Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędzia NSA Jacek Hyla Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Małgorzata Kuba po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 sierpnia 2012 r. sprawy ze skargi M. L. na decyzję Prezesa Sądu Apelacyjnego z dnia 7 lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. oddala skargę, 2. przyznaje adwokatowi M. K. ze Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Gdańsku 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Decyzją z dnia 7 lutego 2012 r. Prezes Sądu Apelacyjnego uchylił w całości decyzję Prezesa Sądu Okręgowego z dnia 28 grudnia 2011 r., oddalającą wniosek M. L. o udostępnienie informacji publicznej oraz odmówił udostępnienia informacji publicznej oraz informacji przetworzonej.

W uzasadnieniu organ wskazał, że wnioskiem z dnia 15 listopada 2011 r. M. L. wystąpił do Prezesa Sądu Okręgowego o udostępnienie informacji publicznej w postaci:

"kopii wykazów prowadzonych dla sędziów T. P. i R. M. w częściach: II - Przebieg służby sędziowskiej; IV - Kwalifikacje; V - Ordery - odznaczenia - wyróżnienia; VI -inne okoliczności mające wpływ na pełnienie urzędu sędziowskiego." W dalszej części wniosku doprecyzował swoje żądanie dotyczące działu VI i wniósł "o analizę akt obu sędziów i o udostępnienie wyłącznie danych o skargach, upomnieniach lub o nagrodach z pominięciem wszelkich o charakterze prywatnym lub osobistym". Odnośnie wykształcenia sędziów wniósł "o wydanie kopii świadectwa ukończenia studiów prawniczych (...) oraz opinii z przebiegu aplikacji i opinii sędziów nadzorujących przebieg aplikacji sędziowskiej";

informacji statystycznej dotyczącej:

"stosunku wydanych wyroków do wyroków poddanych apelacji i stosunku wyroków uchylonych w wyniku apelacji" (w formie liczbowej) obydwu sędziów;

"odszkodowań jakie wypłacił Skarb Państwa w wyniku decyzji obu sędziów zarówno w sprawach oczywiście niesłusznego tymczasowego aresztowania jak i w wyniku postępowań cywilnych";

"podania ilości wniosków stron o wyłączenie obu sędziów ze składów orzekających z wskazaniem sposobu ich rozpoznania";

d) "podania ilości wszelkich skarg złożonych przez wszystkie osoby lub instytucje na obydwu sędziów";

3. "wydania kopii wszelkich skarg złożonych przez wszystkie osoby lub instytucje na obydwu sędziów".

Pismem z dnia 2 grudnia 2011 r., działając na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, Prezes Sądu Okręgowego wezwał wnioskodawcę do wykazania, że uzyskanie żądanej informacji, w części w jakiej stanowi ona informację przetworzoną, jest istotne dla interesu publicznego, pod rygorem odmowy jej udostępnienia.

Wnioskodawca w piśmie z dnia 7 grudnia 2011 r. wskazał, że zgodnie z Konstytucją RP oraz Europejską Konwencją Praw Człowieka każdy obywatel ma prawo do rozpoznania jego sprawy przez niezawisły i kompetentny sąd, zaś wnioskowane informacje mają służyć umożliwieniu sprawowania społecznej kontroli nad wymiarem sprawiedliwości.

Żądanie podania danych dotyczących skarg i upomnień, które otrzymali wymienieni sędziowie, wskazania danych statystycznych, będących wynikiem porównania ilości wyroków wydanych do wyroków, w których wniesiono apelację oraz stosunku wyroków uchylonych do ilości wyroków poddanych ocenie sądu odwoławczego, informacji, jakie odszkodowania wypłacił Skarb Państwa w wyniku decyzji wydanych przez wskazanych sędziów oraz danych dotyczących ilości skarg złożonych na w/w sędziów i wydania ich kopii, podania ilości wniosków złożonych co do tych osób o wyłączenie ze składu orzekającego, ze wskazaniem sposobu ich rozstrzygnięcia należało odczytać jako żądanie udzielenia informacji przetworzonej. Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej uzyskanie takiej informacji - w ocenie Prezesa Sądu Okręgowego - jest możliwe tylko wtedy, gdy istnieje szczególnie istotny interes publiczny. Z tego powodu wnioskodawca został poinformowany, że wnioskowana informacja może być udostępniona jako informacja przetworzona oraz wezwany do wykazania, że uzyskanie tej informacji uzasadnione jest szczególnie istotnym interesem publicznym.

W ocenie Prezesa Sądu Okręgowego, wnioskodawca nie wykazał szczególnie istotnego takiego interesu i z tego względu wniosek o udostępnienie informacji publicznej nie mógł być uwzględniony w części w jakiej stanowi ona informację przetworzoną. W pozostałej części przeszkodą do uzyskania informacji były przepisy szczególne, które zezwalają na uzyskanie danych z wykazów służbowych sędziów tylko określonym osobom i w określonych celach, wobec czego wniosek został oddalony decyzją z dnia 28 grudnia 2011 r.

Oceniając rozstrzygnięcie organu I instancji organ odwoławczy uznał je za nieprawidłowe z uwagi na niezgodność z przepisami prawa. Ustawa o dostępie do informacji publicznej nie przewiduje bowiem możliwości oddalenia wniosku, zatem treść rozstrzygnięcia obarczona była wadą.

W ocenie organu odwoławczego wnioskodawca nie wykazał, aby cel udostępnienia żądanej informacji publicznej spełniał przesłankę szczególnie istotnego interesu publicznego. W żadnym bowiem razie przedstawione uzasadnienie nie uprawdopodobnia, że pozyskanie przez wnioskodawcę informacji może mieć znaczenie dla dobra ogółu (społeczności, wspólnoty itd.). W rzeczywistości udostępnienie wnioskowanej informacji ma na celu realizację własnych (indywidualnych) bliżej nie określonych celów wnioskodawcy.

W niniejszej sprawie Prezes Sądu Apelacyjnego uznał, że materiał zgromadzony w sprawie jest wystarczający do wydania merytorycznego rozstrzygnięcia w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej opisanej wnioskiem z dnia 15 listopada 2011 r. na etapie postępowania odwoławczego.

W uzasadnieniu organ ten wskazał, że każdemu obywatelowi przysługuje gwarantowane konstytucyjnie, przepisem art. 61 Konstytucji RP, prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne, a także podmiotów pełniących tzw. funkcje zlecone państwa. Prawo to w sferze wykonawczej obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu. Ograniczenie prawa do informacji może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa. Te regulacje ustanawiają istotę dostępu do informacji publicznej. Unormowania ustawy o dostępie do informacji publicznej stanowią dopełnienie regulacji konstytucyjnych.

W skardze M. L. wskazał, że Prezes Sądu Apelacyjnego nie był adresatem wniosku ani nie zawiaduje danymi, o których udostępnienie wnoszono. Na tej podstawie skarżący uważa, że bezpodstawne jest merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy przez organ odwoławczy.

W treści skargi podkreślono, że wniosek skarżącego ma związek z listem otwartym opublikowanym dnia 5 października 2011 r. w mediach lokalnych, a zamiarem skarżącego jest opublikowanie informacji o ocenie sędziów Sądu Rejonowego, których praca była oceniana prawomocnymi orzeczeniami Sądu Najwyższego rozpoznającego skargę Rzecznika Praw Obywatelskich i Prokuratora Generalnego. Przedmiot wniosku ma więc za cel ujawnienie sposobu sprawowania kontroli nad prawidłowością wykonywania obowiązków sędziego, w szczególności ustalenia, czy ponieśli oni jakiekolwiek konsekwencje za skrajnie sprzeczne z prawem orzeczenia.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji oraz odniósł się do zarzutów skargi. W przekonaniu organu zgromadzony materiał dowodowy jest kompletny i dotyczy wszystkich okoliczności faktycznych, które mają znaczenie w sprawie - żądania wniosku o udzielenie informacji publicznej, charakteru żądanej informacji (prosta czy przetworzona) oraz okoliczności mających uzasadnić szczególną istotność żądanych informacji dla interesu publicznego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Uwzględnienie skargi następuje tylko w przypadku stwierdzenia przez Sąd naruszenia przepisów prawa materialnego lub istotnych wad w przeprowadzonym postępowaniu (art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej P.p.s.a.

Rozpoznając niniejszą sprawę w świetle powołanego wyżej kryterium legalności Sąd uznał, iż skarga nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem zaskarżona decyzja nie narusza prawa.

Przedmiotem skargi jest prawo do informacji publicznej udzielanej na zasadach i w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.). Powyższa ustawa w kompleksowy sposób reguluje zagadnienie dostępu do informacji publicznej, określa zarówno zakres podmiotowy i przedmiotowy stosowania ustawy oraz procedurę i tryb udostępniania informacji publicznej. Zakres podmiotowy stosowania ustawy o dostępie do informacji publicznej precyzuje art. 4 ustawy, zgodnie z którym obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne będące w posiadaniu takich informacji (ust. 3).

Materia informacji publicznej nie została w obowiązującym porządku prawnym uregulowana w sposób klarowny, jednakże z reguły zawartej w art. 61 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, przepisów cytowanej ustawy z 6 września 2001 r. oraz orzecznictwa wywieść można szerokie rozumienie tego pojęcia. Przepis art. 1 ust.1 przywołanej ustawy definiuje informację publiczną jako każdą informację o sprawach publicznych, precyzując jej zakres w przepisie art. 6. Uwzględniając powyższe regulacje stwierdzić można, że informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Informacja publiczna dotyczy sfery faktów. Jest nią więc treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organów władzy publicznej, związanych z nim bądź w jakikolwiek sposób dotyczących go. Są nią zarówno treści dokumentów bezpośrednio przez organ wytworzonych, jak i te, których używa się przy realizacji przewidzianych prawem zadań (także te, które tylko w części go dotyczą). Cytowana ustawa przyjęła zatem jako zasadę szeroki dostęp do informacji publicznej, stanowiąc w art. 2 ust.1, że przysługuje on każdemu, oczywiście do granic chronionych prawem określonych w art. 5, precyzując w art. 3 ust. 1, art. 7 ust.1, art. 11 sposoby jego realizacji. Natomiast w przypadku ubiegania się o uzyskanie informacji publicznej przetworzonej prawo do uzyskania informacji publicznej zgodnie z brzmieniem art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, ulega ograniczeniu przez wykazanie, iż jej uzyskanie jest szczególnie istotne dla interesu publicznego.

Nie ulega wątpliwości, że prezes sądu powszechnego w świetle art. 4 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, mieści się w zakresie podmiotowym stosowania ustawy o dostępie do informacji publicznej w związku z czym zobowiązany jest do udostępniania posiadanych informacji, mających charakter informacji publicznych (art. 4 ust. 3 ustawy).

W sprawie nie jest sporne, że żądana w niniejszej sprawie informacja jest informacją publiczną w rozumieniu art. 1 i art. 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Organy uznały że w części dotyczącej danych statystycznych w zakresie wskaźnika procentowego wyroków obu sędziów zaskarżonych apelacją i uwzględnionych w postępowaniu odwoławczym oraz odszkodowań jakie wypłacone zostały w związku z wyrokami wydanymi przez wskazanych sędziów, podania ilości wniosków o wyłączenie dotyczących obu sędziów oraz podania ilości skarg złożonych na obu sędziów wnioskowana informacja jest informacją przetworzoną, zaś strona nie wykazała aby informacja ta była szczególnie istotna dla interesu publicznego. Faktem jest, że źródła tej informacji są w posiadaniu organu I instancji, jednak aby udzielić informacji skarżącemu konieczne jest zsumowanie danych, przejrzenie szeregu dokumentów i wytworzenie dokumentu, który zawierałby żądane dane.

Pojęcie "informacji przetworzonej" nie zostało ustawowo zdefiniowane. W orzecznictwie sądów administracyjnych oraz piśmiennictwie przeważa wykładnia, zgodnie z którą przeniesienie informacji na inny nośnik, pomijanie pewnych fragmentów, czy proste zsumowanie danych są tego rodzaju zabiegami, które nie pozwalają mówić o "przetworzeniu" a co najwyżej o "przekształceniu" informacji w inną formę i nie stanowi informacji przetworzonej. Z "przetworzeniem" informacji nie można zrównać również samego faktu wyszukania w rejestrach, ewidencjach, czy innego rodzaju zestawieniach informacji określonych we wniosku. W takim przypadku organ udziela prostej informacji publicznej. Natomiast za informację publiczną przetworzoną uznaje się taką informację, która została opracowana przez podmiot zobowiązany przy użyciu dodatkowych sił i środków na podstawie posiadanych przez niego danych, w związku z żądaniem wnioskodawcy na podstawie kryteriów przez niego wskazanych. Informacja przetworzona jawi się jako pewnego rodzaju kompilacja posiadanych przez organ danych. W jej efekcie powstaje nowy, czyli przetworzony dokument, czy też zespół danych. Udzielenie informacji przetworzonej poprzedza więc wytworzenie nowej informacji. Zabieg ten - co do zasady - wymaga dokonania stosownych działań, takich jak analizy, obliczenia, zestawienia, podsumowania, które połączone są z zaangażowaniem intelektualnym (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 października 2006 r., l OSK 1347/05, Lex nr 281369, z dnia 9 sierpnia 2010 r. sygn. akt I OSK 1727/09 – dostępne w Internecie). Nadto wskazuje się, że informacja przetworzona to taka informacja, która została przygotowana "specjalnie" dla wnioskodawcy wedle wskazanych przez niego kryteriów, w sytuacji gdy podmiot zobowiązany do udzielenia informacji nie dysponuje na dzień złożenia wniosku gotową informacją, a jej udostępnienie wymaga podjęcia dodatkowych czynności polegających na sięgnięciu np. do dokumentacji źródłowej. Nie jest to zatem czynność mechaniczna sprowadzająca się do automatycznego usuwania danych, lecz poprzedzona musi być złożonymi działaniami myślowymi. Wymaga bowiem podjęcia przez podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji działania o charakterze intelektualnym w odniesieniu do zbioru informacji, który jest w jego posiadaniu (art. 4 ust. 3 ustawy) i nadania skutkom tego działania cech informacji (H. lzdebski - Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Komentarz. Warszawa 2001 r., s. 31, R.Stefanicki - Ustawa o dostępie do informacji publicznej - Wybrane zagadnienia w świetle orzecznictwa sądowego PiP 2004 r. nr 2 s. 97).

Kwestie te należy oceniać w każdym przypadku indywidualnie, w zależności od kryteriów jakim ma odpowiadać wnioskowana informacja oraz jakich czynności oraz środków wymaga jej wytworzenie. W ocenie Sądu, organy orzekające w sprawie prawidłowo przyjęły, że skarżący domagał się uzyskania informacji publicznej przetworzonej. Odpowiedź na wniosek skarżącego z dnia 15 listopada 2011 r. wymagał bowiem sięgnięcia do dokumentów źródłowych (akt spraw), analizy tych dokumentów, wyszukiwania informacji, selekcjonowania uzyskanych w związku z tym danych.

Uzyskanie przez zainteresowanego tego typu danych możliwe jest natomiast w zakresie, w jakim jest to szczególnie uzasadnione ze względu na interes publiczny. Charakter żądanej informacji publicznej wpływa nie tylko na prawo dostępu do niej, ale również determinuje sposób rozpoznania sprawy związanej z dostępem do informacji publicznej (a więc także to, w jakiej formie miałoby dojść do jej udostępnienia).

W toku postępowania administracyjnego skarżący został zobowiązany przez organ pierwszej instancji do wykazania interesu publicznego uzasadniającego udostępnienie żądanej informacji. Prawidłowo zatem, organ pierwszej instancji powiadomił pisemnie skarżącego o przyczynach braku możliwości udostępnienia żądanej informacji z uwagi na to, iż ma ona charakter informacji publicznej przetworzonej i wskazał, że jej udostępnienie może nastąpić po wykazaniu powodów, dla których spełnienie żądania będzie szczególnie istotne dla interesu publicznego. Skarżący wykonując wezwanie wyjaśnił, że treść żądanej informacji jest mu konieczna do ujawnienia sposobu sprawowania kontroli nad prawidłowością wykonywania obowiązków sędziego.

Z analizy orzecznictwa sądów administracyjnych wynika, że pojęcie "interesu publicznego" jest pojęciem niedookreślonym, nieposiadającym zwartej, zapisanej formuły na gruncie obowiązującego prawa. Interes publiczny odnosi się w swej istocie do spraw związanych z funkcjonowaniem państwa oraz innych ciał publicznych jako pewnej całości, szczególnie z funkcjonowaniem podstawowej struktury państwa. Skuteczne działanie w ramach interesu publicznego wiąże się z możliwością realnego wpływania na funkcjonowanie określonych instytucji państwa w szerokim tego słowa znaczeniu. Dla uzyskania informacji publicznej przetworzonej istotne jest nie tylko, że jest ona ważna dla dużego kręgu potencjalnych odbiorców ale również, że jej uzyskanie stwarza realną możliwość wykorzystania uzyskanych danych dla poprawy funkcjonowania państwa, np. usprawniałoby działanie jego organów (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 października 2006 r., sygn. akt I OSK 1347/05, Lex nr 281369, z dnia 27 stycznia 2011 r. sygn. akt I OSK 1870/10 ).

Brak wykazania tej ustawowej przesłanki, w przypadku wydania decyzji odmownej, spoczywa na podmiotach zobowiązanych do udostępnienia informacji publicznej. Dla dokonania takiej oceny znaczenie ma zatem istota i charakter żądanej informacji. W przepisie art. 3 ust. 1 pkt 1, jak wyżej wskazano, chodzi bowiem o to, czy uzyskanie - udostępnienie określonej informacji przetworzonej jest szczególnie istotne dla interesu publicznego tj. może mieć realne znaczenie dla funkcjonowania określonych struktur publicznych w określonej dziedzinie życia społecznego, może wpływać na poprawę, usprawnienie wykonywania zadań publicznych. W niniejszej sprawie organy uznały, iż po stronie skarżącego nie występuje interes publiczny uzasadniający udzielenie mu przetworzonej informacji publicznej, której się domagał. W ocenie Sądu słuszne jest stanowisko organów, że udzielenie skarżącemu żądanej informacji przetworzonej byłoby uzasadnione interesem publicznym, o tyle o ile mogłoby to realnie się przełożyć na przykład na poprawę funkcjonowania organów państwa, w szczególności funkcjonowania sądownictwa, oraz, że w sprawie taka sytuacja nie miała miejsca. Wniosek skarżącego został złożony w celu udostępnienia opinii publicznej żądanych danych, a na nie można uznać, że w jakikolwiek sposób wpłynęłoby to na funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości.

Podzielić zatem należy stanowisko organów orzekających, że skarżący nie wykazał istnienia interesu publicznego koniecznego do uzyskania przetworzonej informacji publicznej, a konsekwencją tego jest, że w sytuacji braku interesu publicznego w przedmiotowej sprawie, organ zobowiązany do udzielenia informacji publicznej przetworzonej obowiązany był wydać decyzję odmawiającą udzielenia żądanej informacji z takim właśnie uzasadnieniem.

Sąd podziela także stanowisko organów odnośnie tej części wniosku, w której skarżący domagał się informacji zawartych w aktach osobowych konkretnych sędziów. Sądy, jako organy władzy sądowniczej wydające wyroki w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej, wykonują zadania w imieniu państwa, którego funkcje realizują. Są to więc organy państwowe powołane do rozpatrywania i rozstrzygania sporów prawnych w imieniu państwa. Sędziowie zaś, jako funkcjonariusze publiczni sprawują w nich funkcję publiczną polegającą na orzekaniu w sprawach należących do właściwości tych Sądów na zasadach niezawisłości i bezstronności. Przepis art. 1 ust 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej stanowi, że przepisy ustawy nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi. Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 marca 2012 r. w sprawie prowadzenia wykazów służbowych sędziów odrębnie reguluje kwestie dotyczące prowadzenia wykazów służbowych, których ujawnienia w stosunku do wybranych sędziów domagał się skarżący. Rozporządzenie to zostało wydane w oparciu o delegacje zawartą w art. 67 § 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98 poz. 1070 ze zm.) i w przepisie § 7 ust. 2 stanowi, że wykaz udostępnia się jedynie osobom uprawnionym do dostępu do akt osobowych sędziego. Powyższa regulacja stanowi zatem lex specialis w stosunku do przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Oczywistym jest zatem, że informacje zawarte w wykazach służbowych sędziów nie podlegają udostępnieniu w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, zatem słuszna była odmowa ich udzielenia.

Powyższe wywody prowadzą do wniosku, że ustalenia organu stanowiące podstawę zaskarżonej decyzji zostały dokonane w oparciu o prawidłową ocenę złożonego i uzupełnionego wniosku skarżącego. Ponadto, na podstawie trafnych ustaleń, organ odwoławczy zastosował prawidłową wykładnię cytowanych wyżej przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej i zasadnie utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Wbrew zarzutom skargi stan faktyczny został ustalony przez organ w sposób wystarczający do rozstrzygnięcia sprawy.

Niezasadny okazał się zawarty w skardze zarzut bezpodstawnego merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy przez organ odwoławczy. Co prawda słusznie zauważył skarżący, że Prezes Sądu Apelacyjnego nie jest dysponentem informacji, których się domaga, więc nie mógłby jej udostępnić gdyby uznał, że odmowna decyzja jest niezasadna. Jednak jako organ II instancji Prezes jest organem co do zasady uprawnionym do merytorycznego rozpoznania sprawy. Przeszkodą do wydania przez ten organ decyzji reformatoryjnej byłaby jedynie sytuacja, w której stwierdzono by przesłanki uwzględnienia wniosku. Udostępnianie informacji jest bowiem czynnością materialno – techniczną, brak jest natomiast podstaw prawnych do zastępowania czynności materialno – technicznej na drodze decyzji administracyjnej. W przedmiotowej sprawie, w sytuacji stwierdzenia braku przesłanek zobowiązujących do udzielenia informacji Prezes Sądu Apelacyjnego mógł wydać zaskarżone rozstrzygnięcie prowadzące w konsekwencji do odmowy uzyskana przez skarżącego żądanych informacji.

Sąd uznał, że zaskarżone orzeczenie nie narusza prawa materialnego ani procesowego. Brak więc było podstaw do uwzględnienia skargi, a co za tym idzie podlegała ona oddaleniu, zgodnie z treścią art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.