Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Prawo dostępu do informacji publicznej oznacza dostęp do informacji już istniejącej, będącej w posiadaniu podmiotu zobowiązanego i nie może być utożsamiane z prawem do inicjowania działań (kontrolnych, badawczych itp.) mających na celu wytworzenie informacji jakościowo nowej i dotychczas nieistniejącej, której udzielenia domaga się wnioskodawca.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Antosiewicz, Sędzia NSA Irena Kamińska (spr.), Sędzia del. WSA Wojciech Mazur, Protokolant Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 30 października 2008r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej G. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 25 marca 2008 r. sygn. akt II SAB/Kr 122/07 w sprawie ze skargi G. P. na bezczynność Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Krakowie w przedmiocie udostępnienia informacji oddala skargę kasacyjną

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 25 marca 2008 r. oddalił skargę G. P. na bezczynność Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Krakowie.

W uzasadnieniu wyroku przedstawiono następujący stan faktyczny sprawy.

G. P. w dniu [...] czerwca 2007 r. złożył do Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Krakowie wniosek o udostępnienie, w trybie art. 2 i 10 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, pisemnej informacji stwierdzającej:

1. "Czy miały miejsce sytuacje, a jeśli tak, to w ilu przypadkach, by w okresie od 1-go stycznia 2006 r. do dnia złożenia niniejszego wniosku, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Krakowie w związku z przeprowadzonym postępowaniem kontrolnym wydał decyzję podatkową, której rozstrzygnięcie stało w oczywistej sprzeczności z ustaleniami kontroli podatkowej (tj. o której mowa w dziale VI Kontrola Podatkowa ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa) jedynej przeprowadzonej przez ten sam organ w toku tego postępowania kontrolnego, tj. zarówno jej sentencja, jak i uzasadnienie nie znajdowały uzasadnienia w ustaleniach ww. kontroli podatkowej?"

2. "Czy miały miejsce sytuacje, a jeśli tak, to w ilu przypadkach, by w okresie od 1-go stycznia 2006 r. do dnia złożenia niniejszego wniosku, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Krakowie w związku z przeprowadzonym postępowaniem kontrolnym wydał decyzję podatkową stwierdzającą nieprawidłowości w rozliczeniach podatkowych kontrolowanej jednostki w sytuacji, gdy przeprowadzono w ramach tego postępowania kontrolnego jedną kontrolę podatkową, która nie stwierdziła jakichkolwiek nieprawidłowości?".

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej pismem z dnia [...] czerwca 2007 r. poinformował wnioskodawcę, że nie posiada informacji, nawet przetworzonych w zakresie wyżej wymienionego wniosku.

Następnie, w dniu [...] lipca 2007 r. G. P. wniósł zażalenie w trybie art. 37 § 1 K.p.a. na niezałatwienie sprawy z jego wniosku w terminie.

Minister Finansów stwierdził, że zażalenie jest bezzasadne. W dniu [...] września 2007r. skarżący wezwał Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej, na podstawie art. 52 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, do usunięcia naruszenia prawa. Organ pismem z dnia [...] października 2007 r. wyjaśnił, że w rozpoznawanej sprawie nie miało miejsca jakiekolwiek naruszenie prawa. Pismo to doręczono skarżącemu [...] października 2007 r.

W dniu [...] listopada 2007 r. G. P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na bezczynność Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej domagając się uznania, że na organie ciążył obowiązek udostępnienia wnioskowanej informacji na podstawie przepisów o dostępie do informacji publicznej. Zarzucił też organowi dokonanie błędnej wykładni art. 1 ust. 1 oraz art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. W uzasadnieniu skargi podniósł, że odpowiedź Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej o braku informacji w zakresie żądanym przez niego jest oczywiście nieprawdziwa. Organ ten nie może przecież nie posiadać żadnych informacji, a to dlatego że jest organem kontrolnym, prowadzącym postępowania kontrolne w pierwszej instancji. W ocenie skarżącego, organ ten powinien przetworzyć lub przekształcić posiadane dane w celu udzielenia odpowiedzi merytorycznej. Przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej nakładają obowiązek udostępniania również informacji przetworzonej lub przekształconej. Jeżeli natomiast żądana informacja musi być przetworzona, to organ administracji wzywa wnioskodawcę o wykazanie się ważnym interesem publicznym, a w przypadku udostępniania informacji przekształcanej, należy w razie potrzeby zwrócić się do wnioskodawcy o poniesienie dodatkowych kosztów przekształcenia. Niedopuszczalnym jednak, zdaniem skarżącego, było zaniechanie udostępnienia przetworzonych informacji.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej wniósł o jej odrzucenie lub oddalenie oraz zasadzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu organ podniósł, że nie jest jasnym, w jakim trybie została wniesiona przedmiotowa skarga. Jeżeli bowiem przedmiotem skargi jest bezczynność Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej, to została ona wniesiona po terminie. Minister Finansów pismem z dnia [...] sierpnia 2007 r. poinformował wnioskodawcę o bezzasadności jego zażalenia i o tym skarżący dowiedział się [...] września 2007 r. Skarga zaś została wniesiona [...] listopada 2007 r., mimo że 30-dniowy termin do jej wniesienia minął [...] października 2007r. Jeżeli skarżący skarżył bezczynność Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w trybie art. 52 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, to skarga ta również jest spóźniona. Skarżący otrzymał odpowiedź w dniu [...] lipca 2007 r. i w ciągu 14 dni powinien był wezwać ten organ do usunięcia naruszenia prawa. Wezwanie jednak została wniesione dopiero [...] września 2007 r. W ocenie organu administracji, pominięcie istnienia przesłanek do odrzucenia skargi winno skutkować jej oddaleniem. Wniosek skarżącego o udostępnienie mu informacji publicznej nie dotyczy sfery faktu, a sfery ocen rozstrzygnięć i czynności podjętych przez organ administracyjny, których z natury rzeczy Dyrektor Urzędu nie posiada.

Skarżący G. P. w dniu [...] listopada 2007 r. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na bezczynność Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Krakowie w zakresie braku udzielenia informacji publicznej. Tak wniesiona skarga nie podlega odrzuceniu, ponieważ skarga na bezczynność w przypadku, gdy bezczynność ta polega na braku podjęcia czynności materialno-technicznej, nie wymaga - jak wyjaśnił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie - wcześniejszego wezwania danego organu do usunięcia naruszenia prawa lub wniesienia zażalenia. Tym samym skarga w tej sprawie nie podlegała odrzuceniu.

G. P. w dniu [...] czerwca 2007 r. zwrócił się, w trybie przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), do Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Krakowie z wnioskiem o udzielenie informacji publicznej.

Podstawowy spór, jak wskazał Sąd, pomiędzy skarżącym a organem administracji sprowadza się do ustalenia, czy postawione przez niego pytania dotyczą udzielenia informacji publicznej, czy też udzielenie na nie odpowiedzi przekracza zakres przedmiotowy ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), zwanej dalej w skrócie "u.d.i.p." na organy władzy publicznej nałożono obowiązek udostępnienia informacji publicznej. Do kategorii władzy publicznej należy zaliczyć również Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej. Prawo do informacji o działalności organów władzy publicznej zostało zagwarantowane w art. 61 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i obejmuje ono m.in. dostęp do dokumentów. Ograniczenie tych praw może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w odrębnych ustawach przesłanki dotyczące ochrony wolności i praw innych osób oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa (art. 61 ust. 3 Konstytucji). W myśl art. 61 ust. 4 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, tryb udzielania informacji, o których mowa w tym artykule określają ustawy i realizację powyższego przepisu stanowi właśnie u.d.i.p. Stosownie do art. 1 ust. 1 u.d.i.p. każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu tej ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach w niej określonych. Informacją publiczną będzie więc każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Informacja publiczna dotyczy sfery faktów. Jest nią treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty niebędące organami administracji publicznej, treść wystąpień i ocen przez nie dokonywanych, niezależnie, do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu wykonującego władzę publiczną, związanych z nimi bądź w jakikolwiek sposób dotyczących ich. Informacją publiczną będą, więc nie tylko dokumenty bezpośrednio zredagowane i technicznie wytworzone przez organ administracji publicznej, ale przymiot taki będą posiadać także te, których organ używa do zrealizowania powierzonych prawem zadań. Bez znaczenia jest również i to, w jaki sposób znalazły się one w posiadaniu organu i jakiej sprawy dotyczą. Ważne natomiast jest to, by dokumenty takie służyły realizowaniu zadań publicznych przez organ i odnosiły się do niego bezpośrednio. Innymi słowy, dokumenty takie muszą wiązać się ze sferą faktów zaistniałych po stronie organu. Informacją publiczną są zarówno treści dokumentów bezpośrednio przez nie wytworzonych, jak i te, których używają przy realizacji przewidzianych prawem zadań (także te, które tylko w części ich dotyczą) nawet, gdy nie pochodzą od nich wprost.

Bezczynność organu na gruncie u.d.i.p., jak wskazał Sąd, polegałaby na tym, że organ zobowiązany do podjęcia czynności materialno-technicznej w przedmiocie udzielenia informacji publicznej, takiej czynności nie podjąłby. Innymi słowy, z bezczynnością organu w zakresie dostępu do informacji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy organ "milczy" wobec wniosku strony, o ile wniosek ten zawiera żądanie udostępnienia informacji publicznej. Nie wszystko jednak, co znajduje się w szeroko pojętym spektrum działania organów administracji może stanowić przedmiot prawa do udzielenia informacji publicznej. Prawo dostępu do informacji publicznej obejmuje prawo żądania udzielenia informacji o określonych faktach i stanach istniejących w chwili udzielania informacji, nie zaś o niezmaterializowanych w jakiejkolwiek postaci zamierzeniach podejmowania określonych działań. Informacją publiczną nie jest także polemika z podjętymi rozstrzygnięciami. Nie jest również informacją publiczną wniosek w sprawie indywidualnej. Informacją publiczną nie są także dokumenty prywatne. Informacja publiczna w możliwie najogólniejszym znaczeniu stanowi każdą czynność lub każdy akt prawny, który został już podjęty przez organ administracyjny. Postępowanie zainicjowane wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej nie może wszczynać odrębnego postępowania, którego wynikiem będzie dopiero wytworzenie wnioskowanej informacji. Postępowanie dotyczące dostępu do informacji publicznej jest szczególnym postępowaniem administracyjnym, w zasadzie nie regulowanym w K.p.a. i nie kończącym się (w przypadku pozytywnego zakończenia tego postępowania) decyzją administracyjną. To postępowanie ma charakter wtórny wobec innego postępowania bądź innych postępowań (administracyjnych, cywilnych, itp.), w których wytworzono wnioskowaną informację publiczną. W tym zakresie nie ma ono charakteru samodzielnego. Przenosząc te rozważania na grunt niniejszej sprawy, Sąd I instancji doszedł do wniosku, że wnioskodawca w obu zadanych pytaniach domagał się nie tyle udzielenia mu informacji o podjętych decyzjach, ale przeprowadzenia odrębnego postępowania, mającego na celu zbadanie akt zakończonych postępowań, dokonanie ich porównania i stwierdzenie, jakie okoliczności spowodowały wydanie decyzji "podatkowej" sprzecznej tak w sentencji, jak i uzasadnieniu z ustalonym w innym (poprzednim chronologicznie) postępowaniem kontrolnym. Mając na uwadze, że co do zasady postępowania kontrole uregulowane w art. 281-292 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) przeprowadzają organy podatkowe pierwszej instancji (naczelnicy urzędów skarbowych, naczelnicy urzędów celnych, wójtowie, starostowie, marszałkowie województw, dyrektorzy izb skarbowych i dyrektorzy izb celnych) - wnioskowane pytania dotyczyłoby badania akt spraw dwóch odrębnych postępowań prowadzonych przez różne organy (organ podatkowy I instancji i Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej). Byłoby to nic innego, jak prowadzenie kolejnych odrębnych postępowań kontrolnych, polegających na sprawdzaniu przesłanek wydania decyzji w jednym postępowaniu i porównywaniu ustaleń faktycznych przyjmowanych przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z ustaleniami zapadłymi we wcześniejszym postępowaniu kontrolnym. Tym samym nie ulega wątpliwości, iż spełnienie wniosku sprowadzałoby się nie do udzielenia istniejących (gotowych) informacji, ani też nie do udzielenia przetworzonych informacji, ale do wytworzenia jeszcze nieistniejących informacji i tak wytworzone informacje podlegałyby udostępnieniu w trybie wyżej wymienionej ustawy. To znacząco wykracza poza pojęcie informacji "przetworzonej". Informacją przetworzoną będzie bowiem taka informacja, której podmiot zobowiązany do jej udzielenia nie dysponuje "gotową" informacją na dzień złożenia wniosku, ale jej udostępnienie wymaga podjęcia dodatkowych czynności polegających na sięgnięciu np. do dokumentacji źródłowej. Żądana informacja będzie miała charakter informacji przetworzonej, tj. takiej, która co do zasady wymaga dokonania stosownych analiz, obliczeń, zestawień statystycznych połączonych z zaangażowaniem w ich pozyskanie określonych środków osobowych i finansowych. Musi, więc istnieć informacja źródłowa, podstawowa (prosta), której wykorzystanie w postaci zestawienia, obliczenia, itd. spowoduje powstanie informacji "przetworzonej". Taka sytuacja nie miała miejsca w tej sprawie. Czym innym byłoby udostępnienie dokumentów z konkretnego postępowania administracyjnego, czy też sporządzenie zestawienia, analizy, itd. tych dokumentów, nawet z kilku takich postępowań, a czym innym jest prowadzenie postępowania mającego na celu "wychwycenie" przesłanek, które legły u podstaw wydania takiej decyzji z jednoczesnym porównywaniem tych przesłanek. Tym samym Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że pytania zawarte we wniosku skarżącego przekraczają zakres prawa do domagania udzielenia informacji publicznej i nie stosuje się do nich ustawy o dostępie do informacji publicznej. Sąd przypomniał jednocześnie, że treść pytań skarżącego była wiążąca dla organu administracji i nie mógł on dokonywać ich modyfikacji w ten sposób, aby po ich zmianie można byłoby zastosować ustawę o dostępie do informacji publicznej.

Skargę kasacyjną od tego wyroku wniósł skarżący. Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucił naruszenie, na podstawie art. 174 pkt 2 P.p.s.a., przepisów postępowania, tj.:

1) mającą istotny wpływ na wynik sprawy, obrazę art. 41 § 4 P.p.s.a. poprzez oczywiście błędne przedstawienie stanu sprawy, a także istoty zarzutów podniesionych w skardze,

2) naruszenie art. 133 § 1 P.p.s.a poprzez wydanie wyroku nie na podstawie akt sprawy, lecz w oparciu o nieznajdujące potwierdzenia w rzeczywistej treści dokumentów, wnioski z analizy tychże akt (wadliwe rozpoznanie stanu faktycznego sprawy), które to naruszenie miało wpływ na wynik sprawy,

3) naruszenie przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ P.p.s.a. poprzez niedostrzeżenie przez Sąd naruszenia przez Dyrektora UKS w Krakowie art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy i przez to niezasadne oddalenie skargi,

4) naruszenie art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych, poprzez bezprawną aprobatę odmowy udostępnienia wnioskowanej informacji publicznej w formie zwykłego pisma informacyjnego, przy pominięciu wymogów formalnych określonych w art. 16 ustawy z dnia 6 września 2001 r. oraz procedury postępowania organu zobowiązanego do udzielenia informacji publicznej o charakterze informacji przetworzonej.

Niezrozumiała jest, zdaniem pełnomocnika skarżącego, sugestia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w myśl której zadane pytanie przez skarżącego w ramach złożonego wniosku sprowadzać by się musiało do badania, jakie okoliczności spowodowały wydanie decyzji podatkowej. O ile w przypadku pytanie pierwszego przekazanie informacji publicznej mogłoby nastręczyć pewnych trudności, to jednak szczegółowość pytania drugiego nie mogła stanowić przeszkody w jego zrozumieniu. Co do zasady postępowanie kontrolne uregulowane w art. 281-292 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa przeprowadzają organy podatkowe wymienione w art. 13 § 1 pkt 1 wyżej wymienionej ustawy. Na mocy jednak art. 31 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej przepisy Ordynacji podatkowej stosuje się w postępowaniu kontrolnym od jego wszczęcia do dnia jego zakończenia. Organ kontroli skarbowej posiada uprawnienia organu podatkowego wyłącznie od momentu wszczęcia postępowania kontrolnego do jego zakończenia. Nie można było, więc przyjąć, jak wywodził pełnomocnik organu, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Krakowie nie dysponuje potrzebnymi do udzielenia informacji danymi, oraz że porównanie akt spraw musiałoby być dokonane przez różne organy. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej dysponuje zarówno decyzjami kończącymi postępowanie w I instancji jak i protokołami kontroli podatkowej sporządzonymi w toku wyżej wymienionych postępowań kontrolnych. Podmiot występujący o udostępnienie informacji publicznej nie musi wiedzieć, że wnioskowana przez niego informacja ma charakter informacji przetworzonej. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, po stwierdzeniu, iż objęta wnioskiem informacja publiczna ma charakter informacji przetworzonej powinien zażądać od strony wykazania interesu publicznego. Takiego żądania organ jednak do skarżącego nie wystosował. Z pisma Dyrektora z dnia [...] czerwca 2007 r. nie wynika, aby pytanie sformułowane we wniosku wykraczało poza pojęcie informacji publicznej. Pismo to nie ma charakteru odmowy udzielenia informacji publicznej, ponieważ nie spełnia wymogów formalnych z art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zgodnie z wyżej wymieniona ustawą odmowa udzielenia informacji publicznej następuje w drodze decyzji. Przekroczenie zaś pojęcia informacji publicznej powinno być wyrażone expressis verbis przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej.

Autor skargi kasacyjnej podkreślił, iż jedną z naczelnych zasad państwa prawnego (art. 2 Konstytucji RP) jest prawo do rzetelnego i sprawiedliwego procesu sądowego, która zdaniem strony skarżącej w niniejszej sprawie nie znalazła, praktycznej realizacji. Sąd przyznał bowiem pismu Dyrektora UKS w Krakowie walor decyzji administracyjnej akceptując w ten sposób jawnie bezprawną praktykę organu administracji państwowej. Pominięcie przesłanek formalnych, jakie należy spełnić, by można było mówić o udzieleniu informacji przetworzonej oraz odmowie udzielenia informacji publicznej, uchybia zasadzie państwa prawnego określonej w art. 2 Konstytucji RP oraz art. 1 ust. 2 ustawy prawo o ustroju sądów administracyjnych.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną organ wniósł o jej oddalenie i podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Rozpoznawana skarga kasacyjna nie jest oparta na usprawiedliwionych podstawach. I tak skarżący zarzuca naruszenie art. 141 § 4 oraz art. 133 § 1 p.p.s.a przez błędne przedstawienie stanu sprawy oraz zarzutów podniesionych w skardze a nadto wydanie wyroku nie na podstawie akt sprawy, lecz w oparciu o nieznajdujące potwierdzenia w treści dokumentów wnioski z analizy tychże akt. Jak wynika z uzasadnienia wskazanych wyżej zarzutów autor skargi kasacyjnej kwestionuje pogląd wyrażony przez sąd co do tego, że żądana informacja nie jest informacją publiczną bo jej uzyskanie musiałoby być poprzedzone badaniem kontrolnym, którego organ dotychczas nie prowadził. Tak sformułowany zarzut nie znajduje oparcia, dotyczy on bowiem wniosków prawnych wyprowadzonych w wyniku logicznego rozumowania przez sąd, a nie konstrukcji uzasadnienia, która zdaniem NSA w pełni odpowiada wymogom określonych w art. 141 § 4 P.p.s.a. Sąd pierwszej instancji zgodnie z zawartymi w tym przepisie wymogami przedstawił stan sprawy, zarzuty skargi i stanowiska stron oraz bardzo obszernie wyjaśnił swoje stanowisko co do prawnej podstawy rozstrzygnięcia. Nie można też zgodzić się z zarzutem naruszenia art. 133 § 1 P.p.s.a. bowiem w wywodach Sądu I instancji brak jest elementów wskazujących na fakt wnioskowania sprzecznego z treścią dokumentów znajdujących się w aktach sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny w pełni podziela wyrażony w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku pogląd, że pytania zawarte we wniosku skarżącego przekraczają zakres prawa do domagania się udzielenia informacji publicznej, wobec czego nie można zastosować w tym przypadku przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Jak trafnie podniósł Sąd I instancji wniosek o udostępnienie informacji publicznej musi dotyczyć stanu faktycznego lub stanu wiedzy jaką posiada podmiot zobowiązany do udzielenia informacji, istniejący na dzień udzielenia odpowiedzi. Nie budzi wątpliwości, że informacji żądanej przez wnioskodawcę Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Krakowie nie posiadał, a udzielenie odpowiedzi musiałoby wiązać się z wytworzeniem żądanej informacji.

Prawo dostępu do informacji publicznej oznacza natomiast dostęp do informacji już istniejącej, będącej w posiadaniu, podmiotu zobowiązanego i nie może być utożsamiana z prawem do inicjowania działań (kontrolnych, badawczych itp.) mających na celu wytworzenie informacji jakościowo nowej i dotychczas nieistniejącej, której udzielenia domaga się wnioskodawca.

Skoro żądana informacja nie była informacją publiczną nietrafny jest też zarzut naruszenia art. 1 i 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz art. 2 Konstytucji, ponieważ przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej nie znajdowały w ogóle zastosowania. Nietrafny jest przy tym pogląd skarżącego, że żądana przez niego informacja jest informacją publiczną, tyle że przetworzoną wobec czego odmowa udzielenia informacji powinna być wydana w formie decyzji administracyjnej i w trybie określonym w art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Informacja przetworzona jest wprawdzie jakościowo nową informacją, ale powstaje ona w wyniku określonego działania intelektualnego, w odniesieniu do już istniejącego zbioru informacji prostych znajdujących się w posiadaniu podmiotu zobowiązanego. W omawianej sprawie ustalenie czy wydane zostały decyzje podatkowe sprzeczne z ustaleniami przeprowadzonych postępowań kontrolnych (bo do tego w istocie sprawdzała się treść obydwu pytań) wymagałoby kontroli wszystkich akt, w których decyzje zostały wydane celem ustalenia czy przypadki takie miały miejsce i w ilu ewentualnie przypadkach. Tak więc żądana informacja ponad wszelką wątpliwość nie była informacją publiczną w rozumieniu przepisów ustawy, co oznacza, że nie mógł znaleźć zastosowania również art. 16 tej ustawy. Przepis ten dotyczy bowiem odmowy udostępnienia informacji publicznej a nie jakiejkolwiek informacji. Tak więc również zarzut naruszenia tego przepisy uznać należy za bezzasadny.

Z tych wszystkich względów uznając, że skarga kasacyjna jest oparta na usprawiedliwionych podstawach Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji.