Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kwiecińska, Sędziowie WSA Andrzej Góraj (spr.), Danuta Kania, Protokolant referent stażysta Małgorzata Ciach, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lutego 2015 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia [...] na bezczynność partii Twój Ruch w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] czerwca 2013 r. o udzielenie informacji publicznej 1. stwierdza, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 2. wymierza partii Twój Ruch grzywnę w wysokości 500 (słownie: pięćset) złotych, 3. umarza postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie w pozostałym zakresie, 4. zasądza od partii Twój Ruch na rzecz strony skarżącej Stowarzyszenia [...] kwotę 100 (słownie: sto) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Wnioskiem z 19 czerwca 2013 r. [...] zwróciła się do partii politycznej Ruch Palikota (obecnie Twój Ruch), o udostępnienie umów, zawartych w celu przeprowadzenia na zlecenie partii badań opinii społecznej, oraz wyników tych badań za okres – styczeń – maj 2013 r.

Wobec bezczynności adresata wniosku, strona nie czując się zaspokojona w swoim żądaniu wywiodła skargę do tut. Sądu na bezczynność partii.

W odpowiedzi na skargę partia wniosła o jej oddalenie podnosząc, że nie dysponuje środkami technicznymi niezbędnymi do zeskanowania żądanych dokumentów ani do przeniesienia danych na płytę dvd. Wskazała również, że żądanie wniosku obejmuje m.in. dane chronione, jak np. tajemnica przedsiębiorstwa.

Partia podniosła również zarzuty związane z materią uwiarygodnienia wniosku podpisami osób go składających.

Pismem procesowym z dnia 21 stycznia 2015 r. partia powiadomiła Sąd, ze przesłała wnioskodawcy żądaną informację.

Pismem procesowym, które dotarło do Sądu w dniu rozprawy, skarżący przyznał fakt zrealizowania wniosku przez partię wnosząc jednocześnie o ukaranie jej grzywną oraz o stwierdzenie, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje :

Postępowanie w sprawie stało się bezprzedmiotowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem zaskarżonej decyzji administracyjnej i to z przepisami obowiązującymi w dacie jej wydania.

Postępowanie toczące się wskutek wniesienia skargi, i analizowane pod tym kątem podlegało umorzeniu. Zgodnie z przepisem art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje orzekanie w sprawach skarg m. in. na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a.

Z bezczynnością organu mamy do czynienia wówczas, gdy organ zobowiązany do podjęcia czynności, nie podejmuje jej w terminie określonym przez przepisy prawa. Powyższe oznacza zatem, że zarzut bezczynności powinien się pojawić wówczas, gdy organ, będąc właściwym w sprawie i zobowiązanym do podjęcia czynności, pozostaje w zwłoce. Skarga na bezczynność bowiem ma na celu spowodowanie wydania przez właściwy organ administracji publicznej oczekiwanego aktu, lub rozpoznanie wniosku. Przez pryzmat realizacji tego celu należy więc oceniać zasadność toczenia się postępowania wywołanego skargą na bezczynność.

Przechodząc do meritum rozpoznawanej sprawy wskazać należy, iż w trakcie całego postępowania adresat wniosku nie kwestionował tego, iż był podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej w świetle regulacji ustawy o dostępie do informacji publicznej, ani tego, że żądana informacja posiada przymiot informacji publicznej.

Nadto, okolicznością niesporną było to, że na dzień orzekania przez Sąd, wniosek skarżącego o udostępnienie żądanej informacji został zrealizowany przez organ. Wnioskodawca otrzymał bowiem w całości żądaną informację co przyznał w stosownym piśmie procesowym.

W świetle powyższego postępowanie w niniejszej sprawie należało umorzyć, gdyż stało się bezprzedmiotowe. Organ rozpoznał bowiem wniosek strony jeszcze przed rozprawą.

W tym stanie rzeczy, uznając iż na dzień orzekania przez Sąd, żądanie skarżącego zostało zaspokojone przez organ, na mocy art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz.270 ze zm.), należało orzec jak w sentencji wyroku.

Skoro organ udzielił odpowiedzi dopiero po wniesieniu przedmiotowej skargi, Sąd uznał, iż skarżący zasadnie uważał, że na dzień jej wniesienia, nie można zaś było traktować jej jako bezprzedmiotowej.

Kolejną kwestią wymagającą rozstrzygnięcia było to, czy bezczynność w rozpoznaniu wniosku, jakiej dopuściła się partia, nosi cechy bezczynności kwalifikowanej. W ocenie tut. Sądu, zestawienie daty wniosku (19.06.2013 r.) z datą zrealizowania tego wniosku (19.01.2015 r.) świadczy o tym, że bezczynność partii miała cechy rażącego naruszenia prawa. Nadto w aktach administracyjnych sprawy brak jest jakichkolwiek przesłanek mogących usprawiedliwiać ponad półtoraroczne opóźnienie w udzieleniu odpowiedzi na żądanie wnioskodawcy.

Partia w odpowiedzi na skargę podnosiła co prawda twierdzenie, że nie posiadała środków technicznych umożliwiających jej realizację żądania w formie określonej we wniosku, jednakże w aktach sprawy brak jest dowodów świadczących o tym, aby adresat wniosku podejmował działania o jakich mowa w art.14 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Stąd więc powyższe twierdzenia należało uznać za gołosłowne i nie wpływające na ocenę charakteru badanej bezczynności.

Z uwagi na to, że opóźnienie w rozpoznaniu wniosku było bardzo znaczne i w żaden sposób nie usprawiedliwione, tut. Sąd doszedł do przekonania, iż zasadnym jest uwzględnienie wniosku skarżącego i ukaranie adresata wniosku grzywną, zgodnie z dyspozycją przepisu art.149 § 2 p.p.s.a.