Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Anna Stępień po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2011r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. L. na bezczynność Wojewody [...] w przedmiocie podjęcia działań w sprawie pozwolenia na budowę stacji paliw płynnych z obiektami towarzyszącymi postanawia - odrzucić skargę.

W dniu 15 kwietnia 2011r. A. L. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na bezczynność Wojewody [...], mającą polegać na tym, że pomimo wydania przez ten organ w dniu 30 kwietnia 2010r. postanowienia sprawa nie została rozstrzygnięta.

Do skargi tej skarżący załączył postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] o podjęciu z urzędu zawieszonego postanowieniem z dnia [...] postępowania odwoławczego, toczącego się na skutek jego odwołania od decyzji Starosty [...] z dnia [...] o odmowie uchylenia decyzji Wójta Gminy T. z dnia [...] oraz decyzji Wójta Gminy T. z dnia [...] o pozwoleniu na budowę stacji paliw z obiektami towarzyszącymi zlokalizowanymi w miejscowości W., wydanej dla inwestorów S. S. i L. K.

Zarządzeniami Przewodniczącego Wydziału II z dnia 19 maja 2011r. wezwano skarżącego do uiszczenia wpisu od skargi w wysokości 100 zł oraz nadesłania dowodu, że przed złożeniem skargi do sądu administracyjnego wystąpił do organu wyższego stopnia z zażaleniem na bezczynność w trybie art. 37 § 1 K.p.a. - w terminie 7 dni - pod rygorem odrzucenia skargi.

Stosowne wezwanie oraz odpis zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu wraz z pouczeniem o prawie i trybie jego zaskarżenia oraz sposobie uiszczenia wymaganego wpisu od skargi, doręczono skarżącemu w dniu 25 maja 2011r. W tej sytuacji zakreślony w zarządzeniach termin upłynął w dniu 1 czerwca 2011r. (w środę).

Pomimo upływu tego terminu skarżący nie uiścił jednak wymaganego wpisu od skargi oraz nie wykazał, iż przed złożeniem skargi na bezczynność Wojewody [...] wniósł w trybie art. 37 § 1 K.p.a. zażalenie do organu wyższego stopnia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Postępowanie przed sądami administracyjnymi w sprawach z zakresu kontroli działalności administracji publicznej oraz w innych sprawach z mocy ustaw szczególnych (sprawy sądowoadministracyjne) normuje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), powoływana dalej jako p.p.s.a., o czym stanowi jej art. 1.

W myśl art. 52 § 1 p.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Warunkiem dopuszczalności skargi jest więc wyczerpanie przez skarżącego przysługujących mu środków zaskarżenia w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie.

Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 p.p.s.a.).

W przypadku skargi na bezczynność organu administracji takim środkiem jest zażalenie do organu wyższego stopnia z art. 37 § 1 K.p.a., na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 K.p.a. lub ustalonym w myśl art. 36 lub na przewlekłe prowadzenie postępowania, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W przypadku bezczynności Wojewody [...] w sprawie pozwolenia na budowę organem wyższego stopnia w rozumieniu K.p.a. w tej kategorii spraw jest - zgodnie z art. 80 ust. 1 pkt 3 i art. 88a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz.U. z 2010r. nr 243, poz. 1623 ze zm.) - Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego. Tym samym wniesienie przez skarżącego skargi na bezczynność Wojewody [...] winno w tym przypadku poprzedzać wniesienie w trybie art. 37 § 1 K.p.a. zażalenia do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego.

Jednakże pomimo skierowanego do skarżącego w wykonaniu zarządzenia z dnia 19 maja 2011r. wezwania do nadesłania dowodu, że przed złożeniem skargi do sądu administracyjnego wystąpił do organu wyższego stopnia z zażaleniem w trybie art. 37 § 1 K.p.a., skarżący nie wykazał, iż z możliwości tej skorzystał.

Tym samym uznać należy, że wniesienie przez skarżącego skargi na bezczynność Wojewody [...] nie zostało poprzedzone wyczerpaniem przez niego przysługującego mu środka zaskarżenia.

Wobec powyższego uznać należało, iż wniesiona w niniejszej sprawie skarga jest niedopuszczalna i z tej przyczyny podlega odrzuceniu na mocy art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a. w związku z art. 52 § 1 i 2 p.p.s.a.

Ponadto, stosownie do art. 220 § 1 p.p.s.a. zasadą w postępowaniu sądowoadministracyjnym jest niepodejmowanie przez sąd żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata we właściwej formie. W myśl art. 214 § 1 p.p.s.a. jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, do uiszczenia kosztów sądowych obowiązany jest ten, kto wnosi do sądu pismo podlegające opłacie lub powodujące wydatki. Opłatę sądową należy uiścić przy wniesieniu do sądu pisma podlegającego opłacie. Opłatę sądową uiszcza się gotówką do kasy właściwego sądu administracyjnego lub na rachunek bankowy właściwego sądu (art. 219 § 1 i 2 zd. 1 p.p.s.a.). Opłatami sądowymi są wpis i opłata kancelaryjna (art. 212 § 1 p.p.s.a.). Zgodnie z art. 230 § 1 p.p.s.a. od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji pobiera się wpis stosunkowy albo stały. W myśl zaś art. 220 § 3 p.p.s.a. skarga, od której pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlega odrzuceniu przez sąd.

W niniejszej sprawie skarżący nie uiścił wpisu od skargi w terminie zakreślonym w zarządzeniu o wezwaniu do uiszczenia wpisu pomimo pouczenia o skutkach jego nieuiszczenia.

W konsekwencji stwierdzić należy, iż skarga ta dotknięta jest brakiem fiskalnym uniemożliwiającym nadanie jej dalszego biegu. W związku z tym także i z tego względu nie może skutkować skutecznym wszczęciem postępowania sądowoadministracyjnego.

W tym stanie rzeczy, wobec bezskutecznego upływu terminu do usunięcia braku fiskalnego skargi, stosownie do art. 220 § 1 i 3 p.p.s.a. wniesiona w niniejszej sprawie skarga podlega odrzuceniu również z tej przyczyny.

Mając powyższe na uwadze sąd orzekł, jak w postanowieniu.