Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędziowie Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędzia WSA Jakub Zieliński (spr.) Protokolant St. sekretarz sąd. Joanna Wieczorkiewicz-Skoczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lipca 2013 r. sprawy ze skargi A. H. na akt Wójta Gminy K. z dnia [...] lutego 2013 r. Nr [...] w przedmiocie opłaty za udostępnienie informacji publicznej postanawia odrzucić skargę

W dniu 14 lutego 2013 r. A. H. zwrócił się do Wójta Gminy K. o udzielenie informacji publicznej poprzez przesłanie za pośrednictwem poczty elektronicznej kopii protokołów obecności radnych Gminy Komorniki na wszystkich komisjach oraz sesji rady gminy od roku 2010 r. do 13 lutego 2013 r.

Pismem z dnia [...] lutego 2013 r. Wójt Gminy K. poinformował A. H, iż za przygotowanie informacji publicznej, której udzielenia domaga się wnioskodawca zostanie naliczona opłata w wysokości 28,80 zł.

Jako podstawę naliczenia opłaty organ wskazał art. 15 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej oraz Zarządzenie Wójta Gminy K. nr [...] z dnia [...] grudnia 2012 r. w sprawie odpłatności za koszty dodatkowe, związane ze sposobem udostępniania informacji publicznej w Urzędzie Gminy K.

W dniu 25 lutego 2012 r. do organu wpłynęło pismo A. H. z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa w zakresie nieuzasadnionego nałożenia opłaty za udostępnienie informacji publicznej.

Pismem z dnia 4 marca 2013 r. Wójt Gminy K. poinformował wnioskodawcę, iż drogą poczty elektronicznej przekazuje informację, której dotyczył wniosek z dnia 14 lutego 2013 r. Jednocześnie organ, wyjaśnił, iż nie odstępuje od naliczonej opłaty za udzielenie ww. informacji publicznej.

Powyższe pismo zostało doręczone A. H. w dniu 5 marca 2013r.

Pismem o opatrzonym datą 25 marca 2013 r. A. H. wniósł skargę na akt Wójta Gminy K. polegający na wymierzeniu opłaty za udostępnienie informacji publicznej.

Odpowiadając na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Odpowiadając na wezwanie Sądu Wójt Gminy K. oświadczył, iż skarga została złożona bezpośrednio w biurze podawczym organu w dniu 8 kwietnia 2013 r. Powyższe potwierdził obecny na rozprawie w dniu 10 lipca 2013 r. pełnomocnik Wójta Gminy K.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje.

Na wstępie należy wskazać, że w pierwszej kolejności Sąd bada z urzędu dopuszczalność skargi ustalając, czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia, wymienionych enumeratywnie w art. 58 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. – dalej: p.p.s.a.). Przesłankami tymi są: niewłaściwość sądu (pkt 1), niezachowanie terminu do jej wniesienia (pkt 2), nieuzupełnienie braków formalnych (pkt 3), zawisłość sprawy (pkt 4), brak zdolności sądowej lub procesowej (pkt 5) oraz niedopuszczalność z innych przyczyn (pkt 6).

W orzecznictwie sądów administracyjnych pojawiły się rozbieżności czy powiadomienia, o których mowa w art 15 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej stanowią akt lub czynność, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., a zatem czy podlegają zaskarżeniu do sądu administracyjnego.

Sąd orzekający w niniejszej sprawie podziela stanowisko zgodnie, z którym ustalenie wysokości opłaty za udostępnienie informacji publicznej w postaci np. kserokopii czy skanu dokumentu następuje w formie aktu, stwierdzającego obowiązek poniesienia opłaty. Akt ten może być określony przykładowo jako: "zarządzenie", "zawiadomienie", "wezwanie", czy "informacja", jak również może nie zawierać określenia formy i stanowić pismo skierowane do wnioskodawcy. Samo zawarcie w treści pisma informacji o wysokości opłaty za udostępnienie informacji publicznej wypełnia dyspozycję normy z art. 15 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Przyjęta nazwa pisma nie ma jednak znaczenia, gdyż nie jest to decyzja czy postanowienie, lecz akt z zakresu administracji publicznej, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 października 2012 r. o sygn. akt I OSK 2359/12 – dostępne na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl ).

Akt ten ma charakter publicznoprawny, gdyż wpływa w sposób prawnie wiążący na sytuację określonego podmiotu prawa. Co prawda organ nie może uzależnić udzielenia informacji publicznej od uprzedniego zapłacenia kwoty wynikającej z powiadomienia, ale powiadomienie może być przedmiotem roszczenia wobec wnioskodawcy ze strony organu. Nie ulega też wątpliwości, że akt dotyczy uprawnienia lub obowiązku wynikającego z przepisu prawa. W sprawach dotyczących udostępnienia informacji publicznej przepisami prawa, z których mogą wypływać uprawnienia lub obowiązki są przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej. Z przepisów tych wynika obowiązek skierowany do podmiotów wymienionych w art. 4 ust. 1 i 2 tej ustawy udostępnienia informacji publicznej, z kolei art. 2 ust. 1 ustawy daje każdemu uprawnienie żądania udostępnienia tej informacji.

Stwierdzić zatem należy, iż skarga do sądu administracyjnego na akt – powiadomienie wnioskodawcy o wysokości opłaty związanej z udzieleniem informacji publicznej jest dopuszczalna.

Kwestię trybu i terminu wnoszenia skargi na akty określone w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. uregulowano w art. 52 § 3 i 53 § 2 p.p.s.a.

Jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a, można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa (art 52 § 3 p.p.s.a.). W rozpoznawanej sprawie skarżący spełnił powyższy warunek, bowiem przed wniesieniem skargi do tutejszego Sądu pismem z dnia 24 lutego 2013 r. wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa.

Zgodnie z art. 53 § 2 p.p.s.a. w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa.

Jak wynika z akt sprawy organ pismem z dnia 4 marca 2013 r., udzielił skarżącemu odpowiedzi na jego pismo z dnia 24 lutego 2013 r. Odpowiedź organu została doręczona stronie w dniu 5 marca 2013 r. Od tego też dnia, zgodnie z brzmieniem art. 53 § 2 p.p.s.a. rozpoczął biec trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi na powiadomienie dotyczące opłaty. Termin ten upłynął w dniu 4 kwietnia 2013 r. Tymczasem jak wynika akt sprawy, oraz informacji udzielonych przez organ, skarga do tutejszego Sądu została złożona w siedzibie organu w dniu 8 kwietnia 2013 r. a zatem z uchybieniem terminu, o którym mowa w art. 53 § 2 p.p.s.a. Jednocześnie strona skarżąca nie złożyła wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi

W tej sytuacji Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 odrzucił przedmiotową skargę jako wniesioną uchybieniem terminu.