Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk, Sędzia WSA Renata Nawrot (spr.), Sędzia WSA Iwona Szymanowicz-Nowak, Protokolant ref. staż. Bartłomiej Grzybowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi I. R.-G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [..] grudnia 2011r. znak: [...] w przedmiocie odmowy rejestracji przyczepy I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącej I. R.-G. kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Decyzją Nr [...] z [...] września 2011 r. Prezydent [...] [...] [...] (PM, organ I instancji) działając na podstawie art. 104 ustawy

z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U.

z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm., zwana dalej Kpa) w związku z art. 72 ust. 1, art. 79 ust. 4 ustawy z 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm., zwana dalej ustawą Prawo o ruchu drogowym), odmówił I. R. G. (skarżąca) rejestracji przyczepy specjalnej kempingowej marki [...], rok produkcji 1991, nr [...].

W uzasadnieniu decyzji wskazał, iż [...] lipca 2011 r. do organu I instancji wpłynął wniosek o rejestrację przedmiotowego pojazdu. Do podania dołączono:

1. umowę kupna-sprzedaży zawartą [...] marca 2011 r. pomiędzy K. – P. W. i skarżącą wraz z tłumaczeniem; 2. kartę pojazdu ([...]) serii nr [...], do przyczepy kempingowej o numerze rejestracyjnym – [...], wraz z tłumaczeniem; 3. poświadczenie wymeldowania w/w pojazdu z [...] listopada 1993 r. wraz z tłumaczeniem; 4. zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym Nr [...], wystawione w [...] czerwca 2011 r. przez OSKP

w B., wraz z dokumentem identyfikacyjnym; 5. oświadczenie skarżącej

z 10 czerwca 2011 r. w sprawie braku tablicy rejestracyjnej w/w pojazdu; 6. podanie dotyczące wniosku o rejestrację.

PM podał, iż w związku z tym, że do rejestracji nie przedłożono dowodu rejestracyjnego przyczepy, a dokument poświadczający jej wyrejestrowanie nie spełniał warunków art. 72 ust. 1 pkt ustawy Prawo o ruchu drogowym i § 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 22 lipca 2002 - w sprawie rejestracji

i oznaczania pojazdów (Dz. U. z 2007 r. Nr 186 poz. 1322, ze zm., zwane dalej rozporządzeniem w sprawie rejestracji pojazdów), wystąpił do niemieckiego organu wyznaczonego do współpracy z państwami UE w sprawach rejestracji pojazdów,

o potwierdzenie rejestracji w Niemczech oraz o z zapytaniem możliwości rejestracji przyczepy w Polsce. W odpowiedzi na powyższe 9 sierpnia 2011 r. [...] (nieniecka instytucja uprawniona) poinformowała PM, iż pojazd który został wyrejestrowany przed siedmiu laty (w 1993 r.) nie figuruje już w ewidencji centralnego rejestru pojazdów w Niemczech, w związku z tym nie można potwierdzić jego danych. Wskazał także, że niemieckie władze ds. rejestracji pojazdów nie posiadają na dzień udzielenia odpowiedzi informacji na temat kradzieży tego pojazdu. Z uwagi na powyższe okoliczności niemiecki organ nie może zająć stanowiska w sprawie możliwości zarejestrowania przyczepy w Polsce.

Na podstawie powyższych ustaleń organ I instancji uznał, iż wobec ostatecznego wyrejestrowania przedmiotowego pojazdu w dniu [...] listopada 1993 r. nie zostały spełnione ustawowe przesłanki do zarejestrowania przyczepy kempingowej.

W odwołaniu wniesionym na powołaną decyzję (data złożenia w organie), skarżąca wniosła o jej uchylenie w całości. Wskazując okoliczności związane

z rejestracją przedmiotowej przyczepy w okresie poprzedzającym aktualne postępowanie administracyjne skarżąca za nieuprawnione uznała twierdzenie PM, iż pojazd został ostatecznie wyrejestrowany. Podała, iż polskie przepisy dotyczące dokumentów wymaganych przy rejestracji pojazdu są implementacją unijnej dyrektywy Nr [...] z [...] kwietnia 1999 r. w sprawie dokumentów rejestracyjnych pojazdów. Jednym z zasadniczych celów tej dyrektywy jest ułatwienie ponownego wprowadzenia do użytku pojazdów, które były wcześniej zarejestrowane w innym Państwie Członkowskim i zapewnienie w ten sposób sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego. Dla realizacji celów dyrektywy, świadectwo rejestracji pojazdu wydane przez jedno państwo członkowskie powinno być uznawane w innym państwie członkowskim dla identyfikacji pojazdu w ruchu międzynarodowym i jego ponownej rejestracji w innym Państwie Członkowskim (artykuł 4 dyrektywy). Wtórnym założeniem dyrektywy jest natomiast stworzenie instrumentów w celu zwalczania nadużyć finansowych i nielegalnego handlu kradzionymi pojazdami (pkt 9 preambuły).

Podniosła, iż prowadzona przez PM procedura rejestracji pozostawała

w sprzeczności z w/w dyrektywą, a interpretacja przedstawionych i uzyskanych dokumentów przeprowadzona została na niekorzyść skarżącej. Nie uwzględniono przy tym argumentów skarżącej podnoszonych na podstawie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 13 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Po 1018/09, wedle których dowód rejestracyjny nie powinien być wymagany w przypadku pojazdów niezarejestrowanych. Ponadto organ I instancji nie uwzględnił przedstawionego przy wniosku inicjującym postępowanie dokumentu tj. zaświadczenia o wymeldowaniu pojazdu.

Decyzją znak [...] z [...] grudnia 2011 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] (Kolegium, organ odwoławczy) biorąc za podstawę art. 138 § 1 pkt 1 Kpa orzekł o utrzymaniu zaskarżonej decyzji w mocy.

Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie, po przedstawieniu przepisów prawa regulujących kwestie związane z rejestracją pojazdów organ odwoławczy wskazał, iż zgłoszona przez skarżącą przyczepa sprowadzona została do Polski z Niemiec. Jak wynika z dokumentów sprawy przedmiotowy pojazd został wyrejestrowany

w Niemczech czasowo w dniu [...] listopada 1993 r., a w 7 lat po wyrejestrowaniu jego dane zostały usunięte z Centralnej Ewidencji Prowadzonej w Niemczech. Brak zatem możliwości potwierdzenia danych dotyczących pojazdu, a strona niemiecka nie może udzielić żadnych informacji na jego temat. Za bezsporny Kolegium uznało fakt, że skarżąca nie przedłożyła dowodu rejestracyjnego, wskazując że został on utracony. Utracenie dowodu rejestracyjnego wiąże się z koniecznością przedstawienia wtórnika dowodu rejestracyjnego lub zaświadczenia o którym mowa w art. 72 ust. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym (potwierdzającego dane zawarte

w zagubionym dokumencie, niezbędne do rejestracji), czego skarżąca nie uczyniła. Złożyła natomiast poświadczenie wymeldowania przyczepy z [...] listopada 1993 r.,

w którym organ niemiecki stwierdza, iż "samochód osobowy o numerze rejestracyjnym [...] został czasowo wyrejestrowany dnia [...] listopada 1993 r." W treści dokumentu wskazano także, że dowód rejestracyjny został wycofany

z obiegu. Dokument ten, na co nie zwrócił uwagi organ I instancji, zawiera adnotację o czasowym wyrejestrowaniu pojazdu. Taki stan rzeczy odwołuje do istniejącego stanu prawnego, zgodnie z którym wobec braku dowodu rejestracyjnego (na podstawie art. 72 ust. 2 pkt 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym), zamiast dowodu rejestracyjnego wymaga się przedstawienia decyzji o czasowym wycofaniu pojazdu

z ruchu. Zdaniem Kolegium "poświadczenie wymeldowania" tak można oceniać, nie powoduje to jednak automatycznego przyjęcia, iż w sprawie zastosowanie ma art. 72 ust. 2 pkt 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym, bowiem kluczowe znaczenie dla sprawy ma pismo [...] z [...] listopada 2011 r., stwierdzające, że dane pojazdu zostały całkowicie usunięte z centralnego rejestru samochodów. Według organu odwoławczego, to skutkuje uznaniem, iż pojazd w wyniku braku ponownej rejestracji przez okres 18 lat, po czasowym wyrejestrowaniu został po prostu wyrejestrowany trwale. Zdaniem Kolegium, zastosowanie w niniejszej sprawie ma art. 79 ust. 4 Prawo o ruchu drogowym. Wskazał, iż PM prawidłowo ustalił, że stan faktyczny nie wyczerpuje dyspozycji określonych w art. 79 ust. 4 ustawy i nie zachodzi okoliczność uzasadniająca ponowną rejestrację pojazdu. W dacie nabycia pojazdu skarżąca miała wiedzę, iż był on wyrejestrowany. Wobec tego, że dowód rejestracyjny tego pojazdu nie istnieje, a czasowe wyrejestrowanie pojazdu, wskutek upływu czasu stało się wyrejestrowaniem świadczącym o całkowitym wycofaniu pojazdu z ruchu. Kolegium uznało także, że na gruncie polskiego prawa nie jest możliwe zarejestrowanie pojazdu sprowadzonego z zagranicy w inny sposób, niż poprzez zastosowanie § 3 rozporządzenia w sprawie rejestracji pojazdów, jednakże właściciel pojazdu nie może uczynić zadość wymogom prawa w tym zakresie.

W skardze wniesionej na powołane wyżej rozstrzygnięcie, skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej i poprzedzającej ją decyzji oraz przekazanie sprawy organowi I instancji do ponownego rozpoznania. Wydanej decyzji postawiła zarzut naruszenia: art. 7 i art. 77 Kpa, poprzez brak należytego rozpatrzenia zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, co naruszyło uzasadniony interes skarżącej; art. 72 ust. 1 pkt 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie oraz § 3 ust.1 pkt 2 rozporządzenia w sprawie rejestracji pojazdów przez błędną jego wykładnię.

Rozwijając zarzuty skargi skarżąca powtórzyła argumenty prezentowane

w postępowaniu odwoławczym. Wskazała, iż Kolegium uznało "poświadczenie wymeldowania" za dokument, będący decyzją o czasowym wycofaniu pojazdu

z ruchu, co jednak nie miało wpływu na odmowę rejestracji pojazdu zgodnie z art. 79 ust 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Za nieuzasadnione skarżąca uznała przyjęcie przez ten organ, że przyczepa jest pojazdem wyrejestrowanym, tym bardziej iż wcześniej potwierdza iż wg. wszelkiej dokumentacji pojazd ten wyrejestrowany został czasowo. Nie podzieliła także stanowiska organu, iż dowód rejestracyjny dla pojazdu niezarejestrowanego jest wymagany.

Za oczywisty skarżąca uznała fakt, iż skoro w chwili złożenia wniosku

o rejestrację pojazdu na terenie Polski, pojazd ten zarejestrowany nie był, dowód rejestracyjny nie powinien być wymagany. Pojazd zgłoszony do rejestracji nie był pojazdem zarejestrowanym, co wynika jednoznacznie z przetłumaczonego przez tłumacza przysięgłego "zaświadczenia o wyrejestrowaniu pojazdu".

Wskazała ponadto na nie odniesienie się organu odwoławczego do wniosków postępowaniu wynikających na tle wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 13 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Po 1018/09.

W odpowiedzi na skargę Kolegium wniosło o jej oddalenie podtrzymując argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Stosownie do treści art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo

o postępowaniu przez sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, zwanej dalej p.p.s.a.), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Oznacza to, iż sąd rozpoznając skargę ocenia, czy zaskarżona decyzja nie narusza przepisów prawa materialnego bądź przepisów postępowania administracyjnego. Zgodnie z art. 134 powołanej wyżej ustawy Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną w niej podstawą prawną. Nie może przy tym wydać orzeczenia na niekorzyść strony skarżącej, chyba że dopatrzy się naruszenia prawa skutkującego stwierdzeniem nieważności zaskarżonego aktu lub czynności.

Przedmiotem w sprawie jest ocena zgodności z prawem decyzji, utrzymującej w mocy decyzję organu I instancji, odmawiającą z powodu nieprzedłożenia dowodu rejestracyjnego rejestracji pojazdu (przyczepy kempingowej) uprzednio zarejestrowanego, a nabytego przez skarżącą w Niemczech.

Bezsporne jest, że skarżąca złożyła wniosek o zarejestrowanie przedmiotowej przyczepy, załączając wyliczone w decyzji organu I instancji dokumenty, w tym "poświadczenie wymeldowania w/w pojazdu", wraz z tłumaczeniem, nadto kartę pojazdu wraz z tłumaczeniem. Poza sporem jest, że skarżąca nie dostarczyła do organu dowodu rejestracyjnego pojazdu. Natomiast z dokumentów złożonych przez skarżącą wynikało, iż pojazd został wyrejestrowany w Niemczech – czasowo, w dniu [...] listopada 1993r. oraz po siedmiu latach od tego wyrejestrowania dane pojazdu zostały usunięte z Centralnej Ewidencji prowadzonej w Niemczech. Wycofanie dowodu rejestracyjnego z obiegu nie powoduje w ocenie organów automatycznego przyjęcia, iż w można w sprawie zastosować art. 72 ust. 2 pkt 5 Prawa o ruchu drogowym, bowiem znaczenie ma inny dowód tj. pismo [...] z dnia [...] listopada 2011r., które stwierdza, że dane pojazdu zostały całkowicie usunięte z centralnego rejestru samochodów. Taka sytuacja została oceniona przez organ odwoławczy jako "wyrejestrowanie trwałe" i jednocześnie prowadząca do zastosowania treści przepisu art. 79 ust. 4 ustawy. Ponadto organ odwoławczy przyjął, że skarżąca miała świadomość w kwestii wyrejestrowania pojazdu w dacie jego nabycia oraz nie może być mowy o zagubieniu, utracie dowodu rejestracyjnego.

Nieprzedstawienie dowodu rejestracyjnego – w ocenie organów – stanowiło wystarczającą przesłankę do orzeczenia o odmowie rejestracji. Organy powołały się na art. 79 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), zgodnie z którym pojazd wyrejestrowany nie podlega powtórnej rejestracji, z wyjątkiem pojazdu : 1) odzyskanego po kradzieży; 2) zabytkowego; 3) mającego co najmniej 25 lat uznanego przez rzeczoznawcę samochodowego za unikatowy lub mający szczególne znaczenie dla udokumentowania historii motoryzacji; 4) ciągnika i przyczepy rolniczej; 5) wywiezionego z kraju lub zbytego za granica, o którym mowa w ust. 1 pkt 3.

Z powyższym stanowiskiem w realiach niniejszej sprawy nie można się zgodzić. Wynikający z art. 72 ust. 1 pkt 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym obowiązek nie ma charakteru bezwzględnego i w niektórych okolicznościach nie może mieć zastosowania. Sam ustawodawca w art. 72 ust. 2 Prawa o ruchu drogowym między innymi przewidział, iż nie jest wymagane przedłożenie dowodu rejestracyjnego w przypadku zakupu pojazdu zakupionego po przepadku na rzecz Skarbu Państwa lub na rzecz jednostki samorządu terytorialnego, pojazdu zakupionego od Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Celnej lub Sił Zbrojnych. Takie uregulowanie w polskim prawie skorelowane jest z innymi przepisami, które w takich przypadkach przewidują, że nabywcy pojazdu od takich służb dowodu rejestracyjnego nie wydaje się (§ 12 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 5 października 2007r. w sprawie rejestracji pojazdów Biura Ochrony Rządu, Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, kontroli skarbowej i Służby Celnej Dz. U. Nr 195 poz. 1411).

Również wymóg z art. 72 ust. 1 pkt 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym nie będzie dotyczył sytuacji, gdy obecny właściciel pojazdu, a więc osoba, która pojazd nabyła zgodnie z obowiązującymi przepisami, nie ma prawnej możliwości uzyskania dowodu rejestracyjnego nabytego pojazdu. Stanowisko takie zostało zaprezentowane w orzecznictwie sądowoadministracyjnym ( por. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 11 marca 2009 sygn. II SA/Po 1018/08 - ONSA zeszyt 4 z 2010r. poz. 75, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 13 maja 2010r. sygn. IV SA/Po 1018/09, wyrok WSA w Krakowie z dnia 21 stycznia 2010r. III SA/Kr 977/09 LEX nr 554206; w tym ostatnim wyroku Sąd wskazał, że w przypadku nabycia pojazdu w drodze licytacji publicznej, organ administracyjny nie może odmówić zarejestrowania pojazdu z powodu nieprzedłożenia przez nabywcę dowodu rejestracyjnego, jeżeli ten dowód rejestracyjny nie został nabywcy przekazany wraz z nabytym pojazdem) i skład orzekający w niniejszej sprawie w całości je podziela. Wprawdzie taka sytuacja nie dotyczy niniejszej sprawy, nie mniej zauważyć należy, iż występują przypadki zarejestrowania pojazdu pomimo jego uprzedniego wyrejestrowania.

Podnieść należy, iż dyrektywa Rady Nr [...] została wydana z tego powodu, że poszczególne kraje członkowskie w różny sposób regulowały kwestie rejestracji pojazdów, a jej celem było przede wszystkim ujednolicenie i uproszczenie procedury rejestracyjnej w krajach członkowskich UE, czemu miało właśnie służyć wprowadzenie świadectwa rejestracji. Nieprzedstawienie takiego świadectwa nie może być jednak automatycznie podstawą do zastosowania art. 72 ust. 1 pkt. 5 Prawa o ruchu drogowym wprost i wydania negatywnej decyzji w przedmiocie rejestracji. Konieczne jest bowiem w takim przypadku, co uszło uwadze Kolegium, sprawdzenie czy nabywca miał możliwość uzyskania tego dowodu od organów rejestracyjnych państwa pochodzenia pojazdu. Przeciwna interpretacja w sposób nieuzasadniony i sprzeczny z zasadą demokratycznego państwa prawa pozbawiałaby właściciela dysponowania rzeczą zgodnie z jej przeznaczeniem i podważałaby zaufanie obywateli do administracji państwowej. Nakazy prawne muszą być interpretowane racjonalnie i nie mogą one nakładać na obywatela obowiązków, które nie są możliwe przez niego do wykonania z uwagi na inne prawne uregulowania . Słusznie zauważyła skarżąca, że jeżeli zgodnie z prawem niemieckim można na podstawie wydanych jej dokumentów zarejestrować legalnie nabyty tam pojazd, a ponadto nie istnieje możliwość uzyskania przez nią innych dokumentów, to nie można ograniczyć jej prawa do rejestracji pojazdu w Polsce.

Reasumując, w ocenie Sądu art. 72 ust. 1 pkt 5 ustawy prawo o ruchu drogowym nie można stosować wprost w przypadku, jeżeli uprawnione organy w państwie pochodzenia pojazdu, będącym państwem członkowskim Unii Europejskiej, twierdzą, że wydany przez nie dokument jest jedynym dokumentem przekazywanym kupującym pojazdy, w celu ich ponownego zarejestrowania. Jak już wcześniej wspomniano celem Dyrektywy Rady Nr [...] było ułatwienie ponownego wprowadzenia do eksploatacji pojazdów, które były poprzednio zarejestrowane w innym państwie członkowskim, a w tym kontekście, jak trafnie podniósł to autor skargi, rygoryzm organów rejestrujących wydaje się całkowicie sprzeczny z jej założeniami.

Jeżeli organy rozstrzygające niniejszą sprawę miały wątpliwości co do przedstawionego przez skarżącego świadectwa sprzedaży, bądź co do treści tego dokumentu, to winny skorzystać z regulacji zawartej w art. 9 Dyrektywy Rady [...] i zwrócić się do organów niemieckich z pytaniem, czy przepisy wewnętrzne tego państwa zezwalają na rejestrację pojazdu na podstawie poświadczenia wymeldowania pojazdu, i dopiero po ustaleniu powyższych kwestii wydać rozstrzygnięcie. Również w ocenie Sądu, organ I instancji powinien zbadać całą dokumentację (wszystkie uzyskane i przedłożone dokumenty) i ustalić, czy przedmiotowa przyczepa stanowi "pojazd zarejestrowany". Zdaniem Sąd, tylko wówczas możliwe jest zastosowanie normy zawartej w art. 72 ust. 1 pkt 5, czy też jak twierdzi organ art. 79 ust. 4 prawa o ruchu drogowym. W przypadku ustaleń odmiennych organy winny sięgnąć do przepisów, które obejmują inne stany faktyczne, niż takie, w których występuje pojazd zarejestrowany. Sąd zwraca uwagę na rozwiązania ujęte w art. 72 ust. 2 pkt 5 prawa o ruchu drogowym. Organy całkowicie pominęły możliwość zastosowania tego przepisu. W jednym z komentarzy do Prd (w : R.A. Stefański, Prawo o ruchu drogowym. Komentarz, Lex, 2008, wydanie III, komentarz do art. 72) wskazuje się, iż "dowód rejestracyjny jest wymagany tylko wówczas, gdy pojazd był zarejestrowany", natomiast nie jest wymagane przedłożenie dowodu rejestracyjnego w wypadku, gdy pojazd został wycofany czasowo z ruchu, w którym to wypadku zamiast dowodu rejestracyjnego wymaga się przedstawienia decyzji o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu (ust. 2 pkt 5).

Organy nie uwzględniły w uzasadnieniu decyzji, dlaczego przepis art. 72 ust. 2 pkt 5 prawa o ruchu drogowym nie może znaleźć zastosowania w przypadku wniosku skarżącej, odnosząc się jedynie, że wpływ na powyższe ma pismo [...]z dnia [...] listopada 2011r., które stwierdza, że dane pojazdu zostały całkowicie usunięte z centralnego rejestru samochodów. W ocenie Sądu organy dokonały nadinterpretacji przepisów, uznając, iż sytuacja taka powoduje według organu I instancji : ostateczne wyrejestrowanie z dniem [...] listopada 1993r. ( skoro z dokumentów wynika czasowe wyrejestrowanie z powyższą datą), zaś co do organu odwoławczego posłużył się on stwierdzeniem "pojazd wyrejestrowany trwale", chociaż przyznał, iż przepisy nie posługują się takim pojęciem. Rozważenia wymaga ewentualne zastosowanie przez organ I instancji przepisu art. 72 ust. 2 pkt 5 prawa o ruchu drogowym.

Przy ponownym rozstrzyganiu sprawy organy odniosą się w szczególności, na jakiej podstawie uznały, że pojazd został wyrejestrowany, skoro były właściciel wyrejestrował go czasowo. Czy usunięcie danych pojazdu z centralnego rejestru samochodów jest automatycznym wyrejestrowaniem pojazdu ? Również wyjaśnienia szerszego wymaga odniesienie się do dokumentu "poświadczenie wymeldowania", w którym zaznaczono, że pojazd czasowo został wyrejestrowany, w kontekście brzmienia art. 72 ust. 2 pkt 5 prawa o ruchu drogowym – pojazd wycofany czasowo z ruchu. Dalsze brzmienie przepisu wskazuje, że w takim przypadku zamiast dowodu rejestracyjnego wymaga się przedstawienia decyzji o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu. Ponownie rozpoznając sprawę organ dokona pełnych ustaleń stanu faktycznego, zbada treść i znaczenie dokumentu "poświadczenie wymeldowania", a następnie zastosuje przepis odpowiadający ustalonemu stanowi faktycznemu. Powyższe winno znaleźć odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji, spełniającej wymogi określone w art. 107 § 3 kpa.

Mając powyższe na uwadze zaskarżona decyzja jak i utrzymana nią w mocy decyzja organu I instancji podlegały uchyleniu, o czym Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. "a" i "c" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U nr 153 poz. 1270 ze zm.). Zgodnie z art. 152 tej samej ustawy Sąd określił, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku. O kosztach orzeczono zgodnie z art. 200 p.p.s.a.