Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jan Rudowski po rozpoznaniu w dniu 22 lipca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 25 lipca 2008 r. sygn. akt I SA/Kr 662/08 w zakresie odrzucenia skargi wydanego w sprawie ze skargi W. G. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 3 marca 2008 r., nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnego postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 25 lipca 2008 r., sygn. akt I SA/Kr 662/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę W. G. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 3 marca 2008 r., nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnego.

Relacjonując przebieg postępowania Sąd pierwszej instancji wskazał, że skarżący wniósł skargę, która nie została przez niego własnoręcznie podpisana. Zarządzeniem z dnia 21 maja 2008 r., skarżący został wezwany do usunięcia braków formalnych skargi poprzez podpisanie skargi, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia skargi. Powyższe wezwanie zostało prawidłowo doręczone skarżącemu w dniu 27 maja 2008 r.

Sąd pierwszej instancji podkreślił, że skarżący w wyznaczonym terminie nie uzupełnił braków formalnych skargi w postaci jej podpisania. Zaznaczono, że podpis złożony pod skargą powinien być własnoręczny ("podpis strony"), zatem nie spełnia tego wymogu podpis mechanicznie odtworzony, czy też kserokopia podpisu.

Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia złożył pełnomocnik skarżącego zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania poprzez zastosowanie w sprawie art. 49 § 1 w związku z art. 46 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zw. dalej w skrócie: p.p.s.a., naruszenie prawa materialnego w tym błędne zastosowanie w sprawie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. wskutek dokonania błędnych ustaleń faktycznych oraz naruszenie art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a. w tym pozbawienie skarżącego realnej możliwości ochrony swoich praw.

Pełnomocnik wnosił o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przyjęcie skargi do rozpoznania bądź przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji oraz zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego według norm prawem przewidzianych.

Podkreślono, że wśród pism doręczonych stronie skarżącej brak było wskazanego w wezwaniu i podpisanego zarządzenia Przewodniczącego Wydziału do usunięcia braków formalnych złożonej skargi, więc strona nie została skutecznie wezwana do jego usunięcia. Wywiedzenie w tej sytuacji negatywnych skutków procesowych (odrzucenie skargi) dowodzi naruszenia prawa skarżącego do obrony. Merytoryczne rozstrzygnięcie w sprawie zostało wydano pomimo niepełnych, a więc błędnych ustaleń faktycznych. Nie mógł mieć w niniejszej sprawie zastosowania art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie podlega uwzględnieniu.

Stosownie do przepisu art. 174 p.p.s.a., skargę kasacyjną można oprzeć na dwóch podstawach, tj.: na naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie oraz na naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Zgodnie z art. 183 § 1 wskazanej ustawy, Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej.

Na wstępie należy podkreślić, że zgodnie z art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. sąd odrzuca skargę gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie jej braków formalnych. W niniejszej sprawie wezwaniem z dnia 21 maja 2008 r. Sąd pierwszej instancji w wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 19 maja 2008 r. wezwał skarżącego do usunięcia braków formalnych skargi poprzez podpisanie skargi, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru wynika, że dnia 27 maja 2008 r. strona skarżącego odebrała przesyłkę zawierającą wezwanie z dnia 21 maja 2008 r. Nie uzupełniła jednak braku poprzez podpisanie skargi.

Wobec tego słusznie wskazano w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, że strona nie podpisała skargi. Zgodnie z art. 49 § 1 p.p.s.a. pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu, jeżeli nie spełnia określonych warunków formalnych. Przy czym chodzi tu o warunki formalne ogólne, przewidziane dla wszystkich pism strony (art. 46-47 p.p.s.a.), jak i warunki formalne szczególne, przewidziane dla niektórych pism, np. skargi (art. 57 p.p.s.a.), czy wskazane w art. 279 p.p.s.a. wymogi skargi o wznowienie postępowania (por. A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, B. Dauter, B. Gruszczyński, "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz" Zakamycze 2005 r., str. 126). Konsekwencją tego, że pismo nie spełnia wskazanych wymogów jest bądź pozostawienie go bez rozpoznania (art. 49 § 1 p.p.s.a.), bądź np. odrzucenie, jak w przypadku skargi (zgodnie z powołanym w treści skargi kasacyjnej art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a.). Art. 46 p.p.s.a. zawiera ogólne warunki, którym odpowiadać musi każde pismo procesowe (§ 1). Wprowadza przy tym wyraźne rozróżnienie warunków pierwszego pisma procesowego i dalszych pism procesowych w sprawie (§ 2).

Każde pismo strony powinno zawierać:

1) oznaczenie sądu, do którego jest skierowane, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników;

2) oznaczenie rodzaju pisma;

3) osnowę wniosku lub oświadczenia;

4) podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika;

5) wymienienie załączników.

Wobec powyższego nie może zostać uwzględniony zarzut sformułowany przez stronę skarżącą dotyczący naruszenia prawa procesowego poprzez zastosowanie przez Sąd pierwszej instancji art. 49 § 1 w związku z art. 46 § 1 pkt 1 p.p.s.a.

Argumentacja pełnomocnika dotycząca braku prawidłowego i skutecznego wezwania do uiszczenia braku formalnego skargi również nie może przynieść zamierzonego skutku, ponieważ Sąd pierwszej instancji w wyniku wydania przez Przewodniczącego I Wydziału w Krakowie zarządzenia z dnia 19 maja 2009 r. (znajdującego się na karcie 1 akt sądowych) wzywającego do podpisania skargi prawidłowo wezwał stronę do uzupełnienia tego braku. Ponadto nie naruszono art. 183 § 2 p.p.s.a. poprzez pozbawienie skarżącego realnej możności obrony swoich praw.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 p.p.s.a. w związku z art. 182 § 1 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.