Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Michał Kowalski Sędzia NSA Piotr Pietrasz (spr.) Sędzia NSA Bogdan Fischer Protokolant Katarzyna Domańska po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej "Ł.K. O." Sp. z o.o. w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 5 marca 2019 r. sygn. akt I SA/Łd 734/18 w sprawie ze skargi "Ł. K. O." Sp. z o.o. w Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia 31 sierpnia 2018 r. nr SKO.4142.7.2018 w przedmiocie określenia kwoty dotacji wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem podlegającej zwrotowi do budżetu miasta oddala skargę kasacyjną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 5 marca 2019 r., sygn. akt I SA/Łd 734/18 na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302; aktualnie: Dz. U. 2023 r., poz. 259 – dalej jako p.p.s.a.) oddalił skargę Ł. K. O. spółki z o.o. w Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia 31 sierpnia 2018 r. nr SKO.4142.10.2018 w przedmiocie określenia kwoty dotacji wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem, podlegającej zwrotowi wraz z odsetkami. Sąd I instancji orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Decyzją z dnia 22 maja 2018 r. Prezydent Miasta Łodzi określił wysokość dotacji wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem przez organ prowadzący dotowaną P. S. F. Ł. K. O. (dalej jako szkoła) wraz z odsetkami oraz nakazał dokonanie zwrotu tej dotacji wraz z odsetkami na rachunek bankowy budżetu Miasta Łodzi.

W uzasadnieniu decyzji wskazano w szczególności, że szkoła, której organem prowadzącym jest skarżąca została wpisana do ewidencji szkół niepublicznych i otrzymała również uprawnienia szkoły publicznej decyzją Prezydenta Miasta Łodzi z 10 stycznia 2003 r.

W dniu 8 stycznia 2018 r. do Wydziału Edukacji Urzędu Miasta Łodzi wpłynęło rozliczenie z przekazanej w 2017 r. dotacji, w której szkoła wykazała rozliczenie na kwotę niższą niż faktycznie przekazana. Dotacja została wykorzystana niezgodnie z przeznaczeniem i na podstawie art. 252 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych podlega zwrotowi do budżetu jednostki samorządu terytorialnego wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi po rozpatrzeniu odwołania skarżącej decyzją z 31 sierpnia 2018 r. utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji podzielając jego stanowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalając zaskarżonym wyrokiem skargę stwierdził, że okoliczności faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia sprawy nie są sporne. Szkole w 2017 r. przyznano dotację. Dotacja ta mogła być przeznaczona na dofinansowanie realizacji zadań szkoły w zakresie kształcenia, wychowania i opieki, w tym profilaktyki społecznej. Na konto szkoły przekazano faktycznie jedynie część kwoty. Pozostała kwota dotacji na skutek zajęcia przez komornika sądowego wierzytelności przysługujących organowi założycielskiemu – skarżącej spółce została przekazana na konto komornika. Organ I instancji w uzasadnieniu decyzji trafnie, zdaniem Sądu I instancji wskazał, że w stanie prawnym obowiązującym do końca 2017 r. brak było przepisu wyłączającego spod egzekucji kwot dotacji oświatowych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny podkreślił, że zajęta przez komornika sądowego kwota została przeznaczona nie na realizację celów określonych w art. 90 ust. 3d u.s.o., ale na pokrycie innych zobowiązań strony skarżącej. Zachodziły więc uzasadnione podstawy do przyjęcia, że dotacja w tej części została wykorzystana niezgodnie z przeznaczeniem w rozumieniu art. 252 ust. 1 pkt 1 ustawy o finansach publicznych.

W skardze kasacyjnej zaskarżano powyższy wyrok w całości wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania oraz rozpoznanie sprawy na rozprawie.

Strona przeciwna nie skorzystała z prawa do wniesienia odpowiedzi na skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionej podstawy.

Zgodnie z art. 183 § 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod uwagę nieważność postępowania. W niniejszej sprawie nie występują przesłanki nieważności postępowania sądowoadministracyjnego enumeratywnie wyliczone w art. 183 § 2 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny przy rozpoznaniu sprawy związany był granicami skargi kasacyjnej. Granice te są wyznaczone wskazanymi w niej podstawami, którymi może być naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie (art. 174 pkt 1 p.p.s.a.) albo naruszenie przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.).

Przystępując z kolei do oceny zasadności zarzutów skargi kasacyjnej, należy ją poprzedzić koniecznym w rozpatrywanej sprawie przypomnieniem i wyjaśnieniem, że prawidłowe sformułowanie podstaw kasacyjnych jest o tyle istotne, że zakres kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego wyznaczają sformułowane przez skarżącego kasacyjnie zarzuty, oparte na ustawowych podstawach i uzasadnione w treści skargi kasacyjnej. Konkretne podstawy skargi kasacyjnej, czyli zawarte w niej przyczyny zaskarżenia rozstrzygnięcia, determinują całkowicie kierunek działalności badawczej Naczelnego Sądu Administracyjnego, którą musi on podjąć w celu stwierdzenia ewentualnej wadliwości zaskarżonego orzeczenia. Z tych względów, skarga kasacyjna jest sformalizowanym środkiem prawnym, obwarowanym m.in. przymusem adwokacko-radcowskim (art. 175 § 1–3 p.p.s.a.).

W świetle art. 176 p.p.s.a. skarga kasacyjna jest sformalizowanym środkiem prawnym i powinna czynić zadość nie tylko wymaganiom przypisanym dla pisma w postępowaniu sądowym, lecz także przewidzianym dla niej wymaganiom, tzn. powinna zawierać prócz innych wymogów, m.in. przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie. Koniecznym warunkiem uznania, że strona prawidłowo powołuje się na jedną z podstaw kasacyjnych jest wskazanie, które przepisy ustawy zostały naruszone, na czym to naruszenie polegało oraz jaki mogło mieć to wpływ na wynik sprawy. To na autorze skargi kasacyjnej ciąży obowiązek konkretnego wskazania, które przepisy prawa materialnego zostały przez sąd naruszone zaskarżonym orzeczeniem, na czym polegała ich błędna wykładnia i niewłaściwe zastosowanie oraz jaka powinna być wykładnia prawidłowa i właściwe zastosowanie. Podobnie przy naruszeniu prawa procesowego należy wskazać przepisy tego prawa naruszone przez sąd i wpływ naruszenia na wynik sprawy, czyli treść zaskarżonego orzeczenia. Zarzuty kasacyjne nieodpowiadające tym warunkom uniemożliwiają Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu ocenę ich zasadności. Sąd nie może domniemywać intencji strony i samodzielnie uzupełniać, czy też konkretyzować zarzutów kasacyjnych (por. np. wyroki NSA: z 16 listopada 2011 r., o sygn. akt II FSK 861/10, z 18 kwietnia 2018 r., sygn. akt II FSK 22/18 publ. CBOSA). Jedynie w sytuacji, gdy treść uzasadnienia skargi kasacyjnej pozwala na jednoznaczne określenie, jaką postać naruszenia prawa wnoszący skargę kasacyjną chciał powołać w zarzutach skargi kasacyjnej, Naczelny Sąd Administracyjny może przeprowadzić kontrolę merytoryczną zarzutu. Wadliwość zarzutu jest bowiem możliwa do usunięcia w drodze rozumowania poprzez analizę argumentacji zawartej w uzasadnieniu środka odwoławczego, co nie narusza ani autonomii strony postępowania kasacyjnego do stanowienia o formie i treści zarzutów podnoszonych w postępowaniu kasacyjnym, ani związania Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej na mocy art. 183 § 1 p.p.s.a. Tym samym realizowany jest obowiązek, nałożony na Naczelny Sąd Administracyjny, a zawarty w art. 174 pkt 1 i 2) oraz art. 183 § 1 p.p.s.a., w myśl którego w procesie kontroli kasacyjnej należy odnieść się do wszystkich zarzutów przytoczonych w podstawach kasacyjnych (por. uchwała pełnego składu NSA z 26 października 2009 r. o sygn. akt I OPS 10/09 oraz wyrok NSA z 9 listopada 2011 r. o sygn. akt II FSK 776/10, publ. CBOSA). Należy też zauważyć, że zgodnie z art. 176 § 1 pkt 2 p.p.s.a. skarga kasacyjna powinna zawierać nie tylko przytoczenie podstaw kasacyjnych ale i ich uzasadnienie.

Przytoczenie powyższych argumentów natury ogólnej było konieczne wobec dostrzeżonych wad skargi kasacyjnej, tak w zakresie sformułowania zarzutów, jak i ich uzasadnienia.

W rozpoznawanej sprawie skarżący kasacyjnie nie zawarł żadnych zarzutów. Dodatkowo w całej skardze kasacyjnej nie przytoczył przepisów prawa, które uznał za naruszone przez Sąd I instancji.

Nie można na Naczelny Sąd Administracyjny nakładać obowiązku precyzowania zarzutów skargi kasacyjnej.

Mając powyższe na względzie należało, stosownie do treści art. 184 p.p.s.a., orzec jak w sentencji.