Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

1. Przepis art. 4 ust. 1 i 2 rozporzadzenia 1049/2001 Parlamntu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji stanowi lex specialis w stosunku do art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej;

2. Przepis art. 2 ust. 3 rozporządzenia 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji stanowi, ze niniejsze rozporządzenie odnosi się do wszelkich dokumentów pzrechowywanych pzrez instytucje unijne, tj. dokumentów sporządzanych lub otrzymywanych pzrez nie i pozostających w ich posiadaniu, na wszystkich obszarach działalności Unii Europejskiej.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska sędzia NSA Ewa Dzbeńska (spr.) sędzia del. NSA Wiesław Morys Protokolant sekretarz sądowy Małgorzata Kamińska po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2012 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 181/12 w sprawie ze skargi Stowarzyszenia [...] Z. z siedzibą w W. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej oddala skargę kasacyjną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 5 kwietnia 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 181/12, po rozpoznaniu skargi Stowarzyszenia [...] "Z." z siedzibą w W., uchylił decyzję Ministra Finansów z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej.

Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Wnioskiem z dnia 19 października 2011 r. Stowarzyszenie [...] "Z." z siedzibą w W. zwróciło się do Ministra Finansów o udostępnienie odpisów wszystkich pism dotyczących opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT) działalności organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i pokrewnymi oraz pism dotyczących opodatkowania (zwolnienia od opodatkowania) podatkiem VAT usług świadczonych przez twórców i artystów, skierowanych w latach 2009 – 2011 przez Ministerstwo Finansów Rzeczypospolitej Polskiej do instytucji i organów Unii Europejskiej.

Minister Finansów decyzją z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...], odmówił Stowarzyszeniu [...] "Z." z siedzibą w W. udostępnienia żądanej informacji publicznej.

W motywach rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że ustawa o dostępie do informacji publicznej nie dotyczy udostępniania wszelkiego typu informacji publicznych. Jak stanowi bowiem art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, jej przepisy nie naruszają przepisów innych ustaw, określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji, będących informacjami publicznymi. Oznacza to, że określonego rodzaju informacje mogą być udostępnione tylko w specjalnym trybie bądź na odmiennych, szczególnych zasadach. Istotne jest przy tym, że w przypadkach, w których dostęp do informacji jest wyłączony na podstawie przepisów szczególnych, informacja publiczna nie traci swego publicznego przymiotu, jeśli spełnione są warunki określone w jej ustawowej definicji. Z kolei ograniczenie udostępnienia informacji publicznej możliwe jest wówczas, gdy informacja publiczna została wyłączona z kategorii informacji podlegających ujawnieniu. Pod pojęciem "przepisów szczególnych" należy również rozumieć przepisy prawa wspólnotowego, wiążące Polskę, jako członka Unii Europejskiej, a dotyczące udostępniania pewnych kategorii informacji publicznych. Minister Finansów zaznaczył, że żądane przez Stowarzyszenie pisma dotyczą działalności publicznej i zamierzeń władzy wykonawczej w zakresie polityki wewnętrznej i zagranicznej, są więc informacją publiczną. Jednakże postępowanie prowadzone przez Komisję Europejską przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej dotyczące uchybienia zobowiązaniom wynikającym z art. 2 ust. 1 lit. "c" dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w zakresie braku zapewnienia, aby świadczone usługi związane z zarządzaniem prawami autorskimi podlegały odpowiedniemu opodatkowaniu dla celów VAT (naruszenie nr 2005/4155), zostało zamknięte w dniu 18 marca 2010 r. Natomiast w okresie od 2009 r. do czasu zamknięcia przedmiotowego postępowania nie była kierowana do Komisji Europejskiej ani innych instytucji i organów Unii Europejskiej korespondencja dotycząca opodatkowania podatkiem od towarów i usług działalności organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i pokrewnymi oraz korespondencja dotycząca opodatkowania podatkiem VAT usług świadczonych przez twórców i artystów. Po zamknięciu postępowania nr 2005/4155 korespondencja kierowana do Komisji Europejskiej w ww. zakresie jest traktowana jako nowa sprawa, stanowiąca tzw. fazę przedsporną, podczas której Państwo ma możliwość przedstawienia argumentów na swoją obronę oraz – po zastosowaniu się do wskazówek Komisji Europejskiej – polubownego zakończenia sprawy. Gdy nie zostanie osiągnięte kompromisowe rozwiązanie, Komisja Europejska może skierować sprawę na drogę sądową. W zakresie udostępniania dokumentów powstałych w toku postępowań prowadzonych przez Komisję Europejską w trybie art. 258 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, do których należy zaliczyć również korespondencję prowadzoną w fazie przedspornej, stosuje się przepisy rozporządzenia 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, które pozostają w stosunku do przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej w relacji lex specialis – lex generalis. Z treści art. 4 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji wynika, że Instytucja (tu Komisja Europejska) odmawia udostępnienia dokumentów związanych z postępowaniem prowadzonym w trybie art. 258 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, powołując się m. in. na ochronę interesu publicznego, postępowania sądowego oraz ochronę celu kontroli, śledztwa i audytu. Komisja stoi bowiem na stanowisku, że kontrola przestrzegania prawa wspólnotowego w danym Państwie Członkowskim musi przebiegać w atmosferze wzajemnego zaufania i zasady lojalnej współpracy w celu doprowadzenia do zawarcia porozumienia między Państwem Członkowskim i Komisją. Natomiast przedwczesne ujawnienie dokumentów wytworzonych w toku prowadzonego przez Komisję postępowania mogłoby doprowadzić do zakłócenia polubownego rozwiązania sporu i dobrowolnego zobowiązania się danego Państwa do przestrzegania przepisów traktatowych. Minister Finansów zwrócił uwagę, że w opinii Komisji Europejskiej, ochrona możliwości polubownego rozwiązania sporu między Komisją a Państwem Członkowskim jest w takim postępowaniu interesem nadrzędnym, a Państwa Członkowskie powinny zadbać o to, by nie utrudniać właściwego stosowania ww. rozporządzenia. Również w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, na tle spraw, w których zwracano się do Komisji Europejskiej o udostępnienie treści dokumentów, np. w związku z toczącymi się przeciwko Państwom Członkowskim postępowaniami w trybie art. 258 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, utrwaliło się stanowisko, iż tego rodzaju dokumenty nie są udostępniane (wyrok Sądu Pierwszej I instancji z dnia 11 grudnia 2001 r. w sprawie o sygn. akt T-191/99 Petrie i inni p-ko Komisji).

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Stowarzyszenie [...] "Z." z siedzibą w W. wniosło o uchylenie powyższej decyzji i o udostępnienie żądanej informacji publicznej.

Decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] Minister Finansów utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję, nie znajdując podstaw do uwzględnienia wniosku i podzielając zaprezentowaną w niej argumentację.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na powyższą decyzję Stowarzyszenie [...] "Z." z siedzibą w W. zarzuciło naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 1 ust. 1 w związku z art. 2 ust. 1 ww. ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz art. 4 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, poprzez ich błędne zastosowanie, jako odnoszących się do udostępnienia treści pism dotyczących opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT) działalności organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i pokrewnymi oraz pism dotyczących opodatkowania (zwolnienia od opodatkowania) podatkiem VAT usług świadczonych przez twórców i artystów, skierowanych w latach 2009 – 2011 przez Ministerstwo Finansów Rzeczypospolitej Polskiej do instytucji i organów Unii Europejskiej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylając decyzje organu I i II instancji stwierdził, że do podjęcia decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej dochodzi wówczas, gdy żądana informacja publiczna fizycznie istnieje i nie może zostać udostępniona z uwagi na ochronę dóbr objętych treścią art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Jeśli podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej nie posiada żądanej przez wnioskodawcę informacji, gdyż ta w ogóle nie została wytworzona (fizycznie nie istnieje), winien jedynie pisemnie poinformować o tym zainteresowanego, nie wydając jednak w tym zakresie decyzji o odmowie udzielenia informacji publicznej, do czego w istocie doszło w niniejszej sprawie. Skoro bowiem informacji publicznej nie ma, to nie ma także podstaw, by odmawiać jej udostępnienia w drodze decyzji administracyjnej. Dotyczy to okresu od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 18 marca 2010 r., w którym nie została wytworzona jakakolwiek korespondencja, będąca przedmiotem zainteresowania Stowarzyszenia.

Podobnie rzecz się ma, gdy chodzi o alternatywny tryb dostępu do żądanej informacji publicznej. W tym zakresie podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej również nie wydaje decyzji, wszak art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej wyłącza stosowanie jej przepisów w sytuacji, gdy wnioskodawca ma zapewniony dostęp do żądanych informacji publicznych w innym trybie. Oznacza to, że wyłączony jest tryb z ustawy o dostępie do informacji publicznej wówczas, gdy informacja publiczna, będąca przedmiotem zainteresowania wnioskodawcy, osiągalna jest w innym trybie. W takiej sytuacji podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej także jedynie pisemnie informuje wnioskodawcę, w jakim trybie może uzyskać do niej dostęp. Nie jest to natomiast powód do wydawania decyzji administracyjnej o odmowie udzielenia informacji publicznej. Jeśli – zdaniem organu – istnieje inny tryb dostępu do żądanej informacji publicznej, to z istoty rzeczy nie może być on przyczyną odmowy udostępnienia informacji publicznej, a więc decyzji podejmowanej na podstawie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdyż w takim przypadku przepisy te nie mają w ogóle zastosowania.

Zdaniem WSA w Warszawie Minister Finansów nie mógł podać jako powodu swej odmownej decyzji faktu istnienia innego trybu dostępu do żądanych informacji publicznych, regulowanego rozporządzeniem 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji. Decyzja o odmowie udzielenia informacji publicznej podejmowana jest, gdy chodzi o ochronę dóbr objętych treścią art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, natomiast istnienie innego trybu dostępu do informacji publicznej nie stanowi powodu do wydania takiej decyzji.

Niezależnie od powyższego, przyjmując, że Minister Finansów, odwołując się do przepisów ww. rozporządzenia w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, odmówił Stowarzyszeniu udzielenia żądanej informacji publicznej, twierdząc, iż dokumenty związane z postępowaniem prowadzonym w trybie art. 258 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej nie mogą być udostępnione z uwagi na ochronę interesu publicznego, postępowania sądowego oraz ochronę celu kontroli, śledztwa i audytu, Sąd I instancji zauważył, że ww. rozporządzenie normuje tryb dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji. Zatem jego przepisy nie mogą stanowić podstawy dla odmownej decyzji Ministra Finansów. Zgodnie bowiem z treścią art. 4 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, Instytucje (Parlament Europejski, Rada i Komisja Europejska) odmówią udostępnienia dokumentów związanych z postępowaniem prowadzonym w trybie art. 258 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, powołując się m. in. na ochronę interesu publicznego, postępowania sądowego oraz ochronę celu kontroli, śledztwa i audytu. W ocenie WSA w Warszawie nie powinno budzić wątpliwości, że Minister Finansów nie jest Instytucją, w rozumieniu powyższego przepisu, toteż nie mógł on być przez niego stosowany jako podstawa prawna decyzji odmownej. Co więcej, Stowarzyszenie [...] "Z." z siedzibą w W. w swym wniosku z dnia 19 października 2011 r. zwróciło się o kopie wszystkich pism, jakie Ministerstwo Finansów skierowało w latach 2009 – 2011 do instytucji i organów Unii Europejskiej, dotyczących opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT) działalności organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i pokrewnymi oraz pism dotyczących opodatkowania (zwolnienia od opodatkowania) podatkiem VAT usług świadczonych przez twórców i artystów. Stowarzyszeniu chodzi więc o dokumenty wytworzone przez Ministra Finansów, a nie o dokumenty pochodzące od Parlamentu Europejskiego, Rady czy Komisji. Tym samym wskazane przez organ przyczyny odmowy udzielenia informacji publicznej nie mogły, zdaniem Sądu I instancji, stanowić podstawy dla podjętych w sprawie decyzji.

Skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniósł Minister Finansów zarzucając:

1) naruszenie prawa materialnego, tj:

a) art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) w zw. z art. 1 ust. 2 tej ustawy

oraz w zw. z art. 4 ust. 2 tiret trzecie i motywem 15 preambuły rozporządzenia

1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji poprzez niewłaściwe zastosowanie, polegające na uznaniu, że przepisy te nie mają zastosowania w sprawie;

b) art. 4 ust. 1 i 2 w związku z art. 2 pkt 3 rozporządzenia oraz motywem 10 preambuły rozporządzenia, poprzez błędną ich wykładnię, polegającą na przyjęciu, że dokumenty, o których mowa w tym przepisie obejmują wyłącznie dokumenty sporządzone przez Parlament, Radę i Komisję, a nie obejmują dokumentów sporządzonych przez Ministra Finansów jako odpowiedź na wystąpienie Komisji (i zawierających pośrednio stanowisko Komisji);

2) naruszenie przepisów postępowania, tj.:

a) art. 141 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej powoływanej jako "P.p.s.a." przez zawarcie w uzasadnieniu wyroku sprzecznych wyjaśnień i nie zawarcie (nadających się do wykonania) wskazań, co do dalszego postępowania przez organ;

b) art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) oraz art. 3 § 1 P.p.s.a. w zw. z art. 141 § 4 P.p.s.a. przez sporządzenie uzasadnienia zaskarżonego wyroku w sposób nieodpowiadający wymogom wynikającym z przepisu art. 141 § 4 P.p.s.a., co wskazuje również na nienależyte wykonanie kontroli sądowej zaskarżonej decyzji w zakresie:

- oceny prawnej relacji, w jakiej regulacja wspólnotowa (rozporządzenie) pozostaje z ustawą;

- oceny prawnej, czy w odniesieniu do żądanej w niniejszej sprawie informacji publicznej istnieje inny niż określony w ustawie tryb dostępu oraz wskazania prawidłowego trybu jej udostępnienia (odmowy udostępnienia)

które to uchybienia miały istotny wpływ na wynik sprawy, albowiem nie pozwalają na pełne dokonanie instancyjnej oceny prawidłowości merytorycznej wydanego wyroku.

W oparciu o te zarzuty skarżący kasacyjnie wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: skarga kasacyjna ma częściowo usprawiedliwione podstawy. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie choć nie w pełni prawidłowo uzasadniony odpowiada prawu.

Stosownie do art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej powoływanej jako "P.p.s.a.", Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, z urzędu może wziąć pod uwagę jedynie nieważność postępowania sądowego. Z uwagi na to, że w niniejszej sprawie nie występują przesłanki nieważności postępowania określone w art. 183 § 2 ustawy Naczelny Sąd Administracyjny, będąc związany granicami skargi kasacyjnej, rozpoznał sprawę w granicach zarzutów zgłoszonych w tej skardze.

Zarzut naruszenia przez Sąd I instancji art. 4 ust.1 i 2 rozporządzenia 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U.UE.L.2010.271.20) i punktu 10 preambuły jest uzasadniony.

Naczelny Sąd Administracyjny nie podziela poglądu zaprezentowanego przez Sąd I instancji co do charakteru dokumentów żądanych przez Stowarzyszenie [...] "Z." i stwierdza, że dokumenty sporządzone przez Ministra Finansów na potrzeby postępowania prowadzonego przed Komisją Europejską przeciwko Polsce w trybie art. 258 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej są dokumentami instytucji unijnej i znajdują do nich zastosowanie przepisy rozporządzenia 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji. Wskazać należy że zgodnie z art.19 tego rozporządzenia wiąże ono w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Przepis art. 2 ust. 3 stanowi, że niniejsze rozporządzenie odnosi się do wszelkich dokumentów przechowywanych przez instytucje unijne, tj. dokumentów sporządzanych lub otrzymywanych przez nie i pozostających w ich posiadaniu, na wszystkich obszarach działalności Unii Europejskiej. Zatem dokumenty wytworzone przez Ministra Finansów na potrzeby prowadzonego przed komisją postępowania pozostają w gestii tej komisji, co oznacza, że Minister Finansów nie jest ich dysponentem i nie może ujawnić ich treści, choć jest mu ona znana z tego względu, że jest ich autorem. Taka konkluzja wynika nie tylko z cytowanego powyżej art. 2 ust. 3 ale także z punkt 10 preambuły do rozporządzenia, który stanowi, że dla zapewnienia większej przejrzystości w pracach instytucji dostęp do dokumentów powinien być udzielany przez Parlament Europejski, Radę i Komisję nie tylko w przypadku dokumentów sporządzanych przez instytucje, lecz również dokumentów przez nie otrzymywanych. W tym kontekście należy przypomnieć, że deklaracja nr 35 Traktatu Amsterdamskiego stanowi, iż państwo członkowskie może zażądać, by Komisja czy Rada nie udostępniały stronom trzecim dokumentu pochodzącego z tego państwa bez jego uprzedniej zgody.

Korespondencja znajdująca się w aktach Komisji Europejskiej prowadzącej postępowanie przedsporne przeciwko Polsce dotycząca opodatkowania podatkiem od towarów i usług działalności organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i pokrewnymi oraz korespondencja dotycząca opodatkowania podatkiem VAT usług świadczonych przez twórców i artystów już z racji wskazanych powyżej przepisów nie mogła być udostępnione przez Ministra Finansów Stowarzyszeniu Z.

W art. 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia nr 1049/2001 przewidziano wyjątki od prawa dostępu do dokumentów unijnych. Przepis ten stanowi, że instytucja odmówi dostępu do dokumentu, jeśli ujawnienie go naruszyłoby ochronę interesu publicznego w odniesieniu do: bezpieczeństwa publicznego, kwestii obronnych i wojskowych, stosunków międzynarodowych, finansowej, monetarnej czy ekonomicznej polityki Wspólnoty lub państwa członkowskiego

Stowarzyszenie [...] "Z." zwróciło się do Ministra Finansów o udostępnienie wszystkich pism dotyczących opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT) działalności organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i pokrewnymi oraz pism dotyczących opodatkowania (zwolnienia od opodatkowania) podatkiem VAT usług świadczonych przez twórców i artystów,

Dokumenty dotyczące spraw finansowych, jak wynika to z cytowanego powyżej art. 4 ust. 1 rozporządzenia nie podlegają generalnej zasadzie jawności, gdyż ich ujawnienie naruszyłoby ochronę interesu publicznego w odniesieniu do finansowej, pieniężnej polityki Wspólnoty lub państwa członkowskiego. Zatem jest to drugi powód dla którego Minister Finansów miał podstawę do odmowy ujawnienia żądanych dokumentów.

Reasumując stwierdzić należy, że przepis art. 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U.UE.L.2010.271.20) stanowi lex specialis w stosunku do art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Za nieuzasadniony uznać należy zarzut naruszenia art. 16 ust.1 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. nr112 poz.1198 z póz zm.) Zgodnie z art. 16 ust. 1 tej ustawy odmowa udostępnienia informacji publicznej następuje w drodze decyzji. Przez pojęcie "odmowy udostępnienia informacji publicznej" należy rozumieć sytuację, w której organ posiada informację o charakterze publicznym, ale jej nie udostępnia, ponieważ prawo do informacji jest na przykład ograniczone przepisami o informacji niejawnej oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych (art. 5 ust. 1 tej ustawy). Nie ma natomiast podstaw do wydania decyzji o odmowie udzielenia informacji w sytuacji, gdy organ żądanych informacji nie posiada. O tym fakcie organ powinien powiadomić wnioskodawcę pisemnie,. Z art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej wyraźnie wynika bowiem, w jakim zakresie może być wydana decyzja odmawiająca dostępu do informacji publicznej. W badanej spawie Minister Finansów nie wytworzył w okresie od dnia 1 stycznia 2009r. do dnia 18 marca 2010r. żądanych przez Stowarzyszenie [...] "Z." z siedzibą w W. dokumentów, zatem wydanie decyzji obejmującej cały wskazany we wniosku okres 2009 – 2011 r. nastąpiło odnośnie okresu od 31 stycznia 2009 do 18 marca 2010 r. bez podstawy prawnej, co obligowało Sąd I instancji do wyeliminowania z obrotu prawnego decyzji Ministra Finansów jako wadliwej.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną na podstawie art. 184 p.p.s.a.