Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Czaja, Sędziowie Sędzia NSA Witold Falczyński (sprawozdawca),, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski, Protokolant Referent Marzena Okoń, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 6 maja 2014 r. sprawy ze skargi S. P. na bezczynność Koła Łowieckiego Nr [...] "[...] w [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej dotyczącej wniosku z dnia 1 grudnia 2013 r. oddala skargę.

We wniosku z dnia 1 grudnia 2013 r. S. P. zwrócił się do Koła Łowieckiego Nr [...] "M." w K. o udostępnienie informacji publicznej w następującym zakresie:

1. Jakiego rodzaju szkolenie z udziałem członków Koła Łowieckiego nr [...] "M." miało miejsce w dniach 18-19 października 2013?

2. Kto wykładał na tym szkoleniu?

3. Jaki był koszt uczestnictwa w szkoleniu?

4. Ilu uczestników wzięło udział w tym szkoleniu?

5. Ile kosztowało wynajęcie sali wykładowej?

6. Czy w szkoleniu mógł brać udział każdy członek koła?

7. W jaki sposób powiadamiano członków o możliwości uczestniczenia w

szkoleniu?

8. Czy uczestnicy szkolenia ponieśli koszty ze środków własnych czy koszty były pokrywane z kasy koła (w jakiej części)?

9. Kto ponosił koszt delegacji wykładowców?

10. Ile wypłacono wykładowcom za prowadzenie zajęć?

11. Jakiego rodzaju uprawnienia uzyskali uczestnicy szkolenia?

Wnioskodawca wskazał, iż domaga się udostępnienia powyższych informacji poprzez umożliwienie mu wglądu do stosownych dokumentów (i ewentualnego ich kopiowania) w siedzibie Koła Łowieckiego, ewentualnie o przesłanie mu żądanych informacji w formie wydruku.

W dniu 29 stycznia 2014 r. do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Lublinie wpłynęła skarga S. P. z dnia 27 grudnia 2013 r. na bezczynność Koła Łowieckiego Nr [...] "M." w K. w przedmiocie powyższego wniosku. Skarżący, zarzucając Kołu Łowieckiemu naruszenie art. 13 i art. 21 ustawy o dostępie do informacji publicznej, wniósł o nakazanie temu podmiotowi rozpatrzenia złożonego wniosku i udzielenia żądanych informacji, a także o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania. Ponadto skarżący, powołując się na przepis art. 23 powyższej ustawy, domagał się wymierzenia przez Sąd grzywny osobie odpowiedzialnej za udzielenie informacji w imieniu Koła Łowieckiego.

W uzasadnieniu skargi S. P. podniósł, że Koło Łowieckie "M." zlekceważyło otrzymane od niego zapytanie i nie udzieliło na nie odpowiedzi. Organ ten – w ocenie skarżącego – należy natomiast do podmiotów zobowiązanych do udzielania informacji publicznej. Wykonując bowiem zadania z zakresu ochrony zwierzyny łownej gospodaruje majątkiem Skarbu Państwa. Ponadto Koło Łowieckie "M." otrzymuje subwencje i dotacje od samorządów lokalnych oraz korzysta z dopłat unijnych. Zdaniem S. P. poszczególni obywatele mają zatem prawo wiedzieć, w jaki sposób Koło Łowieckie wypełnia funkcje ochronne nad ich własnością. Skarżący podkreślił, że jego wniosek zmierzał do pozyskania informacji ściśle związanych z realizacją zadań stawianych ustawą Prawo łowieckie.

W odpowiedzi na skargę prezes Koła Łowieckiego Nr [...] "M." w K. wniósł o jej oddalenie. Wskazał, że Koło Łowieckie udzieliło skarżącemu odpowiedzi na pytania zawarte w jego wniosku z dnia 1 grudnia 2013 r., na dowód czego przedłożył kopię skierowanego do skarżącego pisma z dnia 14 stycznia 2014 r. Jednocześnie autor odpowiedzi na skargę podniósł, że przedmiotowy wniosek dotyczył informacji przetworzonych, w związku z czym skarżący winien uprawdopodobnić, że uzyskanie przez niego tych informacji jest szczególnie istotne dla interesu publicznego. Skarżący nie wykazał natomiast istnienia tej przesłanki.

Prezes Koła Łowieckiego "M." wskazał również, że S. P. jest pełnoprawnym członkiem tego Koła i w związku z tym ma dostęp do dokumentów będących w posiadaniu tego podmiotu. Żądane w niniejszej sprawie informacje skarżący mógł zresztą pozyskać biorąc udział w obradach walnego zgromadzenia członków Koła.

W piśmie procesowym z dnia 10 lutego 2014 r. skarżący zakwestionował stanowisko wyrażone w odpowiedzi na skargę, iż żądane przez niego informacje stanowią informację przetworzoną. Wskazał, że Koło Łowieckie jest na podstawie art. 8 ust. 3 i 3a ustawy Prawo łowieckie zobowiązane jest do sporządzania i przedstawiania do zatwierdzenia przez przedstawiciela Skarbu Państwa rocznego planu łowieckiego. Plan taki zawiera natomiast wszystkie dane, o jakie pytał skarżący. Dodatkowo dane te są następnie powielane w sprawozdaniach z realizacji budżetu, jakie zarząd Koła obowiązany jest przedstawić na corocznym walnym zgromadzeniu jego członków. W ocenie skarżącego, udostępnienie mu żądanych informacje nie wymaga zatem ich przetworzenia, bowiem wystraczające w tym zakresie będzie przesłanie kopii powyższego planu. W związku z tym skarżący stwierdził, że nie miał obowiązku wykazania "interesu publicznego" przemawiającego za udzieleniem mu żądanych informacji.

S. P. zaznaczył, że nie jest prawdą, iż jako pełnoprawny członek Koła Łowieckiego "M." mógł korzystać z dokumentów będących w posiadaniu Koła. Wskazał, iż wielokrotnie zwracał się do Koła o umożliwienie wglądu w treść podjętych uchwał i protokołów posiedzeń kolegialnych organów Koła, lecz za każdym razem odmawiano mu dostępu do tych dokumentów z argumentacją, iż "od kontroli koła jest komisja rewizyjna". Udział w obradach walnego zgromadzenia członków Koła Łowieckiego jest natomiast – jak podkreślił skarżący – prawem, a nie obowiązkiem. Ponadto na obradach tych są omawiane sprawy bieżące i nie ma tam miejsca na zapoznawanie się z dokumentacją Koła.

Skarżący nie zgodził również z twierdzeniem prezesa Koła Łowieckiego "M.", jakoby udzielono mu już odpowiedzi na pytania zawarte w jego wniosku z dnia 1 grudnia 2013 r. Stwierdził, że dotychczas nie udostępniono mu informacji objętych pytaniami nr: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 9, i 10.

W piśmie z dnia 24 lutego 2014 r. prezes Koła Łowieckiego "M." podtrzymał stanowisko, iż żądane przez skarżącego informacje mają charakter przetworzony, a skarżący nie wykazał istnienia szczególnego interesu publicznego przemawiającego za ich udzieleniem. Jednocześnie wskazał, że skarżący składał w ostatnim czasie do Koła Łowieckiego "M." szereg wniosków dotyczących m.in. informacji, które są mu znane jako członkowi Koła. W ocenie prezesa Koła ilość zadawanych pytań świadczy o uporczywym nękaniu zarządu Koła i chęci doprowadzenia do ukarania tego organu przez Sąd, bowiem podejmowane przez skarżącego próby doprowadzenia do jego ukarania w ramach struktur wewnętrznych PZŁ okazały się nieskuteczne.

W piśmie z dnia 18 marca 2014 r. skarżący stwierdził, że argumentacja prezesa Koła Łowieckiego "M." przedstawiona w piśmie z dnia 24 lutego 2014 r. nie powinna być uwzględniona w dalszym postępowaniu. Ponadto podtrzymał twierdzenie, iż żądane przez niego informacje nie wyczerpują znamion informacji przetworzonej. Stwierdził również, iż nie ma obowiązku "tłumaczenia się z jakich powodów zadaje te czy inne pytania".

Na rozprawie przed Sądem w dniu 6 maja 2014 r. skarżący podtrzymał skargę, modyfikując jedynie zawarty w niej wniosek o ukaranie grzywną osoby odpowiedzialnej za udzielenie informacji. W tym zakresie skarżący wskazał, iż domaga się wymierzenia grzywny organowi. Ponadto wniósł o poinformowanie organu kompetentnego – Ministra Środowiska, na podstawie art. 155 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, o rażącym naruszeniu prawa przez Koło Łowieckie. Jednocześnie S. P. potwierdził, że jest członkiem Koła Łowieckiego "M.". Podkreślił przy tym, że nie ma zapewnionego dostępu do dokumentów Koła, gdyż zarówno jemu jak i innym członkom Koła nie jest to umożliwiane.

Z kolei Prezes Koła Łowieckiego "M." wnosząc na rozprawie o oddalenie skargi, podtrzymał stanowisko, iż skarżący może zapoznać się z protokołami posiedzeń zarządu Koła.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Jej przedmiotem skarżący uczynił bezczynność Koła Łowieckiego Nr 39 "M." w Kocku polegającą na niezałatwieniu jego wniosku z dnia 1 grudnia 2013 r. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej.

Na wstępie należy wyjaśnić, że uprawnienie dostępu do informacji publicznej opiera się w przede wszystkim na normie wyrażonej w art. 61 Konstytucji RP. W przepisie tym ustrojodawca zagwarantował każdemu obywatelowi prawo do uzyskania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne, precyzując jednocześnie, że prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa (ust. 1). Prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu (ust. 2). Ograniczenie prawa, o którym mowa w ust. 1 i 2, może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa.

Przewidując konieczność zapewnienia należytej realizacji prawa dostępu do informacji publicznych nadanego powyższą normą konstytucyjną, ustrojodawca w art. 61 ust. 4 Konstytucji wskazał, że tryb udzielania tych informacji określają ustawy.

Niewątpliwie podstawowe znaczenie wśród aktów prawnych rangi ustawowej dotyczących realizacji prawa dostępu do informacji publicznych ma ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm., dalej jako "u.d.i.p."). Ustawa ta w art. 1 ust. 2 zawiera jednak normę kolizyjną, według której jej przepisy nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi.

Z powołanego unormowania wynika, iż stosowanie przepisów u.d.i.p. jest niedopuszczalne wówczas, gdy żądane informacje, mające charakter informacji publicznej, są dla wnioskodawcy osiągalne w innym trybie. Nie tylko bowiem sama ustawa o dostępie do informacji publicznej zawiera ograniczenia w jej stosowaniu, ale również nie uchybia w tym względzie przepisom innych ustaw odmiennie regulującym te kwestie.

W konsekwencji samo zakwalifikowanie określonej informacji do zbioru informacji publicznych nie skutkuje automatycznie koniecznością zastosowania przepisów u.d.i.p. Jeżeli bowiem osoba zainteresowana ma zapewniony dostęp do żądanych informacji publicznych w innym trybie, wyłączone jest stosowanie tej ustawy (por. wyrok NSA z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I OSK 2784/12, Lex nr 1354080).

Na gruncie niniejszej sprawy pozostaje poza sporem, że wniosek S. P. z dnia 1 grudnia 2013 r. o udzielenie informacji publicznej został skierowany do podmiotu, na którym ciąży ustawowy obowiązek udostępniania tego rodzaju informacji. Wyjaśnić w tym miejscu należy, że zgodnie z art. 4 ust. 1 u.d.i.p. obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, a w szczególności kategorie podmiotów wskazane w punktach 1-5 tego przepisu. Kwestia zaliczenia kół łowieckich do grona podmiotów objętych tą regulacją była przedmiotem rozważań Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w postanowieniu z dnia 28 listopada 2013 r. (sygn. akt I OZ 1155/13 - publ. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych) jednoznacznie stwierdził, że koła łowieckie są właśnie "innymi podmiotami wykonującymi zadania publiczne" w rozumieniu powyższej normy. Skład orzekający w niniejszej sprawie podziela to stanowisko. Należy bowiem zauważyć, że koła łowieckie wykonują zadania administracji państwowej związane z łowiectwem w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (tj. Dz. U. z 2013 r., poz. 1226 ze zm.). Są one podstawowymi podmiotami wydzierżawiającymi obwody łowieckie, a zatem to na nich, na dzierżawionym obwodzie, spoczywa obowiązek realizacji celów i zadań łowiectwa, tj. prowadzenia gospodarki łowieckiej rozumianej – w myśl art. 8 ust. 1 ustawy Prawo łowieckie – jako element ochrony środowiska przyrodniczego, obejmującego ochronę zwierząt łownych, gospodarowanie ich zasobami w zgodzie z zasadami ekologii oraz zasadami racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej i rybackiej. Nadto koła łowieckie współpracują z jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, albowiem sporządzane przez nie roczne plany łowieckie, po zasięgnięciu opinii wójta (burmistrza lub prezydenta miasta), podlegają zatwierdzeniu przez nadleśniczego Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe.

Kwestią bezsporną w niniejszej sprawie pozostawało również uznanie informacji objętych wnioskiem S.P. z dnia 1 grudnia 2013 r. za informacje publiczne. Kwestia ta nie budzi wątpliwości, skoro skarżący domagał się szeregu informacji o organizowanym przez Koło Łowieckie "M." szkoleniu dla jego członków, w tym o jego kosztach, a zatem informacji z zakresu publicznoprawnej działalności tego podmiotu, związanej z podnoszeniem kwalifikacji osób zaangażowanych w realizację zadań z zakresu gospodarki łowieckiej, w tym informacji dotyczących dysponowania jego majątkiem. Informacją publiczną jest zaś każdorazowo w szczególności informacja o podmiotach, o których mowa w art. 4 ust. 1 u.d.i.p., w tym o ich przedmiocie działalności i kompetencjach oraz o majątku, którym dysponują (art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. "c" i "f" u.d.i.p.).

Należy wskazać, że wprawdzie w przedmiotowym wniosku skarżący sformułował konkretne pytania dotyczące interesującego go szkolenia, jednak jako formę udostępnienia żądanych informacji wskazał "udostępnienie dokumentów do przeglądania", lub przesłanie ich "w formie wydruku". W toku postępowania skarżący wyjaśnił natomiast, że wszystkie żądane przez niego informacje zawarte są w sporządzonym przez zarząd Koła Łowieckiego "M." - w ramach obowiązku uregulowanego w art. 8 ust. 3 i 3a Prawa łowieckiego - rocznym planie łowieckim. Dane te były następnie powielane w sprawozdaniach z działalności Zarządu Koła oraz z wykonania budżetu, zatwierdzonych przez Walne Zgromadzenie Koła. Zatem w istocie załatwienie przez Koło Łowieckie "M." przedmiotowego wniosku w sposób satysfakcjonujący dla skarżącego miało polegać na umożliwieniu mu wglądu do tych dokumentów (względnie doręczeniu mu ich wydruków), co też stwierdził sam skarżący, polemizując w piśmie z dnia 10 lutego 2014 r. ze stanowiskiem Koła Łowieckiego, jakoby udostępnienie mu żądanych informacji wymagało ich przetworzenia.

W kontekście rozważań dotyczących skutków obowiązywania normy kolizyjnej zawartej w art. 1 ust. 2 u.d.i.p. istotne znaczenie ma ustalenie, iż S. P. jest pełnoprawnym członkiem Koła Łowieckiego "M.", co zostało przez niego potwierdzone podczas rozprawy w dniu 6 maja 2014 r. Okoliczność ta oznacza, że dostęp do dokumentów, będących przedmiotem zainteresowania skarżącego, przysługuje mu w ramach uprawnień członka Koła. W myśl bowiem art. 32 ust. 3 Prawa łowieckiego, koła łowieckie działają na podstawie ustawy oraz statutu uchwalonego przez Krajowy Zjazd Delegatów Polskiego Związku Łowieckiego. Statut PZŁ, przyjęty uchwałą XXI Krajowego Zjazdu Delegatów PZŁ z dnia 2 lipca 2005 r., w § 52 stanowi natomiast, że członkowie koła tworzą walne zgromadzenie (ust. 1) i mogą w nim brać udział osobiście (ust. 2). W myśl zaś § 60 ust. 1 i 2 Statutu członkowie koła mogą przeglądać protokoły z przebiegu walnego zgromadzenia, a dodatkowo, stosownie do § 67, zarząd koła jest obowiązany zapoznać wszystkich członków z obowiązującymi uchwałami organów Zrzeszenia i koła, a na żądanie członka okazać je do wglądu.

Skoro zatem wszystkie informacje objęte wnioskiem skarżącego, w formie odpowiadającej jego żądaniu, są zawarte w poszczególnych uchwałach walnego zgromadzenia Koła Łowieckiego "M.", w tym przede wszystkim w uchwalonym przez ten organ na mocy § 53 pkt 6 Statutu PZŁ planie budżetu i działalności Koła, skarżący, jako członek tego Koła, ma zapewniony do nich dostęp na podstawie art. 32 ust. 3 Prawa łowieckiego w związku z powołanymi przepisami Statutu PZŁ, co w świetle normy kolizyjnej art. 1 ust. 2 u.d.i.p. wyłącza możliwość udostępnienia mu tych informacji w żądanej formie w trybie przepisów u.d.i.p.

W tym miejscu należy stwierdzić, że bez wpływu na powyższą ocenę pozostają zarzuty skarżącego co do realizacji przez organy Koła Łowieckiego "M." jego uprawnień w zakresie dostępu do dokumentów Koła, wynikających z faktu bycia jego członkiem. Ten zakres działalności organów koła wykracza bowiem poza kontrolę sądu administracyjnego. Jeżeli natomiast skarżący uważa, że jego uprawnienia jako członka Koła Łowieckiego "M." są naruszane, winien zwrócić się do Rzecznika Dyscyplinarnego PZŁ o zainicjowanie postępowania dyscyplinarnego, wobec osoby, która w ramach funkcji wykonywanej w organie Koła narusza w tym zakresie postanowienia Statutu. Ewentualnie skarżący, uznając za nieprawidłową działalność Koła Łowieckiego "M." wobec jego członków, może zwrócić się do właściwej okręgowej komisji rewizyjnej o podjęcie na podstawie § 161 ust. 2 Statutu działań kontrolnych wobec Koła.

Powyższe rozważania prowadzą do wniosku, że Kołu Łowieckiemu "M." nie można zarzucić bezczynności w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej żądanej w piśmie S. P. z dnia 1 grudnia 2013 r. Podmiot ten, wobec wypełnienia hipotezy normy prawnej zawartej w art. 1 ust. 2 u.d.i.p., nie był bowiem zobowiązany do udostępnienia skarżącemu żądanych informacji w trybie tej ustawy. Koło Łowieckie nie było również zobowiązane do wydania w takiej sytuacji na podstawie art. 17 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 rozstrzygnięcia o odmowie udostępniania informacji publicznej. Zgodnie bowiem z przyjętym w doktrynie poglądem, jeżeli wnioskodawca żąda udzielenia informacji publicznej, do której tryb dostępu odbywa się na odrębnych zasadach, organ ma obowiązek jedynie zawiadomić wnoszącego, że ze względu na odmienne tryby dostępu przepisy u.d.i.p. nie znajdują zastosowania co do jego wniosku (por. I. Kamińska, M. Rozbicka-Ostrowska: Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, Wydanie 2, Warszawa 2012, str. 206 oraz powołane tam orzecznictwo). Wprawdzie w niniejszej sprawie takiego powiadomienia ze strony Koła Łowieckiego "M." zabrakło, jednak uwzględnienie skargi z powodu niepodjęcia tej czynności byłoby całkowicie bezcelowe, skoro żądane informacje i tak nie mogą zostać udostępnione w trybie przepisów u.d.i.p., a konieczność poinformowania skarżącego o przysługującym mu innym trybie dostępu do żądanych informacji, wobec treści uzasadnienia niniejszego wyroku, wydaje się już nieaktualna.

Wobec stwierdzenia braku istotnego naruszenia prawa przez Koło Łowieckie "M." w niniejszej sprawie, jako bezzasadny uznać należy również złożony przez skarżącego na rozprawie wniosek o podjęcie przez Sąd wobec tego Koła działań sygnalizacyjnych, o których mowa w art. 155 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Z tych wszystkich względów Sąd, działając na podstawie art. 151 powyższej ustawy, orzekł jak w sentencji wyroku.