Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Jezielska po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2010r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku A. Z. o uzupełnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w O. z dnia "[...]" sygn. akt "[...]" w sprawie ze skargi A. Z. na bezczynność Dyrektora Aresztu Śledczego w B. w przedmiocie wydania decyzji dotyczącej należnego uposażenia postanawia oddalić wniosek

Wyrokiem z dnia "[...]’ (sygn. akt "[...]") Wojewódzki Sąd Administracyjny w O. zobowiązał Dyrektora Aresztu Śledczego w B. do rozpoznania wniosku A. Z. z dnia "[...]" w przedmiocie uposażenia za okres od dnia 23 maja 2009r. do dnia 31 maja 2009r. w terminie 14 dni od daty zwrotu akt organowi. W wyroku tym nie zawarto rozstrzygnięcia odnośnie wniosku skarżącego o zasądzenie kosztów postępowania, zgłoszonego w skardze.

W dniu "[...]" skarżący wniósł o uzupełnienie wskazanego wyroku poprzez orzeczenie odnośnie zwrotu poniesionych kosztów postępowania sądowego.

Postanowieniem z dnia "[...]" (Sygn. akt "[...]") Wojewódzki Sąd Administracyjny w O. oddalił przedmiotowy wniosek, wskazując w uzasadnieniu, iż koszty te zostały już zasądzone na rzec skarżącego od organu postanowieniem tut. Sądu z dnia "[...]" w sprawie o sygn. akt "[...]".

Na skutek zażalenia wniesionego przez A. Z. Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia "[....]" (Sygn. akt "[...]") uchylił postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w O. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu Naczelny Sąd Administracyjny podniósł, iż nadesłane akta sądowe nie zawierają odpisów dokumentów złożonych przez stronę i załączonych do sprawy o sygn. akt "[...]". Tym samym zapoznanie się z dokumentami, o których mowa w postanowieniu będącym przedmiotem zażalenia, mającymi istotne znaczenie przy rozpatrywaniu wniosku skarżącego oraz ich ocena została uniemożliwiona. Podniesiono, iż brak dowodów źródłowych, zwłaszcza w przypadku, gdy dowody te były brane pod uwagę przez sąd I instancji przy rozpoznawaniu wniosku, uniemożliwia zbadanie prawidłowości zaskarżonego postanowienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 157 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu – a gdy wyroku nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia – zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu.

Ponadto należy podnieść, iż zgodnie z treścią art. 190 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który z mocy art. 197 § 2 powołanej ustawy ma zastosowanie do postępowania zażaleniowego sąd, któremu sprawa została przekazana związany jest wykładnią prawa dokonaną przez Naczelny Sąd Administracyjny.

W niniejszej sprawie poprzednie postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w O. z dnia "[...]" oddalające wniosek skarżącego o uzupełnienie wyroku co do kosztów postępowania zostało uchylone. Przy czym w uzasadnieniu postanowienia Naczelnego Sadu Administracyjnego wyraźnie wskazano, iż Sąd ten nie miał możliwości zbadania prawidłowości zaskarżonego postanowienia z uwagi na brak dowodów źródłowych w aktach sprawy. W związku z tym zarządzeniem z dnia 28 maja 2010r. akta niniejszej sprawy zostały uzupełnione o brakujące dokumenty.

Jednakże dokonane uzupełnienie potwierdza ustalony wcześniej stan faktyczny. Skarżący wystąpił w niniejszej sprawie o zwrot kosztów w wysokości 32,08 zł. Ze sporządzonego przez skarżącego spisu kosztów z dnia 12 listopada 2009r. (k. 19) wynika, iż na koszty te składają się koszty nadania trzech przesyłek pocztowych oraz koszty wykonania odpisów pism załączonych do sprawy. Z akt wynika, iż w odniesieniu do przesyłek listowych do kosztów postępowania poniesionych przez skarżącego można zaliczyć tylko koszty nadania skargi, gdyż dwie pozostałe przesyłki zawierały pisma skierowane do organu administracji. W myśl zaś art. 205 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi do niezbędnych kosztów postępowania prowadzonego przez stronę osobiście lub przez pełnomocnika, który nie jest adwokatem lub radcą prawnym – które przysługują skarżącemu w razie uwzględnienia skargi - zalicza się poniesione przez stronę koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu strony lub pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie. Suma kosztów przejazdu i równowartość utraconego zarobku nie może przekraczać wynagrodzenia jednego adwokata lub radcy prawnego. Na koszty sądowe składają się opłaty sądowe i zwrot wydatków (art. 211 powołanej ustawy). Opłatami sądowymi są wpis i opłata kancelaryjna (art. 212 § 1 powołanej ustawy). Zatem Sąd zwraca koszty poniesione w toku postępowania sądowego, a nie administracyjnego. Skarżącemu przysługiwałby więc jedynie zwrot kosztów w wysokości 20,43 zł (zwrot kosztów przesłania skargi oraz sporządzenia odpisów pism). Koszty te zostały już jednak zasądzone na rzecz skarżącego od organu, tj. od Dyrektora Aresztu Śledczego w B., postanowieniem tut. Sądu z dnia "[...]" (sygn. akt "[...]"). Z załączonych do akt niniejszej sprawy kopii dokumentów z powołanej sprawy o sygn. akt II SAB/Ol 73/09 (k. 96-102) wynika, iż skarżący wniósł o zasądzenie dokładnie tych samych kosztów postępowania (k. 19 i k. 101). Skarżący jedną przesyłką pocztową (k. 6, 7 i k. 99, 100 ) wysłał szereg skarg (co wynika z numeru nadawczego przesyłki), zarówno w niniejszej sprawie, jak i między innymi w powołanej sprawie o sygn. akt II SAB/Ol 73/09 (k.96-99). Z kolei rachunek, jaki dołączył do sprawy o sygn. akt II SAB/Ol 73/09 za skserowanie pism dołączonych do sprawy (k. 102) jest dokładnie tym samym rachunkiem, jaki dołączył w niniejszej sprawie (k. 20). Brak jest zatem podstaw do zasądzenia po raz kolejny tych samych kosztów postępowania. Powołane wyżej przepisy ustawy – Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi dają podstawę wyłącznie do zwrotu kosztów faktycznie poniesionych, a nie do uzyskania przysporzenia z tego tytułu. Jeżeli zatem koszty te zostały już raz na rzecz skarżącego zasądzone, to nie może on ponownie skutecznie ubiegać się o ich zwrot od organu.

Biorąc powyższe pod uwagę, na podstawie art. 210 § 1 w związku z art. 157 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji postanowienia.