Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Nowecki Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Grzelak (spr.) Sędzia WSA Grażyna Śliwińska Protokolant ref. staż. Agata Próchniewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 lipca 2014 r. sprawy ze skargi M. W. w przedmiocie wymierzenia grzywny Głównemu Geodecie Kraju w związku z niewykonaniem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie 1. wymierza Głównemu Geodecie Kraju grzywnę w wysokości 6383 (słownie: sześć tysięcy trzysta osiemdziesiąt trzy) złotych za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 czerwca 2011 r. sygn. akt IV SA/Wa 779/11; 2. zasądza od Głównego Geodety Kraju na rzecz M. W. kwotę 200 (słownie: dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Decyzją z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] Główny Geodeta Kraju ponownie rozpoznając sprawę utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] udzielającą M. W. (skarżącej) w niniejszej sprawie), kary nagany z wpisem do centralnego rejestru osób posiadających uprawnienia zawodowe.

Na powyższą decyzję M. W. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Po rozpatrzeniu skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 30 czerwca 2011 r. sygn. IV SA/Wa 779/11 uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania wskazując, że wydanie decyzji z zakresu odpowiedzialności zawodowej geodety w związku ze sporządzonym przez tego geodetę opracowaniem, które zostało skontrolowane i przyjęte do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, jest możliwe tylko po uprzednim jednoznacznym podważeniu przeprowadzonej uprzednio kontroli w sposób i na zasadach dowodowych adekwatnych do urzędowego charakteru tej kontroli i związanych z nią domniemań, co do prawidłowości sporządzonego opracowania. Zatem negatywna ocena ww. opracowania musi najpierw znaleźć wyraz w podjęciu stosownych działań kontrolnych w przepisanej do tego procedurze i formie, aby następnie można było wydać właściwe rozstrzygnięcie z zakresu odpowiedzialności zawodowej geodety.

Powyższy wyrok uprawomocnił się w dniu 6 września 2011r.

W dniu [...] sierpnia 2011r a zatem jeszcze przed uprawomocnieniem się orzeczenia, odpis wyroku z dnia 30 czerwca 2011 r. (sygn. IV SA/Wa 779/11) wpłynął do Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii.

Z kolei odpis prawomocnego wyroku wraz z aktami administracyjnymi wpłynął do Głównego Geodety Kraju w dniu [...] września 2011 r.

Główny Geodeta Kraju, realizując wskazania zawarte w ww. wyroku z dnia 30 czerwca 2011 r., pismem z dnia [...] sierpnia 2011 r. zwrócił się do [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w W. o przeprowadzenie kontroli doraźnej dotyczącej sporządzenia pracy geodezyjnej [...], polegającej na podziale nieruchomości stanowiącej działkę o nr ew. [...].

Pismem z dnia [...] października 2013 r. (wpływ do organu [...] października 2013r.) skarżąca wezwała Głównego Geodetę Kraju do wykonania wyroku Sądu oraz do niezwłocznego załatwienia sprawy z uwagi na przewlekłość prowadzonego postępowania. Skarżąca wskazała w uzasadnieniu, że kilkunastokrotnie była zawiadamiana o przedłużeniu terminu załatwienia sprawy, a w ostatnim piśmie termin ten był wyznaczony na dzień [...] września 2013 r.

Następnie M. W. pismem z dnia [...] października 2013 r., za pośrednictwem Głównego Geodety Kraju (wpływ do organu w dniu [...] października 2013r.) wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę o wymierzenie Głównemu Geodecie Kraju grzywny z tytułu niewykonania wyroku Sądu z dnia 30 czerwca 2011 r. sygn. IV SA/Wa 799/11.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie wskazując, że realizując wskazania zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 czerwca 2011 r., zobowiązany był zwrócić się do [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Warszawie o przeprowadzenie kontroli doraźnej działalności przedsiębiorcy M. W., dotyczącej pracy geodezyjnej [...], polegającej na podziale nieruchomości stanowiącej działkę o nr ew. [...].

Organ stwierdził, że informował na bieżąco skarżącą o czynnościach podejmowanych w ramach prowadzonego postępowania administracyjnego. Podniósł, że skarżąca miała możliwość wypowiadania się odnośnie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.

Decyzją z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] organ utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] udzielającą skarżącej kary nagany z wpisem do centralnego rejestru osób posiadających uprawnienia zawodowe, czym zakończył postępowanie administracyjne w sprawie.

M. W. wniosła do tutejszego Sądu skargę na powyższą decyzję Głównego Geodety Kraju (sygn. akt VI SA/Wa 3657/13 – termin rozprawy 29 lipca 2014 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga o wymierzenie Głównemu Geodecie Kraju grzywny w trybie art. 154 p.p.s.a. jest uzasadniona.

Istotą skargi wszczynającej postępowania w przedmiocie wymierzenia organowi grzywny za bezczynność po wyroku sądu jest żądanie zastosowania przez sąd określonych środków mających na celu ukaranie organu oraz jego dyscyplinowanie. Zastosowanie grzywny może mieć zatem miejsce, gdy po wyroku uwzględniającym skargę na bezczynność, organ administracji pozostaje w bezczynności z przyczyn zależnych od tego organu. Przez niewykonanie wyroku należy rozumieć zaniechanie podjęcia lub kontynuacji postępowania administracyjnego mającego na celu zakończenie sprawy decyzją administracyjną lub w innej formie przewidzianej prawem (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 maja 2001 r., sygn. akt II SA 2015/00, LEX nr 57180).

Ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie ogranicza wniesienia skargi na niewykonanie wyroku żadnym terminem. Należy zatem przyjąć, że może to nastąpić w każdym czasie, jednakże nie później niż do dnia wykonania wyroku. Zdaniem doktryny oraz judykatury. za taką wykładnią przemawia a contrario treść art. 154 § 3 powołanej powyżej ustawy, zgodnie z którym wykonanie wyroku lub załatwienie sprawy po wniesieniu skargi, o której mowa w § 1, nie stanowi podstawy do umorzenia postępowania lub oddalenia skargi. Z przepisu tego wynika, iż w przypadku spełnienia warunków określonych w art. 154 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd zobowiązany jest wymierzyć organowi grzywnę chyba, że wniesienie skargi nastąpiło po wykonaniu wyroku lub załatwieniu sprawy (por. B. Dauter, Komentarz do art. 154 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, LEX, 2009, wyd. III.). Innymi słowy sąd administracyjny uwzględnia skargę wniesioną na niewykonanie swojego wyroku, jeżeli w dniu jej wniesienia organ administracji publicznej pozostawał w bezczynności tj. nie wykonał prawomocnego wyroku sądu administracyjnego (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 25 listopada 2010 r" sygn. akt II SA/Go 726/10, LEX 753137; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 25 stycznia 2011 r. sygn. akt II SA/Op 466/10. Konsekwentnie mieć należy na względzie, że ocena zasadności skargi wniesionej na podstawie art. 154 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi dokonywana jest według stanu postępowania administracyjnego istniejącego w dacie jej wniesienia. Co istotne, wymierzenie grzywny jest możliwe wyłącznie w przypadku, gdy organ administracji publicznej, dysponując pełnymi aktami sprawy umożliwiającymi mu rozstrzygnięcie sprawy, sprawy nie załatwia. W postępowaniu wywołanym skargą wniesioną na podstawie art. 154 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należy zatem przede wszystkim ustalić, jak przebiegało postępowanie organu oraz dokonać jego oceny pod kątem, czy ustalone fakty wskazują na bezczynność organu, czy też ta bezczynność jest wynikiem innych okoliczności niezależnych od organu prowadzącego postępowanie. Ustalenia powyższe winny przy tym uwzględniać stan faktyczny i prawny istniejący w dacie wniesienia skargi o wymierzenie grzywny (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 8 grudnia 2011 r., sygn. akt II SA/Bd 688/11, Lex 1134740). 

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, że skarżąca, wzywając Głównego Geodetę Kraju w dniu [...] października 2013 r. (data wpływu żądania strony do organu) do wykonania prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 czerwca 2011 r. sygn. akt IV SA/Wa 779/11 doręczonego organowi wraz z aktami administracyjnymi w dniu 30 września 2011 r. otworzyła drogę do wniesienia skargi, o jakiej mowa w art. 154 § 1 ppsa.

Wobec tego, że w skardze do Sądu M.W. wniosła o wymierzenie organowi grzywny z tytułu niewykonywania powyższego wyroku, wydany w niniejszym postępowaniu sądowoadministracyjnym wyrok zawiera rozstrzygnięcie jedynie w tym zakresie.

Podstawą uwzględnienia skargi jest art. 154 § 1 i § 6 p.p.s.a.

Sąd rozpoznający sprawę niniejszą podziela pogląd, że postępowanie o wymierzenie grzywny organowi wszczyna się na skutek wniesienia skargi (a nie wniosku), zaś orzeczenie wydane w tym przedmiocie ma postać wyroku, ponieważ jest ono rozstrzygnięciem sprawy w rozumieniu art. 132 p.p.s.a. (v. Jan Paweł Tarno Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Komentarz wyd. 5 Nexis-Lexis, str. 408 pkt 15).

Na dzień wniesienia niniejszej skargi tj. [...] października 2013r. prawomocny wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 czerwca 2011r. sygn. akt IV SA/Wa 779/11 nie był wykonany. Jak wskazano w części wstępnej uzasadnienia, decyzja kończąca postępowanie administracyjne w sprawie będącej przedmiotem oceny Sądu w tym wyroku została wydana w dniu [...] listopada 2013r. Powyższą decyzję doręczono skarżącej w dniu [...] listopada 2013r. Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że zakończenie postępowania administracyjnego w sprawie udzielenia skarżącej kary nagany nastąpiło prawie dwa miesiące po upływie terminu wyznaczonego przez organ w trybie art. 36 par. 1 k.p.a. ([...] września 2013r.) a także blisko miesiąc po złożeniu niniejszej skargi o wymierzenie grzywny organowi. Podczas gdy organ, co najmniej od 6 czerwca 2013r. dysponował pełnymi aktami sprawy umożliwiającymi rozstrzygnięcie sprawy (v. pismo [...] WINGiK z dnia [...] czerwca 2013r. znak [...]). Należy przy tym wskazać, że pomimo, iż po dniu [...] czerwca 2013r. nie prowadzono żadnych czynności w sprawie, dopiero [...] lipca 2013r. organ zawiadomił stronę o zakończeniu postępowania i możliwości zapoznania się z aktami (v. pismo organu z dnia [...] lipca 2013r. znak [...]). Wyznaczając stronie w tym piśmie 14-dniowy termin do zapoznania się z aktami (termin upływał [...] sierpnia 2013r. - v. zpo przesyłki doręczonej [...] lipca 2013r.) organ jednocześnie wyznaczył kolejny termin załatwienia sprawy do [...] września 2013r. Należy zauważyć, że wyznaczając nowy termin załatwienia sprawy organ uzasadnił to koniecznością umożliwienia M. W. zajęcie stanowiska w sprawie. Z akt wynika, że strona nie skorzystała z prawa zapoznania się ze zgromadzonym materiałem dowodowym a materiał ten, aż do wydania decyzji w dniu [...] listopada 2013r. nie został w żaden sposób uzupełniony. W ocenie Sądu, opisana wyżej sekwencja wydarzeń zaistniałych w sprawie pozwala na stwierdzenie, że organ pozostawał w bezczynności, gdyż w prawnie ustalonym terminie Główny Geodeta Kraju nie podjął żadnych czynności w sprawie a dopiero po wniesieniu skargi o wymierzenie organowi grzywny wydał decyzję kończącą postępowanie administracyjne w sprawie udzielenia skarżącej kary nagany. Zdaniem Sądu, bezczynność Głównego Geodety Kraju nie była wynikiem okoliczności niezależnych od organu prowadzącego postępowanie. Według Sądu, organ bez uzasadnienia przetrzymywał sprawę bez nadawania jej właściwego biegu. Analiza odpowiedzi na niniejszą skargę prowadzi do wniosku, że organ nie przedstawił żadnych okoliczności mogących stanowić usprawiedliwienie stwierdzonej bezczynności. Główny Geodeta Kraju, będąc zobowiązany do zastosowania się do wytycznych zawartych w wyroku WSA w Warszawie z dnia 30 czerwca 2011r. (v. art. 153 p.p.s.a.) oczywiście musiał podjąć określone czynności faktyczne, jeżeli w dalszym ciągu zamierzał podważyć protokół oraz następcze przyjęcie dokumentacji geodezyjnej do państwowego zasobu geodezyjnego dotyczącej pracy geodezyjnej [...], polegającej na podziale nieruchomości stanowiącej działkę o nr ew. 721. Tym niemniej, jak powyżej wykazano, pomimo zgromadzenia całości materiału dowodowego nadał, bez powodu, nie wydawał decyzji kończącej postępowanie administracyjne.

Grzywnę, o której mowa w art. 154 § 1 p.p.s.a. wymierza się w wysokości określonej w art. 154 § 6 tejże ustawy, to jest do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów, które zgodnie z Obwieszeniem Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 11 lutego 2014r. (M.P. poz. 146) w 2013r. wynosiło 3.650,06 zł. Wymierzając Głównemu Geodecie Kraju grzywnę w wysokości 6383 złotych Sąd miał na uwadze szczególności następujące okoliczności sprawy:

1. po dniu [...] września 2011 r. tj. po dacie zwrotu do organu akt administracyjnych wraz z odpisem prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 czerwca 2011 r. sygn. akt IV SA/Wa 779/11 organ jedenastokrotnie wysyłał do strony zawiadomienia w trybie art. 36 § 1 k.p.a. wskazując skarżącej nowy termin załatwienia sprawy (v. pisma z dnia: [...] października 2011 r. - termin do [...] grudnia 2011 r., [...] listopada 2011 r. - termin do [...] grudnia 2011 r., [...] grudnia 2011 r. - termin [...] marca 2012 r., [...] marca 2012 r. termin do [...] maja 2012 r., [...] czerwca 2012 r. - termin do [...] sierpnia 2012 r., [...] sierpnia 2012 r. - termin do [...] listopada 2012 r., [...] listopada 2012 r. - termin do [...] stycznia 2013 r., [...] stycznia 2013 r. - termin do [...] marca 2013 r., [...] marca 2013 r. termin do [...] maja 2013 r., [...] maja 2013 r. - termin do [...] lipca 2013 r., [...] lipca 2013 r. - termin do [...] września 2013 r.).

Jak wynika z analizy tych pism oraz dokumentów dotyczących ich wysłania, niektóre z nich były wysyłane albo w dniu, w którym upływał uprzednio zakreślony termin albo już po tym terminie (przykładowo pismo opatrzone datą [...] lipca 2013 r. wysłane [...] lipca 2013 r., podczas, gdy termin zakreślony w uprzednim zawiadomieniu upływał [...] lipca 2013 r.; podobnie zawiadomienie opatrzone datą [...] stycznia 2013 r., wysłane do strony [...] stycznia 2013 r. podczas, gdy poprzednio zakreślony termin upływał [...] stycznia 2013 r.). Takie działanie organu należy uznać za nieprawidłowe, gdyż wyznaczając termin załatwienia sprawy na podstawie powyższego przepisu, organ powinien do tej daty załatwić sprawę (wydać decyzję) chyba, że są uzasadnione powody wyznaczenia nowego terminu załatwienia sprawy. Jak wynika z akt sprawy, uzasadniając ustalenie nowego terminu rozpoznania sprawy wskazywano na potrzebę uzupełnienia materiału dowodowego. Ten dodatkowy materiał dowodowy obejmował wyniki kontroli przeprowadzonej przez [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w W. dotyczące sporządzenia pracy geodezyjnej [...]. Przy czym, co należy podkreślić, od dnia [...] czerwca 2013 r. organ dysponował całością materiału dowodowego niezbędną dla wydania decyzji i nic nie stało na przeszkodzie niezwłocznego podjęcia czynności, aby wyznaczyć skarżącej (w trybie art 10 k.p.a.) termin do zapoznania się z aktami sprawy oraz przedstawienia swojego stanowiska w sprawie. Wystosowanie takiego pisma dopiero w dniu [...] lipca 2013 r. należy uznać za nieuzasadnione przewlekanie sprawy.

2. opieszałość w występowaniu do organu prowadzącego postępowanie kontrolne tj. [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w W..

W tym zakresie należy stwierdzić, że o ile wystąpienie Głównego Geodety Kraju do [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w W. pismem z dnia [...] sierpnia 2011 r. a więc jeszcze przed uprawomocnieniem się wyroku WSA w Warszawie z dnia 30 czerwca 2011 r. o przeprowadzenie stosownej kontroli, należy uznać za działanie zasługujące na aprobatę, gdy chodzi o zagwarantowanie zasady sprawności postępowania (co zostało dostrzeżone przez Sąd przy wymiarze niniejszej grzywny) o tyle dalsze postępowanie organu przeczyło tej zasadzie. Świadczy o tym sekwencja wydarzeń zaistniałych po dniu [...] września 2011 r. w zakresie uzyskania materiału dowodowego od [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w W.. Mianowicie dopiero pod koniec listopada 2011 r. a zatem blisko trzy miesiące od wysłania zlecenia o przeprowadzenie kontroli doraźnej (a dwa miesiące od zwrotu akt organowi z prawomocnym wyrokiem) Główny Geodeta Kraju zainteresował się czy zostały podjęte stosowane czynności (v. pismo Głównego Geodety Kraju z dnia [...] listopady 2011r. znak [...]). Następnie, po wysłaniu pisma z dnia [...] marca 2012 r. o wynik przedmiotowej kontroli (kontrola miała odbyć się w terminie [...]-[...] lutego 2012 r. o czym poinformowano Głównego Geodetę Kraju pismem z dnia [...] grudnia 2012 r.) organ wyczekiwał na odpowiedź [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w W. aż do [...] maja 2012 r. (data wpływu pisma [...]INGiK z dnia [...] kwietnia 2012 r.).

Z zestawienia dat wpływu kolejnych pism wymienianych w toku korespondencji prowadzonej pomiędzy ww. organami wynika, że Główny Geodeta Kraju oczekiwał biernie (bez uzasadnienia dla takiego niedziałania) na uzyskanie stosownych informacji stosunkowo długo. Na przykład wiedząc, że kontrola ma się odbyć do końca maja 2012 r. (v. ww. pismo [...]INGiK z dnia [...] kwietnia 2012 r.) dopiero pismem z dnia [...] sierpnia 2012 r. Główny Geodeta Kraju wystąpił do [...] WINGiK o przedstawienie stanu sprawy. Oceniając sprawność wzmiankowanego postępowania administracyjnego nie sposób też nie zauważyć, że w istocie już od [...] lutego 2013 r. (data wpływu do organu protokołu kontroli doraźnej wraz z zaleceniami pokontrolnymi skierowanymi do Starosty [...]), w dyspozycji organu były dokumenty organ stanowiące podstawę do wydania decyzji. Nawet jeżeli przyjmiemy, że uzasadnione było żądanie potwierdzenia przysłanych kopii za zgodność z oryginałem (Główny Geodeta Kraju dwukrotnie odsyłał powyższe dokumenty do [...] WINGiK) to należy uznać, że organ miał dostatecznie dużo czasu na analizę zgromadzonego materiału dowodowego a w konsekwencji, aby od [...] czerwca 2013 r. (data wpływu kompletu dokumentów) nie przedłużać postępowania w sposób nieuzasadniony, jak to czynił w tej sprawie. Według Sądu, treść dokumentów zawartych w nadesłanych aktach prowadzi do wniosku, że po dniu [...] czerwca 2013 r. nie było przeszkód do niezwłocznego zawiadomienia strony w trybie art 10 k.p.a. a po ewentualnie - bezskutecznym upływie zakreślonego stronie terminu, wydać decyzję kończącą postępowanie.

Tymczasem, co już wyżej wykazano, organ nadal przewlekał rozpoznanie sprawy w konsekwencji dopuszczając się zwłoki w wydaniu decyzji. Uwzględniając powyższe rozważanie, w ocenie Sądu, po dniu [...] czerwca 2013 r. organ, korzystając z konstrukcji art. 36 § 2 k.p.a. w sposób nieuzasadniony przedłużył termin załatwienia sprawy do dnia [...] września 2013 r., powołując się na niezależne od niego przyczyny uniemożliwiające dotrzymanie terminu wcześniej wyznaczonego na dzień [...] lipca 2013 r. a mianowicie konieczność wywiązania się przez stronę z obowiązków procesowych. Należy także dodać, że i w dniu [...] września 2013 r. organ, pomimo braku jakichkolwiek przeszkód nie wywiązał się z obowiązku załatwienia sprawy (wydania decyzji).

3. Sąd miał także na uwadze, że pomimo, iż Główny Geodeta Kraju miał wiedzę o skierowanej do tutejszego Sądu skardze o wymierzenie grzywny organowi już w dniu [...] października 2013 r. decyzję, która stanowiła wykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 czerwca 2011 r. sygn. akt IV SA/Wa 779/11 organ wydał dopiero w dniu [...] listopada 2013 r. Według Sądu rozpoznającego niniejszą sprawę z powodów wyżej wskazanych nie ma usprawiedliwienia dla takiego nieuzasadnionego, przewlekłego działania organu.

Mając na uwadze powyższe należało orzec jak w punkcie 1 wyroku.

O kosztach postępowania (punkt 2 wyroku) orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a.