Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Jan Paweł Tarno, Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska, Sędzia del. WSA Jacek Fronczyk (spr.), Protokolant asystent sędziego Dorota Chromicka, po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 3 czerwca 2013 r., sygn. akt II SA/Op 52/13 w sprawie ze skargi D. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia [...] listopada 2012 r., nr [...] w przedmiocie informacji publicznej oddala skargę kasacyjną.

Wyrokiem z dnia 3 czerwca 2013 r. o sygn. akt II SA/Op 52/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu uwzględnił skargę D. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie informacji publicznej, uchylając zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Burmistrza G. z dnia [...] września 2012 r. nr [...], określając przy tym, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości i zasądzając od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu na rzecz skarżącego D. K. kwotę 200 zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

Wnioskiem z dnia 29 maja 2012 r. D. K., powołując się na art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), zwrócił się do Burmistrza G. o udostępnienie informacji w następującym zakresie:

1) jakie działania podjęła Gmina G. w związku z brakiem prac remontowych dotyczących Zamku w K.?;

2) czy został w końcu naliczony podatek od nieruchomości, a jeżeli tak, to w jakiej wysokości?;

3) czy właściciel pałacu płaci go regularnie czy się odwołuje?

Do wniosku dołączona została kserokopia legitymacji prasowej D. K., wydana przez "Gazetę Opolską", a także zaświadczenie "Gazety Grodkowskiej", stwierdzające, że D. K. jest współpracownikiem tego miesięcznika.

W odpowiedzi na powyższy wniosek, Burmistrz G. decyzją z dnia [...] czerwca 2012 r. odmówił udzielenia odpowiedzi na powyższe pytania, wskazując, że pierwsze z nich dotyczy informacji przetworzonej, natomiast kolejne pytania objęte są tajemnicą skarbową z mocy art. 293 § 1 i 2 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.).

Na skutek odwołania wniesionego przez D. K., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu decyzją z dnia [...] sierpnia 2012 r. uchyliło powyższą decyzję w całości, przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

Ponownie rozpatrując sprawę, Burmistrz G. pismem z dnia [...] września 2012 r. nr [...] udzielił wnioskodawcy odpowiedzi na pytanie pierwsze, informując, że Gmina G. dokłada wszelkich starań, aby zabytkowy obiekt pałacowo-parkowy, położony w K., wpisany do rejestru zabytków Województwa Opolskiego, był utrzymywany przez właściciela zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 ze zm.). W tym celu utrzymuje stały kontakt z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków w Opolu oraz właścicielem i w dniu 6 czerwca 2012 r. została przeprowadzona kontrola w spawie ustalenia czynności, jakie musi podjąć właściciel nieruchomości w celu utrzymywania konserwowania zabytkowego obiektu.

W zakresie pozostałych dwóch pytań zawartych we wniosku D. K. z dnia 29 maja 2012 r., Burmistrz G. decyzją z dnia [...] września 2012 r. nr [...], stosując art. 16 w związku z art. 5 ust. 1 ww. ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz art. 293 § 1 i 2 pkt 3 i 4 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, odmówił udzielenia odpowiedzi. Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie, organ podał, że informacje te są objęte tajemnicą skarbową, gdyż kwestie obciążenia danego podmiotu podatkiem od nieruchomości – zarówno w wyniku złożenia deklaracji podatkowej, jak i wydania decyzji wymiarowej – w tym wysokości zobowiązania podatkowego i okoliczności związanych z jego regulowaniem, mają swoje źródło w dokumentacji rachunkowej organu podatkowego. Powołując się na orzecznictwo sądowoadministracyjne, organ wywiódł, że z przepisu art. 293 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa wynika zakaz udostępniania danych indywidualnych podatników, a także danych zawartych w dokumentacji rachunkowej organu. Udzielane mogą być jedynie informacje zbiorcze o podatnikach, tymczasem żądane informacje nie stanowią informacji zbiorczej. Ponadto, organ wskazał, że określony w art. 294 § 1 pkt 2 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa katalog podmiotów, którym można udostępnić powyższe dane, nie obejmuje osób fizycznych.

Od powyższej decyzji wnioskodawca złożył odwołanie, w którym zarzucił naruszenie art. 61 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w związku z art. 5 ust. 1 ww. ustawy o dostępie do informacji publicznej i art. 293 § 1 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, a także naruszenie art. 33 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.). W uzasadnieniu zarzucił ograniczenie prawa do informacji o działaniach władzy publicznej, wynikającego z art. 61 ust. 3 Konstytucji RP, które – jego zdaniem – powinno być odczytywane w sposób wskazany w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 października 2009 r. o sygn. akt K 26/08, jako dostęp powszechny i szeroki, stanowiący urzeczywistnienie demokratycznych zasad funkcjonowania władzy publicznej w Państwie prawnym. Natomiast ograniczanie tego prawa, z uwagi na tajemnicę skarbową, powinno być rozpatrywane w kontekście powyższych przesłanek. Ograniczenia, o jakich mowa w art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, winny być stosowane wyjątkowo, a wszelkie ustawowe ograniczenia wolności prasy, w tym prawa do informacji, nie mogą być interpretowane rozszerzająco. Podkreślił też, że pytania zawarte w złożonym wniosku dotyczą postępowania organu odnośnie zabytku, a ochrona zabytków należy – zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j.: Dz. U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.) – do zadań własnych gminy i zalicza się do sfery publicznej. D. K. przytoczył ponadto treść pisma Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Opolu, stwierdzającego, że nie było wydawane zaświadczenie, na podstawie którego właściciel mógłby ubiegać się o ulgę w podatku, stąd celem pytania jest potwierdzenie, czy Gmina nalicza podatek, czyli czy wykonuje swój obowiązek podatkowy i tego rodzaju informacja nie może podlegać jakiejkolwiek ochronie. Odwołujący zarzucił pominięcie przez organ przepisów art. 33 ust. 1 i art. 35 ww. ustawy o finansach publicznych, potwierdzających normatywną zasadę jawności finansów publicznych. Stwierdził, że tajemnica skarbowa nie ma charakteru absolutnego, co przejawia się w jawności udzielanej pomocy, np. w zakresie umorzeń podatkowych na podstawie art. 34 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Z tego względu – w jego ocenie – nie jest prawidłowe stanowisko organu, że informacja o opodatkowaniu lub nieopodatkowaniu zabytku nie może być podana do publicznej wiadomości. Podniósł także, że w razie niewystąpienia wszystkich przesłanek z art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j.: Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.), organ podatkowy powinien wszcząć postępowanie i ustalić podatek, stąd część złożonego wniosku sprowadza się do udzielenia odpowiedzi, czy takie postępowanie było prowadzone i jaki był tego efekt. Podkreślił, że na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej decyzje wydawane przez organy władzy publicznej podlegają również zasadom jawności. Poza tym, informacja publiczna odnośnie naliczania podatku od zabytkowego Zamku w K. ma ważne znaczenie dla społeczeństwa, gdyż będzie stanowić część artykułu o losach tego obiektu, który ukaże się w prasie lokalnej oraz ogólnopolskiej i ma zawierać opartą na faktach i dokumentach informację na temat tego, co aktualnie dzieje się w przedmiocie remontu niszczejącego Zamku. Artykuł powyższy ma zwrócić uwagę społeczeństwa i urzędników na problem niszczejącego obiektu, stanowiącego dziedzictwo kulturowe i ważnego dla społeczności lokalnej, który często zmienia właścicieli, i który – pomimo zapowiedzi – nie został zabezpieczony ani wyremontowany również przez aktualnego właściciela, tj. firmę [...]. Zdaniem zainteresowanego, w tych okolicznościach należy dać pierwszeństwo zasadzie jawności informacji publicznej i jawności finansów publicznych. Wskazał również, że na tożsame pytania dotyczące Zamku w N. uzyskał odpowiedź z Urzędu Miejskiego w N.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu decyzją z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu decyzji Kolegium wywiodło, że ustawa o dostępie do informacji publicznej konkretyzuje konstytucyjne prawo do informacji publicznej i wskazuje, jakie uprawnienia składają się na to prawo, jakie sytuacje ograniczają jawność informacji, kto z prawa do informacji może korzystać i które podmioty są zobowiązane do jej udostępnienia, na jakich zasadach i w jakim trybie. Kolegium stwierdziło, że informacje, których udostępnienia domaga się strona, są informacją publiczną, gdyż dotyczą należności o charakterze publicznoprawnym, które stanowią dochód Gminy oraz działalności Burmistrza G., jako organu podatkowego, będącego jednocześnie dysponentem informacji. W ocenie Kolegium, organ I instancji dokonał prawidłowej analizy przepisów prawa i słusznie uznał, że informacje te stanowią tajemnicę skarbową, której to tajemnicy organ zobowiązany jest przestrzegać z mocy art. 294 § 1 pkt 2 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa. W świetle przepisów art. 293-305 tej ustawy, tajemnicą skarbową objęta jest informacja dotycząca: obciążenia danego podmiotu podatkiem od nieruchomości, czy to w wyniku złożenia deklaracji podatkowej, czy też wydania decyzji wymiarowej; wysokości tego zobowiązania; okoliczności związanych z regulowaniem zobowiązania podatkowego z tego tytułu. Informacje te wynikają z dokumentów składanych przez podatników (deklaracja podatkowa), akt postępowania podatkowego (decyzja wymiarowa), czy dokumentacji rachunkowej organu podatkowego (płatności z tytułu podatków). Tożsamy charakter ma informacja na temat korzystania przez podatnika ze środków odwoławczych, gdyż dotyczy ona konkretnej decyzji podatkowej (akta postępowania podatkowego). Tego rodzaju informacje nie stanowią natomiast ogólnej informacji o stanie postępowania podatkowego. Nadto, podanie żądanych danych dotyczących konkretnej nieruchomości powoduje, że następuje zindywidualizowanie podmiotu będącego podatnikiem, podczas gdy możliwe jest tylko ujawnianie danych podatników od strony zbiorczej. W tym zakresie organ odwoławczy przywołał orzeczenia sądowe. Kolegium podkreśliło też, że Ordynacja podatkowa w art. 297-297c przewiduje możliwość udostępnienia akt lub informacji zawartych w aktach spraw podatkowych jedynie konkretnym organom lub instytucjom i katalog ten nie obejmuje osób fizycznych. Ordynacja podatkowa nie zawiera regulacji zezwalającej organowi na odstąpienie od zakazu ujawnienia informacji stanowiącej tajemnicę skarbową. Poza tym, żądane informacje nie stanowią informacji zbiorczej, o której mowa w art. 305 Ordynacji. Według Kolegium, oceny tej nie zmienia przepis art. 33 ust. 1 ww. ustawy o finansach publicznych, stanowiący, że gospodarka środkami publicznymi jest jawna. Jego dopełnienie stanowi art. 34, który enumeratywnie wymienia formy jawności gospodarowania środkami publicznymi, jednak nie obejmuje sytuacji mającej miejsce w niniejszej sprawie. Kolegium wywiodło poza tym, że dla oceny wystąpienia ograniczenia udostępnienia informacji publicznej nie ma znaczenia, że przedmiotem zobowiązania podatkowego, którego dotyczy pytanie, jest zabytek, gdyż nie wyłącza to ochrony tej informacji jako informacji podatkowej. Nie staje się ona z tego powodu informacją o realizacji zadań z zakresu ochrony zabytków. Również argument dotyczący społecznego znaczenia tej informacji nie może powodować odstąpienia od stosowania przepisów nakładających ograniczenia w udostępnieniu informacji publicznej. Natomiast fakt uzyskania informacji na temat Zamku w N. nie ma znaczenia dla oceny stanu faktycznego i prawnego sprawy.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu D. K. wniósł o uchylenie decyzji organów obu instancji oraz o zobowiązanie organu do udostępnienia informacji publicznej w terminie 14 dni, a także o zasądzenie kosztów postępowania. W motywach skargi skarżący przedstawił zarzuty podniesione już wcześniej w odwołaniu.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu wniosło o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko prezentowane w zaskarżonej decyzji.

W toku postępowania sądowoadministracyjnego organizacja społeczna – Stowarzyszenie [...] z siedzibą w W. zgłosiło udział w sprawie, popierając skargę wniesioną przez D. K.

Postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, wydanym na rozprawie w dniu 16 maja 2013 r., Stowarzyszenie zostało dopuszczone do udziału w postępowaniu w charakterze jego uczestnika.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, rozpoznając sprawę, uznał skargę za uzasadnioną z uwagi na stwierdzenie naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy. Sąd wyjaśnił, że żądanie zawarte we wniosku skarżącego spełnia zakres podmiotowy i przedmiotowy stosowania ww. ustawy o dostępie do informacji publicznej. Pojęcie "informacji publicznej" określone zostało w art. 1 ust. 1 oraz w art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zgodnie z pierwszym z tych przepisów, każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną, w rozumieniu ustawy, i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie. Natomiast art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. "a" ww. ustawy stanowi, że udostępnieniu podlega informacja publiczna, w szczególności o danych publicznych, w tym: treść i postać dokumentów urzędowych, w szczególności treść aktów administracyjnych i innych rozstrzygnięć, dokumentacja przebiegu i efektów kontroli oraz wystąpienia, stanowiska, wnioski i opinie podmiotów ją przeprowadzających. Wskazany w tym przepisie katalog informacji podlegających udostępnieniu w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej nie jest wyczerpujący i ma charakter otwarty, na co wskazuje użyty zwrot "w szczególności". Zdaniem Sądu, przedmiotem informacji publicznej są zatem sprawy mogące zostać zakwalifikowane jako "sprawy publiczne" i do takich należy zaliczyć te objęte wnioskiem skarżącego.

Z kolei zakres podmiotowy ustawy o dostępie do informacji publicznej, czyli krąg podmiotów zobligowanych do udostępniania informacji publicznej, jak wskazał WSA w Opolu, wyznacza art. 4 ust. 1 tej ustawy, stanowiąc, że są nimi: władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności: organy władzy publicznej, organy samorządów gospodarczych i zawodowych, podmioty reprezentujące zgodnie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa, podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego, podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą, w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

W ocenie Sądu, Burmistrz G., jako organ władzy publicznej, mieści się w zakresie podmiotowym stosowania ustawy o dostępie do informacji publicznej, co oznacza, że jest podmiotem zobowiązanym do udostępnienia informacji, mającej charakter informacji publicznej, będącej w jego posiadaniu. Skarżący, wskazując że przedmiotem wniosku jest niszczejący obiekt zabytkowy wpisany do rejestru zabytków, który nie jest remontowany przez obecnego właściciela, żądał udzielenia informacji dotyczącej działań Burmistrza G., jako organu podatkowego, w zakresie należności o charakterze publicznoprawnym, stanowiących dochód Gminy. Ponadto, skarżący domagał się też udzielenia informacji o działaniach Gminy w kwestii ochrony zabytków, czyli w zakresie realizacji ustawowego obowiązku należącego do zadań własnych gminy, a wynikającego z art. 7 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o samorządzie gminnym, czyli dotyczącego sfery publicznej.

Sąd podkreślił, że katalog podmiotów, które mogą żądać udostępnienia informacji publicznej, określa art. 2 ust. 1 omawianej ustawy, przewidujący, że prawo do informacji publicznej przysługuje każdemu z zastrzeżeniem art. 5. Używając pojęcia "każdemu", ustawodawca precyzuje obywatelskie uprawnienie zagwarantowane w art. 61 Konstytucji RP, wskazując, że każdy może z niego skorzystać na określonych w tej ustawie zasadach, przy czym pojęcie to należy rozumieć jako każdy człowiek (osoba fizyczna) lub podmiot prawa prywatnego.

WSA w Opolu zwrócił uwagę, że ustawa o dostępie do informacji publicznej wymienia w art. 7 ust. 1 różne sposoby udostępniania informacji publicznej, przewidując jednocześnie w art. 10 udostępnianie informacji publicznej na wniosek. Poza tym, ustawa określa dwie formy reakcji organu na wniosek strony o udostępnienie takiej informacji. Udzielenie żądanych informacji następuje w formie czynności materialno-technicznej, natomiast odmowa ich udostępnienia – w formie decyzji administracyjnej (art. 16 ust. 1 ww. ustawy). Zdaniem Sądu, konieczna jest zatem ocena zasadności odmowy udzielenia żądanej informacji publicznej, jako że orzekające w sprawie organy zgodnie twierdzą, iż informacja, o którą zwrócił się skarżący, korzysta z ochrony, jaką zapewniają jej przepisy statuujące tajemnicę skarbową.

Sąd wskazał, że ustawa o dostępie do informacji publicznej określa, w jakich przypadkach dostęp do informacji publicznej podlega ograniczeniu oraz kiedy żądane przez wnioskodawcę informacje nie mogą zostać udostępnione. Możliwość ta została zasygnalizowana już w art. 2 ust. 1 tej ustawy, poprzez odesłanie w tym zakresie do jej art. 5, którego ust. 1 stanowi, że prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych. W opinii Sądu, przepis ten bezspornie koresponduje z art. 61 ust. 3 Konstytucji RP, wedle którego ograniczenie prawa do uzyskiwania informacji może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego Państwa.

Sąd zaznaczył przy tym, że na tych samych zasadach odbywa się dostęp prasy do informacji publicznej, o czym stanowi art. 3a ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24 ze zm.).

W ocenie WSA w Opolu, do katalogu tajemnic ustawowo chronionych należy tajemnica skarbowa, unormowana w przepisach ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, co wskazuje na jej ścisłe związanie z postępowaniem podatkowym. Zakres tajemnicy skarbowej określony został w art. 293, który precyzuje, że tajemnicą skarbową objęte są indywidualne dane zawarte w deklaracji oraz innych dokumentach składanych przez podatników, płatników inkasentów (§ 1). Na zasadzie art. 293 § 2, przepis § 1 stosuje się również do danych zawartych w: 1) informacjach podatkowych przekazywanych organom podatkowym przez podmioty inne, niż wymienione w § 1, 2) aktach dokumentujących czynności sprawdzające, 3) aktach postępowania podatkowego, kontroli podatkowej oraz aktach postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, 4) dokumentacji rachunkowej organu podatkowego, 5) informacjach uzyskanych przez organy podatkowe z banków oraz z innych źródeł, niż wymienione w § 1 lub w pkt 1, 6) informacjach uzyskanych w toku postępowania w sprawie zawarcia porozumień, o których mowa w dziale II a.

W oparciu o powyższe przepisy Sąd skonstatował, że tajemnica skarbowa obejmuje dane, czyli fakty, liczby i informacje dotyczące materiałów służących do ustalania obowiązku podatkowego oraz przekształcenia go w zobowiązanie podatkowe. Dane objęte tajemnicą skarbową dotyczą w zasadzie pełnej treści dokumentów składanych przez podatników, płatników lub inkasentów. Obejmują one bowiem zawsze dane odnoszące się do konkretnego podmiotu (w tym sensie są danymi indywidualnymi) i dotyczą źródeł i wysokości osiąganych przychodów oraz rodzajów i wysokości poniesionych wydatków (kosztów), także opłaconych zaliczek na podatek. Dane te obejmują również określenie danych osobowych podatnika (imiona i nazwisko, nazwisko rodowe, imiona rodziców), datę urodzenia, miejsce zamieszkania i miejsce wykonywania działalności gospodarczej lub miejsce zatrudnienia (nauki), numer ewidencyjny (PESEL), Numer Identyfikacji Podatkowej (NIP), stan cywilny, osoby pozostające na utrzymaniu podatnika, dane dotyczące spadkodawcy, zapisodawcy, pożyczkodawcy itp. (por. C. Kosikowski [w:] C. Kosikowski, L. Etel i inni: Ordynacja podatkowa, Warszawa 2013, s. 1474). Ponadto, tajemnica skarbowa stanowi szczególny rodzaj tajemnicy służbowej, zatem jej granice muszą być zakreślone szeroko. Z opodatkowaniem związane są bowiem zjawiska gospodarcze, a niejednokrotnie wiąże się ono z indywidualnymi przejawami życia jednostki, co wymaga ścisłego przestrzegania zawodowej dyskrecji dotyczącej wszelkich informacji, jakie pozyskiwane są dla potrzeb stosowania prawa podatkowego. (por. R. Mastalski [w:] B. Adamiak, J. Borkowski, R. Mastalski, J. Zubrzycki, Ordynacja podatkowa, Komentarz, 2011, str. 1162).

Zdaniem Sądu, w orzecznictwie sądowoadministracyjnym wywiedziono zasadnie, że w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej nie mogą być ujawnione indywidualne dane podatnika, płatnika, inkasenta znajdujące się w posiadaniu organu podatkowego; można je ujawnić tylko od strony zbiorczej. Nie mogą być też ujawniane dane zawarte w rozstrzygnięciu organu podatkowego w sprawie indywidualnego wymiaru podatku przez konkretnego podatnika, a nawet dane dotyczące numerów poszczególnych spraw podatkowych, dat wszczęcia i zakończenia indywidualnych postępowań podatkowych, gdyż są one danymi, o których mowa w art. 293 § 2 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, i stanowią tajemnicę skarbową.

Sąd podniósł, że pytanie drugie wniosku skarżącego w istocie składało się z dwóch części, tj. pierwszej – dotyczącej czynności naliczenia przez Gminę Grodków podatku od wskazanej nieruchomości i drugiej – dotyczącej jego wysokości. Z kolei pytanie trzecie dotyczyło kwestii wywiązywania się przez właściciela Zamku w K. z obowiązku podatkowego oraz wykorzystania przez niego środków odwoławczych w postępowaniu podatkowym. W rozpoznawanej sprawie sytuacja jest przy tym o tyle szczególna – zdaniem Sądu – że zarówno nazwa podmiotu będącego właścicielem tej nieruchomości, jak i losy oraz aktualny stan tej nieruchomości, są powszechnie znane, w tym m.in. z publikacji prasowych i programów telewizyjnych. Nie jest to okoliczność zaskakująca, zważywszy że chodzi o zabytek, w rozumieniu art. 3 pkt 1 ww. ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, czyli o obiekt, którego zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość historyczną, artystyczną lub naukową. W tym sensie pierwsza część pytania drugiego sprowadza się w istocie do tego, czy w stosunku do tej konkretnej strony i w odniesieniu tego konkretnego przedmiotu opodatkowania wydana została decyzja przez organ podatkowy, jakim jest Burmistrz G.

W ocenie Sądu, organy obu instancji udzieliły prawidłowej odpowiedzi na drugą część pytania drugiego i na pytanie trzecie, wskazując że w przedmiotowej sprawie prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na tajemnicę skarbową. Organy trafnie wywiodły, że informacje dotyczące wysokości podatku, kwoty wpłaty oraz jej przedmiotu – stanowią tajemnicę skarbową, w rozumieniu art. 293 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa. To samo dotyczy informacji o wniesionych środkach odwoławczych. Z tego względu – zdaniem Sądu – odmowa ujawnienia tych danych znajdowała oparcie w przepisach prawa. Słusznie bowiem organy obu instancji uznały, że brak jest możliwości udzielenia informacji osobie fizycznej niewymienionej w art. 298 oraz art. 299 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa i niebędącej stroną postępowania podatkowego. Niewątpliwie dane dotyczące wysokości ustalonego podatku od nieruchomości na rzecz konkretnej strony należą do dokumentacji rachunkowej organu podatkowego, o której mowa w art. 293 § 2 pkt 4 Ordynacji. Natomiast dane o zakresie opodatkowania wskazanym podatkiem, tj. o opodatkowaniu obiektu w całości albo w części zawarte są w deklaracji na podatek i podlegają tajemnicy skarbowej na podstawie art. 293 § 1 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa. Z kolei informacje o zaskarżeniu decyzji i zakresie odwołania stanowią dane zawarte w aktach postępowania podatkowego. Tym samym Sąd podzielił pogląd orzekających w sprawie organów, że dane zawarte w rozstrzygnięciu organu podatkowego w sprawie indywidualnego wymiaru podatku stanowią tajemnicę skarbową, i że w trybie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej mogą być ujawnione jedynie informacje zbiorcze o podatnikach, nie mogą być natomiast udzielane żadne informacje indywidualne. Oceny tej nie zmienia – w ocenie Sądu – fakt, że pytanie dotyczy obiektu będącego zabytkiem, gdyż przepis art. 293 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa ma charakter uniwersalny. Nie sposób doszukać się zaś przepisu prawa wyłączającego działanie art. 293 Ordynacji w odniesieniu do zabytków. W szczególności norm takich nie zawiera ww. ustawa o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami.

W ocenie WSA w Opolu, w zakresie pierwszej części pytania drugiego, tj. czy wydana została decyzja administracyjna, wnioskodawca nie uzyskał jednak odpowiedzi, co narusza regulację zawartą w art. 13 ust. 1 ww. ustawy o dostępie do informacji publicznej. Podatek od nieruchomości został uregulowany w ww. ustawie o podatkach i opłatach lokalnych. Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 6 tej ustawy, zwalnia się od podatku od nieruchomości grunty i budynki wpisane indywidualnie do rejestru zabytków, pod warunkiem ich utrzymania i konserwacji, zgodnie z przepisami o ochronie zabytków, z wyjątkiem części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Konstrukcja zwolnienia podatkowego, uregulowanego w tym przepisie, przesądza o tym, iż jest ono stosowane obligatoryjnie z urzędu przez organ podatkowy, jakim z mocy art. 1c ww. ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, w odniesieniu do podatków unormowanych tą ustawą, jest wójt (burmistrz, prezydent miasta). Zwolnienie to nie zależy zatem ani od wniosku podatnika, ani od jego stanowiska w tej sprawie. W świetle art. 7 ust. 1 pkt 6 omawianej ustawy, utrata tego zwolnienia następuje, gdy nieruchomość wpisana do rejestru zabytków nie jest utrzymywana i konserwowana zgodnie z przepisami o ochronie zabytków. Natomiast na zasadzie art. 6 ust. 9 pkt 1 tej ustawy, osoby prawne, jednostki organizacyjne oraz spółki niemające osobowości prawnej, jednostki organizacyjne Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, a także jednostki organizacyjne Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe są obowiązane składać organowi podatkowemu, właściwemu ze względu na miejsce położenia przedmiotów opodatkowania, deklaracje na podatek od nieruchomości na dany rok podatkowy, sporządzone na formularzu według ustalonego wzoru. Z kolei po myśli art. 6 ust. 10 tej ustawy, obowiązek składania deklaracji na podatek od nieruchomości, o którym mowa w ust. 9 pkt 1, dotyczy również podatników korzystających ze zwolnień na mocy przepisów tej ustawy. Powyższe oznacza, że w razie ustalenia sytuacji skutkującej utratą zwolnienia, organ podatkowy ustala w drodze decyzji wymiar podatku od nieruchomości na podstawie złożonej deklaracji.

W oparciu o powyższe przepisy Sąd wywiódł, że organ I instancji w odpowiedzi na wniosek skarżącego nie wskazał, czy w ogóle wydawał decyzję administracyjną w przedmiocie opodatkowania zabytku, czyli nie odniósł się do pytania zawartego w części pierwszej pytania drugiego. Informacja dotycząca samego faktu wydania bądź niewydania decyzji nie narusza – zdaniem Sądu – tajemnicy skarbowej, gdyż treść odpowiedzi na pytanie, czy został wymierzony podatek nie mieści się w zakresie przedmiotowym pojęcia "tajemnica skarbowa", w rozumieniu art. 293 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, nawet w jego szerokim ujęciu.

WSA w Opolu podniósł, że na gruncie niniejszej sprawy i powołanych uregulowań oraz rozważań prawnych informacja będąca realizacją części pierwszej pytania drugiego wniosku skarżącego z dnia 29 maja 2012 r. nie obejmuje wszak indywidualnych danych zawartych w deklaracji lub w innych dokumentach składanych przez podatnika. Jest to informacja o charakterze ogólnym, dotycząca sprawy publicznej i sfery faktów znanych organowi z urzędu, a odnosząca się do obowiązków zarówno organu, jak i strony będącej podatnikiem, wynikających wprost z przepisów prawa. Wniosek dotyczył jedynie udzielenia informacji w omawianym zakresie i nie obejmował żądania przesłania czy udostępnienia decyzji przez organ w inny sposób, w tym dostępu do akt sprawy podatkowej. Żądana informacja łączy się z działalnością Burmistrza G. i dotyczy jego działania (albo zaniechania) o charakterze zewnętrznym, wyrażającego się poprzez wydanie aktu administracyjnego w formie decyzji, będącej przejawem władczego działania organu. Udostępnienie informacji w omawianym zakresie stanowi wyraz realizacji konstytucyjnej zasady prawa do informacji, określonej w art. 61 ust. 3 Konstytucji RP i realizowanej przez ustawę o dostępie do informacji publicznej.

Dlatego też, stosując art. 145 § 1 pkt 1 lit. "a" w związku z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu uchylił obie wydane w sprawie decyzje. Rozstrzygnięcie w kwestii wykonalności zaskarżonej decyzji Sąd oparł o przepis art. 152 ww. ustawy, natomiast na podstawie art. 200 ww. ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono o kosztach postępowania.

WSA w Opolu zaznaczył przy tym, że wskazania co do dalszego postępowania wynikają wprost z przedstawionych rozważań i wobec kasacyjnego charakteru wyroku sprowadzają się do ponownego rozpatrzenia sprawy, z uwzględnieniem zaprezentowanej przez Sąd wykładni przepisów.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego złożyło Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu, wnosząc o jego uchylenie w całości i oddalenie skargi D. K., a także o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie prawa materialnego, poprzez błędną wykładnię: art. 293 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, polegającą na przyjęciu, że informacja na temat, czy naliczony został podatek od nieruchomości, dotyczący Zamku w K., nie jest objęta tajemnicą skarbową; art. 5 ust. 1 ww. ustawy o dostępie do informacji publicznej, polegającą na uznaniu danych dotyczących indywidualnego podatnika, zawartych w aktach znajdujących się w posiadaniu organu podatkowego, właściwego w sprawie opodatkowania Zamku w K. podatkiem od nieruchomości, za niechronione tajemnicą skarbową.

W ocenie autora skargi kasacyjnej, udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy została złożona deklaracja na podatek od nieruchomości, w której dokonano samoobliczenia podatku dotyczącego konkretnej nieruchomości, czy też wydana została decyzja ustalająca wysokość tego podatku lub decyzja określająca podatek od nieruchomości, obejmuje zarówno deklaracje podatkowe, jak i decyzje wymiarowe. Zatem udzielenie informacji w powyższym zakresie niewątpliwie pozwoli zarówno wnioskodawcy, jak i innym osobom, na powiązanie jej ze zidentyfikowanym podatnikiem. Stąd też omawiana informacja jest objęta tajemnicą skarbową, co wynika wprost z treści art. 293 § 1 i art. 293 § 2 pkt 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, z urzędu biorąc pod uwagę jedynie nieważność postępowania. Podstawy te determinują kierunek postępowania Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wobec niestwierdzenia z urzędu nieważności postępowania, Naczelny Sąd Administracyjny ogranicza swoje rozważania do oceny wskazanych w skardze podstaw kasacyjnych.

Skarga kasacyjna analizowana pod tym kątem nie zawiera usprawiedliwionych podstaw, co sprawia, że nie zasługuje na uwzględnienie.

Przedstawione w podstawach kasacyjnych zarzuty dotyczą jedynie naruszenia prawa materialnego, jednakże nie można przyjąć, by stwarzały one podstawę do uchylenia zaskarżonego wyroku i oddalenia skargi D. K., o co wnosi strona skarżąca kasacyjnie.

Autor skargi kasacyjnej twierdzi, że Sąd I instancji dokonał błędnej wykładni art. 293 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), bowiem nieprawidłowo przyjął, że informacja na temat tego, czy naliczony został podatek od nieruchomości, dotyczący Zamku w K., nie jest objęta tajemnicą skarbową, czym uchybił także treści art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), który stanowi podstawę ograniczeń w dostępie do informacji publicznej z uwagi na istnienie tajemnic ustawowo chronionych.

Dla odparcia powyższych zarzutów kasacyjnych, a tym samym dla wykazania trafności kwestionowanego stanowiska Sądu I instancji istotne znaczenie ma treść pierwszej części pytania skarżącego, zawarta w punkcie drugim jego wniosku z dnia 29 maja 2012 r. Należy bowiem zwrócić uwagę, że zainteresowany w tym zakresie pytał, "czy został w końcu naliczony podatek od nieruchomości (...)?". Przy tak zadanym pytaniu, informacja będąca przedmiotem zainteresowania skarżącego dotyczy z całą pewnością okoliczności, które WSA w Opolu w pełni zasadnie łączy i analizuje w kontekście zwolnień podatkowych, jako że pytanie to na tle dwóch pozostałych wyłania szerszy aspekt sprawy związanej z obiektem zabytkowym, jakim jest Zamek w K., w tym jego remontem, bieżącym funkcjonowaniem i wykorzystywaniem na cele gospodarcze, etc.

Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j.: Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.) w art. 7 ust. 1 pkt 6 określa, że zwalnia się od podatku od nieruchomości grunty i budynki wpisane indywidualnie do rejestru zabytków, pod warunkiem ich utrzymania i konserwacji, zgodnie z przepisami o ochronie zabytków, z wyjątkiem części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. W świetle tego przepisu, utrata zwolnienia następuje, gdy nieruchomość wpisana do rejestru zabytków nie jest utrzymywana i konserwowana zgodnie z przepisami o ochronie zabytków. Z kolei w myśl art. 6 ust. 9 pkt 1 tej ustawy, osoby prawne, jednostki organizacyjne oraz spółki niemające osobowości prawnej, jednostki organizacyjne Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, a także jednostki organizacyjne Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe są obowiązane składać organowi podatkowemu, właściwemu ze względu na miejsce położenia przedmiotów opodatkowania, deklaracje na podatek od nieruchomości na dany rok podatkowy, sporządzone na formularzu według ustalonego wzoru. Natomiast stosownie do treści art. 6 ust. 10 ww. ustawy, obowiązek składania deklaracji na podatek od nieruchomości, o którym mowa w ust. 9 pkt 1, dotyczy również podatników korzystających ze zwolnień na mocy przepisów tej ustawy. Z przepisów tych wynika zatem, że w razie istnienia podstaw skutkujących utratą zwolnienia, organ podatkowy ustala w drodze decyzji wymiar podatku od nieruchomości na podstawie złożonej deklaracji. Analizowane przepisy mają podstawowe znaczenie w kontekście pytania będącego przedmiotem zainteresowania wnioskodawcy, gdyż sednem tego pytania jest ustalenie dla potrzeb opinii publicznej, czy nieruchomość korzysta ze zwolnienia podatkowego, jako że z cytowanych wcześniej przepisów wynika, iż zwalnia się od podatku od nieruchomości grunty i budynki wpisane indywidualnie do rejestru zabytków, pod warunkiem ich utrzymania i konserwacji, zgodnie z przepisami o ochronie zabytków, z wyjątkiem części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Tak więc pytanie: "czy został w końcu naliczony podatek od nieruchomości (...)?", w istocie zmierza do ustalenia, czy przedmiot opodatkowania, a zatem, czy ta konkretna nieruchomość, korzysta ze zwolnienia podatkowego. Udzielenie odpowiedzi na tak postawione pytanie powinno obejmować potwierdzenie, bądź zanegowanie, tej okoliczności i – wbrew twierdzeniom autora skargi kasacyjnej – udostępnienie tego rodzaju informacji nie narusza sfery tajemnicy skarbowej, o której mowa art. 293 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa. Na taki wniosek pozwalają bowiem przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t. j.: Dz. U. z 2013 r., poz. 885 ze zm.).

Artykuł 33 ust. 1 ww. ustawy o finansach publicznych stanowi, że gospodarka środkami publicznymi jest jawna, natomiast art. 34 ust. 1 pkt 8 tej regulacji wyjaśnia, że zasada jawności gospodarowania środkami publicznymi jest realizowana m.in. poprzez udostępnianie przez jednostki sektora finansów publicznych wykazu podmiotów spoza sektora finansów publicznych, którym ze środków publicznych została udzielona dotacja, dofinansowanie realizacji zadania lub pożyczka, lub którym została umorzona należność wobec jednostki sektora finansów publicznych. Przepis art. 37 ust. 1 pkt 2 lit. "f" ww. ustawy o finansach publicznych wskazuje zaś, że zarząd jednostki samorządu terytorialnego podaje do publicznej wiadomości – w terminie do dnia 31 maja roku następnego – informację obejmującą wykaz osób prawnych i fizycznych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, którym w zakresie podatków lub opłat udzielono ulg, odroczeń, umorzeń lub rozłożono spłatę na raty w kwocie przewyższającej łącznie 500 zł, wraz ze wskazaniem wysokości umorzonych kwot i przyczyn umorzenia. Ustawa – Ordynacja podatkowa w art. 3 wyjaśnia, że ilekroć w ustawie jest mowa o ulgach podatkowych – rozumie się przez to przewidziane w przepisach prawa podatkowego zwolnienia, odliczenia, obniżki albo zmniejszenia, których zastosowanie powoduje obniżenie podstawy opodatkowania lub wysokości podatku, z wyjątkiem obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, oraz innych odliczeń stanowiących element konstrukcji tego podatku.

W świetle przywołanych przepisów, nie powinno zatem budzić wątpliwości, że pytanie, które w rzeczy samej zmierza do ustalenia, czy nieruchomość będąca przedmiotem zainteresowania korzysta ze zwolnienia podatkowego, nie mieści się w zakresie przedmiotowym tajemnicy skarbowej. Skoro bowiem z woli samego ustawodawcy kwestia zwolnień podatkowych – w myśl generalnej zasady jawności finansów publicznych – nie korzysta z ochrony, to udzielenie odpowiedzi na tak sformułowane pytanie, jak we wniosku, powinno obejmować stwierdzenie, z którego jasno będzie wynikać, czy nieruchomość objęta jest zwolnieniem podatkowym czy też nie, zważywszy że stosownie do art. 258 § 1 pkt 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, organ podatkowy, który wydał decyzję w pierwszej instancji, stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli strona nie dopełniła przewidzianych w tej decyzji lub w przepisach prawa podatkowego warunków uprawniających do skorzystania z ulg. Brzmienie tego przepisu ma istotne znaczenie prawne w kontekście pytania skarżącego o remont Zamku w K., bowiem utrata zwolnienia następuje, gdy nieruchomość wpisana do rejestru zabytków nie jest utrzymywana i konserwowana zgodnie z przepisami o ochronie zabytków, o czym stanowi cytowany wcześniej przepis art. 7 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Toteż samo potwierdzenie, bądź zanegowanie, okoliczności, czy nieruchomość korzysta ze zwolnienia podatkowego, nie naruszy brzmienia art. 293 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa. Tym samym Sąd I instancji nie naruszył również art. 5 ust. 1 ww. ustawy o dostępie do informacji publicznej, wszak w omawianym zakresie nie ma powodów do ograniczania jawności żądanej informacji publicznej. Czym innym bowiem jest indywidualny wymiar zobowiązania podatkowego wynikający z decyzji podjętej w jednostkowej sprawie podatnika, której treść niewątpliwie objęta jest działaniem tajemnicy skarbowej, a czym innym jedynie informacja o korzystaniu ze zwolnienia podatkowego przez konkretną nieruchomość, jako mieszcząca się w kategorii informacji podlegających upublicznieniu, a w konsekwencji – także informacja o ewentualnym wydaniu decyzji stwierdzającej wygaśnięcie zwolnienia. Innymi słowy, przedmiot tajemnicy skarbowej ogranicza dostęp do objętej tą tajemnicą informacji publicznej w zakresie indywidualnych danych o podatniku, co oznacza, że przez wzgląd na tę tajemnicę uzasadnioną byłaby odmowa udostępnienia danych podatnika korzystającego z danej nieruchomości, natomiast brak jest podstaw do odmowy udzielenia informacji dotyczących zwolnienia od podatku samej nieruchomości, jako że zwolnienie z podatku związane jest z nieruchomością i łączy się z szerszym zagadnieniem gospodarowania środkami publicznymi, zaś sama gospodarka środkami publicznymi – jak zostało wykazane – jest jawna. Wobec tego odpowiedź na pytanie, które zmierza w intencji wnioskodawcy do ustalenia, czy nieruchomość korzysta ze zwolnienia od podatku, nie narusza tajemnicy skarbowej.

Konstytucyjne prawo do informacji publicznej winno sprzyjać jak najszerszemu obywatelskiemu dostępowi do danych publicznych. Ustrojowa doniosłość dostępu do informacji publicznej dla wszystkich obywateli i wywodzona z Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej ochrona prawa obywateli do uzyskiwania takiej informacji pozwala przyjąć, że prawo dostępu do informacji publicznej ma konstrukcję publicznego prawa podmiotowego. Konstytucja RP w art. 61 ust. 1 stanowi, że obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje w szczególności uzyskiwanie informacji o działalności organów jednostek samorządu terytorialnego, samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Zatem normy regulujące zarówno tryb, jak i zasady dostępu do informacji publicznej winny być wykładane z poszanowaniem podstawowej reguły in dubio pro libertate. Z kolei normy wprowadzające ograniczenia jawności w dostępie do informacji publicznej, o których to ograniczeniach stanowi art. 5 ust. 1 ww. ustawy o dostępie do informacji publicznej, muszą wprost określać zakaz ujawniania danych będących przedmiotem zainteresowania wnioskodawcy. Jeżeli więc ustawodawca regulujący materię podatkową nie wprowadza zakazu udostępniania określonej informacji, a wręcz przeciwnie – pozwala na upublicznianie informacji dotyczących zwolnień podatkowych, wówczas informacja taka, jeśli nie funkcjonuje w obiegu publicznym w sposób umożliwiający zapoznanie się z nią, winna zostać udostępniona zainteresowanemu na jego wniosek. Zasada jawności życia publicznego i transparentności działań władzy publicznej, które to zasady legły u podstaw obywatelskiego prawa do informacji publicznej, korespondują z zasadą jawności finansów publicznych, zaś – w wykonaniu tych zasad – przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej mają sprzyjać możliwości sprawowania społecznej kontroli przez wszystkich obywateli.

Z tych względów, Naczelny Sąd Administracyjny, działając w oparciu o art. 184 cyt. ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł, jak w sentencji wyroku.