Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym Przewodniczący Sędzia WSA Anna Siedlecka Sędzia NSA Julia Szczygielska /sprawozdawca/ Asesor WSA Olga Białek Protokolant Magdalena Domańska-Byskosz po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 5 października 2006r. przy udziale - sprawy ze skargi G. U. na decyzję D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie budowy przepompowni kanalizacji sanitarnej w miejscowości B. I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana; III. zasądza od D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. na rzecz skarżącego kwotę 755,00 zł /siedemset pięćdziesiąt pięć złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Przedmiotem skargi G. U. wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego jest w/w decyzja D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. z dnia [...]r., Nr [...]- utrzymująca w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ś. Ś. z dnia [...]r., Nr [...]umarzającą postępowanie w sprawie budowy przepompowni kanalizacji sanitarnej w miejscowości B., gmina Ś. Ś., położonej na działce Nr [...].

W uzasadnieniu organ odwoławczy stwierdził, iż w wyniku przeprowadzonych przez organ I instancji oględzin ustalono, że na działce Nr [...] będącej własnością Gminy Ś. Ś. znajduje się przepompownia ścieków wraz z linią kablowa zasilającą z układem pomiarowym ZK oraz skrzynką obudowaną z wyłącznikiem głównym. W/w urządzenia zlokalizowane są przy granicy z działką Nr [...]i częściowo oddzielone ogrodzeniem z siatki posadowionej na słupkach stalowych z rur. Działka Nr [...],obejmuje fragment terenu o nawierzchni gruntowej (porośniętego roślinnością niską, długości około 60m), biegnącego wzdłuż drogi asfaltowej (droga Ś. Ś. – S. – B. – R.: pobocze z rowem przydrożnym oraz pas jezdny o nawierzchni asfaltowej - działka Nr [...]) i łączy się za pomocą zjazdu gruntowego. Działka Nr [...]posiada w ewidencji gruntów określające kontur - użytki i klas gleboznawczych, zapis drogi o powierzchni [...]ha. Brak jest w terenie wydzielenia, które jednoznacznie wskazywałoby na przebieg granicy w/w "drogi gruntowej wzdłuż granicy działek sąsiednich, tj. o numerach [...]oraz [...], a tym samym nie jest możliwe określenie jej szerokości.

Dodatkowo organ I instancji ustalił, że działki Nr [...] oraz [...]od dnia [...]r. będące własnością G. U., posiadają w części wspólną granice jak również graniczą bezpośrednio z drogą asfaltową (droga Ś. Ś. – S. – B. – R.: pobocze z rowem przydrożnym oraz pas jezdny o nawierzchni asfaltowej - działka Nr [...]). Działka Nr [...] jest zabudowana budynkiem mieszkalnym i budynkami gospodarczymi i posiada istniejący zjazd z drogi o nawierzchni asfaltowej, natomiast działka Nr [...] jest działką niezabudowaną i nie posiada zjazdu. Dojazd do działki niezabudowanej (dz. Nr [...]) odbywa się poprzez działkę zabudowaną (dz. Nr [...]) oraz drogą o nawierzchni gruntowej.

Nadto ustalono, że przedmiotowa inwestycja realizowana była przez Miasto i Gminę Ś. Ś. w oparciu o decyzję o pozwoleniu na budowę Nr [...]z dnia [...]r. znak [...]wydaną przez Kierownika Urzędu Rejonowego we W., która zatwierdzała projekt budowlany oczyszczalni ścieków w B., obręb Z. wraz z przepompowniami ścieków rozmieszczonymi na trasie kanalizacji sanitarnej, linią energetyczną niskiego napięcia do oczyszczalni i pompowni. Przedmiotową decyzją udzielono, zatem pozwolenia na budowę przepompowni zlokalizowanej na działce Nr [...]. Jej lokalizacja została zmieniona w trakcie realizacji inwestycji, za zgodą inspektora nadzoru oraz projektanta.

Starosta Ś. w dniu [...] r. decyzją nr [...]znak [...] zatwierdził projekt budowlany i wydał pozwolenie na budowę rurociągu tłoczonego kanalizacji sanitarnej w miejscowości S.. Zarówno w decyzji Nr [...]jak również w decyzji [...], Inwestor został zobowiązany do zgłoszenia zakończenia budowy. W dniu [...]r. Inwestor, zgłosił zakończenie budowy objętej w/w decyzjami i uzyskał potwierdzenie przyjęcia zgłoszenia. Potwierdzenie przyjęcia zgłoszenia zakończenia budowy i przystąpienia do użytkowania nastąpiło w formie zaświadczenia Nr [...] z dnia [...]r., znak [...] wydanego przez Starostę Ś..

W odwołaniu od decyzji organu I instancji, skarżący zarzucił, że postępowanie w sprawie lokalizacji przepompowni nie jest bezprzedmiotowe. Niezaprzeczalnym faktem jest, że dojazd do działki nr [...], będącej własnością G. U. odbywa się przez działkę Nr [...]- droga o nawierzchni gruntowej. Ne tej właśnie działce znajduje się przepompownia ścieków, granicząc z działką nr [...]. Jak wskazał sam Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego przepompownia była pierwotnie zlokalizowana na działce nr [...], co w żaden sposób nie kolidowało z dojazdem do działki nr [...], natomiast w trakcie realizacji inwestycji, jej lokalizacja została zmieniona, co bezpośrednio związało się z uniemożliwieniem korzystania z dotychczasowej drogi dojazdowej do przedmiotowej działki.

Organy zmieniając lokalizację budowy przepompowni, podejmowały w tej kwestii decyzję, która miała kluczowe znaczenie dla możliwości korzystania z działki skarżącego, a mimo tego o decyzji tej nie powiadomiły go, ani też innych właścicieli posesji graniczących z działką Nr [...]. W konsekwencji nie wzięto pod uwagę interesów tychże właścicieli, a jednocześnie uniemożliwiono im podjęcia jakichkolwiek działań w celu zmiany tychże decyzji.

Dodatkowo odwołujący się zaznaczył, że wbrew temu co pisze PINB, bez znaczenia jest powód, dla którego złożył wniosek o podjęcie odpowiednich działań umożliwiających mu dojazd na działkę. Jako właściciel ma on bowiem prawo domagać się umożliwienia mu normalnego i niczym nie ograniczonego korzystania ze swojej własności. Nie ma tu znaczenia, podniesiony w uzasadnieniu skarżonej decyzji fakt, iż do działki tej można dostać się przejeżdżając przez zabudowaną działkę Nr [...] Jako właścicielowi przysługuje mu bowiem prawo korzystania i rozporządzania rzeczą, a w sytuacji uzależnienia dojazdu od innej działki, korzystanie z rzeczy, a także rozporządzanie nią staje się nie tylko utrudnione ale i niemożliwe.

D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego po przeanalizowaniu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz zbadaniu zasadności argumentów podnoszonych w odwołaniu jak również w innych pismach skarżącego znajdujących się w aktach sprawy stwierdził, co następuje.

W badanym przypadku organ nadzoru budowlanego wydał swoje rozstrzygnięcie w oparciu o art. 105 kpa. Oznacza to, iż nie znalazł on podstaw do zastosowania swoich ustawowych kompetencji i wydania merytorycznego rozstrzygnięcia w zakresie takim jaki obejmuje wniosek Skarżącego. Należy bowiem zauważyć, że G. U. zwrócił się do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego o "podjęcie odpowiednich działań w celu umożliwienia dojazdu na działkę". Dlatego też organ decyzyjny I instancji w pierwszej kolejności zobligowany był do rozpatrzenia wniosku skarżącego w oparciu o własne ustawowe kompetencje wynikające z treści art. 83 ust 1 Prawa budowlanego. W tym celu wszczął on i prowadził postępowanie wyjaśniające zakończone wydaniem skarżonej decyzji w sprawie "budowy przepompowni kanalizacji sanitarnej w miejscowości B., gmina Ś. Ś., na działce Nr [...]" w oparciu o przepisy Rozdziału 5 Prawa budowlanego zatytułowanego "budowa i oddanie do użytku obiektów budowlanych" umarzając postępowanie jako bezprzedmiotowe.

Orzeczenie w takim kształcie jest wynikiem ustaleń prowadzonych przez organ I instancji, iż przedmiotowy obiekt budowlany realizowany był w oparciu o decyzję o pozwoleniu na budowę Nr [...]z dnia [...]r. znak [...]wydaną przez Kierownika Urzędu Rejonowego we W. oraz decyzję Starosty Ś. nr [...]z dnia [...]r. i inwestycja została przyjęta do użytkowania bez zastrzeżeń ze strony właściwego organu, co potwierdza wydane w dniu [...]r. przez Starostę Ś. zaświadczenie Nr [...]. W tym stanie prawnym należy przyjąć, iż obiekt wzniesiony na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę uzyskał przymiot legalności w kształcie w jakim został zgłoszony do użytkowania, gdyż właściwy organ nie wniósł w terminie przewidzianym przepisami prawa sprzeciwu w formie decyzji.

W tym miejscu organ powołał się na wyrok NSA z 1998.06.10 I SA/Lu 504/97 w Lublinie, gdzie przyjęto, iż kwestie wydawania zaświadczeń w postępowaniu administracyjnym (a takim jest bez wątpienia zaświadczenie o oddaniu do użytku obiektu budowlanego) nie regulują przepisy Działu II Kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące postępowania ale Działu VII (art. 217-220) mówiące o wydawaniu zaświadczeń. Pojęcie "zaświadczenia" nie zostało zdefiniowane w powyższych przepisach. W doktrynie funkcjonuje pogląd, iż zaświadczenie jest to środek dowodowy należący do czynności faktycznych lub czynności materialno-technicznych administracji nie mający cech aktu administracyjnego. Zaświadczenie jest tylko potwierdzeniem stanu rzeczy odnoszących się do chwili jego wydania Również w orzecznictwie przyjęto pogląd, iż zaświadczenie jest pochodną istniejących faktów lub stanu prawnego i wraz ze zmianą tych faktów lub stanu prawnego - zaświadczenie staje się nieaktualne i może być wydane nowe, odpowiadające aktualnemu stanowi prawnemu lub aktualnym faktom. Zaświadczenie nie stanowi decyzji w rozumieniu art. 104 kpa, lecz wydawane jest w trybie art. 217-220 (por. wyroki NSA z 28 czerwca 1983 r. I SA 268/83 ONSA z 1983 r. z. 1 poz. 47, wyrok z 10 marca 1986 r. II SA 293/86, uchwała SN z 12 czerwca 1986 r. III AZP 3/86 OSNCP 1987 z. 4 poz. 57).

Według wyroku NSA z dnia 1983.06.28 I SA 268/83 ONSA 1983/1/47 w Warszawie do zaświadczeń nie ma zastosowania art. 145 k.p.a. dotyczący sprawy zakończonej decyzją ostateczną ani art. 156 regulujący kwestie stwierdzenia nieważności decyzji. Nie można, zatem wznowić postępowania ani stwierdzić jego nieważności w sprawie zakończonej wydaniem zaświadczenia.

Dlatego też w obecnym stanie faktycznym sprawy brak jest zdaniem organu prawnych możliwości "podjęcia odpowiednich działań w celu umożliwienia dojazdu na działkę", w oparciu o przepisy Prawa budowlanego, gdyż obiekt został formalnie oddany do użytkowania poprzez wydanie stosownego zaświadczenia i ewentualne nieprawidłowości w trakcie realizacji inwestycji nie mogą być badane na podstawie przepisów dotyczących budowy i oddawania do użytkowania obiektu budowlanego po formalnym zakończeniu budowy. Dlatego też w tym sensie postępowanie organów nadzoru budowlanego stało się bezprzedmiotowe.

Konstatując pozostałą argumentację zawartą o odwołaniu, organ stwierdził, mając na względzie treść art. 81 Prawa budowlanego, że do kompetencji organów budowlanych nie należy rozstrzyganie o prawach współwłasności ani rozstrzyganie sporów sąsiedzkich, ale sprawowanie nadzoru i kontroli nad przestrzeganiem przepisów ustawy. Dodatkowo organ zauważył, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w żaden sposób nie kwestionuje prawa korzystania z praw wynikających z faktu bycia właścicielem przedmiotowej działki, jednakże swoim orzeczeniem stwierdza, że brak jest ustawowych kompetencji dla pozytywnego załatwienia wniosku skarżącego w oparciu o przepisy Prawa budowlanego, gdyż sprawy poruszane przez wnioskodawcę z natury rzeczy są sprawami cywilnymi w rozumieniu Kodeksu postępowania cywilnego i ich kognicja należy do sadów cywilnych.

Umorzenie postępowania traktowane jest jako środek ostateczny, niweczący dotychczasowe wyniki postępowania. Umorzenie postępowania zamyka drogę do konkretyzacji praw lub obowiązków stron i kończy bieg postępowania w określonej instancji administracyjnej, stanowiąc załatwienie sprawy w "inny sposób" w rozumieniu art. 104 Kpa.

Z powyższych względów organ orzekł jak wyżej.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego G. U. wniósł o uchylenie wydanych w sprawie decyzji, zarzucając podobnie jak w odwołaniu, iż mając na uwadze przepis art. 105 § 1 k.p.a. nie można uznać, że postępowanie w sprawie lokalizacji przepompowni kanalizacji sanitarnej w miejscowości B., położonej na działce nr [...]stało się bezprzedmiotowe. Skarżący zwrócił się do Powiatowego Inspektora Budowlanego z prośbą o podjęcie odpowiednich działań, mających na celu rozpatrzenie okoliczności budowy przepompowni ścieków na działce nr [...], wskutek czego uniemożliwiono mu bezpośredni dojazd na działkę nr [...], będącej jego własnością.

Skarżący podkreślił, iż faktem jest, że przedmiotowy obiekt został oddany do użytkowania, jednakże zmiana lokalizacji inwestycji naruszała jego prawa, jako osoby bezpośrednio zainteresowanej takim rozstrzygnięciem. Zmiana lokalizacji przepompowni, niewątpliwie w sposób istotny wpłynęła na interes skarżącego, zwiększając uciążliwość w korzystaniu z należącej do niego nieruchomości. G. U. pozbawiony został bezpośredniego dojazdu do działki, przy czym nie miał on możliwości podjęcia starań w celu weryfikacji takiego rozstrzygnięcia. W ten oto sposób naruszono prawa skarżącego do kontroli i obrony przysługujących mu uprawnień. Niezaprzeczalnym bowiem faktem jest, że dojazd do działki nr [...], będącej własnością G.U. odbywał się do tej pory przez działkę nr [...]- drogę o nawierzchni gruntowej, na której to znajduje się obecnie przepompownia ścieków, granicząc z działką skarżącego, nr [...]. Należy stwierdzić, że odpowiada prawdzie fakt, iż dojazd do przedmiotowej działki może się odbywać przez zabudowaną działkę nr [...], jednakże nie sposób uznawać tychże stwierdzeń za argumenty przemawiające za bezprzedmiotowością niniejszej sprawy. Także fakt formalnego oddania obiektu do użytkowania nie może stanowić podstawy umorzenia postępowania, skoro w sposób ewidentny narusza to uprawnienia skarżącego.

W odpowiedzi na skargę D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowanego we W. wniósł o jej oddalenie i podtrzymał argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:

Na wstępie podkreślić należy, że Wojewódzki Sąd Administracyjny nie orzeka o istocie sprawy administracyjnej, czyli nie przyznaje określonych uprawnień, jak i nie odmawia ich przyznania, lecz rozstrzyga o legalności decyzji, to jest o ich zgodności z prawem na podstawie stanu prawnego i faktycznego istniejącego w dniu wydania zaskarżonej decyzji.

Działając zatem w granicach kompetencji wynikających z art.1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych /Dz.U. 153, poz.1269/ w związku z art.3 § 2 pkt.1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. Nr 153, poz.1270/, Wojewódzki Sąd Administracyjny jest obowiązany skontrolować, czy zaskarżona decyzja odpowiada prawu, czy też to prawo narusza i w zależności od tej oceny orzec w sposób przewidziany w art.145 lub art.151 w/w ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi .

Dokonując kontroli legalności zaskarżonej decyzji Sąd stwierdził, że zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja organu pierwszej instancji narusza przepisy prawa w zakresie wskazanym w art. 145 § 1 pkt.1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. Nr 153, poz.1270/, co powoduje, iż decyzje te podlegają usunięciu z obrotu prawnego.

Podstawową kwestią w niniejszej sprawie jest udzielenie odpowiedzi, czy organ pierwszej instancji miał dostateczną podstawę do wydania decyzji o umorzeniu postępowania wszczętego na żądanie skarżącego G. U., który w piśmie z dnia [...]r. wskazał, iż przedmiotowa przepompownia przesunięta została z działki nr [...]i usytuowana została na działce [...]bez zmiany decyzji pozwolenia na budowę.

W świetle powyższego żądania, przyjąć należało, że postępowanie wszczęte na wniosek skarżącego dotyczące w istocie lokalizacji tej przepompowni, przeprowadzone winno było być pod kątem zgodności tejże budowy z pozwoleniem na budowę.

Z akt sprawy wynika, że decyzją Kierownika Urzędu Rejonowego we W. z dnia [...]r., [...]zatwierdzono projekt budowlany i wydano pozwolenie na budowę dla Miasta i Gminy w Ś. Ś. na oczyszczalnię ścieków w B. Obręb Z. wraz z przepompowniami ścieków rozmieszczonymi na trasie kanalizacji sanitarnej, linię energetyczną n/n do oczyszczalni i pompowni.

Podkreślić przy tym należy, że w decyzji tej nie określono usytuowania projektowanej inwestycji, stwierdzając jedynie, że , cyt. "Nr działek wg załączonego wypisu "...

W aktach sprawy brak jest natomiast powyższego dokumentu, jak również brak jest zatwierdzonego projektu budowlanego, będącego załącznikiem w/w decyzji.

Organ pierwszej instancji umarzając postępowanie z powołaniem się na przepis art.105 § 1 k.p.a., stwierdził w uzasadnieniu swej decyzji, iż w wyniku przeprowadzonych oględzin ustalił, że na działce nr [...]będącej własnością Gminy Ś. Ś. znajduje się przepompownia ścieków wraz z linią zasilającą z układem pomiarowym ZK oraz skrzynką obudowaną z wyłącznikiem głównym.

Wskazał przy tym powołując się na załącznik graficzny, iż w zatwierdzonym projekcie budowlanym, przepompownia była zlokalizowana na działce nr [...], lecz jej lokalizacja została zmieniona w trakcie realizacji inwestycji, za zgodą inspektora nadzoru oraz projektanta.

W konsekwencji organ stwierdził, iż sprawa dojazdu do działki skarżącego nr [...]nie leży w gestii tegoż organu, jako, że są to sprawy cywilne, do rozpatrywania których właściwe są sądy powszechne.

Skarżący nie godząc się z decyzją organu pierwszej instancji, zarzucił podobnie jak w skardze, iż nie jest zasadne stanowisko organu, iż postępowanie w sprawie spornej lokalizacji przepompowni na działce nr [...] jest bezprzedmiotowe.

Skarżący poniósł , iż organy zmieniając lokalizację budowy przepompowni podjęły w tej kwestii decyzję, która miała kluczowe znaczenie dla możliwości korzystania z jego działki. Nie powiadamiając skarżącego o tej decyzji, uniemożliwiono mu podjęcie działań w celu zmiany tejże decyzji.

Organ odwoławczy nie podzielając zarzutów skarżącego, w/w decyzją z dnia [...]r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji, z tej to przede wszystkim przyczyny, że sporny obiekt został oddany do użytkowania poprzez wydanie stosownego zaświadczenia i ewentualne nieprawidłowości w trakcie realizacji inwestycji nie mogą być zdaniem tegoż organu badane na podstawie przepisów dotyczących budowy i oddawania do użytkowania obiektu budowlanego po formalnym zakończeniu budowy. Dlatego też w tym sensie w ocenie tegoż organu postępowanie organów nadzoru budowlanego stało się bezprzedmiotowe.

Sąd nie podziela stanowiska organu odwoławczego, że skoro wydane zostało przez Starostę Ś. zaświadczenie z dnia [...]r. Nr [...]o przyjęciu zawiadomienia o zakończeniu budowy, to bezprzedmiotowe było prowadzenie postępowania w niniejszej sprawie .

Słusznie natomiast organ odwoławczy zauważył, że sprawa wszczęta na wniosek skarżącego winna była toczyć się przed organem pierwszej instancji w oparciu o przepisy Rozdziału 5 Prawa budowlanego, zatytułowanego : Budowa i oddanie do użytku obiektów budowlanych".

Jeżeli tak, to co najmniej przedwczesne było w ocenie Sądu wydanie w sprawie zaskarżonych decyzji.

Organ pierwszej instancji prowadząc w niniejszej sprawie postępowanie, winien był gromadząc kompletny materiał dowodowy, w tym wydane w sprawie spornej inwestycji decyzje administracyjne, tak w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, jak i pozwolenia na budowę, rozważyć , czy w sprawie nie zachodzą przesłanki do wydania decyzji w trybie art.51 ust.1 w związku z art.51 ust.7 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane /Dz.U. z 2003r., Nr 207, poz.2016 ze zm./.

Jak to już wyżej Sąd podkreślił, kluczową kwestią w niniejszej sprawie była lokalizacja przedmiotowej przepompowni .

Skoro same organy przyznają, że przedmiotowa przepompownia usytuowana faktycznie została na działce nr [...], powołując się przy tym na bliżej nieokreśloną zgodę inspektora nadzoru na tę zmianę lokalizacji , to dokument ten jako istotny w sprawie winien po pierwsze być szczegółowo opisany w zaskarżonych decyzjach, a po drugie winien znajdować się w aktach niniejszej sprawy. Jednakże w aktach sprawy brak jest tegoż dokumentu.

W konsekwencji powyższych ustaleń, stwierdzić należy, że materiał dowodowy nie został w niniejszej sprawie wyczerpująco zebrany i rozpatrzony, a stan faktyczny sprawy nie został wyjaśniony w sposób nie budzący wątpliwości , a do czego organy były zobowiązane, zwłaszcza w świetle przepisów art.7 i 77 § 1 k.p.a.

W orzecznictwie ugruntował się pogląd, że gdy nie jest dokładnie ustalony stan faktyczny sprawy, a co ma miejsce w niniejszej sprawie, to nie można ocenić, czy jest on zgodny z hipotezą normy prawa materialnego. W takim przypadku brak jest podstaw do rozstrzygnięcia sprawy, a rozstrzygnięcie dokonane mimo to przez organ administracji jest w konsekwencji wadliwe / por. wyrok NSA Z 6 listopada 1984r., sygn.akt ISA 508/84, ONSA 2/84, poz.100/.

Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny opierając się na przepisie art.145 § 1 pkt.1 lit. c oraz art.152 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w pkt. I i II sentencji.

Orzeczenie o kosztach znajduje swoje uzasadnienie w treści art. 200 w/w ustawy.