drukuj    zapisz    Powrót do listy

6139 Inne o symbolu podstawowym 613 644 Środki zapewniające wykonanie orzeczeń Sądu, Administracyjne postępowanie, Burmistrz Miasta i Gminy, wymierzono grzywnę, II SA/Kr 1306/10 - Wyrok WSA w Krakowie z 2011-03-07, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Kr 1306/10 - Wyrok WSA w Krakowie

Data orzeczenia
2011-03-07 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2010-11-09
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Sędziowie
Aldona Gąsecka-Duda /sprawozdawca/
Joanna Tuszyńska /przewodniczący/
Wojciech Jakimowicz
Symbol z opisem
6139 Inne o symbolu podstawowym 613
644 Środki zapewniające wykonanie orzeczeń Sądu
Hasła tematyczne
Administracyjne postępowanie
Sygn. powiązane
II OSK 1340/11 - Wyrok NSA z 2011-09-22
Skarżony organ
Burmistrz Miasta i Gminy
Treść wyniku
wymierzono grzywnę
Powołane przepisy
Dz.U. 2000 nr 98 poz 1071 art.12,35,36
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 153,154
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Tuszyńska Sędziowie: WSA Aldona Gąsecka-Duda (spr.) WSA Wojciech Jakimowicz Protokolant: Maciej Żelazny po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 marca 2011 r. sprawy ze skargi M.B. na Burmistrza Miasta i Gminy N. w przedmiocie niewykonania wyroku w sprawie sygn. II SA/Kr 971/09 wymierza organowi Burmistrzowi Miasta i Gminy N. grzywnę w wysokości 1000 zł (słownie tysiąc złotych).

Uzasadnienie

Decyzją z 13 stycznia 2009 r., znak [....] , Burmistrz Miasta i Gminy N. działając z urzędu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 2 i art. 5 ust. 7 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach ( tekst jednol. Dz. U. z 2005 r. Nr 236, poz. 2008 ze zm.) oraz art. 104 § 1 k.p.a. ustalił wobec M.B. w pkt 1. obowiązek przyłączenia nieruchomości ( części budynku nr .... w S. na działce nr [....] , stanowiącej współwłasność M.B. oraz T.S. i J.S. małżeństwa S. , dla której Sąd Rejonowy w W. Zamiejscowy VII Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w N. prowadzi księgę wieczystą Kw Nr....) do istniejącej sieci kanalizacji sanitarnej użytkowanej na podstawie potwierdzenia przyjęcia obiektu budowlanego do użytkowania Nr [....] z 17 listopada 2005 r., jak również w pkt 2, że obowiązek powyższy zostanie wykonany w terminie 60 dni, od dnia w którym decyzja stanie się ostateczna.

W uzasadnieniu organ pierwszej instancji wskazał, że M.B. jest współwłaścicielką w 1/2 części opisanej w osnowie decyzji nieruchomości położonej w S. W budynku mieszkalnym nie ustanowiono odrębnej własności lokali, jednakże postanowieniem z 14 czerwca 2005 r. Sąd Okręgowy w K. uznał za usprawiedliwione żądanie ustanowienia odrębnej własności dwóch lokali mieszkalnych, powiązanej z udziałem we współwłasności nieruchomości, na których budynek ten jest posadowiony. Budowa sieci kanalizacji sanitarnej w S. została zakończona 30 września 2005 r., zaś w dniu 17 listopada 2005 r. wydane zostało potwierdzenie przyjęcia sieci do użytkowania, o czym poinformowano mieszkańców wskazując na konieczność przyłączenia nieruchomości do istniejącej sieci kanalizacyjnej. T.S. i J.S. wykonali przyłącze do sieci kanalizacji sanitarnej - co potwierdza protokół odbioru, raz zawarli umowę z Zakładem Wodociągów i Kanalizacji oraz Usług Komunalnych w N. , natomiast M.B. pomimo wystąpienia o wydanie warunków technicznych przyłączenia i ich uzyskania nie podjęła żadnych dalszych działań, zaś do chwili obecnej korzysta ze zbiornika bezodpływowego na nieczystości ciekłe. Powyższa okoliczność została potwierdzona oględzinami. Z uwagi na fakt, że M.B. nie legitymuje się przy tym umową zawartą z przedsiębiorcą posiadającym zezwolenie na opróżnianie takich zbiorników, Burmistrz Miasta i Gminy N. w dniu 9 stycznia 2006 r. wydał decyzję, którą ustalił obowiązek uiszczania przez nią opłat za opróżnianie zbiornika bezodpływowego i transport nieczystości ciekłych. Decyzja ta była przedłużana na kolejne okresy. Skoro M.B. nie przyłączyła nieruchomości do istniejącej sieci kanalizacyjnej oraz nie korzysta z przydomowej oczyszczalni ścieków spełniającej wymagania określone w przepisach odrębnych, konieczne było wydanie decyzji, o której mowa w art. 5 ust. 7 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Po rozpoznaniu odwołania M,.B. od decyzji Burmistrz Miasta i Gminy N. dnia z 13 stycznia 2009 r., znak [....] , Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. decyzją z dnia 30 kwietnia 2009 r., znak [....] , na podstawie art. 5 ust. 2 pkt 2 i ust. 7 ustawy 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach ( tekst jednol. Dz. U. z 2005 r. Nr 236, poz. 2008 ze zm.) oraz art. 138§ 1 pkt 1 k.p.a. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Orzekając w ten sposób podzieliło ustalenia dokonane przez organ pierwszej instancji.

Wskazało dodatkowo, że z wyjaśnień Zakładu Wodociągów i Kanalizacji oraz Usług Komunalnych w N. udzielonych w piśmie z [....] 2009 r. wynika, że do kanalizacji sanitarnej została przyłączona część budynku będąca w użytkowaniu T.S. , natomiast część budynku pozostająca w użytkowaniu M.B. nadal korzysta ze zbiornika wybieralnego (szamba). M.B. złożyła wniosek o przyłączenie do kanalizacji. Zgodnie z tym wnioskiem zostały wydane warunki techniczne nr (....) przyłączenia do kanalizacji z pełną informacją w zakresie procedury i okresu ważności. Ważność warunków technicznych wynosi 2 lata od daty wystawienia, natomiast do dnia sporządzenia pisma nie poczyniono żadnych czynności opisanych w warunkach.

Ustosunkowując się do powyższego pisma M.B. podniosła, że zawiera ono nieprawdziwe fakty. Zaprzeczyła, że posesja jest podzielona na dwa odrębne lokale oraz, że każdy lokal ma odrębnego właściciela.

W ocenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. , zarówno z pisma Zakładu Wodociągów i Kanalizacji oraz Usług Komunalnych w N. , jak i z pisma M.B. wynika, że do kanalizacji podłączona jest tylko część budynku znajdującego się w użytkowaniu T.S. i J.S. , natomiast część budynku użytkowana przez M.B. wyposażona jest w odrębne odprowadzanie ścieków do zbiornika wybieralnego. Z faktu przyłączenia przez drugą współwłaścicielkę nieruchomości do kanalizacji lokalu mieszkalnego z którego korzysta, M.B. nie może wywodzić iż jest zwolniona z obowiązku przyłączenia do sieci kanalizacyjnej części nieruchomości przez siebie użytkowanej.

W związku ze skargą M.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z 30 kwietnia 2009 r. , znak [....] , Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie prawomocnym wyrokiem z 30 września 2009 r., sygn. akt II SA/Kr 971/09 w pkt I. uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji, w pkt II. określił, że zaskarżona decyzja nie może być wykonywana; w pkt III. przyznał pełnomocnikowi skarżącej wynagrodzenie tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie przytoczył treść art. 104, art. 107, art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a. , wskazał na zasady dotyczące ich stosowania, jak również stwierdził, że ani decyzja organu pierwszej instancji, ani utrzymująca ją w mocy decyzja organu odwoławczego, nie spełniają wymogów, wynikających z powyższych przepisów.

Wyjaśnił w tym zakresie, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ab initio ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku przez przyłączenie nieruchomości do istniejącej sieci kanalizacyjnej. Stosownie zaś do art. 5 ust. 1 pkt 2 tej ustawy in fine, przyłączenie nieruchomości do sieci kanalizacyjnej nie jest obowiązkowe, jeżeli nieruchomość jest wyposażona w przydomową oczyszczalnię ścieków spełniającą wymagania określone w przepisach odrębnych. Z powyższego wynika, że obowiązek przyłączenia nieruchomości powstaje z mocy prawa, o ile istnieje sieć kanalizacyjna, a jedynie posiadanie przydomowej oczyszczalni ścieków zwalnia od tego obowiązku. Nie ulega wątpliwości, że postępowanie o przyłączenie nieruchomości inicjuje osoba zobowiązana. Warunki przyłączenia nieruchomości do sieci kanalizacyjnej określają przepisy ustawy z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, w tym art. 15 ust. 2 stanowiący, że osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci zapewnia realizację przyłączenia do sieci na własny koszt. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 4 powyższej ustawy, przedsiębiorstwo wodociągowo - kanalizacyjne jest zobowiązane przyłączyć do sieci nieruchomość ubiegającego się o przyłączenie do sieci, jeżeli spełnione są warunki przyłączenia określone w art. 19 oraz o ile istnieją możliwości świadczenia usług.

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie w rozpoznawanej sprawie organy nie wyjaśniły i nie wykazały dlaczego uznały, że współwłaścicielka przedmiotowej nieruchomości M.B. nie dopełniła obowiązku z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach , a w związku z tym należało na nią nałożyć obowiązek w trybie art. 5 ust. 7 ustawy. Poza sporem jest, że w miejscowości Staniątki w 30 września 2005 r. ukończono realizację sieci kanalizacji sanitarnej, oraz że w dniu 17 listopada 2007 r. wydane zostało potwierdzenie przyjęcia jej do użytkowania, o czym zostali powiadomieni mieszkańcy, jak również o konieczności przyłączenia nieruchomości do istniejącej sieci. Niesporne jest także to, że przedmiotowa nieruchomość oznaczona jako działka nr [....] nie posiada przydomowej oczyszczalni ścieków. Nie kwestionowane jest także, że w przedmiotowym budynku mieszkalnym nie ustanowiono odrębnej własności istniejących w nim 2 lokali mieszkalnych, jakkolwiek postanowieniem Sądu Okręgowego w Krakowie z 14 maja 2005 r. uznano za usprawiedliwione żądanie ustanowienia odrębnej własności tych lokali mieszkalnych. Poza sporem jest również, że jeden z lokali mieszkalnych użytkowany jest przez M.B. , a drugi przez T.S. i J.S. małżonków S. Nie jest również kwestionowane ustalenie poczynione podczas oględzin przeprowadzonych w obecności M.B. i T.S. na terenie przedmiotowej nieruchomości, że część budynku użytkowana przez T.S. i J.S. jest podłączona do systemowej kanalizacji sanitarnej, natomiast część budynku użytkowana przez M.B. jest podłączona do wybieranego zbiornika na nieczystości ciekłe (szambo).

Organy orzekające w sprawie nie wyjaśniły jednak kto i w jakim zakresie złożył wniosek o podłączenie przedmiotowej nieruchomości do istniejącej w miejscowości Staniątki sieci kanalizacji sanitarnej celem doprowadzenie do realizacji obowiązku nałożonego dyspozycją z art. 5 ust. 1 pkt. 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Nie wyjaśniono również dla kogo oraz w jakim zakresie zostały wydane przez Zakład Wodociągów i Kanalizacji oraz Usług Komunalnych w N. warunki techniczne przyłączenia do kanalizacji sanitarnej przedmiotowej posesji nr [....] w S. Organy nie wyjaśniły bowiem dlaczego uznały, że M.B. nie dopełniła ciążącego na niej, jako współwłaścicielce przedmiotowej nieruchomości, obowiązku z art. 5 ust. 1 pkt. 2, ponieważ po otrzymaniu - zgodnie ze swoim wnioskiem o przyłączenie - warunków technicznych (126/W/2005) przyłączenia do kanalizacji z pełną informacją w zakresie procedury i okresu ważności, nie podjęła żadnych działań. Kwestia ta jest sporna i wymaga wyjaśnienia w szczególności w związku z zarzutem odwołania, powtórzonym w skardze, z którego wynika, że warunki takie nigdy nie zostały skierowane do skarżącej. Kwestia ta ma zaś istotne znaczenie dla ustalenia, czy ewentualny brak przyłączenia do kanalizacji sanitarnej części nieruchomości - tj. jednego lokalu mieszkalnego w budynku nr [....] w S. , użytkowanego przez skarżącą , wiąże się niewykonaniem ciążących na właścicielu obowiązków w zakresie uregulowanym przepisami art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, czy też został spowodowany brakiem odpowiedniego działania innych podmiotów. W związku z tym w szczególności należy mieć na uwadze pismo Starosty Powiatowego w W. z 8 kwietnia 2009 r. skierowane do M.B. , z którego wynika, że w ogóle nie dokonano uzgodnień ZUDP przyłącza kanalizacyjnego dla działki [....] w S. , a dokonane uzgodnienia dotyczyły działki o numerze [....] w S. Powyższe oświadczenie pozostaje w sprzeczności z ustaleniem organów, które przyjęły, że M.B. otrzymała techniczne warunki przyłączenia wraz z odpowiednim pouczeniem. Trzeba zauważyć, że w przedłożonych aktach administracyjnych sprawy znajduje się potwierdzona kserokopia dokumentu wydanego przez Zakład Wodociągów i Kanalizacji oraz Usług Komunalnych w N. ustalającego warunki techniczne budowy przyłącza kanalizacyjnego do "posesji w S. nr [....] z dnia 25 marca 2005 r., skierowanego wyłącznie do T.S. o nr [....] . W aktach administracyjnych sprawy brak natomiast dokumentu o warunkach technicznych dla przyłącza kanalizacyjnego nr [....] , wydanego dla M.B. , który to dokument powołują organy obu instancji, wskazując, że został skierowany do skarżącej, wraz z "pełną informacją w zakresie procedury i okresu ważności". W sytuacji gdy skarżąca kwestionuje wydanie skierowanych do niej warunków technicznych celem przyłączenia nieruchomości ( jej części) do sieci kanalizacji sanitarnej, kwestię tę organy zobowiązane są jednoznacznie wyjaśnić.

Wyjaśnienia wymaga nadto podnoszony przez skarżącą zarzut nieprawidłowego przyjęcia przez organ, że tylko część przedmiotowej nieruchomości została podłączona do sieci kanalizacyjnej. W ocenie skarżącej brak wydzielenia odrębnej własności lokali mieszkalnych w budynku nr [....] przesądza o tym, że wykonanie przyłącza tylko w jednym z lokali jest równoznaczne z przyłączeniem całej nieruchomości do istniejącej sieci kanalizacji sanitarnej.

Brak również wyjaśnienia dlaczego po wykonaniu przyłącza do jednego z lokali, użytkowanego przez T.S. i J.S. w przedłożonym w aktach administracyjnego protokole odbioru technicznego przyłącza kanalizacji sanitarnej sporządzonego przez ZWKoUK w N. z 5 kwietnia 2005 r. wskazano, że powyższe przyłącze wykonano dla posesji nr [....] , a miejscem włączenia budynku jest studzienka kanału głównego, nie precyzując, czy faktycznie przyłącze doprowadzone zostało tylko do jednego z lokali, użytkowanego przez T.S. i J.S . Powyższy dokument jest podpisany przez T.S. .

Organy nie ustosunkowały się także do oświadczenia projektanta mgr inż. E.M. z 26 października 2005 r., z którego również wynika, że w sprawie wydane zostało pozwolenie na budowę przyłączy dla całej posesji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wskazał, że wszystkie te kwestie przy ponownym rozpoznaniu sprawy wymagają wyjaśnienia, celem ustalenia czy M.B. dopełniła wymogów związanych z realizacją obowiązku nałożonego dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt. 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

W dniu 8 października 2010r. M.B. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na niewykonanie przez Burmistrza Miasta i Gminy N. wyroku z dnia 30 września 2009r., sygn. akt II SA/Kr 971/09, w której domagała się wymierzenia temu organowi grzywny i zasądzenia zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skarżąca wskazała na treść wyroku Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 września 2009r., sygn. akt II SA/Kr 971/09, zarzucając, że po wydaniu którego Burmistrza Miasta i Gminy N. nie podjął w sprawie żadnych czynności. Stan taki ma miejsce pomimo, że w dniu [....] kwietnia 2010 r. skarżąca wniosła do Burmistrza Miasta i Gminy w N. , wezwanie do wykonania powyższego wyroku, co uzasadnia wymierzenie temu organowi grzywny w trybie art. 154 § 1 i § 6 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Skarżąca podniosła też, że wykonanie wyroku da jej możliwość dalszego działania i wyjaśnienia sprawy w przedmiocie nieprawidłowości budowy sieci kanalizacyjnej i wydawania dokumentów tylko dla jednego współwłaściciela, tj. T.S. , która nie ma prawa do dysponowania nieruchomością nr [....] na wspólnej działce [....] w S .

W odpowiedzi na skargę Burmistrz Miasta i Gminy N. wnosił o jej oddalenie.

Uzasadniając powyższe wyjaśniał, że akta przedmiotowej sprawy wraz z wyrokiem wyroku Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 września 2009r., sygn. akt II SA/Kr 971/09 zostały zwrócone organowi pierwszej instancji dnia 8 lutego 2010r.. Pismem z dnia [....] kwietnia 2010r. skarżąca wezwała organ do wykonania powyższego wyroku. Termin określony w art. 53 § 2 p.p.s.a. upłynął z dniem 22 czerwca 20010r. W dniu [....] września 2010r. M.B. , wniosła skargę na bezczynność organu, gdzie w odpowiedzi na skargę z tej samej daty zwrócono uwagę, iż nie zawsze jest tak, że w rezultacie wydania wyroku uwzględniającego skargę – co ma miejsce w niniejszej sprawie, konieczne było wydawanie nowego aktu lub podejmowanie czynności przez organ administracji publicznej. Mając na uwadze powyższe oraz dostrzegają całokształt okoliczności oraz znaczny stopień skomplikowania sprawy związanej ze sposobem realizacji przez współwłaścicieli obowiązków wynikających z ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach ( tekst jednol. Dz. U. z 2005 r. Nr 236, poz. 2008 ze zm.), połączony z występowaniem sprzecznych interesów skonfliktowanych stron, jeszcze przed upływem terminu określonego w art. 53 § 2 p.p.s.a. organ podjął próbę nakłonienia współwłaścicieli do ugodowego jej załatwienia. W tym celu wystąpił do stron z propozycją nabycia od skarżącej udziału w działce nr [....] w zamian za zabudowaną nieruchomość stanowiącą własność Gminy N. Zainteresowanie tą propozycją wyraziła nie tylko skarżąca, ale również małżeństwo S. , który potwierdzili , że skłonni są nabyć od Gminy N. udział we współwłasności działki nr [....] obecnie należący do skarżącej. W tej sytuacji zlecono rzeczoznawcy majątkowemu oszacowanie wartości udziału należącego do skarżącej, następnie zaś przedstawił M.B. wstępne propozycje dotyczące konkretnych nieruchomości, które mogą być przedmiotem zamiany. Skarżąca nie wycofała się z prowadzonych negocjacji.

W tej sytuacji również w niniejszej sprawie prezentowane jest analogiczne stanowisko.

Odpowiedź na skargę w sprawie niniejszej wnieśli także T.S. i J.S. Popierali ją w tej części, w której skarżąca zarzucała bezczynność po Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 września 2009r., sygn. akt II SA/Kr 971/09, podając że również domagali się wykonania tego wyroku.

Uznawali natomiast za bezzasadne twierdzenia skarżącej, że wykonanie wyroku da jej możliwość dalszego działania i wyjaśnienia sprawy w przedmiocie nieprawidłowości budowy sieci kanalizacyjnej oraz wydania dokumentów tylko dla jednego współwłaściciela.

Wskazywali także, że Burmistrz Miasta i Gminy N. posługuje się nieprawdziwym stwierdzeniem, że T.S. i J.S. zainteresowani są " propozycją nabycia od skarżącej udziału we własności działki nr [....] , w zamian za zabudowaną nieruchomość gruntową stanowiącą własność Gminy N". Nieprawdziwym stwierdzeniem jest także, iż T.S. i J.S. potwierdzili, że skłonni by byli nabyć od Gminy N. udział we współwłasności działki nr [....] obecnie należącej do skarżącej. Z J.S. nikt nigdy na takie tematy nie rozmawiał. T.S. Burmistrz wspomniał o takiej możliwości, jednak nie otrzymał on żadnych deklaracji, gdyż wówczas nikt nawet nie znał wartości przedmiotowej nieruchomości. Po ujawnieniu wyceny przedmiotowej nieruchomości, T.S. jednoznacznie oświadczyła, że nie jest zainteresowana przedstawioną telefonicznie propozycją urzędu gminnego. Ewidentnym jest, więc że organ gminny uchyla się od wykonania wyroku, a udzielona odpowiedź na skargę jest nierzetelna.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Podstawę dokonania kontroli przedmiotowego postępowania administracyjnego stanowi art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30.08.2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U Nr 153, poz. 1270 z późn. zm. – oznaczana jako p.p.s.a.). Skarga na bezczynność, która ma miejsce w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność oraz w razie bezczynności organu po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności, może podlegać rozpoznaniu na ogólnych zasadach nie przewidujących stosowania sankcji, względnie w trybie art. 154 p.p.s.a.Ta ostatnie regulacja jest zaś konsekwencję normy wyrażonej w art. 153 p.p.s.a. , w myśl którego cena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Wybór podstaw prawnych zwalczania bezczynności organów administracji publicznej należy do skarżącego.

W sprawie niniejszej w skardze wskazano jako podstawę prawną art. 154 § 2 i § 6 p.p.s.a, czemu odpowiada wyrażone w niej żądanie. Poza sporem pozostaje przy tym fakt wydania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie prawomocnego wyroku z 30 września 2009 r., sygn. akt II SA/Kr 971/09 , jak również okoliczność, że przed wniesieniem skargi, w dniu 22 kwietnia 2010 r. skarżąca na piśmie wezwała Burmistrza Miasta i Gminy w N. do wykonania tego wyroku.

Artykuł 35 k.p.a. stanowi :

§ 1. Organy administracji publicznej obowiązane są załatwiać sprawy bez zbędnej zwłoki.

§ 2. Niezwłocznie powinny być załatwiane sprawy, które mogą być rozpatrzone w oparciu o dowody przedstawione przez stronę łącznie z żądaniem wszczęcia postępowania lub w oparciu o fakty i dowody powszechnie znane albo znane z urzędu organowi, przed którym toczy się postępowanie, bądź możliwe do ustalenia na podstawie danych, którymi rozporządza ten organ.

§ 3. Załatwienie sprawy wymagającej postępowania wyjaśniającego powinno nastąpić nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej - nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia wszczęcia postępowania, zaś w postępowaniu odwoławczym - w ciągu miesiąca od dnia otrzymania odwołania.

§ 4. Organy wyższego stopnia mogą określać rodzaje spraw, które załatwiane są w terminach krótszych niż określone w § 3.

§ 5. Do terminów określonych w przepisach poprzedzających nie wlicza się terminów przewidzianych w przepisach prawa dla dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu.

Cytowana regulacja zawiera w art. 35 § 1 k.p.a. ogólną dyrektywą , w myśl której sprawy administracyjne powinny być załatwiane bez zbędnej zwłoki. W dalszej części tj. w § 2 i § 3 wprowadzono zróżnicowanie terminów załatwiania spraw w pierwszej instancji, przy czym o ile zaistnieją ku temu przesłanki, reguła niezwłocznego załatwiania spraw z § 2 będzie miała pierwszeństwo przed terminami wskazanymi w art. 35 § 3 k.p.a. W doktrynie podnosi się trafnie, że sformułowanie zawarte w art. 35 §1 k.p.a. oznacza , że organ administracji publicznej powinien załatwić sprawę bez zbędnej zwłoki, jeżeli w toku postępowania administracyjnego okaże się, że sprawa może być załatwiona przed upływem ustawowych terminów do jej załatwienia ( komentarze do art. 35 kodeksu postępowania administracyjnego M. Jaśkowska, A. Wróbel, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, LEX, 2009, wyd. III. oraz G. Łaszczyca, A. Martysz, A. Matan, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz. Tom I. Komentarz do art. 1-103, LEX, 2007, wyd. II ). Takie podejście odpowiada też wyrażonej w art. 12 k.p.a. zasadzie szybkości postępowania, obowiązującej również do kwestii incydentalnych.

Z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wtedy, gdy w prawnie ustalonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie lub prowadził postępowanie , ale mimo istnienia ustawowego obowiązku nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu, albo nie podjął stosownej czynności kończącej postępowanie. Dla zasadności skargi na bezczynność nie ma znaczenia okoliczność z jakich powodów określony akt nie został podjęty lub czynność dokonana, a w szczególności, czy bezczynność została spowodowana zawinioną albo też niezawinioną opieszałością organu, czy też wiąże się z jego przeświadczeniem, że stosowny akt lub czynność w ogóle nie powinny zostać dokonane.

Artykuł 154 p.p.s.a. stanowi :

§ 1. W razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność oraz w razie bezczynności organu po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie żądając wymierzenia temu organowi grzywny.

§ 2. Sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1, może ponadto orzec o istnieniu lub nieistnieniu uprawnienia lub obowiązku, jeżeli pozwala na to charakter sprawy oraz niebudzące uzasadnionych wątpliwości okoliczności jej stanu faktycznego i prawnego.

§ 3. Wykonanie wyroku lub załatwienie sprawy po wniesieniu skargi, o której mowa w § 1, nie stanowi podstawy do umorzenia postępowania lub oddalenia skargi.

§ 4. Osobie, która poniosła szkodę wskutek niewykonania orzeczenia sądu, służy roszczenie o odszkodowanie na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym.

§ 5. Odszkodowanie, o którym mowa w § 4, przysługuje od organu, który nie wykonał orzeczenia sądu. Jeżeli organ w terminie trzech miesięcy od dnia złożenia wniosku o odszkodowanie nie wypłacił odszkodowania, uprawniony podmiot może wnieść powództwo do sądu powszechnego.

§ 6. Grzywnę, o której mowa w § 1, wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów.

Skarga na bezczynność organów administracji publicznej podlega oddaleniu na podstawie art. 151 p.p.s.a. w przypadku jej bezzasadności.

Stosownie do art. 104 § 1 k.p.a., organ administracji publicznej załatwia sprawę przez wydanie decyzji, chyba że przepisy kodeksu stanowią inaczej, zaś w myśl § 2 tego artykułu decyzje rozstrzygają sprawą co do jej istoty w całości lub w części albo w inny sposób kończą sprawę w danej instancji. Celem postępowania administracyjnego jest zatem załatwienie sprawy przez wydanie decyzji rozstrzygającej ją co do istoty. Temu powinna służyć działalność orzecznicza administracji publicznej zmierzająca do konkretyzacji praw i obowiązków wynikających z powszechnie obowiązujących przepisów prawa. Artykuł 105 § 1 – 2 k.p.a. stwarza podstawy do zakończenia postępowania administracyjnego decyzją nie zawierającą merytorycznego rozstrzygnięcia, więc w inny sposób. Nakaz umorzenia postępowania administracyjnego zawiera nadto art. 61 § 2 zdanie drugie k.p.a., art. 98 § 2 k.p.a., art. 138 §1 pkt 2 i 3 k.p.a. w zw. z art. 105 k.p.a. , zaś takie podstawy mogą one zastać zawarte także w przepisach prawa materialnego. Postępowanie administracyjne kończy zatem każodocześnie dopiero wydanie decyzji i to niezależnie od tego czy jest ono wszczynane z urzędu, czy na wniosek. W toku postępowania organ administracji publicznej wydaje postanowienia, które dotyczą poszczególnych kwestii wynikających w toku postępowania, lecz nie rozstrzygają o istocie spraw, chyba że przepisy kodeksu stanowią inaczej ( art. 123 § 1 i 2 k.p.a.).

Odnosząc te ogólne uwagi do stanu niniejszej sprawy skargę należy uznać za zasadną.

W szczególności, uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 września 2009r., sygn. akt II SA/Kr 971/09 wskazuje jednoznacznie na obowiązek kontynuacji przez organ pierwszej instancji postępowania w celu jego zakończenia decyzją. Zawarto w nim bowiem zarówno ocenę prawną dotyczącą wykładni i stosowania przepisów ustawy z dnia ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach ( tekst jednol. Dz. U. z 2005 r. Nr 236, poz. 2008 ze zm.), jaki i ocenę prawną odnoszącą się do stawania przepisów postępowania. Wytknięto też uchybienia proceduralne, które miały wpływ na wadliwe ustalenie podstawy faktycznej rozstrzygnięcia w obu decyzjach wydanych poprzednio w toku instancji, oraz nadto wyrażono konkretne zalecenia co do dalszego toku postępowania dowodowego.

Termin do załatwienia sprawy przez Burmistrza Miasta i Gminy N. rozpoczął się najpóźniej w dniu 8 lutego 2010 r., tj. w momencie otrzymania powyższego wyroku wraz z aktami sprawy (z art. 286 § 2 p.p.s.a.). Sprawa winna być rozpoznana niezwłocznie, zaś gdyby nawet przyjąć, że ma ona charakter skomplikowany , termin ten upływał z dniem 8 kwietnia 2010 r. Prowadząc sprawę ponownie organ pierwszej instancji nie wydawał postanowień incydentalnych, jak również nie podejmował czynności dowodowych zgodnych z zaleceniami wynikającymi z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 września 2009r., sygn. akt II SA/Kr 971/09 . Nie wydawał również postanowień o wyznaczenia nowego terminu załatwienia sprawy w trybie art. 36 k.p.a.

Powyższe potwierdza zarówno materiał dostępny w przedstawionych aktach administracyjnych, jak i odpowiedzi na skargę, która naprowadza li tylko na podejmowanie czynności mających służyć generalnemu rozwiązaniu problemów dotyczących nieruchomości stanowiącej dotąd współwłasność M.B. oraz T.S. i J.S. Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego dopuszczają zawarcie ugody w sprawach, w których występują strony o spornych interesach, jeżeli przemawia za tym charakter sprawy, przyczyni się to do uproszczenia lub przyspieszenia postępowania i nie sprzeciwia się temu przepis prawa (art. 13 k.p.a. w zw. z art. 114 k.p.a.). Nie jest możliwe przesądzenie przy okazji rozpoznania niniejszej skargi kwestii dopuszczalności zawarcia ugody w postępowaniu wszczęty przez Burmistrz Miasta i Gminy N. z urzędu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 2 i art. 5 ust. 7 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. To zagadnienia może być bowiem przedmiotem kontroli dopiero w sytuacji zaskarżenia decyzji o umorzeniu postępowania administracyjnego jako bezprzedmiotowego w związku z zawarciem ugody. Nie mniej jednak , należy zwrócić uwagę na fakt, że podejmowanie takich czynności pozostaje poza wskazaniami co do dalszego toku postępowania , które wyrażono w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 września 2009r., sygn. akt II SA/Kr 971/09 . Nadto, brak również w aktach administracyjnych jakichkolwiek informacji na temat czynności, które miałyby zmierzać do w związku z zawarciem ugody oraz załatwienia sprawy w innym sposób niż rozstrzygnięciem co do istoty za okres ponad czterech miesięcy po zwrocie akt administracyjnych organowi pierwszej instancji wraz z odpisem powyższego wyroku. Z notatki służbowej z dnia 5 lipca 2010 r. wynika, że dopiero w dniu 22 czerwca 2010r. przystąpiono do pierwszych takich czynności, to jest do sporządzenia wykazu nieruchomości gruntowych, które mogłyby zostać nabyte do gminnego zasobu nieruchomości w celu ewentualnej ich zamiany na udział w nieruchomości należący do M.B. . Powyższe potwierdza pośrednio treść uchwały Nr LXVI/681/10 Rady Miasta w N. z dnia 29 czerwca 2010 r. Z notatki służbowej sporządzonej w dniu 30 sierpnia 2010 r. wynika , że w dniu 28 lipca 2010 r. zlecono rzeczoznawcy majątkowemu dokonanie wyceny udziału skarżącej, która to wycena została sporządzona w dniu 23 sierpnia 2010 r. W aktach nie ma dokumentów świadczących o tym, że współwłaściciele działki nr [....] w S. byli zainteresowani zawarciem ugody, której przedmiot wykracza poza ramy niniejszego postępowania. Brak również dokumentów świadczących o zastosowaniu procedury określonej w art. 116 k.p.a.

Powyższe stanowi o bez czynności organu pierwszej instancji i niewykonaniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 września 2009r., sygn. akt II SA/Kr 971/09.

Zgodnie z art. 154 § 6 p.p.s.a., grzywna nałożona na organ administracji z tytułu jego bezczynności nie może przekraczać kwoty dziesięciokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w roku poprzednim. Taka maksymalna kwota w dacie wydania wyroku w niniejszej sprawie wynosi 32329,80zł. Przepis nie określa natomiast dolnej granicy wysokości grzywny, stąd w uzasadnionych przypadkach może mieć charakter jedynie symboliczny. Zgodnie z orzecznictwem, wysokość grzywny winna być miarkowana i uzależniona od całokształtu sprawy.

Uznając skargę za zasadną Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że odpowiednią sankcją za niewykonanie wyroku z dnia 30 września 2009r., sygn. akt II SA/Kr 971/09 jest grzywna w kwocie 1000,00zł. Postępowanie w niniejszej sprawie nie należy bowiem kategorii związanych bezpośrednio z ochroną życia, zdrowia, czy mienia znacznej wartości. O ile nawet w powyższym wyroku zostały zawarte wskazania co do dalszego toku postępowania, które skarżąca uznaje za istotne dla rozstrzygnięcia innych spraw, poczynione w sprawie niniejszej przez organu administracji publiczne ustalenia nie mogą służyć bezpośrednio do wydania innych decyzji. Nie podnosiła ona przy tym, by jakieś postępowania zostały zawieszone w związku z niniejszym, z uwagi na wystąpienie wymagającego uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego. Niniejsze postępowanie toczy się z urzędu, zaś faktem jest, że Burmistrz Miasta i Gminy N. podejmował także kosztowne czynności związane z szacunkiem wartości udziału skarżącej w nieruchomości stanowiącej działkę nr [....] zabudowanej budynkkiem nr [....] w S. , które w jego ocenie mogły prowadzić do polubownego załatwienia sprawy.

W sprawie nie zachodzą przesłanki do stosowania art. 154 § 2 p.p.s.a.

Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji wyroku.

W postępowaniu sądowo administracyjny M.B. korzysta z prawa pomocy, w tym ze zwolnienia od koszów sądowych, zaś poniesienia innych kosztów nie wykazała.

Zgodnie z podziałem czynności wniosek pełnomocnika skarżącej o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu podlega rozpoznaniu przez referendarza sądowego na posiedzeniu niejawnym.



Powered by SoftProdukt