Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Stanisław Marek Pietras (spraw.), sędzia WSA Bronisław Szydło, asesor WSA Janusz Walawski, Protokolant Małgorzata Płodzicka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 listopada 2006 r. sprawy ze skargi J. G. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] marca 2006 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie o przydział lokalu mieszkalnego -oddala skargę- Sygn. akt II SA/Wa 901/06 P O S T A N O W I E N I E Dnia 8 listopada 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Sędzia WSA - Bronisław Szydło Asesor WSA - Janusz Walawski Protokolant - Małgorzata Płodzicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 listopada 2006 r. sprawy ze skargi Jana Grabdy na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia 15 marca 2006 r. nr 21/2006 w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie o przydział lokalu mieszkalnego postanawia stwierdzić istotne naruszenie prawa i poinformować Komendanta Głównego Policji o stwierdzonych uchybieniach

W dniu 4 grudnia 2001 r. J. G. złożył do Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. wniosek o przydział lokalu mieszkalnego, który ponowił w dniu 4 listopada 2005 r. Na liście znajdującej się w Protokole z posiedzenia Komisji Mieszkaniowej przy KWP w K. nr [...] z [...] grudnia 2005 r., skarżący J. G. widnieje na drugim miejscu, tuż po J.K. Na tym samym protokole znajduje się notatka Naczelnika Wydziału Zaopatrzenia Komendy Wojewódzkiej Policji w K., w której proponuje on Komendantowi rozważenie możliwości przydzielenia przedmiotowego mieszkania skarżącemu, powołując się na jego trudną sytuację mieszkaniową. W tej sytuacji Zastępca [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z upoważnienia Komendanta, pismem z dnia 7 grudnia 2005 r. wystąpił o "wyrażenie zgody na przydział lokalu o powierzchni mieszkalnej większej od przysługującej zgodnie z normami zaludnienia, dla funkcjonariusza [...] KWP w K. Pana J. G.".

W związku z tym, że raportem z dnia 6 grudnia 2005 r. J. K. zwrócił się z prośbą o dokonanie analizy prawidłowości przydziału lokali mieszkalnych dostarczając zaświadczenie o chorobie żony oraz mając na uwadze fakt, iż przydział lokalu mieszkalnego o powierzchni większej od przysługującej zgodnie z normami powinien następować w przypadkach szczególnie uzasadnionych, z uwzględnieniem w pierwszej kolejności kandydatów, których normy zaludnienia są zgodne z powierzchnią przydzielonego mieszkania, Komisja powołana do przydziału lokalu mieszkalnego położonego w K., przy ul. [...], dokonała ponownej analizy wniosków o przydział lokalu i w protokole z dnia [...] lutego 2006 r. zaproponowała przydzielenie powyższego lokalu J. K., uwzględniając jego trudną sytuację mieszkaniową i spełnienie wymogów określonych w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 maja 2005 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkaniowych. W związku z powyższym Zastępca Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. pismem z dnia 7 lutego 2006 r., zwrócił się o uznanie wniosku z dnia 7 grudnia 2005 r., za nieaktualny.

Decyzją [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia [...] lutego 2006 r. nr [...], podpisaną z jego upoważnienia przez Zastępcę [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. [...] S. K., działając na podstawie art. 104 k.p.a., art. 88 i art. 97 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jednolity z 2002 r. Dz. U. Nr 7 , poz. 58 ze zm.) oraz § 1 ust. 1, § 2 pkt 2 i § 14 ust. 1 pkt 3 lit. b rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 maja 2005 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkaniowych oraz przydziału i opróżniania tymczasowych kwater przeznaczonych dla policjantów (Dz. U. Nr 105 z 2005 r. poz. 884), przydzielono funkcjonariuszowi SPPP w K. J. K. lokal mieszkalny w K. przy ul. [...] składający się z 3 pokoi, kuchni i łazienki o powierzchni użytkowej [...] m2 (w tym mieszkalnej [...] m2). W uzasadnieniu wskazano, że J. K. złożył wniosek o przydział lokalu w dniu 24 lutego 2005 r. Razem z żoną i 2 dzieci zajmuje obecnie lokal mieszkalny na podstawie umowy najmu zawartej z obcą osobą, składający się z 1 pokoju i kuchni, o powierzchni użytkowej [...] m2, w tym mieszkalnej [...] m2. Ponadto wymienionemu przysługują 4 normy zaludnienia, czyli lokal mieszkalny o powierzchni mieszkalnej 28 – 40m2, a propozycję taką złożyła Komisja Mieszkaniowa w protokole z dnia [...] lutego 2006 r.

Odbiór wymienionej decyzji J. K. pokwitował w dniu 14 lutego 2006 r.

Natomiast odwołanie od powyższej decyzji do Komendanta Głównego Policji złożył J. G. i zarzucił jej naruszenie przepisów § 1 ust. 1, § 1 ust. 2 pkt 2 i § 4 ust. 3 cytowanego już wyżej rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 maja 2005 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkaniowych oraz przydziału i opróżniania tymczasowych kwater przeznaczonych dla policjantów. W uzasadnieniu wskazał miedzy innymi, że on i jego rodzina najdłużej czekają na mieszkanie. Podał, że ze względu na fakt, iż zamieszkują oni u osoby fizycznej oraz z uwagi na chorobę dziecka, jego sytuację rodzinną należy potraktować jako przypadek szczególnie uzasadniony, który pozwala przydzielić lokal mieszkalny o powierzchni [...] m2, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa.

Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] marca 2006 r. nr [...], mając za podstawę art. 138 § 1 pkt 3 w związku z art. 28 k.p.a. oraz art. 97 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 7, poz. 58 ze zm.) i § 14 cytowanego już wyżej rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 maja 2005 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkaniowych oraz przydziału i opróżniania tymczasowych kwater przeznaczonych dla policjantów, umorzył postępowanie odwoławcze. W jej uzasadnieniu podał, że podstawowym problemem jest kwestia czynnej legitymacji skarżącego z punktu widzenia art. 28 k.p.a. i w dalszej części wskazał, że należy odróżnić interes prawny od interesu faktycznego, tzn. takiego, w którym dany podmiot jest co prawda zainteresowany bezpośrednio rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej, jednak nie może tego zainteresowania poprzeć przepis prawa materialnego, mający stanowić podstawę skutecznego żądania stosownych czynności organu administracji. Na podstawie obowiązującego porządku prawnego – zdaniem organu – a w szczególności przepisów ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji stwierdzić należy, że zainteresowany posiada prawo do lokalu mieszkalnego na zasadach określonych m.in. przepisami art. 88 ustawy pragmatycznej. Jednakże realizacja jego uprawnień pozostaje bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, bowiem bez względu na jego sytuację mieszkaniową, nie może on być – w świetle obowiązujących przepisów – uznany za stronę postępowania dotyczącego przydziału lokalu mieszkalnego innej osobie, z tego powodu, że nie istnieje przepis prawa materialnego, z którego wynikałby interes prawny skarżącego uprawniający go do udziału w tym postępowaniu.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie J. G. zarzucił decyzji z dnia [...] lutego 2006 r. nr [...] naruszenie przepisów o właściwości wskazując, że powinna ona zostać wydana przez [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w K., a nie przez jego zastępcę. Tym samym – zdaniem skarżącego – została ona wydana z naruszeniem art. 156 § 1 pkt 1 k.p.a. Niezależnie od powyższego dodał, że J. K. otrzymał lokal mieszkalny po okresie roku od złożenia wniosku, podczas gdy on oczekuje na niego 10 lat, co narusza § 1 cytowanego już wyżej rozporządzenia. Ponadto w postępowaniu o przydział lokalu mieszkalnego dopuszczono się czynu zabronionego w postaci ujawnienia informacji o leczeniu jego dziecka, co stanowi tajemnicę lekarską, a co następnie zostało wykorzystane przez J. K., zaś publicznie powiadomienie o przydziale dla niego lokalu mieszkalnego w sytuacji, kiedy faktycznie wydano inną decyzję w rozpoznawanej sprawie, narusza zasady współżycia społecznego.

W odpowiedzi na skargę Komendant Główny Policji wniósł o jej oddalenie, wskazując na dotychczasowe ustalenia faktyczne i prawne.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z brzmieniem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem zaskarżonej decyzji administracyjnej i to z przepisami obowiązującymi w dacie jej wydania.

Skarga analizowana pod tym kątem podlega oddaleniu, bowiem zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem. W pełni należy podzielić – zdaniem Sądu – stanowisko Komendanta Głównego Policji, że podstawową kwestią, wymagającą wyjaśnienia przez organ odwoławczy, było ustalenie istnienia czynnej legitymacji skarżącego do występowania w postępowaniu administracyjnym.

Zgodnie z art. 28 k.p.a. stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Zatem dla ustalenia, czy danemu podmiotowi przysługuje przymiot strony, decydujące znaczenie ma istnienie interesu prawnego. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego dominuje pogląd, zgodnie z którym interes prawny można wyprowadzić tylko z przepisów prawa materialnego (vide np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 marca 1989 r. sygn. akt IV SA 1254/88 – Kodeks postępowania administracyjnego z orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sądu Najwyższego i Trybunału Konstytucyjnego, pod. red. R. Hausera, Warszawa 1995 r., s. 98, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 stycznia 1991 r. sygn. akt IV SA 972/90 – ONSA z 1991 r. z. 34, poz. 53). Inaczej rzecz ujmując, podmiot, dla którego z przepisów prawa materialnego nie wynikają żadne uprawnienia ani obowiązki, nie ma przymiotu strony w rozumieniu art. 28 k.p.a. i nie jest więc legitymowany do żądania wszczęcia postępowania, czy też kwestionowania zapadłych w tym postępowaniu rozstrzygnięć. Od pojmowanego w ten sposób interesu prawnego należy odróżnić interes faktyczny, kiedy to jednostka jest wprawdzie bezpośrednio zainteresowana rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej, jednakże nie może wskazać przepisu prawa powszechnie obowiązującego, który stanowiłby podstawę jej roszczenia i w konsekwencji uprawniał ją do żądania stosownych czynności organu administracji. O tym, czy jest się stroną danego postępowania administracyjnego nie decyduje sama wola czy też subiektywne przekonanie danego podmiotu, ale okoliczność, czy istnieje przepis prawa materialnego pozwalający zakwalifikować interes danego podmiotu jako interes prawny.

Stosownie do treści art. 88 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58 ze zm.), policjantowi w służbie stałej przysługuje prawo do lokalu mieszkalnego w miejscowości, w której pełni służbę, lub w miejscowości pobliskiej, z uwzględnieniem liczby członków rodziny oraz ich uprawnień wynikających z przepisów odrębnych. Należy zatem stwierdzić, że skarżący posiada prawo do lokalu mieszkalnego na zasadach określonych, między innymi, w powołanym przepisie. Jednakże realizacja uprawnienia wynikającego z cytowanej normy nie stanowi podstawy do ustalenia istnienia interesu prawnego J. G. w postępowaniu administracyjnym, dotyczącym przydziału lokalu mieszkalnego innej osobie. Postępowanie zakończone wydaniem decyzji z dnia [...] lutego 2006 r. o przydziale lokalu mieszkalnego J. K., zrealizowało bowiem tożsame uprawnienie w stosunku do wymienionego. Zatem, ponieważ nie istnieje przepis prawa materialnego, z którego wynikałby interes prawny skarżącego, Komendant Główny Policji prawidłowo rozstrzygnął, umarzając decyzją z dnia [...] marca 2006 r. nr [...] postępowanie zainicjowane odwołaniem podmiotu, który nie był stroną postępowania prowadzonego przez [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. (vide np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 listopada 1999 r. sygn. akt I SA 1544/98 – LEX nr 48751 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 kwietnia 1998 r. sygn. akt IV SA 1643/97 – LEX nr 45643).

W tym stanie rzeczy, na mocy art. 151 w zw. z art. 132 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), należało orzec jak w sentencji wyroku.

2. Uzasadnienie postanowienia sygnalizacyjnego

Sygn. akt II SA/Wa 901/06

UZASADNIENIE

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpatrując sprawę ze skargi J. G. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] marca 2006 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie o przydział lokalu mieszkalnego, uznał za konieczne zwrócenie się do Komendanta Głównego Policji z informacją o istotnych uchybieniach, jakie miały miejsce w związku z jej rozpatrzeniem.

Zaskarżona do Sądu decyzja została wydana w wyniku rozpoznania odwołania J. G. od decyzji [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia [...] lutego 2006 r. nr [...] wydanej na podstawie art. 104 k.p.a., art. 88 i art. 97 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jednolity z 2002 r. Dz. U. Nr 7, poz. 58 ze zm.) oraz § 1 ust. 1, § 2 pkt 2 i § 14 ust. 1 pkt 3 lit. b rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 maja 2005 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkaniowych oraz przydziału i opróżniania tymczasowych kwater przeznaczonych dla policjantów (Dz. U. Nr 105 z 2005 r. poz. 884), na mocy której przydzielono funkcjonariuszowi SPPP w K. J. K. lokal mieszkalny w K. przy ul. [...] składający się z 3 pokoi, kuchni i łazienki o powierzchni użytkowej [...] m2 (w tym mieszkalnej [...] m2).

Jakkolwiek zaskarżona decyzja nie budzi – zdaniem Sądu – zastrzeżeń i została wydana, co znalazło swój wyraz w sentencji wyroku, zgodnie z obowiązującymi w dacie jej wydania przepisami, to Komendant Główny Policji winien niezależnie od takiego rozstrzygnięcia wszcząć z urzędu postępowanie w zakresie stwierdzenia nieważności decyzji [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia [...] lutego 2006 r. nr [...].

Zgodnie z treścią § 14 ust. 1 pkt 3 lit. b cytowanego już wyżej rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkaniowych oraz przydziału i opróżniania tymczasowych kwater przeznaczonych dla policjantów, decyzje w sprawach m.in. przydziału lokali mieszkalnych wydają, będący dysponentami lokali w stosunku do policjantów pełniących służbę w komendzie wojewódzkiej Policji, komendanci wojewódzcy Policji.

Mając na względzie powyższą normę wskazać należy, że podstawowym obowiązkiem organów administracji publicznej jest, stosownie do treści art. 19 k.p.a., przestrzeganie z urzędu swojej właściwości, tj. zdolności prawnej organu do rozstrzygania w trybie postępowania administracyjnego określonej kategorii spraw. Naruszenie powołanego przepisu, polegające na wydaniu decyzji przez organ niewłaściwy, stanowi przesłankę stwierdzenia nieważności decyzji na podstawie art. 156 § 1 pkt 1 k.p.a. Nieważność powoduje przy tym naruszenie każdego rodzaju właściwości przez organ administracji przy wydaniu decyzji, bez względu na trafność merytorycznego rozstrzygnięcia. Jedynie upływ 10 lat od jej wydania lub nieodwracalność wywołanych przez nią skutków prawnych – stosownie do art. 156 § 2 k.p.a. – uzasadnia odstąpienie od stwierdzenia nieważności (vide: m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 października 1982 r. sygn. akt II SA 1119/82 – ONSA nr 2 z 1982 r., poz. 95).

Stosownie do art. 104 § 1 k.p.a., wydawanie decyzji administracyjnych należy do organów administracji publicznej i jak podano już wyżej, decyzje w przedmiocie przydziału lokali mieszkalnych w stosunku do policjantów pełniących służbę w komendach wojewódzkich Policji podejmują, będący dysponentami lokali, komendanci wojewódzcy Policji.

Zgodnie natomiast z art. 268a k.p.a., organ administracji publicznej może upoważnić pracowników kierowanej jednostki organizacyjnej do załatwiania spraw w jego imieniu w ustalonym zakresie, w szczególności do wydawania decyzji administracyjnych, postanowień i zaświadczeń. Odzwierciedleniem powołanego przepisu jest § 5 ust. 3 Regulaminu Komendy Wojewódzkiej Policji w K. z dnia [...] kwietnia 2005 r., zgodnie z którym Komendant może upoważnić poszczególnych policjantów lub pracowników Komendy do wydawania w jego imieniu decyzji w określonych sprawach.

Upoważnienie udzielone na podstawie wskazanego przepisu k.p.a. nazywane jest pełnomocnictwem administracyjnym i wywiera ten skutek, że zmienia się osoba wykonująca kompetencje organu. Czynności w prawnych formach działania administracji publicznej podejmuje zatem upoważniony pracownik kierowanej jednostki organizacyjnej, a nie sam piastun organu, czyli osoba powołana na to stanowisko. Pracownik upoważniony do wykonywania kompetencji organu nie staje się przez to organem administracji publicznej. Wykonuje on tylko kompetencje organu, lecz sam ich nie posiada (vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 5 czerwca 2003 r. sygn. akt II CKN 194/01 – LEX nr 137549). W konsekwencji pracownik ten nie może uzyskanego uprawnienia scedować dalej. Nie ma zatem uprawnienia do upoważniania innych pracowników do działania w imieniu organu.

Działanie pracownika bez upoważnienia właściwego organu administracji publicznej pociąga za sobą nieważność decyzji z mocy art. 156 § 1 pkt 1 k.p.a.

Warunek posiadania upoważnienia dotyczy wszystkich osób podpisujących decyzje "w imieniu organu", niezależnie od funkcji jaką pełnią w ramach struktury urzędu. Nie ma bowiem przepisu, który zezwalałby na odmienne traktowanie osób upoważnionych z uwagi na ich pewne cechy szczególne (np. kierownicze stanowisko). Innymi słowy, zarówno pracownik urzędu, kierownik bądź dyrektor wydziału czy osoba zastępująca osobę piastującą funkcję organu powinni dysponować upoważnieniem do wydawania decyzji administracyjnych.

Tymczasem w rozpoznawanej w sprawie decyzję z dnia [...] lutego 2006 r. nr [...] podpisał S. K. – Zastępca [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w K., powołując się na upoważnienie [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. Natomiast – jak wynika z akt sprawy – wymieniony nie dysponował wymaganym upoważnieniem Komendanta. Upoważnienia do podpisywania decyzji w sprawach gospodarki mieszkaniowej, związanych z nią równoważników pieniężnych oraz w sprawach pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego przez policjantów w I albo II instancji postępowania administracyjnego udzielił mu bowiem nie [...] Komendant Wojewódzki Policji w K., lecz działający z upoważnienia tego organu R. M. – Pierwszy Zastępca [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. Ponieważ upoważnienie do wykonywania kompetencji organu może być udzielone tylko przez organ, a nie przez osobę, która wykonuje jedynie kompetencje tego organu, scedowanie uprawnień [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. – organu administracji publicznej w rozumieniu przepisów k.p.a. – przez Pierwszego Zastępcę [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. na Zastępcę [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w K., było nieskuteczne.

Dodać ponadto należy, że upoważnienie do podpisywania decyzji w imieniu organu administracji winno być udzielone na piśmie oraz wskazywać: imię i nazwisko pracownika do którego jest skierowane, datę, od której obowiązuje lub okres, na jaki jest udzielone, przedmiotowy zakres przekazywanych uprawnień oraz organ upoważniający. Tymczasem w dołączonej do akt administracyjnych decyzji z dnia [...] września 2005 r. w sprawie realizacji w Komendzie Wojewódzkiej Policji w K. zadań z zakresu gospodarki finansowej, określonych w ustawie z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 15, poz. 148), do podpisywania decyzji w sprawach gospodarki mieszkaniowej, związanych z nią równoważników pieniężnych oraz w sprawach pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego przez policjantów, upoważniono Zastępcę [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. nadzorującego komórki organizacyjne Komendy Wojewódzkiej Policji w K. wymienione w § 4 pkt 18-22 Regulaminu Komendy Wojewódzkiej Policji w K. z dnia [...] kwietnia 2005 r., nie podając jednocześnie choćby danych indywidualizujących osobę, której udzielono upoważnienia. Ograniczono się jedynie do powołania na przepis § 4 zarządzenia nr [...] [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia [...] października 2003 r. sprawie podziału obowiązków Kierownictwa Komendy Wojewódzkiej Policji w K.

Z powyższych względów Sąd uznał, że decyzja z dnia [...] lutego 2006 r. nr [...] została wydana z naruszeniem powołanych przepisów o właściwości, zaś Komendant Główny Policji, jako organ wyższego stopnia w stosunku do [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w K., posiada kompetencje do wszczęcia postępowania na zasadzie art. 157 § 2 k.p.a.

W tym stanie rzeczy, na mocy art. 155 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), należało orzec jak w sentencji postanowienia, zaś stosownie do treści art. 155 § 2 ustawy organ, który otrzymał postanowienie, jest zobowiązany w terminie trzydziestu dni od dnia jego otrzymania rozpatrzyć je i powiadomić Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie o zajętym stanowisku.