Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Darmoń Sędziowie : WSA Waldemar Michaldo WSA Iwona Niżnik-Dobosz (spr.) Protokolant : Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 września 2014 r. sprawy ze skargi A.U. na uchwałę Rady Miasta K. z dnia 6 grudnia 2000 r. nr LXVI/561/00 w sprawie zmiany (korekty) miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta K. I. stwierdza nieważność części tekstowej zaskarżonej uchwały w zakresie postanowień § 18 ust. 2 pkt 4; II. w pozostałym zakresie skargę oddala; III. zasądza od Gminy Miejskiej K. na rzecz skarżącego A.u. kwotę 557 zł ( słownie: pięćset pięćdziesiąt siedem złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

A. U. wniósł skargę na uchwałę nr LXVI/561/00 Rady Miasta Krakowa z dnia 6 grudnia 2000 r. w sprawie zmiany (korekty) miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta Krakowa. Uchwała została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Małopolskiego z dnia 7 marca 2001 r. Nr 15, poz. 123.

Powyższa uchwała była przedmiotem zaskarżenia do WSA w następujących sprawach:

- II SA/Kr 295/12: wyrok z dnia 6 czerwca 2012 r. oddalający skargę [...] Spółki z o.o., uchylony wyrokiem NSA sygn. akt II OSK 2684/12 z dnia 4 kwietnia 2014 r.;

- II SA/Kr 748/14: wyrok z dnia 11 lipca 2014 r. oddalający skargę [...] Spółki z o.o. – orzeczenie nieprawomocne wg stanu na dzień 16 września 2014 r.

W aktualnie złożonej skardze A. U., wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w całości, ewentualnie w dotyczącej go części, zarzucił zaskarżonej uchwale naruszenie przepisów:

- art. 1 ust. 2 pkt 1-5 i 7, art. 6 ust. 2 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym poprzez niewłaściwe ich zastosowanie polegające na tym, że zaskarżona uchwała nie zawiera ustaleń zgodnych z postanowieniami tych przepisów, czym uniemożliwia korzystanie z prawa własności;

- art. 3 pkt 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym poprzez niewłaściwe jego zastosowanie polegające na tym, że zaskarżona uchwała nie zawiera ustaleń zgodnych z postanowieniami tego przepisu, czym uniemożliwia korzystanie z prawa własności,

- art. 140 k.c., polegające na nieuprawnionym ograniczeniu właścicieli w możliwości korzystania ze swoich nieruchomości.

W uzasadnieniu wskazał, że jest właścicielem nieruchomości składającej się z działek [...] i [...] obr. [...] w K., które zlokalizowane są w wyznaczonym w planie ogólnym obszarze usług komercyjnych i zieleni parkowej UC/ZP (§ 18 ww. uchwały). Skoro organ przyjmuje, że ze względu na dokonaną uchwałą z dnia 6 grudnia 2000 r. zmianę planu ogólnego, przedmiotowy plan obowiązuje w dalszym ciągu w tym zakresie, uzasadniony jest – zdaniem skarżącego – pogląd, iż ustalenia zaskarżonej uchwały w sposób rażący naruszają jego interes prawny poprzez nadmierne ograniczenie możliwości zagospodarowania należących do niego nieruchomości. Na przedmiotowym obszarze bowiem w istotny sposób ograniczono możliwość zabudowy, wskazując jako obowiązek utrzymania istotnej powierzchni istniejącego starodrzewia i zieleni (55% powierzchni całego terenu).

Ponadto, zaskarżona uchwała nakłada na inwestorów planujących realizację inwestycji na przedmiotowym terenie obowiązek sporządzenia projektu zagospodarowania przestrzennego obejmującego cały teren, zawierającego m.in. waloryzację zachowanej zieleni, inwentaryzację zabytkowego obiektu.

Niezależnie od powyższego, skarżący podniósł, że w jego ocenie, ze względu na treść art. 87 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nie można przyjąć, że zaskarżona uchwała jest nowym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego w zakresie obszaru usług komercyjnych i zieleni parkowej UC/ZP. Przedmiotowa uchwała jedynie w niewielkim stopniu zmodyfikowała warunki zagospodarowania przestrzennego, wprowadzone w miejscowym planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego miasta Krakowa uchwalonym uchwałą nr 229 Rady Narodowej Miasta Krakowa z dnia 25 kwietnia 1988 r. Zdaniem skarżącego, zapisy zaskarżonej uchwały w zakresie terenu UC/ZP obecnie nie obowiązują ze względu na utratę mocy obowiązującej przez miejscowy plan ogólny zagospodarowania przestrzennego.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Na wstępie wskazał na formalnoprawny procedury uchwalenia zaskarżonej uchwały. Zmiana miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta Krakowa (uchwalonego uchwałą Nr 229 Rady Narodowej Miasta Krakowa z dnia 25 kwietnia 1988 r. - Dz. Urz. Woj. Krak. Nr 12, poz. 62 z późn. zm.) została sporządzona i uchwalona w trybie przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (t. jedn. Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 z późn. zm.).

Rada Miasta Krakowa uchwałą Nr LXXXVI 1/828/97 z dnia 16 lipca 1997 r., z późniejszymi zmianami postanowiła o przystąpieniu do sporządzania zmiany (korekty) miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta Krakowa, w tym w zakresie zmiany, obejmującej obszar stanowiący własność skarżącego (§ 21 pkt 21 uchwały o przystąpieniu). Zawiadomienie Zarządu Miasta Krakowa o przystąpieniu do sporządzenia zmian dokonane zostało pismem znak: [...] z dnia 7 stycznia 1998 r., w którym ustalono miesięczny termin na składanie wniosków i opinii. Stosowny komunikat Zarządu Miasta Krakowa ukazał się w Dzienniku Polskim - Tygodniku Grodzkim w dniu 16 stycznia 1998 r., a obwieszczenie umieszczone zostało na tablicy ogłoszeń w tym samym dniu. W wyznaczonym terminie nie wpłynął żaden wniosek dot. dz. nr [...] i [...] obr. [...].

Projekt planu uzyskał wszystkie niezbędne uzgodnienia (zgodnie z art. 18 ust. 2 pkt 4 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym) i został wraz z "Prognozą oddziaływania na środowisko" wyłożony do publicznego wglądu w dniach od 14 września do 12 października 1999 r. (Komunikat Zarządu Miasta -Tygodnik Grodzki nr 30(268) z dnia 27 sierpnia 1999 r.).

Imiennie został powiadomiony ówczesny właściciel dz. nr [...] obr. [...], P. U., który wniósł zarzut w czasie trwania wyłożenia projektu planu. W procedurze planistycznej, odnośnie do wymienionej w skardze działki rozpatrywany był zarzut dotyczący ustaleń zawartych w paragrafie 22 pkt 3 ppkt 1 (rysunek nr 18). Zarzut P. U., zarejestrowany pod nr [...], został w ustawowo określonym czasie rozpatrzony przez Zarząd Miasta Krakowa wraz z innymi zarzutami i protestami (Uchwała Nr 1342/99 Zarządu Miasta Krakowa z dnia 25 listopada 1999 r.). W wyniku tego rozpatrzenia, zarzut ten został uwzględniony (załącznik nr 2 do uchwały Ip. 10).

Dnia 6 grudnia 2000 r. Rada Miasta Krakowa podjęła Uchwałę Nr LXVI/561/00 w sprawie zmiany (korekty) miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego Miasta Krakowa.

Po podjęciu przez Radę Miasta Krakowa Uchwały Nr LXVI/561/00 RMK z dnia 6 grudnia 2000 r. w sprawie zmiany (korekty) miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego Miasta Krakowa Wojewoda Małopolski, m.in. na podstawie dokumentacji planistycznej, badał zgodność z prawem przebiegu procesu planistycznego oraz rozstrzygnięć samej uchwały o planie. Wojewoda nie zgłosił żadnych zastrzeżeń i skierował w/w uchwałę do publikacji w Dzienniku Urzędowym Województwa Małopolskiego Nr 15, poz. 123 z dnia 7 marca 2001 r. Po upływie 30 dni od tej daty uchwała weszła w życie i stała się prawem miejscowym.

Ponadto organ wskazał, iż uchwała Nr LXVI/561/00 Rady Miasta Krakowa z dnia 6 grudnia 2000 r. została zmieniona uchwałą Nr CV/987/02 Rady Miasta Krakowa z dnia 20 marca 2002 r., która dla obszarów objętych ustaleniami korekty miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta Krakowa, uchyliła ustalenia planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miast Krakowa.

W odniesieniu do zarzutów skargi, organ wskazał, że przeznaczenie terenu i sposób zagospodarowania nieruchomości objętych ustaleniami planu, nie zostały wyznaczone w sposób dowolny, ale wynikają z występujących uwarunkowań faktycznych.

W momencie sporządzania planu miejscowego, teren objęty jego ustaleniami był zabudowany obiektem zabytkowym - dawna plebania - nr rej. [...] z dnia 18 czerwca 1990 r., która stanowiła część założenia zespołu pałacowo-dworskiego [...], którego główny element - pałac przy ul. O. (nr rej. [...] z 16 lipca 1994 r.) - znajduje się poza granicami planu. Ponadto obszar objęty ustaleniami planu porośnięty był starodrzewem związanym z istniejącymi obiektami zabytkowymi. W konsekwencji przyjęto takie przeznaczenie terenu i warunki jego zagospodarowania, które chronią elementy dziedzictwa kulturalnego oraz cenne elementy środowiska przyrodniczego. Równocześnie właściciele nieruchomości objętych ustaleniami planu, mogą realizować dodatkowe elementy zagospodarowania terenu określone w planie (obiekt usług turystycznych - hotel, obiekt usługowo-handlowy, obiekt usług handlowo-motoryzacyjnych). Wraz z powierzchnią obiektu zabytkowego (który obecnie został rozebrany), do zainwestowania zostało przeznaczone 45 % powierzchni terenu objętego ustaleniami planu.

W ramach ustalonego przeznaczenia, w terenie UC/ZP zostało wydzielonych 5 obszarów funkcjonalnych:

- teren pod obiektem zabytkowym (centralna część terenu UC/ZP),

- teren hotelu - pensjonatu (zachodnia część terenu UC/ZP),

- teren pod obiektem handlowo-motoryzacyjnym (wschodnia część terenu UC/ZP),

- teren starodrzewia i projektowanej zieleni (zachodnia część terenu UC/ZP + tereny niezainwestowane),

- teren obiektu handlowego (pozostała część terenu UC/ZP).

O ile niektóre z możliwości zagospodarowania terenu zostały wyznaczone w sposób dosyć precyzyjny, to możliwość lokalizacji innych elementów zagospodarowania terenu, pozostawiona została uznaniu właściciela.

W związku z tym nie można wskazywać, że zostały naruszone wymogi, które uwzględnia się w zagospodarowaniu przestrzennym (ład przestrzenny, wymogi urbanistyki i architektury, walory architektoniczne i krajobrazowe, wymagania ochrony środowiska, ochrony dziedzictwa kulturowego, walory ekonomiczne przestrzeni i prawo własności, potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa - art.1 ust. 2 pkt 1-6 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym).

Ustalając przeznaczenie dla terenów położonych u zbiegu ulic O. i R. pod usługi komercyjne (UC) i zieleń parkową (ZP) z jednej strony uwzględniono wymogi dziedzictwa kulturowego i ochrony środowiska, w zakresie, w jakim nakazano zachować obiekt zabytkowy oraz istniejący starodrzew. A z drugiej strony, poprzez dopuszczenie do powstania nowej zabudowy, umożliwiono właścicielom efektywne wykorzystanie posiadanego przez nich prawa własności nieruchomości. Niewątpliwie decydując o wyborze przeznaczenia terenu starano się w jak największym zakresie uwzględnić wymogi ładu przestrzennego, architektury i urbanistyki, by nowopowstające obiekty, wraz z istniejącym sposobem zagospodarowania terenu, stanowiły spójna całość architektoniczną.

Ustalenie wskaźnika 55 % powierzchni całego terenu pod istniejący starodrzew i projektowaną zieleń wynika z okoliczności, iż zachodnia część terenu, w znacznej mierze porośnięta jest starodrzewem, który ze względów przyrodniczo-kulturowych winien podlegać zachowaniu. Na etapie sporządzania planu, teren UC/ZP prawie w całości stanowił własność jednego podmiotu. W związku z tym, właściciel, zgodnie z ustaleniami planu, miał możliwość realizacji wszystkich elementów zagospodarowania terenu wskazanych w ustaleniach planu, w sposób jak najbardziej optymalny, polegający na rozmieszczeniu nowej zabudowy w sposób umożliwiający jak najpełniejszy sposób wykorzystania posiadanej nieruchomości.

Organ nie zgodził się ze stanowiskiem skarżącego, że ustalenia skarżonej uchwały utraciły moc obowiązującą nie później niż 31 grudnia 2003 r.

Skarżona uchwała została uchwalona jako kolejna zmiana uchwały Nr 229 Rady Narodowej Miasta Krakowa z dnia 25 kwietnia 1988 r. (Dz. Urz. Woj. Krak. Nr 12 póz. 62 z 1990 r. z późn. zm.) zmienionej uchwałą Nr VII/58/94 Rady Miasta Krakowa z dnia 16 listopada 1994 r. zmieniającą uchwałę w sprawie miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego Miasta Krakowa (Dz. Urz. Woj. Krak. Nr 24, poz. 108) z późniejszymi zmianami.

Dopiero 2 lata po podjęciu skarżonej uchwały, uchwałą z dnia 29 marca

2002 r. Nr CV/987/02 Rada Miasta Krakowa uchyliła dla terenów objętych zmianą planu ogólnego z 2000 r. ustalenia planu ogólnego, wskazując, że w obszarach objętym niniejszą uchwałą tracą moc ustalenia miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego Miasta Krakowa (...) (por. § 1 pkt 1 uchwały Nr CV/987/02 Rady Miasta Krakowa z dnia 20 marca 2002 r.). W związku z tym, po wejściu w życie postanowień uchwały z dnia 20 marca 2002 r., zmiana planu ogólnego z 2000 r. stała się samodzielnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, który nie został uchylony w przewidzianym przepisami prawa trybie.

Natomiast przepisy ustawy z 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym określały zgodnie z art. 67 ust. 1 i 2, że:

- miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego, obowiązujące w dniu wejścia w życie ustawy, tracą moc po upływie 5 lat od dnia wejścia w życie ustawy z zastrzeżeniem ust. 2 (z zastrzeżeniem, że termin pięciu lat, w wyniku kolejnych nowelizacji ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, został wydłużony do lat 8) (ust. 1),

- przepisu ust. 1 nie stosuje się do terenów objętych zmianami miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, dokonanymi na zasadach określonych w ustawie (ust. 2).

W konsekwencji organ wskazał, że zmiana miejscowego planu ogólnego z 1994 r. utraciła moc obowiązywania z dniem 1 stycznia 2003 r. Natomiast przepis o utracie mocy obowiązującej nie miał zastosowania do zmiany planu ogólnego, uchwalonej w 2000 r. (skarżona uchwała), ponieważ uchwała to została sporządzona na zasadach określonych w ustawie o zagospodarowaniu przestrzennym.

Natomiast ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 647 z późn. zm.) jednoznacznie określiła, że tylko plany miejscowe uchwalone przed dniem 1 stycznia 1995 r. tracą moc obowiązywania nie później niż w dniu 31 grudnia 2003 r., co jednak nie dotyczy skarżonej uchwały z 2000 r., ponieważ na mocy przepisów uchwały zmieniającej z 20 marca 2002 r. Nr CV/987/02, uchwała z 2000 r. stała się samodzielnym planem miejscowym.

Wbrew twierdzeniom strony skarżącej uchwale z 2000 r. nie można postawić zarzutu, iż nie stanowi ona planu miejscowego w rozumieniu przepisów ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym z 1994 r., ponieważ zawiera wszystkie niezbędne, spośród wskazanych w art. 10 ust. 1 ww. ustawy, elementy, które winny zostać zawarte w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Skarżona uchwała reguluje samodzielnie i w całości zarówno przeznaczenie, jak i warunki zagospodarowania wyznaczonego terenu UC/ZP.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, zważył, co następuje.

Skarga w części jest uzasadniona i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, każdy czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą podjętą przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia, zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Z hipotezy art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym (u.s.g.) wynika, że uprawnienie do wniesienia skargi na jego podstawie przysługuje wyłącznie temu podmiotowi, którego interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone.

W związku z powyższym, pierwszą kwestią wymagającą ustalenia jest, czy podmiot skarżący kontrolowaną uchwałę zasadnie wskazuje, że jego interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone kontrolowaną uchwałą podjętą przez organ gminy.

Legitymacja skargowa wynikająca z treści art. 101 u.s.g. opiera się na wykazaniu, że kwestionowana przez skarżącego uchwała rady gminy, w kontrolowanym przypadku konkretnie: miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, narusza interesy prawne skarżącego. Dopiero po ustaleniu, że kwestionowany przez skarżącego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego narusza jego interesy prawne, sąd bada, czy naruszenie przez postanowienia m.p.z.p. tych interesów prawnych jest zgodne z treścią powszechnie obowiązującego prawa.

W tym miejscu trzeba wskazać, że zgodnie z treścią art. 147 p.p.s.a " § 1. Sąd uwzględniając skargę na uchwałę lub akt, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6, stwierdza nieważność tej uchwały lub aktu w całości lub w części albo stwierdza, że zostały wydane z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie ich nieważności. § 2. Rozstrzygnięcia w sprawach indywidualnych, wydane na podstawie uchwały lub aktu, o których mowa w § 1, podlegają wzruszeniu w trybie określonym w postępowaniu administracyjnym albo w postępowaniu szczególnym".

Kontrolowana uchwała została podjęta w oparciu o tryb uregulowany w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 z późn. zm.), zwanej dalej w skrócie "u.z.p." w wersji obowiązującej na datę 6 grudnia 2000 r.

Ustawa ta stanowi m.in. wzorzec kontroli Sądu w przedmiotowej sprawie.

Przesłanki stwierdzenia nieważności uchwał w przedmiocie planów miejscowych określa art. 27 u.z.p. w myśl którego: " 1. Naruszenie trybu postępowania oraz właściwości organów określonych w art. 18 powoduje nieważność uchwały rady gminy w całości lub części. 2. Jeżeli orzeczenie organu nadzoru, stwierdzające nieważność uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, stanie się prawomocne z powodu niezłożenia przez gminę, w przewidzianym terminie, skargi do sądu administracyjnego lub jeżeli skarga zostanie przez sąd oddalona, czynności, o których mowa w art. 18 ust. 2, ponawia się w zakresie niezbędnym w celu uzyskania zgodności projektu planu z prawem.

|W swojej skardze, skarżący A. U., wnosi o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości, ewentualnie w dotyczącej go |

|części, i zarzuca zaskarżonej uchwale naruszenie przepisów: |

|- art. 1 ust. 2 pkt 1-5 i 7, art. 6 ust. 2 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym poprzez niewłaściwe ich zastosowanie polegające |

|na tym, że zaskarżona uchwała nie zawiera ustaleń zgodnych z postanowieniami tych przepisów, czym uniemożliwia korzystanie z prawa |

|własności; |

|- art. 3 pkt 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym poprzez niewłaściwe jego zastosowanie polegające na tym, że zaskarżona |

|uchwała nie zawiera ustaleń zgodnych z postanowieniami tego przepisu, czym uniemożliwia korzystanie z prawa własności, |

|- art. 140 k.c., polegające na nieuprawnionym ograniczeniu właścicieli w możliwości korzystania ze swoich nieruchomości. |

|Powyższe określenie przez skarżącego A. U. przedmiotu zaskarżenia w postaci całego w/w planu miejscowego lub odpowiednio w |

|dotyczącej go części ma znaczenie między innymi: 1) dla określenia granic kontrolowanej sprawy, w związku z tym zakresu związania |

|składu rozpoznającego kontrolowaną sprawę innymi wydanymi w sprawie ww. planu miejscowego wyrokami; 2) dla potencjalnie innych, |

|hipotetycznych, kolejnych skarg wnoszonych na ten plan miejscowy. |

|Ponieważ zaskarżona przez A. U. uchwała Rady Miasta Krakowa, została uprzednio zaskarżona w całości i skarga ta została oddalona |

|nieprawomocnym wyrokiem WSA w Krakowie z dnia 11 lipca 2014 r., sygn. akt II SA/Kr 748/14 , skład rozpoznający - mając na uwadze |

|konstytucyjne prawo do sądu skarżącego, specyfikę skargi z art. 101 ustawy o samorządzie gminnym, która polega m.in. na tym, że |

|różne podmioty w różnym czasie mogą potencjalnie korzystać z zawartego w tym przepisie uprawnienia do kwestionowania wskazanych w |

|nim uchwał rady gminy, a także fakt wydania w/w wyroku przez WSA w Krakowie, w którym Sąd ten kontrolował zgodność z prawem całej |

|zaskarżonej uchwały – uznał, że poddaje kontroli, zgodnie z alternatywnym wnioskiem skarżącego zakwestionowaną uchwałę tylko i |

|wyłącznie w części dotyczącej skarżącego i nie objętej wyraźnymi postanowieniami w/w wyroku WSA w Krakowie. W przeciwnym razie Sąd |

|powinien rozważać zawieszenie postępowania sądowego. |

|W postępowaniu sądowoadministracyjnym obowiązuje zasada niezwiązania sądu granicami skargi, co nie oznacza, że sąd nie jest związany|

|granicami przedmiotu zaskarżenia, którym jest konkretny akt lub czynność, kwestionowana przez uprawniony podmiot (uchwała Naczelnego|

|Sądu Administracyjnego z dnia 3 lutego 1997 r., sygn. akt OPS 12/96, opub. w ONSA 1997, nr 3, poz. 104). |

|Przedmiotem zaskarżenia może być zatem cały plan miejscowy lub jego część i ta druga sytuacja, jak ustalił, i co podkreśla, skład|

|rozpoznający, ma miejsce w kontrolowanej sprawie. |

|W przypadku kolejnej skargi na tę samą uchwałę, zdaniem składu rozpoznającego, nawet w przypadku nieprawomocnego wyroku |

|oddalającego skargę na całą zakwestionowaną uchwałę (plan) - istotne jest ustalenie, czy z uwagi na prawny interes skarżącego, w |

|jego konkretnym, zindywidualizowanym przypadku - nie zachodzą przesłanki do stwierdzenia nieważności planu w części dotyczącej i |

|naruszającej jego interes prawny w sposób nie dopuszczony przez obiektywny porządek prawny- o ile wcześniej orzekający sąd nie |

|wypowiedział się w tym przedmiocie nawet w wyroku nieprawomocnym. |

|Sentencja wyroku, jak i jego uzasadnienie w sprawie o sygn. akt: II SA/Kr 748/14 wskazują, że Sąd Administracyjny w Krakowie |

|rozpoznając w sprawie o sygn. akt: II SA/Kr 748/14 skargę na opisaną wyżej uchwałę i działając przy rozpatrywaniu sprawy w granicach|

|kompetencji wynikających z art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tj. |

|braku związania zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną w skardze podstawą prawną, niezależnie od zarzutów skargi, poddał ocenie |

|legalności tryb podjęcia przedmiotowej uchwały, posiadanie przez kontrolowaną uchwałę mocy obowiązującej, zachowanie zasad |

|sporządzania planu miejscowego oraz przestrzeganie właściwości organów - i oddalając skargę stwierdził, że nie zaistniały podstawy |

|do stwierdzenia nieważności uchwały oparciu o treść art. 27 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym. W związku z tym, pomimo jego |

|nieprawomocności, obecny skład rozpoznający, nie chcąc i nie mogąc wchodzić w materię, co do której Sąd się wypowiedział nawet |

|nieprawomocnym wyrokiem, mając na uwadze skutki prawne wynikające z jego hipotetycznej prawomocności (art. 170 p.p.s.a.), |

|kontroluje zaskarżoną uchwałę tylko w części dotyczącej obecnego skarżącego A. U. tj. jego działek [...] i [...] obr. [...] w K., |

|znajdującej się poza zakresem postanowień (sentencji i uzasadnienia) wyroku WSA w Krakowie z dnia 11 lipca 2014 r., sygn. akt II |

|SA/Kr 748/14. |

|W związku z tym, Sąd się nie wypowiada w przedmiocie nie obowiązywania zaskarżonej uchwały, gdyż uczynił to WSA w Krakowie, w |

|wyroku z dnia 11 lipca 2014 r., sygn. akt II SA/Kr 748/14. Jedynie w odniesieniu do podnoszonego przez skarżącego argumentu nie |

|samodzielnego charakteru prawnego kontrolowanej uchwały (planu), Sąd konkluduje, że przywołany przez skarżącego pogląd zawarty w |

|wyroku WSA w Krakowie z dnia 9 marca 2007 r., sygn. akt. II SA/Kr 796/04 – nie przystaje do realiów kontrolowanej uchwały. |

|Kontrolowana uchwała ma charakter samodzielny i w ten sposób reguluje przeznaczenie terenu i warunki zagospodarowania poszczególnych|

|terenów. Wynika to z lektury i analizy kontrolowanej uchwały. Sama zmiana przeznaczenia planistycznego działek skarżącego była |

|istotna i nie "kosmetyczna" polegała bowiem na zmianie zagospodarowania terenu z UP (usługi przemysłowe) na UC (usługi |

|komercyjne) i ZP (zieleń parkowa). |

|Jak to już było podnoszone, zgodnie z treścią art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (dalej w skrócie |

|u.s.g.) każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie |

|z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu |

|administracyjnego. |

|Oznacza to, że w pierwszej kolejności obowiązkiem Sądu jest zbadanie, czy wniesiona skarga spełnia w/w wymogi formalne, do których |

|ustawodawca zalicza: uprzednie bezskuteczne wezwanie do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia oraz zachowanie |

|terminu do wniesienia skargi do sądu administracyjnego. |

|W kontrolowanej sprawie warunki formalne zostały zachowane. Skarga skarżącego została wniesiona w terminie, po uprzednim |

|bezskutecznym wezwaniu rady gminy do usunięcia naruszenia interesu prawnego. |

|Trzeba także stwierdzić, że skarżący posiada, co zostanie wykazane poniżej, legitymację do wniesienia swojej skargi, wynikającą z |

|faktu skutecznego wykazania naruszenia przez zaskarżoną uchwałę (plan miejscowy) jego odpowiednio sformułowanych interesów prawnych.|

| |

|A. U. jest właścicielem nieruchomości składającej się z działek [...] i [...] obr. [...] w K., które zlokalizowane są w wyznaczonym |

|w planie ogólnym obszarze usług komercyjnych i zieleni parkowej UC/ZP (§ 18 ww. uchwały). Skarżący argumentuje, że jeżeli się |

|przyjmie stanowisko organu, iż kwestionowana uchwała posiada byt prawny i obowiązuje, to jej postanowienia – zdaniem skarżącego – w |

|sposób rażący naruszają jego interes prawny przez nadmierne ograniczenie możliwości zagospodarowania, w tym przede wszystkim |

|zabudowy, należących do niego nieruchomości. Na przedmiotowym obszarze, zdaniem skarżącego, w istotny sposób prawodawca lokalny |

|ograniczył możliwość zabudowy terenu, do którego skarżący posiada tytuł prawny, formułując w uchwale obowiązek utrzymania istotnej |

|powierzchni istniejącego starodrzewia i zieleni (55% powierzchni całego terenu objętego postanowieniami § 18 uchwały). Ponadto, |

|zaskarżona uchwała nakłada na inwestorów planujących realizację inwestycji na przedmiotowym terenie obowiązek sporządzenia projektu |

|zagospodarowania przestrzennego obejmującego cały teren, zawierającego m.in. waloryzację zachowanej zieleni, inwentaryzację |

|zabytkowego obiektu. |

|Z powyższego wynika, że kwestionowana uchwała ingeruje w jego prawo własności i zdolność rozporządzania posiadaną działką na cele |

|zabudowy. |

|Wobec tej okoliczności można przyjąć, zdaniem Sądu, że postanowienia planu miejscowego naruszają interes prawny skarżącego A. U. |

|wynikający z prawa własności. Inną jednak, zasadniczą dla sprawy kontroli sądowej kwestią ustalaną później jest to, czy |

|przedmiotowe naruszenie interesu prawnego skarżącego jest zgodne z powszechnie obowiązującym prawem. |

|W świetle powyższych ustaleń można zatem zasadnie stwierdzić, że skarżący A. U. posiada legitymację skargową do wniesienia skargi.|

| |

|Wzorcem normatywnym kontroli sądu jest treść przywołanego powyżej art. 27 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym. |

|Wskazanie w przywołanym przepisie prawnym podstaw nieważności uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego |

|prowadzi do uznania, iż przepis ten stanowi lex specialis wobec art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, według którego uchwała |

|lub zarządzenie organu gminy sprzeczne z prawem (a więc z jakimkolwiek przepisem prawa) są nieważne, chyba że naruszenie prawa ma |

|charakter nieistotny. W tym ostatnim przypadku, zgodnie z art. 91 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym, organ nadzoru lub na |

|podstawie art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. |

|1270), sąd administracyjny nie stwierdza nieważności uchwały, ograniczając się do wskazania, iż uchwałę wydano z naruszeniem prawa. |

|Wniosek ten oznacza, że rozstrzygnięcia nadzorcze wojewody albo orzeczenia sądu administracyjnego stwierdzające nieważność uchwał w |

|sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego są wydawane w przypadku zajścia co najmniej jednej z podstaw nieważności |

|wymienionych w art. 27 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym. Zatem pozostałe naruszenia prawa (niewymienione w powołanym wyżej |

|przepisie) należałoby traktować jako nieistotne, a więc niebędące przyczyną nieważności uchwały. |

|Sąd, zgodnie z art. 134 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, rozstrzyga w granicach danej sprawy, w |

|kontrolowanym przypadku dotyczącej postanowień uchwały w odniesieniu do terenu, do którego tytuł prawny ma skarżący, nie będąc |

|związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. |

|Skarżący A. U. zakwestionował w zaskarżonym planie miejscowym przeznaczenie jego działki. Na podstawie § 18 części tekstowej |

|zaskarżonego planu miejscowego określony został wymóg, by teren położony u zbiegu ulic O. i R. przeznaczony został pod usługi |

|komercyjne UC i zieleń parkową ZP- zgodnie z rysunkiem planu stanowiącym załącznik Nr 14 do uchwały. Zgodnie z § 18 ust. 2 uchwały |

|"Dla wyznaczonego terenu UC/ZP – wprowadza się następujące ustalenia: |

|dla realizacji usług komercyjnych (nieuciążliwych) określa się maksymalne wielkości programu i zasady ich rozmieszczenia, |

|dyspozycja rozmieszczenia elementów funkcji zespołu i wielkości programu winny utrzymać następujące proporcje w stosunku do całości |

|terenu: |

|- 55% - istniejący starodrzew i projektowana zieleń (starodrzew do bezwzględnego zachowania), |

|- 15 % pow. – istniejący obiekt zabytkowy (budynek nr [...]) nie podlegający zabudowie, lecz adaptacji, rekonstrukcji i remontowi |

|kapitalnemu z przystosowaniem do projektowanej funkcji (usługi gastronomii) |

|- 10% pow. – projektowany obiekt usług turystycznych(hotel pensjonat 2 i ½ kondygnacji , do 800 m.kw. pu.) w części zachodniej |

|terenu, uwarunkowany zachowaniem starodrzewu objętego ochrona |

|- 10% pow. – projektowany obiekt usług handlowo motoryzacyjnych ( 1 kondygnacja o wys. do 6,0 m. , ok. 500 m.kw. p.u.) w części |

|wschodniej terenu, po likwidacji istniejących uciążliwych usług (m.in. lakierniczych). Wyklucza się wykonywanie usług o uciążliwości|

|przekraczającej poza granice działki. Lokalizacja obiektu uwarunkowana jest wykonaniem oceny odziaływania na środowisko – |

|potwierdzającej prawidłowość przyjętych rozwiązań. |

|W wydzielonych powierzchniach mieszczą się parkingi terenowe według wyliczonych potrzeb dla poszczególnych elementów programu |

|Teren należy zagospodarować w odpowiednim do lokalizacji standardzie, bez stosowania rozwiązań prowizorycznych – jednorodne pod |

|względem przestrzennym i funkcjonalnym, |

|Nakłada się na inwestora obowiązek sporządzenia projektu zagospodarowania przestrzennego obejmującego cały teren w granicach linii |

|rozgraniczających , zawierającego m.in. |

|waloryzację zachowanej zieleni i utrzymanie starodrzewu, |

|inwentaryzacje zachowanego zabytkowego obiektu, |

|zasady wprowadzenia projektowanych obiektów zgodnie z wymaganiami służby konserwatorskiej (.....)" |

|Z punktu widzenia skarżącego A. U. przywołane powyżej postanowienia zakwestionowanego planu miejscowego - z uwagi na wykluczenie |

|innego, niż wskazany, sposobu zagospodarowania terenu stanowiącego własność skarżącego - naruszają jego interes prawny wywodzony z |

|art. 140 k.c. |

|Ustosunkowując się do powyższych zarzutów skarżącego, skład rozpoznający stwierdza, że stopień naruszenia przez postanowienia |

|kontrolowanej części uchwały (planu miejscowego) interesu prawnego A. U., wywodzonego z art. 140 k.c., jest zgodny z powszechnie |

|obowiązującym prawem. |

|Jest oczywiste, że postanowienia miejscowego planu dotyczą interesu prawnego podmiotów, które posiadają tytuł prawny do terenu |

|objętego jego treścią. Termin "dotyczą" należy rozumieć jako mające wpływ na treść tego interesu prawnego. Wynika to z treści art. |

|33 u.z.p., który stwierdza, że ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kształtują, wraz z innymi przepisami, |

|sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. Zatem samo ograniczenie prawa własności mieszczące się w ramach ustawowego pojęcia|

|kształtowania sposobu wykonywania prawa własności jest ustawowo dopuszczone, problemem prawnym jest granica w jakich to |

|kształtowanie może wpływać na wykonywanie prawa własności. Zgodnie z poglądami doktryny i orzecznictwa, przedmiotowe kształtowanie |

|sposobu wykonywania prawa własności nie powinno naruszać istoty prawa własności. Z naruszeniem istoty prawa własności mielibyśmy do|

|czynienia, gdyby postanowienia miejscowego planu doprowadzały do faktycznego wywłaszczenia skarżącego z prawa własności, czyli do |

|sytuacji, w której właściciel byłby pozbawiony możliwości wykonywania prawa własności (posiadania, korzystania, pobierania pożytków,|

|rozporządzania przedmiotem własności). Jednocześnie trzeba wskazać, że w myśl art. 4 ust. 1 u.z.p. " Ustalanie przeznaczenia i |

|zasad zagospodarowania terenu należy, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych oraz morza terytorialnego, do zadań własnych gminy". Z |

|tego wynika, że ustalanie przeznaczenia i zasad zagospodarowania terenu na obszarze gminy należy do zadań własnych gminy, a rada |

|gminy została wyposażona przez ustawodawcę w tzw. władztwo planistyczne, w ramach którego może decydować merytorycznie i zarazem |

|materialnoprawnie o sposobie przeznaczenia terenu. |

|Ustawodawca wskazał w art. 10 u.z.p zakres materii podlegających regulacji w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. |

|Wskazanie to ma charakter enumeratywny, a tym samym wyklucza dopuszczalność określania przedmiotu regulacji przez radę gminy. Rada |

|gminy jest związana granicami przedmiotowymi wyznaczonymi przez ustawę o zagospodarowaniu przestrzennym i samodzielnie może |

|określać treść regulacji objętej planem wyłącznie w granicach ustawowego upoważnienia zawartego w art. 10 u.z.p. Z drugiej jednak |

|strony, charakter poszczególnych wymogów, jakie powinien realizować miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego został istotnie |

|zróżnicowany pod względem stopnia ich szczegółowości. "W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ustala się, w zależności |

|od potrzeb: |

|1) przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnych funkcjach lub różnych zasadach zagospodarowania, |

|2) linie rozgraniczające ulice, place oraz drogi publiczne wraz z urządzeniami pomocniczymi, a także tereny niezbędne do wytyczania|

|ścieżek rowerowych, |

|3) tereny przeznaczone dla realizacji celów publicznych oraz linie rozgraniczające te tereny, |

|4) granice i zasady zagospodarowania terenów lub obiektów podlegających ochronie, |

|5) zasady obsługi w zakresie infrastruktury technicznej oraz linie rozgraniczające tereny tej infrastruktury, |

|6) lokalne warunki, zasady i standardy kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym również linie zabudowy i gabaryty|

|obiektów, a także maksymalne lub minimalne wskaźniki intensywności zabudowy, |

|7) zasady i warunki podziału terenów na działki budowlane, |

|8) szczególne warunki zagospodarowania terenów, w tym zakaz zabudowy, wynikające z potrzeb ochrony środowiska przyrodniczego, |

|kulturowego i zdrowia ludzi, prawidłowego gospodarowania zasobami przyrody oraz ochrony gruntów rolnych i leśnych, |

|9) tereny, na których przewiduje się stosowanie systemów indywidualnych lub grupowych oczyszczenia ścieków bądź zbiorników |

|bezodpływowych, |

|10) tymczasowe sposoby zagospodarowania, urządzania oraz użytkowania terenu, |

|11) granice obszarów: |

|a) zorganizowanej działalności inwestycyjnej, |

|b) rehabilitacji istniejącej zabudowy i infrastruktury technicznej, |

|c) przekształceń obszarów zdegradowanych. |

|2. Do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dołącza się prognozę skutków wpływu ustaleń planu na środowisko |

|przyrodnicze, sporządzoną przez biegłego z listy Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. |

|3. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się również stawkę procentową, służącą naliczeniu opłaty, o której |

|mowa w art. 36 ust. 3" (art. 10 u.z.p.). |

|Tak określony przez ustawodawcę przedmiot regulacji - przy uwzględnieniu treści art. 1 u.z.p., zgodnie z którym "1. Ustawa o |

|zagospodarowaniu przestrzennym, zwana dalej "ustawą", określa zakres oraz sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na |

|określone cele i ustalania zasad ich zagospodarowania, przyjmując rozwój zrównoważony jako podstawę tych działań, a także określa |

|zasady i tryb rozwiązywania konfliktów między interesami obywateli, wspólnot samorządowych i państwa w tych sprawach. 2. W |

|zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się zwłaszcza: |

|1) wymagania ładu przestrzennego, urbanistyki i architektury, |

|2) walory architektoniczne i krajobrazowe, |

|3) wymagania ochrony środowiska przyrodniczego, zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia, a także wymagania osób |

|niepełnosprawnych, |

|4) wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i dóbr kultury, |

|5) walory ekonomiczne przestrzeni i prawo własności, |

|6) potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa"; |

|i art. 33 u.p.z.p., podnoszącego, że "ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kształtują, wraz z innymi |

|przepisami prawa, sposób wykonywania prawa własności nieruchomości" - nie wyklucza dopuszczalności ingerencji organu planistycznego|

|w prawo własności. Ingerencja ta powinna być uzasadniona interesem publicznym. |

|Odnosząc się do konkretów rozpatrywanej sprawy, zaznaczyć należy, że uwzględnienie prawa własności nieruchomości nie oznacza zakazu |

|ograniczania tego prawa, gdy weźmie się pod uwagę treść art. 1 w zw. z art. 33 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym. Regulacja |

|ta wyklucza z pewnością dopuszczalność ingerencji w istotę prawa własności, a także nieuzasadnione z punktu widzenia interesu |

|publicznego ograniczenie tego prawa w drodze miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. |

|Rozważając kwestię naruszenia istoty prawa własności nieruchomości należącego do skarżącego A. U., stwierdzić należy, że zaskarżona |

|uchwała nie stanowi ingerencji w istotę tego prawa. Ze względu na charakter prawa własności uzasadnione jest w tym zakresie |

|odwołanie się do rozumienia naruszenia istoty prawa własności. W orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego podkreśla się, że do |

|naruszenia istoty prawa własności dochodzi w sytuacji, gdy niemożliwe stanie się wykonywanie wszystkich uprawnień składających się |

|na możliwość korzystania z rzeczy albo wszystkich uprawnień składających się na możliwość rozporządzania rzeczą albo wszystkich |

|uprawnień składających się na możliwość korzystania z rzeczy i rozporządzania nią (por.: wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 |

|maja 1999 r., SK 9/98, publ. OTK z 1999 r., nr 4, poz. 78, wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 stycznia 1999 r., P 2/98, publ.|

|OTK z 1999, nr 1, poz. 2). Pozbawienie właściciela części – nawet znacznej – atrybutów korzystania lub (i) rozporządzania rzeczą – |

|nie musi oznaczać ingerencji w istotę jego prawa własności. |

|Prawo własności, którego ochronę zapewniają przepisy art. 21 ust. 1 i art. 64 ust. 1 i 3 Konstytucji, przepisy art. 6 ust. 1 |

|Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności i art. 1 Protokołu nr 1 nie jest prawem bezwzględnym i |

|doznaje określonych ograniczeń. Dopuszcza je Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej, stanowiąc w art. 64 ust. 3, że własność może być|

|ograniczona tylko w drodze ustawy i tylko w takim zakresie, w jakim nie narusza to istoty prawa własności. Z kolei stosownie do |

|regulacji art. 31 ust. 3 Konstytucji RP ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw, w tym prawa własności|

|mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku |

|publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ingerencja w sferę |

|prawa własności pozostawać musi w racjonalnej i odpowiedniej proporcji do wskazanych wyżej celów, dla osiągnięcia których ustanawia|

|się określone ograniczenia. |

|Na możliwość wprowadzenia przez ustawodawcę w drodze ustawy ograniczeń wykonywania prawa własności wskazuje też przepis art. 140 |

|k.c., zgodnie z którym w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych |

|osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne |

|dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą. |

|Ograniczenia wykonywania prawa własności wynikają z przepisów bardzo wielu ustaw. W niniejszej sprawie istotne jest ograniczenie |

|wynikające z przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 ze zm.). |

|Zgodnie z art. 4 ust 1 tej ustawy ustalanie przeznaczenia i zasad zagospodarowania terenu należy, z wyjątkiem morskich wód |

|wewnętrznych oraz morza terytorialnego, do zadań własnych gminy. |

|Na mocy przepisów powołanej ustawy organy gminy zostały upoważnione do ingerencji w prawo własności innych podmiotów, w celu |

|ustalenia przeznaczenia i zasad zagospodarowania terenów położonych na obszarze gminy. Wynika to wprost z treści art. 33 ustawy, |

|zgodnie z którym ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kształtują, wraz z innymi przepisami, sposób |

|wykonywania prawa własności nieruchomości." – wyrok NSA z 10.03.2008r., sygn. akt II OSK 1427/07. |

|W odniesieniu do kontrolowanej uchwały, w części dotyczącej nieruchomości, do której skarżący A. U. ma tytuł prawny - należy |

|zatem w świetle powyższych ustaleń stwierdzić, że kwestionowane przez skarżącego ustalenia planu nie przekreślają możliwości |

|skarżącego korzystania bądź rozporządzania nieruchomością zgodnie z przysługującym jemu prawem własności. W konsekwencji, |

|kontrolowana uchwała nie narusza postanowień art. 3 u.z.p., zgodnie z którym " W granicach określonych przez ustawy i zasady |

|współżycia społecznego, każdy ma prawo do:1) zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny, 2) ochrony własnego interesu |

|prawnego, przy zagospodarowaniu terenów należących do innych osób lub jednostek organizacyjnych. Nie narusza też treści art. 1 ust. |

|2 pkt 1-5, art. 6 ust. 2 u.z.p, o czym poniżej. |

|Skarżący A. U. może rozporządzać tą nieruchomością i korzystać z niej w sposób wynikający m.in. z ustaleń miejscowego planu. |

|Wprowadzona została, jako przeznaczenie podstawowe, dla działki skarżącego funkcja UC/ZP. |

|Nie jest to jednak regulacja, która niweczy w ogóle wolność zabudowy, skoro zabudowa omawianego obszaru objętego UC/ZP jest |

|dopuszczona w sposób określony w planie. Nie doszło zatem, co podkreśla Sąd, do naruszenia istoty prawa własności ani opartego na |

|niej prawa zabudowy poprzez wskazywane przez skarżącego ustalenia zaskarżonej uchwały nr LXVI/561/00 Rady Miasta Krakowa z dnia 6 |

|grudnia 2000 r. w sprawie zmiany (korekty) miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta Krakowa. |

|W związku z powyższym, należy w dalszej kolejności rozważyć kwestię ograniczenia w drodze miejscowego planu zagospodarowania |

|przestrzennego prawa własności nieruchomości należącej do skarżącego oraz zasadności ograniczenia tego prawa z punktu widzenia |

|interesu publicznego. |

|Mając na uwadze, że obowiązkiem organu planistycznego było podjęcie rozstrzygnięcia realizującego wymogi interesu publicznego z |

|jednoczesnym poszanowaniem prawa własności jednostki, Sąd stwierdza, że na gruncie przedmiotowej sprawy - ingerencja w prawo |

|własności skarżącego w stopniu wynikającym z zaskarżonej uchwały w imię interesu publicznego związanego z potrzebą adekwatnego |

|zagospodarowania terenów znajdujących się w analizowanym obszarze na cele UC/ZP przy uwzględnieniu usytuowania i zabudowanego i |

|obsadzonego starodrzewem charakteru działek skarżącego A. U. - jest uzasadniona. Organ planistyczny w treści planu miejscowego, |

|kierując się niewątpliwie interesem publicznym i realizacją zadań publicznych wyznaczył teren UC (usługi komercyjne) i ZP (zieleń |

|parkowa) zgodnie z rysunkiem planu stanowiącym załącznik nr 14 do uchwały. Obowiązujące zaś prawo zagospodarowania przestrzennego |

|dopuszcza ingerencję w prawo własności i inne prawa podmiotowe, o ile ta ingerencja jest uzasadniona treścią interesu publicznego. |

|Zarówno usytuowanie działek nr [...] i [...] obr. [...] w K. należących do A. U., jak i okoliczność stanu ich zagospodarowania, nie|

|przemawiają w żaden sposób za tym, że przeznaczenie w miejscowym planie obszaru, na którym znajdują się działki skarżącego jako |

|obszaru UC/ZP - posiada charakter nieuzasadniony, arbitralny. |

|W tym stanie rzeczy Sąd nie stwierdził, aby organ planistyczny nie uwzględnił proporcji i granicy naruszenia prawa własności, i |

|doszedł do przekonania, że niezasadnie skarżący zarzuca organowi planistycznemu nadużycie władztwa planistycznego. Zgodnie z |

|doktrynalną koncepcją władztwa planistycznego (Z. Niewiadomski: Planowanie przestrzenne, Warszawa 2002, s. 86 in.), mającą |

|umocowanie w przepisie art. 4 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, organom gminy przysługuje wprawdzie prawo władczego |

|rozstrzygnięcia co do przeznaczenia terenu pod określone funkcje, nawet wbrew woli właścicieli gruntów objętych planem, chociaż |

|oczywiście przysługujące gminie władztwo planistyczne może być skutecznie zrealizowane jeżeli jest uzasadnione interesem publicznym,|

|który uzasadnia wprowadzanie ograniczenia. Realizacja usług komercyjnych i zieleni parkowej mieści się w zadaniach publicznych gminy|

|i zapewnienie jej realizacji przez postanowienia planu mieszczą się w zakresie uzasadnionego władztwa planistycznego gminy. |

|Tak samo trzeba przyjąć, że wskazanie przez prawodawcę lokalnego w treści § 18 ust 2 pkt 2 części tekstowej kontrolowanego planu, |

|kwestionowanego przez skarżącego wymogu dotyczącego procentowego 55 % wskaźnika w stosunku do całości terenu objętego § 18 uchwały |

|powierzchni istniejącego starodrzewu i projektowanej zieleni (starodrzew do bezwzględnego zachowania) – nie posiada cech |

|arbitralności i niezasadnej ingerencji w prawo własności. |

|Omawiane ustalenia są także, zdaniem składu rozpoznającego, uczynione w celu zapewnienia interesu publicznego i z poszanowaniem |

|prawa własności do granic jego niekolizyjności z interesem publicznym. Skoro podstawową funkcją przeznaczenia terenu objętego |

|symbolem UC/ZP jest funkcja usług komercyjnych UC i zieleń parkowa ZP , to z uwagi na znaczenie tego terenu dla realizacji w/w |

|funkcji a także z uwagi na wymogi ochrony przyrody i środowiska - prawodawca lokalny miał prawo, mieszczące się we władztwie |

|planistycznym, wprowadzić powyższe ograniczenie. |

|Sąd podzielił stanowisko skarżącego A. U., podnoszącego, że zaskarżona uchwała nakłada, wbrew obowiązującemu prawu, bez podstawy |

|prawnej, na inwestorów planujących realizację inwestycji na przedmiotowym terenie - obowiązek sporządzenia projektu |

|zagospodarowania przestrzennego obejmującego cały teren, zawierającego m.in. waloryzację zachowanej zieleni, inwentaryzację |

|zabytkowego obiektu, a nie obejmującego tylko działki/działek inwestora, do których zabudowy posiada tytuł prawny. Wskazane, i |

|zacytowane powyżej, postanowienia § 18 ust. 2 pkt 4 kontrolowanej uchwały są sprzeczne z treścią art. 34 ustawy z dnia 7 lipca |

|1994 r. Prawo budowlane (tj. Dz. U. 2000, poz. 106, nr 1126) i odpowiednich przepisów wykonawczych. Szczegółowy zakres projektu |

|budowlanego został określony w zarządzeniu Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie |

|szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego ( M.P. z dnia 24 stycznia 1995 r. nr 2 poz. 30). |

|W myśl obowiązującego wówczas art. 34 u.P.b. " 1. Projekt budowlany powinien spełniać wymagania określone w decyzji o warunkach |

|zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami o zagospodarowaniu przestrzennym. |

|2. Zakres i treść projektu budowlanego powinny być dostosowane do specyfiki i charakteru obiektu oraz stopnia skomplikowania robót |

|budowlanych. |

|3. Projekt budowlany powinien zawierać: |

|1) projekt zagospodarowania działki lub terenu, sporządzony na aktualnej mapie, obejmujący: określenie granic działki lub terenu, |

|usytuowanie, obrys i układy istniejących i projektowanych obiektów budowlanych, sieci uzbrojenia terenu, sposób odprowadzania lub |

|oczyszczania ścieków, układ komunikacyjny i układ zieleni, ze wskazaniem charakterystycznych elementów, wymiarów, rzędnych i |

|wzajemnych odległości obiektów, w nawiązaniu do istniejącej i projektowanej zabudowy terenów sąsiednich, |

|2) projekt architektoniczno-budowlany, określający funkcję, formę i konstrukcję obiektu budowlanego, jego charakterystykę |

|energetyczną i ekologiczną oraz proponowane niezbędne rozwiązania techniczne, a także materiałowe, ukazujące zasady nawiązania do |

|otoczenia, a w stosunku do obiektów budowlanych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3 - również opis dostępności dla osób |

|niepełnosprawnych, |

|3) stosownie do potrzeb, oświadczenia właściwych jednostek organizacyjnych o zapewnieniu dostaw energii, wody, ciepła i gazu, |

|odbioru ścieków oraz o warunkach przyłączenia obiektu do sieci wodociągowych, kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych, |

|elektroenergetycznych, telekomunikacyjnych oraz dróg lądowych, |

|4) w zależności od potrzeb, wyniki badań geologiczno-inżynierskich oraz geotechniczne warunki posadowienia obiektów budowlanych. |

|3a. Przepisu ust. 3 pkt 1 nie stosuje się do projektu budowlanego przebudowy lub montażu obiektu budowlanego, jeżeli, zgodnie z |

|przepisami o zagospodarowaniu przestrzennym, nie jest wymagane ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. |

|4. Projekt budowlany podlega zatwierdzeniu w decyzji o pozwoleniu na budowę. |

|5. Inwestor, spełniający warunki do uzyskania pozwolenia na budowę, może żądać wydania odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu |

|budowlanego, poprzedzającej wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę. Decyzja jest ważna przez czas w niej oznaczony, jednak nie |

|dłużej niż rok. |

|6. Minister właściwy do spraw architektury i budownictwa określi, w drodze zarządzenia: |

|1) szczegółowy zakres i formę projektu budowlanego, |

|2) szczegółowe zasady ustalania geotechnicznych warunków posadawiania obiektów budowlanych". |

|Zarazem w myśl § 8 w/w zarządzenia: " 1. Projekt zagospodarowania działki lub terenu powinien zawierać część opisową oraz część |

|rysunkową sporządzoną na kopiach aktualnej mapy zasadniczej lub mapy jednostkowej, przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i |

|kartograficznego. |

|2. Część opisowa, o której mowa w ust. 1, sporządzona z uwzględnieniem § 7 powinna określać: |

|1) przedmiot inwestycji, a w wypadku zamierzenia budowlanego złożonego z wielu obiektów budowlanych - zakres całego zamierzenia oraz|

|kolejność realizacji obiektów, |

|2) istniejący stan zagospodarowania działki lub terenu z omówieniem przewidywanych w nim zmian, w tym adaptacji i rozbiórek - tylko |

|w zakresie niezbędnym jako uzupełnienie części rysunkowej projektu zagospodarowania działki lub terenu, |

|3) projektowane zagospodarowanie działki lub terenu, w tym urządzenia budowlane związane z obiektem, układ komunikacyjny, sieci |

|uzbrojenia terenu (z przeciwpożarowym zaopatrzeniem wodnym), ukształtowanie terenu i zieleni - tylko w zakresie niezbędnym jako |

|uzupełnienie części rysunkowej projektu zagospodarowania działki lub terenu, |

|4) zestawienie powierzchni poszczególnych części zagospodarowanej działki budowlanej lub terenu, jak powierzchnia zabudowy |

|projektowanych i adaptowanych obiektów budowlanych, powierzchnia dróg, parkingów, placów i chodników, powierzchnia zieleni oraz |

|innych części terenu niezbędnych do sprawdzenia zgodności z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, |

|5) dane informujące, czy działka lub teren, na którym jest projektowany obiekt budowlany, są wpisane do rejestru zabytków oraz czy |

|podlegają ochronie na podstawie ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, |

|6) dane określające wpływ eksploatacji górniczej na działkę lub teren zamierzenia budowlanego, znajdujące się w granicach terenu |

|górniczego, |

|7) inne konieczne dane wynikające ze specyfiki i charakteru obiektu budowlanego lub robót budowlanych. |

|3. Część rysunkowa, o której mowa w ust. 1, sporządzona na jednej mapie zgodnie z § 7 powinna określać: |

|1) położenie (orientację) działki lub terenu, |

|2) granice działki budowlanej lub terenu, usytuowanie, obrys i układ istniejących i projektowanych obiektów budowlanych, w tym |

|urządzeń budowlanych z nimi związanych, z oznaczeniem wejść i wjazdów, charakterystycznych rzędnych, wymiarów i wzajemnych |

|odległości obiektów i urządzeń oraz ich przeznaczenia, w nawiązaniu do istniejącej zabudowy terenów sąsiednich, rodzaj i zasięg |

|uciążliwości oraz strefy ochronne, |

|3) układ komunikacji wewnętrznej przedstawiony w nawiązaniu do istniejącej i projektowanej zewnętrznej sieci komunikacyjnej, |

|określający układ dróg wewnętrznych, dojazdów, bocznic kolejowych, parkingów, placów i chodników, w miarę potrzeby przekroje oraz |

|profile elementów układu, charakterystyczne rzędne i wymiary, |

|4) ukształtowanie terenu, z oznaczeniem zmian w stosunku do stanu istniejącego, a w razie potrzeby charakterystyczne rzędne i |

|przekroje terenu, |

|5) ukształtowanie zieleni, z oznaczeniem istniejącego zadrzewienia podlegającego adaptacji lub likwidacji, oraz układ projektowanej |

|zieleni wysokiej i niskiej, a w razie potrzeby charakterystyczne rzędne i przekroje terenu, |

|6) przeciwpożarowe zaopatrzenie wodne, w tym rodzaj i wielkość źródeł, usytuowanie stanowisk czerpania wody i dojazd do nich oraz |

|charakterystyczne rzędne i wymiary, |

|7) układ sieci uzbrojenia terenu przedstawiony z nawiązaniem do odpowiednich sieci zewnętrznych, odnoszący się do sieci oraz |

|urządzeń wodociągowych, w tym ujęć wody, cieplnych, gazowych i kanalizacyjnych lub urządzeń do oczyszczania ścieków, oraz |

|określający sposób odprowadzania wód opadowych, z podaniem niezbędnych przekrojów oraz charakterystycznych rzędnych, wymiarów i |

|odległości, |

|8) układ sieci elektrycznych przedstawiony z nawiązaniem do sieci zewnętrznych, określający sieci zasilające instalacje i urządzenia|

|elektryczne oraz sieci i urządzenia telekomunikacyjne, z oznaczeniem charakterystycznych elementów oraz symboli i wymiarów". |

|We wskazanym zakresie art. 33 ust. 2 pkt 1-2, art. 34 ustawy Prawo budowlane i w w/w zarządzeniu wykonawczym brak jest wymogu, |

|aby w projekcie zagospodarowania przestrzennego zawarte były elementy, które są wymagane przez omawiany i przytoczony powyżej |

|przepis kontrolowanej uchwały nr LXVI/561/00 Rady Miasta Krakowa z dnia 6 grudnia 2000 r. w sprawie zmiany (korekty) miejscowego |

|planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta Krakowa. |

|W związku z tym, zdaniem składu rozpoznającego, organ planistyczny przekroczył granice władztwa prawotwórczego, planistycznego, a |

|zatem zakres swoich kompetencji i właściwości rzeczowej, gdyż bez odpowiedniego upoważnienia ustawowego, czyli bez podstawy prawnej,|

|wkroczył w materię uregulowaną powszechnie obowiązującym prawem budowlanym, wbrew zasadom i postanowieniom tego powszechnie |

|obowiązującego prawa. |

|Pojęcie projektu zagospodarowania przestrzennego i jego budowa, struktura - jest pojęciem, którego treść normatywna jest określona |

|przepisami prawa budowlanego. Z systemowej wykładni przepisów Prawa budowlanego obowiązujących w czasie podejmowania kontrolowanej |

|uchwały, którego zasadą jest wykazanie przez inwestora tytułu prawnego do zabudowy nie wynika w żaden sposób, że inwestor jest |

|zobowiązany sporządzać projekt zagospodarowania terenu w "szerszym ujęciu makro", obejmującym nie tylko jego działkę, co do której |

|posiada prawo zabudowy, ale działki sąsiednie lub inne mające prawne znaczenie dla wydawanego pozwolenia na budowę. Zgodnie z art. 4|

|ustawy z dnia 7 lipca Prawo budowlane (tj. Dz. U. 2000, poz. 106, nr 1126), " Każdy ma prawo zabudowy nieruchomości gruntowej, |

|jeżeli wykaże prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, pod warunkiem zgodności zamierzenia budowlanego z przepisami".|

|W świetle powyższych ustaleń Sąd stwierdza, że treść postanowień § 18 ust. 2 pkt 4 kontrolowanej uchwały nr LXVI/561/00 Rady Miasta|

|Krakowa z dnia 6 grudnia 2000 r. w sprawie zmiany (korekty) miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta |

|Krakowa rażąco narusza prawo. |

|Przedmiot planów zagospodarowania przestrzennego został sformułowany w art. 2 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym jako |

|ustalanie przeznaczenia i zasad zagospodarowania terenu z zachowaniem warunków określonych w ustawach. W tak zakreślonej treści |

|planów miejscowych zagospodarowania przestrzennego nie mieści się nakładanie na inwestora obowiązku sporządzenia projektu |

|zagospodarowania przestrzennego obejmującego cały teren w granicach linii rozgraniczających, zawierającego m.in. waloryzację |

|zachowanej zieleni i utrzymanie starodrzewu, inwentaryzacje zachowanego zabytkowego obiektu, zasady wprowadzenia projektowanych |

|obiektów zgodnie z wymaganiami służby konserwatorskiej" |

|Intencje prawodawcy lokalnego dotyczące zintegrowanego projektu zagospodarowania całego terenu objętego treścią § 18 uchwały, |

|nawiązujące prawdopodobnie do okoliczności, że w chwili podejmowania kontrolowanej uchwały teren objęty postanowieniami § 18 uchwały|

|był własnością jednego podmiotu - nie stanowią wystarczającego uzasadnienia do zmiany zasad prawa budowlanego, gdy w prawie tym, |

|ani w prawie zagospodarowania przestrzennego nie ma odpowiedniego upoważnienia do wkraczania przez prawodawcę lokalnego w materię |

|prawa budowlanego. Niezgodność ta stanowi zarazem naruszenie konstytucyjnej zasady praworządności i kompetencyjności działania |

|władzy publicznej, która stanowi także zasadę prawa zagospodarowania przestrzennego odnoszącą się do właściwości organów |

|planistycznych, a zatem przesłanki art. 27 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym zostały spełnione. |

|Stanowisko składu rozpoznającego jest zbieżne m.in. z poglądami WSA w Gliwicach, który w wyroku z dnia 29 sierpnia 2005 r., sygn.|

|akt II SA/GI 534/05, sformułował pogląd podnoszący, że "Nie jest dopuszczalne nałożenie na podstawie aktu prawa miejscowego innych|

|obowiązków na inwestora ani ich uściślenie, czy uszczegółowienie wymogów prawa budowlanego. Brak jest podstawy prawnej do zawarcia w|

|uchwale organu gminy postanowienia, iż podstawą do sporządzania projektów budowlanych są wypisy i wyrysy z uchwały, a organ wydający|

|te dokumenty obowiązany jest określić dodatkowo zakres projektu budowlanego, w tym listę wymaganych uzgodnień i załączników do |

|dokumentacji". |

|Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd stwierdził w pkt I sentencji nieważność części tekstowej zaskarżonej uchwały w zakresie |

|postanowień § 18 ust. 2 pkt 4 - na podstawie art. 27 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym w zw. z art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 |

|sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r., Nr 153, poz. 1270). |

|W pozostałym zakresie zarzutów skarżącego brak jest w kontrolowanej uchwale naruszenia prawa, które uzasadniałyby konieczność |

|wyeliminowania jej z obrotu prawnego i dlatego w pozostałym zakresie skargę, jak w pkt II sentencji wyroku, Sąd oddalił na |

|podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. |

|O kosztach, jak w pkt III sentencji wyroku, Sąd orzekł na podstawie art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu |

|przed sądami administracyjnymi. |