Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz (spr.) Sędzia WSA Elwira Brychcy po rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 maja 2017 r. sprawy ze skargi A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. T. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] października 2016 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania; oddala skargę

Postanowieniem z 0. września 2016 r., nr [...], Wójt Gminy W. odmówił A. Sp. z o.o. w P. T. (dalej w skrócie: "Spółka") wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy na budowę 1 elektrowni wiatrowej z infrastrukturą towarzyszącą, placem manewrowym, drogą dojazdową ze zjazdem z drogi gminnej na działkach ozn. nr ewid. [...] obręb S..

W uzasadnieniu organ wyjaśnił, iż wniosek ww. Spółki, opatrzony datą [...] lipca 2016 r., wpłynął do siedziby organu w dniu 1. lipca 2016 r. Dalej wskazano, iż w dniu 16 lipca 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 20 maja 2016 roku o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych i zgodnie z art. 3 tej ustawy lokalizacja elektrowni wiatrowych następuje wyłącznie na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wójt wskazał, iż zgodnie z art. 61 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm., dalej: "K.p.a") datą wszczęcia postępowania na żądanie strony jest dzień doręczenia żądania organowi administracji publicznej. Ponieważ w dniu [...] lipca 2016 r. obowiązywały już przepisy ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych, zatem wystąpił brak podstawy materialnoprawnej do rozpatrzenia żądania w trybie administracyjnym i należało odmówić wszczęcia postępowania.

W zażaleniu na powyższe postanowienie Spółka podniosła, iż brak było podstawy do odmowy wszczęcia postępowania, bowiem przepisy ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych nie mają zastosowania w niniejszej sprawie. Wskazano, iż datą wszczęcia postępowania jest dzień złożenia wniosku, w tym nadania go w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe. Przedmiotowy wniosek został nadany w dniu [...] lipca 2016 r., zatem postępowanie zostało wszczęte pod rządami przepisów obowiązujących przed wejściem w życie ww. ustawy z 20 maja 2016 r. Zaznaczono, powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych, iż stosownie do art. 61 § 3 K.p.a., datą wszczęcia postępowania administracyjnego na żądanie strony jest dzień doręczenia żądania organowi administracji publicznej, albo przez operatora publicznego (pocztę), albo przez stronę osobiście. Jednakże nie można uznać, że przepis ten eliminuje przepis art. 57 § 5 pkt 2 K.p.a.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpoznaniu zażalenia, postanowieniem z [...] października 2016r., nr [...], utrzymało zaskarżone postanowienie w mocy.

Organ II instancji wyjaśnił, iż Kodeks postępowania administracyjnego określa wprost datę wszczęcia postępowania na żądanie strony, uznając, że jest to dzień doręczenia żądania organowi administracji publicznej (art. 61 § 3 K.p.a.). Przez dzień doręczenia żądania należy rozumieć dzień wpływu podania zawierającego żądanie do właściwego organu. Wskazano, iż powołane w zażaleniu przepisy art. 57 § 5 pkt 2 i art. 61 § 3 K.p.a. odnoszą się do różnych faz postępowania administracyjnego. Przepis art. 61 § 3 K.p.a. odnosi się do momentu wszczęcia postępowania administracyjnego w danej sprawie na żądanie strony. Natomiast przepis art. 57 K.p.a. odnosi się do terminów już wszczętego i prowadzonego postępowania administracyjnego. Dla ustalenia daty wszczęcia postępowania nie ma więc znaczenia data nadania pisma w polskim urzędzie pocztowym, gdyż zgodnie z art. 61 K.p.a. datą wszczęcia postępowania jest dzień doręczenia żądania organowi administracji publicznej. Data nadania pisma w polskiej placówce pocztowej ma znaczenie dla zachowania terminu do dokonania czynności, a więc dla ustalania, czy strona zachowała obowiązujący termin przy kierowaniu pisma do organu.

Dalej Kolegium wyjaśniło, iż postępowanie w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy jest postępowaniem wnioskowym. Wniosek A. Spółka z o.o. o ustalenie warunków zabudowy wpłynął do Wójta w dniu [...] lipca 2016 r. i ten dzień jest datą wszczęcia postępowania.

W następnej kolejności organ II instancji wskazał, iż zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 20 maja 2016 roku o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych, lokalizacja elektrowni wiatrowej następuje wyłącznie na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Ustawa ta nie zawiera przepisów przejściowych, które pozwalałyby na dokończenie postępowania w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy dla elektrowni wiatrowej na podstawie przepisów dotychczasowych (sprzed wejścia w życie ww. ustawy). Natomiast art. 14 ust. 5 tej ustawy zawiera nakaz umorzenia postępowań o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dotyczących elektrowni wiatrowych, wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 20 maja 2016 r. Ustawodawca uznał więc, że postępowania te są bezprzedmiotowe. Zdaniem Kolegium, w tej sytuacji organ I instancji słusznie odmówił wszczęcia przedmiotowego postępowania, na podstawie art. 61 a § 1 K.p.a. Zgodnie z tym przepisem, gdy żądanie wszczęcia postępowania zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną, lub z innych uzasadnionych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte, organ wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania. Zwrot "nie może być wszczęte" należy odnieść przede wszystkim do sytuacji, gdy wszczęciu postępowania stoi na przeszkodzie przepis prawa bądź poszczególne przepisy, których interpretacja uniemożliwia prowadzenie tego postępowania i rozpatrzenie treści żądania w sposób merytoryczny. Taka sytuacja zaistniała w niniejszej sprawie. Na skutek wejścia w życie ustawy z dnia 20 maja 2016 r., nie jest dopuszczalne wydanie decyzji o warunkach zabudowy, dotyczącej budowy elektrowni wiatrowej.

Podniesiono także, iż brak jest podstaw do zawieszenia postępowania w sprawie o ustalenie warunków zabudowy. Toczące się postępowanie w sprawie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia nie stanowi zagadnienia wstępnego dla postępowania w sprawie warunków zabudowy.

Skargę na powyższe postanowienie wniosła A. Sp. z o.o. w P. T., zarzucając niewłaściwe zastosowanie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. w sytuacji gdy postanowienie organu I instancji zostało wydane:

1. bez podstawy prawnej,

- brak jest podstawy prawnej, albowiem postępowanie zostało wszczęte pod rządami przepisów obowiązujących przed wejściem w życie ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych i to one mają zastosowanie do przedmiotowego postępowania,

- wobec tego, że przepisy ustawy z dnia 20 maja 2016r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie, przepis art. 3 ustawy z dnia 20 maja 2016 r. nie może być podstawą rozstrzygnięcia;

2. z naruszeniem przepisów prawa publicznego, w tym m.in. art. 2 i art. 7 Konstytucji, a także zasad ogólnych określonych w art. 6, art. 7, art. 8 i art. 9 K.p.a., a nadto przepisów:

- art. 61 § 3 K.p.a. i art. 57 § 5 K.p.a. poprzez błędne przyjęcie, że datą wszczęcia przedmiotowego postępowania jest dzień [...] lipca 2016 r. , tj. dzień wpływu wniosku o ustalenie warunków zabudowy na budowę elektrowni wiatrowych do organu administracji I instancji, podczas gdy data wszczęcia przedmiotowego postępowania jest dzień [...] lipca 2016 r., tj. dzień nadania wniosku w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe;

- art. 61 a § 1 K.p.a. w zw. z art. 3 ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych poprzez ich niewłaściwe zastosowanie.

W uzasadnieniu skargi skarżąca Spółka powtórzyła swoja dotychczasową argumentację dotyczącą wykładni przepisu art. 61 § 3 K.p.a. i podtrzymała stanowisko, że postępowanie zostało wszczęte pod rządami przepisów obowiązujących przed wejściem w życie ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych i to one mają zastosowanie do przedmiotowego postępowania, a co za tym idzie przepis art. 3 ustawy z dnia 20 maja 2016 r. nie może być podstawą rozstrzygnięcia. Wskazano też, iż organ I instancji przed wydaniem postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania dokonał czynności w ramach prowadzonego postępowania – wystosował wezwanie w trybie art. 64 § 2 K.p.a.

Odpowiadając na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył co następuje.

Skarga nie zasługiwała na uwzględnienie.

Stosownie do art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1066) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Oznacza to, że przedmiotem kontroli Sądu jest zgodność z prawem zaskarżonej decyzji, przy czym w sprawowaniu tej kontroli nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, rozstrzygając w granicach danej sprawy (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm. dalej P.p.s.a.). Usunięcie z obrotu prawnego decyzji może nastąpić tylko wtedy, gdy postępowanie sądowe dostarczy podstaw do uznania, że przy wydawaniu zaskarżonej decyzji organy administracji publicznej naruszyły prawo w zakresie wskazanym w art. 145 § 1 P.p.s.a.

Istotą sporu w przedmiotowej sprawie jest ustalenie, czy wniosek A. Sp. z o.o. w P. T. opatrzony datą [...] lipca 2016 r. i złożony do Wójta za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu [...] lipca 2016 r. o ustalenie warunków zabudowy na budowę 1 elektrowni wiatrowej z infrastrukturą towarzyszącą skutecznie zainicjował postępowanie administracyjne i w oparciu o jakie przepisy powinien zostać rozpoznany.

Jako podstawę odmowy wszczęcia postępowania organy obu instancji wskazały przepis art. 61a § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego, zgodnie z którym w sytuacji gdy żądanie wszczęcia postępowania zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z innych uzasadnionych przyczyn nie może być wszczęte, organ administracji publicznej wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania.

Ustawodawca nie precyzuje pojęcia "inne uzasadnione przyczyny" o których mowa ww. przepisie. W orzecznictwie sadów administracyjnych oraz doktrynie przyjmuje się, iż "inne uzasadnione przyczyny" to "przypadki pierwotnej bezprzedmiotowości postępowania", tj:

a) wniesienie żądania przez osobę niemającą zdolności do czynności prawnych;

b) wniesienie żądania w sprawie, która nie podlega załatwieniu w formie decyzji administracyjnej;

c) wniesienie żądania w sprawie rozstrzygniętej już decyzją;

d) wniesienie żądania w sprawie, w której toczy się postępowanie przed właściwym organem administracji;

e) wniesienie żądania po upływie terminu określonego w ustawie dla dochodzenia określonych praw. (por. A. Wróbel, "Komentarz aktualizowany do art.61(a) Kodeksu postępowania administracyjnego" opubl. w System Informacji Prawnej Lex 2016 nr 519269, B. Adamiak i J. Borkowski. "Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz" Wydanie 11, C.H.Beck 2011, str. 297, oraz wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 21 czerwca 2016 r. o sygn. akt III SA/Wr 144/16, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 14 lipca 2016 r. o sygn. akt III SA/Lu 1638/15, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 7 września 2016 r. o sygn. akt I SA/Bd 366/16 – dostępne na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Jak zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 czerwca 2016 r., sygn. akt I OSK 1114/15 (dostępny na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl), celem bowiem instytucji odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego jest uniemożliwienie prowadzenia takiego postępowania, którego rezultat (decyzja administracyjna) byłby obarczony wadą istotną. Przez "inne uzasadnione przyczyny" uniemożliwiające wszczęcie postępowania administracyjnego należy rozumieć takie sytuacje, które w sposób oczywisty stanowią przeszkodę do wszczęcia postępowania, przykładowo gdy w tej samej sprawie postępowanie administracyjne już się toczyło albo w sprawie takiej zapadło już rozstrzygnięcie lub, gdy w przepisach prawa brak jest podstawy materialnoprawnej do rozpatrzenia żądania w trybie administracyjnym.

W tym miejscu zauważyć należy, iż w dniu 16 lipca 2016 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych (Dz.U. z 2016 r. poz. 961). Ustawa ta określa warunki i tryb lokalizacji i budowy elektrowni wiatrowych oraz warunki lokalizacji elektrowni wiatrowych w sąsiedztwie istniejącej albo planowanej zabudowy mieszkaniowej (art. 1 ust. 1) . Ustawy nie stosuje się do inwestycji realizowanych i użytkowanych na obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej, w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (art. 1 ust. 2).

Jak wynika z art. 3 tej ustawy, lokalizacja elektrowni wiatrowej następuje wyłącznie na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2016 r. poz. 778 i 904). Zwrot "wyłącznie" oznacza, iż w przypadku barku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie jest możliwa lokalizacja elektrowni wiatrowej w oparciu o decyzję w warunkach zabudowy. Potwierdza to treść przepisów przejściowych do powołanej ustawy. Zgodnie z art. 14 ust. 5 postępowania w przedmiocie wydania decyzji o warunkach zabudowy, dotyczące elektrowni wiatrowych, wszczęte i niezakończone do dnia wejścia w życie ustawy umarza się. Natomiast decyzje o warunkach zabudowy dotyczące elektrowni wiatrowych wydane przed dniem wejścia w życie ustawy tracą moc, chyba że przed dniem wejścia w życie ustawy wobec inwestycji nimi objętych wszczęto postępowanie o wydanie pozwolenia na budowę.

W tym miejscu Sąd pragnie zauważyć, iż ustawodawca w art. 14 ust. 5 i 6 ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych posługuje się zwrotem "decyzja WZ". Zawarty w art. 2 słowniczek pojęć nie zawiera definicji tego zwroty niemniej z art. 5 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy wynika, iż przez "decyzję WZ" należy rozumieć decyzję o warunkach zabudowy, o której mowa w art. 4 ust. 2 pkt 2 i w art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Reasumując, w świetle powołanej regulacji, od dnia 16 lipca 2016 r. brak jest podstawy prawnej do wydania decyzji o warunkach zabudowy dotyczącej elektrowni wiatrowych. Od tej daty brak jest zatem podstawy do wszczynania postępowań administracyjnych w tych sprawach, a wszczęte postępowania podlegają umorzeniu jako bezprzedmiotowe, bowiem nie mogą się zakończyć wydaniem decyzji merytorycznej (ustalającej lud odmawiającej ustalenia warunków zabudowy). Taka decyzja merytoryczna obarczona byłaby istotną wadą, o której mowa w ar 156 § 1 pkt 2 K.p.a.

W rozpoznawanej sprawie wniosek Spółki o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie 1 elektrowni wiatrowej z infrastrukturą towarzyszącą, placem manewrowym, drogą dojazdową ze zjazdem z drogi gminnej na działkach ozn. nr ewid.[...] obręb M. został nadany w dniu [...] lipca 2016 r. i wpłynął, za pośrednictwem operatora pocztowego, do siedziby organu w dniu [...] lipca 2016 r., a więc po wejściu w życie przepisów powołanej wyżej ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych.

Kwestię ustalenia daty wszczęcia postępowania administracyjnego na żądanie strony normuje przepis art. 61 ust. 3 K.p.a., zgodnie z którym datą wszczęcia postępowania na żądanie strony jest dzień doręczenia żądania organowi administracji publicznej. Dopiero bowiem od tej daty organ ma możliwość zapoznania się z wnioskiem (żądaniem) i dokonać wstępnej oceny, czy wniosek ten dotyczy sprawy podlegającej rozpoznaniu w trybie administracyjnym. W doktrynie i orzecznictwie sądów administracyjnych wyraźnie podkreśla się, iż to data wpłynięcia żądania do organu (do jego siedziby lub do jego systemu teleinformatycznego) jest datą, w której wszczynane jest postępowanie administracyjne. Dla ustalenia daty wszczęcia postępowania nie ma znaczenia data nadania podania w polskim placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe (art. 57 § 5 pkt 2 ). Data ta ma tylko znaczenie dla zachowania terminu do dokonania czynności (por. B. Adamiak i J. Borkowski. "Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz" Wydanie 11, C.H.Beck 2011, str. 291 oraz wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 maja 2012 r. o sygn. akt II SA/Po 47/12 i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 1 lipca 2016 r. o sygn. akt III SA/Kr 109/16 – orzeczenia są dostępne na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Jeżeli zatem w dniu wpłynięcia wniosku do organu, organ uzna, iż brak jest możliwości nadania dalszego biegu żądaniu bowiem, brak jest podstawy prawnej do załatwienia sprawy w formie decyzji administracyjnej (bezprzedmiotowość pierwotna), to winien odmówić wszczęcia postępowania administracyjnego.

Na gruncie rozpoznawanej sprawy zauważyć także należy, iż w dniu złożenia przez Spółkę wniosku o wydanie warunków zabudowy dla opisanej wyżej inwestycji dot. elektrowni wiatrowej, obowiązywały przepisy przewidujące rozstrzygniecie sprawy w formie decyzji administracyjnej (art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym). Niemniej po 16 lipca 2016 r. możliwość tak upadła, a w ustawie z dnia z 20 maja 2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych brak jest przepisu przejściowego, z którego by wynikało, iż do wniosków o wydanie warunków zabudowy złożonych (wniesionych) przed dniem w życie tej ustawy stosuje się przepisy dotychczas obowiązujące. Jak zaznaczono wyżej, ustawodawca w art. 3 i art. 14 ust. 5 ustawy z 20 maja 2016 r. wprost wykluczył możliwość rozstrzygania o lokalizacji elektrowni wiatrowych w drodze decyzji administracyjnych, a wszczęte i niezakończone przed 16 lipca 2016 r. postępowania w tym przedmiocie podlegają umorzeniu.

Stąd też uznać należy za chybiony zarzut strony skarżącej, iż jej wiosek o ustalenie warunków zabudowy nie może być rozpoznawany na podstawie przepisów ustawy z 20 maja 2016 roku o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych. Organy obu instancji słusznie uznały, iż na dzień wszczęcia postępowania administracyjnego (wpływu wniosku do organu) brak było podstawy prawnej do rozstrzygnięcia żądania strony w formie decyzji administracyjnej, prowadzenie postępowania byłoby bezprzedmiotowe, bowiem nie mogło się ono zakończyć rozstrzygnięciem merytorycznym sprawy, a tym samym istniała podstawa do wydania postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania.

Nawet gdyby przyjąć, jak domaga się strona skarżąca, iż postępowanie to zostało formalnie wszczęte, bowiem organ I instancji po wpłynięciu w dniu [...] lipca 2016 r. wniosku podjął pewne czynności – wezwał do uiszczenia opłaty skarbowej – to postępowanie to jako bezprzedmiotowe i tak podlegałoby umorzeniu na podstawie 105 § 1 K.p.a. Jak już wskazano to wielokrotnie wcześniej, po wejściu w życie ustawy z dnia 20 maja 2016 roku o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych brak jest możliwości ustalenia warunków zabudowy dla wnioskowanej inwestycji - na mocy przepisu szczególnego ustalenie lokalizacji elektrowni wiatrowej może się odbywać jedynie na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zatem skutki procesowe postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania, a wydanie na podstawie art. 105 § 1 decyzji o umorzeniu błędnie wszczętego postępowania administracyjnego są taki same (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 września 2007 r. o sygn. akt. I OSK 602/07 , z dnia 2 grudnia 2016 r. o sygn. akt I OSK 280/15 - orzeczenie dostępne na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Konsekwentnie niż można uznać za uzasadniony zarzut naruszenia art. 97 § 1 pkt 4 K.p.a. Skoro brak było podstaw prawnych do wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla przedmiotowej inwestycji to tym bardziej brak było podstawy do zawieszenia tego postępowania.

Nie można zatem zarzucić organom obu instancji działanie działania poza granicami prawa (art. 6 K.p.a.), jak też naruszenia zasady pogłębiania zaufania obywateli do Państwa. Rozstrzygnięcie organów zgodne jest z regulacją zawartą w powołanych wyżej przepisach, a organy wyczerpująco wyjaśniły stronie okoliczności prawne i faktyczne uniemożliwiające merytoryczne rozpoznanie jej wniosku

Reasumując Sąd uznał, iż zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienia Wójta Gminy D. wolne są od naruszeń, o których mowa w art. 145 P.p.s.a. i oddalił skargę na podstawie art. 151 P.p.s.a.

Sąd rozpoznał sprawę w trybie uproszczonym na podstawie art. 119 pkt 3 i art 120 P.p.s.a.