Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący SSędzia WSA Maria Zawadzka, Sędziowie WSA Bożenna Blitek (spr.), WSA Renata Czeluśniak, Protokolant Aleksandra Grabiec, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi J. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 8 lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie skierowanie na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji skargę oddala.

W dniu 13 września 2016 r. w O doszło do zatrzymania przez innych użytkowników drogi J. D. kierującego pojazdem osobowym w drodze tzw. "obywatelskiego ujęcia". Z akt sprawy wynika, że J. D. kierując pojazdem osobowym w tym dniu na ulicy O w O nie był w stanie utrzymać prostolinijnego toru jazdy, na skrzyżowaniu o ruchu okrężnym z ulicą S wjechał z impetem całym pojazdem na chodnik i dalej kontynuował jazdę, czym spowodował u innych użytkowników drogi podejrzenie kierowania pojazdem pod wpływem alkoholu i ich zdecydowaną reakcję. Zdarzenie to zostało udokumentowane nagraniami telefonem komórkowym przez pasażera jednego z pojazdów i kamerą samochodową kierującego innym pojazdem i spowodowało zatrzymanie przez nich skarżącego wraz z wezwaniem funkcjonariuszy policji, którzy polecili skarżącemu zjechać z ulicy na parking pod sklepem przy ul. B. Skarżący wykonując to polecenie wjechał na wysoki krawężnik, następnie w sposób nieudolny zaparkował pojazd nie zachowując równoległości do pozostałych pojazdów i w ten sposób zajmując dwa miejsca parkingowe, pozostawił pojazd z włączonymi światłami i otwartymi drzwiami i kilka metrów odszedł od pojazdu. Z notatki służbowej sporządzonej w tym dniu - znajdującej się w aktach sprawy - wynika, że skarżący sprawiał wrażenie roztargnionego, otępiałego, jego mowa była nad wyraz spokojna, przy czym skarżący stwierdził, że "dziwnie się czuje i faktycznie nie powinien jeździć samochodem".

Decyzją z dnia [...] 2016 r. nr [...] Starosta skierował J. D. na egzamin kontrolny sprawdzający kwalifikację kierowcy w zakresie kat. B prawa jazdy. W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że w dniu 15 września 2016 r. wpłynął do organu wniosek Komendy Powiatowej Policji nr [...] z dnia 14 września 2016 r. o skierowanie na egzamin sprawdzający kwalifikacje J. D. Organ podał, że w dniu 30 września 2016 r. wpłynęło do organu postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 26 września 2016r. sygn. akt [...] o zatrzymaniu prawa jazdy, a następnie - w dniu 28 listopada 2016 r. -do organu wpłynął wyrok nakazowy Sądu Rejonowego z dnia 21 listopada 2016r. sygn. akt [...], w którym obwinionego J. D. uznano za winnego tego, że w dniu 13 września 2016 r. około godziny 07:55 w miejscowości O na ul. O, kierując samochodem osobowym marki Opel Merita o nr rej. [...], stworzył realne zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym poprzez niezachowanie należytej staranności podczas kierowania pojazdem, w wyniku czego stracił panowanie nad nim i w następstwie tego zjechał z jezdni wjeżdżając na przydrożny chodnik. Organ podał, że w wyroku tym nie został orzeczony środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.

W odwołaniu od powyższej decyzji organu I instancji J. D. wniósł o jej uchylenie i orzeczenie co do istoty sprawy, poprzez odstąpienie od kierowania odwołującego na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji w formie egzaminu państwowego. Decyzji organu I instancji odwołujący się zarzucił:

1. obrazę przepisów postępowania, tj. art. 107 § 3 k.p.a., polegającą na pominięciu w uzasadnieniu decyzji faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, a także na niewyjaśnieniu podstawy prawnej decyzji;

2. obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 99 ust. 1 pkt 1 ustawy o kierujących pojazdami, polegającą na uznaniu, że decyzja w przedmiocie skierowania na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji jest tzw. decyzją związaną;

3. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż zaistniały uzasadnione zastrzeżenia co do kwalifikacji odwołującego;

4. obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.a. w zw. z art. 77 § 1 k.p.a., polegającą na niepodjęciu wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy;

5. obrazę przepisów postępowania, tj. art. 80 k.p.a. polegającą na uznaniu za udowodnioną okoliczności jakoby zachodziły uzasadnione zastrzeżenia co do kwalifikacji odwołującego, pomimo, że powyższe w żaden sposób nie wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.

Decyzją z dnia 8 lutego 2017 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 129 ust. 2 pkt 13a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 128) w związku z art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2016 r. poz. 627) oraz art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (k.p.a.), Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Starosty z dnia [...] 2016 r. nr [...]. W uzasadnieniu Kolegium podało, że we wniosku Komendy Powiatowej Policji z dnia 14 września 2016 r. o skierowanie na sprawdzenie kwalifikacji J. D. wskazano, że odwołujący się w dniu 13 września 2016 r., o godz. 7.55 poruszał się ul. O w O, nie będąc w stanie utrzymać prostolinijnego toru jazdy, a następnie na skrzyżowaniu o ruchu okrężnym z ulicą S wjechał z całym impetem na chodnik. Przybyli na miejsce zdarzenia funkcjonariusze nakazali odwołującemu się zjechać na parking, "gdzie nieudolnie zaparkował pojazd wjeżdżając na wysoki krawężnik". Kolegium stwierdziło, że z notatki urzędowej z dnia 13 września 2016 r. wynika, że policjanci interweniujący w dniu 13 września 2016 r. zauważyli u J. D. "braki w umiejętnościach kierowania pojazdem" oraz stwierdzili, że "istnieją uzasadnione i poważne zastrzeżenia co do stanu zdrowia" mogące powodować zdrowotne przeciwwskazania do kierowania pojazdami". Z kolei z karty informacyjnej leczenia szpitalnego wynika, że w dniu 13 września 2016 r., J. D. zgłosił się do szpitala "po zasłabnięciu w samochodzie", zgłosił bóle głowy, w wywiadzie podał nadciśnienie tętnicze i w tym samym dniu został wypisany w stanie ogólnym dobrym bez dolegliwości. Organ odwoławczy zaznaczył, że wyrokiem nakazowym z dnia 21 listopada 2016 r. J. D. został uznany za winnego tego, że: w dniu 13 września 2016 r. około godz. 07.55 w O, kierując samochodem marki Opel Merita stworzył realne zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym poprzez niezachowanie należytej staranności podczas kierowania pojazdem, w wyniku czego stracił panowanie nad nim, w następstwie czego pojazd zjechał z jezdni wjeżdżając na przydrożny chodnik. Według Kolegium, z opisanych wyżej dowodów wynika, że zachodzą zarówno przesłanki do uznania, iż u J. D. występują uzasadnione i poważne zastrzeżenia co do kwalifikacji, jak i uzasadnione i poważne zastrzeżenia co do stanu zdrowia. Zdaniem Kolegium, nie można wykluczyć, że zdarzenie z dnia 13 września 2016 r. spowodowane było zasłabnięciem, lecz niewątpliwie skutkowało kierowaniem pojazdu w sposób niewłaściwy. Kluczowym dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy jest, w ocenie Kolegium, powołany wyżej wyrok z dnia 21 listopada 2016 r., w którym stwierdzono, iż J. D. nie zachował należytej staranności podczas kierowania pojazdem, w wyniku czego stracił panowanie nad nim, w następstwie czego pojazd zjechał z jezdni wjeżdżając na przydrożny chodnik. Wyrok nie wskazuje zasłabnięcia jako powodu zdarzenia, lecz niezachowanie należytej staranności. Kolegium uznało zatem, że w rozpatrywanej sprawie zachodzą uzasadnione i poważne zastrzeżenia co do kwalifikacji J. D., co z kolei powoduje konieczność skierowania go na egzamin sprawdzający kwalifikacje. Odnośnie zarzutu braku należytego uzasadnienia decyzji organu I instancji, Kolegium stwierdziło, że uzasadnienie przedmiotowej decyzji rzeczywiście jest nieco lakoniczne, jednakże rozpatrując sprawę ponownie na podstawie znajdującego się w aktach sprawy materiału dowodowego miało możliwość jej rozstrzygnięcia, a niedoskonałości uzasadnienia nie są na tyle istotne, aby przemawiały za uchyleniem decyzji.

Z powyższą decyzją SKO nie zgodził się J. D. i pismem z dnia 7 marca 2017 r. wniósł na nią skargę, domagając się jej uchylenia wraz z decyzją organu I instancji. Zaskarżonej decyzji skarżący zarzucił naruszenie:

1. art. 138 § 1 pkt 1 w zw. art. 107 § 3 k.p.a., polegające na utrzymaniu w mocy decyzji, która w sposób rażący narusza wymogi dotyczące uzasadnienia decyzji administracyjnej, a tym samym uniemożliwia jej instancyjną kontrolę. Skarżący stwierdził, że organy I i II instancji nie wskazały żadnych faktów, które uznały za udowodnione, dowodów, na których się oparły oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówiły wiarygodności i mocy dowodowej, a także nie wyjaśniły podstawy prawnej decyzji.

2. art. 7 k.p.a., art. 77 § 1 k.p.a., art. 80 k.p.a., polegające na niepodjęciu wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, a tym samym niewyczerpującym zebraniu oraz rozpatrzeniu całego materiału dowodowego. W szczególności organ zaniechał przeprowadzenia dowodu z zeznań policjantów, którzy przeprowadzali czynności z udziałem skarżącego, pomimo że Starosta był zobowiązany do podjęcia wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy.

3. art. 80 k.p.a. polegające na uznaniu za udowodnioną okoliczności, jakoby zachodziły uzasadnione zastrzeżenia co do kwalifikacji odwołującego, pomimo że powyższe w żaden sposób nie wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Skarżący wskazał, że podstawą jego ukarania było niezachowanie należytej staranności spowodowane faktem zasłabnięcia podczas kierowania samochodem, a nie jego nieznajomością przepisów ruchu drogowego.

4. art. 99 ust. 1 pkt 1 ustawy o kierujących jazdami, polegającą na uznaniu, iż decyzja w przedmiocie skierowania na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji jest tzw. decyzją związaną. Zdaniem skarżącego, przyjęcie takiego stanowiska prowadziłoby do wniosku, iż Starosta jest uprawniony jedynie do spełnienia żądania wyartykułowanego przez organ uprawniony do złożenia wniosku na podstawie art. 129 ust. 2 pkt 13 a ustawy Prawo o ruchu drogowym, bez możliwości autonomicznej weryfikacji faktu zaistnienia przesłanek określonych przez art. 99 ust. 1 pkt 1 ustawy o kierujących pojazdami, tj. uzasadnionych zastrzeżeń co do posiadanych przez kierowcę kwalifikacji do prowadzenia pojazdów mechanicznych. Zdaniem skarżącego, takie założenie jest w sposób oczywisty błędne i pozbawione podstaw prawnych, gdyż Policja jest jedynie uprawniona do zainicjowania postępowania administracyjnego w przedmiocie skierowania kierowcy na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji, jeżeli zachodzą przesłanki przewidziane w art. 129 ust. 2 pkt 13a Prawa o ruchu drogowym. Natomiast jego merytoryczne rozstrzygnięcie należy do organu administracji, który po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego, powinien podjąć decyzję o skierowaniu na egzamin państwowy lub o odstąpieniu od kontrolnego sprawdzenia kwalifikacji.

5. art. 99 ust. 1 pk 1 ustawy o kierujących pojazdami, polegające na uznaniu, że stan zdrowia kierującego uzasadnia przyjęcie wątpliwości co do jego kwalifikacji do kierowania pojazdami, w sytuacji w której, prawidłowa wykładnia przepisu powinna prowadzić do wniosku, iż przepis odnosi się jedynie do kwalifikacji merytorycznych, a nie zdrowotnych.

W skardze J. D. podkreślił, że nigdy wcześniej nie utracił uprawnień do kierowania pojazdem, nie przekroczył dopuszczalnej liczby punktów karnych i nie popełnił przestępstwa lub wykroczenia skutkujących odebraniem prawa jazdy.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze podtrzymało swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie i wniosło o oddalenie skargi. Odnosząc się do zarzutów skargi organ podał, że wbrew twierdzeniom skargi uzasadnienie zaskarżonej decyzji Kolegium zawiera wskazanie faktów, które Kolegium uznało za udowodnione i dowodów, na których oparło się wydając tą decyzję. Odnośnie zaś zarzutu, iż wystąpienie uzasadnionych zastrzeżeń co do kwalifikacji kierowcy, a nie sam wniosek Policji powinien obligować organ do wydania decyzji o skierowaniu na egzamin sprawdzający kwalifikacje, Kolegium wskazało, że w całej rozciągłości zgadza się z tym twierdzeniem. Kolegium podkreśliło, że powodem wydania zaskarżonej decyzji z dnia 8 lutego 2017 r. były właśnie uzasadnione i poważne zastrzeżenia co do kwalifikacji skarżącego, co z kolei spowodowało konieczność skierowania go na egzamin sprawdzający kwalifikacje.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Wojewódzki Sąd Administracyjny, zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 718) – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (p.p.s.a.), sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej i stosownie do art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1066), kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem (legalności), jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Jednocześnie w oparciu o art. 134 § 1 p.p.s.a. Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami oraz powołaną podstawą prawną.

Zdaniem Sądu, skarga J. D. jest całkowicie nieuzasadniona.

Na wstępie rozważań należy zauważyć, że podstawę prawną wydania decyzji przez organ I instancji stanowiły przepisy art. 129 ust. 2 pkt 13a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.) w związku z art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2016 r. poz. 627).

W dniu 13 września 2016 r., a więc w dniu zdarzenia mającego konsekwencje w wydaniu zaskarżonej decyzji art. 129 ust. 1 i ust. 2 pkt 13 lit. a Prawa o ruchu drogowym stanowił:

"Art. 129 1. Czuwanie nad bezpieczeństwem i porządkiem ruchu na drogach, kierowanie ruchem i jego kontrolowanie należą do zadań Policji.

2. Policjant, w związku z wykonywaniem czynności określonych w ust. 1, jest uprawniony do: (...)

13a) występowania do starosty z wnioskiem o skierowanie kierowcy lub osoby posiadającej pozwolenie na kierowanie tramwajem na egzamin sprawdzający kwalifikacje, jeżeli istnieją uzasadnione i poważne zastrzeżenia co do kwalifikacji tej osoby;

Z treści powyższego wynika, że policjant czuwający nad bezpieczeństwem i porządkiem ruchu na drogach, kierujący ruchem i kontrolujący ruch drogowy ma uprawnienie do występowania do starosty z wnioskiem o skierowanie kierowcy na egzamin sprawdzający kwalifikacje, jeżeli istnieją uzasadnione i poważne zastrzeżenia co do kwalifikacji tej osoby. W związku z powyższym jest niewątpliwym, że właściwy organ Policji kierując do Starosty Powiatu wniosek o skierowanie na egzamin sprawdzający kwalifikacje J. D., zatrzymanego na drodze w wyniku tzw. obywatelskiego zatrzymania, miał uprawnienia do złożenia takiego wniosku w oparciu o przytoczony wyżej przepis Prawa o ruchu drogowym.

Sąd zwraca uwagę także na treść powołanego przez organ administracyjny art. 99 ust. 1 ustawy o kierujących pojazdami oraz ust. 2 pkt 2 tego art. 99:

"Art. 99. 1. Starosta wydaje decyzję administracyjną o skierowaniu kierowcy lub osoby posiadającej pozwolenie na kierowanie tramwajem na:

1) kontrolne sprawdzenie kwalifikacji w formie egzaminu państwowego, jeżeli istnieją uzasadnione zastrzeżenia co do ich kwalifikacji;

2. Starosta wydaje decyzję administracyjną, o której mowa w ust. 1:

2) na wniosek organu kontroli ruchu drogowego lub dyrektora wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego - w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i pkt 3 lit. b i d."

Z powyższego wynika, że w przypadku zaistnienia uzasadnionych zastrzeżeń co do kwalifikacji kierowcy i wniosku organu kontroli ruchu drogowego starosta ma obowiązek wydać decyzję administracyjną o skierowaniu kierowcy na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji w formie egzaminu państwowego. Zaskarżona decyzja o skierowaniu nie jest więc decyzją wydawaną z uznania administracyjnego, ale decyzją związaną skierowanym wnioskiem właściwego organu, co miało miejsce w niniejszej sprawie i istnieniem uzasadnionych zastrzeżeń co do kwalifikacji kierowcy, które to zastrzeżenia stanowią kwestię sporną w niniejszej sprawie.

Zdaniem organów administracyjnych, w niniejszej sprawie istnieją właśnie uzasadnione zastrzeżenia co do kwalifikacji skarżącego J. D., albowiem w dniu 13 września 2016 r. poruszając się pojazdem osobowym w O na ulicy O nie był w stanie utrzymać prostolinijnego toru jazdy, na skrzyżowaniu o ruchu okrężnym z ulicą S wjechał z impetem całym pojazdem na chodnik i dalej kontynuował jazdę, czym spowodował u innych użytkowników drogi podejrzenie kierowania pojazdem pod wpływem alkoholu i ich zdecydowaną reakcję. Zdarzenie to zostało udokumentowane nagraniami telefonem komórkowym przez pasażera jednego z pojazdów i kamerą samochodową kierującego innym pojazdem i spowodowało tzw. "obywatelskie ujęcie" skarżącego przez innych użytkowników drogi. Osoby te dokonując zatrzymania skarżącego w kierowanym przez niego pojeździe jednocześnie wezwały funkcjonariuszy policji, którzy polecili skarżącemu zjechać z ulicy na parking pod sklepem przy ul. B. Skarżący wykonując to polecenie wjechał na wysoki krawężnik, następnie w sposób nieudolny zaparkował pojazd nie zachowując równoległości do pozostałych pojazdów i w ten sposób zajmując dwa miejsca parkingowe, pozostawił pojazd z włączonymi światłami i otwartymi drzwiami i kilka metrów odszedł od pojazdu. Z notatki służbowej sporządzonej w tym dniu, znajdującej się w aktach sprawy wynika, że skarżący sprawiał wrażenie roztargnionego, otępiałego, jego mowa była nad wyraz spokojna, przy czym skarżący stwierdził, że "dziwnie się czuje i faktycznie nie powinien jeździć samochodem".

Zdaniem strony skarżącej, zdarzenie mające miejsce w dniu 13 września 2016 r., którego skarżący nie neguje, było wynikiem jego zasłabnięcia, a nie nieznajomości przepisów ruchu drogowego. Zdaniem skarżącego, popełnione przez niego wykroczenie stwierdzone wyrokiem sądowym, w którym nie pozbawiono go prawa jazdy, nie ma nic wspólnego z jego kwalifikacjami, a jedynie z jego stanem zdrowia, a zatem zaskarżone decyzje obu instancji powinny być uchylone.

Zdaniem Sądu, nie ma racji skarżący wskazując, że brak jest podstaw do uznania przez organy administracyjne, że istnieją uzasadnione zastrzeżenia co do kwalifikacji skarżącego w zakresie kierowania pojazdami. Takim uzasadnionym zastrzeżeniem co do kwalifikacji jest bowiem znajdujący się w aktach prawomocny wyrok karny Sądu Rejonowego z dnia 21 listopada 2016 r., sygn. akt [...], z którego wynika, że J. D. w dniu 13 września 2016 r. około godz. 07.55 w O, kierując samochodem marki Opel Merita stworzył realne zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym poprzez niezachowanie należytej staranności podczas kierowania pojazdem, w wyniku czego stracił panowanie nad nim, w następstwie czego pojazd zjechał z jezdni wjeżdżając na przydrożny chodnik. Należy podkreślić, że powyższy prawomocny wyrok sądu karnego przesądza o stworzeniu przez skarżącego zawinionego "realnego zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym".

Jest niewątpliwym, że przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, w tym art. 129 ust. 2 pkt 13a oraz przepisy ustawy o kierujących pojazdami, w tym art. 99 ust. 1, mają na celu zwiększenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym poprzez eliminowanie z ruchu drogowego kierowców, którzy z różnych względów zagrażają temu bezpieczeństwu. Jest także poza sporem w niniejszej sprawie okoliczność (skarżący oświadcza, że nie neguje tego zdarzenia), że w dniu 13 września 2016 r. miało miejsce zdarzenie opisane na wstępie uzasadnienia, udokumentowane notatkami policyjnym, sfilmowane telefonem komórkowym i kamerą samochodową innych użytkowników drogi i stwierdzone prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego, ogólnie stwierdzone jako stworzenie przez skarżącego realnego zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym i to zdarzenie – zdaniem Sądu - wyczerpuje w pełni przesłankę z art. 129 ust. 2 pkt 13a ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz z art. 99 ust. 1 ustawy o kierujących pojazdami "istnienia uzasadnionych i poważnych zastrzeżeń co do kwalifikacji skarżącego jako kierującego pojazdem".

Sąd zauważa, że dla użytkowników drogi bez znaczenia jest okoliczność, czy stworzenie przez skarżącego realnego zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym nastąpiło w związku z brakiem jego kwalifikacji do prowadzenia pojazdów – jak twierdzą to organy, czy też wykazany przez niego brak kwalifikacji w kierowaniu pojazdem w dniu 13 września 2016 r. spowodowany był jego stanem zdrowia, jak twierdzi to skarżący. Istotnym w niniejszej sprawie jest to, że skarżący kierując pojazdem wykazał brak kwalifikacji w tym zakresie, co powoduje uzasadnioną koniczność sprawdzenia jego kwalifikacji i tym samym czyni w pełni uzasadnione decyzje organów obu instancji. Na marginesie niejako Sąd podnosi, że w sytuacji, gdyby zdarzenie drogowe miało miejsce z powodu "zasłabnięcia" skarżącego, jak twierdzi to skarżący, to nie sposób byłoby przypisać mu przez sąd karny winy choćby nieumyślnej w zaistnieniu tego zdarzenia. Istniejący prawomocny wyrok karny przesądza jednak winę skarżącego, co z kolei wyklucza możliwość uznania braku winy skarżącego w stworzeniu przez niego realnego zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, że organy administracyjne wydając zaskarżone decyzje nie naruszyły przepisów prawa, a zatem Sąd - nie znajdując podstaw do ich uchylenia, na podstawie art. 151 p.p.s.a. skargi nie uwzględnił, orzekając - jak w wyroku.