Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Krystyna Chustecka po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia A. D. i J.H. byli wspólnicy "V." Spółka cywilna na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 29 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Sz 4/16 w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi A. D. i J. H. byli wspólnicy "V." Spółka cywilna na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 2 listopada 2016 r., nr [...] w przedmiocie przedłużenia terminu zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług za czerwiec 2015 r. postanawia oddalić zażalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie postanowieniem z dnia 29 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Sz 4/16, odrzucił skargę kasacyjną A.D. i J.H. jako byłych wspólników "V." spółki cywilnej na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 2 listopada 2016 r. w przedmiocie przedłużenia terminu zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w podatku pod towarów i usług za czerwiec 2015 r.

Z uzasadnienia Sądu I instancji wynika, że wyrokiem z dnia 19 lipca 2016 r., sygn. akt I SA/Sz 4/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, oddalił skargę skarżących. Od powyższego wyroku pełnomocnik skarżących wniósł skargę kasacyjną, zaskarżając go w całości.

Następnie zarządzeniem z dnia 25 października 2016 r., Przewodniczący Wydziału wezwał pełnomocnika skarżących do uiszczenia wpisu sądowego od wniesionej skargi kasacyjnej w kwocie 100 zł. W zarządzeniu zawarte było pouczenie, że wymienioną kwotę należy uiścić w terminie 7 dni od daty doręczenia odpisu zarządzenia pod rygorem odrzucenia skargi kasacyjnej. Wskazane zarządzenie zostało doręczone w sposób zastępczy. Po dwukrotnym (28.10.2016 r. i 7.11.2016 r.), bezskutecznym awizowaniu pod adresem wskazanym w skardze, o czym informację pozostawiono w skrzynce listowej adresata, przesyłkę złożono do akt ze skutkiem doręczenia.

Sąd wskazał, że pierwszy dzień roboczy przypadał na 14 listopada 2016 r. (poniedziałek) i z tym dniem ww. wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi kasacyjnej należało uznać za skutecznie doręczone. Tym samym termin do uiszczenia wpisu upłynął z dniem 21 listopada 2016 r. W terminie tym, ani dotychczas wpis od skargi kasacyjnej nie został uiszczony. Brak wpisu od skargi kasacyjnej powoduje, że postępowanie zainicjowane tą skargą, nie mogło być skutecznie uruchomione. Stosownie do art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.) dalej: P.p.s.a., skarga kasacyjna, od której pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlega odrzuceniu przez sąd.

W zażaleniu pełnomocnik skarżących zaskarżył ww. postanowienie w całości zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych polegający na uznaniu, że pełnomocnik został prawidłowo wezwany przez Sąd I instancji do uiszczenia wpisu od skargi kasacyjnej. Wskazując na powyższe wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 230 § 1 P.p.s.a., od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji pobiera się wpis stosunkowy lub stały. Pismami, o których mowa w § 1, są skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania. Nieuiszczenie opłaty od pisma czyni niemożliwym nadanie mu biegu. Jak stanowi art. 220 § 1 P.p.s.a., Sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. Skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, od których pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlegają odrzuceniu przez sąd, co wynika z art. 220 § 3 P.p.s.a.

W rozpoznawanej sprawie pełnomocnik skarżących został wezwany do uiszczenia wpisu sądowego od skargi kasacyjnej w wykonaniu zarządzenia z dnia 25 października 2016 r. Wezwanie to po raz pierwszy zostało awizowane w dniu 28 października 2016 r., kolejne awizowanie miało miejsce dnia 7 listopada 2016 r.

Stosowanie do art. 73 P.p.s.a. w razie niemożności doręczenia pisma w sposób przewidziany w art. 65-72, pismo składa się na okres czternastu dni w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy, dokonując jednocześnie zawiadomienia określonego w § 2. Zawiadomienie o złożeniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy w terminie siedmiu dni od dnia pozostawienia zawiadomienia, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej, a gdy to nie jest możliwe, na drzwiach mieszkania adresata lub w miejscu wskazanym jako adres do doręczeń, na drzwiach biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe. W przypadku niepodjęcia pisma w terminie, o którym mowa powyżej, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru pisma w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od dnia pierwszego zawiadomienia o złożeniu pisma w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy. Doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, tj. po upływie 14 dni po dokonaniu pierwszego awizowania.

W rozpoznawanej sprawie pierwsze zawiadomienie (awizo) pozostawiono w dniu 28 października 2016 r., a więc ostatni dzień 14-dniowego terminu przypadał 11 listopada 2016 r. Dzień ten był bowiem dniem ustawowo wolnym od pracy (art. 1 pkt 1 lit. i ustawy z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy – t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 90), zaś zgodnie z art. 83 § 2 P.p.s.a. jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy. W tej sytuacji siedmiodniowy termin do usunięcia braku formalnego skargi upłynął w dniu 21 listopada 2016 r.

Wobec nieuiszczenia wpisu od skargi kasacyjnej, Sąd pierwszej instancji słusznie odrzucił skargę na podstawie art. 220 § 3 P.p.s.a.

Na ocenę tę nie mają wpływu okoliczności podniesione w zażaleniu, że pełnomocnik skarżących nie uiścił wpis od skargi kasacyjnej, ponieważ nie pozostawiono w jego skrzynce awizo.

Naczelny Sad Administracyjny wyjaśnia, że ze znajdującej się w aktach sprawy koperty zawierającej wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi kasacyjnej wynika, że przesyłka została zaadresowana na właściwy adres pełnomocnika i została dwukrotnie awizowana (k. 95 akt sądowych). Na kopercie znajduje się również adnotacja, że zawiadomienie o pozostawieniu przesyłki w placówce pocztowej umieszczono w skrzynce listowej.

Podkreślić należy, że domniemanie faktyczne wynikające z art. 73 P.p.s.a. może być obalone wówczas, gdy adresat pisma wykaże, iż dane wynikające z dowodu doręczenia nie są zgodne z rzeczywistością. W rozpoznawanej sprawie twierdzenia pełnomocnika skarżących nie zostały poparte żadnymi dowodami ani nawet uprawdopodobnione.

Jedną z możliwości służących obaleniu wspomnianego domniemania jest przeprowadzenie procedury reklamacyjnej zgodnie z art. 92 ust. 2 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 1529 ze zm. – obecnie: Dz. U. z 2016 r. poz. 1113 ze zm.) oraz przepisami § 1-6 rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 26 listopada 2013 r. w sprawie reklamacji usługi pocztowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1468). Co do zasady brak woli przeprowadzenia procedury reklamacyjnej uniemożliwia skuteczne obalenie domniemania doręczenia pisma w trybie awizowania (patrz: Bogusław Dauter [w:] B. Dauter, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz", Wolters Kluwer 2016 r., s. 400).

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, same twierdzenia pełnomocnika skarżących dotyczące braku awiza nie mogą prowadzić do zakwestionowania prawidłowości doręczenia.

Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a., oddalił zażalenie.