Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący asesor sądowy WSA Marcin Kojło (spr.), , , po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 30 sierpnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze sprzeciwu D. G. i M. G. od decyzji P. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia [...] lipca 2019 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji zatwierdzającej projekt budowlany samowolnie wybudowanego budynku z jednoczesnym zobowiązaniem do uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę przed przystąpieniem do użytkowania budynku i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia oddala sprzeciw.

Sprzeciw został wywiedziony na tle następujących okoliczności.

Wskutek pisemnej interwencji B. A., Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w S. dokonał w dniu [...] września 2014 r. kontroli na działce nr geod. [...] w K., gm. S., podczas której stwierdził, iż na ww. działce wybudowany jest budynek gospodarczy murowany o wymiarach 7,50 m x 9,00 m, na fundamencie betonowym. Ściany konstrukcyjne wykonane są z pustaków żużlobetonowych. Obiekt jest niepodpiwniczony, więźba dachowa drewniana dwuspadowa pokryta blachą. Odległość budynku od ogrodzenia z działką nr geod. [...] wynosi 4,85 m. Uczestnicząca w kontroli M. G. oświadczyła, że przedmiotowy budynek wybudował jej ojciec w 1993 r. a w 2000 r. przeprowadzone zostały roboty remontowe polegające na wymianie okien i naprawie fundamentów. Przedłożyła również szkic sytuacyjno-inwentaryzacyjny siedliska zatwierdzony w dniu [...] lutego 1986 r., na którym przedmiotowy budynek został naniesiony jako projektowany. Z kolei E. K. - poprzedni właściciel nieruchomości oświadczył, że przedmiotowy budynek wybudował w latach 1990-1993 na podstawie pozwolenia na budowę.

W związku z powyższym, organ pierwszej instancji wystąpił do Starostwa Powiatowego w S. z prośbą o udzielenie informacji, czy było wydawane pozwolenie na budowę budynku gospodarczego na działce nr geod. [...] w K., gm. S.. Starostwo Powiatowe w S. wyjaśniło, iż nie posiada żadnej dokumentacji dotyczącej przedmiotowego budynku.

W dniu [...] października 2014 r. organ dokonał oględzin na działce inwestorów, w trakcie której potwierdzono ustalenia z wcześniejszej kontroli. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego uznał, że przedmiotowy budynek został wybudowany w latach 90-tych ubiegłego stulecia. W efekcie postanowieniem z dnia [...] października 2014 r., wydanym na podstawie art. 56 ust. 1 ustawy Prawo budowlane z 1974 r. zobowiązał D. i M. G. do opracowania i przedłożenia w terminie do dnia [...] listopada 2014 r. ekspertyzy stanu technicznego budynku gospodarczego o wymiarach 7,50 m x 9,00 m, wybudowanego na działce nr geod. [...] w K., gm. S.. Państwo G. przedłożyli żądaną ekspertyzę stanu technicznego budynku gospodarczego w dniu [...] listopada 2014 r. Z jej treści wynika, iż budynek został wykonany zgodnie z wiedzą i sztuką budowlaną zaś stan techniczny obiektu nie zagraża bezpieczeństwu ludzi i mienia. W tych okolicznościach organ pierwszej instancji decyzją z dnia [...] listopada 2014 r., wydaną na podstawie art. 42 ust. 2 ustawy Prawo budowlane z 1974 r., zobowiązał Państwa G. do uzyskania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie samowolnie wybudowanego budynku gospodarczego.

Po rozpatrzeniu odwołania E. A., P. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w B. decyzją z dnia [...] listopada 2014. uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. W ocenie organu odwoławczego zgromadzony materiał dowodowy, w szczególności zdjęcia lotnicze przedłożone przez E. A. wskazują, że data budowy przedmiotowego budynku nie została przez organ pierwszej instancji ustalona prawidłowo.

Wyrokiem z dnia 9 lipca 2015 r. sygn. akt II SA/Bk 29/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę M. i D. G. na powyższą decyzję organu odwoławczego.

Ponownie prowadząc postępowanie, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego ustalił, że przedmiotowy budynek gospodarczy został wybudowany bez wymaganego pozwolenia na budowę w czasie obowiązywania ustawy Prawo budowlane z 1994 r. W konsekwencji wdrożona została procedura legalizacyjna w oparciu o art. 48 tej ustawy, której poprawność w zakresie opłaty legalizacyjnej była badana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku (prawomocny wyrok

z dnia 26 kwietnia 2018 r. w zakresie opłaty legalizacyjnej – II SA/Bk 31/18)

Po przedłożeniu w dniu [...] kwietnia 2015 r. żądanych dokumentów,

a następnie uiszczeniu opłaty legalizacyjnej z tytułu wybudowania bez wymaganego pozwolenia na budowę spornego budynku gospodarczego w kwocie 10.000 zł (pozostałą część, tj. 15.000 zł opłaty legalizacyjnej Wojewoda P. umorzył decyzją z dnia [...] kwietnia 2019 r.) organ pierwszej instancji decyzją z dnia [...] maja 2019 r. znak [...] zatwierdził na podstawie art. 49 ust. 4 pkt 2 oraz ust. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. poz. 1202 ze zm., dalej: "u.p.b.") Państwu D. i M. G. - projekt budowlany samowolnie wybudowanego budynku gospodarczego o pow. zabudowy 68,97m2, pow. użytkowej - 60,48m2 i kubaturze - 322,8m3. Jednocześnie zobowiązano inwestorów do uzyskania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie budynku gospodarczego przed przystąpieniem do jego użytkowania.

Odwołanie od tej decyzji wniosła E. A.

Decyzją z dnia [...] lipca 2019 r. nr [...], P. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w B., uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.

Organ odwoławczy wskazał, że wydanie decyzji w oparciu o art. 49 ust. 4 pkt 2 u.p.b. o zatwierdzeniu projektu budowlanego, może nastąpić jedynie po dokonaniu sprawdzeń, o których mowa w art. 49 ust. 1 u.p.b. i po spełnieniu wymogów w tym przepisie określonych. Przy czym zakres i treść projektu budowlanego powinny być dostosowane do specyfiki i charakteru obiektu oraz stopnia skomplikowania robót budowlanych. Szczegółowe uwarunkowania dotyczące projektu budowlanego znajdują się zarówno w ustawie (art. 34 ust. 1 i ust. 3 u.p.b.) oraz w rozporządzeniu Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r.

w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (Dz.U. 2018 r. poz. 1935). Przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji

o zatwierdzeniu projektu budowlanego organ administracji architektoniczno- budowlanej - zaś na etapie legalizacji samowoli budowlanej - organ nadzoru budowlanego sprawdza: 1) zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu

z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a w szczególności

z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, 2) jego kompletność i posiadanie wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń a także 3) czy został wykonany przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane. W przypadku stwierdzenia naruszeń, w wyżej określonym zakresie, organ nadzoru budowlanego nakłada postanowieniem obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości w określonym terminie, zaś po jego bezskutecznym upływie ma możliwość wydania decyzji rozbiórkowej. Postępowanie legalizacyjne kończy się wydaniem decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego bądź nakazem rozbiórki. Ustawa nie przewiduje wydania innego rodzaju aktów.

Kontynuując wywód organ stwierdził, że przepis art. 49 ust. 1 u.p.b. wprost nakłada na organ nadzoru budowlanego obowiązek stałego kontrolowania, czy

w danej sprawie dopuszczalne jest wydanie decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego obiektu wzniesionego bez wymaganego pozwolenia na budowę.

P. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego zwrócił uwagę,

że projekt zagospodarowania działki lub terenu, który stanowi integralną część projektu budowlanego, powinien być sporządzony na aktualnej mapie do celów projektowych, tzn. takiej, która odzwierciedla obecny (teraźniejszy) stan rzeczy istniejący na danym terenie. Z uwagi na liczne postępowania administracyjne

z udziałem stron postępowania (tj. zarówno właścicieli działki [...] jak również [...]), a także stan zabudowań uwidoczniony na zdjęciach lotniczych z roku 2006, znajdujący się w aktach organu l instancji, dane uwidocznione na mapie aktualnej na dzień 22 lutego 1999 r. zdezaktualizowały się. Celowe byłoby zatem wezwanie inwestorów do sporządzenia projektu zagospodarowania działki na aktualnej mapie do celów projektowych, opatrzonej klauzulą o której mowa w rozporządzeniu Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 5 września 2013 r. w sprawie organizacji i trybu prowadzenia państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Aktualność mapy do celów projektowych można ustalić jedynie na podstawie klauzuli przyjęcia mapy do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, stwierdzającej jej przydatność do celów projektowych. Ponadto kopia mapy, na której sporządza się część rysunkową powinna być potwierdzona za zgodność z oryginałem przez projektanta oraz poprzez nadanie jej wspomnianej klauzuli.

Organ wskazał, że dopiero po przedłożeniu przez inwestorów projektu zagospodarowania działki sporządzonego na aktualnej mapie do celów projektowych, z uwzględnieniem wszystkich obiektów na działkach sąsiednich możliwym będzie odniesienie się do zarzutu naruszenia § 12 ust. 1 obowiązujących warunków technicznych - polegającego na niezachowaniu odległości pomiędzy samowolnie wybudowanym budynkiem gospodarczym a rozbudową stodoły na działce nr geod. [...] (która wg skarżącej wynika z § 271 ust. 1 w zw. z art. 12 § 1

i wynosi dla budynków bez ściany oddzielenia przeciwpożarowego min. 8 m). Być może zastosowanie w sprawie znajdzie ust. 9 paragrafu 271 w/w warunków technicznych, który dopuszcza zmniejszenie wymaganej odległości w przypadku ścian bez okien. W ocenie organu odwoławczego zastosowana procedura legalizacyjna obejmująca obowiązek przedłożenia projektu budowlanego wraz z opisem technicznym jest prawidłowa, bowiem niewystarczające mogłoby się okazać nakazywanie inwentaryzacji istniejącego budynku. Zdaniem organu, z tego względu nie było zasadne wydanie pozwolenia na wznowienie robót.

Z takim rozstrzygnięciem nie zgodzili się M. G. i D. G. W sprzeciwie wniesionym do tut. Sądu zarzucili naruszenie:

- art. 138 § 2 k.p.a. poprzez wydanie przez organ II instancji decyzji kasatoryjnej w przypadku gdy organ I Instancji wydając decyzję z dnia [...] maja 2019 r. nie naruszył przepisów postępowania, w tym nie wskazanie przez organ II instancji w treści uzasadnienia decyzji, jakie konkretnie przepisy miałby naruszyć ten organ przy wydaniu decyzji zatwierdzającej projekt budowlany;

- art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w zw. z art. 6, art. 7 , art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. poprzez nienależyte wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy, niezebranie pełnego materiału dowodowego oraz niezbadanie w sposób wnikliwy i wyczerpujący sprawy w zakresie braku aktualności mapy zasadniczej, która stanowiła podstawę do sporządzenia planu zagospodarowania działki Skarżących, choćby poprzez zażądanie przez organ II instancji na cele postępowania odwoławczego aktualnej mapy zasadniczej ze Starostwa Powiatowego w S., co skutkowało niezasadnym i przedwczesnym uchyleniem decyzji organu I instancji i niezasadnym zwrotem sprawy do ponownego rozpoznania,

Skarżący wnieśli o uchylenie zaskarżonej decyzji organu II instancji.

Odpowiadając na sprzeciw P. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego wniósł o jego oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył co następuje.

Sprzeciw nie zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem zaskarżenia w sprawie niniejszej jest decyzja wydana na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm. – dalej: "k.p.a."), czyli tzw. decyzja kasacyjna. W aktualnym stanie prawnym decyzja taka podlega zaskarżeniu wyłącznie sprzeciwem, a nie skargą, zaś zasady rozpoznawania sprzeciwów od decyzji kasacyjnych zostały uregulowane w rozdziale 3a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.; dalej: p.p.s.a.). Zgodnie z art. 64e p.p.s.a. rozpoznając sprzeciw od decyzji, sąd ocenia jedynie istnienie przesłanek do wydania decyzji, o której mowa w art. 138 § 2 k.p.a. Oznacza to, że zakres kontroli legalności sprawowany przez sąd administracyjny w sprawie zainicjowanej sprzeciwem od decyzji kasacyjnej został określony w sposób zawężający, tzn. rola sądu administracyjnego kontrolującego decyzję o charakterze kasacyjnym sprowadza się do analizy przyczyn, dla których organ odwoławczy uznał za konieczne skorzystanie z możliwości przewidzianej przepisem art. 138 § 2 k.p.a. W konsekwencji, sąd jest władny uwzględnić sprzeciw wyłącznie, gdy uchylenie decyzji pierwszoinstancyjnej i przekazanie sprawy organowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania nie wynikało z przesłanek wynikających z art. 138 § 2 k.p.a. Stosownie do treści art. 151a § 1 p.p.s.a. sąd, uwzględniając sprzeciw od decyzji, uchyla decyzję w całości, jeżeli stwierdzi naruszenie art. 138 § 2 k.p.a.

Powyższe potwierdza orzecznictwo, w którym akcentuje się, że rozpoznając sprzeciw od decyzji, sąd ocenia jedynie istnienie przesłanek do wydania decyzji,

o której mowa w art. 138 § 2 k.p.a. Ocena sądu powinna zatem sprowadzać się wyłącznie do skontrolowania kwestii zasadności wydania przez organ odwoławczy decyzji na podstawie art. 138 § 2 k.p.a. Kontrola ta nie może natomiast, co do zasady, obejmować sformułowania końcowej oceny materialnoprawnej związanej

z istotą sprawy, gdyż formułowanie wniosków w tym zakresie byłoby przedwczesne. W wyniku rozstrzygnięcia o charakterze kasatoryjnym sprawa wraca do organu pierwszej instancji w celu dokonania niezbędnych ustaleń, których dokonanie jest istotne z punktu widzenia rozstrzygnięcia sprawy, a które wykraczały poza zakres uzupełniającego postępowania wyjaśniającego, jakie mógł przeprowadzić organ odwoławczy na podstawie art. 136 k.p.a. Kontrolując taką decyzję sąd nie ma podstaw do wyrażania oceny prawnej w zakresie szerszym niż odnoszącym się do przesłanek określonych w art. 138 § 2 k.p.a. (zob. np. wyrok NSA z dnia 28 maja 2019 r. sygn. akt I OSK 993/19, dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Zasadniczo, rozpoznając sprzeciw, sąd administracyjny nie powinien dokonywać bezpośrednio wykładni prawa materialnego, tym niemniej, jeśli zakres postępowania wyjaśniającego determinują przepisy stanowiące podstawę rozstrzygnięcia merytorycznego w sprawie, kwestie materialnoprawne nie mogą być przez sąd administracyjny w ogóle zignorowane. Zakres i przedmiot postępowania wyjaśniającego, które winny przeprowadzić organy administracji wyznaczają przepisy prawa materialnego mogące znaleźć zastosowanie w danej sprawie (zob. np. wyrok NSA z dnia 29 maja 2019 r. sygn. I OSK 740/19 i przywołane tam orzecznictwo – dostępny w CBOSA).

Zgodnie z art. 138 § 2 k.p.a. organ odwoławczy może uchylić zaskarżoną decyzję w całości i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji, gdy decyzja ta została wydana z naruszeniem przepisów postępowania, a konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy ma istotny wpływ na jej rozstrzygnięcie. Przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia, organ ten powinien wskazać, jakie okoliczności należy wziąć pod uwagę przy ponownym rozpatrzeniu sprawy.

Dokonując kontroli decyzji kasacyjnej zaskarżonej w analizowanym przypadku sprzeciwem Sąd doszedł do wniosku, że organ odwoławczy nie przekroczył swoich uprawnień określonych w art. 138 § 2 k.p.a.

Organ dostrzegł istotne mankamenty odnoszące się do projektu budowlanego, które czyniły przedwczesne jego zatwierdzenie przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego.

Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej

i Budownictwa z dnia 21 lutego 1995 r. w sprawie rodzaju i zakresu opracowań geodezyjno-kartograficznych oraz czynności geodezyjnych obowiązujących

w budownictwie (Dz. U. z 1995 r. nr 25, poz. 133), projekt zagospodarowania działki lub terenu należy sporządzić na kopii aktualnej mapy zasadniczej. Dopuszcza się dwukrotne pomniejszenie lub powiększenie tej mapy. Z kolei z § 8 ust. 1 rozporządzenia z dnia 25 kwietnia 2012 r. Ministra Transportu, Budownictwa

i Gospodarki Morskiej w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1935) w brzmieniu obowiązującym w dacie sporządzenia projektu budynku gospodarczego, tj. w kwietniu 2015 r. wynika, że projekt zagospodarowania działki lub terenu powinien zawierać część opisową oraz część rysunkową sporządzoną na mapie do celów projektowych, o której mowa

w przepisach wydanych na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287).

Z dniem 15 października 2015 r. § 8 ust. 1 tego rozporządzenia uległ zmianie i zgodnie z jego nowym brzmieniem, projekt zagospodarowania działki lub terenu powinien zawierać część opisową oraz część rysunkową sporządzoną na kopii mapy do celów projektowych poświadczonej za zgodność z oryginałem przez projektanta. Stosownie do § 10 ust. 1 rozporządzenia w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego, w brzmieniu obowiązującym przed 15 października 2015 r., projekt zagospodarowania działki lub terenu powinien być sporządzony na mapie

w skali dostosowanej do rodzaju i wielkości obiektu lub zamierzenia budowlanego

i zapewniającej jego czytelność. Po zmianie tego przepisu, jego brzmienie przewiduje, że projekt zagospodarowania działki lub terenu powinien być sporządzony na kopii mapy do celów projektowych, o której mowa w § 8 ust. 1,

w skali dostosowanej do rodzaju i wielkości obiektu lub zamierzenia budowlanego

i zapewniającej jego czytelność.

W myśl § 18 ust. 2 rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia

5 września 2013 r. w sprawie organizacji i trybu prowadzenia państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (Dz. U. z 2013 r. poz. 1183), udostępnia się kopię materiałów zasobu, przy czym stosownie do jego § 21 tego aktu, kopie te opatruje się klauzulami, których wzory określono w załącznikach nr 3-5 do rozporządzenia. Zgodnie z § 21 ust. 3, dokumenty będące rezultatem geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych oraz wysokościowych, a w szczególności mapy do celów prawnych, mapy do celów projektowych oraz mapy zawierające wyniki geodezyjnej inwentaryzacji obiektów budowlanych, których kopie są częścią składową operatów technicznych wpisanych do ewidencji materiałów zasobu, opatruje się klauzulą, której wzór określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.

Uwzględniając powyższe i odwołując się do poglądu wyrażonego przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 kwietnia 2019 r. sygn. II OSK 1088/18 (dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych) stwierdzić trzeba, że kopia mapy do celów projektowych w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, to kopia opatrzona klauzulą, a część rysunkową projektu zagospodarowania działki lub terenu, będącego elementem projektu budowlanego, sporządza się na aktualnej kopii mapy do celów projektowych, która powinna być opatrzona klauzulą według wzoru określonego w załączniku nr 5 do rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 5 września 2013 r. w sprawie organizacji

i trybu prowadzenia państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Tylko taka klauzula daje organowi administracji architektoniczno-budowlanej pewność,

iż projekt opracowano w oparciu o materiał przyjęty do zasobu w wyniku pozytywnej weryfikacji, o której mowa w powołanym art. 12b ustawy Prawo geodezyjne

i kartograficzne.

W realiach rozpatrywanego przypadku, przedłożony przez Skarżących w 2015 r. w ramach procedury legalizacyjnej samowolę budowlaną projekt zagospodarowania terenu działki jest aktualny na dzień 22 lutego 1999 r. i nie jest opatrzony klauzulą, o którem mowa była wyżej. Organ odwoławczy uznał przy tym, że z uwagi na liczne postępowania administracyjne z udziałem stron postępowania,

a także stan zabudowań uwidoczniony na zdjęciach lotniczych z roku 2006, dane uwidocznione na mapie aktualnej na dzień 22 lutego 1999 r. zdezaktualizowały się. Stąd też celowe jest wezwanie inwestorów do sporządzenia projektu zagospodarowania działki na aktualnej mapie do celów projektowych, opatrzonej klauzulą o której mowa w rozporządzeniu z dnia 5 września 2013 r. Zakres materiału wymagającego uzupełnienia jest na tyle istotny, że konieczne było wydanie decyzji

w oparciu o art. 138 § 2 k.p.a. Projekt zagospodarowania terenu działki jest częścią projektu budowlanego, który z kolei ma stanowić podstawę do zalegalizowania samowoli budowalnej lub nakazania rozbiórki – w zależności od wyników postępowania legalizacyjnego. Wskazanych braków nie można uzupełnić na etapie postępowania odwoławczego. W innym przypadku doszłoby do naruszenia zasady dwuinstancyjności postępowania.

Wobec powyższego Sąd uznał, że w sprawie tej organ odwoławczy w pełni zasadnie zastosowało art. 138 § 2 k.p.a. i wniosek sprzeciwu o uchylenie w całości decyzji P. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego nie mógł zostać uwzględniony.

W tym stanie rzeczy Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie art. 151a § 2

w zw. z art. 64d § 1 p.p.s.a.