Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz Sędziowie: Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok (spr.) Sędzia WSA Mariola Jaroszewska po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2016 r. w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. J. na bezczynność Wójta Gminy w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę.

Wnioskiem z 24 września 2015 r. W. J. wystąpił do Wójta Gminy o udzielenie na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej informacji, czy L. G., Wójt Gminy, jako obywatel Rzeczypospolitej Ludowej był członkiem Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego.

Pismem z 13 października 2015 r. Sekretarz Gminy, działający z upoważnienia Wójta Gminy, udzielił skarżącemu odpowiedzi, że złożony wniosek nie dotyczy informacji stanowiącej informacje publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, a tym samym nie podlega udostępnieniu.

Pismem z 26 stycznia 2016 r. W. J. wniósł skargę na bezczynność Wójta Gminy w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej dotyczącej członkostwa wójta w Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego.

Zarzucił naruszenie art. 61 ust. 1 Konstytucji RP, w zakresie, w jakim przepis ten stanowi normatywną gwarancję prawa do informacji publicznej, poprzez nieuprawnione ograniczenie tego prawa oraz art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2014 r., poz.782 ze zm., dalej jako ustawa) w zakresie, w jakim przepis ten stanowi o tym, że udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, poprzez brak udostępnienia informacji publicznej we wskazanym terminie.

Skarżący wniósł o zobowiązanie Wójta Gminy do załatwienia złożonego wniosku i zasądzenie zwrotu kosztów niniejszego postępowania.

W uzasadnieniu skargi podkreślono, że przedmiotem wniosku nie jest udostępnienie informacji o działalności organu władzy publicznej, bowiem pytanie dotyczy czasów, kiedy obecny piastun urzędu Wójta Gminy funkcji tej nie pełnił. Nie oznacza to, w ocenie skarżącego, że informacja ta jest wyłączona z zakresu przedmiotowego prawa do informacji publicznej.

Informacja o tym, czy piastun organu wykonawczego gminy należał do Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego, pełni istotną funkcję społeczną. Mieszkańcy mają prawo uzyskać informację o działalności swojego przedstawiciela, w tym informacje dotyczące jego wcześniejszej działalności, aby świadomie korzystać z innych przysługujących im praw, przede wszystkim zaś z czynnego prawa wyborczego, czyli prawa do wybierania swoich przedstawicieli.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Wójt Gminy stanął na stanowisku, że informacją publiczną zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej są objęte wyłącznie sprawy publiczne, w tym dokumenty urzędowe, a nie są jej przedmiotem sprawy prywatne lub dokumenty prywatne. Nawet jeżeli dokument prywatny znajdzie się w posiadaniu władz publicznych, czy informacja z zakresu spraw prywatnych znajdzie się w aktach spraw administracyjnych, to nie stają się przez to przedmiotem informacji publicznej.

Nie może być uznana za sprawę publiczną, a więc za informację publiczną, ta informacja, która dotyczy tego, co "prywatne, niepubliczne, osobiste, intymne" (G. Sibiga, Dostęp do informacji publicznej a prawa do prywatności jednostki i ochrony jej danych osobowych, Sam.Teryt. 2003, nr 11, s. 5-6).

Podkreślił organ, że pracownicy samorządowi, będący funkcjonariuszami publicznymi podlegają ochronie prywatności i nie wszystkie informacje zobowiązani są ujawniać w związku z obejmowaniem stanowisk publicznych. W wyroku z dnia 19 sierpnia 2009 r., wydanym w sprawie I OSK 683/09 Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że art. 13 ust. 4 ustawy o pracownikach samorządowych stanowi, że informacje o kandydatach, którzy zgłosili się do naboru, stanowią informację publiczną w zakresie objętym wymaganiami związanymi ze stanowiskiem określonym w ogłoszeniu o naborze. W związku z tym - dane objęte treścią życiorysu, listu motywacyjnego oraz dokumentów, które są dokumentami prywatnymi kandydatów - jako takie - nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. Nie ma powodu, aby w takim zakresie czynić wyjątek w odniesieniu do stanowiska wójta (jako pracownika samorządowego). Kwestię będącą przedmiotem skargi należy utożsamiać z zamiarem ingerencji w informacje mogące stanowić element życiorysu osoby. W żadnym wypadku kwestia sfery spraw prywatnych, których dotyczy skarga, nie dotyczy informacji o osobie pełniącej funkcję publiczną, mających związek z pełnieniem tych funkcji. Wręcz przeciwnie: od spraw związanych z pełnieniem funkcji - kwestia będąca przedmiotem skargi pozostaje całkowicie oderwana.

Wnioski pochodzące od skarżącego, kierowane do Urzędu Gminy nader często dotyczą spraw osobistych (prywatnych) L. G., pełniącego funkcję wójta gminy i jako takie oceniać należy je jako nadużycie prawa do informacji. Wniosek o udzielenie informacji będącej przedmiotem skargi nie dotyczy informacji publicznej, tak jak i pozostałe wnioski skarżącego, dotyczące szczegółowych spraw związanych z wykształceniem, publikacjami naukowymi, historią rodziny osoby pełniącej funkcję wójta gminy, które wcześniej były kierowane do Urzędu Gminy.

Pismem z 28 lutego 2016 r. Stowarzyszenie A. złożyło wniosek o dopuszczenie do udziału w niniejszej sprawie. Postanowieniem z 6 kwietnia 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku na podstawie art. 33 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dopuścił Stowarzyszenie A. do udziału w niniejszej sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej P.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m.in orzekanie w sprawach ze skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1 - 4.

Skarga jest niezasadna.

Uzasadniając rozstrzygnięcie zawarte w wyroku wskazać należy, że bezczynność organu ma miejsce wówczas, gdy organ będąc właściwym w sprawie i zobowiązanym do podjęcia czynności, nie podejmuje jej w terminach określonych w ustawie i w konsekwencji pozostaje w zwłoce. Skarga na bezczynność ma na celu spowodowanie wydania przez organ oczekiwanego aktu lub podjęcia określonej czynności.

Mówiąc natomiast o dostępie do informacji publicznej i ewentualnej bezczynności w tym zakresie stwierdzić na samym początku należy, że Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej w art. 61 ust. 1 stanowi, iż obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa, zaś według ust. 2, prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu, przy czym tryb udzielania informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, określają ustawy (ust. 3).

Konkretyzacją natomiast tego prawa zajmuje się m.in. ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), gdzie w myśl art. 1, każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonym w tym akcie prawnym. Ponadto na podstawie art. 2 ust. 1, każdemu przysługuje, z zastrzeżeniem art. 5, prawo dostępu do informacji publicznej, co jednocześnie nie oznacza, że każdy podmiot jest zobligowany do jej udostępniania. Realizacja bowiem tego prawa spoczywa na określonych w ustawie podmiotach.

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, m.in. organy władzy publicznej (pkt 1). Jednostki samorządu terytorialnego niewątpliwie sprawują władzę publiczną w zakresie zleconej im ustawowo właściwości, w tym także gmina (art. 2 ust. 1, art. 6 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, Dz.U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.), której organami stosownie do art. 11a ust. 1 tej ustawy są: rada gminy i wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Zgodnie z ustawą w przypadku skierowania pisemnego wniosku o udzielenie informacji publicznej podmiot zobowiązany do jej udzielenia ma następujące możliwości:

- udziela informacji publicznej, co stanowi czynność materialno – techniczną,

- udziela w formie pisma odpowiedzi, że wniosek nie znajduje podstawy w przepisach prawa, gdyż żądanie nie dotyczy informacji publicznej, bądź organ nie jest w jej posiadaniu (art. 4 ust. 3 u.d.i.p.) lub obowiązuje inny tryb udzielenia informacji (art. 1 ust. 2 u.d.i.p.),

- odmawia udostępnienia informacji publicznej lub umarza postępowanie administracyjne w przypadkach określonych w art. 14 ust. 2 ustawy, w formie decyzji administracyjnej (art. 16 u.d.i.p.),

- odmawia udostępnienia informacji publicznej przetworzonej ze względu na niewykazanie, że jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego (art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p.).

O zakwalifikowaniu określonej informacji, jako podlegającej udostępnieniu w rozumieniu ustawy, decyduje kryterium rzeczowe, tj. treść i charakter informacji. Organ w przedmiotowej sprawie uznał, że żądana treść nie stanowi informacji publicznej i poinformował skarżącego, że nie może zostać mu udostępniona.

Zasady udzielania i odmowy udzielania informacji publicznej uregulowane w ustawie o dostępie do informacji publicznej znajdują zastosowanie tylko do wniosków, które dotyczą informacji publicznej. W przypadku uznania, ze żądana treść nie stanowi informacji regulacje ustawy nie znajdują zastosowania i wówczas nie można mówić o bezczynności organu w udzieleniu informacji. Organ zobowiązany jest jedynie pisemnie poinformować wnioskodawcę, że żądana treść nie stanowi informacji publicznej albo, że organ takiej informacji nie posiada.

W tym kontekście trzeba także przywołać treść art. 6 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz.U. z 2014 r., poz. 1202), zgodnie z którym pracownikiem samorządowym może być osoba, która posiada kwalifikacje zawodowe wymagane do wykonywania pracy na określonym stanowisku. Z mocy art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. ustawy, wójt jest pracownikiem samorządowym zatrudnianym w urzędzie gminy na podstawie wyboru, bezsprzecznie kwestia przynależności obecnie czy wcześniej do jakiejkolwiek partii politycznej nie stanowi elementu warunkującego wybór czy też możliwość ubiegania się o wybór w głosowaniu lokalnej społeczności.

W ocenie Sądu informacja co do ewentualnej przynależności partyjnej wójta, w okresie poprzedzającym sprawowanie tej funkcji i jego poglądów ma charakter ściśle osobisty, nie podlega udostępnieniu jako informacja publiczna na temat kompetencji osoby sprawującej funkcję publiczną w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. d ustawy. Informacja taka (element "życiorysu") stanowi bowiem część dokumentacji (jeśli w treści akt osobowych znajduje się taka informacja) niezwiązanej z ubieganiem się o wybranie na stanowisko. Przy założeniu, że akta osobowe wójta zawierają treść stanowiącą odpowiedź na pytanie o członkostwo w partii komunistycznej ZSRR nie jest możliwe ujawnienie jej na wniosek o udostępnienie informacji publicznej. Taka treść stanowi element życiorysu osoby publicznej, i w tej części nie stanowi informacji publicznej. Zasadnie zatem pismem organ wskazał wnioskodawcy, że żądana treść nie stanowi informacji publicznej i nie podlega udostępnieniu.

Powyższe, w powiązaniu z faktem wystosowania przez organ pisma do skarżącego w zakreślonym w art. 13 ust. 1 ustawy terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku, oznacza, że nie sposób Wójtowi skutecznie zarzucić bezczynności w rozpoznaniu przedmiotowego wniosku skarżącego.

Z tych wszystkich względów Sąd na podstawie art. 151 P.p.s.a. orzekł, jak w sentencji. Sąd nie uwzględnił wniosku skarżącego o zasądzenie kosztów postępowania, ponieważ zgodnie z art. 200 P.p.s.a., zwrot kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw przysługuje od organu w przypadku uwzględnienia skargi, co w rozpoznawanej sprawie nie miało miejsca.