Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Wiśniewska Sędziowie: Sędzia NSA Jerzy Bujko Sędzia del. WSA Jacek Fronczyk (spr.) Protokolant st. inspektor sądowy Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 25 października 2011 r. sygn. akt II SA/Lu 698/11 w sprawie ze skargi P. G.- redaktora naczelnego Dziennika "L" na odmowę udzielenia przez Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w L. informacji prasowej 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie; 2. odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego.

Wyrokiem z dnia 25 października 2011 r. o sygn. akt II SA/Lu 698/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie uwzględnił skargę P. G. – redaktora naczelnego Dziennika "L", na odmowę udzielenia przez Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w L. informacji prasowej, zobowiązując Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w L. do udzielenia P. G. – redaktorowi naczelnemu Dziennika "L", informacji dotyczących wysokości kosztów szkolenia i egzaminu uprawniającego do wykonywania polowania, zgodnie z wnioskiem z dnia [...] czerwca 2011 r., oraz zasądzając od Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w L. na rzecz P. G. – redaktora naczelnego Dziennika "L", kwotę 200 (dwieście) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

P. G. – redaktor naczelny Dziennika "L" z siedzibą w G., wniósł w dniu 29 sierpnia 2011 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na odmowę udzielenia informacji prasowej przez Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w L. z dnia [...] i [...] lipca 2011 r. Skarżący wyjaśnił, że wnioskiem z dnia [...] czerwca 2011 r. zwrócił się do tego Zarządu o udzielenie informacji prasowej na temat kosztów przyjętych do kalkulacji ceny szkolenia zmierzającego do uzyskania uprawnień podstawowych do wykonywania polowania organizowanego przez ten Zarząd. Pismem z dnia [...] lipca 2011 r. Zarząd odmówił udzielenia informacji prasowej w tej sprawie, podając jako powód odmowy konieczność przetworzenia informacji, a wynagrodzenia osób przeprowadzających szkolenia uznał za sprawę wewnętrzną Związku, która – w myśl ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) i ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (t. j.: Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503 ze zm.) – objęta jest tajemnicą handlową. W dniu [...]lipca 2011 r. skarżący zwrócił się do Zarządu z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. W odpowiedzi na to wezwanie, Zarząd w dniu [...] lipca 2011 r. ponownie odmówił udzielenia informacji, powołując tę samą argumentację.

Skarżący podniósł, że odmowa jest niezgodna z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24 ze zm.), gdyż żądana informacja jest informacją prasową, a więc odmowa jej udzielenia jest dopuszczalna tylko wyjątkowo, tj. wówczas, gdy nie jest chroniona ustawową tajemnicą, a żądanie informacji na temat kosztów przeprowadzenia szkolenia i egzaminów zmierzających do uzyskania uprawnień podstawowych do wykonywania polowania nie jest objęte żadną tajemnicą. Wskazał przy tym, że nie żądał informacji o wynagrodzeniach konkretnych osób, lecz chodziło mu o podanie ogólnej wielkości tych kosztów. Natomiast, odnosząc się do odmowy podania pozostałych informacji ze względu na konieczność ich przetworzenia, skarżący zaznaczył, że nie zachodziła taka potrzeba, ponieważ w chwili żądania informacji szkolenie już trwało, zatem musiała być ustalona jego cena, a więc informacja ta już istniała. Wynika to z art. 42 ust. 9 ustawy z dnia 13 października 1995 r. – Prawo łowieckie (t. j.: Dz. U. z 2005 r. Nr 127, poz. 1066 ze zm.), który stanowi, że cena szkolenia powinna uwzględniać poniesione koszty, czyli powinna być to kwota kosztów ogólnych, podzielona przez liczbę uczestników. Z przepisu art. 42 ust. 9 ustawy – Prawo łowieckie wynika, że Polski Związek Łowiecki wykonuje szereg czynności w imieniu Państwa, w tym w szczególności wydaje państwowe uprawnienia do polowania, których cena powinna uwzględniać wyłącznie poniesione koszty, dlatego, zdaniem skarżącego, do uzyskania informacji na temat wysokości kosztów organizacji szkoleń i egzaminów dających uprawnienia do prowadzenia polowania uprawniony jest każdy obywatel.

W ocenie skarżącego, ZO PZŁ w L. nie mógł również odmówić udzielenia informacji z powołaniem się na tajemnicę handlową, o której mowa w art. 11 ust. 4 ww. ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, gdyż Związek nie jest przedsiębiorcą, a zatem ustawa ta nie ma do niego zastosowania. Odmowa udzielenia informacji prasowej narusza również art. 2 i art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.).

Udzielając odpowiedzi na skargę, Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w L. wniósł o jej oddalenie, wskazując, że część żądanych informacji wymaga przetworzenia, do czego Zarząd nie jest zobowiązany, natomiast informacje dotyczące wynagrodzeń wykładowców, trenerów i egzaminatorów są objęte tajemnicą przedsiębiorstwa.

Na rozprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Lublinie w dniu [...] października 2011 r. pełnomocnik skarżącego wyjaśnił, że takiej samej treści żądanie skierował do ZO PZŁ w G. i pismem z dnia [...]czerwca 2011 r. uzyskał satysfakcjonującą odpowiedź, którą złożył do akt niniejszej sprawy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, rozpoznając sprawę, uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie. Sąd wyjaśnił, dokonując analizy sprawy, że skarżący pismem z dnia [...] maja 2011 r. zwrócił się do Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w L. o udzielenie – w trybie art. 4 ust. 1 ww. ustawy – Prawo prasowe oraz ww. ustawy o dostępie do informacji publicznej – informacji o tym:

1) jakie koszty stanowią koszt szkolenia zmierzającego do uzyskania uprawnień podstawowych do wykonywania polowania trwającego obecnie w ZO PZŁ w L. ile kosztują poszczególne tytuły tych kosztów?

2) jakie tytuły kosztów składają się na trening strzelecki podczas szkolenia i ile wynoszą poszczególne tytuły tych kosztów?

3) jakie tytuły kosztów składają się na koszt egzaminu po szkoleniu, o którym wyżej i ile kosztują poszczególne tytuły tych kosztów?

4) jaki jest ponoszony przez Zarząd koszt broni użytej dla treningu strzeleckiego podczas szkolenia i jaka broń będzie służyła do treningu (typ, marka, kaliber)?

5) jaka jest sumaryczna liczba godzin wykładów przewidzianych podczas szkolenia?

6) ilu ekspertów, lektorów i specjalistów wykłada na szkoleniu?

7) jaka jest liczba uczestników szkolenia i jakie ponoszą oni koszty szkolenia, treningu strzeleckiego i egzaminów zmierzających do uzyskania uprawnień podstawowych do wykonywania polowania?

W dniu [...] maja 2011 r. Zarząd udzielił odpowiedzi, w której odniósł się do każdego z pytań, wskazując, że:

1) koszty szkolenia to koszty zajęć teoretycznych i praktycznych wynikających z instrukcji w sprawie szkolenia i egzaminowania kandydatów do PZŁ i na selekcjonerów, ponadto są to koszty zakupu materiałów niezbędnych do przeprowadzenia szkolenia i dydaktycznych, a także koszty amortyzacji pomieszczeń, sprzętów i urządzeń wykorzystywanych do szkolenia oraz wynagrodzenia lektorów prowadzących kursy;

2) na koszty treningu strzeleckiego składają się wydatki związane z zakupem amunicji, rzutków i makiet strzeleckich, jak również ubezpieczenia słuchaczy, instruktorów i sędziów strzelectwa myśliwskiego, prowadzących treningi;

3) koszty egzaminów to koszty wynagrodzenia członków komisji egzaminacyjnej, jak również materiałów biurowych niezbędnych do przygotowania i przeprowadzania przedmiotowych egzaminów oraz koszty związane z przeprowadzeniem egzaminu strzeleckiego, które są zbliżone do kosztów treningu;

4) do treningów i egzaminów wykorzystywana jest broń obiektowa, a koszty związane z posiadaniem tej broni i przeznaczeniem jej do szkoleń związane są z prowadzeniem magazynu broni, okresowymi przeglądami i konserwacją broni, a także jej zakupem, okresową wymianą, amortyzacją broni i magazynów, koszty zakupu środków konserwujących i przyrządów do czyszczenia;

5) liczba godzin wykładów na poszczególnych kursach wynika wprost z instrukcji i jest dostępna w witrynie internetowej;

6) również wszystkie informacje związane z lektorami prowadzącymi kursy przekazywane są do ZG PZŁ w W. oraz zamieszczane na bieżąco na stronie internetowej;

7) liczba uczestników jest zmienna; koszt aktualnego szkolenia wynosi 800 zł netto – w ramach tej opłaty słuchacze mają zapewnione wykłady, treningi strzeleckie oraz egzaminy, a także materiały szkoleniowe.

Zarząd nie udzielił jednak informacji o tym, jaka broń będzie wykorzystywana podczas szkolenia, uznając, że jest to informacja publiczna przetworzona, a wnioskodawca nie wykazał, że informacja ta jest szczególnie istotna dla interesu publicznego.

WSA w Lublinie wskazał, że wobec tak udzielonej informacji, skarżący ponownie w dniu [...] czerwca 2011 r. skierował do Zarządu Okręgowego PZŁ w L. wniosek o wskazanie: kosztów wynajmu sali, wynagrodzenia wykładowców, w tym trenera strzelectwa sportowego, wynagrodzenia kierownika kursu, kosztów dojazdu wykładowców zamiejscowych, materiałów szkoleniowych (podręczniki, akty prawne), materiałów biurowych (kserokopie), kosztów amunicji, rzutek i tarcz podczas szkolenia, kosztów amortyzacji broni podczas szkolenia, kosztów wynagrodzenia egzaminatorów, podziału kosztu egzaminu jednej osoby na koszty: amunicji, rzutek, tarcz, amortyzacji broni i wynagrodzenia egzaminatorów. W dniu [...] lipca 2011 r. Zarząd udzielił odpowiedzi, iż wysokość opłaty za szkolenie została ustalona zgodnie z art. 42 ust. 9 ustawy – Prawo łowieckie, metodą szacunkową w oparciu o uśrednione koszty wskazane w piśmie z dnia [...] maja 2011 r., ponoszone przez Zarząd w czasie organizowania kursów. Zarząd odmówił jednak wskazania wysokości poszczególnych rodzajów kosztów, uznając, że informacje w zakresie dotyczącym kosztów sali szkoleniowej, materiałów biurowych, amortyzacji i funkcjonowania pomieszczeń, amortyzacji i funkcjonowania strzelnicy, a także płac wymagają przetworzenia, zaś gdy chodzi o koszty wynagrodzeń wykładowców, trenerów, egzaminatorów czy dojazdów, to są one sprawą wewnętrzną Związku i są objęte tajemnicą handlową. Wobec odmowy udzielenia wyczerpujących informacji, w dniu 12 lipca 2011 r. skarżący wezwał Zarząd Okręgowy PZŁ w L. do usunięcia naruszenia prawa, a w odpowiedzi na to wezwanie Zarząd w piśmie z dnia [...] lipca 2011 r. podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko.

Analizując przebieg postępowania i dokonując jego merytorycznej oceny, WSA w Lublinie, stwierdził, że żądane przez skarżącego P.G. – redaktora naczelnego Dziennika "L", informacje bezspornie stanowią informację prasową, o której mowa w art. 4 ust. 1 ustawy – Prawo prasowe. Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorcy i podmioty niezaliczone do sektora finansów publicznych oraz niedziałające w celu osiągnięcia zysku są obowiązane do udzielenia prasie informacji o swojej działalności, o ile na podstawie odrębnych przepisów informacja nie jest objęta tajemnicą lub nie narusza prawa do prywatności. W przypadku odmowy udzielenia informacji, na żądanie redaktora naczelnego, odmowę doręcza się zainteresowanej redakcji w formie pisemnej, w terminie trzech dni; odmowa powinna zawierać oznaczenie organu, jednostki organizacyjnej lub osoby, od której pochodzi, datę jej udzielenia, redakcję, której dotyczy, oznaczenie informacji będącej jej przedmiotem oraz powody odmowy (ust. 3.) Odmowę, o której mowa w ust. 3, lub niezachowanie wymogów określonych w tym przepisie, można zaskarżyć do sądu administracyjnego w terminie 30 dni; w postępowaniu przed sądem stosuje się odpowiednio przepisy o zaskarżaniu do sądu decyzji administracyjnych (ust. 4).

Zdaniem Sądu, informacja prasowa jest więc informacją o działalności przedsiębiorcy i podmiotów niezaliczonych do sektora finansów publicznych oraz niedziałających w celu osiągnięcia zysku, a Polski Związek Łowiecki jest takim podmiotem, co zostało potwierdzone w orzecznictwie sądowoadministracyjnym (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 kwietnia 2007 r. o sygn. akt I OSK 735/06). W świetle powołanych przepisów, odmowa udzielenia informacji prasowej jest możliwa tylko wówczas, gdy żądana informacja objęta jest ustawową tajemnicą i gdy jej udzielenie naruszyłoby prawo do prywatności. Sąd stwierdził, że sytuacja taka nie zachodzi jednak w niniejszej sprawie. Skarżący domagał się bowiem informacji o wysokości kosztów wydatków poniesionych przez Zarząd Okręgowy PZŁ w L. przy organizowaniu szkolenia i egzaminów zmierzających do uzyskania uprawnień podstawowych do wykonywania polowania, przy czym chodziło mu o ogólne grupy kosztów, a takie informacje – w ocenie Sądu – nie są chronione żadną tajemnicą, nie jest to w szczególności żadna z tajemnic, o których mowa w ustawie z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 182, poz. 1228), określanych wcześniej jako tajemnica państwowa czy służbowa, ani też zawodowa (wynikająca z przepisów szczególnych). Sąd zaznaczył, że można wprawdzie rozważać, czy rodzaj informacji, jakich żąda skarżący, stanowi tajemnicę przedsiębiorstwa, która jest składnikiem przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, i która – co do zasady – podlega ochronie przewidzianej zarówno w ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, jak i w Kodeksie cywilnym w przepisach o ochronie dóbr osobistych (art. 24 w związku z art. 551), to jednak – wobec wyraźnego brzmienia art. 42 ustawy – Prawo łowieckie, iż cena szkolenia i egzaminów zmierzających do uzyskania uprawnień podstawowych do wykonywania polowania powinna uwzględniać wyłącznie poniesione w tym celu wydatki – nie można przyjąć, że informacje, o których mowa w tym przepisie, podlegałyby ochronie jako tajemnica przedsiębiorstwa, zwłaszcza że chodzi o informacje o wydatkach Związku ponoszonych na organizację szkolenia i egzaminu uprawniającego do wykonywania polowania, które nie dotyczą sfery prywatnej Związku i nie podlegają ochronie jako tajemnica przedsiębiorstwa.

Zdaniem WSA w Lublinie, odmowa udzielenia żądanych przez skarżącego informacji byłaby ewentualnie dopuszczalna tylko wówczas, gdyby chodziło o wskazanie wynagrodzeń poszczególnych osób bez ich zgody, co mogłoby naruszyć ich prawo do prywatności, w rozumieniu art. 4 ustawy – Prawo prasowe. Skoro jednak skarżącemu chodziło wyłącznie o ogólne koszty wynagrodzeń, to odmowa udzielenia takich informacji przez Zarząd Okręgowy PZŁ w L. nie była usprawiedliwiona.

W ocenie Sądu, również konieczność przetworzenia informacji nie stanowiła dostatecznego uzasadnienia odmowy udzielenia informacji prasowej w niniejszej sprawie. Ustawa – Prawo prasowe nie umożliwia bowiem odmowy udzielenia informacji prasowej ze względu na konieczność przetworzenia żądanej informacji ani nie wprowadza dodatkowych warunków udzielenia takiej informacji, jak to ma miejsce w przypadku informacji publicznej, o której mowa w ustawie o dostępie do informacji publicznej (gdzie wymagane jest wykazanie szczególnego interesu publicznego przy udzieleniu informacji przetworzonej, art. 3 ust. 1 pkt 1). Jeżeli zatem podmiot żąda informacji prasowej, która wymaga przetworzenia, to odmowa udzielenia takiej informacji mogłaby nastąpić tylko na zasadach ogólnych. W rozpoznawanej sprawie taka sytuacja nie zachodzi, gdyż Zarząd, stosując art. 42 ustawy – Prawo łowieckie, musiał przy ustalaniu ceny szkolenia i egzaminu uwzględnić poniesione wydatki, a więc w chwili składania wniosku o udzielenie informacji dysponował już odpowiednimi zestawieniami kosztów. Zdaniem WSA w Lublinie, w takiej sytuacji odmowa udzielenia skarżącemu informacji, o których mowa w art. 42 ustawy – Prawo łowieckie, była nieuzasadniona.

Dlatego też, uwzględniając skargę, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, stosując art. 3 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) w związku z art. 4 ustawy – Prawo prasowe oraz w związku z art. 42 ustawy – Prawo łowieckie, zobowiązał Zarząd Okręgowy Polskiego Zawiązku Łowieckiego w L. do udzielenia skarżącemu informacji dotyczących wysokości kosztów szkolenia i egzaminu uprawniającego do wykonywania polowania, zgodnie z wnioskiem z dnia 13 czerwca 2011 r., zaś o kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 200 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego złożył Zarząd Okręgowy Polskiego Zawiązku Łowieckiego w L., wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego według obowiązujących norm.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie przepisów postępowania, a to art. 35 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, polegające na dopuszczeniu do udziału w sprawie w charakterze pełnomocnika strony skarżącej osoby niebędącej pracownikiem skarżącego.

Ponadto, autor skargi kasacyjnej zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 15 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, poprzez błędną jego wykładnię, polegającą na uznaniu, że dane, których przekazania domagał się skarżący, nie wymagały ich przetworzenia, podczas gdy charakter tych danych i sposób ich tworzenia bez wątpienia przetworzenia wymagały.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną P.G.– redaktor naczelny Dziennika "L", wniósł o jej odrzucenie, wskazując, że wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie jest prawidłowy.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270), Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, z urzędu biorąc pod uwagę jedynie nieważność postępowania. Podstawy te determinują kierunek postępowania Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wobec niestwierdzenia z urzędu nieważności postępowania, Naczelny Sąd Administracyjny ogranicza swoje rozważania do oceny wskazanych w skardze podstaw kasacyjnych.

Skarga kasacyjna analizowana pod tym kątem zawiera usprawiedliwioną podstawę, co sprawia, że zasługuje na uwzględnienie.

Najdalej idącym zarzutem skargi kasacyjnej jest zarzut naruszenia prawa procesowego, a to art. 35 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, polegający na dopuszczeniu do udziału w sprawie w charakterze pełnomocnika P. G. – redaktora naczelnego Dziennika "L", osoby niebędącej pracownikiem skarżącego. Zarzut ten w istocie zmierza do wytknięcia Sądowi I instancji nieważności postępowania, gdyby bowiem uznać jego trafność, to dopuszczenie do udziału w sprawie w charakterze pełnomocnika strony osoby nieuprawnionej do jej reprezentacji wyczerpywałoby przesłankę nieważności postępowania sądowego, określoną w art. 183 § 2 pkt 5 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Tymczasem tak nie jest, gdyż reprezentujący P. G. na rozprawie przed Sądem I instancji, jak i na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, S. P.k – wedle oświadczeń redaktora naczelnego – pracuje dla Dziennika "L", zaś w świetle art. 35 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, pełnomocnikiem osoby prawnej lub przedsiębiorcy, w tym nieposiadającego osobowości prawnej, może być również pracownik tej jednostki albo jej organu nadrzędnego. Dotyczy to również państwowych i samorządowych jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej. Uwzględniając specyfikę spraw takich, jak niniejsza, należy wskazać, że zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24 ze zm.), redaktor naczelny, jako osoba mająca uprawnienia do decydowania o całokształcie działalności redakcji, reprezentuje ją w postępowaniu sądowoadministracyjnym, a przez to może także umocować do działania w swym imieniu osobę fizyczną wykonującą zawód dziennikarza, którego teksty redakcja publikuje. Innymi słowy, dla redakcji pracownikami, w rozumieniu art. 35 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, będą dziennikarze, których teksty redakcja publikuje, niezależnie od tego, czy są zatrudnieni na podstawie umowy o pracę, czy pracują dla niej na podstawie umów o dzieło czy zleceń, czy też są pracownikami wydawcy.

Odnosząc się natomiast do zarzutu naruszenia prawa materialnego, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że jest on zasadny. Autor skargi kasacyjnej, zarzucając naruszenie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), który mówi o ponoszeniu przez podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej dodatkowych kosztów związanych z jej udostępnieniem, wywodzi, że zakwalifikowanie przez Sąd I instancji żądanej przez P. G. – redaktora naczelnego Dziennika "L", informacji jako nieprzetworzonej, a tym samym potraktowanie jej jako informacji prostej i w konsekwencji zobowiązanie Zarządu Okręgowego Polskiego Zawiązku Łowieckiego w L., prezentującego odmienne stanowisko w tej kwestii, do udzielenia skarżącemu informacji dotyczących wysokości kosztów szkolenia i egzaminu uprawniającego do wykonywania polowania, zgodnie z wnioskiem z dnia [...]czerwca 2011 r., doprowadza do niekorzystnej z punktu widzenia treści tego przepisu sytuacji, wszak Zarząd Okręgowy Polskiego Zawiązku Łowieckiego w L., by udostępnić żądaną informację, musi ponieść dodatkowe koszty. Zarówno konstrukcja, jak i samo sformułowanie zarzutu mogą budzić zastrzeżenia, co niewątpliwie należy kwalifikować jako wadę skargi kasacyjnej, wszak udzielenie informacji w powyższym zakresie – co do zasady – nie powinno wygenerować dodatkowych kosztów, niemniej jednak zarzut ten wyłania istotny błąd w rozstrzygnięciu Sądu I instancji.

P. G. – redaktor naczelny Dziennika "L", przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie uczynił odmowę udzielenia informacji prasowej przez Zarząd Okręgowy Polskiego Zawiązku Łowieckiego w L. Stosownie do art. 4 ust. 4 ustawy – Prawo prasowe, na jego podstawie można zaskarżyć do sądu administracyjnego jedynie odmowę udzielenia informacji prasowej, ewentualnie niezachowanie wymogów formy tej odmowy, przy czym w postępowaniu przed sądem stosuje się odpowiednio przepisy o zaskarżaniu do sądu decyzji administracyjnych, co oznacza, że kwestionując prawidłowość odmowy udzielenia informacji prasowej, sąd administracyjny stwierdza jej nieważność albo ją uchyla, względnie, gdy uznaje ją za legalną, oddala skargę.

Tymczasem Sąd I instancji dokonywał oceny zaskarżonej odmowy (decyzji), o czym świadczy uzasadnienie wyroku, jednak jego rozstrzygnięcie wskazuje, że w rzeczy samej rozpoznał skargę na bezczynność, zobowiązując Zarząd do rozpoznania wniosku skarżącego w odpowiednim zakresie. W takiej sytuacji sprawa wymaga ponownego rozpoznania przez WSA w Lublinie, jako że Sąd ten nie rozpoznał tego, co było jej przedmiotem.

Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny, działając w oparciu o art. 185 § 1 cyt. ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł, jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku.

Uznając, że P. G. – redaktor naczelny Dziennika "L", realizujący uprawnienia wynikające z ustawy – Prawo prasowe, działa w interesie publicznym, Naczelny Sąd Administracyjny, stosując art. 207 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, odstąpił od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.