyskania pozwolenia na budowę.

Postanowieniem z dnia 14 sierpnia 2014 r., na podstawie art. 48 ust 2 i art. 48 ust. 3 u.p.b. PINB postanowił więc nałożyć na skarżącego obowiązek wstrzymania robót budowlanych (...) oraz obowiązek przedłożenia stosownych dokumentów. Wobec braku przedłożenia wymaganych dokumentów organ orzekł o rozbiórce przedmiotowej "wiaty osłonowej" decyzją z dnia 25 listopada 2015 r. Postanowieniem z dnia 21 grudnia 2015 r. PINB sprostował z urzędu oczywistą omyłkę w decyzji z dnia 21 grudnia 2015 r. w ten sposób, że podane wymiary 75,50 m x 26,20 m zastąpił prawidłowymi wymiarami 7,50 m x 2,60 m.

Od powyższej decyzji odwołanie w ustawowym terminie złożył skarżący.

[...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. dokonał powtórnego, pełnego i merytorycznego rozpoznania sprawy administracyjnej w granicach zakreślonych treścią skarżonej decyzji, badając tak prawidłowość rozstrzygnięcia organu I instancji, jak i poprzedzającego je postępowania wyjaśniającego, w oparciu o akta sprawy PINB znak: [...] .

Organ wskazał, iż zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 443 z dnia 27 marca 2015 r.), do spraw wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy decyzją ostateczną stosuje się przepisy dotychczasowe. Postępowanie w niniejszej sprawie zostało wszczęte przed terminem określonym w art. 9 w/w ustawy, ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 34, który wchodzi w życie w dniu 1 stycznia 2016 r., zatem w niniejszej sprawie zastosowanie znajdą przepisy u.p.b. w brzmieniu sprzed wspomnianej nowelizacji.

Organ podniósł, iż przedmiotem postępowania w niniejszej sprawie jest ocena zasadności nałożenia na inwestora – J.K. obowiązku rozbiórki rozbudowanej części budynku mieszkalno - usługowego zlokalizowanego na działce nr [...] obr. [...], przy ul. [...] w K. tj. dobudowy "wiaty osłonowej" o konstrukcji aluminiowej, z wypełnieniem szklanym, o wymiarach 7,55 m x 2,62 m, zrealizowanej bez wymaganej decyzji o pozwoleniu na budowę, wobec braku wypełnienia obowiązków nałożonych postanowieniem PINB z dnia 14 sierpnia 2014 r., znak: [...] . Podstawą materialno-prawną skarżonej decyzji jest art. 48 ust. 1 u.p.b.

Organ odwoławczy stwierdził, iż PINB prawidłowo zastosował art. 48 u.p.b. orzekając w decyzji względem rozbudowy budynku mieszkalnego - usługowego, zlokalizowanego na działce nr [...] obr. [...] , przy ul. [...] w K .

Jak wynika z oświadczenia inwestora rozbudowa budynku została dokonana ok. 2001 r., bez wymganej zgody UMK WAiU.

Organ podniósł nadto, że w świetle art. 3 pkt 2 i 3 oraz art. 29 ust. 1 pkt 2 p. b. wiata składająca się z fundamentów, oraz dachu posadowionego na słupach i nieposiadająca ścian jest budowlą a nie budynkiem, czy obiektem małej architektury. Za podstawowe cechy wiaty należy uznać wsparcie danej budowli na słupach, stanowiących podstawowy element konstrukcyjny, wiążący budowlę trwale z gruntem. Zatem inwestor nie wykonał wiaty, bowiem przedmiotowy obiekt budowlany posiada ściany, co ustalono podczas oględzin w dniu 26 czerwca 2014 r.. Wiata ta posiada konstrukcję aluminiową z wypełnieniem szklanym przykryta dachem jednospadowym z płyty tworzywa sztucznego, wielokomorowej. Wobec powyższego w ocenie organu przedmiotowy obiekt nie jest wiatą w rozumieniu ustawy prawo budowlane.

Dokonując kwalifikacji przedmiotowych robót budowlanych jako rozbudowy, organ stwierdził, iż przedmiotowa rozbudowa stanowi w rzeczywistości wiatrołap wykonany przy wejściu do budynku w konstrukcji aluminiowej z wypełnieniem szklanym i przylega do ścian budynku. Wymiary przedmiotowego wiatrołapu to zgodnie ze szkicem wykonanym w trakcie oględzin w dniu 26 czerwca 2014 r., wynoszą 7,55 m x 2,62 m. Wiatrołap zabezpiecza budynek, ponadto służy do przechowywania narzędzi związanych ze sklepem oraz jako przedsionek do zaplecza sklepu. Organ podkreślił, iż przedmiotowa rozbudowa połączona jest funkcjonalnie z budynkiem mieszkalno-usługowym. Wejście do tej części budynku znajduje się zarówno od strony pierwotnie wybudowanego budynku, jak i z zewnątrz , zatem wiatrołap może pełnić funkcję pomieszczenia przechodniego. Biorąc pod uwagę powyższe organ wskazał, iż dokonano rozbudowy przedmiotowego obiektu budowlanego o wiatrołap, i zastosowanie będzie miał art. 48 u.p.b, którego treść organ powołał.

Uznał za prawidłowe wydani w dniu 14 sierpnia 2014 r. postanowienia, którym PINB nałożył na skarżącego obowiązek przedłożenia dokumentów o których mowa w art. 48 ust. 2 i 3 u.p.b., umożliwiających zainicjowanie postępowania legalizacyjnego. Z uwagi na brak przedstawienia przez zobowiązanego dokumentów, o których mowa w postanowieniu PINB dnia 14 sierpnia 2014 r., PINB prawidłowo wydał zaskarżoną decyzję, którą nakazał rozbiórkę dokonanej rozbudowy o wiatrołap. Organ podkreślił, iż legalizacja obiektu nie jest obowiązkiem lecz uprawnieniem strony. W sytuacji, gdy strona nie wypełnia nałożonego na nią obowiązku prawo materialne nie przewiduje możliwości innej reakcji organu nadzoru budowlanego jak tylko wydanie nakazu rozbiórki, w związku z brzmieniem art. 48 ust. 4 u.p.b. wydał nakaz rozbiórki na podstawie art. 48 ust. 1 u.p.b.

Analiza materiału dowodowego pozwala na stwierdzenie, iż inwestorem przedmiotowego obiektu budowlanego jest skarżący. Zatem organ I instancji w sposób prawidłowy nałożył na skarżącego nakaz rozbiórki, gdyż orzeczony na inwestora i współwłaściciela działki nr [...] obr. [...] , przy ul. [...] nakaz rozbiórki może zostać wyegzekwowany (vide treść księgi wieczystej nr [...] w powszechnie dostępnej Bazie Danych Ksiąg Wieczystych).

W niniejszym rozstrzygnięciu organ dokonał doprecyzowania w zakresie określenia obiektu budowlanego będącego przedmiotem niniejszego postępowania i podlegającego rozbiórce. W ocenie organu, organ pierwszej instancji zgromadził materiał dowodowy wystarczający do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, a jego rozstrzygnięcie odpowiada prawu. Dlatego Organ korzystając z przysługujących mu uprawnień, uchylił zaskarżoną decyzję i orzekł co do istoty sprawy.

Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wpłynęła skarga skarżącego – J.K. , który domagał się uchylenia w całości zaskarżonej decyzji.

Skarżący zarzucił naruszenie art. 7 k.p.a. w związku z art. 77 § 1 i § 2 k.p.a. i 79 k.p.a., oraz art. 48 ustawy prawo budowlane (dalej u.p.b.) przez ich niewłaściwe zastosowanie, błędną wykładnię oraz niewłaściwe ustalenie adresata zaskarżonej decyzji, na którego został nałożony obowiązek w niej ustalony.

Skarżący wskazał, iż jak wynika z porównania treści obu decyzji, WINB w swej nowej merytorycznej decyzji zmienił dwa istotne elementy w decyzji PINB. Po pierwsze ustalił w swej decyzji, że inwestor jest zobowiązany dokonać rozbiórki "wiatrołapu" w miejsce "wiaty osłonowej", o której rozstrzygała decyzja PINB. Po drugie WINB samodzielnie zmienił rozmiary "wiatrołapu", które określił na 7,55m x 2,62m, podczas gdy PINB wymiary "wiaty osłonowej", której rozbiórki nakazał dokonać określił na 75,50m x 26,20 m - vide: brzmienie obu decyzji.

Zdaniem skarżącego pojawia się wątpliwość czy w obu decyzjach chodzi o ten sam obiekt budowlany. Skarżący zarzucił, iż, organ II Instancji nie przeprowadził żadnego dodatkowego postępowania dowodowego. Podkreślił, iż brak jest jakiejkolwiek innej wzmianki w tym uzasadnieniu, że pracownicy WINB dokonali oględzin "wiatrołapu" lub choćby powtórnych oględzin "wiaty osłonowej", a pamiętać trzeba, że WINB w swej decyzji zupełnie inaczej opisał oraz diametralnie inaczej określił rozmiary obiektu, którego rozbiórkę nakazał, co zostało już wyżej wykazane i jest w zasadzie okolicznością bezsporną.

Takie działanie WINB to znaczy nie przeprowadzenie co najmniej dodatkowych oględzin przedmiotu decyzji, co przy całkowitej zmianie pierwotnej decyzji PINB, zdaniem strony skarżącej było konieczne, narusza wprost zacytowane przepisy art. 7 k.p.a. oraz art. 77 § 1 i § 2 k.p.a. i art. 79 k.p.a., gdyż rodzi uzasadnione wątpliwości co do rzetelności przeprowadzonego postępowania dowodowego.

Skarżący podniósł, zarzut niewłaściwego ustalenia adresata skarżonej decyzji, na którego został nałożony obowiązek w niej ustalony. Adresatem decyzji PINB i WINB jest skarżący - określany jako inwestor. W nowej decyzji wydanej przez organ II Instancji został skarżący określony także jako współwłaściciel działki nr [...] obr. [...] , na której wykonany został przedmiot decyzji. Skarżący zarzucił, iż w czasie trwania całego postępowania wskazywał, że przedmiot decyzji jest w posiadaniu (władaniu , zrządzaniu i wyłącznym korzystaniu) odrębnego podmiotu prawa pod nazwą [...] sp. z o.o. z siedzibą w K. przy ul. [...] . Okoliczność ta została także odnotowana (podkreślona) w uzasadnieniu decyzji WINB - zlokalizowany jest on na obszarze miejsc postojowych, które są przeznaczone do wyłącznego korzystania przez firmę [...] W ocenie skarżącego wskazuje na to podawany konsekwentnie przez cały czas, przez stronę postępowania, adres dla doręczeń: [...] sp. z o.o. z siedzibą w K. [...] ;

Zdaniem skarżącego, w zaistniałym w sprawie stanie faktycznym, adresatem decyzji, niniejszym zaskarżonej, powinna być [...] sp. z o.o. z siedzibą w K. jako odrębny od skarżącego podmiot prawa faktycznie władający i posiadający przedmiot decyzji. Skarżący będący wyłącznie i jedynie współwłaścicielem (w niewielkim ułamku) działki gruntu nr [...] , na której zlokalizowany jest przedmiot decyzji, ma jedynie przymiot strony tego postępowania, w rozumieniu art. 28 k.p.a.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wojewódzki Sąd Administracyjny w ramach kontroli działalności administracji publicznej, przewidzianej w art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie "p.p.s.a.", uprawniony jest do badania, czy przy wydaniu zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu l instancji nie doszło do naruszenia przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania, nie będąc przy tym związanym granicami skargi (art. 134 p.p.s.a.). Sąd administracyjny ocenia jedynie legalność działania administracji co oznacza, że zobowiązany jest zbadać, czy w czasie podejmowania danego aktu administracyjnego, organ administracji nie naruszył prawa.

Analiza akt postępowania, zgodnie z wyżej określonymi regułami, pozwoliła na stwierdzenie braku podstaw do uchylenia zaskarżonych decyzji. Sąd uznaje bowiem w oparciu o zebrany i prawidłowo oceniony materiał dowodwy, za prawidłową kwalifikację robót budowlanych jako rozbudowę budynku mieszkalno-usługowego, wykonanych w ramach samowoli budowlanej, oraz ustalenie, że inwestorem wybudowanego wiatrołapu jest skarżący J.K. Przyjęcie zatem, jako materialnoprawnej podstawy rozstrzygnięcia przepis art. 48 ust. 1 w zw. z art.48 ust.4 prawa budowlanego należało uznać za odpowiadający prawu.

Podniesione w skardze zarzuty są zaś nieuzasadnione.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że wbrew stanowisku skarżącego organ I instancji zebrał wszechstronnie materiał dowodowy i na jego podstawie organ odwoławczy mógł bez konieczności przeprowadzenia dodatkowego postępowania wyjaśniającego orzec co do istoty. Nie budzi bowiem wątpliwości fakt, że z zalegającego w aktach szkicu wykonanego podczas oględzin, wynikają prawidłowe wymiary przedmiotowego wiatrołapu, nadto są one zgodne także z treścią postanowienia organu I instancji o sprostowaniu własnej decyzji właśnie w tej kwestii. Za chybiony całkowicie należy uznać zatem zarzut skargi naruszenia art. 7, 77§1 kpa.

Podobnie należało ocenić drugi z zarzutów, a to niewłaściwego wskazania adresata decyzji rozbiórkowej. W kontrolowanej sprawie, orzekające organy nadzoru budowlanego przyjęły, że inwestorem spornych robót był J.K. . Jest on współwłaścicielem przedmiotowej nieruchomości, nie mniej jest on także wyłącznym dysponentem miejsc postojowych na których posadowiono sporny wiatrołap. Z dołączonego do akt sprawy dokumentu w postaci umowy zmiany umowy ustanowienia odrębnej własności i sprzedaży lokalu z dnia 12 lipca 2000 r. rep. A nr [...] wynika, że J.K. jest właścicielem lokalu użytkowego nr I (sklepu) i z własnością tego lokalu związana jest współwłasność w budynku i działkach [...] ,[...] ,[...] ,[...] ,[...] ,[...] w udziale 233/10000 części. Nadto ustalono, że każdoczesnemu właścicielowi przedmiotowego lokalu użytkowego przysługiwać będzie prawo wyłącznego, bezpłatnego korzystania z miejsc parkingowych położonych bezpośrednio przed nim /strona południowa/ oraz wyłącznego, bezpłatnego korzystania z miejsc parkingowych położonych po stronie zachodniej lokalu użytkowego z wyjątkiem ostatniego miejsca parkingowego od strony północnej, które będzie przynależeć bezpłatnie do lokalu nr [...] położonego na I piętrze. Powyższe postanowienia wskazują, że strony umowy dokonały podziału quoad usum nieruchomości wspólnej, oraz że wyłącznym dysponentem miejsc postojowych, na których wzniesiono sporny wiatrołap jest J.K., który był zarazem inwestorem spornej rozbudowy. Niewątpliwe rację ma skarżący podkreślając, że nie można orzec nakazu rozbiórki, adresując go do inwestora, jeśli w dacie orzekania nie posiada on takich uprawnień do władania obiektem budowlanym, które pozwoliłyby na wykonanie nakazu. Sąd w tej kwestii podziela bowiem stanowisko tut. Sądu wyrażone w wyroku z dnia 1 marca 2012 r. w sprawie II SA/Kr 1658/11. Nie mniej w toku postępowania przed organami administracyjnymi, a także w skardze skarżący nie wykazał by utracił on tytuł prawny do lokalu użytkowego nr [...] z własnością którego związane jest prawo wyłącznego korzystania z miejsc postojowych. Fakt zatem, że przedmiot decyzji znajduje się obecnie w posiadaniu firmy [...] , na co wskazuje skarżący, jest bez znaczenia dla stwierdzenia prawidłowości wydanych decyzji z przyczyn wyżej naprowadzonych.

Mając na uwadze bezzasadność podniesionych w skardze zarzutów i brak stwierdzenia uchybień postępowania Sąd orzekł o oddaleniu skargi biorąc jako podstawę rozstrzygnięcia art. 151 p.p.s.a.