Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Czarnecki Sędziowie Sędzia WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz (spr.) Sędzia WSA Urszula Wilk Protokolant sekr. sąd. Agnieszka Gajewiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 października 2010 r. sprawy ze skargi P. Sp. z o.o. z siedzibą w G. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej oddala skargę

Główny Inspektor Transportu Drogowego (GITD) decyzją z dnia [...] marca 2010 r., Nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm., dalej: "k.p.a."), art. 92 ust. 1 pkt 2 i 8 oraz ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r., Nr 125, poz. 874 z późn. zm., dalej: "u.t.d.") oraz lp. 10.1, lp. 10.2, lp. 10.3, lp. 10.4, lp. 10.5, lp. 11.2 ust. 2, lp. 11.2 ust. 3 załącznika do ustawy o transporcie drogowym, art. 4 lit. g, h i k, art. 6 ust. 1, 3 i ust. 4, art. 7, art. 8, art. 10, art. 12 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. U. UE. L. 06. 102. 1, dalej: "rozporządzenie (WE) nr 561/2006"), art. 13, art. 15 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz. Urz. WE L 370 z 31.12.1985, dalej: "rozporządzenie Rady (EWG) nr 3821/85"), art. 14, art. 31a, art. 31c ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. z 2004 r., Nr 92, poz. 879 z późn. zm.), po rozpatrzeniu odwołania P. Sp. z o.o. siedzibą w G. z dnia 20 października 2009 r. od decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] września 2009 r. nr [...] o nałożeniu kary pieniężnej w wysokości 30.000 zł, utrzymał zaskarżoną decyzję w całości w mocy.

Zaskarżona decyzja została wydana w oparciu o następujące ustalenia:

Na podstawie upoważnienia [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego ([...]WITD) z dnia [...] kwietnia 2009 r., Nr [...], inspektorzy transportu drogowego przeprowadzili kontrolę w siedzibie przedsiębiorcy: P. Sp. z o.o. (nazywanego dalej skarżącym), obejmującą miesiąc marzec 2009 r. Kontrolą objęto dokumenty związane z wykonywaniem transportu drogowego oraz przestrzeganie warunków w nich określonych (posiadane licencje i zezwolenia), czas pracy kierowców (okresy prowadzenia pojazdu, obowiązkowe przerwy oraz czas odpoczynku), dokumentację związaną z pracą kierowców.

W toku czynności kontrolą objęto następujących kierowców: Y. B., A. G. wykonujących przewozy regularne na terenie m. W i G, których trasa nie przekraczała 50 km, a także kierowcy J. R. wykonującego przewozy regularne na trasie powyżej 50 km.

Przedmiotem kontroli były regulacje:

- w zakresie zgodności działalności przedsiębiorstwa z ustawą o transporcie drogowym;

- w zakresie zgodności działalności przedsiębiorstwa z ustawą o czasie pracy kierowców;

- w zakresie zgodności działalności przedsiębiorstwa z rozporządzeniem (WE) nr 561/2006;

- w zakresie zgodności działalności przedsiębiorstwa z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 3821/85/;

- w zakresie zgodności działalności przedsiębiorstwa z Umową Europejską dotyczącą pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR) (Dz. U. z 1999 r. Nr 94 poz. 1087);

- w zakresie zgodności działalności przedsiębiorstwa z Umową Europejską dotyczącą międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR) (Dz. U. z 2005 r. Nr 178 poz. 1481);

- w zakresie zgodności działalności przedsiębiorstwa z ustawą o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych (Dz. U. z 2002 r. nr 199 poz. 1671 z późn. zm.).

Po analizie zgromadzonego materiału sporządzono protokół kontroli w dniu [...] maja 2009 r. Nr [...], który wraz z zawiadomieniem o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego z dnia 22 maja 2009 r. doręczono stronie.

W odpowiedzi na zawiadomienie o wszczęciu postępowania, skarżący pismem z dnia 17 czerwca 2009 r. złożył wyjaśnienia dotyczące stwierdzonych nieprawidłowości wymienionych:

- w punktach od 1 do 6 protokołu omawianej kontroli, podkreślając, że ich popełnienie nie jest wynikiem umyślnego działania. Jako główną przyczynę zaistniałej sytuacji strona podała braki w zatrudnieniu kierowców oraz konieczność realizowania zawartych umów z ZTM;

- w punktach od 19 do 34 oraz w punktach od 43 do 66 protokołu kontroli Nr [...], podając, że przekroczenia czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy wynikały z niedopełnienia obowiązków przez kierowcę pracującego w delegacji, która uniemożliwiała wykonywanie nadzoru nad kierowcą oraz koniecznością zapewnienia regularnej komunikacji międzymiastowej.

[...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia [...] września 2009 r., na podstawie art. 92 ust. 1, ust. 2, ust. 4 oraz art. 93 u.t.d. w związku z lp.:10.1 lit a, b, 10.2.1it. a, b, 10.3 lit. a,b, 10.4 lit a, b, 10.5 lit a, b, 11.2.2 i 11.2.3 z załącznika do u.t.d. i art. 14, art. 3la i art.31c ustawy o czasie pracy kierowców oraz art. 15 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85/EWG oraz art. 6 ust. 1 w związku z art. 4 lit k. oraz art. 7 w związku z art. 4 lit d oraz art. 8 ust. 1 i 2 w związku z art. 4 lit g rozporządzenia (WE) nr 561/2006, oraz zgodnie z ustaleniami protokołu kontroli przedsiębiorstwa Nr [...] z dnia [...] maja 2009 r. nałożył na skarżącego karę pieniężną w kwocie 30.000 zł (ograniczoną na mocy art. 92 ust. 2 pkt 2 u.t.d., gdyż łączna kara wyniosła 47.600 zł) za stwierdzone naruszenia:

- skrócenie tygodniowego czasu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego - z tytułu którego łączna kara wynosi 6.900 zł;

- skrócenie dziennego czasu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego - z tytułu którego łączna kara wynosi 5.400 zł;

- przekroczenie maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy przy wykonywaniu przewozu drogowego - z tytułu którego łączna kara wynosi 16.000 zł;

- przekroczenie maksymalnego dziennego okresu czasu prowadzenia pojazdu przy wykonywaniu przewozu drogowego - z tytułu którego łączna kara wynosi 14.800 zł,

- przekroczenie całkowitego czasu prowadzenia pojazdu w okresie dwutygodniowym przy wykonywaniu przewozu drogowego – z tytułu którego łączna kara wynosi 3.300 zł;

- wykresówka była zapisywana zbyt długo - z tytułu którego łączna kara wynosi 200 zł;

- oznaczenie czasu na wykresówce nie było zgodne z urzędowym czasem kraju rejestracji pojazdu - z tytułu którego łączna kara wynosi 1.000 zł.

Na podstawie art. 93 ust.3 i ust. 4 ustawy o transporcie drogowym decyzja opatrzona została rygorem natychmiastowej wykonalności.

Odnosząc się do wyjaśnień strony przedstawionych w piśmie z dnia 17 czerwca 2009 r. [...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego podał, że z analizy okazanych wykresówek i kart drogowych wynikało, że kierowca J. R. wykonywał w kwestionowanym okresie przewozy według ustalonego przez stronę rozkładu czasu pracy kierowcy potwierdzonego w karcie drogowej. Obowiązkiem kierowcy było zatem stosowanie się do ustalonego rozkładu czasu pracy, a nie samodzielny dobór czasu trwania przerw podczas prowadzenia pojazdu. Powołując się na art. 10 pkt 2 oraz pkt 3 rozporządzenia (WE) nr 561/2006, organ I instancji podkreślił, że wykonywanie pracy przez kierowcę będącego w delegacji oraz konieczność zapewnienia regularnej komunikacji międzymiastowej nie mogło stanowić przesłanki do umorzenia postępowania.

Organ I instancji zauważył, że naruszenia wymienione od pkt 35 do pkt 38 dotyczyły przekroczenia maksymalnego czasu jazdy, a nie czasu pracy, jak podniosła strona w wyjaśnieniach z dnia 17 czerwca 2009 r. Przy wyliczaniu czasu jazdy brano pod uwagę jedynie faktyczny czas prowadzenia pojazdu pomiędzy przystankami krańcowymi obsługiwanej linii regularnej zgodnie z zapisami z okazanych kart drogowych. Kontrolujący prawidłowo wyliczył czas jazdy dziennej jako czas jazdy między dwoma kolejnymi odpoczynkami dobowymi, który w myśl ustawy o czasie pracy kierowców określa odpoczynek dobowy jako nieprzerwany odpoczynek wynoszący co najmniej 11 godzin przysługujący kierowcy w każdej dobie. Odpoczynek niespełniający powyższego warunku, tzn. odpoczynek odebrany w krótszym wymiarze lub w kilku częściach nie stanowi odpoczynku dobowego.

Organ I instancji zauważył, że w wyjaśnieniach z dnia 17 czerwca 2009 r. strona wskazała, że nieprawidłowości wymienione w punktach od 39 do 42 w protokole [...] nie są wynikiem umyślnego działania. Jako główną przyczynę zaistniałej sytuacji, strona podała zatory drogowe spowodowane robotami drogowymi występującymi w G. i w W. oraz konieczność zabezpieczenia regularnej komunikacji międzymiastowej w G. oraz W., a także konieczność realizowania zawartych umów z ZTM.

W ocenie organu I instancji, wymienione okoliczności nie mogły stanowić przesłanki do umorzenia postępowania administracyjnego. Przedsiębiorca wykonujący przewozy drogowe musi przestrzegać wyznaczonych przepisami prawa norm dotyczących okresów prowadzenia pojazdów oraz obowiązkowych przerw i odpoczynków bez względu na panującą sytuację występującą na drogach, na których wykonywane są przewozy. Ponadto, kwestia zawartych umów z Zakładem Transportu Miejskiego czy konieczność zabezpieczenia regularnej komunikacji miejskiej nie zwalnia strony z konieczności przestrzegania przepisów.

Odnosząc się do wniosku strony o umorzenie postępowania i niestosowanie jakichkolwiek sankcji w związku z art. 92a u.t.d., organ I instancji zauważył, że przepis powyższy ma zastosowanie do kontroli przeprowadzanej na drodze i nie ma zastosowania do kontroli przeprowadzonej w przedsiębiorstwie.

Po ponownej analizie materiału dowodowego organ I instancji nie stwierdził naruszenia przepisów przez przedsiębiorcę opisanego w protokole nr [...] z dnia [...] maja 2009 r. w pozycji nr 40.

Pismem z dnia 20 października 2009 r. (nadanym w urzędzie pocztowym w dniu 21 października 2009 r.) skarżący wniósł odwołanie od decyzji organu I instancji, wnosząc o jej uchylenie i umorzenie postępowania jako bezzasadnego.

Skarżący podkreślił, że przedsiębiorstwo wykonuje transporty drogowe regularne na trasie powyżej 50 km, stąd błędem było oparcie stwierdzonych naruszeń na przepisach rozporządzenia (WE) nr 561/2006.

Skarżący zakwestionował praktykę przypisywania stronom postępowania administracyjnego winy obiektywnej, która pozwala na nałożenie sankcji za samo stwierdzenie naruszenia, bez konieczności badania związku pomiędzy naruszeniem a zachowaniem przedsiębiorcy. Skarżący powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 1 marca 1994 r. sygn. akt U. 7/93, w którym stwierdzono, że odniesieniu do kary administracyjnej dla jej wymierzenia musi wystąpić subiektywny element zawinienia. Podmiot, który nie dopełnia obowiązku administracyjnego, musi więc mieć możliwość obrony i wykazywania, że niedopełnienie obowiązku jest następstwem okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności.

Zdaniem skarżącego, niedopuszczalna jest sytuacja nałożenia kary na podmiot wykonujący przewozy, jeżeli zapewnił właściwe i zgodne z przepisami rozporządzenia nr 561/2006 zasady wynagradzania kierowców oraz właściwą organizację i dyscyplinę pracy, umożliwiającą przestrzeganie przez kierowców przepisów.

Zatem odwołujący, kwestionując w zasadzie możliwość zastosowania wobec niego uregulowań rozporządzenia (WE) nr 561/2006, dopuszczał możliwość jego zastosowania, o ile wynikały z tego aktu korzystne dla skarżącego skutki.

W ocenie strony, zasada natychmiastowej wykonalności kary kłóci się z zasadą demokratycznego państwa prawnego określoną w Konstytucji RP, z zasadami wynikającymi z przyjętych przez Polskę konwencji międzynarodowych oraz z unijnymi zasadami. Natychmiastowa wykonalność kary wydaje się być sprzeczna z prawem do sądowej kontroli nałożonej kary zaliczającym się do podstawowych praw obywatelskich.

Po analizie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie oraz wniesionego odwołania, Główny Inspektor Transportu Drogowego uznał zasadność ustaleń i rozstrzygnięcia wydanego przez organ I instancji.

Organ odwoławczy powołał się na art. 92 ust. 1 pkt 2 i 8 u.t.d. oraz:

- lp. 10.1 lit. a i b załącznika do u.t.d., który sankcjonuje skrócenie tygodniowego czasu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego o czas do jednej godziny karą pieniężną w wysokości 50 zł oraz karą pieniężną w wysokości 100 zł za każdą rozpoczętą kolejną godzinę;

- lp. 10.2. lit. a i b załącznika do u.t.d., który sankcjonuje skrócenie dziennego czasu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego o czas do jednej godziny karą pieniężną w wysokości 100 zł oraz karą pieniężną w wysokości 200 zł za każdą rozpoczętą kolejną godzinę;

- lp. 10.3. lit. a i b załącznika do u.t.d., który sankcjonuje przekroczenie maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy przy wykonywaniu przewozu drogowego o czas powyżej 15 minut do 30 minut karą pieniężną w wysokości 150 zł oraz karą pieniężną w wysokości 200 zł za każde następne rozpoczęte 30 minut;

- lp. 10.4 lit. a i b załącznika do u.t.d., który sankcjonuje przekroczenie maksymalnego dziennego okresu prowadzenia pojazdu przy wykonywaniu przewozu drogowego o czas powyżej 15 minut do jednej godziny karą pieniężną w wysokości 150 zł oraz karą pieniężną w wysokości 200 zł za każdą następną rozpoczętą godzinę;

- lp. 10.5 lit. a i b załącznika do u.t.d., który sankcjonuje przekroczenie całkowitego czasu prowadzenia pojazdu w okresie dwutygodniowym przy wykonywaniu przewozu drogowego o czas do dwóch godzin oraz za każdą następną rozpoczętą godzinę karą pieniężną w wysokości 100 zł;

- lp. 11.2 ust. 2 załącznika dou.t.d., który sankcjonuje nieprawidłowe działanie urządzenia rejestrującego: wykresówka zapisywana była za długo karą pieniężną w wysokości 200 zł za każdą wykresówkę, ale nie więcej niż 1.000 zł;

- lp. 11.2 ust. 3 załącznika do w/w ustawy, który sankcjonuje nieprawidłowe działanie urządzenia rejestrującego: oznaczenie czasowe na wykresówce nie było zgodne z urzędowym czasem kraju rejestracji pojazdu karą pieniężną w wysokości 100 zł za każdą wykresówkę, ale nie więcej niż 1.000 zł.

Odnosząc się do stwierdzonego naruszenia polegającego na skróceniu tygodniowego czasu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego o czas do jednej godziny oraz za każdą rozpoczętą kolejną godzinę, organ odwoławczy podzielił stanowisko [...]WITD w przedmiocie dokonanych ustaleń. W przypadku kierowców: Y. B.i A. G. odwołał się do treści art. 31c ust. 1 oraz art. 14 ust. 2 ustawy o czasie pracy kierowców.

Organ I instancji wskazał, iż na podstawie kart drogowych niżej wymienionych kierowców ustalono: skrócenie tygodniowego czasu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego przez kierowcę:

- Y. B. o 6 godzin i 55 minuty. Jak ustalono w przyjętym okresie rozliczeniowym: 9 marca 2009 r. - 14 marca 2009 r. kierowca odebrał jedynie 17 godzin i 5 minut nieprzerwanego odpoczynku, tj. od godziny 20:30 dnia 13 marca 2009 r. do godziny 13:35 dnia 14 marca 2009 r. W niniejszym przypadku dopuszczalnym było skrócenie odpoczynku tygodniowego do 24 godzin. Kara pieniężna z tytułu powyższego naruszenia wyniosła 650 zł, tj.: (1x 50 zł + 6 x 100 zł);

- A. G. o 17 godzin i 58 minut. Jak ustalono w przyjętym okresie rozliczeniowym: 9 marca 2009 r. - 15 marca 2009 r. kierowca odebrał jedynie 17 godzin i 2 minuty nieprzerwanego odpoczynku, tj. od godziny 11:18 dnia 11 marca 2009 r. do godziny 04:20 dnia 12 marca 2009 r. W niniejszym przypadku w/w kierowca powinien był odebrać minimum 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku. Kara pieniężna z tytułu powyższego naruszenie wyniosła 1.750 zł, tj.: (1x 50 zł + 17 x 100 zł);

- A. G. o 15 godzin i 53 minuty. Jak ustalono w przyjętym okresie rozliczeniowym: 24 marca 2009 r. - 29 marca 2009 r. kierowca odebrał jedynie 19 godzin i 7 minut nieprzerwanego odpoczynku, tj. od godziny 11:18 dnia 27 marca 2009 r. do godziny 06:25 dnia 28 marca 2009 r. W niniejszym przypadku w/w kierowca powinien był odebrać minimum 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku. Kara pieniężna z tytułu powyższego naruszenia wyniosła 1.550 zł tj.: (1x 50 zł + 15 x 100 zł).

Natomiast w odniesieniu do kierowcy J. R. powołał się na art. 4 lit. h rozporządzenia (WE) 561/2006, art. 8 ust. 6 i ust. 7 oraz ust. 8 i ust. 9 rozporządzenia (WE) nr 561/2006, gdyż kierowca ten wykonywał przewóz regularny na trasie powyżej 50 km. Zatem, kierowca we wskazanym okresie zobligowany był do przestrzegania norm wymaganego tygodniowego czasu odpoczynku, określonych we wspomnianym rozporządzeniu. Główny Inspektor Transportu Drogowego stwierdził, że dzienny okres odpoczynku może zostać przedłużony do rozmiarów regularnego lub skróconego tygodniowego okresu odpoczynku. Kierowca może mieć najwyżej trzy skrócone dzienne okresy odpoczynku pomiędzy dwoma tygodniowymi okresami odpoczynku. Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 2, w ciągu 30 godzin od zakończenia dziennego lub tygodniowego okresu odpoczynku, kierowca należący do kilkuosobowej załogi musi skorzystać z kolejnego dziennego okresu odpoczynku trwającego, co najmniej 9 godzin. Jeżeli kierowca dokona takiego wyboru, dzienne okresy odpoczynku i skrócone tygodniowe okresy odpoczynku poza bazą można wykorzystać w pojeździe, o ile posiada on odpowiednie miejsce do spania dla każdego kierowcy i pojazd znajduje się na postoju.

W związku z powyższymi przepisami, na podstawie wykresówek J. R. stwierdzono, iż:

- w przyjętym okresie rozliczeniowym: 1 marca 2009 r. - 6 marca 2009 r. kierowca ten podczas realizacji przewozu regularnego na trasie powyżej 50 km odebrał jedynie 17 godzin i 55 minut nieprzerwanego odpoczynku, tj. od godziny 12:45 dnia 1 marca 2009 r. do godziny 06:40 dnia 2 marca 2009 r., podczas gdy w niniejszym przypadku kierowca ten powinien był odebrać minimum 24 godziny nieprzerwanego odpoczynku. Oznacza to, iż kierowca J. R. skrócił tygodniowy czas odpoczynku o 6 godzin i 5 minut. Kara pieniężna za powyższe naruszenie wyniosła 650 zł, tj.: (1x 50 zł + 6x100 zł);

- w przyjętym okresie rozliczeniowym: 9 marca 2009 r. - 14 marca 2009 r. kierowca ten podczas realizacji przewozu regularnego na trasie powyżej 50 km odebrał jedynie 16 godzin i 50 minut nieprzerwanego odpoczynku, tj. od godziny 12:55 dnia 14 marca 2009 r. do godziny 05:45 dnia 15 marca 2009 r., podczas gdy w niniejszym przypadku kierowca ten powinien był odebrać minimum 24 godziny nieprzerwanego odpoczynku. Oznacza to, iż kierowca J. R. skrócił tygodniowy czas odpoczynku o 7 godzin i 10 minut. Kara pieniężna za powyższe naruszenie wyniosła 750 zł, tj.: (1x50 zł + 7x100 zł);

- w przyjętym okresie rozliczeniowym: 15 marca 2009 r. - 20 marca 2009 r. kierowca ten podczas realizacji przewozu regularnego na trasie powyżej 50 km odebrał jedynie 19 godzin i 45 minut nieprzerwanego odpoczynku, tj. od godziny 10:45 dnia 17 marca 2009 r. do godziny 06:20 dnia 18 marca 2009 r., podczas gdy w niniejszym przypadku kierowca ten powinien był odebrać minimum 24 godziny nieprzerwanego odpoczynku. Oznacza to, iż kierowca J. R. skrócił tygodniowy czas odpoczynku o 15 godzin i 15 minut. Kara pieniężna za powyższe naruszenie wyniosła 1.550 zł, tj.: (1x50 zł + 15x100 zł).

Łączna kara pieniężna za podane za naruszenie przepisu lp. 10.1 lit a i lit. b załącznika do u.t.d. wyniosła 6.900 zł.

Rozstrzygając kwestię naruszenia polegającego na skróceniu dziennego czasu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego o czas do jednej godziny oraz za każdą rozpoczętą kolejną godzinę w odniesieniu do Y. B. i A. G., Główny Inspektor Transportu Drogowego odwołał się do art. 31c ust. 1 ustawy o czasie pracy kierowców w zakresie odpoczynku dziennego i tygodniowego, zgodnie z którym stosuje się przepisy art. 14 z zastrzeżeniem ust. 2 tej ustawy, gdyż wskazani kierowcy realizowali przewóz drogowy osób na trasie do 50 km. W każdej dobie kierowcy przysługuje prawo do co najmniej 11-godzinnego nieprzerwanego odpoczynku.

Po ponownej analizie zebranego materiału dowodowego stwierdził, że prawidłowe są ustalenia organu I instancji, dokonane na podstawie kart kursowania autobusu niżej wymienionych kierowców co do naruszeń:

- w dniu 3 marca 2009 r. o godzinie 03:30, po prawidłowym odpoczynku dziennym rozpoczął się dla kierowcy Y. B. 24 - godzinny okres rozliczeniowy, w ciągu którego kierowca ten powinien odebrać minimum 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku. W okresie tym kierowca odebrał jedynie 5 godzin nieprzerwanego odpoczynku, tj. od godziny 22:30 dnia 3 marca 2009 r. do godziny 03:30 dnia 4 marca 2009 r. W toku postępowania administracyjnego strona złożyła wyjaśnienia, oświadczając, że skrócenie dziennego czasu odpoczynku w okresie rozliczeniowym o godzinie 03:30 dnia 3 marca 2009 r. było spowodowane nagłą awarią prowadzonego pojazdu i koniecznością jego naprawy w serwisie. Strona zaznaczyła, iż w czasie przebywania w serwisie kierowca Y. B. nie wykonywał żadnej pracy. Ponadto, strona wyjaśniła, iż w dniu 4 marca 2009 r. kierowca Y. B. faktycznie rozpoczął swoją pracę o godzinie 04:00, a nie tak jak wskazuje to karta drogowa o godzinie 03:30. W związku z tym, stwierdzono odebranie odpoczynku dziennego przez w/w kierowcę od godziny 20:30 dnia 3 marca 2009 r. do godziny 04:00 dnia 4 marca 2009 r. Zatem, kierowca skrócił dzienny czas odpoczynku o 3 godziny i 30 minut. W niniejszym przypadku koniecznym było odebranie przez w/w kierowcę odpoczynku w wymiarze 11 godzin. Kara pieniężna za powyższe naruszenie wyniosła 700 zł, tj. (1x100 zł + 3x200 zł);

- w dniu 9 marca 2009 r. o godzinie 05:30 rozpoczął się dla kierowcy Y. B. 24 - godzinny okres rozliczeniowy, w ciągu którego kierowca ten powinien odebrać minimum 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku. W okresie tym kierowca odebrał jedynie 9 godzin nieprzerwanego odpoczynku, tj. od godziny 20:30 dnia 9 marca 2009 r. do godziny 05:30 dnia 10 marca 2009 r., kiedy skończył się okres rozliczeniowy. Powyższe oznacza, iż w/w kierowca skrócił dzienny czas odpoczynku o 2 godziny. W niniejszym przypadku koniecznym było odebranie przez w/w kierowcę odpoczynku w wymiarze 11 godzin. Kara pieniężna za powyższe naruszenie wyniosła 300 zł, tj. (1 x 100 zł + 1 x 200 zł);

- w dniu 9 marca 2009 r. o godzinie 11:10 rozpoczął się dla kierowcy A. G. 24- godzinny okres rozliczeniowy, w ciągu którego kierowca ten powinien odebrać minimum 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku. W okresie tym kierowca odebrał jedynie 7 godzin i 20 minut nieprzerwanego odpoczynku, tj. od godziny 21:00 dnia 9 marca 2009 r. do godziny 04:20 dnia 10 marca 2009 r. Powyższe oznacza, iż w/w kierowca skrócił dzienny czas odpoczynku o 3 godziny i 40 minut. W niniejszym przypadku koniecznym było odebranie przez w/w kierowcę odpoczynku w wymiarze 11 godzin. Kara pieniężna za powyższe naruszenie wyniosła 700 zł, tj. (1x100 zł + 3x200 zł).

Rozstrzygając kwestię naruszeń stwierdzonych na podstawie analizy wykresówek kierowcy J. R., organ odwoławczy podkreślił, że w okresie objętym kontrolą kierowca wykonywał przewóz regularny na trasie powyżej 50 km. Zatem kierowca był zobligowany do przestrzegania norm wymaganego dziennego czasu odpoczynku, określonych w rozporządzeniu (WE) nr 561/2006. Główny Inspektor Transportu Drogowego odwołał się do definicji "dziennego okresu odpoczynku" zawartej w art. 4 lit. g rozporządzenia (WE) nr 561/2006 oraz art. 8 ust. 1 - 5 i 8 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 561/2006, zgodnie z którymi kierowca korzysta z dziennego lub tygodniowego okresu wypoczynku, w każdym 24 - godzinnym okresie po upływie poprzedniego dziennego okresu odpoczynku lub tygodniowego okresu odpoczynku kierowca musi wykorzystać kolejny dzienny okres odpoczynku. Jeśli część dziennego okresu odpoczynku zawarta w 24 godzinnym okresie wynosi co najmniej 9 godzin, ale mniej niż 11 godzin, wówczas ten dzienny okres odpoczynku uznaje się za skrócony dzienny okres odpoczynku.

Mając na uwadze powyższe przepisy, organ odwoławczy stwierdził, że [...]WITD dokonał nieprawidłowych ustaleń (błędnej analizy przedstawionych do kontroli wykresówek z dni: 12, 13 i 20 marca 2009 r.) w odniesieniu do J. R. Ustalenia organu I instancji były niezgodne z rzeczywistymi zapisami widocznymi na przedmiotowych wykresówkach i pozostawały także w sprzeczności z okazanymi wykresówkami w zakresie wskazania poszczególnych długości odebranego odpoczynku. W związku GITD stwierdził, iż organ I instancji nie zbadał w sposób prawidłowy czy w dniach 12, 13, 20 marca 2009 r. faktycznie doszło do naruszenia lp. 10.2 załącznika do ustawy o transporcie drogowym przez kierowcę J. R. Organ ten uznał, że organ I instancji w powyższym zakresie nałożył na skarżącego karę pieniężną, mimo że wynikało to ani z uzasadnienia zaskarżonej decyzji, ani z materiału dowodowego zgromadzonego sprawie.

Podsumowując naruszenie lp. 10.2 załącznika do ustawy o transporcie drogowym organ odwoławczy stwierdził, iż organ I instancji nieprawidłowo nałożył na stronę karę pieniężną w łącznej wysokości 5.400 zł z tytułu skrócenia dziennego czasu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego, tj. wyższą o 3.700 zł, aniżeli wynikało z uzasadnienia decyzji, a także z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie. W związku z tym, organ II instancji stwierdził, iż kara pieniężna za naruszenie lp. 10.2 załącznika do u.t.d. faktycznie wynieść powina 1.700 zł. Organ odwoławczy zauważył jednak, iż powyższe ustalenie nie miało żadnego wpływu na wymiar całościowej kary pieniężnej nałożonej na stronę w wysokości 30.000 zł, gdyż łączna kwota kary pieniężnej z tytułu stwierdzonych w przedmiotowej sprawie naruszeń wyniosła 47.600 zł. Jednakże zgodnie z przepisem art. 92 ust. 2 pkt 2 u.t.d. suma kar pieniężnych nałożonych podczas jednej kontroli nie może przekroczyć kwoty 30.000 zł - w odniesieniu do kontroli w przedsiębiorstwie i w takiej wysokości karę organ I instancji zaskarżoną decyzją nałożył na stronę.

Odnosząc się do naruszenia stwierdzonego w przypadku J. R., a polegającego na przekroczeniu maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy przy wykonywaniu przewozu drogowego o czas powyżej 15 minut do 30 minut oraz za każde następne rozpoczęte 30 minut , Główny Inspektor Transportu Drogowego wskazał na art. 7 rozporządzenia (WE) nr 561/2006.

Organ odwoławczy podał, że na podstawie analizy wykresówek kierowcy J. R. organ I instancji stwierdził, iż w dniu:

- 2 marca 2009 r. w/w kierowca podczas wykonywania przewozu regularnego na trasie powyżej 50 km przekroczył maksymalny czas prowadzenia pojazdu bez wymaganej przerwy o 1 godzinę i 20 minut. Kierowca prowadził pojazd przez 5 godzin i 50 minut w okresie od godziny 18:40 dnia 2 marca 2009 r. do godziny 01:00 dnia 3 marca 2009 r. W okresie tym kierowca nie odbierał prawidłowych przerw. Kara pieniężna za powyższe naruszenie wyniosła 550 zł, tj.(1x150 zł +2x200 zł);

- 4 marca 2009 r. w/w kierowca podczas wykonywania przewozu regularnego na trasie powyżej 50 km przekroczył maksymalny czas prowadzenia pojazdu bez wymaganej przerwy o 1 godzinę i 20 minut. Kierowca prowadził pojazd przez 5 godzin i 50 minut w okresie od godziny 18:25 dnia 4 marca 2009 r. do godziny 00:50 dnia 5 marca 2009 r. W okresie tym kierowca nie odbierał prawidłowych przerw. Kara pieniężna za powyższe naruszenie wyniosła 550 zł, tj. (1x150 zł + 2x200 zł);

- 5 marca 2009 r. w/w kierowca podczas wykonywania przewozu regularnego na trasie powyżej 50 km przekroczył maksymalny czas prowadzenia pojazdu bez wymaganej przerwy o 1 godzinę i 20 minut. Kierowca prowadził pojazd przez 5 godzin i 50 minut w okresie od godziny 18:25 dnia 5 marca 2009 r. do godziny 01:00 dnia 6 marca 2009 r. W okresie tym kierowca nie odbierał prawidłowych przerw. Kara pieniężna za powyższe naruszenie wyniosła 550 zł, tj.(1x150zł+2x200 zł). Organ odwoławczy stwierdził, że organ I instancji dokonał błędnej analizy przedstawionej do kontroli wykresówki z dnia 5 marca 2009 r., ponieważ na omawianej wykresówce wyraźnie bowiem widać, iż w dniu 5 marca 2009 r. kierowca J. R. podjął aktywność o godzinie 18:25, którą zakończył o godzinie 04:50 dnia 6 marca 2009 r., a nie jak wskazał to organ I instancji o godzinie 01:00 dnia 6 marca 2009 r. Na tej podstawie, organ odwoławczy stwierdził, iż organ I instancji wymierzając karę pieniężną za naruszenie lp. 10.3 załącznika do ustawy o transporcie drogowym, popełnione w dniu 5 marca 2009 r. dokonał błędnej analizy przedmiotowego naruszenia (nałożył za niską karę).

- 6 marca 2009 r. w/w kierowca podczas wykonywania przewozu regularnego na trasie powyżej 50 km przekroczył maksymalny czas prowadzenia pojazdu bez wymaganej przerwy o 1 godzinę i 20 minut. Kierowca prowadził pojazd przez 5 godzin i 50 minut w okresie od godziny 18:30 dnia 6 marca 2009 r. do godziny 00:45 dnia 6 marca 2009 r. W okresie tym kierowca nie odbierał prawidłowych przerw. Kara pieniężna za powyższe naruszenie wyniosła 550 zł, tj. (1x150 zł + 2x200 zł). Organ odwoławczy uznał, że organ I instancji dokonał błędnej analizy przedstawionej do kontroli wykresówki z dnia 6 marca 2009 r., gdyż na omawianej wykresówce wyraźnie widać, iż w dniu 6 marca 2009 r. kierowca J. R. podjął aktywność o godzinie 18:30, którą zakończył o godzinie 04:50 dnia 7 marca 2009 r., a nie jak wskazał to organ I instancji o godzinie 00:45 dnia 7 marca 2009 r. (organ I instancji nałożył za niską karę).

Mając na uwadze ustalenia organu I instancji dotyczące czasu prowadzenia pojazdu przez J. R. w dniu 5 marca 2009 r. i w dniu 6 marca 2009r., organ odwoławczy stwierdził, iż organ I instancji wymierzając karę pieniężną za naruszenie lp. 10.3 załącznika do u.t.d., popełnionego w podanych powyżej dniach dokonał błędnej analizy przedmiotowego naruszenia. Jednakże z uwagi na treść art. 139 k.p.a. i fakt, iż decyzja organu I instancji nie narusza rażąco prawa, ani interesu społecznego organ II instancji utrzymał decyzję organu I instancji w całości w mocy. Organ odwoławczy wyjaśnił, iż nie może wydać decyzji na niekorzyść strony odwołującej się. Jako uzasadnienie powyższego organ odwoławczy wskazał, iż uchylenie zaskarżonej decyzji w omawianym zakresie i skierowanie jej do ponownego rozpoznania przez organ I instancji spowodowałoby tylko stwierdzenie przedmiotowego naruszenia w większym wymiarze, co w konsekwencji doprowadziłoby do zwiększenia wysokości nałożonej na stronę kary pieniężnej;

- 15 marca 2009 r. w/w kierowca podczas wykonywania przewozu regularnego na trasie powyżej 50 km przekroczył maksymalny czas prowadzenia pojazdu bez wymaganej przerwy o 50 minut. Kierowca prowadził pojazd przez 5 godzin i 20 minut w okresie od godziny 17:45 dnia 15 marca 2009 r. do godziny 01:35 dnia 16 marca 2009 r. W okresie tym kierowca nie odbierał prawidłowych przerw. Kara pieniężna za powyższe naruszenie wyniosła 350 zł, tj. (1x150 zł + 1x200 zł);

- 16 marca 2009 r. w/w kierowca podczas wykonywania przewozu regularnego na trasie powyżej 50 km przekroczył maksymalny czas prowadzenia pojazdu bez wymaganej przerwy o 50 minut. Kierowca prowadził pojazd przez 5 godzin i 20 minut w okresie od godziny 16:35 dnia 16 marca 2009 r. do godziny 22:30 dnia 16 marca 2009 r. W okresie tym kierowca nie odbierał prawidłowych przerw. Kara pieniężna za powyższe naruszenie wyniosła 350 zł, tj. (1x150 zł + 1x200 zł);

- 17 marca 2009 r. w/w kierowca podczas wykonywania przewozu regularnego na trasie powyżej 50 km przekroczył maksymalny czas prowadzenia pojazdu bez wymaganej przerwy o 1 godzinę i 24 minuty. Kierowca prowadził pojazd przez 5 godzin i 54 minuty w okresie od godziny 16:45 dnia 17 marca 2009 r. do godziny 22:45 dnia 17 marca 2009 r. W okresie tym kierowca nie odbierał prawidłowych przerw. Kara pieniężna za powyższe naruszenie wyniosła 550 zł, tj. (1x150 zł +2x200 zł);

- 18 marca 2009 r. w/w kierowca podczas wykonywania przewozu regularnego na trasie powyżej 50 km przekroczył maksymalny czas prowadzenia pojazdu bez wymaganej przerwy o 4 godziny i 28 minut. Kierowca prowadził pojazd przez 8 godzin i 58 minut w okresie od godziny 18:30 dnia 18 marca 2009 r. do godziny 05:00 dnia 19marca 2009 r. W okresie tym kierowca nie odbierał prawidłowych przerw. Kara pieniężna za powyższe naruszenie wyniosła 1.750 zł, tj. (1x150 zł + 8x200 zł);

- 19 marca 2009 r. w/w kierowca podczas wykonywania przewozu regularnego na trasie powyżej 50 km przekroczył maksymalny czas prowadzenia pojazdu bez wymaganej przerwy o 1 godzinę i 22 minuty. Kierowca prowadził pojazd przez 5 godzin i 52 minuty w okresie od godziny 16:35 dnia 19 marca 2009 r. do godziny 22:50 dnia 19 marca 2009 r. W okresie tym kierowca nie odbierał prawidłowych przerw. Kara pieniężna za powyższe naruszenie wyniosła 550 zł, tj. (1x150zł + 2x200zł);

- 20 marca 2009 r. w/w kierowca podczas wykonywania przewozu regularnego na trasie powyżej 50 km przekroczył maksymalny czas prowadzenia pojazdu bez wymaganej przerwy o 9 godzin i 20 minut. Kierowca prowadził pojazd przez 13 godzin i 50 minut w okresie od godziny 16:35 dnia 20 marca 2009 r. do godziny 11:15 dnia 21 marca 2009 r. W okresie tym kierowca nie odbierał prawidłowych przerw. Kara pieniężna za powyższe naruszenie wyniosła 3.750 zł, tj. (1x150 zł + 18x200 zł). W tym miejscu organ odwoławczy wyjaśnił, iż organ I instancji błędnie określił moment podjęcia aktywności oraz moment jej zakończenia przez kierowcę J. R. Organ odwoławczy wskazał, iż na omawianej wykresówce wyraźnie bowiem widać, iż w dniu 20 marca 2009 r. kierowca J. R. podjął aktywność o godzinie 02:10 dnia 20 marca, którą zakończył o godzinie 22:30 dnia 21 marca 2009 r., a nie jak wskazał to organ I instancji o godzinie 11:15 dnia 21 marca 2009 r. Organ odwoławczy zaznaczył jednak, iż w/w kierowca we wskazanym okresie prowadził pojazd w tym samym wymiarze, w jakim określił to organ I instancji czyli w wymiarze 13 godzin i 50 minut. W związku z tym powyższe w żaden sposób nie wpływa na wysokość nałożonej na stronę kary pieniężnej za przedmiotowe naruszenie;

- 21 marca 2009 r. w/w kierowca podczas wykonywania przewozu regularnego na trasie powyżej 50 km przekroczył maksymalny czas prowadzenia pojazdu bez wymaganej przerwy o 50 minut. Kierowca prowadził pojazd przez 5 godzin i 20 minut w okresie od godziny 16:35 dnia 21 marca 2009 r. do godziny 22:50 dnia 21 marca 2009 r. W okresie tym kierowca nie odbierał prawidłowych przerw. Kara pieniężna za powyższe naruszenie wyniosła 350 zł, tj. (1x150 zł +1x200 zł);

- 23 marca 2009 r. w/w kierowca podczas wykonywania przewozu regularnego na trasie powyżej 50 km przekroczył maksymalny czas prowadzenia pojazdu bez wymaganej przerwy o 2 godziny i 59 minut. Kierowca prowadził pojazd przez 7 godzin i 29 minut w okresie od godziny 02:25 dnia 23 marca 2009 r. do godziny 11:15 dnia 23 marca 2009 r. W okresie tym kierowca nie odbierał prawidłowych przerw. Kara pieniężna za powyższe naruszenie wyniosła 1.150 zł, tj. (1x150 zł +5x200 zł);

- 24 marca 2009 r. w/w kierowca podczas wykonywania przewozu regularnego na trasie powyżej 50 km przekroczył maksymalny czas prowadzenia pojazdu bez wymaganej przerwy o 4 godziny i 20 minut. Kierowca prowadził pojazd przez 8 godzin i 50 minut w okresie od godziny 02:15 dnia 24 marca 2009 r. do godziny 11:50 dnia 24 marca 2009 r. W okresie tym kierowca nie odbierał prawidłowych przerw. Kara pieniężna za powyższe naruszenie wyniosła 1.750 zł, tj. (1x150 zł + 8x 200 zł);

- 26 marca 2009 r. w/w kierowca podczas wykonywania przewozu regularnego na trasie powyżej 50 km przekroczył maksymalny czas prowadzenia pojazdu bez wymaganej przerwy o 3 godziny i 28 minut. Kierowca prowadził pojazd przez 7 godzin i 58 minut w okresie od godziny 14:20 dnia 26 marca 2009 r. do godziny 23:15 dnia 26 marca 2009 r. W okresie tym kierowca nie odbierał prawidłowych przerw. Kara pieniężna za powyższe naruszenie wyniosła 1.350 zł, tj. (1x150 zł + 6x200 zł);

- 27 marca 2009 r. w/w kierowca podczas wykonywania przewozu regularnego na trasie powyżej 50 km przekroczył maksymalny czas prowadzenia pojazdu bez wymaganej przerwy o 3 godziny i 28 minut. Kierowca prowadził pojazd przez 7 godzin i 58 minut w okresie od godziny 14:20 dnia 27 marca 2009 r. do godziny 23:25 dnia 27 marca 2009 r. W okresie tym kierowca nie odbierał prawidłowych przerw. Kara pieniężna za powyższe naruszenie wyniosła 1.350 zł, tj. (1x150 zł + 6x200 zł);

- 30 marca 2009 r. w/w kierowca podczas wykonywania przewozu regularnego na trasie powyżej 50 km przekroczył maksymalny czas prowadzenia pojazdu bez wymaganej przerwy o 1 godzinę i 28 minut. Kierowca prowadził pojazd przez 5 godzin i 58 minut w okresie od godziny 06:35 dnia 30 marca 2009 r. do godziny 13:00 dnia 30 marca 2009 r. W okresie tym kierowca nie odbierał prawidłowych przerw. Kara pieniężna za powyższe naruszenie wyniosła 550 zł, tj. (1x150 zł +6x200 zł).

W toku analizy danych sprawy, organ odwoławczy stwierdził, że kierowca J. R. w w/w dniach faktycznie nie odbierał prawidłowych przerw zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 561/2006, który jednoznacznie stanowi, iż kierowca powinien odebrać jedną przerwę trwającą co najmniej 45 minut po okresie prowadzenia pojazdu trwającym 4,5 godziny lub rozłożyć ją na dwie przerwy, z których pierwsza będzie trwała przynajmniej 15 minut, a kolejna przynajmniej 30 minut. W przypadku, gdy druga przerwa jest krótsza od 30 minut to nie może być ona zaliczana do przerwy, o której mowa w art. 7 rozporządzenia (WE) nr 561/2006. Organ odwoławczy wskazał, iż w przedmiotowej sprawie kierowca J. R. nie zastosował się do obowiązujących przepisów w zakresie dopuszczalnych norm czasu prowadzenia pojazdu bez wymaganej przerwy. Na rewersach wykresówek stwierdzono również brak wpisów manualnych uzasadniających zastosowanie art. 12 rozporządzenia (WE) nr 561/2006, zgodnie z którym pod warunkiem, że nie zagraża to bezpieczeństwu drogowemu oraz umożliwia osiągnięcie przez pojazd odpowiedniego miejsca postoju, kierowca może odstąpić od przepisów art. 6 - 9 w zakresie niezbędnym dla zapewnienia bezpieczeństwa osób, pojazdu lub ładunku. Kierowca musi jednakże wskazać powody takiego odstępstwa odręcznie na wykresówce urządzenia rejestrującego lub na wydruku z urządzenia rejestrującego, albo na planie pracy najpóźniej po przybyciu do miejsca pozwalającego na postój.

Podsumowując omawiane naruszenie, GITD stwierdził, iż organ I instancji prawidłowo ocenił materiał dowodowy, zasadnie nakładając karę pieniężną w wysokości 16.000 zł za naruszenie przepisu lp. 10.3 lit. a i b załącznika do u.t.d.

Rozpatrując naruszenia polegające na przekroczeniu maksymalnego dziennego okresu prowadzenia pojazdu przy wykonywaniu przewozu drogowego o czas powyżej 15 minut do jednej godziny oraz za każdą następną rozpoczętą godzinę, GITD powołał się na art. 31a ust. 1 oraz art. 31a ust. 2 ustawy o czasie pracy kierowców, gdy chodziło o kierowców: Y. B. i A. G.

Główny Inspektor Transportu Drogowego odwołał się do ustaleń organu I instancji, które uznał za prawidłowe. Potwierdził analizę omawianego naruszenia dokonaną przez [...]WITD na podstawie kart kursowania autobusu niżej wymienionych kierowców:

- przekroczenie maksymalnego dziennego okresu prowadzenia pojazdu przez kierowcę Y. B. o 27 godzin i 31 minut podczas realizacji przewozu regularnego osób na trasie do 50 km. Kierowca ten po odebraniu prawidłowego odpoczynku dziennego rozpoczął jazdę o godzinie 03:30 dnia 3 marca 2009 r., którą zakończył o godzinie 14:00 dnia 7 marca 2009 r., kiedy to rozpoczął kolejny prawidłowy odpoczynek. W okresie tym w/w kierowca prowadził pojazd łącznie przez 37 godzin i 31 minut, względem dopuszczonych 10 godzin. Kara pieniężna z tytułu powyższego naruszenia wyniosła 5.550 zł, tj. (1x150 zł + 27x200 zł);

- przekroczenie maksymalnego dziennego okresu prowadzenia pojazdu przez kierowcę Y. B. o 32 godziny podczas realizacji przewozu regularnego osób na trasie do 50 km. Kierowca ten po odebraniu prawidłowego odpoczynku dziennego rozpoczął jazdę o godzinie 05:30 dnia 9 marca 2009 r., którą zakończył o godzinie 20:30 dnia 13 marca 2009 r., kiedy to rozpoczął kolejny prawidłowy odpoczynek. W okresie tym w/w kierowca prowadził pojazd łącznie przez 42 godziny, względem dopuszczonych 10 godzin. Kara pieniężna z tytułu powyższego naruszenia wyniosła 6.350 zł, tj. (1x150 zł + 31x200 zł);

- przekroczenie maksymalnego dziennego okresu prowadzenia pojazdu przez kierowcę A. G. o 6 godzin i 36 minut podczas realizacji przewozu regularnego osób na trasie do 50 km. Kierowca ten po odebraniu prawidłowego odpoczynku dziennego rozpoczął jazdę o godzinie 11:10 dnia 9 marca 2009 r., którą zakończył o godzinie 14:22 dnia 10 marca 2009 r., kiedy to rozpoczął kolejny prawidłowy odpoczynek. W okresie tym w/w kierowca prowadził pojazd łącznie przez 16 godzin i 36 minut, względem dopuszczonych 10 godzin. Kara pieniężna z tytułu powyższego naruszenia wyniosła 1.350 zł, tj. (1x150 zł + 6x200 zł).

Co do kierowcy J. R. Główny Inspektor Transportu Drogowego zauważył, że organ I instancji stwierdził na podstawie wykresówki powołanego kierowcy, że kierowca po odebraniu prawidłowego odpoczynku rozpoczął jazdę o godzinie 04:35 dnia 20 marca 2009 r., którą zakończył o godzinie 22:15 dnia 21 marca 2009 r., kiedy to rozpoczął kolejny prawidłowy odpoczynek. W okresie tym w/w kierowca prowadził pojazd łącznie przez 18 godzin, względem dopuszczonych 10 godzin. Nastąpiło przekroczenie maksymalnego dziennego okresu prowadzenia pojazdu przez w/w kierowcę o 8 godzin. Kara pieniężna z tytułu powyższego naruszenia wyniosła 1.550 zł, tj. (1x150 zł + 7x200 zł). Ponieważ w dniu 20 marca 2009 r. kierowca J. R. wykonywał przewóz regularny na trasie powyżej 50 km, w stosunku do stwierdzonych naruszeń zastosowanie znalazły przepisy rozporządzenia (WE) nr 561/2006, w tym art. 4 lit. k oraz art. 6 ust. 1 i ust. 4 rozporządzenia nr 561/2006. Biorąc pod uwagę ustalenia [...]WITD stwierdził, że organ I instancji dokonał błędnej analizy powyższego naruszenia. Zdaniem GITD, badając naruszenie lp. 10.4 załącznika do u.t.d. należało zliczyć rzeczywisty czas jazdy tego kierowcy od godziny 18:30 dnia 18 marca 2009 r., kiedy rozpoczął faktyczną jazdę pojazdem do godziny 22:15 dnia 21 marca 2009 r., kiedy ją zakończył. Kierowca J. R. bowiem od godziny 18:30 dnia 18 marca 2009 r. do godziny 22:15 dnia 21 marca 2009 r. nie odbierał prawidłowo wymaganych odpoczynków dziennych. W tym stanie rzeczy, zdaniem organu odwoławczego, organ I instancji wymierzając karę pieniężną za w/w naruszenie dokonał jego błędnej analizy (nałożył za niską karę). Organ odwoławczy zaznaczył jednak, że z uwagi na treść art. 139 k.p.a. i fakt, iż decyzja organu I instancji nie naruszyła rażąco prawa, ani interesu społecznego, organ II instancji utrzymał decyzję organu I instancji w całości w mocy. Organ odwoławczy wyjaśnił, iż nie może wydać decyzji na niekorzyść strony odwołującej się. Jako uzasadnienie powyższego organ odwoławczy wskazał, iż uchylenie zaskarżonej decyzji w omawianym zakresie i skierowanie jej do ponownego rozpoznania przez organ I instancji spowodowałoby tylko stwierdzenie przedmiotowego naruszenia w większym wymiarze, co w konsekwencji doprowadziłoby do zwiększenia wysokości nałożonej na stronę kary pieniężnej.

Podsumowując naruszenie lp. 10.4 załącznika do u.t.d., organ odwoławczy stwierdził, iż organ I instancji prawidłowo nałożył karę pieniężną w łącznej wysokości 14.800 zł za przekroczenie maksymalnego dziennego okresu prowadzenia pojazdu przy wykonywaniu przewozu drogowego nałożył słusznie i zgodnie z prawem.

Odnośnie stwierdzonego naruszenia polegającego na przekroczeniu całkowitego czasu prowadzenia pojazdu w okresie dwutygodniowym przy wykonywaniu przewozu drogowego, organ odwoławczy powołał się na art. 31a ust. 3 ustawy o czasie pracy kierowców co do kierowców wykonujących przewozy regularne osób na rasie do 50 km, w tym Y. B.

Organ odwoławczy podał, że organ I instancji dokonując analizy omawianego naruszenia, na podstawie kart kursowania autobusu kierowcy Y. B. stwierdził: przekroczenie całkowitego czasu prowadzenia pojazdu podczas realizacji przewozu regularnego do 50 km, w okresie dwutygodniowym przez w/w kierowcę o 3 godziny i 23 minuty. W okresie dwutygodniowym, tj. od dnia 3 marca 2009 r. do dnia 15 marca 2009 r. kierowca prowadził łącznie pojazd przez 93 godziny i 23 minuty, względem dopuszczonych 90 godzin. Kara pieniężna z tytułu powyższego naruszenia wyniosła 300 zł, tj. (1x100 zł + 2x100 zł).

Z kolei co do kierowcy J. R., Główny Inspektor Transportu Drogowego, odwołując się do art. 6 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 561/2006, wskazał, że organ I instancji na podstawie wykresówek tego kierowcy stwierdził:

- przekroczenie całkowitego czasu prowadzenia pojazdu w okresie dwutygodniowym przez w/w kierowcę o 17 godzin i 35 minut. Jak ustalono w okresie dwutygodniowym tj. od dnia 2 marca 2009 r. do dnia 15 marca 2009 r. kierowca ten prowadził łącznie pojazd przez 107 godzin i 35 minut, względem dopuszczonych 90 godzin. Kara pieniężna z tytułu powyższego naruszenia wyniosła 1.700 zł, tj. (1x100 zł + 16x100 zł). Organ I instancji wyjaśnił, iż w w/w okresie kierowca J. R. wykonywał przewóz regularny na trasie powyżej 50 km, zatem we wspomnianym okresie zobligowany był do przestrzegania norm wymaganego dziennego czasu odpoczynku, określonych w rozporządzeniu (WE) nr 561/2006;

- przekroczenie całkowitego czasu prowadzenia pojazdu w okresie dwutygodniowym przez tego kierowcę o 13 godzin i 5 minut. Ustalono w okresie dwutygodniowym tj. od dnia 9 marca 2009 r. do dnia 22 marca 2009 r. kierowca ten prowadził łącznie pojazd przez 103 godziny i 5 minut, względem dopuszczonych 90 godzin. Kara pieniężna z tytułu powyższego naruszenia wyniosła 1.300 zł, tj. (1x100 zł + 12x100 zł).

Organ odwoławczy, dokonując analizy przedmiotowej sprawy wskazał, iż łącznie kara pieniężna za naruszenie lp. 10.5 załącznika do u.t.d. wyniosła 3.300 zł. Organ II instancji zważył, iż w przedmiotowym stanie faktycznym zachodzą przesłanki do uznania, że kierowcy: Y. B. oraz J. R. w w/w okresach naruszyli przepisy prawa w zakresie wymaganego całkowitego czasu prowadzenia pojazdu w okresie dwutygodniowym przy wykonywaniu przewozu drogowego.

Odnośnie stwierdzonego naruszenia (dotyczącego tylko J. R.), polegającego na nieprawidłowym działaniu urządzenia rejestrującego: wykresówka zapisywana była za długo, Główny Inspektor Transportu Drogowego wskazał na art. 15 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85, zgodnie z którym kierowcy stosują wykresówki w każdym dniu, w którym prowadzą pojazd, począwszy od momentu, w którym go przejmują. Nie wyjmuje się wykresówki z urządzenia przed zakończeniem dziennego okresu pracy, chyba, że jej wyjęcie jest dopuszczalne z innych powodów. Wykresówka nie może być używana przez okres dłuższy niż ten, na który jest przeznaczona. Jeżeli w wyniku oddalenia się od pojazdu, kierowca nie jest w stanie używać urządzenia rejestrującego zainstalowanego w pojeździe, wówczas okresy wymienione w ust. 3, lit. b)-d), powinny być nanoszone na wykresówkę ręcznie, automatycznie lub w inny sposób, czytelnie i bez zabrudzenia wykresówki. Kierowcy zmieniają odpowiednio wykresówki, jeżeli w pojeździe znajduje się więcej niż jeden kierowca, w taki sposób, aby informacje, określone w załączniku I rozdział II ust. 1-3, były zapisywane na wykresówce kierowcy prowadzącego pojazd.

Organ odwoławczy wskazał, że: wykresówka kierowcy J. R. z dnia 30 marca 2009 r. została wyjęta z tachografu po okresie dłuższym niż przewidywany okres 24 - godzinny. Zapisy aktywności tego kierowcy w postaci trybu prowadzenia pojazdu nałożyły się na siebie.

W związku z powyższym na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego organ odwoławczy uznał, że organ I instancji dokonał prawidłowej oceny stanu faktycznego i prawidłowo zastosował przepisy ustawy o transporcie drogowym, nakładając na stronę karę pieniężną w wysokości 200 zł za popełnienie naruszenia polegającego na tym, że wykresówka zapisywana była za długo.

Potwierdzając naruszenie polegające na nieprawidłowym działaniu urządzenia rejestrującego: oznaczenie czasowe na wykresówce nie było zgodne z urzędowym czasem kraju rejestracji pojazdu, organ odwoławczy wskazał na art. 13 rozporządzenia Rady (EWG) Nr 3821/85 oraz art. 15 ust. 3 rozporządzenia Rady (EWG) Nr 3821/85.

Po dokonaniu analizy wykresówek i kart drogowych kierowcy J. R., organ I instancji stwierdził rozbieżności pomiędzy oznaczeniami czasowymi na kartach drogowych oraz na wykresówkach. Organ I instancji szczegółowo wskazał, iż kierowca J. R.:

- w dniu 1 marca 2009 r. rozpoczął jazdę, zgodnie z rozkładem na dzień 1 marca 2009 r. o godzinie 05:37, a zakończył o godzinie 13:15. Na wykresówce z dnia 1 marca 2009 r. czas rozpoczęcia jazdy w/w kierowca zarejestrował o godzinie 17:25, a czas zakończenia o godzinie 00:45 dnia następnego. W związku z powyższym oznaczenie czasu na okazanej do kontroli wykresówce za dzień 1 marca 2009 r. nie było zgodne z krajem rejestracji pojazdu. J. R. prowadził pojazd o nr rej. [...] zarejestrowany w Polsce;

- w dniu 2 marca 2009 r. rozpoczął jazdę, zgodnie z rozkładem na dzień 2 marca 2009 r. o godzinie 06:40, a zakończył o godzinie 16:45. Na wykresówce z dnia 2 marca 2009 r. czas rozpoczęcia jazdy w/w kierowca zarejestrował o godzinie 18:40, a czas zakończenia o godzinie 04:45 dnia następnego. W związku z powyższym oznaczenie czasu na okazanej do kontroli wykresówce za dzień 2 marca 2009 r. nie było zgodne z krajem rejestracji pojazdu. W w/w okresie kierowca prowadził pojazd o nr rej. [...] zarejestrowany w Polsce;

- w dniu 3 marca 2009 r. rozpoczął jazdę, zgodnie z rozkładem na dzień 3 marca 2009 r. o godzinie 06:30, a zakończył o godzinie 17:15. Na wykresówce z dnia 3 marca 2009 r. czas rozpoczęcia jazdy w/w kierowca zarejestrował o godzinie 18:30, a czas zakończenia o godzinie 04:25 dnia następnego. W związku z powyższym oznaczenie czasu na okazanej do kontroli wykresówce za dzień 3 marca 2009 r. nie było zgodne z krajem rejestracji pojazdu. W w/w okresie kierowca prowadził pojazd o nr rej. [...] zarejestrowany w Polsce;

- w dniu 4 marca 2009 r. rozpoczął jazdę, zgodnie z rozkładem na dzień 4 marca 2009 r. o godzinie 06:25, a zakończył o godzinie 16:20. Na wykresówce z dnia 4 marca 2009 r. czas rozpoczęcia jazdy w/w kierowca zarejestrował o godzinie 18:25, a czas zakończenia o godzinie 04:35 dnia następnego. W związku z powyższym oznaczenie czasu na okazanej do kontroli wykresówce za dzień 4 marca 2009 r. nie było zgodne z krajem rejestracji pojazdu. W w/w okresie kierowca prowadził pojazd o nr rej. [...] zarejestrowany w Polsce;

- w dniu 5 marca 2009 r. rozpoczął jazdę, zgodnie z rozkładem na dzień 5 marca 2009 r. o godzinie 06:25, a zakończył o godzinie 16:45. Na wykresówce z dnia 5 marca 2009 r. czas rozpoczęcia jazdy w/w kierowca zarejestrował o godzinie 18:25, a czas zakończenia o godzinie 04:45 dnia następnego. W związku z powyższym oznaczenie czasu na okazanej do kontroli wykresówce za dzień 5 marca 2009 r. nie było zgodne z krajem rejestracji pojazdu. W w/w okresie kierowca prowadził pojazd o nr rej. [...] zarejestrowany w Polsce;

- w dniu 6 marca 2009 r. rozpoczął jazdę, zgodnie z rozkładem na dzień 6 marca 2009 r. o godzinie 06:30, a zakończył o godzinie 16:50. Na wykresówce z dnia 6 marca 2009 r. czas rozpoczęcia jazdy w/w kierowca zarejestrował o godzinie 18:30, a czas zakończenia o godzinie 04:50 dnia następnego. W związku z powyższym oznaczenie czasu na okazanej do kontroli wykresówce za dzień 6 marca 2009 r. nie było zgodne z krajem rejestracji pojazdu. W w/w okresie kierowca prowadził pojazd o nr rej. [...] zarejestrowany w Polsce;

- w dniu 7 marca 2009 r. rozpoczął jazdę, zgodnie z rozkładem na dzień 7 marca 2009 r. o godzinie 05:40, a zakończył o godzinie 12:50. Na wykresówce z dnia 7 marca 2009 r. czas rozpoczęcia jazdy w/w kierowca zarejestrował o godzinie 18:30, a czas zakończenia o godzinie 04:50 dnia następnego. W związku z powyższym oznaczenie czasu na okazanej do kontroli wykresówce za dzień 7 marca 2009 r. nie było zgodne z krajem rejestracji pojazdu. W w/w okresie kierowca prowadził pojazd o nr rej. [...] zarejestrowany w Polsce;

- w dniu 9 marca 2009 r. rozpoczął jazdę, zgodnie z rozkładem na dzień 9 marca 2009 r. o godzinie 05:45, a zakończył o godzinie 19:50. Na wykresówce z dnia 9 marca 2009 r. czas rozpoczęcia jazdy w/w kierowca zarejestrował o godzinie 17:45, a czas zakończenia o godzinie 07:50 dnia następnego. W związku z powyższym oznaczenie czasu na okazanej do kontroli wykresówce za dzień 9 marca 2009 r. nie było zgodne z krajem rejestracji pojazdu. W w/w okresie kierowca prowadził pojazd o nr rej. [...] zarejestrowany w Polsce;

- w dniu 10 marca 2009 r. rozpoczął jazdę, zgodnie z rozkładem na dzień 10 marca 2009 r. o godzinie 05:50, a zakończył o godzinie 19:40. Na wykresówce z dnia 10 marca 2009 r. czas rozpoczęcia jazdy w/w kierowca zarejestrował o godzinie 17:50, a czas zakończenia o godzinie 07:40 dnia następnego. W związku z powyższym oznaczenie czasu na okazanej do kontroli wykresówce za dzień 10 marca 2009 r. nie było zgodne z krajem rejestracji pojazdu. W w/w okresie kierowca prowadził pojazd o nr rej. [...] zarejestrowany w Polsce;

- w dniu 11 marca 2009 r. rozpoczął jazdę, zgodnie z rozkładem na dzień 11 marca 2009 r. o godzinie 05:50, a zakończył o godzinie 20:10. Na wykresówce z dnia 11 marca 2009 r. czas rozpoczęcia jazdy w/w kierowca zarejestrował o godzinie 17:50, a czas zakończenia o godzinie 08:10 dnia następnego. W związku z powyższym oznaczenie czasu na okazanej do kontroli wykresówce za dzień 11 marca 2009 r. nie było zgodne z krajem rejestracji pojazdu. W w/w okresie kierowca prowadził pojazd o nr rej. [...] zarejestrowany w Polsce;

- w dniu 12 marca 2009 r. rozpoczął jazdę, zgodnie z rozkładem na dzień 12 marca 2009 r. o godzinie 05:50, a zakończył o godzinie 19:35. Na wykresówce z dnia 12 marca 2009 r. czas rozpoczęcia jazdy w/w kierowca zarejestrował o godzinie 17:50, a czas zakończenia o godzinie 07:35 dnia następnego. W związku z powyższym oznaczenie czasu na okazanej do kontroli wykresówce za dzień 12 marca 2009 r. nie było zgodne z krajem rejestracji pojazdu. W w/w okresie kierowca prowadził pojazd o nr rej. [...] zarejestrowany w Polsce;

- w dniu 13 marca 2009 r. rozpoczął jazdę, zgodnie z rozkładem na dzień 13 marca 2009 r. o godzinie 05:50, a zakończył o godzinie 19:30. Na wykresówce z dnia 13 marca 2009 r. czas rozpoczęcia jazdy w/w kierowca zarejestrował o godzinie 17:50, a czas zakończenia o godzinie 07:30 dnia następnego. W związku z powyższym oznaczenie czasu na okazanej do kontroli wykresówce za dzień 13 marca 2009 r. nie było zgodne z krajem rejestracji pojazdu. W w/w okresie kierowca prowadził pojazd o nr rej. [...] zarejestrowany w Polsce;

- w dniu 14 marca 2009 r. rozpoczął jazdę, zgodnie z rozkładem na dzień 14 marca 2009 r. o godzinie 05:45, a zakończył o godzinie 12:55. Na wykresówce z dnia 14 marca 2009 r. czas rozpoczęcia jazdy w/w kierowca zarejestrował o godzinie 17:45, a czas zakończenia o godzinie 00:55 dnia następnego. W związku z powyższym oznaczenie czasu na okazanej do kontroli wykresówce za dzień 14 marca 2009 r. nie było zgodne z krajem rejestracji pojazdu. W w/w okresie kierowca prowadził pojazd o nr rej. [...] zarejestrowany w Polsce;

- w dniu 15 marca 2009 r. rozpoczął jazdę, zgodnie z rozkładem na dzień 15 marca 2009 r. o godzinie 05:45, a zakończył o godzinie 13:35. Na wykresówce z dnia 15 marca 2009 r. czas rozpoczęcia jazdy w/w kierowca zarejestrował o godzinie 17:45, a czas zakończenia o godzinie 01:35 dnia następnego. W związku z powyższym oznaczenie czasu na okazanej do kontroli wykresówce za dzień 15 marca 2009 r. nie było zgodne z krajem rejestracji pojazdu. W w/w okresie kierowca prowadził pojazd o nr rej. [...] zarejestrowany w Polsce;

- w dniu 16 marca 2009 r. rozpoczął jazdę, zgodnie z rozkładem na dzień 16 marca 2009 r. o godzinie 04:35, a zakończył o godzinie 10:30. Na wykresówce z dnia 16 marca 2009 r. czas rozpoczęcia jazdy w/w kierowca zarejestrował o godzinie 16:35, a czas zakończenia o godzinie 22:30 dnia następnego. W związku z powyższym oznaczenie czasu na okazanej do kontroli wykresówce za dzień 16 marca 2009 r. nie było zgodne z krajem rejestracji pojazdu. W w/w okresie kierowca prowadził pojazd o nr rej. [...] zarejestrowany w Polsce;

- w dniu 17 marca 2009 r. rozpoczął jazdę, zgodnie z rozkładem na dzień 17 marca 2009 r. o godzinie 04:45, a zakończył o godzinie10:45. Na wykresówce z dnia 17 marca 2009 r. czas rozpoczęcia jazdy w/w kierowca zarejestrował o godzinie 16:45, a czas zakończenia o godzinie 22:45 dnia następnego. W związku z powyższym oznaczenie czasu na okazanej do kontroli wykresówce za dzień 17 marca 2009 r. nie było zgodne z krajem rejestracji pojazdu. W w/w okresie kierowca prowadził pojazd o nr rej. [...] zarejestrowany w Polsce;

- w dniu 18 marca 2009 r. rozpoczął jazdę, zgodnie z rozkładem na dzień 18 marca 2009 r. o godzinie 06:30, a zakończył o godzinie 17:00. Na wykresówce z dnia 18 marca 2009 r. czas rozpoczęcia jazdy w/w kierowca zarejestrował o godzinie 18:30, a czas zakończenia o godzinie 05:00 dnia następnego. W związku z powyższym oznaczenie czasu na okazanej do kontroli wykresówce za dzień 18 marca 2009 r. nie było zgodne z krajem rejestracji pojazdu. W w/w okresie kierowca prowadził pojazd o nr rej. [...] zarejestrowany w Polsce;

- w dniu 19 marca 2009 r. rozpoczął jazdę, zgodnie z rozkładem na dzień 19 marca 2009 r. o godzinie 04:35, a zakończył o godzinie 10:50. Na wykresówce z dnia 19 marca 2009 r. czas rozpoczęcia jazdy w/w kierowca zarejestrował o godzinie 16:35, a czas zakończenia o godzinie 22:50. W związku z powyższym oznaczenie czasu na okazanej do kontroli wykresówce za dzień 19 marca 2009 r. nie było zgodne z krajem rejestracji pojazdu. W w/w okresie kierowca prowadził pojazd o nr rej. [...] zarejestrowany w Polsce;

- w dniu 20 marca 2009 r. rozpoczął jazdę, zgodnie z rozkładem na dzień 20 marca 2009 r. o godzinie 04:35, a zakończył o godzinie 22:15. Na wykresówce z dnia 20 marca 2009 r. czas rozpoczęcia jazdy w/w kierowca zarejestrował o godzinie 16:35, a czas zakończenia o godzinie 11:15 dnia następnego. W związku z powyższym oznaczenie czasu na okazanej do kontroli wykresówce za dzień 20 marca 2009 r. nie było zgodne z krajem rejestracji pojazdu. W w/w okresie kierowca prowadził pojazd o nr rej. [...] zarejestrowany w Polsce;

- w dniu 21 marca 2009 r. rozpoczął jazdę, zgodnie z rozkładem na dzień 21 marca 2009 r. o godzinie 04:25, a zakończył o godzinie 10:45. Na wykresówce z dnia 21 marca 2009 r. czas rozpoczęcia jazdy w/w kierowca zarejestrował o godzinie 16:35, a czas zakończenia o godzinie 22:50. W związku z powyższym oznaczenie czasu na okazanej do kontroli wykresówce za dzień 21 marca 2009 r. nie było zgodne z krajem rejestracji pojazdu. W w/w okresie kierowca prowadził pojazd o nr rej. [...] zarejestrowany w Polsce;

- w dniu 23 marca 2009 r. rozpoczął jazdę, zgodnie z rozkładem na dzień 23 marca 2009 r. o godzinie 14:25, a zakończył o godzinie 23:20. Na wykresówce z dnia 23 marca 2009 r. czas rozpoczęcia jazdy w/w kierowca zarejestrował o godzinie 02:25, a czas zakończenia o godzinie 11:20. W związku z powyższym oznaczenie czasu na okazanej do kontroli wykresówce za dzień 23 marca 2009 r. nie było zgodne z krajem rejestracji pojazdu. W w/w okresie kierowca prowadził pojazd o nr rej. [...] zarejestrowany w Polsce;

- w dniu 24 marca 2009 r. rozpoczął jazdę, zgodnie z rozkładem na dzień 24 marca 2009 r. o godzinie 14:15, a zakończył o godzinie 23:50. Na wykresówce z dnia 24 marca 2009 r. czas rozpoczęcia jazdy w/w kierowca zarejestrował o godzinie 02:15, a czas zakończenia o godzinie 11:50. W związku z powyższym oznaczenie czasu na okazanej do kontroli wykresówce za dzień 24 marca 2009 r. nie było zgodne z krajem rejestracji pojazdu. W w/w okresie kierowca prowadził pojazd o nr rej. [...] zarejestrowany w Polsce.

Główny Inspektor Transportu Drogowego podał, że łącznie kara pieniężna za omawiane naruszenie wyniosła 1.000 zł z uwagi na treść lp. 11.2 ust. 3 załącznika do u.t.d., który karą pieniężną w maksymalnej wysokości 1.000 zł sankcjonuje niezgodne z urzędowym czasem kraju rejestracji pojazdu oznaczenie czasowe na wykresówce (za naruszenie dotyczące jednej wykresówki kara wynosi 100 zł). Zatem, w ocenie GITD, organ I instancji prawidłowo wymierzył wspomnianą karę pieniężną, pomimo, że przedmiotowe naruszenie wystąpiło na 22 sztukach wykresówek.

Organ odwoławczy, po analizie materiału dowodowego stwierdził, że zaskarżona decyzja zawierała niezbędne elementy, określone w art. 107 k.p.a.

Odnosząc się do zarzutu strony, iż organ I instancji przy wydawaniu decyzji nie wziął pod uwagę faktu, iż skarżący wykonuje drogowy transport regularny, która to okoliczność wyklucza stosowanie przepisów rozporządzenia (WE) nr 561/2006 w stosunku od większości stwierdzonych naruszeń, organ odwoławczy uznał, że nie zasługuje na uwzględnienie. Główny Inspektor Transportu Drogowego podkreślił, że organ I instancji uwzględnił fakt wykonywania przez przedsiębiorcę przewozów regularnych do 50 km oraz przewozów regularnych na trasie powyżej 50 km. W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż w stosunku do przewozów regularnych wykonywanych na trasie nieprzekraczającej 50 km (wykonywanych przez kierowców: Y. B. oraz A. G.) zastosowanie znalazły przepisy ustawy o czasie pracy kierowców, natomiast w stosunku do przewozów regularnych wykonywanych na trasie powyżej 50 km (wykonywanych przez kierowcę J. R.) miały zastosowanie przepisy rozporządzenia (WE) nr 561/2006.

Organ podał, że w sytuacji wykonywania przewozów regularnych na trasie powyżej 50 km. odpowiedzialność przedsiębiorstwa za naruszenia przepisów transportowych wynika wprost z rozporządzenia (WE) nr 561/2006, w tym art. 10 ust. 2 i 3 tego rozporządzenia.

Organ odwoławczy nie znalazł podstaw do zastosowania art. 93 ust. 7u.t.d., gdyż okoliczności sprawy i dowody zgromadzone w sprawie jednoznacznie nie wskazywały, że podmiot wykonujący przewóz nie miał wpływu na powstanie naruszenia i nie mógł przewidzieć zaistniałych naruszeń. Powołał się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 czerwca 2009 r., sygn. akt II GSK 989/08.

Pismem z dnia 28 kwietnia 2010 r. skarżący – P. Sp. z o.o. z siedzibą w G. - wniósł skargę na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] marca 2010 r., wnosząc o jej uchylenie wraz z decyzją organu I instancji.

Zaskarżonej decyzji zarzucił:

1. błędną wykładnię i nieprawidłowe zastosowanie art. 93 ust. 1 u.t.d.;

2. błędną wykładnię i nieprawidłowe zastosowanie § 4 ust. 1 oraz załącznika nr 3 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 2 września 2009 r. w sprawie kontroli przewozu drogowego (Dz. U. Nr 145, poz. 1184);

3. nieprawidłową ocenę merytoryczną stwierdzonych naruszeń wynikających z załącznika do u.t.d. i wskazanych szczegółowo w zaskarżonej decyzji;

4. naruszenie art. 6 i 7 k.p.a., poprzez brak podjęcia odpowiednich działań, które miałyby na celu ostateczne wyjaśnienie stanu faktycznego oraz załatwienie sprawy, jak również brak jakichkolwiek działań na rzecz obywateli, w tym przypadku skarżącej firmy;

5. naruszenie art. 8 k.p.a. poprzez niepodejmowanie działań niezbędnych do dokładnego, wnikliwego wyjaśnienia stanu faktycznego, wydanie zaskarżonego rozstrzygnięcia z całkowitym pominięciem wyjaśnień strony;

6. naruszenie art. 9 k.p.a. poprzez brak czuwania nad interesem skarżącego w prowadzonym postępowaniu;

7. naruszenie art. 77 i 80 k.p.a. poprzez utrzymanie w mocy wadliwej decyzji, która została wydana w oparciu o niedokładnie zanalizowany materiał dowodowy oraz pominięcie wyjaśnień składanych przez stronę w postępowaniu odwoławczym, a także przyznanie mocy dowodowej tylko wybranym dowodom ustalonym przez organ kontrolny;

8. naruszenie zasady demokratycznego państwa prawnego określonej w art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

W uzasadnieniu skargi skarżący stwierdził, że zaskarżona decyzja została wydana niezgodnie z obowiązującym stanem prawnym.

Powołując się na przepisy postępowania, w tym art. 6 oraz 7 k.p.a. oraz art. 8 i art. 9 k.p.a., skarżący zauważył, że organ administracji sporządził decyzję w oparciu o nieobowiązujący w dniu jej wydania wzór określony w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2008 r. w sprawie kontroli w zakresie przewozu drogowego (Dz. U. Nr 76, poz. 454). Nowy - obowiązujący w dniu kontroli - wzór decyzji dotyczący kontroli na terenie przedsiębiorcy został określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 2 września 2009 r. w sprawie kontroli przewozu drogowego, które weszło w życie z dniem 7 września 2009 r., a więc przed datą wydania decyzji w I instancji. Stwierdzonych przez stronę działań organu w żadnym stopniu nie można nazwać błędem, czy oczywistą omyłką pisarską. Dodatkowo, bezzasadne jest wskazywanie na art. 107 k.p.a., ponieważ organ sam kwestionowałby w ten sposób ratio legis wydania, obowiązywania i stosowania ww. rozporządzenia określającego wzór protokołu kontroli i wzór decyzji. W ocenie strony, przyjęcie takiego rozumowania spowodowałoby, że w przypadku każdej kontroli decyzja byłaby wydawana w dowolnej formie, na dowolnym formularzu z dowolnymi elementami pod warunkiem spełnienia wymagań art. 107 k.p.a., co stoi w sprzeczności z przepisami ustawy o transporcie drogowym oraz z przepisami ww. rozporządzenia nakazującego stosować każdorazowo dla czynności kontrolnych określony przepisami prawa powszechnie obowiązującego odpowiedni wzór. Skoro organ administracji ustalił fakty, które utrzymał w mocy Główny Inspektor Transportu Drogowego, spisując je w protokole kontroli i wydał decyzję administracyjną o nałożeniu kary pieniężnej, którą również utrzymał w mocy Główny Inspektor Transportu Drogowego, w oparciu o wadliwe dokumenty, a miał obowiązek stosowania gotowych wzorów określonych przepisami prawa, to decyzja taka jest również wadliwa. Stwierdzone zaś naruszenia należy uznać za bezprzedmiotowe, a karę pieniężną za niesłusznie nałożoną na przedsiębiorcę. Zgodnie bowiem z § 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli przewozu drogowego, protokół kontroli stanowi podstawę prawną do wydania decyzji administracyjnej, o której mowa w art. 93 u.t.d. i załączniku nr 3 do niniejszego rozporządzenia. Jeżeli decyzja ta jest niezgodna ze wzorem, w całości zasługuje na uchylenie, a postępowanie na umorzenie jako bezprzedmiotowe, bo na jej podstawie nie można skutecznie stwierdzić jakichkolwiek naruszeń i nałożyć karę pieniężną.

Strona odwołała się do art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, wskazując na rangę rozporządzenia wśród obowiązujących aktów prawa, wiążącego wszystkich obywateli oraz organy administracji publicznej, w tym organy administracji rządowej, którym jest z pewnością [...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego. Działanie organu kontrolującego poprzez wydanie decyzji niezgodnej z przepisami prawa powszechnie obowiązującego w oparciu o niezgodny z tymi przepisami protokół, stanowi naruszenie nie tylko ww. zasad postępowania administracyjnego, ale przede wszystkim zasady demokratycznego państwa prawnego oraz zasady praworządności wyrażonej w art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którą organy administracji publicznej działają na podstawie i w granicach obowiązującego prawa. W ocenie skarżącego, działanie organu pierwszej instancji skutkujące wydaniem zaskarżonego rozstrzygnięcia w oparciu o nieobowiązujący protokół, świadczy o braku znajomości przepisów prawa.

Skarżący zarzucił, że organy nie wzięły pod uwagę faktu, że przedsiębiorstwo wykonuje transporty regularne, co oznacza, że rozporządzenie (WE) nr 561/2006 nie miało zastosowania w większości stwierdzonych naruszeń.

W cenie skarżącego, odpowiedzialność przedsiębiorcy ponoszona na podstawie tzw. winy obiektywnej, gdzie dla nałożenia sankcji wystarcza w zasadzie samo stwierdzenie naruszenia bez badania związku pomiędzy naruszeniem a zachowaniem przedsiębiorcy jest nieakceptowalna społecznie, gdyż nałożenie kary jest możliwe tylko wobec osoby rzeczywiście odpowiedzialnej za naruszenie.

Zdaniem skarżącego, na konieczność ograniczania stosowania"winy obiektywnej" wskazywał Trybunał Konstytucyjny m.in. w wyroku z dnia 1 marca 1994 r., sygn. akt U. 7/93.

W odpowiedzi na skargę Główny Inspektor Transportu Drogowego wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Innymi słowy, wchodzi tutaj w grę kontrola aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dokonywana pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów odnoszących się do słuszności rozstrzygnięcia.

Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, co wynika z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.– Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm., dalej: "p.p.s.a.").

Rozpatrując sprawę w świetle powyższych kryteriów należy stwierdzić, że skarga nie jest uzasadniona. W ocenie składu orzekającego w trakcie przeprowadzonego postępowania nie doszło do istotnego naruszenia procedury administracyjnej, w szczególności art. 6 i art. 7 oraz art. 8 i art. 9 k.p.a., które mogłoby uzasadniać uchylenie zaskarżonej decyzji.

W ocenie Sądu, zaskarżona decyzja nie narusza prawa w stopniu nakazującym wyeliminowanie jej z obrotu, a zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwolił organowi administracji na stwierdzenie, że skarżący dopuścił się naruszenia w postaci: skrócenia tygodniowego czasu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego o czas do jednej godziny oraz za każdą rozpoczętą kolejną godzinę; skrócenie dziennego czasu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego o czas do jednej godziny oraz za każdą rozpoczętą kolejną godzinę; przekroczenie maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy przy wykonywaniu przewozu drogowego o czas powyżej 15 minut do 30 minut oraz za każde następne rozpoczęte 30 minut; przekroczenie maksymalnego dziennego okresu prowadzenia pojazdu przy wykonywaniu przewozu drogowego o czas powyżej 15 minut do jednej godziny oraz za każdą następną rozpoczętą godzinę; przekroczenie całkowitego czasu prowadzenia pojazdu w okresie dwutygodniowym przy wykonywaniu przewozu drogowego o czas do dwóch godzin oraz za każdą następną rozpoczętą godzinę; nieprawidłowe działanie urządzenia rejestrującego: wykresówka zapisywana była za długo; nieprawidłowe działanie urządzenia rejestrującego: oznaczenie czasowe na wykresówce nie było zgodne z urzędowym czasem kraju rejestracji pojazdu.

Wbrew twierdzeniu strony, organy dokonały wnikliwej analizy materiału dowodowego sprawy (uzasadnienie decyzji organu odwoławczego, który wskazał także na błędne ustalenia dokonane przez organ I instancji), kierując się również uwagami zgłoszonymi przez stronę w trakcie prowadzonego postępowania administracyjnego (pismo skarżącego z dnia 17 czerwca 2009 r.).

Należy podkreślić, że skarżący, wnosząc odwołanie z dnia 20 października 2009r. od decyzji organu I instancji, wydanej na podstawie ustaleń zawartych w protokole kontroli z dnia [...] maja 2009 r., nie podważył prawidłowości dokonanych na jego podstawie ustaleń, a w konsekwencji stwierdzonych naruszeń. Przeciwnie, z wyjaśnień zawartych w piśmie z dnia 17 czerwca 2009 r. wynika, że skarżący uznał ich zasadność, na co wskazują zawarte w piśmie wyjaśnienia, w których strona stara się wytłumaczyć przyczyny wystąpienia naruszeń. Jako okoliczność usprawiedliwiającą skarżący wskazuje bezwzględną konieczność właściwego wywiązywania się z warunków umowy o świadczenie usług komunikacji miejskiej zawartej z ZTM w W., których naruszenie naraziłoby stronę na wysokie kary pieniężne, wskazuje również na zatory drogowe spowodowane robotami drogowymi w W. i G., które dezorganizowały rozkłady jazdy, w tym czas pracy kierowców.

Decyzja organu I instancji została ponownie rozpatrzona przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego w wyniku wniesionego przez skarżącego odwołania. W odwołaniu strona, poza zarzutem niewłaściwego, jej zdaniem, zastosowania przepisów rozporządzenia nr 561/2006, nie podała żadnych argumentów podważających ustalenia [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego. W wyniku ponownej analizy materiału dowodowego, w tym wyjaśnień skarżącego z dnia 17 czerwca 2009 r., Główny Inspektor Transportu Drogowego utrzymał w mocy decyzję organu I instancji, stwierdzając jednocześnie, że organ I instancji nieprawidłowo odniósł się do naruszeń: lp. 10.2, 10.3 oraz 10.4 załącznika do ustawy o transporcie drogowym, gdyż:

- w stosunku do kierowcy Y. B. nie można było stwierdzić skrócenia dziennego czasu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego za dni: 4, 5, 6 marca 2009 r. oraz za dni: 10, 11,12 marca 2009 r., gdyż we wskazanych dniach kierowca nie odbierał prawidłowego odpoczynku, w związku z czym nie można było nałożyć na stronę postępowania kary pieniężnej z tytułu naruszenia lp. 10.2 załącznika do ustawy o transporcie drogowym w następujących po sobie w/w dniach. Na tej podstawie, organ odwoławczy uznał, że organ I instancji nałożył na skarżącego przedsiębiorcę karę pieniężną za skrócenie dziennego czasu odpoczynku przez kierowcę Y. B. w wysokości wyższej o 2.600 zł (dwa tysiące sześćset złotych), aniżeli wynika to z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie (str. 13 decyzji z dnia 26 marca 2010 r.);

- w stosunku do kierowcy J. R. organ I instancji dokonał błędnej analizy przedstawionych do kontroli wykresówek z dni: 12, 13 i 20 marca 2009 r., ponieważ poczynione przez organ I instancji ustalenia były niezgodne z rzeczywistymi zapisami widocznymi na przedmiotowych wykresówkach w zakresie wskazania poszczególnych długości odebranego odpoczynku. W związku z tym, organ odwoławczy stwierdził, iż organ I instancji nie zbadał w sposób prawidłowy czy w dniach 12, 13, 20 marca 2009 r. faktycznie doszło do naruszenia lp. 10.2 załącznika do ustawy o transporcie drogowym przez kierowcę J. R., i w powyższym zakresie nałożył na skarżącego karę pieniężną w wysokości wyżej o 1.100 zł (jeden tysiąc sto złotych), aniżeli wynika to z materiału dowodowego zgromadzonego (str. 13 decyzji z dnia 26 marca 2010 r.);

- organ odwoławczy stwierdził również naruszenie przez organ I instancji lp. 10.3 załącznika do ustawy o transporcie drogowym przy wymierzaniu kary pieniężnej za przekroczenie maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez wymaganej przerwy o 1 godzinę i 20 minut w dniu 5 marca 2009 r. i w dniu 6 marca 2009 r. podczas wykonywania przewozu regularnego na trasie powyżej 50 km. przez kierowcę J. R. Organ odwoławczy stwierdził, że organ I instancji dokonał błędnej analizy wykresówek przedstawionych do kontroli opisanych wspomnianymi datami (str. 14-15 decyzji z dnia 26 marca 2010 r.).

Analizując czas pracy J. R. - kierowcy wykonującego przewóz regularny na trasie powyżej 50 km. w dniu 20 marca 2009 r. organ odwoławczy stwierdził, że organ I instancji błędnie określił moment podjęcia aktywności oraz moment jej zakończenia przez kierowcę (str. 16 decyzji z dnia [...] marca 2010 r. Nadto, organ odwoławczy stwierdził, że organ I instancji dokonał błędnej oceny przekroczenia maksymalnego dziennego okresu prowadzenia przez J. R. pojazdu w dniach 20 marca 2009 r. – 21 marca 2009 r. Główny Inspektor Transportu Drogowego podkreślił, że organ I instancji badając naruszenie lp. 10.4 załącznika do ustawy o transporcie drogowym powinien zaliczyć rzeczywisty czas jazdy kierowcy od godziny 18:30 dnia 18 marca 2009 r. kiedy kierowca rozpoczął faktycznie jazdę do godziny 22:15 dnia 21 marca 2009 r. kiedy ją zakończył (str. 19 decyzji z dnia 26 marca 2010 r.).

Podane ustalenia organu odwoławczego nie zostały podważone w skardze wniesionej do Sądu, podobnie jak pozostałe, niezakwestionowane przez organ odwoławczy, ustalenia dokonane przez organ I instancji, które ostatecznie stały się podstawą nałożenia kary pieniężnej.

W tym stanie rzeczy, Sąd mając na uwadze art. 134 § 1 p.p.s.a., który stanowi, że Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, stwierdził, że zaskarżona decyzja nie narusza żadnych przepisów prawa istotnych w rozpatrywanej sprawie, w tym przepisów rozporządzenia (WE) nr 561/2006, którego zastosowanie w sprawie skarżący odrzucił jako niezasadne z uwagi na fakt, że wykonuje transporty regularne.

Odnosząc się do podanego zarzutu, należy podkreślić, że w trakcie rozpoznawania sprawy została uwzględniona okoliczność, iż skarżący wykonuje: przewozy regularne na trasie do 50 km (w okresie objętym kontrolą wykonywane przez kierowców Y. B. oraz A. G.) oraz przewozy regularne na trasie powyżej 50 km. (w okresie objętym kontrola wykonywane przez J. R.). Odpowiednio do rodzaju wykonywanych przez kierowców przewozów regularnych osób pobrano: karty kursowania autobusu na linii ZTM W. (karty drogowe), a także dokumenty służące do rozliczenia finansowego kierowcy oraz dodatkowo wykresówki. W związku z dokonanymi ustaleniami, iż skarżący wykonuje przewozy regularne na trasach o różnej długości (do 50 km i przekraczających 50 km), zastosowanie znaleźć musiały przepisy dwóch aktów prawnych: ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców, która w art. 1 pkt 4 określa: okresy prowadzenia pojazdów, obowiązkowe przerwy w prowadzeniu i gwarantowane okresy odpoczynku kierowców: zatrudnionych na podstawie stosunku pracy, niebędących pracownikami, wykonujących przewozy regularne na trasach nieprzekraczających 50 km pojazdami, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 561/2006 oraz przepisy rozporządzenia (WE) nr 561/2006, których nie stosuje się do przewozu drogowego pojazdami używanymi do przewozu osób w ramach przewozów regularnych, których trasa nie przekracza 50 km (art. 3 lit. a rozporządzenia). Zatem, należy przyjąć, że regulacje wynikające z rozporządzenia (WE) nr 561/2006 będą miały zastosowanie do przewozów regularnych, których trasa przekracza 50 km.

Skarżący zarzucił w uzasadnieniu skargi, że decyzja została wydana w oparciu o nieobowiązujący w dniu jej wydania formularz. Zdaniem strony, taki stan rzeczy powoduje jej wadliwość. Jednocześnie skarżący powołuje się na § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 2 września 2009 r. w sprawie kontroli przewozu drogowego, stwierdzone w toku kontroli naruszenia uzasadniające nałożenie kary pieniężnej kontrolujący zamieszcza w protokole kontroli, który stanowi podstawę do wydania decyzji administracyjnej o nałożeniu kary pieniężnej. Przepis ten nie dotyczy formy samej decyzji, ale skutków protokołu kontroli. Dopiero w ust. 3 § 4 powołanego rozporządzenia stanowi, że decyzję sporządza się według wzoru określonego w załączniku 3 do tego rozporządzenia. Porównując niezastosowany formularz z załącznika 3 z formularzem zastosowanym przez organ I instancji, różnią się one nieznacznie – dodatkową rubryką, w której wpisuje się karę pieniężną za jednostkowe naruszenie.

Jednakże kwestia wykorzystania nieobowiązującego formularza decyzji przez organ I instancji ma drugorzędne znaczenie. Wzór ten został określony w rozporządzeniu czyli akcie niższego rzędu od ustawy. Jest to "tylko" wzór. Istotną natomiast kwestią jest, aby decyzja sporządzona według wzoru spełniała wymagania przepisów wyższej rangi, zawsze Kodeksu postępowania administracyjnego, zwłaszcza jego art. 107 i w niniejszej sprawie dodatkowo przepisów prawa materialnego – zwłaszcza ustawy o transporcie drogowym (art. 87 i art. 92 ust. 1 Konstytucji RP).

Skład orzekający przyznaje, że wydanie decyzji przez organ I instancji według nieobowiązującego jej wzoru stanowiło naruszenie przepisów postępowania, lecz nie w stopniu, który mógł mieć istotny wpływa na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a.). Rozstrzygnięcie to, z formalnego punktu widzenia, zawierało wszystkie elementy określone w art. 107 k.p.a.

Nie doszła więc także do naruszenia art. 2 Konstytucji RP w zakresie wskazywanym przez skarżącą.

Należy przy tym zaważyć, że wzór zawarty w załączniku nr 3 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 2 września 2009 r. w sprawie kontroli przewozu drogowego odnosi się jedynie do decyzji organu I instancji.

Z powyższych przyczyn chybiony jest zarzut naruszenia przepisów powołanego rozporządzenia przez organ odwoławczy.

Sąd w pełni podziela stanowisko organu, wyrażone w zaskarżonej decyzji, iż w niniejszej sprawie nie ma zastosowania art. 93 ust. 7 u.t.d., bowiem okoliczności sprawy jak i dowody w niej zgromadzone nie wskazują, że strona skarżąca nie miała wpływu na powstanie stwierdzonych naruszeń. Nadto, istotne dla wydawanego rozstrzygnięcia są wskazane na wstępie wyjaśnienia strony przedstawione w piśmie z dnia 17 czerwca 2009 r. Zdaniem Sądu, w ramach prowadzonego postępowania skarżący nie przedstawił żadnych dowodów na okoliczność braku wpływu na zaistniałe naruszenia. Natomiast materiał dowodowy, zgromadzony w sprawie, w pełni potwierdzał, iż okoliczności popełnienia zarzucanych naruszeń były okolicznościami, które przedsiębiorca powinien był przewidzieć i nie dopuścić do ich zaistnienia.

W tym miejscu należy podkreślić, iż obowiązki skarżącego jako przedsiębiorcy reguluje art. 10 ust. 2 Rozporządzenia (WE) nr 561/2006, stanowiący, że przedsiębiorstwo transportowe organizuje pracę kierowców w taki sposób, aby mogli przestrzegać przepisów rozporządzenia (EWG) nr 3821/85 oraz przepisów rozdziału II Rozporządzenia (WE) nr 561/2006. Przedsiębiorstwo transportowe wydaje odpowiednie polecenia kierowcy i przeprowadza regularne kontrole przestrzegania przepisów rozporządzenia (EWG) nr 3821/85 oraz przepisów rozdziału II niniejszego rozporządzenia. Natomiast art. 10 ust. 3 zdanie pierwsze ww. rozporządzenia jednoznacznie stanowi, że przedsiębiorstwo transportowe odpowiada za naruszenia przepisów, których dopuszczają się kierowcy tego przedsiębiorstwa, nawet jeśli naruszenie takie miało miejsce na terytorium innego Państwa Członkowskiego lub w państwie trzecim. Na obowiązki pracodawcy wskazuje także ustawa o czasie pracy kierowców: w art. 24 stanowiącym, że pracodawca jest obowiązany: poinformować kierowców o obowiązujących ich przepisach z zakresu czasu pracy, w sposób przyjęty u danego pracodawcy oraz uzyskać od kierowcy oświadczenie na piśmie o wymiarze zatrudnienia albo o niepozostawaniu w zatrudnieniu u innego pracodawcy, w art. 26 mówiącym, iż warunki wynagradzania kierowców nie mogą przewidywać składników wynagrodzenia, których wysokość jest uzależniona od liczby przejechanych kilometrów lub ilości przewiezionego ładunku, jeżeli ich stosowanie mogłoby zagrażać bezpieczeństwu na drogach lub zachęcać do naruszania przepisów rozporządzenia (WE) nr 561/2006, a także w art. 4 mówiącym, że w zakresie nieuregulowanym w powołanej ustawie, stosuje się przepisy Kodeksu pracy.

Wobec powyższego, w ocenie Sądu, nie budzi wątpliwości dokonana ocena odpowiedzialności administracyjnej skarżącego za stwierdzone naruszenie prawa, jako przedsiębiorcy prowadzącego działalność transportową. Stwierdzić należy, iż w dyspozycji art. 92a ust. 4 oraz 93 ust. 7 u.t.d. mieszczą się sytuacje, które bezpośrednio wynikają z braku właściwych rozwiązań organizacyjnych w zakresie dyscyplinowania osób wykonujących na rzecz przedsiębiorcy usługi kierowania pojazdem. Także kwestie właściwego doboru pracowników (ryzyko osobowe) nie mieści się w zakresie regulacji art. 92a ust. 4 oraz 93 ust. 7 u.t.d. Rzeczą przedsiębiorcy jest właściwy dobór osób współpracujących. Przy zachowaniu należytej staranności, właściwego systemu motywacyjnego, szkoleniowego, czy innego rodzaju środków dyscyplinujących nie dochodziłoby do naruszeń przepisów ustawy o transporcie drogowym. Wymieniony przepis wyraźnie statuuje odpowiedzialność obiektywną. Nie wystarczy zatem wykazanie braku winy, lecz wymagane jest pozytywnie udowodnione podjęcie wszystkich niezbędnych środków w celu zapobieżenia powstaniu naruszenia prawa przy czym okoliczności objęte hipotezą przepisów art. 92a ust. 4 i 93 ust. 7 u.t.d. powinien udowodnić przedsiębiorca, gdyż to on wywodzi skutki prawne wynikające z tych przepisów, które zwalniają go od odpowiedzialności za wykroczenie kierowcy pojazdu (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 czerwca 2009 r., sygn. II GSK 989/09). Powyższa argumentacja znajduje także oparcie w poglądach Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 31 marca 2008 r. sygn. akt SK 75/06 (30/2/A/2008) wypowiedział się w przedmiocie obowiązków przewoźnika określonych w art. 5 u.t.d. Trybunał podkreślił, iż regulacje te zmierzają do wymuszenia takiej organizacji pracy przedsiębiorstwa wykonującego transport drogowy, ażeby działalność ta odbywała się w sposób bezpieczny, bez zagrożenia życia, zdrowia i mienia innych osób. Sprawą przedsiębiorcy (przewoźnika) jest zawarcie takich umów i obmyślenie takich organizacyjnych rozwiązań, które będą dyscyplinować osoby wykonujące na jego rzecz usługi kierowania pojazdem, czy to na zasadzie stosunku pracy, czy na zasadzie samozatrudnienia. W powyższym wyroku Trybunał wskazał także, że "sankcje administracyjne - stosowane automatycznie, z mocy ustawy - mają przede wszystkim znaczenie prewencyjne (zob. wyrok z 24 stycznia 2006 r., sygn. SK 52/04, OTK ZU nr 1/A/2006, poz. 6). Istotą kary administracyjnej jest przymuszenie do respektowania nakazów i zakazów. Proces wymierzania kar pieniężnych należy zatem postrzegać w kontekście stosowania instrumentów władztwa administracyjnego. Kara ta nie jest konsekwencją dopuszczenia się czynu zabronionego, lecz skutkiem zaistnienia stanu niezgodnego z prawem, co sprawia, że ocena stosunku sprawcy do czynu nie mieści się w reżimie odpowiedzialności obiektywnej" (sygn. P 19/06). A zatem, niedopuszczalne jest przyjęcie, iż przedsiębiorca nie odpowiada za naruszenia przepisów, o których mowa w art. 92 ust. 1 u.t.d. z tego wyłącznie powodu, że twierdzi, iż naruszenia były wymuszone czynnikami zewnętrznymi (koniecznością dotrzymania warunków zaciągniętego zobowiązania wobec osób trzecich) bądź to pracownik dopuścił się tych naruszeń, a skarżący jako pracodawca nie miał wpływu na ich powstanie, albowiem przedsiębiorca jest odpowiedzialny za działania tych osób i ponosi z tego tytułu ryzyko w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Jak już wskazano wyżej, powinnością przedsiębiorcy jest nie tylko zorganizowanie pracy kierowców w taki sposób, aby kierowcy mogli przestrzegać obowiązujących przepisów, ale również kontrolowanie wykonania powierzonych obowiązków. W ocenie Sądu, w sprawie nie znajduje zastosowania przywołany przez skarżącego art. 93 u.t.d., albowiem nie można dopatrzeć się żadnych zdarzeń lub okoliczności, których skarżący, będący koncesjonowanym przewoźnikiem, nie mógł przewidzieć. Również brak jest podstaw do zastosowania w sprawie art. 92a ust. 4 u.t.d., zgodnie z którym postępowania administracyjnego wobec przedsiębiorcy lub podmiotu, o którym mowa w art. 3 ust. 2 pkt 3, nie wszczyna się, jeżeli okoliczności sprawy i dowody jednoznacznie wskazują, że podmiot wykonujący przewóz nie miał wpływu na powstanie naruszenia. Natomiast ust. 5 wskazuje, iż przepisu ust. 4 nie stosuje się, jeżeli naruszenie, o którym mowa w ust. 1, ma charakter rażący, a w szczególności: zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego, zostało popełnione wielokrotnie.

W sprawie niniejszej, w ocenie Sądu, nie ulega wątpliwości, że naruszenia miały charakter rażący, bowiem skrócenie dziennego lub tygodniowego czasu odpoczynku wypoczynku, przekroczenie maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy oraz przekroczenie maksymalnego dziennego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy było znaczne, nadto były to naruszenia wielokrotne. Należy zwrócić uwagę, że kontrolą nie objęto całej prawie 300 – osobowej załogi przedsiębiorstwa skarżącego, a jedynie 3 pracowników, losowo wybranych. Mimo tego w przypadku tych pracowników, w poddanym kontroli okresie 1 miesiąca (marzec 2009 r.) działania przedsiębiorstwa stwierdzono cały szereg naruszeń.

Odnosząc się do zawartej w skardze kwestii odpowiedzialności przedsiębiorcy ponoszonej za zasadzie winy obiektywnej, należy podkreślić, że decyzje administracyjne nakładające kary pieniężne za naruszenia przepisów prawnych, regulujących sprawy transportu drogowego mają charakter szczególny. Są to mianowicie decyzje wydawane w ramach tzw. uznania związanego, które nie stwarza właściwym organom administracji praktycznie żadnych luzów interpretacyjnych. Odpowiedzialność administracyjna za popełnione wykroczenia drogowe, określone w ustawie o transporcie drogowym, jak również innych przepisach krajowych oraz powołanych przepisach rozporządzeń wspólnotowych, jest oderwana od kwestii winy. Organ orzekający ma obowiązek stwierdzenia, czy nastąpiło wykroczenie określone powołanymi wyżej przepisami, bez wnikania jakie były jego przyczyny i kto ponosi za to winę. W postępowaniu administracyjnym w tego rodzaju sprawach istotne jest bowiem przede wszystkim stwierdzenie faktu popełnienia wykroczenia i stwierdzenie odpowiedzialności za ten czyn - przy założonej odpowiedzialności przedsiębiorcy, niezależnie od jego winy, możliwości przyczynienia się do jej powstania, czy ewentualnych żądań miarkowania wysokości kary. Organ inspekcji drogowej działa w takiej sytuacji w warunkach uznania związanego, które oznacza, że stwierdzenie określonego ustawą wykroczenia musi spowodować jego odpowiednią, zgodną z przepisami ustawy kwalifikację, a następnie nałożenie kary w wymaganej tą ustawą wysokości.

Reasumując, stwierdzić należy, iż decyzje organów obu instancji nie naruszają unormowań kodeksu postępowania administracyjnego, a także przepisów prawa materialnego w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Wskazane przepisy ustaw o transporcie drogowym oraz o czasie pracy kierowców jak i przepisy prawa wspólnotowego mają charakter bezwzględnie obowiązujący, co oznacza, że w razie stwierdzenia ich naruszenia, uprawniony organ obowiązany jest do nałożenia na podmiot wykonujący transport lub przewóz odpowiedniej kary pieniężnej w drodze decyzji administracyjnej.

Ustalona sytuacja faktyczna i jej implikacje prawne uzasadniały nałożenie na skarżącego kar, których wysokość została ustalona w sposób prawidłowy, na podstawie właściwych przepisów załącznika do ustawy o transporcie drogowym, obowiązującego w dniu wydania decyzji przez organ.

W tym stanie rzeczy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.