Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Makowska,, Sędzia WSA Arkadiusz Windak, Protokolant starszy sekretarz sądowy Joanna Białas-Gołąb, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 października 2014 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Szczecinie Barbary Rzuchowskiej sprawy ze skargi S. P. na decyzję Rektora Uniwersytetu z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odwołania członka Wydziałowej Rady Samorządu Studenckiego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Rektora Uniwersytetu z dnia [...] r. Nr [...], II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, III. zasądza od Rektora Uniwersytetu na rzecz skarżącego S. P. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Decyzją z dnia [...], wydaną na podstawie art. 202 ust. 7, art. 207 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r., poz. 572 ze zm.) oraz § 8 ust. 2 Regulaminu Samorządu Studenckiego Uniwersytetu - Prorektor ds. Studenckich Uniwersytetu utrzymał w mocy zaskarżoną uchwałę Uczelnianej Rady Samorządu Studenckiego Uniwersytetu z dnia [...] w przedmiocie odwołania S.P. z funkcji członka Wydziałowej Rady Samorządu Studenckiego Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu .

W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia organ przytoczył dotychczasowy przebieg postępowania w tym podał, że dnia 7 maja 2013 r. na posiedzeniu Wydziałowej Rady Samorządu Studenckiego Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu, zwanej w dalszej części: "WRSS", podjęto uchwałę

o wystąpieniu z wnioskiem do Komisji Rewizyjnej o przeprowadzenie kontroli nad dotychczasową działalnością S.P. pełniącego funkcję członka WRSS, który w ocenie tego organu nie wywiązuje się ze swoich obowiązków. Argumentując swoje stanowisko organ powołał się na protokół z posiedzenia WRSS

z dnia 23 kwietnia 2013 r., w którym odnotowano, że S.P. odmówił wykonania powierzonych mu zadań (pkt 14), bowiem odmówił przygotowania projektów pism stosownie do polecenia Przewodniczącego. Ponadto, w ocenie WRSS skarżący działał na szkodę dobrego imienia WRSS poprzez m.in. zamieszczenie na ogólnodostępnym portalu społecznościowym informacji mających na celu negatywne nastawienie studentów względem WRSS.

W dniu 14 czerwca 2013 r. Komisja Rewizyjna Uczelnianej Rady Samorządu Studenckiego Uniwersytetu zwana dalej: "Komisją Rewizyjną", zawiesiła skarżącego w prawach członka WRSS wyrażając pogląd, że S.P. nie uczestniczył w pracach organu samorządu do jakiego został wybrany.

Następnie dnia 16 października 2013 r. Uczelniana Rada Samorządu Studenckiego Uniwersytetu, zwana dalej: "URSS", podjęła uchwałę nr [...] o odwołaniu skarżącego z funkcji członka WRSS.

Kwestionując powyższą uchwałę S.P. złożył pismo z dnia 26 października 2013 r., w którym wniósł o uchylenie zarówno ww. postanowienia Komisji Rewizyjnej z dnia 14 czerwca 2013 r. oraz uchwały z dnia 16 października 2013 r. - odwołującej skarżącego z funkcji członka WRSS. Zdaniem skarżącego, wydanie aktu przez Komisję Rewizyjną nastąpiło bez zaznajomienia się z całością materiału dowodowego świadczącego o jego udziale w pracach na rzecz organu, którego był członkiem. Odnosząc się do podniesionej w uchwale z dnia 7 maja 2013 r. kwestii odmowy wykonania zadania poleconego przez przewodniczącego skarżący wyjaśnił, że kierował się wątpliwościami, czy wykonanie polecenia nie naruszyłoby § 18 pkt 1 Regulaminu Samorządu Studenckiego. Ponadto zdaniem studenta, pojedyncze zdarzenie, nie może zaważyć na całokształcie jego aktywności w organie samorządu studenckiego.

Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie Prorektor ds. Studenckich Uniwersytetu przytoczył treść § 4 Regulaminu Samorządu Studenckiego US, w myśl którego członek samorządu bierze udział w pracach organów, do których został wybrany. Zdaniem organu, sam udział w posiedzeniach WRSS stanowi tylko jeden z wyrazów tego obowiązku, nie wyczerpuje w sposób definitywny pojęcia "bierze udział w pracach organów". W ocenie organu, wątpliwości skarżącego, wynikające z polecenia Przewodniczącego WRSS, w sprawie przygotowania projektów pism – były bezpodstawne, bowiem dotyczyły jedynie czynności organizacyjno – technicznych, a nie jak uważa skarżący przekazania uprawnień do reprezentowania WRSS.

Dodatkowo organ podzielił pogląd Przewodniczącej URSS, zgodnie z którym sama obecność oraz zabieranie głosu na zebraniach nie jest wystarczającym dowodem świadczącym o zaangażowaniu w prace na rzecz studentów, w sytuacji gdy inni członkowie ciężko pracują i z zaangażowaniem wypełniają swoje obowiązki

w organach, zatem dostrzegają zagrożenie jakie dla funkcjonowania całego organu stanowi bierna postawa jednego z członków tego organu.

Oceniając sprawę merytorycznie, zdaniem organu, zarzut nieuczestniczenia

w pracach organu WRSS wynikający z odmowy wykonania zadań organizacyjnych powierzonych przez Przewodniczącego WRSS może uzasadniać odwołanie z funkcji członka ww. organu kolegialnego, jednocześnie organ podkreślił, że fakt nieuczestniczenia w pracach organów samorządu powinien cechować się pewną trwałością.

Ponadto organ zwrócił uwagę, że skarżący podjął działania na forum publicznym, mające na celu zdyskredytowanie WRSS, zaznaczając, że to zachowanie wymaga oceny z punktu widzenia kodeksu etyki studenta i ewentualnie będzie podlegać rozstrzygnięciu w odrębnym postępowaniu wyjaśniającym

Reasumując organ uznał, że podjęcie uchwały o odwołaniu S.P. z funkcji członka WRSS odbyło się zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa przy zachowaniu zasad wynikających z procedury, podnosząc, że uchwała w tej sprawie powinna zapaść bezwzględną większością głosów, w obecności co najmniej połowy składu.

Nie zgadzając się z podjętą decyzją S.P. złożył wniosek

o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Zdaniem skarżącego, tylko obiektywne przesłanki pozwalające stwierdzić brak uczestnictwa danego członka w pracach organu samorządu mogą być podstawą prawną do jego zawieszenia, a organy przy podejmowaniu zaskarżonych rozstrzygnięć takich przesłanek nie wykazały, jednocześnie skarżący powołał się na protokoły z posiedzeń organu kolegialnego, które dołączył do wniosku z dnia 26 października 2013 r., świadczące o jego udziale w pracach WRSS. Kwestionując stanowisko Przewodniczącej URSS, skarżący podniósł, że poza posiedzeniami, brał czynny udział w realizacji różnych przedsięwzięć samorządu w tym kwestował podczas akcji charytatywnej w grudniu 2012 r. i pomagał przy organizacji Konkursu Ortograficznego w maju 2013 r. Ponadto zarzucił brak wyjaśnienia, jakie okoliczności miałyby potwierdzać zaistnienie biernej postawy, bowiem w jego ocenie, osoba aktywnie uczestnicząca w posiedzeniach WRSS uczestniczy także w jej pracach.

Rozpoznając przedmiotowe odwołanie, decyzją z dnia [...], wydaną na podstawie art. 207 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym oraz § 8 ust. 2 Regulaminu Samorządu Studenckiego – Rektor Uniwersytetu utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia Rektor obszernie przytoczył dotychczasowy przebieg postępowania. Zdaniem organu, samo uczestnictwo

w posiedzeniach WRSS wydaje się niewystarczające, aby jednoznacznie stwierdzić aktywność poszczególnych członków organu. Zatem organ mógł uwzględnić jedynie faktyczną działalność pracy członków organu, która w przypadku skarżącego budziła pewne zastrzeżenia.

Reasumując organ odwoławczy podniósł, że pod względem formalnym

i prawnym zarówno Komisja Rewizyjna, jak i Uczelniana Rada Samorządu Studenckiego działały zgodnie z przyjętym Regulaminem Samorządu Studenckiego oraz Regulaminem zasad i trybu wykonywania niektórych kompetencji Komisji Rewizyjnej, natomiast obowiązek jaki spoczywał na S.P. z racji bycia członkiem WRSS został naruszony, co zostało wykazane w decyzji organu z dnia 27 listopada 2013 r.

Kwestionując powyższą decyzję S.P. złożył na nią skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosząc o jej uchylenie oraz poprzedzającej ją decyzji pierwszoinstancyjnej.

Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie art. 202 ust. 7 ustawy Prawo

o szkolnictwie wyższym poprzez jego niezastosowanie stwierdzając przy tym, że postanowienie Komisji Rewizyjnej Uczelnianej Rady Samorządu Studenckiego Uniwersytetu z dnia [...] r. oraz uchwała Uczelnianej Rady Samorządu Studenckiego z dnia [...] r. – jako niezgodne z prawem powinny zostać uchylone.

Ponadto skarżący zarzucił naruszenie przepisów art. 7, art. 77 § 1 oraz art. 80 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez zaniechanie wszechstronnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego oraz ustalenie, czy charakter podjętej uchwały naruszał porządek prawny w zakresie uzasadniającym jej uchylenie. Dodatkowo zdaniem skarżącego, w niniejszej sprawie zostały naruszone przepisy art. 107 § 3 w zw. z art. 8 i art. 11 Kodeksu postępowania administracyjnego w zw. z art. 207 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym poprzez ograniczenie uzasadnienia decyzji do przedstawienia i umotywowania stanowiska organu w sprawie bez odniesienia się do okoliczności wskazanych przez stronę, mających istotne znaczenie dla sprawy.

Zdaniem skarżącego, obowiązkiem Rektora było zbadanie legalności podjętej uchwały o odwołaniu go z funkcji członka organu z punktu widzenia podstaw zarówno formalnych, jak i materialnych. W jego ocenie motywy podjętych rozstrzygnięć ujęte w uzasadnieniu nie są zrozumiałe, skoro z jednej strony organ stwierdza aktywność skarżącego w ramach członkostwa, a z drugiej strony aprobuje uchwałę, której podstawą była ocena wskazująca na bierną postawę skarżącego.

Wątpliwości skarżącego odnoszą się ponadto do uzasadnienia zaskarżonego rozstrzygnięcia, w którym wiele fragmentów wyraża stwierdzenie, że prowadzone postępowanie wykazało poszczególne okoliczności, które nie znajdują potwierdzenia

w zgromadzonym materiale dowodowym. W ocenie skarżącego, brak jest podstaw do przyjęcia, które konkretnie elementy postępowania doprowadziły organ do wniosków zawartych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Skarżący wywiódł, że organ za podstawę rozstrzygnięcia przyjął nie przepis prawa, a stanowisko URSS, które organ w całości podzielił nie konfrontując go ze stanowiskiem skarżącego oraz stanem faktycznym. Takie zaś działanie organu stanowi o naruszeniu zasad postępowania wyrażonych w artykułach 7, 77 § 1 oraz 80 w zw. z 107 § 3 K.p.a.

W odpowiedzi na skargę, Rektor Uniwersytetu wniósł o jej oddalenie oraz utrzymał swoje dotychczasowe stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Na rozprawie, dnia 16 października 2014 r. Prokurator Prokuratury Apelacyjnej

– B.R., która zgłosiła udział w postępowaniu, wniosła

o uchylenie decyzji obu instancji, zarzucając naruszenie przepisów art. 7, art. 77 i art. 107 § 3 K.p.a. w związku z § 34 oraz § 35 Regulaminu Samorządu Studenckiego Uniwersytetu oraz § 2 pkt 2 i 3 w związku z § 4 załącznika nr 2 do ww. regulaminu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 153, poz. 1269), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności organów administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami

i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną i stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia (art. 134 § 1 i art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz.270 ze zm.).

Sądowa kontrola zaskarżonej decyzji, dokonana według kryterium zgodności

z prawem wykazała, że skarga zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest decyzja Rektora Uniwersytetu utrzymująca w mocy decyzję pierwszoinstancyjną, którą utrzymano w mocy uchwałę Uczelnianej Rady Samorządu Studenckiego odwołującą S.P. z funkcji członka Wydziałowej Rady Samorządu Studenckiego Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu.

Materialnoprawną podstawę zaskarżonych decyzji stanowiły przepisy ustawy

z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r., poz. 572 ze zm.) – zwanej w dalszej części "ustawą".

Stosownie do art. 202 ust. 1 ustawy studenci studiów pierwszego i drugiego stopnia oraz jednolitych studiów magisterskich prowadzonych przez uczelnię tworzą samorząd studencki, który działa na podstawie ustawy i regulaminu – uchwalonego przez uczelniany organ uchwałodawczy, który określa zasady organizacji i tryb działania samorządu, w tym rodzaje organów kolegialnych i jednoosobowych, sposób ich wyłaniania oraz kompetencje (art. 202 ust. 3).

W niniejszej sprawie zastosowanie znajduje Regulamin Samorządu Studenckiego Uniwersytetu, zwany w dalszej części: "Regulaminem",

w którym w § 9 wskazano, że Wydziałowa Rada Samorządu Studenckiego jest kolegialnym organem samorządu reprezentującym studentów poszczególnych wydziałów.

W tym miejscu podkreślenia wymaga, że przy ocenie legalności zaskarżonej decyzji i prawidłowości przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego w niniejszej sprawie znajduje zastosowanie przepis art. 207 ust. 1 ustawy, z którego wynika, że do decyzji podjętych przez organy uczelni, a takim stosownie do art. 60 ust. 6 ustawy jest Rektor, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.), zwanej dalej "K.p.a.". Zgodnie zaś z utrwalonym w orzecznictwie stanowiskiem odpowiednie stosowanie powyższych przepisów zapewnia minimum procedury administracyjnej, niezbędnej do załatwienia sprawy i zagwarantowania ustawowych uprawnień strony (por. wyrok WSA w Warszawie z 8 grudnia 2006 r., I SA/Wa 01057/06, publ. LEX nr 320565).

Wynikający z powołanego przepisu obowiązek odpowiedniego stosowania przepisów kodeksu postępowania administracyjnego kreuje obowiązek dokładnego

i wyczerpującego w rozumieniu art. 7 i art. 77 K.p.a. wyjaśnienia stanu faktycznego

w zakresie niezbędnym do załatwienia sprawy.

W ocenie Sądu, okoliczności stanowiące podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie nie zostały w należyty sposób wyjaśnione. Zasadniczą kwestię z punktu widzenia przedmiotowej sprawy stanowi procedura odwołania członka WRSS, uregulowana w § 4 Regulaminu zasad i trybu wykonywania niektórych kompetencji Komisji Rewizyjnej (stanowiącego załącznik nr 2 do Regulaminu Samorządu Studenckiego) – w którym wskazano, że Uczelniana Rada Samorządu Studenckiego podejmuje uchwałę w powyższym zakresie bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy składu. Uchwały podejmowane są w głosowaniu jawnym (§ 34 ust. 2 Regulaminu), zaś z posiedzeń URSS spisuje się protokół, który podpisuje Przewodniczący URSS oraz protokolant (§ 35 ust. 1 Regulaminu).

Należy zwrócić uwagę, że organ uzasadniając swoje rozstrzygnięcie z dnia 27 listopada 2013 r. zaznaczył, że podjęcie uchwały przez URSS (z dnia 16 października 2013 r.) odwołującej skarżącego z funkcji członka organu samorządu studenckiego odbyło się zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa przy zachowaniu zasad wynikających z procedury. Mimo takiego stwierdzenia, prawidłowość podjętej uchwały nie znajduje potwierdzenia w zgromadzonym przez organy materiale dowodowym. W aktach sprawy brak jest dokumentów, niezbędnych do oceny prawidłowości podjętej uchwały, a przede wszystkim protokołu z posiedzenia z dnia 16 października 2013 r., na którym odwołano skarżącego z dotychczasowej funkcji.

Zdaniem Sądu, wykazanie prawidłowości podjętej uchwały z uwagi na zachowanie wymaganego kworum oraz sposób obliczenia głosów stosownie do powołanych wyżej przepisów, stanowi okoliczność mającą kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, bowiem determinuje ocenę legalności zaskarżonej decyzji. Należy podkreślić, że niezgodność uchwały organu samorządu studenckiego m.in.

z regulaminem samorządu stanowi podstawę do uchylenia takiego aktu przez Rektora (art. 202 ust. 7 ustawy).

Oparcie zaskarżonej decyzji na ustaleniach nieodzwierciedlonych w zebranym materiale dowodowym stanowi inne naruszenie przepisów postępowania, które zdaniem Sądu, mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, zaś braki dotyczące zgromadzonego i przekazanego materiału dowodowego uniemożliwiają Sądowi dokonanie oceny prawidłowości przeprowadzonego postępowania.

Niezależnie od powyższego zauważyć należy, że zarówno decyzja pierwszoinstancyjna, jak i akceptująca ją zaskarżona decyzja obarczone były innymi uchybieniami przepisów postępowania uzasadniającymi ich uchylenie.

Sąd zwrócił uwagę, że uzasadnienie zaskarżonej decyzji sprowadza się w istocie do przytoczenia dotychczasowego przebiegu postępowania, zaś organ ograniczył się jedynie do lapidarnego stwierdzenia, że: "obowiązek jaki spoczywał na S.P. z racji bycia członkiem WRSS został naruszony, co zostało wykazane w decyzji organu z dnia [...] r.". Taki sposób sformułowania uzasadnienia decyzji stanowi o braku dokonania własnych ustaleń, przez organ przy ponownym rozpoznaniu sprawy oraz świadczy o braku odniesienia się do argumentów podniesionych przez S.P. we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Zdaniem Sądu, taki sposób uzasadnienia decyzji nie odzwierciedla procesu decyzyjnego, jaki legł u podstaw rozstrzygnięcia, a zatem nie spełnia wymogów przewidzianych w art. 107 § 3 K.p.a. Ponadto nie potwierdza by organ przeprowadził stosowne postępowanie odwoławcze, co stanowi o naruszeniu art. 15 K.p.a.

Zdaniem Sądu, uzasadnienie decyzji pierwszoinstancyjnej również nie daje odpowiedzi, jakie okoliczności faktyczne stanowiły podstawę jej podjęcia. Podkreślenia wymaga, że Komisja rewizyjna w ramach kontroli nad WRSS może zawieszać członków WRSS, którzy swoim działaniem uchybiają postanowieniom Regulaminu Uniwersytetu Regulaminu Samorządu Studenckiego Uniwersytetu lub nie uczestniczą w pracach organów Samorządu, do których zostali wybrani (§ 2 ust. 1 pkt 2 Regulaminu zasad i trybu wykonywania niektórych kompetencji Komisji Rewizyjnej). W przypadku zawieszenia członka na najbliższym posiedzeniu URSS podejmuje uchwałę w przedmiocie odwieszenia lub odwołania członka WRSS (§ 3 ust. 1 ww. regulaminu). Z jednej strony organ przywołując okoliczność jednorazowej odmowy wykonania zadań przez skarżącego uznał, że nieuczestniczenie w pracach organu samorządu studenckiego może uzasadniać odwołanie z funkcji członka tego organu, przy czym jednocześnie wyraził stanowisko, że fakt nieuczestniczenia w pracach tego organu powinien cechować się pewną trwałością. Taki wewnętrznie sprzeczny sposób sformułowania uzasadnienia nie wyjaśnia stronie toku rozumowania organu oraz zasadności podjętego rozstrzygnięcia.

Należy zwrócić uwagę, że organ argumentując swoje stanowisko dodatkowo powołał się na działania studenta, podjęte na forum publicznym mające na celu zdyskredytowanie organu samorządu, którego był członkiem, jednak nie wyjaśnił na jakim konkretnie dowodzie oparł swoje stwierdzenie. Taki sposób sformułowania uzasadnienia powoduje, że trudno jest stwierdzić, na jakiej podstawie organ oparł swoje rozstrzygnięcie.

W tym miejscu podkreślenia wymaga, że motywy decyzji winny odzwierciedlać rację decyzyjną i wyjaśniać tok rozumowań prowadzących do zastosowania konkretnego przepisu prawa materialnego do rzeczywistej sytuacji faktycznej (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 stycznia 2009 r., sygn. akt II SA/Wa 1245/08, publ. LEX nr 475217).Konieczność, takiego sformułowania treści rozstrzygnięcia związana jest z jednej strony z obowiązującą w postępowaniu administracyjnym zasadą przekonywania (art. 11 k.p.a.), a z drugiej strony z koniecznością umożliwienia sądowi administracyjnemu, do którego kierowana jest skarga, przeprowadzenia kontroli legalności decyzji. Strony mają bowiem prawo znać argumenty i przesłanki podejmowanych decyzji. Bez zachowania tego elementu decyzji, strony nie mają możliwości obrony swoich słusznych interesów oraz prowadzenia polemiki z organem – zarówno w odwołaniu, jak również w skardze do sądu.

Ponadto należy wyjaśnić, że rzeczą Sądu nie jest poszukiwanie argumentów przemawiających za zasadnością stanowiska organu, czy też odpowiedź na postawione w toku postępowania przed organem zarzuty, bowiem z treści powołanych na wstępie uzasadnienia przepisów procedury wynika, że sądy administracyjne powołane są do kontroli działań organów administracji publicznej, a tym samym nie mogą ich w tych działaniach zastępować.

Mając na uwadze powołane okoliczności Sąd uznał, że organy administracji

w przedmiotowej sprawie naruszyły przepisy postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik prawy, czyli art. 7, art. 77 § 1, art. 80, art. 107 § 3, poprzez niewyjaśnienie stanu faktycznego sprawy, zaś organ odwoławczy naruszył dodatkowo zasadę dwuinstancyjności postępowania wynikającą z art. 15 K.p.a.

Powyższe zaś naruszenia skutkowały uchyleniem zarówno zaskarżonej jak

i poprzedzającej ją decyzji.

Ponownie rozpoznając sprawę organy winny zatem podjąć wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy przez wyczerpujące zebranie i rozpatrzenie całego materiału dowodowego, a w szczególności poprzez ustalenie kwestii prawidłowości uchwały URSS stanowiącej przedmiot rozstrzygnięcia organów i w tym celu powinny wystąpić o udostępnienie protokołu spisanego z posiedzenia, na którym została ona podjęta oraz jaki jest skład URSS. Wszechstronne rozpatrzenie materiału dowodowego winno znaleźć wyraz w uzasadnieniu rozstrzygnięcia. Mając na uwadze, takie ujęcie motywów decyzji, aby strona mogła zrozumieć zasadność przesłanek faktycznych i prawnych, którymi kierowały się organy przy załatwianiu sprawy.

W tym stanie rzeczy Sąd orzekł stosownie do art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w związku

z art. 135 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jak w pkt

1 wyroku. W przedmiocie wykonalności Sąd orzekł zgodnie z art. 152 ww. ustawy, zaś o kosztach orzekł stosownie do art. 200 i art. 205 § 2 powołanej ustawy.