Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marian Jaździński (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Alicja Polańska Sędzia NSA Zofia Przegalińska Protokolant Joanna Kawa po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 24 czerwca 2009 r. sprawy ze skargi P. Spółki z o.o. w S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Decyzją z dnia [...] r., Nr [...], wydaną z powołaniem się na przepisy art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r.. Nr 8, poz. 60 ze zm.), oraz art. 29 ust. 1, art. 108 ust. 1 i art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U nr 54, poz. 535 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w S. orzekł o odmowie zmiany postanowienia Naczelnika Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego w S. z dnia [...] r. w sprawie udzielenia Spółce z o.o. "P." z siedzibą w S. interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów dotyczących podatku od towarów i usług.

Z uzasadnienia tej decyzji wynika, iż Spółka "P." złożyła do Naczelnika Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego w S. wniosek z dnia [...] r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w związku z powstałymi wątpliwościami dotyczącymi poprawnego rozliczania podatku od towarów i usług z tytułu napiwków wręczanych pracownikom restauracji i recepcji. Spółka we wniosku tym wyjaśniła, iż jest właścicielem hotelu, który działa na podstawie umowy o zarządza-nie zawartej z korporacją R. Wskazała, że napiwki, które otrzymują pracownicy hotelu od klientów, są niekiedy przekazywane przelewem, kartą płatniczą lub kartą kredytową. Udzielone w ten sposób napiwki są wykazywane na właściwych dokumentach księgowych, są też ewidencjonowane w operacyjnym systemie komputerowym, a także za pomocą kasy rejestrującej i można je łatwo zidentyfikować, tzn. ustalić pracownika, któremu zostały udzielone – na rachunkach kelnerskich są bowiem inicjały pracownika wraz z jego numerem identyfikacyjnym, natomiast na fakturach, wystawianych przez pracowników recepcji, w górnej części każdej faktury umieszczane są inicjały pracownika, który wypisał fakturę. Podatnik dodał, że dotychczas napiwki opodatkowane są stawką VAT w wysokości 7%. Przedstawiając powyższe okoliczności Spółka sformułowała pytanie, czy napiwki, które otrzymują pracownicy hotelu należy opodatkowywać podatkiem od towarów i usług, a jednocześnie przedstawiła własne stanowisko w tej mierze, uważając, iż w świetle zapatrywań wyrażonych w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia [...] r., sygn. akt

III SA 1460/01, napiwki otrzymywane przez pracowników hotelu nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nie stanowią one obrotu Spółki.

Wynika dalej z uzasadnienia wskazanej na wstępie decyzji, że Naczelnik Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego w S. postanowieniem z dnia [...] r. uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. W uzasadnieniu swego postanowienia organ ten stwierdził, że do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego mają zastosowanie przepisy art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1 i art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Uznając, iż w świetle tych przepisów napiwki podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług, wyjaśnił on, że dodatkowe wynagrodzenia, jakim są napiwki za wykonane przez pracownika hotelu usługi, stanowią dla Spółki obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy. W myśl tego przepisu podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 – 22, art. 30 – 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, zaś obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku, obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę.

Naczelnik Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego wskazał też w uzasadnieniu swego postanowienia, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, zaś stosownie do treści jej art. 8 ust. 1 przez świadczenie usług należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej, jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu jej art. 7. Odnosząc się ponadto do faktu powoływania się Spółki na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w W. z dnia [...] r. wyjaśnił, że zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, źródłami powszechnie obowiązującego prawa są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia, co oznacza, że wyrok sądowy wydany w indywidualnej sprawie podatnika nie jest źródłem prawa powszechnie obowiązującego.

Na powyższe postanowienie Naczelnika Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego Spółka wniosła zażalenie domagając się jego zmiany poprzez stwierdzenie, iż prawidłowym jest przedstawione przez nią we wniosku stanowisko o braku podstaw prawnych do opodatkowania podatkiem VAT przekazywanych pracownikom hotelu napiwków. W uzasadnieniu zażalenia Spółka wskazała, że napiwek jest przekazywany nie na rzecz Spółki, lecz na rzecz konkretnego jej pracownika. Napiwki przekazywane przez klientów bezgotówkowo - przelewem, kartą kredytową lub płatniczą – są dokładnie opisane w dokumentach, tj. w sposób umożliwiający ustalenie tożsamości (zidentyfikowanie) pracownika oraz wysokość kwoty przekazanej na jego rzecz. Dokumenty te stanowią podstawę wypłaty danemu pracownikowi kwoty z tytułu otrzymanego napiwku. Podkreśliła przy tym, że napiwek jest uznaniowym świadczeniem klienta na rzecz pracownika, z którym klient Spółki nie jest związany żadnym węzłem obligacyjnym. Jej zdaniem, napiwek nie jest świadczeniem na rzecz Spółki z tytułu świadczonych przez nią usług. Przyjmując na swój rachunek bankowy kwotę uiszczoną bezgotówkowo tytułem napiwku dla pracownika, Spółka pośredniczy jedynie w jego przekazaniu, albowiem całą sumę wypłaca wskazanemu pra-cownikowi. Skoro zatem napiwek nie stanowi świadczenia na rzecz podatnika ze strony jego klienta, to nie powiększa on obrotu jako podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Wynika dalej z uzasadnienia wskazanej na wstępie decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w S., że rozpatrując zażalenie wniesione przez Spółkę z o.o. "P.", organ ten w pełni podzielił stanowisko Naczelnika Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego co do sposobu i zakresu stosowania prawa podatkowego w przedstawionym przez tę Spółkę stanie faktycznym.

Powołując się na art. 29 i art. 111 ust. ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług, Dyrektor Izby Skarbowej w S. wskazał, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. W związku z powyższym, zdaniem organu, jeśli podatnik jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy pomocy kas rejestrujących, to obrót zaewidencjonowany w myśl art. 29 ust. 1 ustawy stanowi podstawę opodatkowania podatkiem VAT. Ponadto, zgodnie z art. 108 ust. 1 cytowanej ustawy, jeśli podatnik wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest zobowiązany do jego uiszczenia.

Mając na względzie przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny organ ten uznał, że w świetle przytoczonych przepisów napiwki stanowią obrót, który podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki właściwej dla świadczonych usług. W rozpatrywanej sprawie stawka podatku wynosi 7%, z uwagi na świadczone przez Spółkę usługi gastronomiczne na rzecz klientów. Wyjaśnił, że nie ma znaczenia to, że napiwki są dokładnie opisane, ze wskazaniem kwoty oraz pracownika, dla którego zostały przekazane. Istotne jest to, iż udokumentowano fakt zaewidencjonowania kwot przy zastosowaniu kasy rejestrującej lub wykazania w fakturze.

Opisana wyżej decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w S. zaskarżona została przez Spółkę "P." do sądu administracyjnego z powodu jej niezgodności z prawem. Domagając się jej uchylenia, jak również uchylenia poprzedzającego ją postanowienia Naczelnika Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego w S. z dnia [...] r. oraz zasądzenia kosztów postępowania sądowego, zarzuciła ona tym aktom naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 5, art. 29 ust. 1, art. 111 ust. 1 oraz art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług. W uzasadnieniu skargi Spółka wskazała, iż zgodnie z art. 5 tej ustawy warunkiem podlegania danej usługi opodatkowaniu jest to, aby usługa ta była odpłatna, czyli powinna być wykonana za wynagrodzeniem, a pomiędzy otrzymaną zapłatą a wykonaniem usługi powinien zachodzić bezpośredni związek przyczynowy. Jej zdaniem, kwoty przekazane przez świadczeniobiorcę przy okazji dostawy towarów czy świadczenia usług, które nie są należne za świadczenie i w związku z jego wykonaniem nie są zapłatą, nie mogą przesądzać o odpłatności danej umowy. Ponadto ponownie powołała się na wyrok NSA z dnia [...] r.

Skarżąca odwołała się również do orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, wskazując na rozpatrywaną przez ten organ sprawę C – 16/93 pomiędzy R.J. T. a I., w której uznano, że nie może być mowy o opodatkowaniu jakichkolwiek czynności, jeśli między stronami nie istnieje żadna umowa (porozumienie), a wielkość wynagrodzenia (datku, napiwku) nie jest w żaden sposób uzależniona od cech świadczonej usługi.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w S. wniósł

o jej oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko.

Rozpatrując wniesioną przez Spółkę z o.o. "P." skargę na rozprawie w dniu [...] r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. uznał, że istnieją podstawy do jej uwzględnienia i wyrokiem z tejże daty uchylił zarówno decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia [...] r., jak i poprzedzające ją postanowienie Naczelnika Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego w S. z dnia [...] r. Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie sąd administracyjny wskazał na to, że wniosek podatnika oraz prezentowane przezeń stanowisko poparte zostało wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w W. z dnia [...] r. (sygn. akt [...]), wobec czego do udzielenia interpretacji o zakresie i sposobie zastosowania prawa podatkowego wymagana była wiedza co do tych elementów stanu faktycznego, o których mowa w powołanym orzeczeniu. Wśród wymienionych okoliczności faktycznych do najistotniejszych należały: mechanizm wystawiania poszczególnych dokumentów potwierdzających wykonanie usługi, ich ewidencjonowanie w urządzeniach podatkowych, ustalenie, czy napiwki objęte rachunkami kelnerskimi trafiały do pracowników oznaczonych numerami, a jeśli tak, to czy w pełnej wysokości oraz zgodnie z jakimi zasadami, czy napiwek trafiał do pracodawcy, a ten potem rozdzielał go uznaniowo między pracowników, w jaki sposób brak nabycia tej części usługi obniżał standard całej usługi, co ze stosunkami prawnymi pomiędzy opodatkowaną spółką, jej pracownikami oraz osobami korzystającymi z usług hotelowych, jakie powstały na tle płacenia napiwków dokumentowanych fakturami i rachunkami. Mając to na uwadze sąd administracyjny uznał, że w udzielonej interpretacji pewne elementy stanu faktycznego zostały domniemane, a tym samym pogląd, iż omawiane świadczenia gości hotelowych stanowiły obrót Spółki uznany został przezeń za wyprowadzony w sposób dowolny.

Od powyższego wyroku wniesiona została przez Dyrektora Izby Skarbowej w S. skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który, uznając jej zasadność, wyrokiem z dnia [...] r., sygn. akt I FSK 1432/07, zaskarżony wyrok uchylił i sprawę przekazał Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w S. do ponownego rozpoznania. Wskazując w uzasadnieniu swego wyroku na to, iż zaskarżony skargą kasacyjną wyrok wydany został z naruszeniem art. 133, art. 141 § 4 oraz art. 145 § 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż w jego ocenie "przepisy regulujące postępowanie w sprawie interpretacji nie zostały w żaden sposób naruszone. W szczególności nie było podstaw by stwierdzić, iż organy podatkowe wydały rozstrzygnięcie w oparciu o niepełne informacje dotyczące stanu faktycznego i tym samym były zobligowane do dokonywania w tym zakresie dodatkowych wyjaśnień". Odnosząc się do stanowiska sądu pierwszej instancji, sąd kasacyjny zauważył, iż ocena prawna zawarta w przywoływanym wyroku NSA z dnia [...] r., oznaczonym sygn. akt III SA 1460/01, nie była w rozpatrywanej obecnie sprawie dla organów wiążąca, bowiem przywoływane rozstrzygnięcie zapadło w innym stanie prawnym, pod rządami innych przepisów. Tak więc, uzależnienie kwestii uznania napiwków za obrót hotelu, wyrażone w uzasadnieniu powołanego wyroku, od sposobu ich przekazywania w żaden sposób nie obligowało organów podatkowych do wyjaśniania tej kwestii. Mogły one na podstawie informacji, którymi dysponowały, wyrazić swoje stanowisko w tej sprawie, a rolą sądu pierwszej instancji było prawidłowość tego stanowiska ocenić. Naczelny Sąd Administracyjny zastrzegł jednocześnie, iż uchylając zaskarżony wyrok "w żaden sposób nie przesądza czy dokonana interpretacja była prawidłowa czy też nie", gdyż "na obecnym etapie postępowania można było odnieść się jedynie do kwestii czy w zaskarżonym wyroku słusznie uznano rozstrzygnięcia organów podatkowych za wydane w sposób dowolny, bez właściwego oparcia w faktach i tym samym czy zasadnie postąpił Sąd pierwszej instancji orzekając z takich powodów o ich uchyleniu".

Rozpatrując sprawę ponownie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. uznał, co następuje:

Skarga okazała się w pełni uzasadnioną, zaskarżona decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w S. wydana została bowiem z naruszeniem przepisów prawa.

Na wstępie zauważyć należy, iż stosownie do przepisów art. 14a § 1 - 3 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), w jej brzmieniu obowiązującym w roku [...], a więc w roku, w którym zaskarżona decyzja została wydana, stosownie do swej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym, który to wniosek zawierać winien wyczerpujące przed-stawienie stanu faktycznego oraz własnego stanowiska wnioskodawcy w sprawie, zaś samo udzielenie interpretacji następuje w drodze postanowienia zawierającego ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa (art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej).

Przewidując możliwość zaskarżenia postanowienia interpretacyjnego (art. 14a § 4), Ordynacja podatkowa stanowi w art. 14b ust. 5, że organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia lub uchyla postanowienie, jeżeli uzna, że zażalenie wniesione przez podatnika, płatnika lub inkasenta zasługuje na uwzględnienie. Z przedstawionych wyżej przepisów wynika niewątpliwie, że zarówno organ udzielający interpretacji, jak i organ kontrolujący prawidłowość tej interpretacji, oceny własnego stanowiska podmiotu pytającego dokonują w oparciu o podatkowy stan faktyczny nakreślony we wniosku i ewentualnie uzupełniony przez pytającego w trybie art. 169 § 1 Ordynacji podatkowej.

Istotą pytania interpretacyjnego zgłoszonego w rozpatrywanej sprawie jest kwestia opodatkowania podatkiem od towarów i usług kwot pieniężnych w postaci tzw. napiwków udzielanych pracownikom podatnika przez jego kontrahentów (klientów hotelu i restauracji), przekazywanych za jego pośrednictwem w drodze bezgotówkowej i w konsekwencji ujmowanych w prowadzonych przez podatnika ewidencjach księgowych.

W związku z tak zarysowanym przez podatnika stanem faktycznym zauważyć należy, co trafnie zostało podkreślone przez organy podatkowe, iż stosownie do przepisu art. 29 § 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podstawą opodatkowania tymże podatkiem jest - z zastrzeżeniem określonych tam odstępstw - obrót, który stanowi kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku, zaś kwotą należną jest kwota obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy. Określając w taki sposób obrót jako podstawę opodatkowania, ustawa podatkowa stanowi również we wskazanym przepisie, iż obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą towarów lub świadczeniem usług.

Tzw. napiwek jest zwyczajowo przyjętym, uznaniowym i dobrowolnym świadczeniem pieniężnym, będącym zazwyczaj wyrazem zadowolenia konsumenta z jakości obsługi hotelowej czy gastronomicznej. Taki charakter ma on zarówno wtedy, gdy wręczany jest w formie gotówkowej, bezpośrednio do rąk obsługującego go pracownika, jak i wówczas, gdy przekazywany jest w formie bezgotówkowej (przelewem, kartą płatniczą czy kredytową), a więc za pośrednictwem jego pracodawcy. Okoliczność, że kwota napiwku, indywidualnie adresowana do konkretnego, dającego się zidentyfikować pracownika podatnika (jak na to wskazuje zakreślony we wniosku interpretacyjnym podatkowy stan faktyczny), ujmowana jest - siłą rzeczy - w prowadzonych przez niego ewidencjach księgowych, nie czyni z niego kwoty należnej podatnikowi z tytułu sprzedaży usług hotelowych lub gastronomicznych i tym samym nie kształtuje obrotu będącego podstawą opodatkowania tych usług.

Nie sposób zatem zgodzić się z zapatrywaniem wyrażonym w uzasadnieniu postanowienia Naczelnika Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego, iż w świetle wskazanych przezeń przepisów ustawy podatkowej przekazywane za pośrednictwem podatnika kwoty napiwków, przeznaczone dla określonych członków obsługi hotelowej lub restauracyjnej, stanowią obrót podatnika jako kwoty należne za wykonane usługi hotelowe czy gastronomiczne. Prezentując takie zapatrywanie organ ten bynajmniej nie wskazał, z czego wyprowadza wniosek, że kwoty napiwków są kwotami należnymi, a nie kwotami dobrowolnymi, świadczonymi ponad cenę należną podatnikowi na rzecz jego konkretnych pracowników. Niewątpliwie nie są to też zaliczane do obrotu związane z wykonaną usługą dopłaty o charakterze podobnym do dotacji czy subwencji.

Nie sposób również zgodzić się z leżącym u podstaw decyzji organu odwoławczego zapatrywaniem, iż dla uznania napiwków płaconych za pośrednictwem podatnika za kwoty stanowiące podstawę opodatkowania jego usług przesądzające znaczenie ma okoliczność ich zaewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej lub wykazania w fakturze. Przede wszystkim zauważyć należy, iż z przedstawionego przez podatnika podatkowego stanu faktycznego bynajmniej nie wynika, że wystawione przezeń faktury za usługi hotelowe obejmowały swą treścią również kwoty napiwków, jako kwoty należne z tytułu ceny tych usług. Już z tego samego względu stanowisko interpretacyjne zawarte w decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w S. uznane być musi za niezgodne z przepisami art. 14a § 1-3 Ordynacji podatkowej, jako oparte na stanie faktycznym nie wynikającym z wniosku interprtetacyjnego.

Odnosząc się z kolei do argumentu dotyczącego ewidencjonowania napiwków za pomocą kasy rejestrującej, zauważyć trzeba, iż stosownie do przepisu art. 111 § 1 ustawy o podatku od towarów i usług zastosowanie kasy rejestrującej jest jedynie formą prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku przez wskazanych w tymże przepisie podatników, nie zaś źródłem samego obrotu jako podstawy opodatkowania, tę bowiem określają przepisy art. 29 tejże ustawy podatkowej odwołujące się do kwoty należnej z tytułu sprzedaży, a nie do kwoty zaewidencjonowanej w kasie rejestrującej.

Uznając, w tych warunkach, że zaskarżona decyzja niezgodna jest z prawem przez to, iż oceny prawnej stanowiska podatnika co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie dokonuje w oparciu o podatkowy stan faktyczny wykraczający poza nakreślony wnioskiem o dokonanie interpretacji, a ponadto odmawiając zmiany zaskarżonego postanowienia akceptuje dokonaną nim ocenę prawną tego stanowiska przeprowadzoną z naruszeniem art. 29 § 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług, stosownie do przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. "a" i "c" ustawy z dnia 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzec należało o jej uchyleniu z zaleceniem ponownego dokonania oceny prawnej stanowiska pytającego podatnika z uwzględnieniem stanu faktycznego nakreślonego we wniosku interpretacyjnym oraz oceny prawnej wyrażonej w orzeczeniu sądu administracyjnego.

O kosztach postępowania sądowego orzeczono na podstawie art. 200 i art. 205 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.