Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Olga Żurawska - Matusiak Sędziowie WSA Ewa Marcinkowska (spr.) Stanisław Marek Pietras Protokolant referent stażysta Marcin Borkowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 września 2012 r. sprawy ze skargi B. C. na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego oddala skargę

Pismem z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] Wojewoda [...], działając na podstawie art. 98 a ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym ( Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz.1591, ze zm.), wezwał Radę Miasta [...] do podjęcia uchwały o wygaszeniu mandatu B. C. - radnego Miasta [...], w terminie 30 dni od daty otrzymania tego wezwania.

W powyższym piśmie Wojewoda [...] wyjaśnił, że prowadzi postępowanie nadzorcze, dotyczące prawidłowości podjęcia przez Radę Miasta [...] uchwały z dnia [...] stycznia 2012 r. w sprawie uchylenia uchwały nr [...] Rady Miasta [...] z dnia [...] października 2011 r., stwierdzającej wygaśnięcie mandatu radnego Miasta [...] – B. C.

Wskazał że, w toku tego postępowania ustalił, iż Rada Miasta [...] w dniu [...] marca 2010 r. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie dzierżawy gruntu stanowiącego mienie komunalne. W § 1 tej uchwały Rada wyraziła zgodę na zawarcie z dotychczasowym dzierżawcą w trybie bezprzetargowym kolejnej umowy na okres 3 lat, na dzierżawę zabudowanej nieruchomości gruntowej położonej w [...], stanowiącej część działki nr ewid. [...] o pow. 28 m2 z przeznaczeniem na prowadzenie działalności handlowej. W wykonaniu tej uchwały (§ 2 uchwały) Burmistrz Miasta [...] w dniu [...] marca 2010 r. zawarł umowę dzierżawy Nr [...] z B. C. na okres 3 lat, tj. od 4 marca 2010 roku do 3 marca 2013 r. Z tytułu czynszu dzierżawnego B. C. zobowiązał się do uiszczania na rzecz Gminy Miasta [...] czynszu dzierżawnego w wysokości 2.00 zł za metr2 miesięcznie. Oddana w dzierżawę część działki nr ew. [...] jest zabudowana obiektem kiosku [...], wykorzystywanym przez B. C. na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (§ 1 umowy). B. C. prowadził działalność gospodarczą zgodnie z wpisem nr [...] w prowadzonej przez Urząd Miasta [...] ewidencji. Rozpoczęcie działalności gospodarczej nastąpiło od 15 marca 1993 r.

W dalszej części pisma Wojewoda [...] wskazał, że z pisma Urzędu Miasta [...] wynika, iż umowa nr [...] została rozwiązana ze skutkiem na dzień 24 października 2011 r. Z informacji o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej wynika, że przedmiotowy wpis na wniosek przedsiębiorcy został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej z dniem 31 października 2011 r. Decyzja nr [...] o wykreśleniu wpisu z ewidencji stała się ostateczna w dniu 1 grudnia 2011 r.

B. C. został natomiast wybrany radnym Gminy Miasta [...] w wyborach samorządowych, które odbyły się w dniu 21 listopada 2010 r.

Wojewoda [...] podniósł, że zgodnie z art. 24 f ust. 1a ustawy o samorządzie gminnym, jeżeli radny przed rozpoczęciem wykonywania mandatu prowadził działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, jest obowiązany do zaprzestania prowadzenia tej działalności gospodarczej w ciągu 3 miesięcy od dnia złożenia ślubowania. Niewypełnienie tego obowiązku stanowi podstawę do stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego w trybie art.190 ustawy, o której mowa w art. 24b ust.6 ustawy o samorządzie gminnym. W związku z tym, iż B. C. nie zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej w terminie trzech miesięcy od dna złożenia ślubowania, tj. w terminie do 21 lutego 2011 r., Rada Miasta [...] na podstawie art.190 ust. 1 pkt 2a i ust. 6 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547, ze zm.) obowiązana była do stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego w związku z art. 24 f ustawy o samorządzie gminnym. Powołany termin 3 miesięcy do zaprzestania działalności gospodarczej z wykorzystaniem mienia komunalnego jest terminem zawitym prawa materialnego. Jego przekroczenie powoduje wygaśnięcie prawa (wygaśnięcie mandatu); ponadto przepis opisuje sposób dochowania terminu (wykonywanie czynności polegających na rezygnacji z prowadzenia, zarządzania lub reprezentowania konkretnej działalności gospodarczej) i nie przewiduje sposobów jego sanacji. Podstawa do stwierdzenia wygaśnięcia mandatu istnieje zatem nawet jeżeli po upływie tego terminu radny rezygnuje z uprawnień lub funkcji opisanych w art. 24 f ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

W końcowej części wezwania Wojewoda [...] wyjaśnił, że wprawdzie Rada Miasta [...] podjęła w dniu [...] października 2011 r. uchwałę nr [...] w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego B. C., jednakże wskutek wniesienia przez zainteresowanego skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, Rada Miasta [...] uchwałą z dnia [...] stycznia 2012 r. Nr [...] uchyliła tę uchwałę.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie Rada Miasta [...] uchwałą z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] stwierdziła wygaśnięcie mandatu radnego miasta [...] B. C., wybranego w okręgu wyborczym nr [...] z listy komitetu wyborczego [...], z powodu niezaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej z wykorzystaniem mienia komunalnego gminy Miasta [...] w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia ślubowania. Jako podstawę prawną uchwały wskazano art. 190 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2010 r. nr 176, poz. 1190 ze zm.) w związku z art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks wyborczy (Dz. U. nr 21, poz. 113 ze zm.).

Skargę na powyższą uchwałę wniósł B. C. Zaskarżonej uchwale zarzucił:

1. błędne ustalenie stanu faktycznego,

2. naruszenie prawa materialnego, tj. przepisu 190 ust. 5 i 6 oraz ust. 1 pkt 2a ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów oraz sejmików województw, poprzez ich niewłaściwe zastosowanie, polegające na błędnym uznaniu, iż w dniu rozpoczęcia wykonywania mandatu radnego Miasta [...] prowadził działalność gospodarczą z wykorzystaniem mienia komunalnego, której to działalności nie zaprzestał w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia ślubowania, w konsekwencji czego z naruszeniem przytoczonych przepisów stwierdzono wygaśnięcie jego mandatu radnego Miasta [...],

3. naruszenie prawa materialnego, tj. przepisu art. 24 f ust. 1 - 1a ustawy o samorządzie gminnym, poprzez niewłaściwe zastosowanie, wyrażające się w błędnym uznaniu, iż w dniu rozpoczęcia wykonywania mandatu radnego Miasta [...] prowadził działalność gospodarczą z wykorzystaniem mienia komunalnego, której to działalności nie zaprzestał w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia ślubowania, w konsekwencji czego z naruszeniem przytoczonych przepisów stwierdzono wygaśnięcie jego mandatu radnego Miasta [...],

4. naruszenie prawa materialnego, tj. art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, wyrażające się w błędnym uznaniu, iż w okresie wykonywania mandatu radnego Miasta [...] (w szczególności po upływie okresu 3 miesięcy od dnia złożenia ślubowania radnego) prowadził działalność gospodarczą z wykorzystaniem mienia komunalnego gminy.

W związku z powyższymi zarzutami skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości lub jej uchylenie w całości.

W uzasadnieniu skargi wskazał, iż nie może zgodzić się z zaskarżoną uchwałą, albowiem w jego ocenie Rada Miasta [...] błędnie przyjęła, że prowadzona przez niego działalność odbywa się z wykorzystaniem mienia komunalnego. Zdaniem skarżącego nie naruszył on art. 24 f ustawy o samorządzie gminnym. Prowadzenie kolportażu prasy w kontenerze nie było działalnością wykonywaną przez niego, lecz przez inne osoby. Kontener ten nie jest ponadto trwale związany z gruntem. W jego ocenie nie ma też pewności, czy znajduje się on na mieniu gminy. Według skarżącego, w okresie wykonywania mandatu nie prowadził działalności gospodarczej w przedmiotowym kontenerze, ani nie wykonywał czynności związanych z taką działalnością, a jedyną podstawą podjęcia zaskarżonej uchwały był fakt, że przez nieuwagę nie wykreślił swojej osoby z ewidencji działalności gospodarczej. Samo wpisanie przedsiębiorcy do ewidencji nie oznacza jednak prowadzenia działalności gospodarczej, gdyż wpis ma charakter deklaratoryjny.

Prowadzenia działalności gospodarczej zaprzestał w ustawowym terminie, dlatego też w momencie podejmowania uchwały przez Radę Miasta [...] przyczyna wygaszenia jego mandatu już nie istniała. Skarżący zakwestionował również okoliczność, jakoby prowadzona działalność gospodarcza miała miejsce na mieniu komunalnym gminy. Przedmiotowy kontener nie był bowiem trwale związany z gruntem, a więc nie wiadomo konkretnie, czy zajmuje grunt komunalny należący do Gminy Miasta [...], a jeżeli tak to w jakim zakresie. Podniósł także, iż za dzierżawę gruntu uiszczał czynsz na takich samych zasadach, jak inne podmioty, z którymi zawierane były przez Gminę tego rodzaju umowy.

Przy ocenie zaistniałych okoliczności Rada Miasta [...] powinna, zdaniem skarżącego, dokonać wykładni funkcjonalnej i celowościowej art. 24 f ustawy o samorządzie gminnym. Przepis ten jest bowiem przepisem o charakterze antykorupcyjnym. Regulacje te miały służyć ochronie interesu publicznego, zapobiegając sytuacjom, w których radni, jako osoby pełniące funkcje publiczne, mogliby angażować się w działalność, mogącą wywoływać wątpliwości co do ich bezstronności, czy też uczciwości. Podniósł, że jako radny nie miał możliwości naruszenia interesu publicznego, nie wykorzystywał bowiem swojego stanowiska dla osiągnięcia własnych korzyści z naruszeniem praw innych członków wspólnoty gminnej. W ocenie skarżącego brak było w związku z tym podstaw do wydania zaskarżonej uchwały.

Rada Miasta [...] w odpowiedzi na skargę wniosła o jej oddalenie.

W uzasadnieniu organ podniósł, że skarżący był zobowiązany do zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej w terminie trzech miesięcy od dnia złożenia ślubowania, tj. do dnia 21 lutego 2011 r., jednak tego nie dokonał. Organ wyjaśnił, że nawet jeżeli po upływie powyższego terminu radny zrezygnuje z uprawnień lub funkcji, o których mowa w art. 24 f ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, to nadal istnieje podstawa do stwierdzenia wygaśnięcia jego mandatu. Podkreślił również, że przepis ten wprowadza generalny zakaz używania przez radnego mienia komunalnego gminy w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej bez względu na jej przedmiot, rodzaj majątku komunalnego i tytuł prawny. Ustanawiając zakaz prowadzenia działalności gospodarczej z wykorzystaniem mienia komunalnego, ustawodawca chciał zapobiec ewentualnemu wykorzystaniu mandatu w celu ułatwienia dostępu do tego mienia. Organ wskazał także, że powyższy przepis nie pozostawia luzu decyzyjnego w tym zakresie oraz, że organ nie może uzależnić decyzji o wygaszeniu mandatu od stopnia przewinienia.

Ustosunkowując się do podnoszonej przez skarżącego okoliczności, iż kontener w którym prowadzona jest działalność gospodarcza nie jest trwale związany z gruntem, organ wyjaśnił, że fakt ten nie wpływa na ocenę sytuacji. Kontener ten jest bowiem posadowiony na gruncie dzierżawionym przez skarżącego od Gminy. Mienie komunalne jest zatem wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, co dawało wystarczającą podstawę do stwierdzenia, że doszło do naruszenia art. 24 f ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Innymi słowy, wchodzi tutaj w grę kontrola aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej, dokonywana pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów odnoszących się do słuszności rozstrzygnięcia.

Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Oceniając zaskarżoną uchwałę w świetle powołanych wyżej kryteriów, Sąd stwierdził, iż skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 24f ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), radni nie mogą prowadzić działalności gospodarczej na własny rachunek lub wspólnie z innymi osobami z wykorzystaniem mienia komunalnego gminy, w której radny uzyskał mandat, a także zarządzać taką działalnością lub być przedstawicielem czy pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności.

Przepis ten ma charakter antykorupcyjny, jego celem jest zapobieganie sytuacjom, w których radni mogliby osiągać jakiekolwiek korzyści z tytułu sprawowanego mandatu. Przy czym należy zauważyć, co słusznie również podnosi organ w odpowiedzi na skargę, że powyższy przepis wprowadza generalny zakaz używania przez radnego mienia komunalnego gminy w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej bez względu na jej przedmiot, rodzaj majątku komunalnego i tytuł prawny. Nie ma więc znaczenia, czy mienie komunalne, wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, jest przez radnego jedynie wynajmowane, czy też dzierżawione.

W przypadku, gdy radny przed rozpoczęciem wykonywania mandatu prowadził działalność gospodarczą, o której mowa w art. 24 f ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, to stosownie do treści art. 24 f ust. 1a tej ustawy obowiązany jest on do jej zaprzestania w ciągu 3 miesięcy od dnia złożenia ślubowania. Niewypełnienie tego obowiązku stanowi podstawę do stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego w trybie art. 190 ustawy, o której mowa w art. 24b ust. 6 ustawy o samorządzie gminnym.

Wprawdzie art. 24b ust. 6 ustawy o samorządzie gminnym wskazuje na ustawę z dnia 5 stycznia 2011 r. - Kodeks wyborczy (Dz. U. Nr 21, poz. 112), jednakże w niniejszej sprawie miały zastosowanie przepisy (a konkretnie art. 190 ust. 1 pkt 2a) ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2012 r. Nr 176, poz. 1190 ze zm.). Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks wyborczy (Dz. U. Nr 21, poz. 113 ze zm.), do nowych, przedterminowych i uzupełniających wyborów organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego przeprowadzanych w trakcie kadencji, w czasie której ustawa – Kodeks wyborczy weszła w życie, stosuje się przepisy dotychczasowe. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego ugruntowany został pogląd, że skoro do wyborów wskazanych w powyższym przepisie stosuje się prawo dotychczasowe, to także do zdarzeń prawnych, determinujących przeprowadzenie tych wyborów, w tym wygaśnięcia mandatu radnego, powinny mieć zastosowanie normy dotychczasowego reżimu wyborczego. W wyroku z dnia 19 czerwca 2012 r., sygn. akt II OSK 1304/12 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że w kadencji organów samorządu terytorialnego, rozpoczętej w 2010 r., do wygaśnięcia mandatów radnych oraz wójtów, burmistrzów, prezydentów mają zastosowanie przepisy ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (orzeczenie niepublikowane, orzeczenie dostępne w internetowej bazie orzeczeń NSA http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Zgodnie z art. 190 ust. 1 pkt 2a powołanej wyżej ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, wygaśnięcie mandatu radnego następuje wskutek naruszenia ustawowego zakazu łączenia mandatu radnego z wykonywaniem określonych w odrębnych przepisach funkcji lub działalności. Jeżeli radny przed dniem wyboru wykonywał funkcję lub prowadził działalność, o której mowa w ust. 1 pkt 2a, obowiązany jest do zrzeczenia się funkcji lub zaprzestania prowadzenia działalności w ciągu 3 miesięcy od dnia złożenia ślubowania. W przypadku niezrzeczenia się funkcji lub niezaprzestania prowadzenia działalności przez radnego w terminie, o którym mowa w ust. 5, rada stwierdza wygaśnięcie mandatu radnego, w drodze uchwały, najpóźniej po upływie miesiąca od upływu tego terminu (art. 190 ust. 5 oraz ust. 6 ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw).

W stanie faktycznym niniejszej sprawy jest okolicznością niesporną, że skarżący w dniu [...] marca 2010 r. zawarł z Gminą Miasto [...] umowę o numerze [...], na mocy której wziął w dzierżawę teren o powierzchni 28 m2, stanowiący część działki nr ewidencyjny [...] położonej w [...], będącej własnością Gminy Miasto [...]. W § 1 ust. 2 tej umowy wskazano, że powyższy teren oznaczony jest na szkicu sytuacyjnym, stanowiącym załącznik do tej umowy, literami [...] i jest gruntem zabudowanym obiektem kiosku [...], wykorzystywanym przez dzierżawcę na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Czynsz dzierżawny, do którego uiszczania zobowiązał się dzierżawca w § 2 ust. 1 tej umowy, ustalony został na kwotę 2 zł za m2 w stosunku miesięcznym, powiększony o należny podatek VAT w wysokości 22 %. W § 7 ust. 1 umowy wskazano natomiast, że dzierżawiona nieruchomość będzie wykorzystywana na cele określone w § 1 ust. 2 tej umowy, tj. cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z treści tej umowy wynikają zatem dwie istotne dla sprawy okoliczności. Po pierwsze, skarżący był dzierżawcą gruntu, którego właścicielem była Gmina Miasto [...]. Po drugie, grunt ten został wydzierżawiony na cele związane z prowadzeniem przez skarżącego działalności gospodarczej.

Okoliczność prowadzenia działalności gospodarczej przez skarżącego potwierdzona została natomiast w piśmie Burmistrza Miasta [...] z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...]. W piśmie tym wskazano, że skarżący był wpisany do ewidencji działalności gospodarczej, prowadzonej przez Burmistrza Miasta [...], pod numerem [...]. Z pisma tego wynika również, że działalność gospodarcza była prowadzona przez skarżącego od dnia 15 marca 1993 r., a jej przedmiotem była: sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach; sprzedaż detaliczna wyrobów tytoniowych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach; sprzedaż detaliczna kosmetyków i artykułów toaletowych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach; sprzedaż detaliczna gazet i artykułów piśmiennych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach; sprzedaż detaliczna drobnych wyrobów metalowych, farb i szkła prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach oraz sprzedaż detaliczna gier i zabawek prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach.

Skarżący został wybrany radnym Gminy Miasta [...] w dniu 21 listopada 2010 r. W tej sytuacji, mając na uwadze treść art. 24 f ust 1a ustawy o samorządzie gminnym, skarżący był obowiązany do zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej z wykorzystaniem mienia komunalnego w ciągu 3 miesięcy od dnia złożenia ślubowania.

Podniesiony w skardze zarzut, że to nie skarżący prowadził działalność gospodarczą na gruncie dzierżawionym od Gminy nie znajduje oparcia w zebranym w sprawie materiale dowodowym. Skarżący miał bowiem zarejestrowaną działalność gospodarczą i zgodnie z zawartą umową dzierżawy, na potrzeby prowadzenia tej działalności gospodarczej, dzierżawił grunt stanowiący własność Gminy Miasto [...].

Bez znaczenia w niniejszej sprawie jest natomiast podnoszona przez skarżącego okoliczność, że kontener, w którym prowadzona była działalność gospodarcza, nie jest trwale związany z gruntem. Nie zmienia to bowiem faktu, że grunt, na którym posadowiony był kontener, umożliwiał skarżącemu prowadzenie tej działalności gospodarczej. Z punktu widzenia normy wyrażonej w art. 24 f ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym nieistotne jest to, w jaki sposób i przy wykorzystaniu jakich środków skarżący prowadził działalność gospodarczą na gruncie będącym własnością Gminy. Istotne jest jedynie to, że działalność gospodarcza była prowadzona na takim gruncie, a więc z wykorzystaniem mienia komunalnego.

Podobnie bez znaczenia jest fakt, że w dniu, w którym wydana została zaskarżona uchwała, skarżącego nie wiązała już z Gminą umową dzierżawy oraz, że wykreślony został z prowadzonej przez Burmistrza Miasta [...] ewidencji działalności gospodarczej.

Z akt sprawy wynika bowiem, że przedmiotowa umowa dzierżawy została rozwiązana dopiero w dniu 24 października 2011 r. (pismo Burmistrza Miasta [...] z dnia [...] października 2011 r.). Wykreślenie z ewidencji działalności gospodarczej nastąpiło natomiast od dnia 31 października 2011 r., a decyzja w tej sprawie stała się ostateczna w dniu 1 grudnia 2011 r. (pismo Burmistrza Miasta [...] z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...]).

Okoliczności te miały zatem miejsce niemal po upływie roku od dnia wyborów. Art. 24 f ust. 1a ustawy o samorządzie gminnym nakładał natomiast na radnego obowiązek zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej z wykorzystaniem mienia komunalnego w ciągu 3 miesięcy od dnia złożenia ślubowania. Tylko w tym terminie skarżący mógł więc zaprzestać prowadzenia działalności gospodarczej z wykorzystaniem mienia komunalnego, jeżeli jego wolą było zachowanie mandatu radnego. Zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej w terminie późniejszym nie niweluje negatywnych dla skarżącego skutków, jakie wynikają z powyższego przepisu. Przepis ten nie przewiduje bowiem żadnych odstępstw w postaci przedłużenia bądź przywrócenia określonego w nim terminu do zaprzestania przez radnego prowadzenia działalności gospodarczej z wykorzystaniem mienia komunalnego.

W związku z tym, że skarżący w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia ślubowania nie zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej z wykorzystaniem mienia komunalnego, to koniecznym było wydanie przez Radę Miasta [...] uchwały stwierdzającej wygaśniecie jego mandatu.

Zauważyć również należy, że w sytuacji, gdyby Rada Miasta [...] takiej uchwały nie podjęła, to byłaby to podstawą do wydania przez organ nadzoru, w tym przypadku przez Wojewodę [...], zarządzenia zastępczego w trybie art. 98a ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym.

Powyższe rozważania prowadzą do wniosku, że zaskarżona uchwała odpowiada prawu.

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270), orzekł, jak w sentencji wyroku.