Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Sygn. akt I SA/Kr 1803/13 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 19 lutego 2014 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Stanisław Grzeszek, Sędzia: WSA Maja Chodacka (spr.), Sędzia: WSA Jarosław Wiśniewski, Protokolant: st. ref. Justyna Owczarek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lutego 2014 r., sprawy ze skargi O. S. i R. w G., na postanowienie Ministra Finansów, z dnia 4 września 2013 r. Nr [...], w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji, - skargę oddala -

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 4 września 2013r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej działając w imieniu Ministra Finansów, po rozpatrzeniu zażalenia strony skarżącej, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1, art. 221 w związku z art. 239 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), w sprawie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki dla usługi wstępu na pływalnię z możliwością skorzystania z sauny i jaccuzi utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.

Jak wynika z uzasadnienia niniejszego postanowienia w dniu 18 marca 2013r. do organu wpłynął wniosek o udzielenie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usługi korzystania z jaccuzi i sauny oraz w zakresie stawki podatku dla usługi wstępu na pływalnię z możliwością skorzystania z sauny i jaccuzi.

Z uwagi na stwierdzone braki we wniosku, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwano wnioskodawcę ich usunięcia w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W dniu 7 czerwca 2013r. wpłynęło pismo wnioskodawcy zawierające odpowiedź na wezwanie.

W dniu 27 czerwca 2013r. Dyrektor Izby Skarbowej działający w imieniu Ministra Finansów wydał interpretację indywidualną uznając za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy w zakresie stawki podatku dla usług w zakresie korzystania z jaccuzi i sauny.

Jednocześnie, w tym samym dniu, Dyrektor Izby Skarbowej działający w imieniu Ministra Finansów wydał postanowienie w sprawie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie stawki dla usługi wstępu na pływalnię z możliwością skorzystania z sauny i jaccuzi.

Wnioskodawca złożył zażalenie na powyższe postanowienie, w którym wniósł o jego uchylenie w całości i zarzucił naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 14g § 1 w zw. z art. 14b § 3 w zw. z art. 169 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, polegające na niewłaściwym zastosowaniu powołanych przepisów prawa wskutek uznania, że wniosek o wydanie przepisów prawa podatkowego nie spełnia wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa i w związku z tym zachodzi podstawa do pozostawienia go bez rozpatrzenia.

Po rozpatrzeniu zażalenia Dyrektor Izby Skarbowej działając w imieniu Ministra Finansów w postanowieniu przywołanym na wstępie wskazał, iż wnioskodawca podnosi, że wskazanie symbolu PKWiU dla usługi złożonej, polegającej na kupnie przez klienta wejścia na pływalnię z jednoczesną możliwością skorzystania z sauny i jacuzzi, nie jest możliwe, gdyż taka usługa nie została sklasyfikowana w PKWiU. Zatem wnioskodawca nie był w stanie usunąć braków formalnych wniosku o wydanie interpretacji w pożądany przez organ sposób, a tylko poprzez wskazanie symboli PKWiU dla poszczególnych usług składających się na opisaną wyżej usługę złożoną tj.:

93.11.10.0 - dla usług polegających na sprzedaży biletów wstępu na basen, 96.04.10.0 - dla usług polegających na sprzedaży biletów wstępu na saunę i jacuzzi.

Wnioskodawca zdaje sobie sprawę z faktu, iż organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania wyrobów i usług do odpowiednich grupowań statystycznych. Nie można jednak obciążyć wnioskodawcy obowiązkiem prawidłowego zakwalifikowania danej czynności do właściwego grupowania PKWiU w sytuacji, gdy dana usługa nie jest określona w PKWiU; wnioskodawca nie może zostać obciążony obowiązkiem, którego nie jest w stanie wykonać i z tego tytułu ponosić konsekwencje, polegające na pozostawieniu bez rozpatrzenia wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Strona podniosła dodatkowo, że wyczerpująco przedstawiła we wniosku stan faktyczny sprawy, nadto szczegółowo i dokładnie uzupełniła braki formalne wniosku. Na tej podstawie organ powinien był udzielić jednoznacznej odpowiedzi, czy stanowisko Ośrodka Sportu i Rekreacji w G., przedstawione we wniosku jest prawidłowe czy nieprawidłowe.

Organ odnosząc się do powyższych zarzutów stwierdził, iż nie zasługują one na uwzględnienie. W przedmiotowej sprawie wniosek o wydanie interpretacji dotyczył stawki podatku VAT z tytułu:

- świadczenia usług: wstęp na pływalnię z możliwością skorzystania z sauny i jaccuzi (bilety i karnety wstępu)

- udostępniania usług wyłącznie w zakresie korzystania z sauny i jaccuzi.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2012r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku. I tak, w myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f:

- stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;

- stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku. W poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy zostały wymienione "Usługi związane z działalnością obiektów sportowych" - symbol PKWiU 93.11.10.0.

Natomiast w poz. 186 wspomnianego załącznika nr 3 do ustawy zostały wymienione "Pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu" - bez względu na symbol PKWiU.

Zgodnie natomiast z art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją statystyczną która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2011r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Zatem w związku z tym, iż ustawodawca w przepisach ustawy o VAT pod poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy, jako opodatkowane 8% stawką podatku VAT, wymienił "Usługi związane z działalnością obiektów sportowych" (wg wskazanego symbolu PKWiU), a pod poz. 186 "Pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu" (bez względu na symbol PKWiU), dla określenia właściwych stawek podatku VAT dla świadczonych przez wnioskodawcę usług konieczne było, na podstawie art. 5a ustawy o VAT, podanie przez wnioskodawcę symbolu PKWiU dla tych świadczonych usług.

Od wskazania przez wnioskodawcę właściwego grupowania statycznego zależało zastosowanie właściwej stawki podatku VAT dla świadczonych przez wnioskodawcę usług, zatem konieczne było na podstawie art. 5a ustawy o VAT podanie przez Wnioskodawcę właściwych symboli PKWiU świadczonych przez niego usług.

W związku z powyższym konieczne było wezwanie wnioskodawcy, do wskazania właściwego symbolu PKWiU dla świadczonej przez niego usługi wstępu na pływalnię z możliwością skorzystania z sauny i jaccuzi, co też organ uczynił pismem z dnia 27 maja 2013r. W odpowiedzi na wezwanie wnioskodawca wskazał, że usługi świadczone przez OSIR w G. są klasyfikowane w następujący sposób wg PKWiU:

93.11.10.0 - dla usług polegających na sprzedaży biletów wstępu na basen,

96.04.10.0 - dla usług polegających na sprzedaży biletów wstępu na saunę i jaccuzi.

Wnioskodawca nie wskazał natomiast symbolu PKWiU właściwego dla świadczonych usług wstępu na pływalnię z możliwością skorzystania z sauny i jacuzzi.

Dodatkowo organ podkreślił, iż nawet jeżeli świadczona przez wnioskodawcę usługa wejścia na pływalnię z jednoczesną możliwością skorzystania z sauny i jacuzzi jest, jak wskazał wnioskodawca usługą złożoną to do obowiązków wnioskodawcy należy prawidłowe zaklasyfikowanie świadczonej usługi do właściwego grupowania PKWiU.

Zgodnie bowiem z Komunikatem prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Ł. Tak więc to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wyrobu.

Odnośnie usług kompleksowych należy zaznaczyć, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punku widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych, gdy tworzą jedną usługę kompleksową obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, podstawowej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

W związku z powyższym to wnioskodawca winien ocenić, czy świadczone przez niego usługi polegające na wejściu na pływalnię z jednoczesną możliwością skorzystania z sauny i jacuzzi są usługami kompleksowymi, a jeżeli są usługami kompleksowymi, to powinien wskazać która usługa jest podstawowa, a które pomocnicze i wskazać właściwe PKWiU dla świadczonej usługi podstawowej.

Z uzupełnienia wniosku nie wynikało, że symbol PKWiU 93.11.10.0 jest właściwy dla całej usługi wejścia na pływalnię wraz z możliwością skorzystania z sauny i jacuzzi, skoro wnioskodawca opisał ten symbol jako usługi wejścia na basen.

Brak wskazania symbolu PKWiU na świadczone przez wnioskodawcę usługi wstępu na pływalnię z możliwością skorzystania z sauny i jaccuzi uniemożliwia wydanie wnioskodawcy interpretacji indywidualnej w zakresie określenia stawki podatku VAT właściwej dla tych usług.

W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie zarzucono zaskarżonemu postanowieniu naruszenie przepisów postępowania, a to art. 14g § 1 w zw. z art. 14b § 3 w zw. z art. 169 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, polegające na niewłaściwym zastosowaniu powołanych przepisów prawa wskutek uznania, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego złożony przez skarżącego nie spełnia wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa i w związku z tym zachodzi podstawa do pozostawienia go bez rozpatrzenia.

W uzasadnieniu skargi, powtórzono zarzuty zawarte w zażaleniu, podkreślając, iż wskazanie przez stronę skarżącą symbolu PKWiU dla usługi złożonej, polegającej na kupnie przez klienta wejścia na pływalnię z jednoczesną możliwością korzystania z sauny i jaccuzi nie jest możliwe, gdyż taka usługa nie została sklasyfikowana w PKWiU. Strona skarżąca należycie wypełniła wezwanie organu wskazując istniejące klasyfikacje.

Dyrektor Izby Skarbowej w odpowiedzi na skargę w całości podtrzymał swoje stanowisko zawarte w zaskarżonym postanowieniu i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje.

Skarga jest niezasadna.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola, o której mowa w § 1, sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (art. 1 § 2). Kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach, których katalog zawiera art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze. zm.). W określonych przez ten przepis przedmiotowych granicach kognicji sądów administracyjnych mieści się m. in. orzekanie w sprawach skarg na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydane w indywidualnych sprawach (art. 3 § 2 pkt 4a w/w ustawy).

W ramach tak wyznaczonej kompetencji Sąd stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie narusza przepisów prawa, w stopniu nakazującym jego uchylenie.

Przedmiotem sporu pomiędzy stroną skarżącą a Ministrem Finansów w niniejszej sprawie była kwestia, czy treść wniosku była wystarczająca do udzielenia interpretacji w pełnym zakresie oraz czy udzielone wyjaśnienia złożone przez stronę na skutek uprzedniego wezwania uzasadniały pozostawienie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej bez rozpatrzenia, czy też powinny spowodować udzielenie wnioskowanej interpretacji.

W myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Interpretacja indywidualna, w przeciwieństwie do interpretacji ogólnej (art. 14a Ordynacji podatkowej) ma charakter jednostkowy i konkretny w odniesieniu do podmiotu, który wystąpił o jej udzielenie.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna zawiera, stosownie do art. 14c § 1 i § 2 ustawy, ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym (§1), a w przypadku uznania stanowiska wnioskodawcy za nieprawidłowe zawiera wskazanie stanowiska prawidłowego wraz z uzasadnieniem prawnym (§ 2).

W postępowaniu w sprawie wydania interpretacji indywidualnej, zgodnie z art. 14h Ordynacji podatkowej, ma zastosowanie art. 169 § 1-2 tej ustawy. Z powołanych przepisów wynika, że możliwe jest żądanie przez organ podatkowy, uzupełnienia braków formalnych pisma, jakim jest wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, także w zakresie elementów wskazanych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, tj. elementów stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Należy jednak zastrzec, że organ podatkowy w trybie art. 169 § 1 ustawy nie może żądać od wnioskodawcy modyfikowania stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji, ani przedstawionej we wniosku oceny prawnej stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). W tym trybie organ podatkowy może żądać jedynie uzupełnienia wniosku o takie elementy, bez których nie jest możliwa ocena, czy stanowisko przedstawione we wniosku i ocena prawna są prawidłowe czy też błędne.

Elementy te organ wydający interpretację winien precyzyjnie wskazać w wezwaniu, wyjaśniając dlaczego ich brak uniemożliwia wydanie interpretacji indywidualnej. Interpretacja indywidualna ma bowiem na celu uzyskanie stanowiska organu podatkowego w zakresie rozumienia przepisów prawa podatkowego na gruncie przedstawionego przez wnioskodawcę, a nie ustalonego przez organ podatkowy, stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który nie spełnia wymogów określonych w art. 14b § 3, zgodnie z art. 14g § 1 Ordynacji podatkowej, pozostawia się bez rozpoznania.

Wyczerpująco przedstawiony stan faktyczny (zaistniały bądź przewidywany), to taki, na podstawie którego można w sposób pewny i nieuzasadniający żadnych przedmiotowych wątpliwości, udzielić informacji w zakresie możliwości zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie. Zdarzenie przyszłe musi więc być opisane w sposób konkretny i jednoznaczny.

Nadto Sąd wskazuje, że sformułowany wniosek określił w sprawie strony skarżącej zakres postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej. Przedmiot wniosku wyznacza bowiem zagadnienie, które ma być przedmiotem interpretacji. Nie jest obowiązkiem organu odczytywanie zakresu wniosku z całego jego kontekstu. Nie może tu być bowiem miejsca na domysły organu w celu identyfikacji rzeczywistych problemów wnioskodawcy z interpretacją określonych przepisów.

Przenosząc powyższe uwagi na okoliczności niniejszej sprawy należy wskazać, iż bezspornym w sprawie jest, iż interpretacja ma dotyczyć zastosowania właściwej stawki podatku od towarów i usług. Związane jest to z zastosowaniem właściwej klasyfikacji statystycznej. Zdaniem Sądu, powiązanie opodatkowania podatkiem od towarów i usług z klasyfikacją statystyczną towarów (usług) nie zmienia faktu, że w myśl przepisów o statystyce publicznej klasyfikacji tej dokonuje producent (usługodawca) oraz ewentualnie właściwy urząd statystyczny w wydawanych opiniach (art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej – Dz.U. Nr 88, poz. 439 ze zm.; a także Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych – Dz.U.GUS Nr 1, poz. 11).

W postępowaniu podatkowym organy podatkowe oceniają dowody w postaci opinii klasyfikacyjnych właściwych organów statystycznych. Dokonywana w postępowaniu podatkowym ocena opinii statystycznej jako zwykle jednego z szeregu dowodów, stanowi element ustalania prawidłowej klasyfikacji statystycznej danego wyrobu (usługi) i jest elementem czynionych przez organ ustaleń faktycznych, które następnie poddane zostają ocenie na gruncie ustawy podatkowej. Postępowanie dowodowe pozwala na zbadanie rzeczywistych okoliczności produkcji danego wyrobu lub świadczenia usługi oraz porównanie ich z opisanymi we wniosku do właściwego organu statystycznego, stanowiącego podstawę wydania przez ten organ opinii klasyfikacyjnej.

Natomiast w postępowaniu interpretacyjnym Minister Finansów nie ustala stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), wiąże go bowiem stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) opisany przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem wnioskodawca twierdzi, że jego zdaniem określony wyrób należy zakwalifikować do danego grupowania PKWiU, organ obowiązany jest tę klasyfikację przyjąć i uwzględnić badając, jaką stawkę podatku należy zastosować. Dysponuje bowiem jedynie informacjami podanymi przez wnioskodawcę, których w żaden sposób nie weryfikuje. Dlatego też nie może stwierdzić, czy podana mu przez wnioskodawcę klasyfikacja będzie prawidłowa w rzeczywistym stanie faktycznym, ocenianym w ewentualnym postępowaniu podatkowym.

Zarówno w postępowaniu podatkowym, jak i postępowaniu interpretacyjnym, przystępując do określenia stawki, z zastosowaniem której opodatkowana jest dostawa określonych towarów lub świadczenie określonych usług, a zatem przystępując do zastosowania (interpretacji) przepisów ustawy podatkowej, organ musi już znać klasyfikację statystyczną towaru (usługi), jeżeli ma ją uwzględnić przy ustaleniu właściwej stawki.

Pogląd, że Minister Finansów nie jest uprawniony do dokonywania klasyfikacji statystycznej wyrobów i usług oraz do weryfikacji klasyfikacji wskazanej przez wnioskodawcę, wyraził również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 15 czerwca 2010 r. sygn. akt I FSK 1021/09 (orzeczenia.nsa.gov.pl). W wyroku tym, wydanym w sprawie interpretacji indywidualnej, Sąd kasacyjny wskazał, iż to podatnika obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wykonywanych usług.

Należy mieć tu także na względzie okoliczność, że w instytucję interpretacji indywidualnych wpisane jest założenie, że interpretacja chroni wnioskodawcę tylko w takim zakresie, w jakim stan rzeczywisty odpowiada stanowi faktycznemu przedstawionemu we wniosku o wydanie interpretacji. Istotna rozbieżność obu tych stanów faktycznych czyni interpretację indywidualną nieprzydatną na gruncie stanu rzeczywistego.

Dlatego też nie ma racji strona skarżąca, iż wyczerpująco przedstawiła stan faktyczny w niniejszej sprawie, uzupełniając go na wezwanie organu.

W zaskarżonym postanowieniu organ trafnie wskazał, że jeżeli świadczona przez wnioskodawcę usługa wejścia na pływalnię z jednoczesną możliwością skorzystania z sauny i jacuzzi jest - jak wskazał wnioskodawca - usługą złożoną to – w świetle powyższych uwag - do obowiązków wnioskodawcy należy prawidłowe zaklasyfikowanie świadczonej usługi do właściwego grupowania PKWiU. Strona skarżąca stwierdza, iż dla usługi polegającej na wejściu na pływalnię z jednoczesną możliwością skorzystania z sauny i jacuzzi nie ma jednoznacznej klasyfikacji, a oczekuje od organu dokonania takiej i określenia należnej stawki podatku. Jeżeli dana usługa jest usługą kompleksową to strona skarżąca powinna wskazać która usługa jest podstawowa, a które pomocnicze i wskazać właściwe PKWiU dla świadczonej usługi podstawowej. Wówczas obowiązkiem organu będzie wydanie stosownej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Nie ma przeszkód prawnych, by strona skarżąca ponownie złożyła wniosek o interpretację i dokonała klasyfikacji świadczonej usługi do właściwej – jej zdaniem – klasyfikacji PKWiU.

Mając na uwadze powyższe Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) orzekł jak w sentencji wyroku.