Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA J. W. na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 listopada 2018 r. w sprawie skargi K. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach p o s t a n a w i a poinformować Dyrektora Izby Administracji Skarbowej o istotnym naruszeniu prawa zaistniałym w działaniu organu.

Wskazać należy, że w skardze K. K. złożyła wniosek na podstawie art. 61 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302), dalej "p.p.s.a.", o wstrzymanie wykonania w całości zaskarżonej decyzji. W dalszej części tego wniosku skarżąca wskazała, że w przypadku gdyby organ nie uwzględnił wniosku to na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. wnosi o uwzględnienie jego przez sąd.

Z odpowiedzi udzielonej Sądowi przez organ w dniu 24 października 2018 r. wynikało, że złożony przez stronę wniosek nie został przez organ rozpoznany do dnia wniesienia skargi.

Zgodnie z art. 61 § 1 p.p.s.a, wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.

Stosownie do art. 61 § 2 pkt 1 p.p.s.a, w razie wniesienia skargi na decyzję lub postanowienie - organ, który wydał decyzję lub postanowienie, może wstrzymać, z urzędu lub na wniosek skarżącego, ich wykonanie w całości lub w części, chyba że zachodzą przesłanki, od których w postępowaniu administracyjnym uzależnione jest nadanie decyzji lub postanowieniu rygoru natychmiastowej wykonalności albo, gdy ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.

Na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.

Wstrzymanie zaskarżonej decyzji przez organ czyniłoby postępowanie sądu w zakresie złożonego wniosku na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. bezprzedmiotowym i wniosek taki podlegałby oddaleniu (patrz Prawo o postępowaniu administracyjnym.

Sygn. akt II SA/Sz 711/18

Komentarz B. Dauter i inni, wydanie 7 Wolters Kluwer Warszawa 2018, uwagi do art. 155).

Wobec złożenia przez skarżącą wniosku z powołaniem się na art. 61 § 2 pkt 1 p.p.s.a. organ winien przedmiotowy wniosek rozpoznać przed przekazaniem sprawy sądowi administracyjnemu. Fakt złożenia skargi do sądu nie stanowi podstawy do jego nierozpoznania. Okoliczność, że skarżąca w skardze zawarła ewentualny wniosek skierowany do sądu o wstrzymanie zaskarżonej decyzji na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. również nie był przesłanka do nierozpoznania przez organ wniosku skarżącej złożonego na podstawie art. 61 § 2 pkt 1 p.p.s.a. Także możliwość zmiany i uchylenia przez sąd postanowienia w sprawie wstrzymania wykonania decyzji wydanego na podstawie art. 61 § 2 i § 3 p.p.s.a. przewidziana w art. 61 § 4 p.p.s.a. nie świadczy o tym, że organ nie powinien rozpoznać złożonego wniosku zgodnie z art. 61 § 2 pkt 1 p.p.s.a.

Sąd w dniu 26 listopada 2018 r. wydał postanowienie o odmowie wstrzymania zaskarżonej decyzji i w związku z tym nie ma obecnie potrzeby rozpoznania złożonego wniosku na art. 61 § 2 pkt 1 p.p.s.a. przez organ.

Sąd zwraca jednak uwagę organowi, że złożenie wniosku przez stronę postępowania wymaga jego rozpoznania zgodnie z przepisami.

Wobec powyższego konieczne stało się wydanie niniejszego postanowienia na podstawie art. 155 § 1 p.p.s.a. w celu uniknięcia powyższych błędów w przyszłości.