Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. P. i A. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 6 września 2017 r. sygn. akt II SA/Kr 818/17 odrzucające skargę M. P. i A. P. na uchwałę Sejmiku Województwa Małopolskiego z dnia [...]maja 2007 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia obwodów łowieckich Województwa Małopolskiego postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.

M. P. i A. P. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę Sejmiku Województwa Małopolskiego z dnia [...] maja 2007 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia obwodów łowieckich Województwa Małopolskiego.

Referendarz sądowy zarządzeniem z dnia 13 lipca 2017 r. wezwał skarżący do usunięcia braku formalnego skargi poprzez określenie naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia skarżących uchwałą Sejmiku Województwa Małopolskiego nr [...] z dnia [...] maja 2007r. w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie to zostało skutecznie doręczone skarżącym w dniu 7 sierpnia 2017 roku, wobec czego ostatni dzień siedmiodniowego terminu upływał w dniu 14 sierpnia 2017 r.

Następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 6 września 2017 r. na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej "p.p.s.a.") odrzucił skargę.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że zgodnie z art. 57 § 1 pkt 3 p.p.s.a., skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego. Przedmiotem zaskarżenia jest uchwała Sejmiku Województwa Małopolskiego nr [...] z dnia [...] maja 2007r. w sprawie obwodów łowieckich Województwa Małopolskiego, dlatego koniecznym warunkiem do skutecznego wniesienia skargi na taki akt jest naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia skarżącego przez taki akt (art. 58 § 1 pkt 5a p.p.s.a.). Skoro skarżący nie uzupełnili braku formalnego skargi w zakresie określenia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia skarżących uchwałą Sejmiku Województwa Małopolskiego nr [...] z dnia [...] maja 2007 r., skargę należało odrzucić.

Pełnomocnik skarżących pismem z dnia 5 października 2017 r. wniósł zażalenie na postanowienie Sądu z dnia 6 września 2017 r. zarzucając mu naruszenie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a poprzez odrzucenie skargi wobec rzekomego nieuzupełnienia braków formalnych skargi w terminie.

W uzasadnieniu zażalenia pełnomocnik skarżących podniósł, że skarżący w skardze wskazali, iż są właścicielami nieruchomości znajdujących się w obwodzie łowieckim i z prawa własności zdefiniowanego w art. 140 i 144 k.c. wywodzą swój interes prawny. Dlatego też zarówno wezwanie o wykazanie interesu prawnego jak również odrzucenie skargi było nieuzasadnione.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi. Z przepisu tego wynika, że sąd administracyjny odrzuci skargę z powodu nieuzupełnienia w wyznaczonym terminie braku formalnego skargi przez skarżącego, pomimo prawidłowego wezwania go do ich usunięcia, przy czym dotyczy to wyłącznie braku istotnego, a więc takiego, którego występowanie stoi w opozycji do możliwości nadania skardze dalszego biegu. Podkreślić trzeba, że niewłaściwe zastosowanie tego przepisu niesie za sobą poważne konsekwencje prawne, może bowiem doprowadzić do naruszenia konstytucyjnie chronionego prawa do sądu (art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji RP).

Sąd Wojewódzki orzekając w niniejsze sprawie o odrzuceniu skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. przyjął błędnie, że skarga jest dotknięta brakiem formalnym uniemożliwiającym jej rozpoznanie. Przede wszystkim Sąd Wojewódzki przyjął bezkrytycznie zasadność skierowanego do strony wezwania o "określenie naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia skarżących" zaskarżoną uchwałą, podczas gdy skarga w swej treści zawiera w tym zakresie argumentację świadczącą o zachowaniu wymogu formalnego przewidzianego w art. 57 § 1 pkt 3 p.p.s.a. Mianowicie z treści skargi wprost wynika, że skarżący są właścicielami nieruchomości znajdujących się w obwodzie łowieckim zatwierdzonym zaskarżoną uchwałę oraz że swój interes prawny wywodzą z prawa własności zdefiniowanego w art. 140 i 144 k.c.

Zaznaczyć należy, że wymóg formalny ustanowiony w art. 57 § 1 pkt 3 p.p.s.a. jest spełniony, jeżeli skarżący wskaże, chociażby w sposób ogólny, na czym – w jego ocenie- polega naruszenie prawa lub interesu prawnego w skarżonym przypadku (por. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, pod red. R.Hauser, M Wierzbowski, Wydawnictwo C.H.Beck, Warszawa 2017, s. 374, wyrok NSA z 17.02.2005 r., sygn. akt GSK 1342/04). Niewątpliwie w niniejszej sprawie skarżący przedstawili okoliczności, z którymi wiążą naruszenie ich interesu prawnego przez zaskarżoną uchwałę, natomiast odrębnym zagadnieniem jest ocena, czy rzeczywiście występuje naruszenie interesu prawnego strony, warunkujące legitymację do zaskarżenia danego aktu.

Jednak ewentualne stwierdzenie, że interes prawny lub uprawnienie wnoszącego skargę na uchwałę lub akt, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6, nie został naruszony stosownie do wymagań przepisu szczególnego – może stanowić przesłankę do odrzucenia skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 5a p.p.s.a., co wiąże się z innym trybem zaskarżenia.

Z tych względów należało uznać, że zaskarżone postanowienie wydane zostało bez podstawy prawnej.

Mają powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.