Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Pasternak (spr.) Sędziowie WSA Wojciech Jakimowicz NSA Krystyna Kutzner Protokolant st. ref. Justyna Owczarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia 21 listopada 2014 r. nr [....] nr [....] w przedmiocie ewidencji gruntów skargę oddala.

Prezydent Miasta decyzją nr [...] z dnia [...] 2014 r. znak: [...] - po rozpatrzeniu wniosku J. S. – odmówił zmiany danych ewidencyjnych objętych operatem ewidencji gruntów dla obrębu nr [...] j. ewid. K polegającej na zmianie przebiegu granicy pomiędzy działką nr [...] o pow. 0,0632 ha objętej księgą wieczystą [...] a działką nr [...] o pow. 0,0582 ha objętej księga wieczystą Iwh [...] G.

Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia wskazano art. 7d pkt 1, art. 20 ust. 1, art. 21 ust. 1 i art. 24 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r. nr 193, poz. 1287 ze zm.), § 2 ust. 2 pkt 2, § 9 ust. 1 i 2 pkt 2, § 36 pkt 5, § 45 ust. 1, § 46 ust. 1 i § 47 ust. 3 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. nr 38, poz. 454 ze zm.) oraz art. 104 kpa.

W uzasadnieniu wskazano, że J. S. pismem z dnia 7 lutego 2013 r. wystąpił o sprostowanie w operacie ewidencji gruntów i budynków dla obrębu nr [...] j. ewid. K danych dotyczących działki nr [...]. Według wnioskodawcy odnośnie działki nr [...] (dawniej [...] i [...]) z dawnych map wynikało, że ich północna granica z działką nr [...] (dawniej [...]) biegła linią prostą. Natomiast z map wydawanych obecnie przez organy ewidencyjne wynika, że obecnie granica ta ma charakter łamany. Do wniosku dołączono mapę małego obrębu [...] G, plan identyfikacji przedmiotu sporu nr 2 autorstwa biegłego sądowego inż. J. H. do sprawy prowadzonej przez Sąd Rejonowy pod sygn. akt [...] z dnia 19 grudnia 2012 r., opis i mapę z 1978 roku, zaktualizowany wyrys z mapy ewidencyjnej z dnia 2 września 1986 r., mapę w skali 1:1000 z 23 stycznia 1992 r. oraz mapę uzupełniającą z 8 maja 1995 r.

Organ I instancji podał, że jego decyzja z [...] 2014 r. o odmowie zmiany danych ewidencyjnych została uchylona decyzją Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z [...] 2014 r., a sprawę przekazano sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Prezydent zaznaczył, że przy ponownym rozpoznaniu sprawy uzupełniono materiał dowodowy w sprawie oraz wystąpiono do strony o doprecyzowanie wniosku. W konsekwencji kwestia ujawnienia stycznej działki nr [...] z działkami nr [...] i [...] będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia. Prezydent ustalił, że działka nr [...] położona w obrębie nr [...] j. ewid. K objęta księgą wieczystą [...] stanowi w całości własność J. S. oraz J. S. na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej.

Organ I instancji wskazał, że w operacie założenia ewidencji gruntów dla małego obrębu nr [...] G na podstawie przepisów dekretu z dnia 2 lutego 1955 r. o ewidencji gruntów i budynków ujawniono działki nr [...], [...], [...], [...] i [...]. Natomiast działki ewidencyjne nr [...], [...], [...], [...] i [...] położone w obrębie nr [...] j. ewid. K powstały, zgodnie ze sporządzonym operatem założenia ewidencji gruntów i budynków dla obrębu nr [...] j. ewid. K, przyjętym do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w dniu 16 maja 1994 r. [...]. Nowe dane ewidencyjne przyjęto z powyższego opracowania na podstawie obwieszczenia z dnia 20 lipca 1994 r. ogłoszonego w Dzienniku Urzędowym Województwa nr 16, poz. 64 z dnia 9 września 1994 r o założeniu nowej ewidencji gruntów w miejsce dotychczasowego operatu ewidencyjnego. Z wykazu synchronizacyjnego (równoważnika) nadającego się do ujawnienia w księdze wieczystej, sporządzonego w ramach prac modernizacyjnych wynika, że:

– działkom nr [...] o pow. 0,0582 ha, [...] o pow. 0,0753 ha, [...] o pow. 0,1656 ha oraz [...] o pow. 0,0191 ha obręb nr [...] j. ewid. K przyporządkowano działki nr [...], [...], [...], [...] z małego obrębu nr [...] G powstałe z parceli katastralnej l. kat. [...] objętej wówczas wykazem hipotecznym Iwh [...] G

– działce nr [...] o pow. 0,1011 ha obręb nr [...] j. ewid. K przyporządkowano działkę nr [...] o pow. 0,1011 ha z małego obrębu nr [...] G powstałej z parceli katastralnej l.kat. [...] objętej wówczas księgą wieczystą Iwh [....] G. Planem podziału przyjętym w dniu 10 maja 1995 r. nr [...] działkę nr [...] o pow. 0,1011 ha podzielono na działki nr [...] o pow. 0,0379 ha i [...] o pow. 0,0632 ha. Jak zaś wynika z protokołu granicznego spisanego w dniu 11 marca 1995 r. dla dzielonej działki nr [...] przyjęto przebieg granic wykazany w zmodernizowanym operacie ewidencji gruntów i budynków (nr [...]) opisanymi punktami granicznymi. Przebieg granic działki nr [...] o pow. 0,0632 ha nie uległ zmianie, o czym świadczy wypis z części graficznej systemu V-Mapa opisany punktami o numerach: [...], ([...],[...],[...] – punkty wspólne z działką nr [...]) [...], [...], [...], [...], [...], [...], sporządzony przez organ I instancji z obowiązującej cyfrowej mapy ewidencyjnej ([...]). Powierzchnia obliczona analitycznie ze współrzędnych punktów granicznych dla działki nr [...] również wynosi 0,0632 ha, co oznacza, że położenie i wartości punktów granicznych określających ustalony i przyjęty przez strony przebieg granic działki nr [...] nie uległy zmianie.

Prezydent stwierdził, że dla działek objętych wnioskiem stan prawny ujawniony w księgach wieczystych jest zgodny z zarejestrowanym stanem prawnym dla tych działek w rejestrze gruntów dla obrębu nr [....] j. ewid. K. Ponadto Prezydent zaznaczył, że złożony przez J. S. wniosek nie zawierał żadnych dokumentów przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, które uzasadniałyby wprowadzenie wnioskowanej zmiany. Organ I instancji podkreślił, że przebieg granic działek nr [...] i [...] o pow. 0,0582 ha jest zgodny z przebiegiem granic ustalonym i opisanym operacie pomiarowym podziału działki nr [...] w protokole granicznych z dnia 11 marca 1995 r. przez geodetę uprawnionego inż. U. D. [...]. W opisie przebiegu granic zaznaczono, iż granica przebiega od punktu [...] przez punkt [...] do punktu [...] (punkt wspólny z działką nr [...]) oraz między punktami [...] i [...] (granica pomiędzy działką nr [...] a [...]) niezgodnie z istniejącym w terenie ogrodzeniem, lecz zainteresowane strony nie wnoszą o sprostowanie granicy na tym etapie. Dołączona przez wnioskodawcę kopia planu identyfikacyjnego dla działek nr [...], [...], [...] i [...] przedmiotu sporu nr 2 do sprawy sądowej sygn. akt [...] (zarys podstawowy w skali 1:250) - sporządzona przez inż. J. H. biegłego sądowego w zakresie geodezji - również przedstawia taki sam przebieg granicy ewidencyjnej, linią koloru zielonego punkty nr [...], [...] i [...] przedstawiają przebieg granicy pomiędzy działką nr [...] a działką nr [...] według mapy ewidencyjnej. W opracowaniu tym biegły sądowy wykazał także istniejące ogrodzenie, okap garażu oraz altanę. Zdaniem Prezydenta opracowanie to nie mogło stanowić podstawy zmiany danych o przebiegu granicy działki nr [...] na odcinku graniczącym z działką nr [...].

W konsekwencji organ I instancji uznał, że wobec braku dokumentów uzasadniających wprowadzenie żądanej zmiany zasadna była odmowa wprowadzenia wnioskowanej zmiany operacie ewidencji gruntów i budynków dla obrębu nr [...] j. ewid. K.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł J. S., domagając się jej uchylenia oraz rozstrzygnięcia co do meritum, ewentualnie przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Odwołujący się zarzucił, że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie o błędnie ustalonego stanu faktycznego. Podkreślił, że do wniosku z dnia 7 lutego 2014 r. załączona została m.in. mapa małego obrębu [...] G, opis i mapa z 1978 roku, zaktualizowany wyrys z mapy ewidencyjnej z dnia 2 września 1986 r., mapa w skali 1:1000 z dnia 23 stycznia 1992 r. oraz mapa uzupełniająca z dnia 8 maja 1995 r. autorstwa biegłej geodetki mgr inż. U. D., w kopiach, których oryginały znajdują się posiadaniu organu, zaś na samych dokumentach widnieją pieczęcie wskazujące, iż zostały one przyjęte do zbioru geodezyjnego. Odwołujący się zarzucił, że organ nie może domagać się dokumentów, które znajdują się w jego posiadaniu, ewentualnie organ powinien wezwać wnioskodawcę do przedłożenia wymaganych dokumentów w formie, którą uznał za stosowną. J. S. podkreślił, że z operatu sporządzonego przez U. D. wynika, iż północna granica działki nr [...] biegnie linia prostą.

WINGiK decyzją nr [...] z dnia 21 listopada 2014 r. znak: [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa oraz art. 7b ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu organ odwoławczy przedstawił zasady prowadzenia ewidencji gruntów i podkreślił, że w przypadku wszczęcia postępowania administracyjnego wnioskiem strony, tylko i wyłącznie ta strona określa przedmiot tego żądania, a organ prowadzący postępowanie związany jest tym żądaniem. WINGiK zaznaczył, że podstawę aktualizacji stanowił wniosek J. S. i załączone do niego dokumenty.

Organ odwoławczy przytoczył ustalenia dokonane przez organ I instancji i stwierdził, że obecnie działka nr [...] o pow. 0,0632 ha ujawniona jest w księdze wieczystej nr [...] i stanowi własność J. S. i J. S. na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. Ponadto WINGiK wskazał, że w rejestrze gruntów dla obrębu nr [...], jednostka ewidencyjna K:

– w jednostce rejestrowej nr [...] wykazana jest działka ewidencyjna nr [...] o pow. 0,0582 ha objęta lwh [...] G,

– w jednostce rejestrowej [...] wykazana jest działka ewidencyjna nr [...] o pow. 0,0632 ha objęta księgą wieczystą nr [...].

W konsekwencji organ odwoławczy uznał, że dla działek objętych wnioskiem stan prawny ujawniony w księdze wieczystej jest zgodny z zarejestrowanym stanem prawnym tych działek w rejestrze gruntów dla obrębu [...], jednostka ewidencyjna K. Ponadto WINGiK zaznaczył, że przyjęty bez zastrzeżeń przebieg granicy działki nr [...] na odcinku graniczącym z działką nr [...] przez ówczesnego właściciela działki nr [...] opisany w operacie technicznym [...], wykazany na analogowej mapie ewidencyjnej w skali 1:1000 zmodernizowanego operatu ewidencji gruntów i budynków ([...]), a obecnie na cyfrowej mapie ewidencyjnej ([...]), nie uległ zmianie. Wskazano, że przebieg granicy działki nr [...] na odcinku graniczącym z działką nr [...] opisany w protokole granicznym operatu technicznego [...] wyznaczają punkty graniczne numer [...], [...], [...] - punkt wspólny z działką [...]. Przebieg granicy ewidencyjnej nie jest zgodny z przebiegiem istniejącego w terenie ogrodzenia, lecz zainteresowane strony nie wnoszą o sprostowanie granicy na tym etapie. Rozbieżność pomiędzy przebiegiem granicy a istniejącym w terenie ogrodzeniem obrazuje cyfrowa mapa zasadnicza.

WINGiK wyjaśnił, że w myśl § 44 rozporządzenia organ ewidencyjny ma za zadanie utrzymać operat ewidencyjny w stanie aktualności, tj. zgodności z dostępnymi dla organu dokumentami i materiałami źródłowymi. Takim dokumentem dostępnym dla organu, dotyczącym działki nr [...] jest operat modernizacji ewidencji gruntów i budynków dla obrębu [...], jednostka ewidencyjna K KERG [...] z dnia 16 maja 1994 r. oraz operat techniczny podziału działki nr [...] zaewidencjonowany w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym pod numerem [...]. W ocenie organu odwoławczego aktualny stan w ewidencji gruntów i budynków jest wykazany na jego podstawie. Natomiast dołączona przez wnioskodawcę kopia planu identyfikacyjnego dla działek nr: [...], [...], [...] i [...] przedmiotu sporu nr 2 do sprawy sądowej sygn. akt [...] (zarys podstawowy w skali 1:250) - sporządzona przez inż. J. H. biegłego sądowego w zakresie geodezji - również przedstawia taki sam przebieg granicy ewidencyjnej. Z legendy tego opracowania wynika, że "linia koloru zielonego pkt nr [...], [...] i [...] " przedstawia "przebieg granicy pomiędzy działką nr [...], a działką nr [...] obj. [...] mapy ewidencji gruntów". Na tym to zarysie biegły sądowy J. H. wykazał również istniejące ogrodzenie, okap garażu oraz altanę. Punkty sytuacyjne określające położenie okapu garażu i istniejącego ogrodzenia nie znajdują się w granicy ewidencyjnej. WINGiK wyjaśnił, że wnioskodawca nie przedłożył organowi prawomocnego orzeczenia sądowego, bez którego samo opracowanie geodezyjne nie może stanowić podstawy do zmiany danych w przebiegu granicy działki nr [...] na odcinku graniczącym z działką nr [...]. Wskazano także, że w operacie technicznym [...] podziału działki nr [...] obr. [...] przebieg granic przyjęto według zmodernizowanej ewidencji gruntów i budynków (KERG [...]). Nie dokonano ponownego ustalenia przebiegu tej granicy, mimo że przebieg trwałego ogrodzenia w terenie był częściowo rozbieżny z przebiegiem granicy ewidencyjnej, o czym zainteresowani zostali poinformowani.

Skoro zaś odwołujący się nie przedstawił dokumentacji przewidzianej w przepisie § 36 (w związku z § 45 ust. 2 rozporządzenia), WINGiK uznał, że nie było podstawy do modyfikacji przebiegu granicy działki nr [...] na odcinku graniczącym z działką nr [...], wykazanej w operacie ewidencyjnym na podstawie dokumentacji geodezyjnej, zaewidencjonowanej w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym, sporządzonej przy modernizacji ewidencji gruntów i budynków. Dlatego organ odwoławczy uznał zarzuty odwołania za niezasadne, a stanowisko organu I instancji za prawidłowe.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję WINGiK wniósł J. S. W uzasadnieniu skargi podniesiono zarzuty zawarte w odwołaniu od decyzji organu I instancji. Ponadto wskazano, że w sytuacji, gdy organy zakwestionowały dowód mapy sporządzonej przez biegłego sądowego J. H., to winny były poczynić ustalenia na gruncie w celu usunięcia wszelkich wątpliwości.

W odpowiedzi na skargę WINGiK wniósł o jej oddalenie, podtrzymując w całości stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1647) sądy administracyjne powołane są do kontroli zgodności z prawem działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W ramach swej kognicji sąd bada, czy przy wydaniu zaskarżonego aktu nie doszło do naruszenia prawa materialnego i przepisów postępowania administracyjnego, nie będąc przy tym związanym granicami skargi, stosownie do treści art. 134 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "ppsa". Orzekanie - w myśl art. 135 ppsa - następuje w granicach sprawy będącej przedmiotem kontrolowanego postępowania, w której został wydany zaskarżony akt lub czynność i odbywa się z uwzględnieniem wówczas obowiązujących przepisów prawa. Sąd, uwzględniając skargę na decyzję, uchyla decyzję w całości albo w części, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, co wynika z art. 145 § 1 pkt 1 ppsa.

Skarga nie jest zasadna i podlega oddaleniu, gdyż Sąd nie stwierdził naruszenia przez orzekający organ przepisów prawa materialnego ani procesowego.

Podstawę prawną zaskarżonej decyzji stanowiły przepisy ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2005 r. nr 240, poz. 2027), zwanej dalej "ustawą", w brzmieniu obowiązującym na dzień 21 listopada 2014r. oraz rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2001 r. nr 38, poz. 454), zwanego dalej "rozporządzeniem", również w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zaskarżonej decyzji, zatem po zmianach ustawy wprowadzonych ustawą z dnia 5 czerwca 2014r. o zmianie ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. 2014.897), a także po zmianach rozporządzenia, wprowadzonych rozporządzeniem Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 29 listopada 2013r. (Dz. U. 2013.1551), które weszło w życie z dniem 31 grudnia 2013 r. Przypomnieć zatem należy, że stosownie do powyższego stanu prawnego, według art. 2 ust. 8 ustawy przez ewidencję gruntów i budynków (kataster nieruchomości) rozumie się system informacyjny zapewniający gromadzenie, aktualizację oraz udostępnianie, w sposób jednolity dla kraju, informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz o innych podmiotach władających lub gospodarujących tymi gruntami, budynkami lub lokalami. Sposób zakładania ewidencji gruntów i budynków, sposób prowadzenia ewidencji oraz szczegółowe zasady wymiany danych ewidencyjnych regulują przepisy rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Z przepisu § 44 pkt 2 rozporządzenia wynika, że do zadań starosty związanych z prowadzeniem ewidencji należy między innymi utrzymywanie operatu ewidencyjnego w stanie aktualności, tj. zgodności z dostępnymi dla organu dokumentami i materiałami źródłowymi. Ewidencyjna funkcja katastru nieruchomości jest realizowana przez stosowanie określonych przepisami ustawy i rozporządzenia procedur, ustalających zasady aktualizacji danych podlegających uwidocznieniu w operacie ewidencyjnym. Przepisy rozdziału 3 rozporządzenia dotyczą prowadzenia ewidencji gruntów i budynków oraz zawierają szczegółowe zasady wymiany danych ewidencyjnych. Zgodnie z § 45 ust.1 rozporządzenia, aktualizacja operatu ewidencyjnego następuje poprzez wprowadzanie udokumentowanych zmian do bazy danych ewidencyjnych. Wprowadzanie tych zmian następuje z urzędu, bądź na wniosek. Stosownie do § 46 ust. 2 rozporządzenia z urzędu wprowadza się zmiany wynikające z :

1) prawomocnych orzeczeń sądowych, aktów notarialnych, ostatecznych decyzji administracyjnych, aktów normatywnych,

2) opracowań geodezyjnych i kartograficznych, przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego zawierających wykazy zmian danych ewidencyjnych,

3) dokumentacji architektoniczno – budowlanej gromadzonej i przechowywanej przez organy administracji publicznej,

4) ewidencji publicznych prowadzonych na podstawie innych przepisów.

Przepis § 12 ust.1 rozporządzenia wymienia podstawy uwidaczniania w ewidencji praw osób i jednostek organizacyjnych, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 2 oraz w § 11 ust. 1 pkt 1 i 2.

Zmiany wynikające z opracowań geodezyjnych i kartograficznych, przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, zawierające wykazy zmian danych ewidencyjnych mogą dotyczyć wyłącznie zmian przedmiotowych i nie mogą uzasadniać zmiany danych w zakresie praw podmiotowych do gruntu (por. wyrok WSA w Białymstoku z 19 lutego 2008 r. sygn. akt II SA/Bk 636/07, Lex nr 480114). Zapisy zawarte w ewidencji gruntów, dotyczące uprawnień do niego, w tym szczególnie prawa własności, mają charakter informacji pochodnych w stosunku do informacji wynikających ze źródeł wskazanych w § 12 rozporządzenia wykonawczego. Organy ewidencyjne rejestrują jedynie stany prawne ustalone w innym trybie lub przez inne organy orzekające, nie mogą natomiast samodzielnie rozstrzygać kwestii uprawnień wnioskodawcy do gruntu, budynku lub lokalu. W przypadku, gdy aktualizacja operatu wymaga wyjaśnień zainteresowanych lub uzyskania dodatkowych dowodów, starosta przeprowadza w sprawie tej aktualizacji postępowanie administracyjne lub stosuje art. 22 ust. 3 ustawy.

Z ewidencyjnej funkcji katastru wynika, że jest on rejestrem obejmującym dane o gruntach i ich właścicielach, wynikające z określonej przepisami prawa dokumentacji urzędowej. Cecha ta wynika zarówno z treści art. 2 ust. 8 ustawy, określającego kataster nieruchomości jako zbiór informacji, jak i z przepisów rozporządzenia. Szczególna regulacja obowiązuje w zakresie wykazywania w ewidencji przebiegu granic działek ewidencyjnych. Zgodnie z treścią § 36 rozporządzenia, przebieg granic działek ewidencyjnych wykazuje się w ewidencji na podstawie dokumentacji geodezyjnej, przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, sporządzonej:

1) w postępowaniu rozgraniczeniowym;

2) w celu podziału nieruchomości;

3) w postępowaniu scaleniowym i wymiany gruntów;

4) w postępowaniu dotyczącym scalenia i podziału nieruchomości;

5) na potrzeby postępowania sądowego lub administracyjnego, a następnie wykorzystanej do wydania prawomocnego orzeczenia sądowego lub ostatecznej decyzji administracyjnej;

6) przy zakładaniu, na podstawie poprzednio obowiązujących przepisów, katastru nieruchomości i ewidencji gruntów i budynków;

7) przez Straż Graniczną, jeżeli dokumentacja ta określa przebieg granic państwa z dokładnością odpowiednią dla ewidencji;

8) w wyniku geodezyjnego pomiaru sytuacyjnego istniejących lub wznowionych znaków granicznych albo wyznaczonych punktów granicznych.

Wyliczenie powyższe stanowi zamknięty katalog podstaw wykazywania przebiegu granic działek ewidencyjnych na mapie ewidencyjnej. Dokonanie aktualizacji ewidencji w zakresie przebiegu granic działki ewidencyjnej w oparciu o inne niż wymienione w § 36 rozporządzenia źródła danych ewidencyjnych byłoby z nim sprzeczne a także naruszałoby podstawowe zasady prowadzenia ewidencji i jej istotę, wynikające z przepisów ustawy. Wnioskując zatem o dokonanie aktualizacji przebiegu granic działki ewidencyjnej na mapie ewidencyjnej (zmianę przebiegu granic), strona winna powołać się na jedno ze żródeł wymienionych w § 36 rozporządzenia, jako podstawę żądanej zmiany i doręczyć organowi stosowny dokument. Wynika to z w/w przepisu oraz z rejestrowego charakteru ewidencji gruntów i budynków. Konieczność dostarczenia dokumentów niezbędnych do wprowadzenia zmian nie jest przesłanką formalną wniosku o wszczęcie postępowania, lecz przesłanką o charakterze materialnym. Ich złożenie jest konieczne do załatwienia sprawy zgodnie z żądaniem strony. Wynika to także z treści art. 22 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym na żądanie starosty osoby, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt. 1 i art. 51, zgłaszające zmiany obowiązane są dostarczyć dokumenty geodezyjne, kartograficzne i inne niezbędne do wprowadzenia zmian w ewidencji gruntów. Żądanie skarżącego wprowadzenia zmian w ewidencji gruntów i budynków dotyczyło zmiany przebiegu granicy działki ewidencyjnej nr [...] objętej operatem ewidencji gruntów dla obrębu nr [...] jedn. ewid. K, z działką ewidencyjną nr [...]. Skarżący jest współwłaścicielem działki nr [...] na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej, zatem posiadał legitymację do złożenia wniosku i żądania rozpoznania sprawy przez organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków. Domagając się aktualizacji ewidencji w zakresie przebiegu granicy działki ewidencyjnej, skarżący winien powołać się zatem – stosownie do regulacji wynikającej z § 36 rozporządzenia - na dokumentację geodezyjną przyjętą do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, sporządzoną w postępowaniach, względnie w celach wymienionych w tym przepisie, której treść wskazywałaby na odmienny przebieg granicy działki nr [...] z działką nr [...], aniżeli wykazany na aktualnej mapie ewidencyjnej. Skoro nie uczynił tego - także pomimo wezwania skierowanego przez organ zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy - przeto zasadnie organy uznały, że wniosek skarżącego o dokonanie aktualizacji ewidencji w zakresie przebiegu granicy działki nr [...] z działka nr [...] nie może zostać rozpatrzony pozytywnie. Ze zgromadzonej w toku postępowania administracyjnego dokumentacji wynika, że przebieg granicy na w/w odcinku jest odzwierciedleniem treści operatu założenia ewidencji gruntów i budynków dla tzw. małego obrębu nr [...] G, na podstawie przepisów dekretu z dnia 2 lutego 1955 r. o ewidencji gruntów i budynków (Dz.U. z 1955r. nr 6, poz. 32), oraz operatu KERG nr [...], przyjętego do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, którym zastąpiono w całości dotychczasową ewidencję operatu małego obrębu nr [...]. Nadto przebieg granicy działki nr [...] z działką nr [...] został przyjęty bez zastrzeżeń przez ówczesnego właściciela działki nr [...] i opisany w operacie [...]. Od daty sporządzenia w/w operatów organy prowadzące ewidencję nie odnotowały istnienia dokumentów, o których mowa w § 36 rozporządzenia, z których wynikałby obowiązek uwidocznienia zmiany przebiegu granicy działki ewidencyjnej nr [...] na mapie ewidencyjnej. Zasadnie organy podkreśliły, że postępowanie ewidencyjne nie rozstrzyga i nie może rozstrzygać sporów o prawa do gruntów, lokali, budynków, a więc własności. Organy ewidencyjne są tylko rejestratorem tych zmian prawnych, które zostały ustalone w innym trybie lub przez inne organy, a mogą tego dokonać wyłącznie w oparciu o decyzje administracyjne, orzeczenia sądowe, akty notarialne, w których zawarte są dane objęte ewidencją gruntów. Rejestr ma więc charakter deklaratoryjny, a nie konstytutywny. Słusznie także podnoszą organy, że dokumentacja geodezyjna sporządzona przez biegłego inż. J. H. nie może stanowić podstawy zmiany danych ewidencyjnych w zakresie numerycznego opisu granicy, ponieważ przedstawia ona taki sam przebieg granicy, jak na aktualnej mapie ewidencyjnej. Zauważyć natomiast należy, że istniejące ogrodzenie, oraz położenie garażu nie pokrywają się z istniejącą granicą ewidencyjną. Jednak organy ewidencyjne nie mają podstaw do wprowadzania zmian, w wyniku których mogłoby dochodzić do zmiany zakresu prawa własności. Dopóki więc skarżący nie przedłoży organowi prowadzącemu ewidencję gruntów i budynków prawomocnego orzeczenia sądowego (lub innego dokumentu wskazanego w § 36 rozporządzenia), to brak będzie podstaw do dokonywania zmian w przebiegu granicy na mapie ewidencyjnej. W związku z tym Sąd stwierdza, że zawarty w skardze zarzut naruszenia art. 220 § 1 pkt. 2 kpa nie znajduje uzasadnienia w stanie faktycznym i prawnym sprawy. Wzywając bowiem skarżącego pismem z dnia 16 grudnia 2013r. (k. 14 akt adm.) o dostarczenie stosownych dokumentów geodezyjnych i kartograficznych, organ nie żądał przedłożenia dokumentów znajdujących się w jego zasobie, ponieważ te właśnie dokumenty są podstawą uwidocznienia aktualnego przebiegu granicy działki nr [...]. Wezwanie dotyczyło natomiast przedłożenia dokumentów, które uzasadniałyby dokonanie aktualizacji ewidencji zgodnie z żądaniem wniosku złożonego przez skarżącego i mieściły się w zakresie wskazanym w § 36 rozporządzenia. Takich bowiem dokumentów organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków w swoim zasobie nie posiada, dlatego zgodnie z zasadami aktualizacji ewidencji i art. 22 ust. 3 ustawy powinien je przedłożyć skarżący. Jednocześnie zauważyć należy, że art. 220 kpa jest przepisem umieszczonym w dziale VII ustawy, mającym z przedmiot regulacji wydawanie przez organy administracji publicznej zaświadczeń a reguluje dopuszczalność żądania przez organy administracji zaświadczeń oraz oświadczeń. Przepis ten nie ma zastosowania w postępowaniu mającym za przedmiot aktualizację danych ewidencyjnych. Sąd stwierdza nadto, że organy prawidłowo ustaliły obowiązujące przepisy, ich treść i znaczenie oraz poprawnie je zastosowały, wyjaśniły wszelkie istotne dla treści rozstrzygnięcia okoliczności i prawidłowo oceniły zgromadzony w sposób wystarczający do podjęcia rozstrzygnięcia w tej sprawie materiał dowodowy. W następstwie przeprowadzonego postępowania wydały prawidłowe, zgodne z prawem rozstrzygnięcie, zaś jego uzasadnienie odpowiada regulacji zawartej w art. 107 § 3 kpa.

Skoro zarzuty skargi nie znajdują oparcia w obowiązujących w dacie wydania zaskarżonej decyzji przepisach, a Sąd nie dopatrzył się innych naruszeń prawa, o których mowa w art. 145 § 1 ppsa, skarga nie mogła zostać uwzględniona. Z powyższych przyczyn, na podstawie art. 151 ppsa orzeczono jak w sentencji.