Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. O. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 sierpnia 2007 r. sygn. akt I SA/Wa 1149/07 w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 stycznia 2006 r. sygn. akt I SA/Wa 607/05 w sprawie ze skargi J. O. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie nabycie mienia z mocy prawa przez gminę z dniem 1 stycznia 1999 r. postanawia: oddalić zażalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 3 sierpnia 2007 r. odmówił wstrzymania wykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 stycznia 2006 r. sygn. akt I SA/Wa 607/05. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że zgodnie z art. 284 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wniesienie skargi o wznowienie postępowania nie tamuje wykonania zaskarżonego orzeczenia. W razie uprawdopodobnienia, że zgłaszającemu wniosek grozi niepowetowana szkoda, sąd może wstrzymać wykonanie orzeczenia. Wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy skarżący uprawdopodobni, że w razie jego wykonania grozi mu niepowetowana szkoda. To na wnioskodawcy ciąży obowiązek, jak wywodził dalej Sąd aby wywieść, że złożony w tym przedmiocie wniosek jest zasadny w kontekście przedstawionych okoliczności. Po analizie zgłoszonych przez skarżącego argumentów Sąd I instancji doszedł do przekonania, że nie dają one podstaw do uwzględnienia wniosku i wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego orzeczenia.

Zażalenie od tego postanowienia wniósł skarżący twierdząc, iż nadanie klauzuli prawomocności wyrokowi błędnemu tj. niezgodnemu ze stanem faktycznym i prawnym powoduje niepowetowaną szkodę dla niego. Z tych względów zażalenie, jak wskazał, zasługuje na uwzględnienie. Podniósł ponadto, że po wyznaczeniu adwokata z urzędu uprawdopodobni niepowetowaną szkodę, na którą powoływał się we wniosku o wstrzymanie wykonania orzeczenia.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.

Stosownie do treści art. 284 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a. wniesienie skargi o wznowienie postępowania nie tamuje wykonania zaskarżonego orzeczenia. W razie uprawdopodobnienia, że zgłaszającemu wniosek grozi niepowetowana szkoda, sąd może wstrzymać w drodze postanowienia, wykonania określonego orzeczenia.

Podkreślić należy, że samo wniesienie skargi o wznowienie postępowania nie wstrzymuje automatycznie wykonania wyroku. Upoważnia jednak osobę, która ją składa do wystąpienia z wnioskiem o wstrzymanie wykonania orzeczenia. Skuteczność tego wniosku, jak wynika z powołanego powyżej art. 284 P.p.s.a., zależy od uprawdopodobnienia przez wnioskodawcę, iż w razie wykonania orzeczenia wnoszącemu skargę grozi niepowetowana szkoda. Inne okoliczności, jak wynika z tej regulacji, uniemożliwiają sądowi uwzględnienie wniosku w tym przedmiocie. Złożenie skargi o wznowienie postępowania nie powoduje więc, że zaskarżony wyrok przestaje być prawomocny i na jego wykonanie ma wpływ samo wniesienie skargi o wznowienie. To dopiero wniosek o wstrzymanie wykonania orzeczenia, w ramach tak rozpoczętego postępowania i uprawdopodobnienie grożącej skarżącemu niepowetowanej szkody daje podstawy do zastosowania przez sąd instytucji z art. 284 P.p.s.a. Uprawdopodobnienie to ciężar spoczywający na osobie, która z powoływanych twierdzeń wywodzi skutki prawne. Co do zasady, uprawdopodobnienie nie może opierać się na samych twierdzeniach strony, ponieważ jest to pewnego rodzaju środek zastępczy i nie daje pewności, lecz tylko prawdopodobieństwo co do twierdzeń strony o określonym fakcie. Dlatego też, Sąd przy ocenie problematyki z tego zakresu musi opierać się na jakimś wskazanym przez stronę materiale, który pozwalałby mu zająć określone stanowisko w sprawie.

Konkludując podkreślić trzeba, iż instytucja wstrzymania wykonania określonego orzeczenia jest jak wynika z art. 284 P.p.s.a. ochroną osoby, która wniosek taki składa przed ewentualnymi skutkami wykonania orzeczenia. Objęcie jednak osoby, składającej skargę o wznowienie postępowania, tego rodzaju ochroną nie jest jak wynika z wywodów powyższych działaniem podejmowanym przez sąd z urzędu. Nie jest również działaniem obligatoryjnym podejmowanym przez sąd po złożeniu wniosku w tym przedmiocie. Uwzględnienie wniosku i wstrzymanie wykonania orzeczenia sądu jest uzależnione od działań podjętych przez podmiot domagający się przyznania mu tego rodzaju ochrony.

W rozpoznawanej sprawie, należało podzielić pogląd Sądu I instancji, iż z wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania orzeczenia nie wynika aby ewentualne wykonanie orzeczenia spowodować mogło dla niego zagrożenie wystąpienia niepowetowanej szkody. Trudno uznać, że samo niezadowolenie strony z podjętego w jej sprawie orzeczenia i powołanie we wniosku, iż kwestionowany wyrok jest błędny i narusza prawa, uzasadniać powinno wstrzymanie takiego orzeczenia. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, wniosek skarżącego o wstrzymanie wykonania orzeczenia nie mógł zostać przez Sąd uwzględniony, ponieważ nie zostało w nim wykazane przez wnioskodawcę istnienie przesłanki z art. 284 P.p.s.a.

W tym stanie rzeczy należało przyjąć, iż kwestionowane rozstrzygnięcie Sądu I instancji jest prawidłowe i odpowiada prawu, a tym samym na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a. oddalić zażalenie.