Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc - Malec, Sędziowie Sędzia NSA Witold Falczyński (sprawozdawca),, Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska, Protokolant Starszy asystent sędziego Marcin Małek, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 29 maja 2012 r. sprawy ze skargi M. K., B. B., I. B., H. D., M. E., H. G., T. S., A. U. i Z.Z. na uchwałę Rady Miejskiej w P. z dnia 3 września 2010 r. nr XLVIII/299/2010 w przedmiocie zmiany w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego I. oddala skargę; II. nakazuje ściągnąć od skarżących M. K., B. B., I. B., H. D.j, M. E., H. G., T. S., A. U. i Z. Z. na rzecz Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie kwoty po 300 (trzysta) złotych od każdego z nich, tytułem nieuiszczonych wpisów od skargi.

Rada Miejska w [...] w dniu [...] września 2011 r. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie uchwalenia zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy [...] dla obszaru poza granicami administracyjnymi miasta [...]. Uchwała ta została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Lubelskiego Nr 134 pod poz. 2257.

Pismem z dnia [...] sierpnia 2011 r. M. K. – sołtys wsi [...], działając w imieniu mieszkańców tej wsi, wezwała Radę Miejską w [...] do usunięcia naruszenia prawa, tj. do uchylenia uchwały tego organu z dnia [...] września 2011 r., nr [...], jako wydanej z rażącym naruszeniem art. 15 oraz art. 17 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W wezwaniu strona podniosła, iż Rada Miejska w [...] wadliwie przeprowadziła procedurę planistyczną, bowiem nie ogłosiła w sposób zwyczajowo przyjęty w miejscowości [...], ani w miejscowej prasie informacji o przystąpieniu do sporządzania planu. Ponadto, w ocenie stron, podjęta uchwała nie zawiera w swej treści zapisu dotyczącego zasad kształtowania zabudowy oraz wskaźników zagospodarowania terenu dotyczących biogazowi rolniczej.

W dniu [...] września 2011 r. Rada Miejska w [...] podjęła uchwałę nr [...], którą odmówiła uwzględnienia powyższego wezwania.

W dniu [...] października 2011 r. do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Lublinie wpłynęła skarga M. K. oraz reprezentowanych przez nią mieszkańców wsi [...]: B. B., I. B., H. D., M. E., H. G., T. S., A. U. i Z. Z., w której domagali się oni stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] września 2011 r., nr [...] w całości. Skarżący zarzucili powyższej uchwale rażące naruszenie następujących przepisów:

- art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 21 października 2010 r.) poprzez niezawarcie w treści zaskarżonej uchwały postanowień określających zasady kształtowania zabudowy oraz wskaźniki zagospodarowania terenu dotyczące biogazowi rolniczej, której realizację dopuszcza zaskarżona uchwała;

- art. 17 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez nieprzeprowadzenie procedury obejmującej obwieszczenie w sposób zwyczajowo przyjęty we wsi [...] oraz zamieszczenie w prasie miejscowej ogłoszenia o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu, wraz z informacją na temat formy, miejsca i terminu składania wniosków do planu.

- art. 17 pkt 10 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 21 października 2010 r.) poprzez nieprzeprowadzenie procedury obejmującej zamieszczenie ogłoszenia w prasie miejscowej, a także obwieszczenie w sposób zwyczajowo przyjęty w [...] o wyłożeniu projektu planu do publicznego wglądu na co najmniej 7 dni przed dniem wyłożenia.

Ponadto skarżący wskazali, że zarówno część tekstowa jak i część graficzna Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy [...] - dla obszaru poza granicami administracyjnymi miasta [...], nie zawiera jakichkolwiek odniesień do posadowienia we wsi [...] biogazowi rolniczej.

Zdaniem skarżących powyższe uchybienia uniemożliwiły im zaznajomienie się z zamiarem dopuszczenia do realizacji w ich miejscu zamieszkania biogazowi rolniczej, a w konsekwencji złożenie wniosków do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz uwag do projektu tego planu.

Wykazując naruszenie swojego interesu prawnego przez zaskarżoną uchwałę skarżący podnieśli, iż uruchomienie biogazowni rolniczej, na której realizację na terenie oznaczonym symbolem 4R we wsi [...] zezwala § 12 pkt 9 ppkt 2 zaskarżonej uchwały, bez wątpienia będzie się wiązało z:

- uciążliwym hałasem w porze nocnej ze względu odległość tej inwestycji od zabudowań (mniejszej niż określona w raporcie oddziaływania na środowisko);

- potencjalną uciążliwością odorową ze względu na usytuowanie otwartego składowania substratów;

- uciążliwym transportem wszelkich składników potrzebnych do eksploatacji biogazowni.

Wobec powyższego - zdaniem skarżących - jako mieszkańcy wsi [...] mają oni obiektywny interes w tym, aby usunąć z zaskarżonej uchwały zapis zezwalający na usytuowanie w obrębie ich miejscowości przedmiotowej biogazowni.

W odpowiedzi na skargę Rada Miejska w [...] wniosła o odrzucenie skargi, ewentualnie o jej oddalenie. Zdaniem organu skarżący nie wykazali, iż zaskarżona uchwała narusza ich interes prawny bądź uprawnienie, a zatem nie posiadają oni legitymacji procesowej do wniesienia skargi na tę uchwałę. Organ podkreślił, iż skarga wnoszona w trybie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym nie ma charakteru powszechnego, co oznacza, że nie przysługuje ona każdemu, kto zarzuca uchwale Rady Gminy naruszenie obiektywnego porządku prawnego, lecz jedynie tym osobom, których interes prawny lub uprawnienie wynikające z normy prawa materialnego podjęty akt narusza. Jednocześnie organ stwierdził, iż naruszony zaskarżoną uchwałą interes strony musi być "własny", czyli nie można go wywodzić z sytuacji prawnej innego podmiotu, nawet jeżeli w konkretnej sprawie związki pomiędzy tymi podmiotami byłyby związkami o charakterze prawnym.

Organ stwierdził ponadto, iż w trakcie opracowywania zmian do planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru poza granicami administracyjnymi miasta [...], przeprowadzono wszystkie wymagane prawem czynności wynikające z ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zgodnie z treścią art. 17 powołanej ustawy obwieszczenie Burmistrza [...] z dnia [...] listopada 2008 r. o przystąpieniu do sporządzenia zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta [...] oraz zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy [...] dla obszaru poza granicami administracyjnymi miasta [...] zostało zamieszczone na łamach gazety "S. P." w dniu [...] listopada 2008 r., na stronie internetowej oraz na tablicach ogłoszeń w sposób zwyczajowo przyjęty. Sposób zwyczajowo przyjęty określa natomiast zarządzenie Burmistrza [...] Nr [...] z dnia [...].10.2007r. Organ podkreślił, iż obwieszczenie określało formę, miejsce i termin składania wniosków.

Ponadto – jak wskazał organ – Burmistrz [...] obwieszczeniem z dnia [...] czerwca 2010r. powiadomił o wyłożeniu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru w granicach administracyjnych miasta [...] oraz miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy [...] dla obszaru poza granicami administracyjnymi miasta [...] do publicznego wglądu.

Organ podniósł również, iż na dzień [...] lipca 2010 r. w sali konferencyjnej Urzędu Miejskiego w [...] wyznaczono termin dyskusji publicznej w sprawie przedmiotowej uchwały. W obwieszczeniu o planowanym spotkaniu wskazano termin, w którym osoby fizyczne i prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej mogą wnosić uwagi dotyczące projektu.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art.15 ust. 2 pkt 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, organ stwierdził, iż parametry i wskaźniki kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym linie zabudowy, gabaryty obiektów i wskaźniki intensywności zabudowy dla poszczególnych obszarów oznaczonych odpowiednimi symbolami określone zostały w Rozdziale 3 § 12 zaskarżonej uchwały.

Końcowo Rada Miejska w [...] wskazała, iż zgodność z prawem podjętej z dniu [...] września 2010 r. uchwały w sprawie uchwalenia zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy [...] dla obszaru poza granicami administracyjnymi miasta [...], jak również prawidłowość przeprowadzonej przed uchwaleniem tego aktu procedury planistycznej potwierdził w piśmie z dnia [...] października 2010 r. [...] Urząd Wojewódzki w [...] - Delegatura w [...].

W nadesłanym do tut. Sądu piśmie z dnia [...] października 2011 r., zatytułowanym "uzupełnienie skargi", strona skarżąca dodatkowo wskazała, iż:

- załącznik nr 15 do uchwały Rady Miejskiej w [...] nr [...] z dnia [...] września 2010 r. nie jest datowany i nie został podpisany;

- w projekcie planu zagospodarowania składanym wraz z prognozą oddziaływania na środowisko nie było informacji o biogazowni. Temat biogazowni został zgłoszony przez reprezentantów "A" Sp. z o.o. w dniu [...] lipca 2010 r., czyli już po terminie dyskusji publicznej;

- od dnia [...] lipca 2010 r., czyli od wprowadzenia możliwości wybudowania biogazowni nie doszło do wszczęcia żadnej procedury w celu poinformowania mieszkańców wsi [...] o zamiarze umożliwienia realizacji biogazowni w tej miejscowości;

- w pkt 1 uzasadnienia zaskarżonej uchwały brak jest wzmianki o posadowieniu biogazowni;

- w uzasadnieniu przedmiotowej uchwały Rada Miejska w [...] stwierdziła zgodność przyjętych w niej rozwiązań z ustaleniami Studium uwarunkowań

i kierunków zagospodarowania, w sytuacji, gdy studium nie zawiera żadnych odniesień do biogazowni;

- w pkt 8 uzasadnienia uchwały wskazano, że przeprowadzona analiza prognozy oddziaływania na środowisko wykazała, że projektowany sposób zmiany zagospodarowania przestrzennego nie pogorszy stanu środowiska, ponieważ proponowane zmiany nie generują negatywnych zmian dla środowiska, podczas gdy raport oddziaływania na środowisko spornej inwestycji (znany organowi w chwili podjęcia uchwały) ewidentnie wskazuje na istnienie negatywnych skutków.

W piśmie z dnia [...] grudnia 2011 r. strona skarżąca zarzuciła ponadto Radzie Miejskiej w [...] naruszenie trybu uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ze względu na równoległe wykonywanie czynności poprzedzających uchwalenie Studium i planu oraz podjecie tych dwu uchwał w tym samym dniu. Skarżący podkreślili iż organ powinien zachować odpowiednią kolejność w procesie tworzenia planu miejscowego, tj. w pierwszej kolejności uchwalić Studium, a dopiero następnie miejscowy plan zagospodarowania, który musi odpowiadać postanowieniom Studium.

Na rozprawie w dniu 20 grudnia 2011 r. Sąd zobowiązał pełnomocników Gminy [...] do złożenia w terminie 14 dni mapy obrazującej usytuowanie planowanej inwestycji w stosunku do nieruchomości skarżących.

W wykonaniu powyższego postanowienia, wraz z żądana mapą, organ nadesłał do tut. Sądu pismo procesowe z dnia [...] grudnia 2011 r., w którym podniósł, iż skarżący nie posiadają legitymacji procesowej uprawniającej do zaskarżenia do Sadu uchwały z dnia [...] września 2010 r., bowiem dokonane nią zmiany w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy [...] nie obejmowały nieruchomości stanowiących własność skarżących. Ponadto strona skarżąca nie składała wniosków do zmian w Studium ani w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, w związku z czym nie była stroną postępowania poprzedzającego podjecie zaskarżonej uchwały.

W związku ze stwierdzeniem, iż nadesłana przez organ mapa nie posiada walorów dokumentu w rozumieniu art. 106 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, na rozprawie w dniu 15 marca 2012 r. Sąd ponownie zobowiązał pełnomocników Gminy [...] do złożenia w terminie 14 dni mapy obrazującej usytuowanie planowanej inwestycji w stosunku do nieruchomości skarżących, spełniającej wymogi określone w powyższym przepisie. Z nałożonego obowiązku organ wywiązał się w dniu [...] marca 2012 r. (data nadania do Sądu żądanych dokumentów).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Stosownie zaś do art. 3 § 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270), dalej p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej obejmuje orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego. Plan miejscowy, jak stanowi art. 14 ust. 8 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu

i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), jest aktem prawa miejscowego.

W myśl art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.), dalej u.s.g., każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętym przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Skargę na uchwałę lub zarządzenie, o których mowa w ust. 1, można wnieść do sądu administracyjnego w imieniu własnym lub reprezentując grupę mieszkańców gminy, którzy na to wyrażą pisemną zgodę (ust. 2a).

Stosownie do dyspozycji art. 53 § 2 w zw. z art. 52 § 4 w zw. z art. 3 § 2 pkt 5 p.p.s.a. skargę na uchwałę rady gminy w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (stanowiącego akt prawa miejscowego) wnosi się do sądu administracyjnego w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenie odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa.

Na wstępie podkreślić należy, iż M. K., w imieniu własnym oraz pozostałych skarżących, będących mieszkańcami wsi [...], w dniu [...] sierpnia 2011 r. wezwała Radę Miejską w [...] do usunięcia naruszenia prawa. Skarga skierowana do tut. Sądu wpłynęła zaś do organu w dniu [...] września 2011 r., a zatem została wniesiona z zachowaniem 60-dniowego terminu liczonego od daty wezwania Rady Miejskiej w [...] do usunięcia naruszenia prawa. Wprawdzie w dniu [...] września 2011 r., a więc już po wniesieniu skargi, Rada Miejska w [...] podjęła uchwałę nr [...] w sprawie odmowy uwzględnienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa w uchwale z dnia [...] września 2010 r., lecz okoliczność ta nie oznacza, że rozpoznawana skarga była przedwczesna (por. uchwała składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2 kwietnia 2007r., sygn. akt II OPS 2/07).

Przedmiotem rozpoznawanej skargi jest uchwała Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] września 2010 r., Nr [...] w sprawie uchwalenia zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy [...] dla obszaru poza granicami administracyjnymi miasta [...]. Skarżący domagali się stwierdzenia nieważności przedmiotowej uchwały w całości.

Podkreślić należy, iż Sąd - rozpoznając skargę wniesioną w trybie art. 101 u.s.g. - w pierwszej kolejności zobowiązany jest do dokonania oceny legitymacji skargowej strony skarżącej. Brak takiej legitymacji uzasadnia bowiem oddalenia skargi bez rozpoznawania jej merytorycznych zarzutów.

Przymiot strony w postępowaniu kwestionującym legalność uchwały z zakresu administracji publicznej kształtowany jest na innych zasadach aniżeli w postępowaniu administracyjnym regulowanym przepisami k.p.a. Skarga złożona na podstawie art. 101 u.s.g. nie ma bowiem charakteru actio popularis, a więc do jej wniesienia nie legitymuje ani sprzeczność z prawem zaskarżonej uchwały, ani też stan zagrożenia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia. Uprawnionym do wniesienia skargi na podstawie powyższego unormowania może być zatem jedynie ten podmiot, którego interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone. Oznacza to, że na stronie skarżącej spoczywa obowiązek wykazania naruszenia interesu prawnego, pozostającego w związku z konkretną normą prawną, a który to interes prawny lub uprawnienie jest naruszany przez skarżony akt. (por. wyroki Naczelnego Sadu Administracyjnego: z dnia 21 września 2011 r. sygn. akt II OSK 1254/11, z dnia

1 marca 2005 r., sygn. akt OSK 1437/04 oraz z dnia 3 września 2004 r., OSK 476/04; Z. Niewiadomski [w:] R. Hauser, Z. Niewiadomski: Ustawa o samorządzie gminnym. Komentarz z odniesieniami do ustaw o samorządzie powiatowym i samorządzie województwa, Wydawnictwo C. H. Beck, Warszawa 2011, s. 807).

Interes prawny określony w art. 101 u.s.g. musi wynikać z normy prawa materialnego kształtującej sytuację prawną skarżącego. Podstawę legitymacji procesowej strony musi zatem stanowić przepis prawa materialnego wskazujący na własne prawo (interes prawny) lub obowiązek podmiotu, które podlegają skonkretyzowaniu w postępowaniu administracyjnym. Tak więc istotą interesu prawnego jest jego związek z konkretną normą prawa materialnego – taką normą, którą można wskazać jako jego podstawę i z której podmiot legitymujący się tym interesem może wywodzić swoje racje. Stwierdzenie istnienia interesu prawnego sprowadza się zatem do ustalenia związku o charakterze materialno - prawnym między obowiązującą normą, a sytuacją prawną konkretnego podmiotu. Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 3 czerwca 1996 r., sygn. akt II SA 74/96, interes prawny podmiotu wnoszącego skargę do sądu przejawia się w tym, iż podmiot ten działa bezpośrednio, we własnym imieniu i ma roszczenie o przyznanie uprawnienia lub zwolnienie z nałożonego obowiązku. Kryterium "interesu prawnego" ma zatem charakter materialnoprawny i wymaga stwierdzenia związku między sferą indywidualnych praw i obowiązków skarżącego, a kwestionowanym w skardze aktem lub czynnością organu administracji. To zaś oznacza, iż przymiot strony w postępowaniu sądowoadministracyjnym, toczącym się na podstawie art. 101 u.s.g. ma ten, czyj interes prawny (uprawnienie) zostały naruszone zaskarżoną uchwałą organu gminy (por. A. Kabat [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydawnictwo Wolters Kluwer, Warszawa 2011, s. 186).

W rozpoznawanej sprawie skarżący naruszenia swojego interesu prawnego dopatrują się w treści § 12 pkt 9 ppkt 2 zaskarżonej uchwały, którym dopuszczono możliwość realizacji biogazowni rolniczej na terenie oznaczonym symbolem 4R. Teren ten znajduje się w obrębie wsi [...], której mieszkańcami są skarżący. W ich ocenie uruchomienie biogazowni niesie za sobą negatywne skutki, które będą odczuwalne przez mieszkańców powyższej miejscowości. Będą oni bowiem narażeni na hałas, odór oraz uciążliwy transport składników niezbędnych do eksploatacji tego przedsięwzięcia.

W ocenie Sądu argumentacja skarżących w powyższym zakresie nie wykazała naruszenia ich interesu prawnego w związku podjęciem przez organ zaskarżonej uchwały. Legitymację do zaskarżenia tego aktu wywodzą oni bowiem z przyszłych i jedynie potencjalnych uciążliwości, jakie może nieść za sobą realizacja spornej inwestycji na terenie ich miejscowości. Należy również zauważyć, iż zmiany wprowadzone zaskarżoną uchwałą do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy [...] nie dotyczą nieruchomości stanowiących własność skarżących. Z akt sprawy oraz z nadesłanych przez organ map wynika, iż żadna z osób skarżących nie jest właścicielem nieruchomości, w obrębie której dopuszczono realizację spornej inwestycji, ani nawet nieruchomości bezpośrednio sąsiadującej z terenem, na którym dopuszczono usytuowanie spornej biogazowni. Ponadto zaskarżona uchwała nie wprowadza żadnych zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w stosunku do nieruchomości stanowiących własność skarżących.

Zdaniem składu orzekającego w niniejszej sprawie o naruszeniu interesu prawnego skarżących nie może stanowić jedynie okoliczność, iż teren, na którym zaskarżona uchwała dopuszcza realizację spornej inwestycji usytuowany jest w obrębie miejscowości, w której skarżący zamieszkują. Sąsiedztwo z terenem objętym zmianami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie może być bowiem równoznaczne z automatycznym uznaniem, że zmiany te prowadzą do naruszenia chronionego interesu lub uprawnienia. Niezbędne jest dokonanie konkretyzacji i indywidualizacji dobra prawnego zagrożonego zmianami planu. Ocena, czy interes prawny skarżącego został naruszony, nie może być dokonywana abstrakcyjnie (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 grudnia 2009r., sygn. akt II OSK 1675/09, LEX nr 582854).

Podkreślić należy, iż osoby kwestionujące przeznaczenie i sposób zagospodarowania terenów, które są własnością innych osób, winny wykazać, iż sposób zagospodarowania określony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego będzie miał wpływ na ich uprawnienia i obowiązki, tj. ograniczy w wykonywaniu ich praw własności, bądź nałoży na nich pewne obowiązki. (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 10 lutego 2011 r., sygn. akt II SA/Gd 681/09). W rozpoznawanej sprawie żadna z osób skarżących nie wykazała, iż zmiany, jakie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy [...] wprowadza kwestionowana uchwała, w jakikolwiek sposób wpłyną na wykonywanie prawa własności w stosunku do nieruchomości stanowiącej własność tej osoby.

O naruszeniu interesu prawnego skarżących - w ocenie Sadu - nie mogą również świadczyć potencjalne uciążliwości, jakie w przyszłości może wywołać uruchomienie inwestycji przewidzianej w § 12 pkt 9 ppkt 2 zaskarżonej uchwały. W orzecznictwie sądowym i w doktrynie ugruntowany jest bowiem pogląd, iż interes prawny, o którym stanowi art. 101 u.s.g., musi być bezpośredni, konkretny i realny. Skarga wniesiona na podstawie powyższego unormowania nie może wskazywać na potencjalne jedynie zagrożenie interesu prawnego strony skarżącej. Skarżący muszą wykazać naruszenie ich interesu prawnego lub uprawnienia polegające na istnieniu związku między zaskarżoną uchwałą a własną, indywidualną sytuacją prawną. Taki związek musi istnieć obecnie, a nie w przyszłości i winien powodować następstwo w postaci ograniczenia lub pozbawienia konkretnych uprawnień albo nałożenia określonych obowiązków (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. akt II OSK 618/11, z dnia 4 września 2001 r., sygn. akt II SA 1410/01 oraz z dnia 11 sierpnia 2011 r., sygn. akt II OSK 1036/11; W. Kisiel [w:] P. Chmielnicki (red.): Ustawa o samorządzie gminnym. Komentarz, Warszawa 2010, s. 815).

W tych okolicznościach Sąd uznał, iż skarżącym: M. K., B. B., I. B., H. D., M. E., H. G., T. S., A. U. i Z. Z. nie służyła legitymacja procesowa do zaskarżenia uchwały Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] września 2010 r. Taka konstatacja powoduje, że nie została otwarta droga do merytorycznej oceny zapisów zaskarżonej uchwały, zaś skarga z uwagi na brak legitymacji po stronie skarżących, podlegała oddaleniu. Z tych względów zarzuty skargi dotyczące niezgodności planu ze Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy [...] oraz procedury podjęcia zaskarżonej uchwały nie mogły mieć znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

W związku z powyższym Sąd, na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji wyroku.

O ściągnięciu od skarżących na rzecz Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie kwot po 300 zł tytułem nieuiszczonych wpisów od skargi, orzeczono na podstawie art. 223 § 2 p.p.s.a.