Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

"interpretacja ust. 4 art. 27 f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) w stanie prawnym obowiązującym w 2012 r. – winna uwzględniać treść ust. 1 wskazanego przepisu, a to oznacza, że prawo odliczenia od dochodu ulgi w częściach równych lub uzgodnionych przez rodziców dziecka przysługiwało w sytuacji, gdy:

- po pierwsze, każde z rodziców wykonywało w danym roku podatkowym władzę rodzicielską;

- po drugie, rodzice dziecka byli małżonkami w danym roku podatkowym".

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Suleja, Sędziowie WSA Bożena Pindel, Teresa Randak (spr.), Protokolant Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 maja 2015 r. sprawy ze skargi J. K. na interpretację Ministra Finansów z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) uchyla zaskarżoną interpretację; 2) zasądza od Ministra Finansów na rzecz strony skarżącej kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W dniu 7 listopada 2013 r. wpłynął do Dyrektora Izby Skarbowej

w K. - działającego z upoważnienia Ministra Finansów- wniosek J.K.(dalej w skrócie: "wnioskodawczyni", "strona" lub "skarżąca") o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej za 2012 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest matką wychowującą samotnie dwoje dzieci w wieku

2 i 5 lat. Wyrokiem z dnia 23 maja 2012 r. sąd okręgowy rozwiązał małżeństwo wnioskodawczyni z wyłącznej winy małżonka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej zostało powierzone J.K. Małżonkowi włada rodzicielska została ograniczona do współdecydowania o istotnych sprawach życiowych dzieci.

W kwietniu 2013 r. wnioskodawczyni złożyła w sądzie pozew o ustalenie kontaktów byłego męża z dziećmi (za namową psychologa dla dobra dzieci). Sąd ustalił grafik widzeń.

Po wyprowadzeniu się byłego męża wnioskodawczyni z jej mieszkania J.K. zawarła z nim ustną umowę, że w związku z przebywaniem dzieci pod jej opieką, to ona będzie odpisywała od podatku ulgę na dwoje dzieci. Były mąż zgodził się na powyższe ustalenia w obecności świadka. W 2012 r. J.K. złożyła w Urzędzie Skarbowym zeznanie podatkowe za 2011 r., w którym odpisała ulgę na dwoje dzieci. W 2013 r. wnioskodawczyni również odpisała ulgę na dwoje dzieci.

Z posiadanych przez J.K. informacji wynika, iż jej były mąż złożył w 2013 r. zeznanie podatkowe, w którym nie odpisał od podatku ulgi na dzieci. Jednakże po dziewięciu miesiącach złożył korektę zeznania, żądając przyznania mu ulgi na dwoje dzieci. Przyznana wnioskodawczyni ulga została przez nią wykorzystana w całości na zapewnienie dzieciom bytu. W 2012 r. cały ciężar wychowania dzieci spadł na J.K., a dopiero od czerwca 2013 r. jej były mąż stosuje się do orzeczenia sądu rodzinnego dotyczącego kontaktów z dziećmi.

Były mąż wnioskodawczyni posługuje się dowodem osobistym, w którym jako adres zameldowania widnieje jej adres zamieszkania. Ponadto w zeznaniach podatkowych potwierdza nieprawdziwe dane twierdząc, że przebywa w miejscu, z którego wyprowadził się dwa lata temu.

W oparciu o tak przedstawiony stan faktyczny sprawy sformułowane zostały pytania:

1. Czy od podatku dochodowego zapłaconego za cały 2012 r. wyłącznie wnioskodawczyni ma prawo do odliczenia kwoty na każde małoletnie dziecko, pomimo złożonej we września 201 r. przez byłego męża korekty zeznania, w której zażądał zwrotu przysługującej ulgi na jedno dziecko?

2. Czy w 2014 r. składając zeznanie podatkowe za 2013 r. wnioskodawczyni będzie mogła skorzystać z ulgi na dwoje dzieci i w jakim wymiarze jeżeli były mąż zażądał zwrotu ulgi na jedno dziecko?

3. Czy wyłącznie wnioskodawczyni co roku ma prawo z tej ulgi skorzystać w związku z zwartą umową słowną z mężem w obecności świadka?

J.K. stoi na stanowisku, że powinna mieć wyłączne prawo do odliczenia od podatku dochodowego kwoty na każde małoletnie dziecko ponieważ od sierpnia 2011 r. wyłącznie ona wychowuje i opiekuje się dziećmi. Wnioskodawczyni podkreśliła, że były mąż w 2011 r. widywał się z dziećmi sporadycznie, a od sierpnia 2011 r. nie przebywał już w miejscu zamieszkania jej i dzieci. Jednocześnie J.K.zaakcentowała, że władza rodzicielska byłemu mężowi została ograniczona, a on sam nie przejmuje się losem dzieci w żadnych sferach życia.

W interpretacji indywidualnej z dnia [...] nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K. działając za Ministra Finansów stwierdził, że stanowisko wnioskodawczyni o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej za 2012 r. jest nieprawidłowe.

W uzasadnieniu oceny stanowiska podatnika przywołano treść art. 27 f ust. 1- 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.).

Organ wydający interpretację wskazał, że rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska i władza ta wykonywana jest przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia , w granicach przysługującego limitu ulgi na dziecko. Kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. W ocenie organu należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców, z których każdy (w związku z wykonywaną władzą rodzicielską) ma prawo do zastosowania ulgi, jest podział tej kwoty w częściach równych. Możliwość podzielenia kwoty przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady), który ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji gdy zgodę na ustalenie dowolnej proporcji kwoty odliczenia wyrażają oboje rodzice. Wynika to z użytego przez ustawodawcę sformułowania "w dowolnej proporcji przez nich ustalonej", oznaczającego współudział (porozumienie) obojga rodziców w określeniu proporcji innej niż odpowiadającej częściom równym. Zatem brak stosownego porozumienia pomiędzy rodzicami dziecka oznacza, że w sytuacji gdy każdy z rodziców spełnia warunki do zastosowania przedmiotowego odliczenia, przysługującą rodzicom wspólną kwotę ulgi na dzieci rodzic dzieli z drugim rodzicem w częściach równych.

Następnie organ wydający interpretację stwierdził, że ojciec dzieci nie został pozbawiony władzy rodzicielskiej a została mu ona jedynie ograniczona, z czego wynika, że zarówno wnioskodawczyni jak i jej były małżonek wykonują władzę rodzicielską nad małoletnimi dziećmi.

Z powyższego, w ocenie organu, wynika że wnioskodawczyni ma prawo do zastosowania ulgi w 50 %. Z treści złożonego wniosku wynika bowiem, że pomimo wcześniejszych ustnych ustaleń brak jest zgodnego oświadczenia woli obojga rodziców co do podziału przysługującej im wspólnie kwoty odliczenia. W tej sytuacji każdemu z rodziców ulga przysługuje w równych częściach na każde dziecko. Uznano więc, że wnioskodawczyni przysługuje prawo do skorzystania z ulgi w 50 % za 2012 r. Bez znaczenia pozostaje również fakt, że były mąż wnioskodawczyni wyrażał zgodę na skorzystanie z pełnej kwoty ulgi ni odliczając jej na bieżąco w obowiązujących terminach zeznań lecz dopiero w korekcie zeznania.

Po bezskutecznym wezwaniu Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa J.K. złożył skargę na powyższą interpretację indywidualną, wnosząc o uchylenie zaskarżonej interpretacji, ewentualnie uznanie uprawnienia skarżącej zgodnie ze złożonym wnioskiem. Strona zarzuciła, iż w drodze zaskarżonej interpretacji doszło do naruszenia art. 27 f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, poprzez jego niezastosowanie, ewentualnie pominięcie przez organ okoliczności zgodnego ustalenia przez rozwiedzionych małżonków sposobu podziału odliczenia od podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2012 związanego z wykonywaniem władzy rodzicielskiej, art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez rażące naruszenie fundamentalnej zasady prowadzenia sprawy w sposób budzący zaufanie obywatela do organów państwowych, podczas gdy z wcześniej wydawanych orzeczeń sądowoadminsitracyjnych, jak również innych interpretacji indywidualnych organu kształtowany jest odmienny pogląd w zakresie zgodnej woli rodziców małoletnich co do sposobu podziału "ulgi rodzinnej", a ponadto art. 27 f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez błędną interpretację definicji "wykonywania władzy rodzicielskiej".

W motywach uzasadnienia skarżąca w pierwszej kolejności przywołała dotychczasowy przebieg postępowania. Następnie zaakcentowała, że w obecności świadków wspólnie z byłym małżonkiem ustalili, iż odliczenie od podatku dochodowego za rok 2012 z tytułu wykonywania władzy rodzicielskiej będzie przysługiwało skarżącej w pełnej wysokości. J.K. wskazała, że najważniejszym dowodem na tą okoliczność jest treść zeznań podatkowych obojga małżonków, którzy złożyli zeznania do 30 kwietnia 2013 r. i w zakresie odliczenia deklaracje były ze sobą spójne. Dopiero we wrześniu 2013 r. były małżonek złożył korektę wskazując na chęć dokonania odliczenia w przedmiotowym zakresie w 50 %. J.K. podniosła, że uznanie działania byłego małżonka za prawidłowe w sposób istotny wpływa na jej prawa i obowiązki, powodując zwiększenie wysokości podatku kilka miesięcy po dokonanym już rozliczeniu. Skarżąca podkreśliła, że korekta byłego małżonka została złożona bez jej wiedzy i zgody.

J.K. stwierdziła ponadto, że w treści art. 27 f ust. 4 ustawy

o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca przewidział możliwość dokonania podziału wysokości dokonanego odliczenia między byłymi małżonkami w sposób dowolny, lecz wspólnie uzgodniony, a to właśnie miało miejsce w sprawie. Zdaniem skarżącej skoro byli małżonkowie zgodnie mogą między sobą dokonać podziału odliczenia od podatku dochodowego, to również zmiana takiego sposobu, ewentualnie wysokości odliczenia jaka na każdego z nich będzie przypadać również wymaga zgody obojga byłych małżonków.

Na poparcie swojej argumentacji skarżąca przytoczyła linię orzeczniczą Ministra Finansów oraz wojewódzkich sądów administracyjnych.

W dalszej kolejności strona przywołała pojęcie "wykonywania władzy rodzicielskiej". Skarżąca wywiodła, że problem w zakresie interpretacji definicji "wykonywania władzy rodzicielskiej" pojawia się w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego przez jednego z rodziców na rzecz małoletniego przy braku wychowania czy sprawowania pieczy nad małoletnim. Koniecznym zatem, w ocenie strony, jest ustalenie czy obowiązany spełniający obowiązek alimentacyjny, a przy tym nie wykonujący przysługującej mu władzy rodzicielskiej ma prawo do dokonania odliczenia od podatku dochodowego z tytułu wykonywania władzy rodzicielskiej. Czy zapłata alimentów na rzecz małoletniego jest elementem wykonywania władzy rodzicielskiej nawet jeśli podatnik posiada władzę rodzicielską?

J.K. stwierdziła, że w celu nabycia przez podatnika prawa do odliczenia od podatku kwoty konieczne jest zarówno posiadanie przez niego władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Należy przy tym odróżnić teść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej wykonywania. W celu nabycia prawa do odliczenia od podatku kwoty, o której mowa w art. 27 f ust. 2 nie wystarczy, że podatnik wykaże, że jest rodzicem posiadającym władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem i wypełnia swoje obowiązki alimentacyjne wobec dziecka. W ocenie skarżącej kompleksowa wykładania art. 27 f ust. 1 pkt 1 uzasadnia wniosek, że dla nabycia prawa do odliczenia kwoty, o której mowa w ust. 2 koniczne jest w szczególności wychowywanie przez podatnika swojego dziecka (wykonywanie pieczy nad osobą dziecka, zarząd jego majątkiem oraz reprezentowanie dziecka). Podatnik, który skorzystał z ulgi podatkowej obowiązany jest zatem wykazać, że w danym roku podatkowym nie tylko posiadał, ale także wykonywał władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem.

W odpowiedzi na skargę Minister Finansów wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej interpretacji i jego argumentację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, zważył co następuje.

W ocenie Sądu, skarga zasługuje na uwzględnienie, gdyż interpretacja udzielona skarżącej przez organ interpretacyjny narusza prawo, w sposób uzasadniający wyeliminowanie jej z obrotu prawnego.

Na wstępie należy zauważyć, że przedmiotem kontroli Sądu była pisemna interpretacja przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie tzw. ulgi prorodzinnej, a konkretnie wykładni art. 27 f u.p.d.o.f.

Zgodnie z treścią art. 14c § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny (§ 1 zd. 1), w razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym (§ 2). Przez ocenę prawną stanowiska pytającego (wnoszącego zapytanie) należy rozumieć wskazanie przez organ podatkowy, czy stanowisko pytającego jest prawidłowe, czy też jest nieprawidłowe z punktu widzenia przepisów prawa podatkowego, znajdujących zastosowanie w indywidualnej sprawie podatnika. Podkreślić należy, że zakres tej interpretacji zdeterminowany jest przede wszystkim przedstawionym przez stronę stanem faktycznym jak i stanowiskiem strony (tak wyrok NSA z dnia 12 lutego 2009 r. sygn. akt I FSK 157/08). Organ podatkowy, odmawiając uznania za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, obowiązany jest wskazać na czym polega wadliwość proponowanego rozwiązania przy uwzględnieniu przepisów prawa i w realiach przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (bądź przyszłego), a następnie sformułować własny, prawidłowy sposób zastosowania określonych przepisów prawa podatkowego, odpowiadających przedstawionym przez wnioskodawcę okolicznościom.

Przedmiot sporu na etapie skargi sprowadza się do jednego zagadnienia, a to do sposobu rozliczenia ulgi przysługującej na dzieci, w sytuacji, gdy małżonkowie są rozwiedzeni i gdy wykonywanie władzy rodzicielskiej zostało przyznane przez sąd powszechny jednemu z nich wraz z ograniczeniem tej władzy w stosunku do drugiego z małżonków.

Organ interpretacyjny przyjął, że w takim stanie faktycznym, bez względu, który z byłych małżonków faktycznie wykonuje władzę rodzicielską ulga ta przysługuje im łącznie, a to oznacza, że w przypadku braku porozumienia byłych małżonków co do sposobu jej rozliczenia, przysługuje ona każdemu z rodziców w wysokości po 50%. Innymi słowy mówiąc, organ interpretacyjny oparł swoją interpretację głównie o brzmienie art. 27 f ust. 4 u.p.d.o.f.

Skład orzekający w sprawie uznał, że wykładnia wskazanego przepisu nie może abstrahować od całej treści art. 27 f u.p.d.o.f. Gdyby bowiem przyjąć, że ulga na dziecko przysługuje przez sam fakt bycia rodzicem to prawo do niej mieliby także ci rodzice, którzy prawnie posiadają taką władzę ale faktycznie jej nie wykonują. Przykładem może być sytuacja, gdy jedno z rodziców opuszcza rodzinę i nie utrzymuje z nią żadnych kontaktów. Gdyby zaakceptować pogląd organu interpretacyjnemu, to rodzicowi, który opuścił dziecko przysługiwała by taka ulga minimum w 50% pomimo, że nie zajmował się dzieckiem w żaden sposób przez np. kilka lat. Ponadto należy zauważyć, że przyjęcie założenia, iż ust. 4 art. 27 f u.p.d.o.f. stanowi samodzielną jednostkę redakcyjną doprowadziłoby do sytuacji, że nawet w sytuacji, gdyby żadne z rodziców nie wykonywałoby władzy rodzicielskie, mimo posiadania prawa do niej to prawo do ulgi by im przysługiwało.

Taka interpretacja wskazanego przepisu przeczy jednak podstawowym zasadom ustanawiania ulg, które co do zasady służą realizacji określonego celu społecznego. Tzw. ulga prorodzinna to ulga, która ma pomóc rodzicom wykonującym władzę rodzicielską w jej wykonywaniu, a nie ulga z tytułu bycia rodzicem. Z tego też powodu skład orzekający w sprawie uznaje, że ust. 4 art. 27 f ustawy podatkowej ma zastosowanie do rodzica tylko i wyłącznie w sytuacji, gdy spełnia on jednocześnie przesłankę z art. 27 f ust. 1 ustawy.

Odnosząc się do normatywnej treści wskazanych przepisów przyjdzie wskazać, że zgodnie z art. 27 f ust. 1 u.p.d.o.f., " Od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1) wykonywał władzę rodzicielską;

2) pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;

3) sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

2. Odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko: 1) na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych; 2) wstąpiło w związek małżeński.

3. W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

4. Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej."

Zdaniem Sądu ze stanowiskiem organu interpretacyjnego, co do sposobu podziału ulgi w sytuacji opisanej przez skarżącą, nie można się zgodzić. Organ utożsamia bowiem pojęcia "wykonywanie władzy rodzicielskiej" z pojęciem "przysługiwanie władzy rodzicielskiej" i "pieczą nad dzieckiem", gdy w prawie rodzinnym mają one różne zakresy znaczeniowe.

Oceniając treść ust. 1 zacytowanego przepisu wskazać należy, że w jego punkcie 1 ustawodawca użył sformułowania "wykonywał władzę rodzicielską".

Organ przyjął, że wykonywanie władzy rodzicielskiej przez rodzica ma miejsce zawsze poza sytuacją, gdy zostanie jej pozbawiony wyrokiem sądu. Skład orzekający w sprawie nie akceptuje takiej interpretacji użytego w ust. 1 art. 27 f u.p.d.o.f. sformułowania "wykonywania władzy rodzicielskiej". Zdaniem Sądu "wykonywanie władzy rodzicielskiej" to faktyczna piecza nad dzieckiem, a więc wspólne zamieszkiwanie, zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich jego potrzeb od tzw. życiowych tj, ubioru, wyżywienia po edukacyjne, rozwojowe i zdrowotne. Oznacza to, że podatnik ma prawo do odliczenia od dochodu ulgi, pod warunkiem jednak, że w danym roku podatkowym "wykonywał władzę rodzicielską", a nie jak przyjął to organ "posiadał władzę rodzicielską". Czym innym jest posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie podatkowym nie znajduje uzasadnienia. Sąd ma świadomość, że rozróżnienie powyższe – w sytuacjach konfliktowych – będzie nakładało na organy prowadzenie postępowania dowodowego, ale tylko właściwe stosowania tej normy zadość uczyni idei przyznania tej ulgi.

Wymaga ponadto podkreślenia, że w ust. 4 art. 27 f u.p.d.o.f. ustawodawca wskazał, że rozliczenie ulgi w proporcjach 50% lub ustalonej przez podatników może nastąpić w sytuacji, gdy podatnicy tj. rodzice, opiekunowi prawni lub rodzice zastępczy pozostają w związku małżeńskim (podkreślenie Sądu). Strona skarżąca wskazała we wniosku, że jej rozwód z ojcem dzieci został orzeczony w maju 2012 r., a to oznacza, że w roku podatkowym 2012 byli małżonkami tylko 5 miesięcy. Fakt ten organ winien ocenić w świetle art. 27 f u.p.d.o.f., gdyż de facto łączne rozliczenie ulgi w 2012 r., dotyczyło tylko rodziców/podatników będących w związku małżeńskim.

Reasumując – w ocenie składu orzekającego w sprawie – uzasadniona jest teza, że interpretacja ust. 4 art. 27 f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.)

– w stanie prawnym obowiązującym w 2012 r. – winna uwzględniać treść ust. 1 wskazanego przepisu, a to oznacza, że prawo odliczenia od dochodu ulgi w częściach równych lub uzgodnionych przez rodziców dziecka przysługiwało w sytuacji, gdy:

- po pierwsze, każde z rodziców wykonywało w danym roku podatkowym władzę rodzicielską;

- po drugie, rodzice dziecka byli małżonkami w danym roku podatkowym.

Dodatkowo przyjdzie wskazać, że wnioskodawczyni zawarła we wniosku trzy pytania, w tym dotyczące nowego stanu prawnego, a więc rozliczenia ulgi rodzinnej za 2013 r. W tej materii organ nie wypowiedział się w ogóle, brakuje też informacji, że w zakresie tego pytania wydana została odrębna interpretacja. Przyjmując jednak, że w takiej sytuacji wchodzi w życie tzw. interpretacja milcząca Sąd odstępuje od oceny tego zagadnienia.

Podsumowując, przyjdzie zaakcentować, że zaskarżona interpretacja nie uwzględnia wszystkich elementów przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, a ponadto dokonana została z naruszeniem art. 27f ust. 4 w zw. z art. 27f ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f., poprzez ich błędną wykładnię.

Pozostałe zarzuty skargi, Sąd uznał za niezasadne. Przede wszystkim zaś Sąd uznał, że pogląd organu co do wzajemnego porozumienia rodziców dziecka lub jego braku co do rozliczenia ulgi ma umocowanie w art. 27 f ust. 4 u.p.d.o.f., co potwierdza też wyrok NSA z dnia 4 listopada 2014 r., sygn. akt II FSK 2528/12 (pub. http//orzeczenia.nsa.gov.pl).

Rozpoznając sprawę ponownie organ interpretacyjny uwzględni przedstawioną w uzasadnieniu wyroku interpretację art. 27f ust. 1 pkt 1 i ust. 4 u.p.d.o.f., przede wszystkim zaś interpretację pojęcia "wykonywanie władzy rodzicielskiej". Rozstrzygnie ponadto, czy ust. 4 w/w przepisu ma zastosowanie w sytuacji, gdy rodzice dziecka/dzieci nie byli małżonkami czy to w części czy w całym roku podatkowym.

Mając na uwadze powyższe rozważania skład orzekający w sprawie uznał, że skarga zasługiwała na uwzględnienie i działając na podstawie art. 146 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) uchylił zaskarżoną interpretację. O kosztach postępowania sądowego, Sąd orzekł na podstawie art. 200 tej ustawy.