Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Beata Kozicka, Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik, Protokolant specjalista Magdalena Nowacka-Brzeźniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi R. W. na decyzję A sp. z o.o. w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie Informacji publicznej 1) stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej jej decyzji tego samego organu z dnia [...]nr [...] 2) zasądza od organu na rzecz strony skarżącej kwotę 200 zł (słownie: dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Wnioskiem złożonym w dniu 23 czerwca 2016 r. R.W. wystąpił do A Sp. z o.o. w K. o udostępnienie informacji publicznej poprzez przesłanie danych dotyczących:

1) szkód górniczych wywołanych działalnością kopalni "[...]" i "[...]" w mieniu [...] S.A. w C. zgłoszonych w latach 2010-2015,

2) wartości tych szkód wyrządzonych powyższemu podmiotowi w poszczególnych latach 2010-2015,

3) wysokości wypłaconego odszkodowania temu podmiotowi w poszczególnych latach 2010-2015,

4) sposobu zlikwidowania szkód (w sposób inny niż poprzez wypłacenie odszkodowań),

5) skanów protokołów stwierdzających szkody w mieniu wyżej wymienionego podmiotu w latach 2010-2015 (o ile takie protokoły zostały sporządzone),

a także podania:

6) czy wszystkie roszczenia z tytułu wyrządzonych szkód górniczych w mieniu [...] S.A. zostały zaspokojone? Natomiast jeżeli [...] S.A. ma dalsze niezaspokojone lub uznane za niezasadne roszczenia przez A Sp. z o.o. to należało je wymienić wraz z datą powstania poszczególnych roszczeń,

7) czy w stosunku do A Sp. z o.o. lub jej poprzedników w latach 2010-2015 toczyły się jakieś sprawy sądowe z powództwa albo z wniosku o zawezwanie do próby ugodowej [...] S.A.,

8) w razie gdy odpowiedź na pytanie 7 byłaby twierdząca to należało podać wartość poszczególnych sporów oraz sygnatury spraw sądowych.

Decyzją z dnia [...]r. nr [...] A Sp. z o.o. w K., działając na podstawie art. 16 ust. 1 w zw. z art. 17 ust. 1 oraz art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2015 r. poz. 2058 ze zm.), odmówiła R.W. udostępnienia wnioskowanej informacji publicznej.

W uzasadnieniu decyzji przytoczono treść art. 4 ust. 1 oraz art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej a także powołano się na wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 maja 2015 r. sygn. akt II SA/Wa 2268/14. Następnie wskazano, że A Sp. z o.o. z siedzibą w K. jest spółką prawa handlowego, wpisaną do Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem [...], prowadzącą działalność polegającą, w szczególności na wydobywaniu węgla kamiennego. Jednocześnie wyjaśniono, iż częścią majątku spółki od 29 kwietnia 2016 r. jest m.in. KWK "[...]" i KWK "[...]". Poza tym stwierdzono, że wnioskowane w piśmie z dnia 18 czerwca 2016 r. dokumenty zawierają istotne i zarazem poufne informacje stanowiące tajemnicę przedsiębiorców a mianowicie stron wyżej wymienionych relacji faktycznych i prawnych. Dodano również, że wnioskowane informacje związane są z prowadzoną przez przedsiębiorców działalnością i dotyczą ich stanu majątkowego oraz nie są powszechnie dostępne, albowiem zawierają informacje stanowiące tajemnicę A Sp. z o.o. w K. i [...] S.A. w C. i z tej przyczyny nie podlegają swobodnemu udostępnieniu osobom trzecim. Ponadto podkreślono, iż wyżej wymienieni przedsiębiorcy nie zrzekli się prawa do zachowania w poufności treści wnioskowanych informacji i dokumentów, a zatem informacje te nie mogą zostać udostępnione R.W. Podsumowując wskazano, że wszystkie wnioskowane dokumenty zawierają poufne informacje stanowiące tajemnicę przedsiębiorcy, a zarazem posiadają one wartość gospodarczą.

Pismem z dnia 21 lipca 2016 r. R.W. złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, w której została wydana decyzja z dnia [...]r., odmawiająca udostępnienia informacji publicznej.

W uzasadnieniu podtrzymał w całości treść wniosku z dnia 18 czerwca 2016 r. zarzucając jednocześnie, iż A Sp. z o.o. w K. w swojej decyzji powołała się jedynie w sposób bardzo ogólny na tajemnicę przedsiębiorcy wynikającą z ustawy o dostępie do informacji publicznej i wyjaśniła czym różni się ona od tajemnicy przedsiębiorstwa zawartej w ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Jednakże zdaniem R. W. w żaden sposób nie odniesiono się do konkretnych przyczyn utajnienia wnioskowanych informacji. Następnie przytoczył fragment uzasadnienia do wyroku WSA w Warszawie z dnia 13 maja 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 388/14 oraz dodał, że A Sp. z o.o. w K. nie wskazała na czym polega szczególna wartość gospodarcza wnioskowanych informacji, nie odniosła się również do tego w jaki sposób zachowuje ich poufność i czy w istocie poufność została zastrzeżona w chwili uzyskania tych dokumentów, a nie wykreowana na chwilę złożenia wniosku o udostępnienie informacji publicznej. Następnie wyraził niezrozumienie wobec zakwalifikowania jako tajemnicy przedsiębiorstwa informacji dotyczących szkód górniczych i ich wartości zwłaszcza, że w jego ocenie przepisy Kodeksu cywilnego oraz ustawy prawo geologiczne i górnicze nakładają na przedsiębiorstwo obowiązek naprawienia szkody w przypadku gdy wywołana jest ona ruchem zakładu. Tym samym w opinii strony utajnienie informacji w zakresie szkód górniczych nie znajduje uzasadnienia i nie może zostać zakwalifikowane jako "informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne". Dodał także, powołując się na orzeczenie WSA w Łodzi, które zapadło w sprawie o sygn. akt II SAB/Łd 110/14, iż nie zgadza się ze stanowiskiem traktującym informacje dotyczące postępowań sądowych jako tajemnicę przedsiębiorstwa albowiem sprawy zakończone wyrokiem zasądzającym odszkodowanie, czy też ugodą sądową są informacją publiczną i w tym zakresie był on uprawniony do żądania otrzymania takiej informacji.

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] A Sp. z o.o. w K., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. w zw. z art. 16 i art. 17 oraz art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2015 r. poz. 2058 ze zm.), utrzymała w mocy swoją decyzję z dnia [...]r. nr [...].

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy nie został odręcznie podpisany przez R.W. Poza tym wyjaśniono, iż A Sp. z o.o. w K. jest przedsiębiorcą, którego głównym przedmiotem działalności jest wydobywanie węgla kamiennego i jako przedsiębiorca a zarazem spółka prawa handlowego działająca na rynku konkurencyjnym, ma prawo do ochrony informacji stanowiących jej tajemnicę gospodarczą, finansową, organizacyjną i ekonomiczną. Następnie podkreślono, że podanie wartości szkód górniczych i kwot odszkodowań dotyczących ściśle określonego podmiotu trzeciego, stwierdzonych lub wypłaconych temu podmiotowi w określonym przedziale czasu, w tym przesłanie skanów protokołów ze stwierdzenia lub nie stwierdzenia w mieniu [...] S.A. szkód górniczych, wskazania roszczeń niezaspokojonych lub uznanych przez przedsiębiorstwo górnicze względem tego podmiotu, wraz z datą powstania tych roszczeń zdaniem organu stanowi konkretną wiedzę w przedmiocie ewentualnej odpowiedzialności cywilnej i majątkowej A Sp. z o.o. w K. względem [...] S.A. oraz może zostać użyte na potrzeby ewentualnego procesu sądowego lub innego postępowania, z wyraźną szkodą dla interesu prawnego i majątkowego organu. W związku z powyższym w ocenie organu wnioskowane informacje i dokumenty stanowią tajemnicę przedsiębiorcy to jest A Sp. z o.o., do zachowania której, w świetle obowiązujących przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz wyroku NSA z dnia 30 września 2015 r. sygn. akt I OSK 1773/14, A Sp. z o.o. ma pełne prawo. Jednocześnie organ podtrzymał w całości argumentację i wykładnię pojęcia "tajemnicy przedsiębiorcy" zawartą w uzasadnieniu decyzji z dnia [...]r. Ponadto stwierdzono, że w opinii organu przekazanie wnioskowanych informacji jawnie godzi w interes prawny i majątkowy spółki [...] S.A. albowiem informacje te mają wymierne znaczenie i wartość gospodarczą dla [...] S.A. w C. i także podlegają ochronie prawnej, jako informacje poufne stanowiące tajemnicę tego przedsiębiorcy. Dodano również, że ujawnienie osobie trzeciej informacji zgodnie z wnioskiem z dnia 18 czerwca 2016 r. może spowodować ich wykorzystanie przeciwko spółce [...] S.A. w ewentualnej sprawie sądowej lub innym postępowaniu i wskutek tego następczo narazić A Sp. z o.o. na ewentualną odpowiedzialność cywilną - odszkodowawczą względem [...] S.A. Następnie oświadczono, iż organ podejmuje stosowne działania w celu ochrony informacji i dokumentów określających konkretne wartości szkód górniczych i kwot odszkodowań. Przejawem tych działań jest m.in. ochrona przed dostępem osób trzecich do dokumentów określających rozmiar szkód górniczych i ich wartość oraz dane osób poszkodowanych, które stanowią tajemnicę przedsiębiorcy górniczego i poszkodowanego. Równocześnie poinformowano, że ochrona polega na dostępie do powyższych informacji tylko wybranego kręgu pracowników spółki i tylko w związku z zakresem wykonywanych przez nich zadań, nie publikowaniu tych informacji np. na stronie internetowej przedsiębiorstwa oraz nie udostępnianiu ich w sposób swobodny każdej osobie tego żądającej. Poza tym organ, uznając za zasadną argumentację R.W. w zakresie spraw sądowych, wskazał powołując się na swoją wiedzę, że w stosunku do A Sp. z o.o. (lub jej poprzedników) w latach 2010-2015 nie toczyły się sprawy sądowe z powództwa lub wniosku o zawezwanie do próby ugodowej [...] S.A., stąd nie istnieje możliwość podania informacji o wartości poszczególnych sporów oraz sygnaturach spraw sądowych.

Pismem z dnia 29 września 2016 r. R.W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na decyzję A Sp. z o.o. w K. z dnia [...] r. nr [...], zarzucając jej naruszenie art. 2 ust. 1 i art. 10 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez odmowę udostępnienia wnioskowanych informacji.

W uzasadnieniu skarżący podkreślił, że A Sp. z o.o. w K. nie wskazała z czego wynika szczególna wartość gospodarcza wnioskowanych informacji oraz jakie wymierne znaczenie mają one dla [...] S.A. Ponadto zdaniem skarżącego samo stwierdzenie, że udostępnienie informacji naraziłoby spółkę na odpowiedzialność odszkodowawczą, której ta nie zamierza ponosić nie jest wystarczającym uzasadnieniem dla odmowy udostępnienia żądanych informacji. Jednocześnie R.W. wskazał, iż przez tajemnicę przedsiębiorstwa należy rozumieć nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności. W związku z powyższym w ocenie skarżącego wnioskowane informacje nie przedstawiają dla spółki wartości gospodarczej. Następnie w opinii skarżącego skoro w decyzji nie podano jakie przesłanki przemawiają za traktowaniem wnioskowanych danych jako tajemnicy przedsiębiorstwa, a dodatkowo zawarte w uzasadnieniu decyzji ogólne twierdzenia organu nie są przekonujące, co do słuszności rozstrzygnięcia, to skarga jest zasadna. Poza tym skarżący powtórzył argumentację zawartą we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.

W odpowiedzi na skargę pełnomocnik organu wniosła o jej oddalenie w całości. Pełnomocnik podkreśliła, że A Sp. z o.o. podjęła wystarczające, lecz konieczne środki ochrony informacji żądanych przez skarżącego w celu zachowania ich poufności, w szczególności poprzez nie podawanie tych informacji do wiadomości publicznej, przechowywanie ich w ściśle określonym dziale spółki, z możliwością dostępu tylko przez pracowników obsługujących ten dział lub daną sprawę, sklasyfikowanie tego rodzaju informacji w wykazie klasyfikacyjnym informacji oraz wykazie informacji chronionych z 28 lipca 2016 r. poza kategorią "C3" - informacje jawne, których przekazywanie nie jest w żaden sposób ograniczone, w kategorii Informacji chronionych stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa z Obszaru Miernictwa, Geologii i Szkód Górniczych. Następnie pełnomocnik podniosła, że skarżący jest lub był w ostatnim czasie powiązany, jako członek organu zarządzającego lub kontroli, z: Zakładami [...] w K., [...] S.A. w T. i Fabryką [...] Sp. z o.o. w O. Zdaniem pełnomocnika wyżej wymienione podmioty działają na rynku konkurencyjnym dla [...] S.A. w C. albowiem produkują, serwisują i remontują sprzęt, który jest produkowany, sprzedawany i remontowany także przez "[...]" S.A. Poza tym pełnomocnik stwierdziła, iż swobodne udostępnianie podmiotom trzecim informacji o zapłacie np. odszkodowań w konkretnej wysokości konkretnej firmie, udostępnianie protokołów ze stwierdzenia szkód górniczych w mieniu danej spółki itp. godzi w zaufanie kontrahentów tej firmy jak i kontrahentów przedsiębiorcy górniczego i może spowodować wymierną szkodę spółce. Jednocześnie pełnomocnik wyjaśniła, że A Sp. z o.o. nie jest przedsiębiorstwem państwowym ani państwową osobą prawną w rozumieniu przepisów ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw, bowiem jej majątek nie należy w 100% do Skarbu Państwa oraz nie wykonuje ona usług o charakterze użyteczności publicznej lub im podobnych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), zwanej dalej w skrócie P.p.s.a. sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, stosując środki określone w ustawie. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W ramach swej kognicji sąd bada, czy przy wydaniu zaskarżonego aktu nie doszło do naruszenia prawa materialnego i przepisów postępowania. Zgodnie z treścią art. 134 § 1 P.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi, oraz powołaną podstawą prawną z zastrzeżeniem art. 57a.

Uwzględnienie skargi następuje natomiast w przypadkach naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a.), naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego (art. 145 § 1 pkt 1 lit. b P.p.s.a.) oraz innego naruszenia przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a.). W przypadkach, gdy zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego sąd stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia (art. 145 § 1 pkt 2 P.p.s.a.), natomiast jeżeli zachodzą przyczyny określone w innych przepisach, sąd stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa.

Kontrola sądowa przeprowadzona z uwzględnieniem wyżej wskazanych zasad prowadzi do uznania, że organ podejmując kwestionowane rozstrzygnięcia, zarówno decyzję z [...]r., jak i z dnia [...] r. dopuścił się naruszenia przepisów postępowania w stopniu uzasadniającym uwzględnienie wniesionej skargi.

Materialnoprawną podstawę zaskarżonej decyzji i decyzji ją poprzedzającej stanowią przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1764), zwanej dalej w skrócie u.d.i.p. Zgodnie z art. 16 ust. 1 i 2 u.d.i.p. odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 przez organ władzy publicznej następują w drodze decyzji. Do decyzji, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, z tym że: 1) odwołanie od decyzji rozpoznaje się w terminie 14 dni; 2) uzasadnienie decyzji o odmowie udostępnienia informacji zawiera także imiona, nazwiska i funkcje osób, które zajęły stanowisko w toku postępowania o udostępnienie informacji, oraz oznaczenie podmiotów, ze względu na których dobra, o których mowa w art. 5 ust. 2, wydano decyzję o odmowie udostępnienia informacji. Natomiast stosownie do treści art. 17 ust. 1 i 2 u.d.i.p. do rozstrzygnięć podmiotów obowiązanych do udostępnienia informacji, niebędących organami władzy publicznej, o odmowie udostępnienia informacji oraz o umorzeniu postępowania o udostępnienie informacji przepisy art. 16 stosuje się odpowiednio. Wnioskodawca może wystąpić do podmiotu, o którym mowa w ust. 1, o ponowne rozpatrzenie sprawy. Do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołania.

W niniejszej sprawie przedmiotem kontroli są decyzje A Sp. z o.o. w K. z dnia [...]r. nr [...] i [...]r. nr [...], dotyczące odmowy udostępnienia R.W. informacji publicznej zgodnie z jego wnioskiem z dnia 18 czerwca 2016 r.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowoadministracyjnym, postępowanie w sprawie udzielenia informacji publicznej jest odformalizowane i uproszczone. Tym samym wniosek o udzielenie informacji publicznej może przybrać każdą formę, o ile wynika z niego w sposób jasny co jest jego przedmiotem. Z przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej nie wynika bowiem konieczność pełnego zidentyfikowania wnioskodawcy, a to z tego względu, że żądając udostępnienia informacji publicznej nie musi się on wykazać jakimkolwiek interesem prawnym lub faktycznym, aby informację taką otrzymać. Dlatego dopuszczalne jest złożenie wniosku za pośrednictwem poczty elektronicznej i to nawet w sytuacji, w której do autoryzacji tego zapytania nie zostanie użyty bezpieczny podpis elektroniczny. Albowiem brak autoryzowanego podpisu na wniosku o udostępnienie informacji publicznej nie stanowi jego braku formalnego (por. wyroki NSA z dnia: 16 marca 2009 r. sygn. akt I OSK 1277/08, 30 listopada 2012 r. sygn. akt I OSK 1991/12, 14 grudnia 2012 r. sygn. akt I OSK 1013/12, orzeczenia dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych - CBOSA). Jednocześnie należy zauważyć, iż wszystkie przypadki, w których ma dojść do podjęcia przez organ aktu administracyjnego, w tym zwłaszcza kwalifikowanego, jakim jest decyzja administracyjna (odmowna oraz o umorzeniu postępowania), bezwzględnie wymagać będą własnoręcznego podpisu wnioskodawcy bądź podpisu elektronicznego na wniosku o udostępnienie informacji publicznej, a jego brak powinien być usuwany w postępowaniu naprawczym, regulowanym w art. 64 § 2 K.p.a. Albowiem zgodnie z art. 16 ust. 2 u.d.i.p. do decyzji odmownej oraz o umorzeniu postępowania stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, co oznacza, że Kodeks ten ma zastosowanie do całego procesu wydawania decyzji, a więc także do kwestii usuwania braków formalnych wniosku o dostęp do informacji publicznej, o ile zobowiązany organ zmierza do wydania takiej decyzji. Tym samym podjęcie decyzji administracyjnej w sytuacji niepodpisania wniosku wykazuje cechy działania organu z urzędu, co w przypadku postępowania wszczynanego jedynie na wniosek oznacza wydanie decyzji nieważnej – art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. (por. wyrok NSA z dnia 16 grudnia 2009 r. sygn. akt I OSK 1002/09, orzeczenie dostępne w CBOSA).

Z akt administracyjnych sprawy wynika, że wniosek R.W. z dnia 18 czerwca 2016 r. o udostępnienie informacji publicznej wpłynął do siedziby A Sp. z o.o. w K. w dniu 23 czerwca 2016 r. (prezentata organu). Wniosek ten nie zawierał jednak podpisu skarżącego i pomimo tego faktu organ nie wezwał R.W., zgodnie z art. 64 § 2 K.p.a., do jego podpisania w terminie 7 dni, pod rygorem pozostawienie wniosku bez rozpoznania, tylko wydał decyzję odmowną z dnia [...]r. Następnie wskazaną decyzję doręczył skarżącemu w dniu 13 lipca 2016 r. a zatem termin do wniesienia środka zaskarżenia od tej decyzji upłynął bezskutecznie w dniu 27 lipca 2016 r., natomiast według prezentaty organu wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy wpłynął do siedziby organu dopiero w dniu 29 lipca 2016 r., czyli już po terminie do jego wniesienia. Również i on nie został przez skarżącego podpisany. Pomimo tego organ rozpoznał ten wniosek i wydał decyzję z dnia [...]r. W ocenie Sądu wydanie decyzji z dnia [...]r., pomimo braku podpisu pod wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej oraz decyzji z dnia [...] r. mimo braku podpisu pod wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy i złożeniem go po terminie stanowiło naruszenie przepisów art. 64 K.p.a. w zw. z art. 16 i art. 17 u.d.i.p. Albowiem zarówno wniosek o udostępnienie informacji publicznej, jak i wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy musi spełniać wymogi określone w K.p.a., w tym m.in. wymogi formalne (art. 63 K.p.a.) oraz w przypadku środka zaskarżenia jakim jest wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy również regulujące termin do jego wniesienia (art. 129 § 2 K.p.a.).

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z art. 63 § 3 K.p.a. podanie wniesione pisemnie albo ustnie do protokołu powinno być podpisane przez wnoszącego, a protokół ponadto przez pracownika, który go sporządził. Natomiast jeżeli podanie nie czyni zadość innym wymaganiom ustalonym w przepisach prawa, należy wezwać wnoszącego do usunięcia braków w terminie siedmiu dni z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania (art. 64 § 2 K.p.a.).

Z powyższego wynika, że wniosek o udostępnienie informacji publicznej oraz wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy zawierający braki formalne (takie jak brak podpisu), które nie zostały uzupełnione w trybie art. 64 § 2 K.p.a., podlega pozostawieniu bez rozpoznania. W takiej sytuacji niedopuszczalne jest merytoryczne rozpoznanie wniosków obarczonych brakami formalnymi.

Z uwagi na dostrzeżone istotne uchybienia proceduralne, Sąd nie mógł merytorycznie rozpoznać sprawy ani też odnieść się do zarzutów zawartych w skardze.

Ponownie rozpoznając sprawę organ powinien wyeliminować opisane wyżej uchybienie poprzez wezwanie R.W. do usunięcia braku wniosku o udostępnienie informacji publicznej, zgodnie z art. 64 § 2 K.p.a. i dopiero w razie uzupełnienia tego braku rozpoznać sprawę merytorycznie, ustosunkowując się do treści wniosku z dnia 18 czerwca 2016 r.

Z opisanych powyżej względów zachodzi konieczność, na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 P.p.s.a., stwierdzenia nieważności decyzji A Sp. z o.o. w K. z dnia [...]r. nr [...] oraz [...] r. nr [...]. O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 200 cyt. ustawy.