Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : Jerzy Rypina po rozpoznaniu w dniu 7 października 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia A. B. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 8 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 1107/07 w zakresie odrzucenia zażalenia w sprawie ze skargi A. B. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 31 października 2007 r. nr ... w przedmiocie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania postanawia oddalić zażalenie.

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 8 czerwca 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku sygn. akt I SA/Gd 1107/07 odrzucił zażalenie A. B. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 31 października 2007 r. w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że postanowieniem z dnia 1 września 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucił skargę kasacyjną skarżącego od wyroku tego Sądu z dnia 21 maja 2008 r. Odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem oraz pouczeniem o terminie i trybie wnoszenia zażalenia został doręczony skarżącemu w dniu 10 września 2008 r. W pouczeniu Sąd wskazał, że zażalenie pod rygorem odrzucenia winno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego albo doradcę podatkowego - w sprawach obowiązków podatkowych - lub rzecznika patentowego - w sprawach własności przemysłowej.

W dniu 15 września 2008 r. A. B. wniósł sporządzone osobiście zażalenie od powyższego postanowienia, nie wykazując przy tym, że był do tego uprawniony. Sąd pierwszej instancji wskazał, że skarżący w dniu 4 października 2005 r. został skreślony z listy adwokatów (dowód: notatka służbowa sporządzona przez kierownika Wydziału I), przez co utracił przymiot podmiotu uprawnionego do sporządzenia przedmiotowego zażalenia. W związku z tym, Sąd uznał wniesione zażalenie za niedopuszczalne.

W zażaleniu na postanowienie z dnia 8 czerwca 2009 r. pełnomocnik skarżącego wniósł o jego uchylenie. Wskazał, że Sąd pierwszej instancji wydając przedmiotowe rozstrzygniecie oparł się na notatce służbowej, która nic nie wnosi do sprawy, a jednocześnie spowodowała odrzucenie zażalenia bez podania motywów.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Zażalenie jest bezzasadne.

Art. 194 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. dalej p.p.s.a.) w sposób jednoznaczny określa, iż zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej winno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego, podkreślając jednocześnie, iż odpowiednie zastosowane znajduje przepis art. 175 § 2 p.p.s.a., w którym określony został katalog podmiotów zwolnionych od obowiązku zachowania przymusu adwokacko-radcowskiego.

A. B., pomimo pouczenia udzielonego przez Sąd pierwszej instancji, sporządził osobiście zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 września 2008 r., odrzucające skargę kasacyjną, również sporządzoną osobiście przez stronę. Z akt sprawy nie wynika, aby skarżący był adwokatem lub radcą prawnym, ani którymkolwiek z podmiotów wskazanych w art. 175 § 2 p.p.s.a. Zasadnym zatem było stanowisko Sądu pierwszej instancji, który uznał, iż zażalenie skarżącego było niedopuszczalne, zaś postanowienie o jego odrzuceniu odpowiada prawu.

Naczelny Sąd Administracyjny jako niezrozumiałe traktuje informacje pełnomocnika strony, będącego adwokatem o treści: "co do skarżącego jest wyrok Sądu Najwyższego korzystny dla niego w sprawie sygn. akt V CK 731/04 gdzie SN uchylił orzeczenia wyższego Sądu dyscyplinarnego NRA w W. i poprzedniego orzeczenia Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w G.". Nie wynika z nich jednoznacznie czy skarżący jest wpisany na listę adwokatów, czy też został z niej wykreślony.

Wskazać należy, że skarżący wnosząc skargę kasacyjną nie podpisał się jako adwokat, nie uczynił tego również składając od niej zażalenie. Jednocześnie z akt sprawy wynika, że skarżący wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie z kosztów sądowych i ustanowienie adwokata reprezentującego go w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Powyższe, jak również notatka zawarta w aktach sprawy (sporządzona przez Kierownika Sekretariatu Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku) wskazują, że w momencie sporządzania i składania skargi kasacyjnej jak i zażalenia na nią skarżący był skreślony z listy adwokatów.

Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi